LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Het vorige topic had 17 volgers die niet gereageerd hadden; dat maakt ons 1. de interessantste mensen op dit forum en 2. mogen we ons prijzen dat deze figuren door hebben dat ze niets toe te voegen hebben
Graag op anoniem
Misschien wordt er wel volop gemasturbeerd bij het lezen van dieze post.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
We laten het onzichtbare publiek beslissen wie er moet gaan en wie er moet blijven
Poll: Wie heeft de interessantste bijdrages in ttklpt?
• Z
• NoCigar
• Ringo
• broer
• Claudia_x
• I.R.Baboon
• DaMart
• JAM
• LXIV
• DO2
• Quir
• k_man
• Karrel_Laaglawaai
• Gellius
• sigme
• Gillingham
• TitusPollo
• mane
• Lienekien
• zokiakk
• Thisbe
• Mainport
Tussenstand:
Ook een poll maken? Klik hier
Poll: Wie heeft de interessantste bijdrages in ttklpt?
• Z
• NoCigar
• Ringo
• broer
• Claudia_x
• I.R.Baboon
• DaMart
• JAM
• LXIV
• DO2
• Quir
• k_man
• Karrel_Laaglawaai
• Gellius
• sigme
• Gillingham
• TitusPollo
• mane
• Lienekien
• zokiakk
• Thisbe
• Mainport
Tussenstand:
Ook een poll maken? Klik hier
Graag op anoniem
Goed topic.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Hierbij dan wat sfeerloos beeldschermlicht.
[ Bericht 1% gewijzigd door Woelrat op 21-07-2012 17:38:15 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Woelrat op 21-07-2012 17:38:15 ]
Wat een baggertopic zeg. 
.
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
's Gisterennacht kwam ik erachter dat wanneer ik, bij het masturberen dus, buiten het gebruikelijke om, mijzelf met de andere hand, waarmee ik daarvoor altijd maar wat in mijn neus pulkte of wat dan ook, in de stam van mijn Geslacht knijp, mij dat werkelijk groot genot geeft. Ijdele handen zijn het werktuig van de duivel, wil ik maar zeggen. Ook wonderlijk dat een mens zelfs na jaren oefening en ervaring opeens zo'n onverwachte ontdekking vermag te doen! Zo is er toch nog goed nieuws.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik ben blij voor je Sjem. Weet wel dat dit het begin van het pad is welke je onherroepelijk en noodzakelijk tot het punt brengt waar gerief enkel nog mogelijk is wanneer je, gesuspendeerd aan vleeshaken, je testikels onder 220 volt zet terwijl je de Marseillaise neuriet. En mocht dat moment gekomen zijn, dan kan ik je niet aanraden geaarde klemmen te gebruiken, want er is niets vervelender dan het moment supreme uit te moeten stellen en jezelf los te moeten maken van de vleeshaken om je aardlekschakelaar om te gooien.
En nu ben ik weer weg, de aardlekschakelaar staat immers weer om.
En nu ben ik weer weg, de aardlekschakelaar staat immers weer om.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
De nieuwe roman van Leon de Winter, VSV, werd in Vrij Nederland afgebrand, maar krijgt van Arjan Peters in de Volkskrant vijf sterren.
De synopsis:
Max Kohn is een zware crimineel met een slopende hartziekte.Op een dag ontwaakt hij in een ziekenhuisbed met een donorhart afkomstig van een priester. Hij heeft extra tijd gekregen, dankzij de goedheid van een ander. Max besluit de goede werken van de priester voort te zetten. Hij krijgt zijn kans als een groepje jonge geradicaliseerde Marokkanen basisschool VSV in Amsterdam-Zuid binnendringt. De moslimfundamentalisten eisen de vrijlating van Mohammed Bouyeri, de moordenaar van Theo van Gogh. Woede en paniek slaan door het land. Max Kohn, de crimineel met het priesterhart, zet zijn leven op het spel om de zestig kinderen en acht onderwijzeressen van de VSV te ontzetten. In het oog van de storm moet hij in het reine zien te komen met zijn ex-geliefde, met de zoon van zijn jeugdvriend en met zijn verleden.
