De kunst van het loslaten van je ex #206 - op naar betere dagen

Ja, maar dan zie je dat dus ook niet meer

Pfff. Gisteren voelde ik me goed...maar nu...zwaar de behoeft om haar te bellen. Te vragen, is het dit nu? Mis je mij dan niet? Wil je dit nou echt, de rest van je leven? verdomme wat mis ik haar, ondanks alles. Wat gaat het gevoel heen en weer, en wat hoop ik zwaar dat ze mij belt...terwijl ik dat niet wil hopen!

Ja i know. Maar het deed niks verkeerds met me op dat moment. Ik weet dat hij er ook wakker van ligt. Hij is heel onzeker over zijn keus, daarom ben ik blij dat we zondag gaan praten. Ben heel erg nerveus, echt een ontzettende bal in mijn maag. Ik zie het nu niet het middel om mijn huwelijk te redden, maar de kans om elkaae eindelijk te gaan begrijpen. En als we elkaar begrijpen van daaruit verder gaan. Al zal dat niet met 1 gesprekje gaan. Hij heeft gelukkig wel al toegestemd met meerdere gesprekken. Vind het eng, maar ben er ook blij mee. Want hoe dan ook praten is vooruitgang wat de uitkomst dan ook word. Waarom ik zo nerveus ben.. Tja.. Het voelt toch als een eerste date, een soort beoordeling. Moet hem weer helemaal gaan "invoelen" ik hoop dat dat goed verloopd

@kleineik, ik ken het gevoel. Ontzettend kut. Ik neem aan dat onze exen ons wel missen, maar dat wij niet de persoon zijn om dat aan te laten blijken. Om meer leed te voorkomen. Goed ook.dat ze dat niet doen, anders ga je alleen maar meer hopen. Dat merk ik nu mijn ex de laatste maand zo schommelt qua gedrag. Heeft me heel erg in de wat gemaakt en doen hopen. Dus beter dat.ze dat niet doet tenzij ze bereid is ook echt aan jullie relatie te gaan werken.

Ik kom er ook maar weer even in; Eigenlijk nergens last van, geloof ik, ik krijg alleen van anderen te horen dat ik de woede moet laten varen..... Hoe doe ik dat?
Alles sessies bij de psych ten spijt, bij elke sirene die ik hoor hoop ik nog altijd dat hij op een boom is geklapt.
Buiten dat gaat het best goed. Werk pak ik netjes op, mijn leven is echt leuk, ik vermaak me, slaap heel behoorlijk, heb leuke mensen in mijn omgeving, maar hoe laat ik die boosheid los? Naast die woede denk ik eigenlijk weinig tot niet meer aan hem, maar goed, je praat er over met vrienden, je hoort een sirene, en toch ben ik dan weer zo verschrikkelijk kwaad...
Volgens de psych zou het vanzelf wel komen, maar we zijn inmiddels een half jaar verder.... en ik denk dat ik een leuker iemand ben zonder die woede....

quote:

Op zaterdag 16 juni 2012 14:33 schreef Kaas- het volgende:
Kutzooi, ik denk dat ik deze week gedumpt ga worden. Na 3,5 relatie waarin ik eigenlijk perfect gelukkig was (of ben!) krijg ik ineens te horen dat de ander denkt dat ze toch nog niet klaar is voor een lange relatie en graag vrij wil zijn, omdat ze bang is dat ze anders later spijt heeft dat ze 'die wilde jaren van stappen en losbandigheid met jan en alleman' niet heeft gehad in haar jeugd (ik ben 22, zij 20). Woensdag gaan we erover praten en ze zegt dat ze het echt allemaal niet weet, maar ik heb zo'n voorgevoel dat het besluit al genomen is. Ik dacht echt dat deze relatie voor altijd was. Kutterdekutzooi.

Dit was afgelopen zaterdag en kreeg dat te horen per telefoon. De laatste keer dat ik haar in het echt zag was afgelopen vrijdag en toen kon ze nog recht in mijn ogen kijken en zeggen dat ze gek op me was en bij me hoorde.

Gesprek op woensdag is niet doorgegaan. Kreeg ineens een whatsapp-berichtje dat ze niet kon komen en dat het toch niet meer nodig was omdat ze er mee wil stoppen. Ben dus gewoon na 3,5 jaar relatie en meerdere keren samen op vakantie geweest etc. met een whatsapp-berichtje gedumpt. Komt nog even bij dat ze afgelopen woensdag dus gewoon direct al met een ander de koffer is ingedoken, terwijl ik op dat moment nog dacht dat het aan was en de relatie misschien nog te redden viel.

Ik snap het echt niet. Jarenlang is alles goed en dan ineens per telefoonbericht gedumpt worden en bedrogen worden (ook al vind zij het geen vreemdgaan, omdat ze haar telefoontje van afgelopen weekend duidelijk genoeg vond). Werd vriendelijk verzocht om ook geen contact meer te zoeken.

