R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Twee dagen voor we op vakantie zouden gaan is onze iets meer dan 2-jarige relatie verbroken. Ze was de eerste die ik ook echt kende (al 3 jaar) voor we wat kregen. We hebben samen een huurhuisje (maar staat op haar naam, ik had toen geen woning) en ik heb de tijd gekregen om rustig op zoek te gaan naar iets anders (word er godzijdank niet uitgezet!). In de tussentijd bij vrienden enzo en morgen op vakantie met de hele familie, maar zonder vriendin. Naar de fucking middle of nowhere, dus ik gok erop dat ik door een diep dal ga daar.
En tsja, hadden we maar gewoon ruzie... of een van ons twee vreemdgegaan... of konden we het echt niet met elkaar vinden. Maar nee, ze voelt gewoon niet meer genoeg voor me en kan me niet geven (in liefde) wat ik nodig heb. Allemaal heel eerlijk enzo, maar ik heb er geen flikker aan als ik iedere keer aan het eind van een relatie hoor hoe een leuke en lieve jongen ik wel niet ben. Ik kan eerlijk zeggen dat ik deze keer nergens, maar dan ook nergens een steekje heb laten vallen. Ik ben er altijd geweest, heb ook mijn eigen leven geleid, niks overhaast, geen geflirt met anderen.. kortom: mij is niks te verwijten en dat frustreert, want dingen zijn veel makkelijker te accepteren als je bij jezelf te rade kan gaan. Ik sta machteloos en Joost mag weten waarom
Het leven is oneerlijk...
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.
Sorry, was niet helemaal duidelijk...Mijn ex heeft gisteren een ongelukje gehad. Dat vertelde ze me vanmorgen, toen ik ons zoontje ging brengen. Dat ongeluk heeft ze gehad, omdat ze, zo vertelde ze zelf, er niet bij is. Het allemaal niet weet, en zich niet goed voelt. Ze wil haar nieuwe vriend even niet zien, omdat ze het niet weet. Ik wil zo graag sterk zijn, maar door dit ben ik toch weer geraakt he. Softy die ik ben. Al ben ik goed weggegaan Ik heb gezegd, dat ik er niks mee kan, zolang ze bij hem blijft. Als ze niet zegt, ik hou van je je, en wil er voor gaan, wil ik niet met haar praten.quote:Op donderdag 28 juni 2012 10:05 schreef Charcot het volgende:
Je ex heeft een ongeluk gehad, is er niet helemaal bij en hoeft jullie zoontje even niet te zien?
Dat is zo´n kut verhaal. Ja,je bent echt een lieve leuke jongen...ja, waarom verbreek je de relatie dan? Sterkte...quote:
Twee dagen voor we op vakantie zouden gaan is onze iets meer dan 2-jarige relatie verbroken. Ze was de eerste die ik ook echt kende (al 3 jaar) voor we wat kregen. We hebben samen een huurhuisje (maar staat op haar naam, ik had toen geen woning) en ik heb de tijd gekregen om rustig op zoek te gaan naar iets anders (word er godzijdank niet uitgezet!). In de tussentijd bij vrienden enzo en morgen op vakantie met de hele familie, maar zonder vriendin. Naar de fucking middle of nowhere, dus ik gok erop dat ik door een diep dal ga daar.
En tsja, hadden we maar gewoon ruzie... of een van ons twee vreemdgegaan... of konden we het echt niet met elkaar vinden. Maar nee, ze voelt gewoon niet meer genoeg voor me en kan me niet geven (in liefde) wat ik nodig heb. Allemaal heel eerlijk enzo, maar ik heb er geen flikker aan als ik iedere keer aan het eind van een relatie hoor hoe een leuke en lieve jongen ik wel niet ben. Ik kan eerlijk zeggen dat ik deze keer nergens, maar dan ook nergens een steekje heb laten vallen. Ik ben er altijd geweest, heb ook mijn eigen leven geleid, niks overhaast, geen geflirt met anderen.. kortom: mij is niks te verwijten en dat frustreert, want dingen zijn veel makkelijker te accepteren als je bij jezelf te rade kan gaan. Ik sta machteloos en Joost mag weten waarom
Laat het rusten..
Hoe pijnlijk ook heb je wel verstandig gehandeld. Als ze van je houdt en de daad bij het woord wil voegen, dan pas kan er gepraat worden idd. Dat hele getouwtrek met enkel woordenquote:
[..]