Het einde:
Een ontvoering op de middelbare school, door een stel getalenteerde Marokkaanse voetballers, van wie de vader samenwerkt met onderwereldbaas Max Kohn, en die heeft weer het hart van de nieuwe vriendin van Leon de Winter, en Leon de Winter had weer ruzie met Theo van Gogh, en Theo van Gogh is vermoord door Mohammed B, die wordt vrijgelaten door acties van de Marokkaanse voetballers, en die voetballers eisen nu dat ze Wilders mee mogen nemen naar het buitenland, en Wilders bespreekt vervolgens de toekomst van de PVV met Moszkowicz, die hij tot zijn opvolger benoemt, en bij die besprekingen is De Winter aanwezig, en ook de nieuwe vriendin van De Winter, die is heel bezorgd omdat haar kind op de school zit waar alle leerlingen worden gegijzeld door de voetballers, maar die zorgen verdwijnen zodra de kidnapping verdwijnt, mede omdat uitgerekend Theo van Gogh als engel (!) opduikt en een lichtflits veroorzaakt.
Op de cover een schilderij van Edward Hopper
De synopsis:
Max Kohn is een zware crimineel met een slopende hartziekte.Op een dag ontwaakt hij in een ziekenhuisbed met een donorhart afkomstig van een priester. Hij heeft extra tijd gekregen, dankzij de goedheid van een ander. Max besluit de goede werken van de priester voort te zetten. Hij krijgt zijn kans als een groepje jonge geradicaliseerde Marokkanen basisschool VSV in Amsterdam-Zuid binnendringt. De moslimfundamentalisten eisen de vrijlating van Mohammed Bouyeri, de moordenaar van Theo van Gogh. Woede en paniek slaan door het land. Max Kohn, de crimineel met het priesterhart, zet zijn leven op het spel om de zestig kinderen en acht onderwijzeressen van de VSV te ontzetten. In het oog van de storm moet hij in het reine zien te komen met zijn ex-geliefde, met de zoon van zijn jeugdvriend en met zijn verleden.
Het einde:
Een ontvoering op de middelbare school, door een stel getalenteerde Marokkaanse voetballers, van wie de vader samenwerkt met onderwereldbaas Max Kohn, en die heeft weer het hart van de nieuwe vriendin van Leon de Winter, en Leon de Winter had weer ruzie met Theo van Gogh, en Theo van Gogh is vermoord door Mohammed B, die wordt vrijgelaten door acties van de Marokkaanse voetballers, en die voetballers eisen nu dat ze Wilders mee mogen nemen naar het buitenland, en Wilders bespreekt vervolgens de toekomst van de PVV met Moszkowicz, die hij tot zijn opvolger benoemt, en bij die besprekingen is De Winter aanwezig, en ook de nieuwe vriendin van De Winter, die is heel bezorgd omdat haar kind op de school zit waar alle leerlingen worden gegijzeld door de voetballers, maar die zorgen verdwijnen zodra de kidnapping verdwijnt, mede omdat uitgerekend Theo van Gogh als engel (!) opduikt en een lichtflits veroorzaakt.
Op de cover een schilderij van Edward Hopper
Graag op anoniem
Ik heb m een paar weken geleden gelezen. Op z'n minst is het een vermakelijk boek. Op z'n best eigenlijk ook.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Is het werkelijk waar, wat MP zojuist over dat boek beweerde? Kan iemand dat voor me ophelderen?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik vertrouw die vent voor geen meter, zie.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
'Vrij Nederland', wat klinkt dat als een kutkrant.
"Social order at the expense of liberty is hardly a bargain."
Het is heel simpel. Er is een man en die heeft een ex en die ex heeft iets met leon de winter maar heeft ook iets met een priester gehad maar die is nu de baas van theo in de hemel en theo moet die eerste man gaan beschermen en oja, die eerste man heeft het hart van de overleden priester die theo van gogh begeleidt en met z'n ex neukte. En leon kent die vrouw via bram die vroeger de advocaat van die man was. En de marokkaan die die man beschemd heeft en in de cel zat is de vader van een van de terroristen die de school gijzelt waar de zoon van die vrouw en die man zat.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Max Pam van vrienden van theo united en de hp vond het overigens ook niks.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Waarom zou je zoiets lezen, terwijl je ook Madame Bovary kunt herlezen tot in de eeuwigheid
Graag op anoniem
Omdat ik er dan hier over kan praten en iemand denkt 'goh, die IR is een behulpzame jongen, ik zal hem eens een stem geven in de poll van Mainport'.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
En daarnaast ben ik politicoloog, heb ik een tijd op de stopera gewerkt en speelt het zich gedeeltelijk af bij de stopera. Betrekkingswaan dus.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
IJdele. Ijdele ziet er toch niet uit man.quote:Op zaterdag 21 juli 2012 17:25 schreef JAM het volgende:
's Gisterennacht kwam ik erachter dat wanneer ik, bij het masturberen dus, buiten het gebruikelijke om, mijzelf met de andere hand, waarmee ik daarvoor altijd maar wat in mijn neus pulkte of wat dan ook, in de stam van mijn Geslacht knijp, mij dat werkelijk groot genot geeft. Ijdele handen zijn het werktuig van de duivel, wil ik maar zeggen. Ook wonderlijk dat een mens zelfs na jaren oefening en ervaring opeens zo'n onverwachte ontdekking vermag te doen! Zo is er toch nog goed nieuws.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Zal ik nu a) een flauw grapje maken of b) volmondig toegeven dat sigme gelijk heeft?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
