Bijzonder triest dat de lokale overheid keer op keer een brevet van onvermogen toont en burgers in de kou laat staan. Deze man is compleet tot wanhoop gedreven, waarna hij de daad beging die hij heeft begaan. Ik keur zijn actie niet goed, maar het is vooral triest dat het zover moet komen. Ik moest denken aan die Utrechtse man die door de politie is doodgeschoten. De man klaagde steen en been over overlast door hanggroepjongeren, maar nooit gebeurde er iets. De man ging door het lint. En toen was de politie er als de kippen bij om
hem dood te schieten:
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)ten-man-Ondiep.dhtmlEen opinie-artikel uit de Volkskrant vandaag:
quote:
'Nederland. A country falling down'
In het Limburgse Leudal ging Gijsbert Ruiter volledig door het lint, omdat hij zijn iets te hoge hek moest weghalen. Op het eerste gezicht het verhaal over een eenzame agressieve gek. Maar is dat wel terecht?, vraagt Jan Bennink zich af.
Op de foto op de voorpagina van de krant zien we een orgie van vuur afkomstig van een slordig gegooide molotov cocktail, hét wapen van de revolutie. De fles benzine, gegooid door Gijsbert Ruiter, is uiteengespat op een muur van rode baksteen. Het is de muur van zijn eigen huis in het Limburgse Leudal, Het huis waar hij tot voor kort samenwoonde met zijn vrouw en kind.
Gijsbert zelf staat op een andere foto. In het raam. Een vijftiger in een rode bodywarmer. Getergde trekken. Een pijl en boog in zijn handen. Geen match voor het Walther dienstpistool dat een agent op zijn grijze radeloze hoofd gericht houdt. Dat alles onder de kop 'Gek op zijn hek'. Implicerend dat Gijsbert een idioot is die door het lint is gegaan.
Fallind Down
Maar dit is niet het verhaal van een agressieve gek. Gijsbregt doet me eerder denken aan Falling Down, de film met Michael Douglas over de laatste dag van William Foster, een keurig nette maar eenzame man van wie alles is afgepakt. Zijn kind, zijn werk, zijn waardigheid.
De keurige William breekt en veroorzaakt een pandemonium in de City of Angels. Omdat hij de misstanden, de klootzakkerij, de hufterigheid, niet langer pikt. Eén man tegen de rest. Net als Gijsbert Ruiter in het Limburgse Leudal.
Want Gijsbert Ruiter ging niet zomaar door het lint. Jarenlang werd hij tot het uiterste getreiterd door bewoners van een nabijgelegen woonwagenkamp. Zijn kippen werden onthoofd. Ruiten gingen er aan. En erger. Hij moest zelfs tralies plaatsen. Steeds riep hij de hulp in van politie en de gemeente. Het mocht niet baten. De politie deed niets. De gemeente deed nog minder. Nou ja, ze vergoedden de tralies.
Hekje
De bureaucraten van het Leudal schoten pas voortvarend in actie nadat Gijsbert en zijn vrouw uit pure wanhoop besloten een hekje te zetten om hun belegerde huis. De gemeente sommeerde Gijsbert om het hek af te breken. Want te hoog. Gijsbert weigerde.
En toen besloot de gemeente in al haar wijsheid om de politie op Gijsbert af te sturen. En die durfden, nu er geen kamper te bekennen was, ineens wel te komen. Gewapend en klaar om zijn hek, gebouwd om de belagers van zijn gezin tegen te houden, te slopen.
En toen brak Gijsbert. Net als William Foster, in een geweldsexplosie die hoort bij een nette burger in opperste radeloosheid die voor zichzelf en zijn gezin op moet komen. Gijsbert Ruiter is niet gek. Hij is een gewone man in een land waar tuig zo vrij is als een vogel. En waar een burger steeds vaker vogelvrij is.
Nederland. A country falling down.
Bron:
http://www.volkskrant.nl/(...)y-falling-down.dhtmlIk ben het honderd procent met dat artikel eens. Beschamend hoe we in dit land omgaan met burgers die bescherming nodig hebben.