Mammapoli deel 7

Het is heel erg meegevallen vandaag. Wel had ik van de (geloof ik) Adriamycine een vreemd gevoel in mijn neus, alsof ik moest niezen, en hoofdpijn. Dat trok later weer weg. Ze hebben de Taxotere er langzaam in laten lopen, maar dat ging gelukkig ook goed. Verder een beetje stoned gevoel. Ik heb vanmiddag Milo zelf van de BSO gehaald. Ze vielen daar bijna om van verbazing dat ik zelf kwam. Huh? Jij hebt toch vandaag je eerste chemo? Als het zo blijft, mag ik in mijn handjes knijpen. Maar als ik het zo lees, kan het dus ook een paar dagen later toeslaan... hmmm afwachten en go with the flow dan maar.

Waaaah en nu weet ik het nog niet van die pruik Gia wel en Mula niet. Ik heb gelukkig nog ca 2 weken om te beslissen en kan er nog een paar nachtjes over slapen. En slapen... dat wordt een vroegertje denk ik.

Gia een frozen shoulder, zo leer je nog eens wat. En flink balen zeg.Toch fijn dat je een botscan voor de zekerheid krijgt. Daar zijn ze niet al te scheutig mee. Weet je al wanneer je daarvoor terecht kunt?

Slaapmeisje, ik heb ook taxotere gehad. Bij mij begonnen de klachten pas op dag 3!

Mooi dat het tot nu toe goed gaat!

Ik krijg 5 november die scan. 's Morgens eerst een spuitje met radio-actief goedje, en 's middags de scan. Tussendoor mag ik gewoon naar huis.

Ik had bij de eerste kuur hetzelfde gevoel als jij: 'als dit het is, valt het wel mee.'
En ik wil je niet bang maken, maar stel je erop in dat het per kuur zwaarder wordt.
En ja, de echte bijwerkingen kwamen, volgens mij bij iedereen hier, pas na een paar dagen. Maar deze kuur valt het nog wel mee.

Ik wil je nog een adviesje meegeven, waar ikzelf veel aan had, een dagboekje bijhouden. Wat je voelt, de dag een cijfer geven, wat je lekker vindt op die dag, enz... Je zult zien dat er een patroon in zit, en je bent dan bij de latere kuren voorbereid op wat er komen gaat. Makkelijk als je afspraken moet maken, als je weet wat je slechte dagen zijn.

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2012 23:10 schreef Gia het volgende:

En ik wil je niet bang maken, maar stel je erop in dat het per kuur zwaarder wordt.

Lichamelijk ging dit niet voor mij op. Ik had -vooral bij taxotere- elke keer dezelfde klachten op dezelfde dagen van de kuur. Geestelijk vond ik het wel steeds zwaarder worden: ik voelde me niet 'mezelf' en dat begon me op te breken.

Niemand van jullie die aan het stuiterballen was? Gisteravond tot 0.00 uur opgebleven.Zeker tussendoor nog 4 keer plassen en nu zit ik al vanaf 04.30 uur beneden en ben klaar wakker.

Je krijgt zeker dexa? ik geloof dat ik tijdens de hele chemo-periode niet een keer een hele nacht heb doorgeslapen. Continu om de 3 uur wakker. Eerst door de dexa en de dorst en daarna omdat ik het zo gewend was.

Ik vond de chemo lichamelijk 100% meevallen(alhoewel het absoluut niet leuk was), maar geestelijk vond ik het heftig. Het lijf deed precies wat het wou en ik had er heel weinig controle over. Slapen was een ramp, maar als ik dan moe werd moest ik ook NU slapen. Had ik honger, moest ik ook NU eten. Plassen? NU! Dorst? NUNUNUNU! Heel vermoeiend om zo geleefd te worden door je lijf.

Dit is handig!

http://www.mooihoofd.nl/Collectie/Pet%20&%20hoed/$id_150916-150916/Pet%20rain%20G/

Zo irritant als je pet nat wordt door de regen!