B. Ik vind 'Ijdel' er ook niet uit zien.
"Social order at the expense of liberty is hardly a bargain."
c) een foto van een hongerige, verbaasde negers.
.
.
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Gewoon allebei. Dat kun je best.quote:Op zaterdag 21 juli 2012 18:47 schreef JAM het volgende:
Zal ik nu a) een flauw grapje maken of b) volmondig toegeven dat sigme gelijk heeft?
The real is always way ahead of what we can imagine.
d) een liefdesgedichtje van 1001 gedichten & gedichtjes.
Liefde is mooi
Liefde is mooi,
steeds weer opnieuw,
liefde is telkens weer gloednieuw.
Liefde is mooi,
tussen twee mensen,
je zou het nooit meer anders wensen.
Liefde is mooi,
tot op die dag,
dat ik jou niet meer zag.
Liefde doet pijn,
je kunt er niet meer tegen,
je staat al eeuwen in de regen.
Liefde is mooi,
als alles goed gaat,
je weet dan dat er ook goed liefde bestaat
Liefde is mooi
Liefde is mooi,
steeds weer opnieuw,
liefde is telkens weer gloednieuw.
Liefde is mooi,
tussen twee mensen,
je zou het nooit meer anders wensen.
Liefde is mooi,
tot op die dag,
dat ik jou niet meer zag.
Liefde doet pijn,
je kunt er niet meer tegen,
je staat al eeuwen in de regen.
Liefde is mooi,
als alles goed gaat,
je weet dan dat er ook goed liefde bestaat
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Hmpf. Je doet het erom. Wat een wanproduct van een zin.quote:Op zaterdag 21 juli 2012 18:49 schreef JAM het volgende:
c) een foto van een hongerige, verbaasde negers.
[ afbeelding ].
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
e) een grafiek die het prijsverloop van de tomaten weergeeft.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
g) een treurige smiley
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Nu ik alle opties overwogen heb, ga ik voor optie c. een foto van een hongerige, verbaasde negers.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik vraag me af hoe je bij de douane kunt aantonen dat 35 sloffen Dunhill voor eigen gebruik zijn
Graag op anoniem
Je hebt helemaal gelijk.Ik heb gisteren m'n boekenlast ingeruimd en lopen twijfelen of HEIJDEN voor na HELLER moet en ik besloot 'na'. Dus dan moet ik ook IJdel schrijven.quote:Op zaterdag 21 juli 2012 18:37 schreef sigme het volgende:
[..]
IJdele. Ijdele ziet er toch niet uit man.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Vale kleur, asbesthoestje, zuurstofslangetje onder je neus.quote:Op zaterdag 21 juli 2012 19:23 schreef Mainport het volgende:
Ik vraag me af hoe je bij de douane kunt aantonen dat 35 sloffen Dunhill voor eigen gebruik zijn
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
En dan ga ik nu de hele avond plaatjes draaien op een bruiloft. Wat een leven.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Nou, dan ga ik eens een potje schaken en een biertje drinken.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik heb gewoon 100 (!) euro verdiend met een avond voornamelijk assisteren van iemand die plaatjes draait. Kan het leven mooier zijn dan dat?
