R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Waarde lezer,
Dit topic had ik net zo goed in het keldertje kunnen maken, want mijn probleem is dat ik geboeid door ketenen ben. Net als de man die met zijn gezin uitwandelen ging en vast raakte in een moeras.
Maar waar gaat het om? Het lijkt dat ik geen structuur heb, geen discipline, eigenlijk heb ik niks. Zelf neem ik me niet eens de moeite om te eten, een boterham te smeren is al te veel werk. Mijn kamer is een rotzooi maar ik kan me er niet aan toe brengen iets te doen. Het lijkt alsof ik het patroon niet kan doorbreken, dus computer ik de hele dag weg. Vaak houdt dat in dat ik me gewoon oprecht voor de computer verveel maar ik niets anders kan doen.
Verder lees ik soms, maar er zijn dagen dat ik niets kan opnemen, deze dagen worden steeds meer en meer. Eigenlijk ben ik ten einde raad, en denk ik alleen aan de ellende in het leven. Niet dat dat uitmaakt, want deze ellende moeten we allemaal onder ogen zien te komen. Alleen realiseer ik me dat ik eigenlijk niets mee maak, en veilig op mijn kamertje zit. Het ondernemen van dingen doe ik niet echt, en ik wil graag veranderen. Niet per se een baas worden, maar wel volwassen.
Maar goed als er vragen zijn of onduidelijkheden laat het me weten en ik kom er op terug.
Gezien het niet duidelijk is, is de vraag. Wat doet men om uit z'n cirkel te komen?
UPDATE 19-6-2012:
Ten eerste mijn excuses omdat ik mijn probleem niet goed heb omschreven, of belangrijker. Dat ik ben ingegaan op de symptomen en minder tijd aan de oorzaak besteed heb. Daar ga ik nu verandering in brengen.
Nu sta me eerst toe te vertellen dat ik zelf niet goed weet wat er aan de hand is met mij. Maar dat ik slechts een soort van idee heb. Toen ik jong was kreeg ik jeugdreuma, maar goed ik kon naar de basisschool daar hield ik mijn vriendjes van de crèche. Toen op de bassischool in groepje 2 moest ik blijven zitten afijn zo gezegd zo gedaan. Oude vriendjes weg, nieuwe erin. Toen ze me weer wilde laten zitten in groep 3 heeft mijn moeder geen alternatieven bezocht, maar heeft ze me naar de mytylschool gedaan. Met een busje op en neer ging ik daarheen, alle vrienden kwijt dit keer echter. Want na school afspreken was niet mogelijk dankzij dit busje, en de lange reis die het af moest leggen. Half 4 de school uit, om half 5 kwart voor 5, soms 5 uur thuis. Geen tijd meer om af te spreken met vriendjes dus. Geen middagpauzes waarin je gaat spelen zoals dat in de kindertijd heet.
Op de school zelf zat ik met kinders 3 jaar ouder dan mij, die leerde me daar even wat neuken en alles was. Ja ik was meteen up to date, verder zaten er mensen die er eng uitzagen. Mensen die slecht en eng deden praten vanwege een spierziekte. (Laat me even benadrukken dat ik niets tegen deze mensen heb, maar het als kind die opgegroeid is in de normale wereld, het schokkend was. Ik vertel dit vanuit het oogpunt van een kind.) Dus het was er erg eng, want ik zag toch rare dingen daar. Je werd ook onderverdeeld tussen lopers en rolstoelers. Rekenen en taal ging op je eigen niveau, dus ook al zat je in groep 6 je kon nog steeds in groep 4 gaan rekenen als dat je niveau was. Met als gevolg dat ik in groep 4 met een kerel van groep 8 in de klas zat.
