quote:
Ik zal eens kijken of het verhaal bijeen gepakt kan worden
(Is alweer een hele tijd terug...)Had me dus ingeschreven op RP, met de instelling:"Ik zie wel wat er gebeurd". Kreeg al snel een berichtje van ene Daniëlle uit de buurt van Rotterdam. Foto bekeken (hoewel die wat onduidelijk was zo'n halve familie foto), was het een jonge dame met langer donker haar, leuk gezicht sprak me zeker aan. Dus reactie terug (zo'n poke, of iets dergelijks).
Daar gingen een paar dagen overheen met het versturen van die korte gratis dingen, het was dus een volhouder. Omdat ik een Full member was, haar maar een berichtje gestuurd uiteindelijk (vind dat ze eerst serieus interesse moet blijven tonen) met mijn mail adres. Gemaild, nummers uitgewisseld en een paar keer gebeld.
Toen kwam de vraag:"Vind je het leuk om een keer langs te komen?". Mwah, ik was de beroerdste niet, dus we hebben afgesproken.
Het was in de winter, donker buiten, had geen navigatie. Dus moest het doen met wat printjes van Routenet
(kwam nog bijna te laat ook...) 
. Beetje zenuwachtig en spannend allemaal, haar voordeur opgezocht en aangebeld. "Tik tok tik tok" hoorde de hakken in de gang naar de deur toe lopen. Ze deed open...
![surprised-face.jpg]()
En d'r stond me daar toch een stoot van een meid, DAMN! Zag er goed uit, was verzorgd, rook lekker, mooie laarzen aan. "Picture perfect!". Dacht ik...
Eenmaal bij haar op de bank, wat drinken gekregen te hebben, was dat lange mooie donkere haar helemaal niet zo mooi... Was een "opzet-stukje" zei ze, om het wat op te vrolijken
("Leuk..." dacht ik nog. "Koop je een Porsche, zit er een Panda 1000cc blok in...")
. Maar goed, het zal wel goed zitten

.
De avond vordert, kletsen, wat gelachen, merk ik dat ze een soort "slis" heeft waarmee ze praat... "Dat is me aan de telefoon nooit opgevallen?" dacht ik nog. Ineens krijgt het gesprek ook een wending: Kinderen. Die zou ze en moest ze HEUL snel hebben en ze vond me echt echt heel leuk...
![wtf.jpg]()
"Ik moet weg hier!!" was mijn eerste instinct en reactie. Dus gesprek afgerond en bewoog me richting de voordeur. Duwt ze me tegen de muur van haar slaapkamer aan en begint me heftig te zoenen. "Nou, dat zoenen is wel ok, miss is het nog iets leuks...".
Voor ik het in de gaten had, waren haar handen overal (geweest) en trok me de slaapkamer in. "Ik was toch net onderweg richting huis?!" was mijn laatste gedachte tot het bloedtekort in mijn hoofd het tot andere handelingen liet over gaan. Hier niet opgerekend te hebben, was ik ook "onvoorbereid" daarop. Na dat gesprek over kinderen eerder op de avond, was dat niet eens zo slecht

Na wat hand-en-span diensten, me toch snel uit de voeten gemaakt richting auto. Ze zwaaide me letterlijk uit aan de deur en de vraag gonsde nog door het hoofd toen ik wegging: "Bel je me als je thuis bent?". Ehm, nee dus...
Zij voelde ook aan dat dit het niet was, dus contact werd verbroken.
![relieved-baby1.jpg]()
Blij als een baby

Ik denk een jaar of 2 later, was haar al helemaal vergeten, werd ik gebeld door een onbekend nummer:
Ik: "Hoi met %TS%!"
Andere kant: "Hey, met Danielle!"
Ik: "Oh, hoi...."
Zij: "Hoe is het??"
Ik: "Ehm, ja, goed, aan het werk."
Zij: "Oh lekker. Ik wilde je even bellen omdat ik nu in de buurt van Utrecht woon, een vaste vriend heb, inmiddels heel gelukkig ben met mijn dochtertje!

"
Ik: "Ok, dat is fijn voo..."
Zij: "Maar ik heb ook MS!!

"
Ik: "Oh, dat is heftig zeg!"
Zij: "Ja, maar dat geeft niet. Ik had het er net met mijn vriend over: we zouden het gezellig vinden als je komt eten binnenkort!"
Ik: "WTF?! Really? Echt niet... Dat ga ik echt niet doen. Sorry!"
En ik heb de verbinding verbroken...
Nooit meer iets van d'r vernomen/gehoord...