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Jazeker. Je had ook honderd euro kunnen verdienen door het een of andere Filipijnse au pairtje te neuken en de dag daarop, bij het ontwaken, te roepen: 'Ik moet naar mijn werk.', waarop zij antwoorden zal: 'Wat voor een werk doe je?' 'Ik ben hulpkok. Ik bak eitjes en wentelteefje in een lunchroom.' 'Wat geven ze je daarvoor?' 'Geen idee.' 'Ik geef je een meier als je bij me in bed blijft.', of honderd euro te verdienen door de daadwerkelijk uitvoer van de een of andere vorsende, intellectuele arbeid zoals het schrijven van een kortverhaal beginnende met:
...waarbij dus opgemerkt moet worden dat het gans niet zo duidelijk i hoe dat kortverhaal nu begon. Dat er maar fervent gemasturbeerd mag worden, wilde ik maar zeggen.quote:[...] een fervent masturberen [...]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Misschien heb je gelijk. Maar dit leek me het minst onhaalbaar.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Misschien? M'n reet. Natúúrlijk heb ik gelijk. Jij dan, Amsterdammer, de kleinste metropool van de wereld, daar ligt de pinay pussy voor 't oprapen. Anders kan je altijd nog met een Jap naar het Lloyd-hotel. Wat een bittere teleurstelling toch weer, mijn rijmgenoot.quote:
Misschien heb je gelijk. Maar dit leek me het minst onhaalbaar.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Maar zie deze mensen nou eens stralen, JAM. Zeg nou zelf, daar kan toch geen oosters mokkel tegenop?
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
When God gave out rhythm, he sure was good to you. You can add, substract, multiply and divide by two. I know today's your birthday and I did not buy no rose. But I did instead wrote this song and I call it: 'Popsicle toes.'
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Schei uit. Alsjeblieft.quote:
Maar zie deze mensen nou eens stralen, JAM. Zeg nou zelf, daar kan toch geen oosters mokkel tegenop?
[ afbeelding ]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Die godsnakende behoefte van jan-en-alleman toch altijd om zichzelf belachelijk te maken in de hoop zo in het gevlij van een ander te komen, het is toch godsgeklaagd, of niet?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Laat ik nu maar eens wat serieuse LITERATUUR gaan schrijven. Elke anderhalve zin zal het luiden van: 'KUT.' Die Nederlanders, die kunnen voor geen reet schrijven. Amerikanen en Japanners, daar houdt het wel bij op. Kut, lul, neuken, poep, pies, een biertje erbij en dan nog wat vagina's. Wat valt daar nu tegen te zeggen? Niets. Daar valt nu niets tegen te zeggen. Op moment van schrijven zijn er drie vrouwen in mijn huis. Wellicht vier, maar dat alleen omdat ik mijzelf niet zeker van mijn geslacht ben. Een Japse, mijn vrouw, haar zus, en een vriendinnetje van het stel die dakloos is geraakt. Dat wordt weer neuken, jongens en meisje! Dat wordt weer godverdomme tot half negen 's avond in bed de zonden liggen overpeinzen voor een goedkoop orgasme. Lieve God; wanneer ik dan eenmaal dood en begraven ben hoop ik dat het op mijn grafsteen luiden zal: 'Hier ligt uw dankbare diennaar, JAM.'; want dankbaar ben ik, voor dit ongelooflijke lijden waar ik elke dag weer deelgenoot aan ben. Een ander uitzicht dan dat grote sterven heb ik niet en wanneer dat mij overkomen zal doe ik het met een glimlach in de gelukkige veronderstelling dat ik er eindelijk vanaf ben; zie daar mijn dankbaarheid. 'Het is wel mooi geweest. Dank jullie wel, allemaal. Poppetje gezien, kastje dicht. Mocht ik dan toch nog ergens spijt van hebben, dan is het niet op tijd geantwoord te hebben op een wielerprijsvraag waarmee ik zeker een gesigneerd shirtje gewonnen zou hebben. Ach, die had ik nu toch niet meegenomen.' Amen, amen, gegroet aan de eendimensonaliteit.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik sprak met een vrouw in een kroeg; ze stond me niet aan. Dat wil zeggen; het was een lelijke vrouw. Ze vroeg me mijn naam, favoriete eten en favoriete film. Mijn naam laat zich raden, het eten was iets met makreel omdat ik dat juist deze avond gegeten had en bij de film twijfelde ik tussen HEAT en STARSHIP TROOPERS omdat dat beide werkelijk wel zulke grandioze films zijn dat ik ernstig twijfel tussen dewelke nu de betere van het stel is. Ik neig naar HEAT, maar alleen omdat ik die het meest recentelijk (ook al een keer of vijftig, zo niet honderd keer) gezien heb.