Sorry, was niet helemaal duidelijk...Mijn ex heeft gisteren een ongelukje gehad. Dat vertelde ze me vanmorgen, toen ik ons zoontje ging brengen. Dat ongeluk heeft ze gehad, omdat ze, zo vertelde ze zelf, er niet bij is. Het allemaal niet weet, en zich niet goed voelt. Ze wil haar nieuwe vriend even niet zien, omdat ze het niet weet. Ik wil zo graag sterk zijn, maar door dit ben ik toch weer geraakt he. Softy die ik ben. Al ben ik goed weggegaan Ik heb gezegd, dat ik er niks mee kan, zolang ze bij hem blijft. Als ze niet zegt, ik hou van je je, en wil er voor gaan, wil ik niet met haar praten.
!
Heb weer een terugval en ben woedend op mezelf. Dat ik me zo heb laten meeslepen. Ik had het kunnen weten 
. Hoe dom kan een mens zijn? Belachelijk.
. Hoe dom kan een mens zijn? Belachelijk.
vertel?quote:
Heb weer een terugval en ben woedend op mezelf. Dat ik me zo heb laten meeslepen. Ik had het kunnen weten
Blijf dit herhalen aubquote:Op donderdag 28 juni 2012 10:51 schreef Charcot het volgende:
[..]
Hoe pijnlijk ook heb je wel verstandig gehandeld. Als ze van je houdt en de daad bij het woord wil voegen, dan pas kan er gepraat worden idd. Dat hele getouwtrek met enkel woorden
Je kan me pm-en als je daar behoefte aan hebtquote:
Heb weer een terugval en ben woedend op mezelf. Dat ik me zo heb laten meeslepen. Ik had het kunnen weten
Bedanktquote:
[..]
Je kan me pm-en als je daar behoefte aan hebt
Op 
* MrManuel geeft een schouderklopje..quote:
I know how you feel.. Had het vorig weekend..
[i]~ The impossible is easy![/i]
Wat betekende het bij jou?quote:Op donderdag 28 juni 2012 20:40 schreef MrManuel het volgende:
[..]
* MrManuel geeft een schouderklopje..
I know how you feel.. Had het vorig weekend..
Precies een jaar geleden werd ik op haar verliefd.
Auw.. Herkenbaar.quote:
[..]
Wat betekende het bij jou?
Precies een jaar geleden werd ik op haar verliefd.
Jup, idd een klote datum. Om deze tijd vorig jaar reed ik met haar over Highway 1 tussen San Francisco en LAquote:
[..]
Wat betekende het bij jou?
Precies een jaar geleden werd ik op haar verliefd.
When something drops I'm like:
( ͡° ͜ʖ ͡°)
( ͡⊙ ͜ʖ ͡⊙)
( ͡° ͜ʖ ͡°)
( ͡⊙ ͜ʖ ͡⊙)
pff, ben weer wat zwakker, moet erg veel aan haar denken. Dat het zo slecht met haar gaat, ze op een andere auto rijd...tegen haar nieuwe vlam heeft gezegd, dat ze geen contact wil...weet niet wat ik moet doen, er mee aan moet. Ze blijft zeggen, dat ze het niet weet. Ik weet het wel, geen contact is het beste...maar wat is het moeilijk, nu ik zie dat het zo slecht met haar gaat. Maar ze wil niet praten, ze zegt alleen dat het niet goed gaat. Ik zei al tegen haar, zoek hulp aub..ik mag, kan niets doen, maar wil het zo graag
Het was haar verjaardag.... die ik nu in de 3 jaar de 1e keer misde..quote:
[..]
Wat betekende het bij jou?
Precies een jaar geleden werd ik op haar verliefd.
[i]~ The impossible is easy![/i]
Goed, ik probeer dit al een tijd te mijden, dit topic. Maar toch ga ik weer wat van me af schrijven.
Ik weet niet wat dit is hoor. Die meid blijft echt als een malle aan me knagen. Misschien heeft het er mee te maken dat ze vandaag ook echt weg is hier. En dat ik haar niet meer hoef tegen te komen. Maar ik zou me er uberhaupt helemaal niet meer druk om moeten maken. Om wat voor reden dan ook. Alles is uitgesproken, het hele riedeltje is compleet doorlopen, het verdrietig/missen/boos/accepteren etc. Maar in mijn hoofd is ze er nog altijd terwijl dat dus nergens op slaat.
