Peem en zijn relatie zonder seks

Hoi.

Hier mijn verhaal over het hebben van een vriendin die geen seks met je wil hebben. Ik vergeet vast veel details maar ik moet het van me afschrijven en heb antwoorden nodig. Die antwoorden kan ik van haar niet krijgen en ik ben echt einde raad.

Achtergrond verhaal:
Peem heeft een hele mooie vriendin en daar heeft hij nu +- een anderhalf jaar mee. Peem was destijds 22 en zij 19 en is degene die haar ontmaagd heeft (wellicht belangrijk voor het verhaal).

We begonnen met seks nadat we een drie weken met elkaar hadden. De eerste keer was enorm pijnlijk voor haar (alle keren in dit verhaal was met enorm veel glijmiddel,en we zijn er dus snel weer mee opgehouden. Ze huilde en het deed haar erg zeer. We gingen/hoopten dat dit gewoon was omdat het de eerste keer was en een paar dagen erna probeerden we het weer en steeds vaker. Helaas werd het niet minder pijnlijk voor haar.

We hebben toen besloten het een tijdje te laten rusten. We hadden gelukkig nog wel lust in elkaar en deden alles behalve penetratie (en vingeren, wellicht was het een wondje dat moest helen). Maar na 2 maanden niets te hebben gedaan probeerden we het weer, weer dezelfde pijn en weer dezelfde tranen.

We zijn een paar maanden verder en er is nog altijd geen verschil dus besluiten we langs de huisarts hiermee te gaan. Het blijkt dat zij een bepaalde druk op haar bekkenbodems heeft zitten en dat zij deze niet kan ontspannen. En op het moment dat er iets bij haar naar binnen gaat sluiten die bodems tegen elkaar aan en is het dus enorm pijnlijk voor haar om seks te hebben, met een enorm brand gevoel.) Ze gaat naar fysio om hier oefeningen voor te doen en de dokter verzekert ons dat het meer een 2 maand over is.

Wij zijn op dat moment nog altijd erg blij met elkaar en we doen ook nog steeds van alles met elkaar (ook op seksueel gebied, nogmaals behalve het penetreren/vingeren).

Zij volgt 2 maanden lang fysio en er is resultaat: ze kan wel degelijk ontspannen op die manier. De huisarts vertelt ons dat we het weer kunnen proberen. Zij nog een beetje bang van de pijn die ze herinneren kan, maar ze was er zeker van dat het beter zou gaan. Niet dus. Gewoon weer dezelfde pijn, ondanks dat ze ontspannen kon.

Ze praatte met haar tante erover en die vertelde haar dat ze hetzelfde probleem had en dat het gewoon een rare afwijking kan zijn en dat ze dan zelf maar eerst moet wennen aan haar eigen lichaam. We gaan weer naar de huisarts die hierbij kan helpen en zij krijgt van haar 'oefen-stokken' (ben de echte naam ervan kwijt). Allemaal staven die telkens groter worden. Ze moet ze goed insmeren met glijmiddel en elke dag steeds een stukje verder en steeds grotere proberen. Dit moest ze verdelen over 3 maand tijd en dan zou het over zijn. En dat werkte dus ook niet.

Huidige stand van zaken:
We hebben nu anderhalf jaar. We zijn alweer 4 maanden gestopt met proberen seks te hebben omdat het laatste advies was dat zij met een seksuologe moest gaan praten. Ze is nogal slecht qua stress dus hadden we afgesproken dat we na afloop van haar examens naar de seksuologe zouden gaan.

Maar de afgelopen 4 maand is er totaal geen passie/lust/seksualiteit van haar kant. Als we bezig zijn met elkaar ben ik degene die ermee begint en als zij klaar komt is ze er allemaal wel klaar mee en probeert ze mij snel even 'af' te maken. Bijna nooit (misschien 3x in die 4 maanden tijd) kwam het initiatief van haar kant.

Ik ben bereid het 'echte' seks op te geven voor haar, maar als zelfs dit niet meer fatsoenlijk komt dan zou je denken dat het einde er aan zit te komen. En dus hadden we 'het gesprek'. Ik vroeg haar waarom ze afgelopen maanden niet meer uit zichzelf met me wilden zoenen of meer en zij zei dat ze het simpelweg niet wist. Ze houd van me ze vind me mooi, leuk, lief en knap en ik ben geweldig. Maar ze kan er niet bij waarom ze zich niet meer seksueel aangetrokken voelt tot mij.