'Wat ben jij doorzichtig.', zei die vrouw. 'Kijk dan eens door me heen. Wat zie je dan?' vroeg ik haar. Doorzichtig ben ik namelijk helemaal niet, hoogstens doodsaai. Vooral wanneer in gesprek met blonde, ietwat mollige vrouwen die dan mij wel in mijn broekje willen voelen maar mij geen enkele illusie en daarmee ook geen enkel verlangen laten wat er in het hunne te voelen zal. Voordat ze antwoord had kunnen geven op mijn vraag werd ze alweer onderbroken door haar nog vele malen onaantrekkelijke vriendin die er zowaar nog veel minder doekje omheen wond dan haar. Die nam mijn wan
'Wat ben jij doorzichtig.', zei die vrouw. 'Kijk dan eens door me heen. Wat zie je dan?' vroeg ik haar. Doorzichtig ben ik namelijk helemaal niet, hoogstens doodsaai. Vooral wanneer in gesprek met blonde, ietwat mollige vrouwen die dan mij wel in mijn broekje willen voelen maar mij geen enkele illusie en daarmee ook geen enkel verlangen laten wat er in het hunne te voelen zal. Voordat ze antwoord had kunnen geven op mijn vraag werd ze alweer onderbroken door haar nog vele malen onaantrekkelijke vriendin die er zowaar nog veel minder doekje omheen wond dan haar. Die nam mijn wan
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Juist was ik aan het tikken en toen drukte ik al per ongeluk op invoeren. LAAT MAINPORT HET MAAR NIET ZIEN.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Wisten jullie trouwens dat Mainport voor geen reet kan schrijven? Dat dat wel zulk een navelstarende kankeridioot is dat het nooit wat met hem worden zal, literair gezien dan? Hij zal vast wel een keer ergens in een kantoor naast de snelweg op vijftigjarige leeftijd een incontinentieluier volschijten en daar dan een kortverhaal met titel: 'Die ene keer dat ik diaree op kantoor kreeg' aan wijden wat vast het genoegen van het een of andere lokale (Vlaamse dus) tijdschrift voor jonge en actuele, nieuwe literatuur zal smaken - MET ALLE CONSEQUENTIES VANDIEN, maar daar houdt het dan ook wel bij op.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
wandelschoen in haar mond?
wandversiering nauwlettend op?
wanten voor kennisgeving aan?
wankele tred lankmoedig op?
wandversiering nauwlettend op?
wanten voor kennisgeving aan?
wankele tred lankmoedig op?
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Nu heb ik daadwerkelijk geen idee meer waar het over gaat.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Voor de liefhebber zal ik er vanavond eens een kort kortverhaal uitpersen. Ik noem het 'Die ene keer dat ik diarree op kantoor kreeg.
Die ene keer dat ik diarree op kantoor kreeg.
Op het patentbureau had ik drie collega's. Een van hen was meneer Plop. Zijn kantoortje was twee verdiepingen boven en drie gangen door van mij verwijderd. Het zou mijn baas kunnen zijn geweest, ware het niet dat hij niet bij machte was mij te ontslaan. Daarvoor had hij eerst langs personeelszaken moeten gaan wat zich vijf verdiepingen en nog vele gangen meer van zijn kantoor verwijderd was, zodoende dat het daar nooit van kwam.
Eens in de vier weken moest ik bij hem op kantoor komen. Dan moest ik hem vertellen waar ik mij de vier weken daarvoor mee bezig gehouden had. Dan zei ik: 'Patenten enzo,- en alle wat daarmee samenhangt.' 'Goed zo jongen.', zei meneer Plop dan en daar bleef het ook bij. Meneer Plop had andere zorgen. Meneer Plop's zorgen bestonden uit de dagelijkse file tussen de afslag Rijswijk en het knooppunt Prins Clausplein en of het deze week aan hem of zijn vrouw was om de vitrages in de was te zetten en of er vandaag de dag nog voor een redelijke prijs LSD verkrijgbaar was. delaatste ik enkel vermelden wilde om de lezer niet het idee te geven dat meneer Plop de een of andere stoffige kantoorlul was,- nee, meneer Plop was okay. Meneer Plop zat net als ik in een gouden kooitje de hele dag achter zijn bureau met zijn pik te spelen en wat je zoal nog meer met jezelf achter een bureau kan doen met een goed salaris zonder belastingafdracht aan de staat der Nederlander omdat het patentbureau nu eenmaal een internationale organisatie is.