Het enige dat ik me telkens inbeeld is dat ze het fantastisch naar haar zin heeft en lekker aan het feesten is en al lang niet meer met mij bezig is. En ik heb de zelfde plannen. Feesten, zomer, zon, gezellig.
Maar waarom blijft het aan me eten, ondanks dat ik inmiddels wel gewoon vet druk ben met mijn eigen leven? Ik mis iets hier of ik doe iets fout. Blijkbaar kán of wíl ik het niet los laten of zo.
Het is niet dat zij zo enorm bijzonder was in algemene zin. Het hele gevoel was super tof en dat heb ik niet meer en ze deed enorm rot de laatste tijd. Terwijl het kan zo weer gebeuren, claimt men.
En het is al de hele tijd uit. Ze woont hier niet meer, niks is meer wat het geweest is, alles is anders en ik vind het eigenlijk nog al zwak van mezelf dat ik er niet gewoon schijt aan kan hebben. Want het duurt al veel te lang.
En de tijd gaat alweer fucking snel en zo meteen is het alweer een jaar geleden dat ik haar voor het eerst ontmoet heb en ik bedoel, wat is de volgende datum waar ik symbolistisch een waarde aan ga toekennen? Damn zeg, liefde is mooi en zo, maar dit gaat nergens meer over.
Wtf man. Kansloze zooi. Ik kan hier echt kwaad om worden. Niet eens meer om haar gedrag. Of over hoeveel gasten ze nog gaat neuken of wat er gezegd is of over hoe jammer het is dat "de tijd" voorbij is. Maar juist het feit dat ik haar in mijn gedachte nog overal bij betrek.
Ik wil gewoon mijn schouders kunnen ophalen, fluitend door het leven gaan en schijt hebben en doen als of het nooit gebeurd is.
Advies gaarne. Want het lijkt me niet gezond, het klinkt obsessief en ik denk dat ze in haar broek pist van het lachen als ze dit zou weten.
Ik weet niet wat dit is hoor. Die meid blijft echt als een malle aan me knagen. Misschien heeft het er mee te maken dat ze vandaag ook echt weg is hier. En dat ik haar niet meer hoef tegen te komen. Maar ik zou me er uberhaupt helemaal niet meer druk om moeten maken. Om wat voor reden dan ook. Alles is uitgesproken, het hele riedeltje is compleet doorlopen, het verdrietig/missen/boos/accepteren etc. Maar in mijn hoofd is ze er nog altijd terwijl dat dus nergens op slaat.
Het enige dat ik me telkens inbeeld is dat ze het fantastisch naar haar zin heeft en lekker aan het feesten is en al lang niet meer met mij bezig is. En ik heb de zelfde plannen. Feesten, zomer, zon, gezellig.
Maar waarom blijft het aan me eten, ondanks dat ik inmiddels wel gewoon vet druk ben met mijn eigen leven? Ik mis iets hier of ik doe iets fout. Blijkbaar kán of wíl ik het niet los laten of zo.
Het is niet dat zij zo enorm bijzonder was in algemene zin. Het hele gevoel was super tof en dat heb ik niet meer en ze deed enorm rot de laatste tijd. Terwijl het kan zo weer gebeuren, claimt men.
En het is al de hele tijd uit. Ze woont hier niet meer, niks is meer wat het geweest is, alles is anders en ik vind het eigenlijk nog al zwak van mezelf dat ik er niet gewoon schijt aan kan hebben. Want het duurt al veel te lang.
En de tijd gaat alweer fucking snel en zo meteen is het alweer een jaar geleden dat ik haar voor het eerst ontmoet heb en ik bedoel, wat is de volgende datum waar ik symbolistisch een waarde aan ga toekennen? Damn zeg, liefde is mooi en zo, maar dit gaat nergens meer over.
Wtf man. Kansloze zooi. Ik kan hier echt kwaad om worden. Niet eens meer om haar gedrag. Of over hoeveel gasten ze nog gaat neuken of wat er gezegd is of over hoe jammer het is dat "de tijd" voorbij is. Maar juist het feit dat ik haar in mijn gedachte nog overal bij betrek.