En ik heb nu al die 4 maand in mijn hoofd zitten dat mijn vriendin niet opgewonden kan raken van mij zonder dat ze er een reden voor heeft en dat maakt me langzamerhand gek.

Mijn vragen luiden:
Moet ik deze relatie stoppen?
Hoelang moet ik dit nog aanzien?
Wat kan de reden zijn waarom zij zich niet meer seksueel tot mij aangetrokken voelt?
Wat kan ik doen om hier verandering in te brengen?

Let wel:
Voor de rest is deze relatie super, ze is geweldig. Ze vind mij geweldig. We slapen vaak bij elkaar, ze wil het liefste de hele tijd bij me zijn en ze praat de hele tijd over mij tegen vriendinnen. Ik twijfel er dus ook niet aan of zij misschien een ander wil.

Let wel 2:
Ik heb haar nu een 3 keer gevraagd of het niet beter is om het uit te maken. En dat ik best degene wil zijn die het uitmaakt. Ik ben er zeker van dat zoals het nu gaat dit geen stand houd en het dus zonde is van onze tijd. Ze zou nu met iemand kunnen zijn waar ze wél tot aangetrokken voelt.. Maar ze wil het niet.

Heeft iemand dit soort ervaring gehad met zijn/haar partner, wat heb je gedaan hiertegen en moet ik realistisch zijn en het zelf maar definitief afkappen? Ik ben echt einde raad.

Dank voor het lezen.

Ok dit gaat een lange worden, maar om overal antwoord op te geven:

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 21:20 schreef rhubarbje het volgende:
wacht gewoon het traject bij de seksuoloog af?
er zit blijkbaar iets 'tussen haar oren' dat is gewoon af te leren zeg maar
goed het kost misschien nog wel anderhalf jaar maar de kans dat het echt nooit voorbij gaat is vrij klein
er een echt 'defect' was door de fysio wel opgemerkt

en ga eens mee naar de seksuoloog!

Ik ga zeker mee naar de seksuoloog wanneer zij wil gaan. Ik ben verder ook mee geweest naar de huisarts, fysio e.d. waar zij dacht dat het fijner was met z'n tweeën te gaan.. Ik ben er wel vergeten bij te vermelden dat een andere huisarts daarbinnen heeft gekeken en zij een bepaald deel erg gevoelig heeft, daarom werden we juist doorverwezen naar een seksuologe. Excuses voor de verwarring in het verhaal dan..

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 21:21 schreef Mishu het volgende:
Ik zou het nog even aankijken en dan er een einde aan maken als het zich niet verbeterd. Heel hard maar helaas, moet jij lijden omdat zij geen seks kan hebben? Ik vraag me ook af of ze uberhaupt wel opgewonden kan worden, of dat ze gewoon niet meer verliefd op je is..

In het begin was dat gevoel er telkens, zij was vaak degene die ermee begon. En ze kan nog steeds klaar komen (zie geen reden in waarom ze dit zou moeten gaan faken, ik vind het prima als ze niet klaar komt of iets namelijk) Ik heb haar eens gevraagd of ze nog wel verliefd is en zoals boven aangegeven, ze vind me geweldig en ik heb geen reden dat in twijfel te trekken. (als ik niet meer verliefd op iemand ben zou ik niet telkens bij diegene willen zijn, toch?)

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 21:26 schreef Fingon het volgende:
Waarschijnlijk zo bang voor de pijn dat als een pavlov alle oefeningen vergeten raken en weer op de oude manier de spieren controleert.. Succes ermee, het kan opeens opgelost zijn maar ook nog heel lang duren.

Nouja onder de oefening behoorde geen geslachtsdeel naar binnen werken, maar ik denk dat angst met de seks zelf nog inderdaad een grote rol speelt. Alleen als zij van tevoren weet dat we alles doen behalve hetgeen wat zeer doet, waarom zou ze dan voor iets bang moeten zijn?

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 21:36 schreef bioloogje het volgende:

[..]

Denk het ook...

Als ze wel kan ontspannen en met oefeningen alles wel werkt. Dan zit het echt tussen de oren, zeker als überhaupt de hele drang naar seks lijkt te verdwijnen. Het heeft dus waarschijnlijk niets met jou te maken maar puur met de angst en de herinneringen aan de keren met de pijn.

Bovenstaande commentaar valt hier ook onder denk ik. Ik denk wel dat het inderdaad tussen de oren zit.