De andere was meneer Vandenbroecke. Dat was een Belg. Meneer Plop ging een keer op vakantie; om hem te vervangen werd er een meneer Vandenbroeke aangesteld. Die deed hetzelfde als meneer Plop. Dat wil zeggen; hij had dezelfde functie. Eens in de vier weken moest ik bij hem langs om te vertellen wat ik de vier weken daarvoor had gedaan. 'Patenten enzo.', zei ik. 'Amai,' zei meneer Vandenbroecke dan, 'dat noemt bij ons nen brevet.', zei hij dan. Daar had ik dan niet zoveel op te zeggen. Meneer Vandenbroecke kon het allemaal net zo weinig schelen waar ik mee bezig was als meneer Plop dat schelen kon. Nu was hij wel wat jonger en had hij in tegenstelling tot meneer Plop kinderen. Een van zijn kinderen, hij had er een stuk of zes, was op de leeftijd gekomen dat het van staatswege in de gelegenheid was gekomen om zelf ook zijn of haar steentje bij te dragen aan het wel en wee van de samenleving. Dat wil zeggen; het mocht gaan werken. Zijn dochter dus werd aangesteld als mijn hulp, mijn secretaresse, mijn assistente, wat God er dan ook van maken wilde.
Veel was er niet mis met dat meisje. Ze was jong, vrolijk, actief, intelligent, schoon. Laat me dat nog een keer opmerken. Als ik geen andere zorgen had gehad had ik haar beslist in de kut geknepen en daar solliciteerde ze ook openlijk naar. Ze noemde me consequent bij mijn achternaam. Daar hoef ik niet verder over uit te wijden. Iedereen die weleens zijn achternaam aan een meisje dat niets anders op de agenda dan een druipende pik van een ouwe smeerkees in haar mond heeft toevertrouwd weet hoe dat soort meisjes achternamen uitspreken. Ik stoorde me daar in het bijzonder aan omdat ik mijzelf ervan had weten te overtuigen dat ik er niet verstandig aan zou doen haar in haar kut te knijpen. Dan zou ik namelijk binnen een tijdsbestek van vier weken bij haar vader moeten erkennen me met iets anders bezig gehouden te hebben dan brevetten, danwel patenten.
Zulks was natuurlijk niet doorslaggevend. Dat baantje daar kon me niet zoveel schelen. Buiten dat om begon ik me al heel snel aan haar te ergeren, werkelijk mijzelf op te vreten, omdat dat zij er, in tegenstelling tot ik, een stuk meer moeite mee had de luttele uurtje tussen aankomst op kantoor en vertrek daarvan wat achter het bureau met de eigen geslachtsorganen te spelen, enveloppen vol te schijten en deze per interne post naar de directeur van het hele gebeuren te sturen.
Meisje, Margriet, Maite, Josephine, Jacqueline, Poepkut, weet ik veel hoe ze heette, deed een daadwerkelijke poging haarzelf in de kantoortijd in te spannen voor het wel en wee van het patentbureau. Nu had zij natuurlijk geen idee hoe ze dat ooit vorm kon geven. Dat had ik ook niet, maar ze meende het wel mijn taak om dat te doen.
Ik heb haar toen alle patenten die ik zelf behandeld en van een nummertje, EEN NUMMERTJE, voorzien had laten hernummeren. Van jaartal/landvanoorsprong/onderwerp/specificatie naar specificatie/landvanoorsprong/onderwep/jaartal. Toen ze daar eenmaal mee klaar was - iets waarvan ik had gedacht dat het zeker twee weken in beslag zou nemen maar wat ze in een dag of vier klaarspeelde - zei ik haar: 'Nieuwe richtlijnen, alles moet weer terug.' Ze slaakte een zucht en begon in haar oprechte slavenmentaliteit aan het terughernummeren. Tegen die tijd was ik wel zo depressief van haar aangezicht geworden dat de enige troost die ik nog vinden kon mijzelf aftrekken op het genterneutrale, rookvrije toilet en elke dag mijn pink een stukje verder in mijn neus te steken om zo te onderzoeken hoe ver ik zou kunnen gaan eerdat ik een hersenbloeding zou krijgen was.