Na een jaar gewend geraakt te worden aan de situatie raakte ik al snel rebels, en kreeg ik een hekel aan alles en iedereen. Ik ging discussies voeren met leraren, de andere waren zo mak als lammetjes. Die wisten niet beter, maar ik wel! Dit zorgde dat mijn populariteit er niet beter op werd uiteraard. Veel problemen op school, veel discussies met leraren. Veel uitjes naar de adjunct-directeur. Vooral omdat ik de clown uithing, waarom ik dat deed weet ik niet,
Uiteindelijk was ik dan klaar met de ellende, ik ging naar een middelbare school. Nog niet regulier, op deze zaten veel mensen met ADH, leerproblemen en dyslexie. En dat ging lekker, maar ik was nog steeds de clown, en later besefte ik me dat dit ook geen manier van zaken doen was. Want mensen lachte wel om me maar niet met me. Toen ik dit besefte ben ik gestopt met de clownsrol, en was ik helemaal alleen. Ik zat alleen, ik at alleen, en ik functioneerde alleen. Jaar erna ging het weer goed, toen weer op naar de andere school. Daar functioneerde ik weer alleen, ik voelde me er niet op mijn gemak. En iedere dag dacht ik wel aan zelfmoord, iedereen zette druk op me, en ik kon het niet aan.
Toen toch maar een jaartje thuis gezeten. En daarna weer naar school, dat jaar goed afgemaakt. Maar eigenlijk geen vrienden gemaakt dat jaar, noch echt geleerd of iets gedaan, het ging me gemakkelijk af, we hebben het hier over de vavo. En nu heb ik vakantie. Ja we zijn nu dus op to date. Maar het lijkt wel alsof dit alles me nog lastig valt. Alsof ik geen nieuw leven kan beginnen. Al die tijd heb ik me erdoorheen geslagen met computeren. Nu later met lezen filosofie en leesboeken van anti helden en weet ik wat.
Maar ik zit vast geroest lijk het wel, ik heb geen doelen geen identiteit. En ik kan maar niet veranderen wat ik ook maar wil doen.
Hoop dat ik duidelijkheid heb geschept. Waarom ik daar zit, waar ik nu zit. En waarom deze oude op hieruit geboren is.
[ Bericht 11% gewijzigd door Crutch op 19-06-2012 15:23:10 ]
Dit topic had ik net zo goed in het keldertje kunnen maken, want mijn probleem is dat ik geboeid door ketenen ben. Net als de man die met zijn gezin uitwandelen ging en vast raakte in een moeras.
Maar waar gaat het om? Het lijkt dat ik geen structuur heb, geen discipline, eigenlijk heb ik niks. Zelf neem ik me niet eens de moeite om te eten, een boterham te smeren is al te veel werk. Mijn kamer is een rotzooi maar ik kan me er niet aan toe brengen iets te doen. Het lijkt alsof ik het patroon niet kan doorbreken, dus computer ik de hele dag weg. Vaak houdt dat in dat ik me gewoon oprecht voor de computer verveel maar ik niets anders kan doen.
Verder lees ik soms, maar er zijn dagen dat ik niets kan opnemen, deze dagen worden steeds meer en meer. Eigenlijk ben ik ten einde raad, en denk ik alleen aan de ellende in het leven. Niet dat dat uitmaakt, want deze ellende moeten we allemaal onder ogen zien te komen. Alleen realiseer ik me dat ik eigenlijk niets mee maak, en veilig op mijn kamertje zit. Het ondernemen van dingen doe ik niet echt, en ik wil graag veranderen. Niet per se een baas worden, maar wel volwassen.
Maar goed als er vragen zijn of onduidelijkheden laat het me weten en ik kom er op terug.
Gezien het niet duidelijk is, is de vraag. Wat doet men om uit z'n cirkel te komen?
UPDATE 19-6-2012:
Ten eerste mijn excuses omdat ik mijn probleem niet goed heb omschreven, of belangrijker. Dat ik ben ingegaan op de symptomen en minder tijd aan de oorzaak besteed heb. Daar ga ik nu verandering in brengen.