Hebben ze geen zwarte lakleren pet? Past mooi bij mijn SM outfit Maar mooi hoofd heeft wel hele leuke petjes. Ik heb dat rode tweed petje. Superfijn en staat erg leuk! Met haar in ieder geval. Nog geen idee hoe het zonder haar zal staan, maar dan draag ik er waarschijnlijk wel een buff onder.

Zojuist de Neulasta geprikt gekregen. Viel reuze mee. Nu schijnt het dat je daar ook weer hyper van kan worden. Na een nacht niet slapen en een ochtend stuiterend door het huis met wassen draaien, opruimen, vaatwasser doen etc etc heb ik nog geen oog dicht gedaan. Wat jij zegt Mula, dat je lichaam nu bepaalt, ja dat herken ik nu al Koffie vanmorgen stond me na 2 slokken al tegen, terwijl ik normaal gesproken gek op koffie ben. Daarentegen drink ik me een versuffing aan water en plas ook tig keer per dag. Is goed voor de doorstroming, zo maar een kopje groene thee voor de afwisseling.

Ik vond het vooral lichamelijk steeds zwaarder worden, maar ik ben, volgens mij, ook de oudste hier. Dan herstelt het natuurlijk allemaal minder snel en gaat de volgende er weer overheen.
Dat maakte het ook geestelijk zwaar.

Ik sliep wanneer ik slaap had. Maar ik heb dan de mazzel dat mijn kinderen groot zijn, 18 en 20.
Mijn man kookte als ik het niet kon. 't Was allemaal aanpassen aan hoe ik me voelde.

Ik had een tricot pet, die was heel fijn. Lekker zacht ook op het hoofd. Dat is handig als je geen haar hebt.

Dat hele NUNUNUNUNU-gebeuren mbt slapen is trouwens nooit helemaal weggegaan. Ik kan het slapen gaan heel moeilijk uitstellen. Vroeger was ik om 10uur moe en keek dan even de film uit om vervolgens te gaan slapen. Nu donder ik gewoon tijdens de film in slaap. Ik ben dankzij de verhuizing (slaapmeisje, we zijn sinds kort provinciegenoten! ) en de herceptinkuren heel erg moe en nu vooral zit er absoluut geen rek in wel of niet slapen.

Ik heb maandag trouwens een kuur gehad en die is heel erg hard aangekomen. Ik kan gewoon nauwelijks wakker blijven.

Hoe oud ben je Gia? Het is inderdaad wel fijn dat je kinderen groot zijn. Mijn zoontje Milo is nu twee weken vrij. Lekker handig de eerste twee weken van de chemo. Hij gaat maandag, dinsdag en vrijdag naar de BSO, maar vandaag was hij thuis. We zitten nog in de laatste afronding van de verbouwing van onze slaapkamer. Manlief was dus nog druk bezig met klussen en Milo was lekker aan het spelen in de woonkamer. Ik voelde mij met het uur beroerder worden en heb mijn ouders gebeld om hem toch maar op te halen. Gelukkig lukte dat en ze brengen hem na het eten weer terug. Helaas waren de buurtkindjes, die tenslotte ook vakantie hebben, met megafoons aan de slag. Pal voor onze deur Slaapvriendje heeft de ouders er op aangesproken en gevraagd of ze een blokkie om wilden met dat kreng. Ik deed net mijn oogjes even dicht toen ik op de bank lag en schrok wakker. Nu stuiter ik weer vrolijk door het huis met knalrode blos op mijn wangen. Goed spul man, dat Dexamethason.

En Mula wat leuk een provinciegenootje. Kunnen we tenminste nog een borstkankermeet organiseren hahaha. Die herceptinkuren schijnen echt heftig te zijn.Er zit niets anders op dan buigen als bamboe. Hoe harder de wind waait, gewoon lekker meeveren en geen weerstand bieden. We buigen wel, maar breken niet. En dat in slaap vallen tijdens de film...hmmm daar heb ik mijn nickname aan overgehouden. Toen ik Slaapvriendje pas leerde kennen had ik een best heftige baan en viel op vrijdagavonden nogal eens tijdens een rete spannende film in slaap.