De derde collega was mevrouw Choi. Dat was een hele dikke, van oorsprong Koreaane, lesbische vrouw die zich net als de vrouw van meneer Plop vreselijke zorgen maakte over wie deze week de vitrages in de was moest zetten. Haar liefhebbende, haar minnares, haar vrouw, werkte ook op het patenbureau, zelfs indezelfde kamer als ik. Die was een weekje na mijn aanstelling alweer verdwenen. Mevrouw Choi was mijn assistente. Haar vrouw was haar assistente. Mevrouw Choi werd vervangen door jongedame Vandenbroecke. Mevrouw Choi werd op betaald verlof gestuud totdat mevrouw Vandenbroecke genoeg geld bij elkaar verdiend had om haar vakantie met haar vriendinnetjes naar het een of andere kutgehucht aan de Middelandse Zee waar allerhande meneertjes en mevrouwtjes Vanderbroecke samenkomen te betalen. Mede daarom had ik een werkelijke kankerhekel aan mevrouw Vanderbroecke.
Toen zij eenmaal klaarwas met het terughernummeren van de patentpapieren kreeg ik een keer diarree. Heftige spuitpoep.
[ Bericht 0% gewijzigd door JAM op 22-07-2012 05:02:01 ]
Die ene keer dat ik diarree op kantoor kreeg.
Op het patentbureau had ik drie collega's. Een van hen was meneer Plop. Zijn kantoortje was twee verdiepingen boven en drie gangen door van mij verwijderd. Het zou mijn baas kunnen zijn geweest, ware het niet dat hij niet bij machte was mij te ontslaan. Daarvoor had hij eerst langs personeelszaken moeten gaan wat zich vijf verdiepingen en nog vele gangen meer van zijn kantoor verwijderd was, zodoende dat het daar nooit van kwam.
Eens in de vier weken moest ik bij hem op kantoor komen. Dan moest ik hem vertellen waar ik mij de vier weken daarvoor mee bezig gehouden had. Dan zei ik: 'Patenten enzo,- en alle wat daarmee samenhangt.' 'Goed zo jongen.', zei meneer Plop dan en daar bleef het ook bij. Meneer Plop had andere zorgen. Meneer Plop's zorgen bestonden uit de dagelijkse file tussen de afslag Rijswijk en het knooppunt Prins Clausplein en of het deze week aan hem of zijn vrouw was om de vitrages in de was te zetten en of er vandaag de dag nog voor een redelijke prijs LSD verkrijgbaar was. delaatste ik enkel vermelden wilde om de lezer niet het idee te geven dat meneer Plop de een of andere stoffige kantoorlul was,- nee, meneer Plop was okay. Meneer Plop zat net als ik in een gouden kooitje de hele dag achter zijn bureau met zijn pik te spelen en wat je zoal nog meer met jezelf achter een bureau kan doen met een goed salaris zonder belastingafdracht aan de staat der Nederlander omdat het patentbureau nu eenmaal een internationale organisatie is.
De andere was meneer Vandenbroecke. Dat was een Belg. Meneer Plop ging een keer op vakantie; om hem te vervangen werd er een meneer Vandenbroeke aangesteld. Die deed hetzelfde als meneer Plop. Dat wil zeggen; hij had dezelfde functie. Eens in de vier weken moest ik bij hem langs om te vertellen wat ik de vier weken daarvoor had gedaan. 'Patenten enzo.', zei ik. 'Amai,' zei meneer Vandenbroecke dan, 'dat noemt bij ons nen brevet.', zei hij dan. Daar had ik dan niet zoveel op te zeggen. Meneer Vandenbroecke kon het allemaal net zo weinig schelen waar ik mee bezig was als meneer Plop dat schelen kon. Nu was hij wel wat jonger en had hij in tegenstelling tot meneer Plop kinderen. Een van zijn kinderen, hij had er een stuk of zes, was op de leeftijd gekomen dat het van staatswege in de gelegenheid was gekomen om zelf ook zijn of haar steentje bij te dragen aan het wel en wee van de samenleving. Dat wil zeggen; het mocht gaan werken. Zijn dochter dus werd aangesteld als mijn hulp, mijn secretaresse, mijn assistente, wat God er dan ook van maken wilde.