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 21:49 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
ze heeft de laatste tijd geen zin, denk ik, omdat ze seks met problemen associeert. De relatie opgeven omdat het seksueel niet goed werkt terwijl je het voor de rest goed met elkaar hebt, daar zou je mss spijt van kunnen krijgen.. Dat zou ik pas doen als echt alles geprobeerd is.

Dat ze dan geen seks (als in penetratie) wil hebben kan ik me goed voorstellen, daarom kom ik hier ook gewoon niet mee op te proppen, maar de rest zou ze dan toch nog wel moeten willen doen?

Ik ben er zeker van dat ik in het begin spijt zou hebben, maar ben ook realistisch genoeg om te zien dat dit niet altijd goed zal blijven en we er beiden wel weer overheen kunnen komen..

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 23:25 schreef Cavalinho het volgende:
Sorry, ben niet van de meiden, maar ik denk hier wel meteen "paar glaasje alcohol" . Dat helpt tegen angsten, het helpt ontspannen, maakt je geil en het helpt tegen pijn...
Misschien is het niet genoeg voor een dergelijk groot probleem, maar heb je het al geprobeerd?

Ja, met alcohol erbij heeft de seks zelf een keer geen zeer gedaan. Maar ze is verder niet zo van het drinken. Het maakt haar wel inderdaad een stuk losser, maar als je dit gevoel alleen met drank op hebt lijkt me dat niet iets op te lossen, toch?


Los daarvan: Zoenen en andere intimiteit lijkt me wel fundimenteel om een verder sexloze relatie goed te houden. Als ze dat ook niet spontaan bij jou doet, dan heb je een vriendschappelijke relatie, ook veel waard, maar niet hetzelfde als liefdesrelatie.
Dat kun je dus ook bespreken. Dan maar heel goede vrienden zijn. Dat is "de rest" die zo goed is. Dat hoef je toch niet te verliezen?

Verder ben je een heel goede partner, dat je dat heel traject met haar doorloopt. Maar je kunt wel samen ergens een limiet afspreken. Bv als de seksuoloog ook niet kan helpen.

Dank voor het compliment. Dat met dat limiet spookt al wel een tijdje in mijn hoofd, als we alles hebben geprobeerd en het lukt dan nog niet dan zou ze moeten kijken of het wellicht bij een ander wel lukt. Alleen is zij tegen mij enorm open en ik weet niet of ze dat wel tegen anderen durft te zijn: dan blijft ze het seks probleem houden en ik zie daar liever eerst een oplossing voor. (Niet dat ik dan uit medelijden/sympathy bij haar blijf, dat zou ik nooit doen)

En een vriendschappelijke relatie is een no-go voor mij, als zij niet hetzelfde voelt voor mij dan maak ik wel een einde aan de relatie (ook dit heb ik haar voorgelegd in het gesprek over de verliefdheid) maar ze verzekert me dat ze nog helemaal gek van me is, dus ik kan hier gewoon niet aan gaan twijfelen..

Er zit *iets* mis maar ik kan er de vinger niet op leggen (pun intended) en ook daar kan zij zegt het ook niet te weten..

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 23:34 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

ook dat is normaal als je nooit iets 'in je hebt' en is te trainen

[..]

niet letterlijk bang maar gewoon niet op haar gemak met haar lichaam, seksualiteit en het feit dat jullie door haar geen normaal seksleven hebben etc

[..]

zou jij dat willen als je het gevoel hebt dat je alles op dat gebied verknalt omdat je niet normaal bent etc?

Maar ik ben er zeker van dat ik haar dat gevoel niet geef, ze kan dit gevoel wel zelf hebben ja, maar als je het op die manier vraagt: Ik zou dan juist proberen om al het andere wat we wél kunnen doen fijn te maken

[..]

daar heb je gelijk natuurlijk, maar je doet alsof dit nu al hopeloos is terwijl het allemaal (waarschijnlijk) prima te verhelpen is
Dit is al aan de gang sinds we sex hebben, dat is dus al bijna anderhalf jaar.. Ik heb er bij mijn weten alles aan gedaan dat ik kan en vandaar deze post, ik ben einde raad. (seksuologe is voor mij de laatste mogelijkheid, maar ik wil graag nog een alternatief kunnen zien)

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 23:35 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

ja duh maar tussen haar oren op het gebied van haar seksualiteit
ik zou het echt niet op mezelf betrekken
en again: het is waarschijnlijk allemaal te verhelpen

Maar hoe dan? Als je het verhaal doorleest mag ik hopen dat het duidelijk is dat ik het een en ander geprobeerd heb..

