Stiefmoeder wilt dat ik meer ga praten

quote:

Op zaterdag 16 juni 2012 22:24 schreef Fairfax het volgende:

[..]

Fuck dat. Wanneer je als volwassen vrouw tot 20 keer toe je puberende stiefdochter dom noemt en aangeeft dat je haar niet moet en je liever hebt dat ze t huis uit gaat, hoef je daarna toch helemaal nergens meer op te rekenen en al helemaal niet op 'respect'.

Ik ben wel benieuwd of die aantijgingen "je bent dom" en "ik wil je het huis uit" letterlijk zo gezegd zijn, en in welke gemoedstoestand. Vergeet niet, TS is een puber, lijkt zich zeker zo te gedragen (twee weken iemand negeren, grow the fuck up) en halen je als (stief)ouder het bloed onder de nagels vandaag. Het zou maar zo kunnen dat het hier om een interpretatie gaat van TS, die ze vervolgens uit zelfmedelijden in haar voordeel framed.
Wellicht roept stiefmoeder in een zwak moment "als je je dan echt niet wilt aanpassen kun je beter uit huis gaan!" Dat is niet verstandig, maar heel wat anders dan de werkelijke suggestie richting TS om maar te vertrekken.

Hoe dan ook, als we uit kunnen gaan van enigzins rationale en fatsoenlijke mensen dan zou het feit dat haar eigen vader óók boos is alle alarmbellen moeten laten rinkelen. Die man zal naar alle waarschijnlijkheid loyaler zijn richting TS, dan richting zijn nieuwe vrouw. Evenzogoed ziet die man zijn hele gezin uit elkaar flikkeren door wat op basis van de huidige info in ieder geval één kinderachtige dochter lijkt te zijn.

Als de relatie met haar vader haar lief is zou ik TS aan willen sporen zich wat constructiever op te stellen. Niet persé omwille haar stiefmoeder, maar omwille haar vader.

Je komt over als een verongelijkte puber. Misstaat je.

Je kan natuurlijk zo doorgaan als je nu doet en hopen dat de bom een keer barst met alle gevolgen van dien.
Ik zou me persoonlijk proberen wat wijzer op te stellen naar mezelf. Dat je deze voor jou ongenode gasten in je leven niet accepteert is duidelijk, dat je haar negatieve mening over jou niet aanstaat en de invloed die ze heeft op je vader en indirect op jou zit je kennelijk ook niet lekker.
Het perfecte gezin om in op te groeien lijkt er niet in te zitten maar dat gaat er niet beter van worden als je anderen de gelegenheid geeft om enkel hun negatieve geluid te laten horen.

Ik zou zelf kiezen om te bedenken wat ik echt voel, wat ik wil en hoe ik dat kan bereiken of er dichtbij kan komen. Maak vervolgens een afspraak met vader door te laten merken dat je iets heel belangrijks met hem wil bespreken over wat je dwars zit en wat je zou willen. Doe dat op een rustige plaats en maak duidelijk dat je graag wil dat hij luisterd. Het heef geen zin om vervolgens 'maar zij doet..' 'maar zij vind...' 'maar zij is constant' etc te ratelen, heb het er over in de vorm van 'ik voel..', 'ik zou graag...', 'ik ben bang dat...', 'ik doe dit omdat ik..' Het gaat namelijk om jou en niet om een ander. Het is jou probleem, jij voelt je niet lekker bij een situatie en jij wil het graag oplossen. Laat je niet verleiden door aanvallen op je persoonlijkheid, je vader zal het vast niet met alles wat je gedaan hebt eens zijn, maar het gaat er om wat jij graag wil en laat weten wat voor invloed situaties op je hebben.

Oh enne, ik neem aan dat je vader het ook niet prettig vind als iemand hardop zegt dat je dom bent en dat je niet spoort. Heeft ze dat echt gezegd, of denk je dat ze dat bedoeld? Als dat eerlijk echt is gezegd dan zou ik zeker zeggen wat voor gevoel het je geeft en dat je niet wil dat iemand zo met je omgaat. Als je dat netjes en zonder beschuldigingen en gevloek doet heb je in ieder geval laten merken dat ze het bij het verkeerde eind heeft. Maar ga daar dan ff niet mee lopen pronken, soms is het beter om niets te zeggen