Veel was er niet mis met dat meisje. Ze was jong, vrolijk, actief, intelligent, schoon. Laat me dat nog een keer opmerken. Als ik geen andere zorgen had gehad had ik haar beslist in de kut geknepen en daar solliciteerde ze ook openlijk naar. Ze noemde me consequent bij mijn achternaam. Daar hoef ik niet verder over uit te wijden. Iedereen die weleens zijn achternaam aan een meisje dat niets anders op de agenda dan een druipende pik van een ouwe smeerkees in haar mond heeft toevertrouwd weet hoe dat soort meisjes achternamen uitspreken. Ik stoorde me daar in het bijzonder aan omdat ik mijzelf ervan had weten te overtuigen dat ik er niet verstandig aan zou doen haar in haar kut te knijpen. Dan zou ik namelijk binnen een tijdsbestek van vier weken bij haar vader moeten erkennen me met iets anders bezig gehouden te hebben dan brevetten, danwel patenten.
Zulks was natuurlijk niet doorslaggevend. Dat baantje daar kon me niet zoveel schelen. Buiten dat om begon ik me al heel snel aan haar te ergeren, werkelijk mijzelf op te vreten, omdat dat zij er, in tegenstelling tot ik, een stuk meer moeite mee had de luttele uurtje tussen aankomst op kantoor en vertrek daarvan wat achter het bureau met de eigen geslachtsorganen te spelen, enveloppen vol te schijten en deze per interne post naar de directeur van het hele gebeuren te sturen.
Meisje, Margriet, Maite, Josephine, Jacqueline, Poepkut, weet ik veel hoe ze heette, deed een daadwerkelijke poging haarzelf in de kantoortijd in te spannen voor het wel en wee van het patentbureau. Nu had zij natuurlijk geen idee hoe ze dat ooit vorm kon geven. Dat had ik ook niet, maar ze meende het wel mijn taak om dat te doen.
Ik heb haar toen alle patenten die ik zelf behandeld en van een nummertje, EEN NUMMERTJE, voorzien had laten hernummeren. Van jaartal/landvanoorsprong/onderwerp/specificatie naar specificatie/landvanoorsprong/onderwep/jaartal. Toen ze daar eenmaal mee klaar was - iets waarvan ik had gedacht dat het zeker twee weken in beslag zou nemen maar wat ze in een dag of vier klaarspeelde - zei ik haar: 'Nieuwe richtlijnen, alles moet weer terug.' Ze slaakte een zucht en begon in haar oprechte slavenmentaliteit aan het terughernummeren. Tegen die tijd was ik wel zo depressief van haar aangezicht geworden dat de enige troost die ik nog vinden kon mijzelf aftrekken op het genterneutrale, rookvrije toilet en elke dag mijn pink een stukje verder in mijn neus te steken om zo te onderzoeken hoe ver ik zou kunnen gaan eerdat ik een hersenbloeding zou krijgen was.
De derde collega was mevrouw Choi. Dat was een hele dikke, van oorsprong Koreaane, lesbische vrouw die zich net als de vrouw van meneer Plop vreselijke zorgen maakte over wie deze week de vitrages in de was moest zetten. Haar liefhebbende, haar minnares, haar vrouw, werkte ook op het patenbureau, zelfs indezelfde kamer als ik. Die was een weekje na mijn aanstelling alweer verdwenen. Mevrouw Choi was mijn assistente. Haar vrouw was haar assistente. Mevrouw Choi werd vervangen door jongedame Vandenbroecke. Mevrouw Choi werd op betaald verlof gestuud totdat mevrouw Vandenbroecke genoeg geld bij elkaar verdiend had om haar vakantie met haar vriendinnetjes naar het een of andere kutgehucht aan de Middelandse Zee waar allerhande meneertjes en mevrouwtjes Vanderbroecke samenkomen te betalen. Mede daarom had ik een werkelijke kankerhekel aan mevrouw Vanderbroecke.
Toen zij eenmaal klaarwas met het terughernummeren van de patentpapieren kreeg ik een keer diarree. Heftige spuitpoep.
[ Bericht 0% gewijzigd door JAM op 22-07-2012 05:02:01 ]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Plichtmatig en generiek. Je moet je horizon verbreden; ik ben bijvoorbeeld aan het dichten geslagen.
Een kind van zes
Rijg ik aan mijn mes
Een kind van zes
Rijg ik aan mijn mes
Graag op anoniem
quote:
Plichtmatig en generiek. Je moet je horizon verbreden; ik ben bijvoorbeeld aan het dichten geslagen.
Een kind van zes
Rijg ik aan mijn mes
.PLK WVTTKL T PP, deel 128@!07!&*(!92.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