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 23:38 schreef bioloogje het volgende:
En ik zou bang zijn dat als je een limiet afspreekt. Dus bijv. als de seksuologe niet helpt dat stoppen we met de relatie, de druk alleen maar opvoert. Waardoor ze nog minder goed kan ontspannen. Zou het zelf dus ook niet zo doen.

Nouja ik heb haar niet duidelijk gezegd dat het dan over is, maar ik heb haar wel gezegd dat als wij niets kunnen en dus niet 'verder komen' dat het dan gewoon zonde is van ons beiden om ermee door te gaan en dat begreep ze, ze wil er alleen verder niet aan denken.

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 23:47 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

ik vind dat je niet heel erg je best doet om je in haar te verplaatsen
dat jij dat niet zo voelt wil niet zeggen dat zij dat niet zo voelt?

wil je gewoon graag een reden om het af te kappen of zo?

en er is geen alternatief
als je kanker hebt ga je toch ook naar een oncoloog en niet naar een alternatief?
zij heeft een probleem op het gebied van seksualiteit en gaat dus naar een seksuoloog

Ik vind dat ik enorm veel doe om me in haar te verplaatsen, daarom kan ik het al zolang aan. Alleen blijft het in mijn hoofd spelen en als ik merk dat ik daar overdag nu last van krijg (niet dat ik denk IK MOET SEKS maar gewoon dat het me dwars zit dat ik er niet achter kom wat er mis is) dan is het tijd om erover na te denken..

En dan met een vergelijking komen die kant noch wal slaat op waarover we het hebben..

Ik waardeer elk antwoord, maar kom dan niet met iets als dat ik een reden zoek om het af te kappen of dat ik mijn best niet doe om me in haar te verplaatsen. (ik zeg niet dat ik me goed in haar kan verplaatsen, ik zeg dat ik mijn best ervoor doe)

En over de professional: Waarom kon zij dan eerder wel opgewonden raken van me door dingen te doen zonder het echte seks en dat nu niet meer, in de tussentijd is er maar weinig verandert en hebben we ook geen 'echte' seks meer gehad..

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 23:48 schreef rechtsedirecte het volgende:

[..]

ik denk dat er hier nu mensen zijn die je verhaal lezen en denken... oke, ik heb best goede sex mijn mijn partner maar verder is onze relatie een holle ton...

Ik begrijp je frustratie en het is lijkt me alles behalve makkelijk maar zo te lezen is jullie relatie buiten de sex om de moeite waard om voor te vechten!!

Dat is het zeker

quote:

Op donderdag 21 juni 2012 23:54 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

serieus hoe slaat het kant nog wal?
een seksuologe is een professional die je helpt met problemen op dat gebied

Ik doelde op dat er bij kanker maar één echt antwoord is en hierbij is dat niet zeker.

[..]

nou sorry dan ben je er gewoon niet heel goed in want het is je hier nu 4 keer uitgelegd wat er allemaal door haar hoofd blijft gaan en jij blijft maar dingen zeggen als 'nou dat denk ik niet'
het maakt niet uit wat jij denkt, het maakt uit wat zij denkt

[..]

En ik vraag mij dus ook af wat er door haar hoofd gaat, maar als zij zegt dat het dat soort dingen niet zijn die door haar hoofd spoken dan mag ik daar toch gewoon van uit gaan?

omdat ze het misschien in haar hoofd groter heeft gemaakt dan het is? omdat ze schrikt van de reactie van haar eigen lichaam?
weet ik veel, vraag het haar maar het is echt niet zo bizar hoor
Lees aub het verhaal dat ik bovenin heb gezet, ik heb het haar al vaker gevraagd waar het aan ligt en ik zou het ook inderdaad niet bizar vinden.

Waar ik dus uiteindelijk op hoop is iemand die precies datzelfde heeft maar dan wel een oplossing weet. Wel waardeer ik alle (ook rhubarbje) input.

En we gaan sowieso naar de seksuologe, dat was destijds al gepland. Ze gaat eerst nog een week op vakantie en daarna gaan we erheen (over een 2 weken)

quote:

Op vrijdag 22 juni 2012 00:18 schreef Fera het volgende:
Misschien zet je toch onbewust druk op haar, vanwege je vaag vastgestelde limiet. Daardoor denkt ze te moeten presteren, of anders jou kwijt te raken. Ik vind het wel zonde dat je hier een breekpunt van maakt, zou je dat ook doen als ze ernstig ziek was (dan kun je tenslotte ook geen seks hebben)?