Nu sta me eerst toe te vertellen dat ik zelf niet goed weet wat er aan de hand is met mij. Maar dat ik slechts een soort van idee heb. Toen ik jong was kreeg ik jeugdreuma, maar goed ik kon naar de basisschool daar hield ik mijn vriendjes van de crèche. Toen op de bassischool in groepje 2 moest ik blijven zitten afijn zo gezegd zo gedaan. Oude vriendjes weg, nieuwe erin. Toen ze me weer wilde laten zitten in groep 3 heeft mijn moeder geen alternatieven bezocht, maar heeft ze me naar de mytylschool gedaan. Met een busje op en neer ging ik daarheen, alle vrienden kwijt dit keer echter. Want na school afspreken was niet mogelijk dankzij dit busje, en de lange reis die het af moest leggen. Half 4 de school uit, om half 5 kwart voor 5, soms 5 uur thuis. Geen tijd meer om af te spreken met vriendjes dus. Geen middagpauzes waarin je gaat spelen zoals dat in de kindertijd heet.
Op de school zelf zat ik met kinders 3 jaar ouder dan mij, die leerde me daar even wat neuken en alles was. Ja ik was meteen up to date, verder zaten er mensen die er eng uitzagen. Mensen die slecht en eng deden praten vanwege een spierziekte. (Laat me even benadrukken dat ik niets tegen deze mensen heb, maar het als kind die opgegroeid is in de normale wereld, het schokkend was. Ik vertel dit vanuit het oogpunt van een kind.) Dus het was er erg eng, want ik zag toch rare dingen daar. Je werd ook onderverdeeld tussen lopers en rolstoelers. Rekenen en taal ging op je eigen niveau, dus ook al zat je in groep 6 je kon nog steeds in groep 4 gaan rekenen als dat je niveau was. Met als gevolg dat ik in groep 4 met een kerel van groep 8 in de klas zat.
Na een jaar gewend geraakt te worden aan de situatie raakte ik al snel rebels, en kreeg ik een hekel aan alles en iedereen. Ik ging discussies voeren met leraren, de andere waren zo mak als lammetjes. Die wisten niet beter, maar ik wel! Dit zorgde dat mijn populariteit er niet beter op werd uiteraard. Veel problemen op school, veel discussies met leraren. Veel uitjes naar de adjunct-directeur. Vooral omdat ik de clown uithing, waarom ik dat deed weet ik niet,
Uiteindelijk was ik dan klaar met de ellende, ik ging naar een middelbare school. Nog niet regulier, op deze zaten veel mensen met ADH, leerproblemen en dyslexie. En dat ging lekker, maar ik was nog steeds de clown, en later besefte ik me dat dit ook geen manier van zaken doen was. Want mensen lachte wel om me maar niet met me. Toen ik dit besefte ben ik gestopt met de clownsrol, en was ik helemaal alleen. Ik zat alleen, ik at alleen, en ik functioneerde alleen. Jaar erna ging het weer goed, toen weer op naar de andere school. Daar functioneerde ik weer alleen, ik voelde me er niet op mijn gemak. En iedere dag dacht ik wel aan zelfmoord, iedereen zette druk op me, en ik kon het niet aan.
Toen toch maar een jaartje thuis gezeten. En daarna weer naar school, dat jaar goed afgemaakt. Maar eigenlijk geen vrienden gemaakt dat jaar, noch echt geleerd of iets gedaan, het ging me gemakkelijk af, we hebben het hier over de vavo. En nu heb ik vakantie. Ja we zijn nu dus op to date. Maar het lijkt wel alsof dit alles me nog lastig valt. Alsof ik geen nieuw leven kan beginnen. Al die tijd heb ik me erdoorheen geslagen met computeren. Nu later met lezen filosofie en leesboeken van anti helden en weet ik wat.
Maar ik zit vast geroest lijk het wel, ik heb geen doelen geen identiteit. En ik kan maar niet veranderen wat ik ook maar wil doen.
Hoop dat ik duidelijkheid heb geschept. Waarom ik daar zit, waar ik nu zit. En waarom deze oude op hieruit geboren is.