Ik wil gewoon mijn schouders kunnen ophalen, fluitend door het leven gaan en schijt hebben en doen als of het nooit gebeurd is.
Advies gaarne. Want het lijkt me niet gezond, het klinkt obsessief en ik denk dat ze in haar broek pist van het lachen als ze dit zou weten.
wachten op de volgende is het beste wat je kunt doen; die kom je vanzelf een keer tegen en zal een boel weer goed maken. met die gedachte verlaat ik iig zelf zo' n relatiequote:
Goed, ik probeer dit al een tijd te mijden, dit topic. Maar toch ga ik weer wat van me af schrijven.
Ik weet niet wat dit is hoor. Die meid blijft echt als een malle aan me knagen. Misschien heeft het er mee te maken dat ze vandaag ook echt weg is hier. En dat ik haar niet meer hoef tegen te komen. Maar ik zou me er uberhaupt helemaal niet meer druk om moeten maken. Om wat voor reden dan ook. Alles is uitgesproken, het hele riedeltje is compleet doorlopen, het verdrietig/missen/boos/accepteren etc. Maar in mijn hoofd is ze er nog altijd terwijl dat dus nergens op slaat.
Het enige dat ik me telkens inbeeld is dat ze het fantastisch naar haar zin heeft en lekker aan het feesten is en al lang niet meer met mij bezig is. En ik heb de zelfde plannen. Feesten, zomer, zon, gezellig.
Maar waarom blijft het aan me eten, ondanks dat ik inmiddels wel gewoon vet druk ben met mijn eigen leven? Ik mis iets hier of ik doe iets fout. Blijkbaar kán of wíl ik het niet los laten of zo.
Het is niet dat zij zo enorm bijzonder was in algemene zin. Het hele gevoel was super tof en dat heb ik niet meer en ze deed enorm rot de laatste tijd. Terwijl het kan zo weer gebeuren, claimt men.
En het is al de hele tijd uit. Ze woont hier niet meer, niks is meer wat het geweest is, alles is anders en ik vind het eigenlijk nog al zwak van mezelf dat ik er niet gewoon schijt aan kan hebben. Want het duurt al veel te lang.
En de tijd gaat alweer fucking snel en zo meteen is het alweer een jaar geleden dat ik haar voor het eerst ontmoet heb en ik bedoel, wat is de volgende datum waar ik symbolistisch een waarde aan ga toekennen? Damn zeg, liefde is mooi en zo, maar dit gaat nergens meer over.
Wtf man. Kansloze zooi. Ik kan hier echt kwaad om worden. Niet eens meer om haar gedrag. Of over hoeveel gasten ze nog gaat neuken of wat er gezegd is of over hoe jammer het is dat "de tijd" voorbij is. Maar juist het feit dat ik haar in mijn gedachte nog overal bij betrek.
Ik wil gewoon mijn schouders kunnen ophalen, fluitend door het leven gaan en schijt hebben en doen als of het nooit gebeurd is.
Advies gaarne. Want het lijkt me niet gezond, het klinkt obsessief en ik denk dat ze in haar broek pist van het lachen als ze dit zou weten.
Why can't they aim for my impenetrable body armor like everybody else!?
Niet simpel. Het is niet obsessief, ik weet niet hoe lang alles nu gedaan is, maar neem van me aan dat het normaal is dat je niet gewoon je schouders kunt ophalen en over alles heen kan stappen. Als zij dat wel doet dan zal ze nog meer mensen kwetsen geloof me. Mensen die zo licht over menselijke relaties stappen zijn niet helemaal stabiel, ik heb het zelf ook van dicht mogen meemaken... Niet leuk, gevoel of je niet veel voorstelde, ik ken het.quote:
Goed, ik probeer dit al een tijd te mijden, dit topic. Maar toch ga ik weer wat van me af schrijven.
Ik weet niet wat dit is hoor. Die meid blijft echt als een malle aan me knagen. Misschien heeft het er mee te maken dat ze vandaag ook echt weg is hier. En dat ik haar niet meer hoef tegen te komen. Maar ik zou me er uberhaupt helemaal niet meer druk om moeten maken. Om wat voor reden dan ook. Alles is uitgesproken, het hele riedeltje is compleet doorlopen, het verdrietig/missen/boos/accepteren etc. Maar in mijn hoofd is ze er nog altijd terwijl dat dus nergens op slaat.