Nee, maar ik maak er het breekpunt niet van wanneer we geen seks kunnen hebben. Maar wanneer zij dit niet meer schijnt te willen.. (zoals aangegeven in het verhaal, de laatste paar maanden neemt zij helemaal geen initiatief meer op dat gebied. En nogmaals: ik bedoel dan géén penetreren.

Zij wil liever niet aan het einde denken, omdat ze waarschijnlijk van je houdt en gek op je is. Dat is veel meer waard dan iemand waar ze heel misschien wel opgewonden van wordt. Dat betwijfel ik trouwens, het probleem ligt volgens mij veel dieper.

Probeer gewoon het beste te maken van je relatie, in zijn geheel. Misschien wat meer de focus leggen op de andere leuke dingen, niet alleen het seksleven. Als het echt niet gaat, dan gaat het niet. Maar probeer het tenminste!

Dat "probeer" ik al anderhalf jaar en dat ging tot een tijd geleden, maar als zij geen voorspel oid meer wil doen omdat ze niet meer op die manier aangetrokken voelt tot mij dan zie ik niet hoe ik dat eeuwig volhouden kan.. (hopelijk klink ik daarmee niet te egoïstisch, maar als dat gevoel er niet zit van haar kant dan lijkt het mij toch beter om verder te gaan)

[ Bericht 1% gewijzigd door Peem op 22-06-2012 00:32:05 ]

Ok, hier komt weer een enorm lange post, proberen te antwoorden op alles: Dikgedrukt + schuin zijn mijn replies.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2012 07:48 schreef PlasticTrees het volgende:

[..]

Het kan zijn dat ze een ziekte als endometriose heeft.

Ik zal hier meer informatie over zoeken, thanks

Slikt ze wel de pil?

Ze slikt de pil, al een lange tijd voor we hadden (en voor zij zelf al 'actief' dus was mocht dat uitmaken)

Voor de rest heb ik het gevoel bij dit verhaal dat ze moe gestreden is. Ze heeft van alles geprobeerd, dus de wil was er wel.. en door alle stress heeft ze een punt bereikt dat ze zich ervan afsluit. Tegen haar zeggen dat het zo niet verder kan en dat je het dan maar uit moet maken, werkt averechts. Dan zal ze uit zelfbescherming alleen maar meer afstand van je nemen.

Je bent wat dat betreft dus al de fout in gegaan en dat zul je eerst weer moeten fixen.

Ik ga haar dit vragen

quote:

Op vrijdag 22 juni 2012 06:25 schreef Nijna het volgende:
En naar de gynaecoloog? Is er al wel eens gekeken of er niet anatomaisch gezien iets "mis" is?
Gewoon iets wat in me opkomt zo ineens hoor...

Dat is wellicht een optie, thanks

quote:

Op vrijdag 22 juni 2012 10:09 schreef Fokpop het volgende:

[..]

Wat werkte er niet? Kreeg ze die staven wel allemaal naar binnen maar deed de seks daarna toch pijn? Kreeg ze op een gegeven moment een bepaalde maat staaf niet meer naar binnen (maar een iets kleinere wel)? Of heeft ze het gewoon niet gedaan?

De staven (pelotten, thanks PM'er) lukte tot op de grootste na, seks deed pijn. Zelfs vingeren doet haar pijn. En zulke grote vingers heb ik nou ook weer niet..

quote:

Op vrijdag 22 juni 2012 12:57 schreef Fera het volgende:

[..]

Dat snap ik lieveschat, maar door te blijven praten over uitmaken en dat het ''zo niet verder kan", zet je wel veel druk op haar, terwijl zij er helemaal niets aan kan doen. Ze zal je vast nog wel aantrekkelijk vinden, maar als zij zich niet goed over zichzelf en haar lichaam voelt, zal ze ook het initiatief niet zo snel nemen. Ook misschien met het idee van: "Wat heeft het nog voor zin?"

Misschien ongerelateerd, maar ik heb een tijdlang last gehad van depressieve gevoelens/gedachten, ook onzekerheid over mijn eigen lichaam en wie ik ben. Daardoor was de 'drive' ook een beetje weg ... Bij vrouwen speelt de psyche een cruciale rol in het seksleven. En jouw, wellicht goed bedoelde, gesprekken over het eventuele einde van de relatie levert daarbij de doodsteek voor haar al reeds aangetaste zelfvertrouwen. Misschien dat je dus eens die gesprekken achterwege moet laten, het proces bij de seksuoloog afwachten en haar helpen zichzelf weer goed te laten voelen. Als ze weet dat er iemand achter haar staat die haar steunt, in plaats van erover denkt weg te gaan, zal het waarschijnlijk veel beter gaan voor haar.