O en tot slot wilde ik nog even zeggen hoe fijn ik het vind om terug te zijn. Ik ben een hele tijd niet meer op Fok geweest. Sinds de borstkankerdiagnose heb ik nog wel een ander forum uitgeprobeerd, maar Fok voelt toch als thuis

Ik ben 49. En ook al kom ik uit Brabant, ik laat zo'n meet niet aan me voorbij gaan.

Maar eerst moet jij maar eens die kuren doorstaan. Misschien kunnen we volgend voorjaar eens afspreken voor een etentje. Ik kom wel noordwaarts, hoor!

Ben wel blij dat ik geen herceptin hoef. Hoor daar ook nare verhalen over. Ik mag nog vijf jaar anti-hormoontabletten slikken, maar daar heb ik weinig last van.

Okee date voor na de kuren gaat lukken en we kunnen altijd halverwege afspreken natuurlijk! Na de chemo krijg ik ook nog 5 jaar hormonen. Er gaan zelfs plannen op om het te verlengen naar 7 jaar. Wat fijn dat je er relatief weinig last van hebt van die pillen. Dat geeft de burger moed

Slaapmeisje.....!!!
Ik moest laatst aan je denken, en nu zie ik je hier posten...

quote:

Op woensdag 24 oktober 2012 21:41 schreef Slaapmeisje het volgende:
Na de chemo krijg ik ook nog 5 jaar hormonen. Er gaan zelfs plannen op om het te verlengen naar 7 jaar. Wat fijn dat je er relatief weinig last van hebt van die pillen. Dat geeft de burger moed

Ik dacht dat je juist pillen krijgt om je eigen hormonen plat te leggen?

Hey Moonah, ja ik ben er weer. Helaas wel in het kankerhoekje, maar ben desondanks dat blij weer terug te zijn. Met de vruchtbaarheidsbehandelingen was de onderkant van mijn lichaam van het ziekenhuis en nu is de bovenkant aan de beurt

Computergirl dat klopt hoor. Hormonen typt makkelijker en heb ik 4,5 jaar lang gebruikt om zwanger te worden, zit dus nog een beetje in mijn systeem Bij mij is het plan eerst 2,5 jaar Tamoxifen te geven en daarna 2,5 jaar een aromataseremmer. Het zijn eigenlijk een soort hormoonblokkers. Mijn tumor was voor 85% oestrogeengevoelig en voor 95% progesterongevoelig.

Is alleen oestrogeen platleggen dan genoeg Slaapmeisje?

Geen idee eigenlijk. Ik heb mij nog niet zo verdiept in dat stuk van het traject. Wel even gekeken naar het vervolg, maar niets kunnen vinden om die progesteron aan te pakken. Die scoort tenslotte het hoogst. Heb dinsdag net mijn eerste chemokuur gekregen en moet er nog 5. Ik neem het stap voor stap.

95% progesterONgevoelig => ik las het verkeerd
Sorry hoor

Hahaha ik was nog aan het twijfelen om er een spatie tussen te doen of niet. Blijkbaar toch nodig

Hoe is 't, Slaapmeisje? Trek je het nog een beetje?

Hey Gia, vandaag is niet zo'n goede dag. Ik heb totaal geen energie. Vanmorgen na het douchen en ontbijten stortte ik alweer in en moest ik een paar uur bijslapen. Ik ging bijna knock out in de badkamer. Het werd helemaal zwart voor mijn ogen en ik moest mezelf echt mijn bed in hijsen. Alles kost ongelooflijk veel energie. Ik heb net weer een kleine opleving en zit met een kopje thee op de bank. Mijn smaak is verdwenen, dus de thee had net zo goed een slap aftreksel van behangerslijm kunnen zijn geweest. Maar vooral dat totale gebrek aan energie vind ik eng. Wist niet dat ik zo leeg kon zijn.

Sterkte, Slaapmeisje

@ Slaapmeisje.
Wat leef ik met je mee. En ik denk, iedereen hier. Hou vol, meid. Weet waarvoor je het doet. Voor genezing. Voor je kindje. *knuffel*

Enneh, als je es effe je gram kwijt moet, effe lekker schelden, mopperen enz..... gewoon hier doen.