Het enige dat ik me telkens inbeeld is dat ze het fantastisch naar haar zin heeft en lekker aan het feesten is en al lang niet meer met mij bezig is. En ik heb de zelfde plannen. Feesten, zomer, zon, gezellig.
Maar waarom blijft het aan me eten, ondanks dat ik inmiddels wel gewoon vet druk ben met mijn eigen leven? Ik mis iets hier of ik doe iets fout. Blijkbaar kán of wíl ik het niet los laten of zo.
Het is niet dat zij zo enorm bijzonder was in algemene zin. Het hele gevoel was super tof en dat heb ik niet meer en ze deed enorm rot de laatste tijd. Terwijl het kan zo weer gebeuren, claimt men.
En het is al de hele tijd uit. Ze woont hier niet meer, niks is meer wat het geweest is, alles is anders en ik vind het eigenlijk nog al zwak van mezelf dat ik er niet gewoon schijt aan kan hebben. Want het duurt al veel te lang.
En de tijd gaat alweer fucking snel en zo meteen is het alweer een jaar geleden dat ik haar voor het eerst ontmoet heb en ik bedoel, wat is de volgende datum waar ik symbolistisch een waarde aan ga toekennen? Damn zeg, liefde is mooi en zo, maar dit gaat nergens meer over.
Wtf man. Kansloze zooi. Ik kan hier echt kwaad om worden. Niet eens meer om haar gedrag. Of over hoeveel gasten ze nog gaat neuken of wat er gezegd is of over hoe jammer het is dat "de tijd" voorbij is. Maar juist het feit dat ik haar in mijn gedachte nog overal bij betrek.
Ik wil gewoon mijn schouders kunnen ophalen, fluitend door het leven gaan en schijt hebben en doen als of het nooit gebeurd is.
Advies gaarne. Want het lijkt me niet gezond, het klinkt obsessief en ik denk dat ze in haar broek pist van het lachen als ze dit zou weten.
En dat idee dat ze lekker gaan feesten en geen moer geven om alles kan ook schijn zijn, mijn ex ging ook feesten en stortte zich meteen volop (hele weekenden) in een nieuwe jongen. Twee weken geleden begon ze plots huilend dat ze alles verpest had tegen mn zusje en dat ze nog steeds van dag tot dag leeft. Meisjes doen dat gewoon, veel fun maken met vriendinnen, terwijl wij kapot zitten te gaan van onbegrip, vaak is het ook schijn denk ik echt.
Ik ben nu vier maand verder, er is een meisje dat interesse toont, en zelfs na alles wat mijn ex heeft gedaan (bedriegen, en binnen week na eind relatie slapen bij andere jongen) vind ik het nog steeds niet simpel om zomaar naar een ander meisje te gaan, het voelt gewoon niet helemaal goed aan, en ik twijfel dus behoorlijk. Het is ook niet eerlijk tegenover dit meisje, ik weet echt niet wat te doen, ex speelt nog 24 op 24 in mijn hoofd. Maar ik wil me ook geen illusies maken en probeer verder te gaan, niet dat ik nog echt liefdesverdriet heb ofzo, dat is allemaal voorbij, maar toch, denk er nog constant aan.
Ex zit momenteel in werchter
haar kenende met haar vrijheid... Paar maand geleden wat het nog willen trouwen met mij en kinderen krijgen, kerst en oudejaar vieren in melbourne, en nu wss lekker kwijlen met douchebags... Ik ga goed slapen vannacht is wel duidelijk menselijke relaties en hun vergankelijkheid ik heb één onenightstand gehad ondertussen, deed me geen goed, moest heel tijd aan haar denken [ Bericht 8% gewijzigd door Tom84 op 30-06-2012 00:21:51 ]
.
Beste faazz.quote:
Goed, ik probeer dit al een tijd te mijden, dit topic. Maar toch ga ik weer wat van me af schrijven.
Ik weet niet wat dit is hoor. Die meid blijft echt als een malle aan me knagen. Misschien heeft het er mee te maken dat ze vandaag ook echt weg is hier. En dat ik haar niet meer hoef tegen te komen. Maar ik zou me er uberhaupt helemaal niet meer druk om moeten maken. Om wat voor reden dan ook. Alles is uitgesproken, het hele riedeltje is compleet doorlopen, het verdrietig/missen/boos/accepteren etc. Maar in mijn hoofd is ze er nog altijd terwijl dat dus nergens op slaat.