[ Bericht 11% gewijzigd door Crutch op 19-06-2012 15:23:10 ]
Smeer een boterham, zoek een studie of een baan en doe wat.quote:Op zondag 17 juni 2012 14:19 schreef Argo het volgende:
Waarde lezer,
Dit topic had ik net zo goed in het keldertje kunnen maken, want mijn probleem is dat ik geboeid door ketenen ben. Net als de man die met zijn gezin uitwandelen ging en vast raakte in een moeras.
Maar waar gaat het om? Het lijkt dat ik geen structuur heb, geen discipline, eigenlijk heb ik niks. Zelf neem ik me niet eens de moeite om te eten, een boterham te smeren is al te veel werk. Mijn kamer is een rotzooi maar ik kan me er niet aan toe brengen iets te doen. Het lijkt alsof ik het patroon niet kan doorbreken, dus computer ik de hele dag weg. Vaak houdt dat in dat ik me gewoon oprecht voor de computer verveel maar ik niets anders kan doen.
Verder lees ik soms, maar er zijn dagen dat ik niets kan opnemen, deze dagen worden steeds meer en meer. Eigenlijk ben ik ten einde raad, en denk ik alleen aan de ellende in het leven. Niet dat dat uitmaakt, want deze ellende moeten we allemaal onder ogen zien te komen. Alleen realiseer ik me dat ik eigenlijk niets mee maak, en veilig op mijn kamertje zit. Het ondernemen van dingen doe ik niet echt, en ik wil graag veranderen. Niet per se een baas worden, maar wel volwassen.
Maar goed als er vragen zijn of onduidelijkheden laat het me weten en ik kom er op terug.
Gezien het niet duidelijk is, is de vraag. Wat doet men om uit z'n cirkel te komen?
5 Ferrari's op videoband!
Vakantie wegens medische redenen is werken ook moeilijk. Zelfs het fitnessen heb ik moeten opgeven een jaar geleden.quote:
[..]
Smeer een boterham, zoek een studie of een baan en doe wat.
Vertel ons dat verhaal van die man die met zijn gezin ging wandelen en vast raakte in een moeras alsjeblieft.quote:Op zondag 17 juni 2012 14:25 schreef Argo het volgende:
[..]
Vakantie wegens medische redenen is werken ook moeilijk. Zelfs het fitnessen heb ik moeten opgeven een jaar geleden.
5 Ferrari's op videoband!
Er is een simpele oplossing, ga naar buiten, doe iets. Als je niet kunt sporten, ga wandelen. Zoek iets wat je leuk vindt en ga dat doen. Klaar.
Whatever...
Maar 20 minuten fietsen naar de wok kan je wel?quote:
[..]
Vakantie wegens medische redenen is werken ook moeilijk. Zelfs het fitnessen heb ik moeten opgeven een jaar geleden.
5 Ferrari's op videoband!
niemand hier gaat er iets aan kunnen veranderen hoor, alleen jij zelf
maar een schema met dingen die je moet doen en hou jezelf er aan
zet er eventueel een 'beloning of straf' op
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Alleen jij kan uit dat cirkeltje stappen...ga iets ondernemen! Er een beetje moeite ervoor doen mag best...
Zeer herkenbaar, ik had die OP wel kunnen schrijven. Ik heb eigenlijk geen tips voor, naast de meeste die zeggen ''ga iets doen''. Een studie, baan, cursus, leesgroep of wellicht wekenlange fietstocht?
ADHD-C
Het lukt gewoon niet, ik heb al zoveel geprobeerd. Het lijkt alsof ik vastgeroest zit. Het lijkt alsof ik er gewoonweg niet uit kan stappen. Misschien is het mijn leefomgeving.quote:
Alleen jij kan uit dat cirkeltje stappen...ga iets ondernemen! Er een beetje moeite ervoor doen mag best...
Volgens mij moet je het toch echt bij jezelf zoeken. En het is misschien niet makkelijk (en misschien moet je er hulp bij zoeken), maar het is echt wel te doen. Begin met een andere instelling aan te nemen. Als je blijft denken dat het toch niet lukt, gebeurt er ook niks.quote:
[..]