Het is echt niet dat ik het daar elke keer over heb. En we plannen genoeg dingen met elkaar om voor haar zeker te zijn dat ik echt niet zomaar denk "nou, doei!" Maar ik zal het haar eens vragen wat het met haar doet als ik het over het uitmaken heb..

quote:

Op vrijdag 22 juni 2012 16:03 schreef Njosnavelin het volgende:
Vervelende situatie, TS. Klinkt alsof het nog wel even kan duren voordat je seksleven met je vriendin is zoals jij het zou willen. Ik denk dat je voor jezelf moet uitmaken of je het het waard vindt om daar op te wachten.

Als er een oplossing voor is is het zeker het wachten waard

quote:

Op vrijdag 22 juni 2012 17:05 schreef Cavalinho het volgende:
Even terugkomend hierop:

[..]

Het is misschien niet de oplossing, maar kan wel deel uitmaken van een oplossing omdat het patroon doorbrekend is en ze leert dat het niet altijd pijn hoeft te doen...
Hetzelfde effect kan ook met gerichte medicijnen bereikt, als ze "niet zo van het drinken " is.
Soms heb je zoiets nodig om iets te doorbreken.

[..]

Ik bedoelde werkelijk vriendschap met haar en een relatie met een ander ERBIJ.Als je zo bang bent vriendschap te verliezen. Niet dat je als vrienden bij elkaar blijft leven en er je geen relatie met een ander aan zou mogen gaan.
En het lijkt nu dat je vindt dat omdat zij gek op jou is, je verplicht bent bij haar te blijven? Waarom dan? Dat klinkt heel erg als houden van, maar voelt zij zich geroepen om voor je te zorgen, haarzelf te geven? Hoe ziet zij de toekomst voor jullie samen?
Hoe zou jij die willen en hoe denk je dat te bereiken?

Nouja, ze is geweldig. Maar als het uit is hoef ik haar niet als vriend te hebben, ik geloof daar simpelweg niet in (wellicht als je erg lang met elkaar hebt gehad dan wel). Sorry als dat bot klinkt.

En dat laatste is precies wat ik haar voor had gelegd toen we het hadden over verliefdheid. Ik heb haar gezegd dat een relatie waarin je met elkaar hebt omdat je van elkaar houd en niet omdat je je aangetrokken tot elkaar voelt gewoon niet werkt en dat als ik dat gevoel zou hebben ik er wel een punt achter zou willen zetten.. Maar zij zegt dat ze zich nog steeds aangetrokken tot mij voelt.

Verder denken we niet té ver na over de toekomst, hoogstens over wellicht samen een kamer te delen op een vervolg studie.

En over dat alcohol, als zij er zelf mee komt dan zie ik wel wat gebeuren die avond ja, maar ze is er niet gek op en stelt het dus niet vaak voor (en ik vind echt niet dat ik het kan maken om haar te zeggen dat ze meer moet gaan drinken )

wederom bedankt tot zover voor alle input

quote:

Op vrijdag 22 juni 2012 17:38 schreef VacaLoca het volgende:
Sorry, niet alle reacties gelezen maar op basis van de OP zou ik toch het traject met seksuoloog afwachten.

Dat met die bekkenbodems is nl in principe dan wel wb de fysiek verholpen, maar het is vervolgens natuurlijk mentale kwestie waardoor ze wanneer het er op aankomt ze niet kan ontspannen. Staat teveel druk op, er is dan ook specifiek naar toegewerkt en dan is het logisch dat ze er teveel bij nadenkt ws. en te veel zorgen maakt dat weer niet lukt, waardoor het niet lukt.

De stap is gemaakt dat het probleem fysiek verholpen kan worden, als ze goede seksuologe treft kan ze hopelijk ook samen met jou het in de praktijk brengen zonder gevoel van soort faalangst. Nu ze examens aan dr hoofd had en deze problemen erbij kan het best dat ze daardoor een tijd niet in de mood is. Kan zomaar dat als ze eindelijk verlost is van dit probleem ze een tijdje niets anders wilt

Dat is best wel een goede inschatting ja.. Thanks