Het enige dat ik me telkens inbeeld is dat ze het fantastisch naar haar zin heeft en lekker aan het feesten is en al lang niet meer met mij bezig is. En ik heb de zelfde plannen. Feesten, zomer, zon, gezellig.
Maar waarom blijft het aan me eten, ondanks dat ik inmiddels wel gewoon vet druk ben met mijn eigen leven? Ik mis iets hier of ik doe iets fout. Blijkbaar kán of wíl ik het niet los laten of zo.
Het is niet dat zij zo enorm bijzonder was in algemene zin. Het hele gevoel was super tof en dat heb ik niet meer en ze deed enorm rot de laatste tijd. Terwijl het kan zo weer gebeuren, claimt men.
En het is al de hele tijd uit. Ze woont hier niet meer, niks is meer wat het geweest is, alles is anders en ik vind het eigenlijk nog al zwak van mezelf dat ik er niet gewoon schijt aan kan hebben. Want het duurt al veel te lang.
En de tijd gaat alweer fucking snel en zo meteen is het alweer een jaar geleden dat ik haar voor het eerst ontmoet heb en ik bedoel, wat is de volgende datum waar ik symbolistisch een waarde aan ga toekennen? Damn zeg, liefde is mooi en zo, maar dit gaat nergens meer over.
Wtf man. Kansloze zooi. Ik kan hier echt kwaad om worden. Niet eens meer om haar gedrag. Of over hoeveel gasten ze nog gaat neuken of wat er gezegd is of over hoe jammer het is dat "de tijd" voorbij is. Maar juist het feit dat ik haar in mijn gedachte nog overal bij betrek.
Ik wil gewoon mijn schouders kunnen ophalen, fluitend door het leven gaan en schijt hebben en doen als of het nooit gebeurd is.
Advies gaarne. Want het lijkt me niet gezond, het klinkt obsessief en ik denk dat ze in haar broek pist van het lachen als ze dit zou weten.
Tijd.
Het moet slijten. Je gevoel is herkenbaar, ik voel het ook. Maar je kan je gevoel niet wegsturen, wegdrukken. Het komt eruit, hoe dan ook. Het kan sneller wegga, door een ander tegen te komen. Maar ook dat gebeurd vanzelf, en heb je niets over te zeggen. Het advies zal van iedereen hetzelfde zijn. Verzet je gedachten, doe leuke dingen. Blijf verder gaan.je bent niet zwak. Dat is te makkelijk! Lees mijn laatste post, mijn ex zegt jankend dat ze een ongeluk heeft gehad, omdat ze er niet bij is, het allemaal niet weet. Dat ze haar nieuwe vlam voorlopig ook niet wil zien. Ik kwam thuis vanavond, en zag zijn auto niet staan. In een moment van zwakte ben ik er naar toe gereden, omdat ik zon voorgevoel had...en jawel, zijn auto stond daar...terwijl ze gisteren iets heel anders zei. Dat ze hem niet wil zien....en toch hou ik van haar. Ben ik dan zwak? Nee, dat geloof ik niet. Wel heb ik moeite met loslaten. Denk graagterug aan de goede tijd. Maar ik ben niet zwak. Ik was zwak, toen ik er heen reed, om te kijken of hij er was. Maar dat is zwak gedrag. Wel denk ik, dat het een om van onzekerheid is. Daar kun je aan werken. Blijf dingen doen.
Alles komt goed
quote:
Raar hè, hoe snel dingen kunnen veranderen in slechts één jaar.quote:
[..]
Jup, idd een klote datum. Om deze tijd vorig jaar reed ik met haar over Highway 1 tussen San Francisco en LA
Een jaar geleden was ik ervan overtuigd dat het wat zou worden tussen haar en mij, nu ben ik nog verder van huis dan ooit. 
Auch, dat is wel pijnlijk.quote:
[..]
Het was haar verjaardag.... die ik nu in de 3 jaar de 1e keer misde..
Nog wat van je laten horen, uit sociaal gedrag? Die van mij is gelukkig nog lang niet jarig, maar ik heb dan ook niet de gelegenheid of mogelijkheid om haar te feliciteren.
quote:
Ik kan weer eens niet slapen..