Het lukt gewoon niet, ik heb al zoveel geprobeerd. Het lijkt alsof ik vastgeroest zit. Het lijkt alsof ik er gewoonweg niet uit kan stappen. Misschien is het mijn leefomgeving.
Ga eens fietsen gewoon ergens heen en weer terugquote:
[..]
Het lukt gewoon niet, ik heb al zoveel geprobeerd. Het lijkt alsof ik vastgeroest zit. Het lijkt alsof ik er gewoonweg niet uit kan stappen. Misschien is het mijn leefomgeving.
Ja dat weet ik, maar ik lijk er gewoon niet uit te komen. Alsof een onzichtbare muur me tegenhoudt elk doel dat ik maak faalt z'n beetje.quote:Op zondag 17 juni 2012 15:30 schreef Sekhmet het volgende:
[..]
Volgens mij moet je het toch echt bij jezelf zoeken. En het is misschien niet makkelijk (en misschien moet je er hulp bij zoeken), maar het is echt wel te doen. Begin met een andere instelling aan te nemen. Als je blijft denken dat het toch niet lukt, gebeurt er ook niks.
Gaat niet heb reuma.quote:Op zondag 17 juni 2012 15:31 schreef Hanako het volgende:
[..]
Ga eens fietsen gewoon ergens heen en weer terug
en anders dit tegen je ouders zeggen (als je nog thuis woont)
die zorgen wel dat je aan de gang gaat neem ik aan
die zorgen wel dat je aan de gang gaat neem ik aan
Ik heb ook zo'n tijd achter de rug. Deels ook vanwege ziekte (iedere inspanning gaan vermijden die extra klachten geeft), en deels ook gewoon vanwege karakter. Ik kon me niet voorstellen dat ik met mijn beperkingen nog leuk gezelschap kon zijn voor wie dan ook.
Als je echt die cirkel wil doorbreken, moet je zelf de eerste stap zetten. En er zijn altijd anderen, die je daar vervolgens graag bij willen helpen. Zo heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gewoon kontakt opgenomen met een oude vriend (al jaren geen kontakt meer mee gehad). En ik ben eerlijk geweest, heb de situatie voorgelegd zonder er een drama van te maken, en dat ik toch wel heel dringend behoefte had aan sociaal kontakt, aan mensen ontmoeten, leuke dingen doen etc.
Het resultaat was meteen daar
Eigenlijk, was het zo ontzettend simpel om die cirkel te doorbreken! Het zijn meestal de eigen gedachten, die een mens beperkingen oplegt.
Als je echt die cirkel wil doorbreken, moet je zelf de eerste stap zetten. En er zijn altijd anderen, die je daar vervolgens graag bij willen helpen. Zo heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gewoon kontakt opgenomen met een oude vriend (al jaren geen kontakt meer mee gehad). En ik ben eerlijk geweest, heb de situatie voorgelegd zonder er een drama van te maken, en dat ik toch wel heel dringend behoefte had aan sociaal kontakt, aan mensen ontmoeten, leuke dingen doen etc.
Het resultaat was meteen daar
Eigenlijk, was het zo ontzettend simpel om die cirkel te doorbreken! Het zijn meestal de eigen gedachten, die een mens beperkingen oplegt.
Ik zou een leuke hobby oppakken. Ik ga regelmatig bordspellen spelen met een groepje. Erg leuk, pizza vreten, bier zuipen en halfhartig een spelletje spelen.
Zoek een hobby, zoek bijbehorende vrienden of vereniging, enz. Weg achter die pokke pc.
Zoek een hobby, zoek bijbehorende vrienden of vereniging, enz. Weg achter die pokke pc.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
waarom lukt het niet? Wat denk je dan als je de rotzooi ziet? Vergeet je het? Stel je het uit? Of denk je 'schijt aan die teringzooi'.quote:
[..]
Het lukt gewoon niet, ik heb al zoveel geprobeerd. Het lijkt alsof ik vastgeroest zit. Het lijkt alsof ik er gewoonweg niet uit kan stappen. Misschien is het mijn leefomgeving.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
|
|