Heb er echt geen woorden voor gewoon. Tot afgelopen week sliep ze nog 3x per week bij mij thuis en een paar week terug hadden we nog dikke lol samen een weekje op de camping. Nu echt compleet vanuit het niets gedumpt worden op deze rare manier (niet eens in het echt) en bedrogen worden. Alsof ik met 2 verschillende personen te maken heb. Ik begrijp er zo ontzettend weinig van dat ik het nog maar amper geloven kan. Immers laatste keer in het echt was er niets aan de hand en in de tussentijd kreeg ik nog wat hoopgevende berichtjes. Was ook altijd een stabiele relatie zonder voortekenen van slecht weer. Daarom des te onbegrijpelijker. Zou potverdomme bij wet verboden moeten zijn om iemand na al die jaren op deze manier te ditchen, bah bah en nog eens bah. Verpest ook gewoon de hele herinnering aan al die prachtige jaren Inmiddels is een klein beetje respect toch wel het minste dat je mag verwachten? XD

p.s. ze wist nog wel te doodserieus bij te vermelden dat ze over een half jaartje wel weer contact wil om dan te kijken of het misschien nog wat kan worden

[ Bericht 0% gewijzigd door Kaas- op 22-06-2012 18:02:35 ]

Ex zegt net dat hij niet uit sluit dat we weer bij elkaar komen, maar dat het hem wel onwaarschijnlijk lijkt.

We zullen zien.. Eerst die gesprekken maar voeren en dan kijken hoe hij er tegen over staat. En ik zelf ook.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2012 22:44 schreef LaLouchi het volgende:
Ex zegt net dat hij niet uit sluit dat we weer bij elkaar komen, maar dat het hem wel onwaarschijnlijk lijkt.

We zullen zien.. Eerst die gesprekken maar voeren en dan kijken hoe hij er tegen over staat. En ik zelf ook.

En toch vind ik het een naai streek. Hij laat de deur op een kier, net zoals mijn ex. Jij blijft hierdoor hopen. Totdat je zelf zegt, het is af.


Vandaag heerlijk gesproken met maatschappelijk werkster....2 uur..blijf aan het ratelen haha. Komt er op neer, dat ik me niet meer druk moet maken, om wat zij voelt. Niet meer, als ik erover praat beginnen met, maar zij.......en als ik me onrustig voel...het laten razen. Niets gaan doen, gewoon blijven zitten, en het laten razen. Voel me best goed nu. Schommelingen worden minder, maar de dipjes zijn wel dieper, heftiger

Uh ja ze vind het dus kennelijk raar dat ik het na twee maanden nog jammer vind dat ze weg is gegaan. Constant op me in te lullen dat ik het moet laten gaan en dat het nergens op slaat als ik het wel leuk zou vinden contact te houden. Ze houdt een hele hoge muur tegen me op en drukt haar mening op die van mij. Vind dat het gegaan is hoe het is gegaan en dat weerlegt zo'n beetje alles wat ik te zeggen had.

Ik weet niet echt of ik me heb laten afzeiken of zo. Ik bedoel, alles wat ze zei was niet onwaar of zo, maar ze kon totaal geen begrip opbrengen voor mijn mening. Als of ik tegen een muur sta te praten.

Ik snap dat niet hoor. Waarvan die shield. Tis niet dat ik nog op zoek was naar de vibe van toen het er nog was of zo. Maar eerst trekt ze me aan en nu wilt ze me zo ver weg mogelijk hebben terwijl ik helemaal niet veranderd ben in houding tegen over haar.

Maar ja ik heb gewoon gezegd wat ik wilde zeggen en haar woorden en houding raakte me niet echt of zo. Tis nog steeds jammer, mag ik vinden. Sorry dat ik je stoor met mijn vriendelijkheid. Aan haar heb ik niks meer.

Crue toch?

Amen, Faazz

quote:

Op zaterdag 23 juni 2012 00:19 schreef kleineik het volgende:

[..]

En toch vind ik het een naai streek. Hij laat de deur op een kier, net zoals mijn ex. Jij blijft hierdoor hopen. Totdat je zelf zegt, het is af.


Vandaag heerlijk gesproken met maatschappelijk werkster....2 uur..blijf aan het ratelen haha. Komt er op neer, dat ik me niet meer druk moet maken, om wat zij voelt. Niet meer, als ik erover praat beginnen met, maar zij.......en als ik me onrustig voel...het laten razen. Niets gaan doen, gewoon blijven zitten, en het laten razen. Voel me best goed nu. Schommelingen worden minder, maar de dipjes zijn wel dieper, heftiger

Ja vind je? Ik vond het ook best een raar antwoord, ik vroeg alleen of hij wel open en eerlijk de gesprekken in wilde gaan. Ondertussen heb ik al een week een knoop in mijn maag, en zat hij gisteravond lekker in de kroeg.. En ik maar nadenken over hoe en wat. Naja moet ook gewoon kunnen maar krijg er een beetje bad vibes van. Hij doet ook steeds een beetje kattig, net of hij last van me heeft. Is misschien hoe ik het opvat en niet zo bedoeld, dat kan natuurlijk ook.

Goed van je dat je bij maatschsppelijk werk bent geweest. Wat kan dat opluchten he? Enkel om je verhaal al te doen. En idd hou het bij jezelf. Wat voel en ervaar jij. Zij doet er nu niet meer toe. Dat moet ze zelf uit vechten.

@faazz, dat vind ik wel hard van haar. Wat is er dan mis met af en toe eens wat van elkaar horen? Klinkt echt of het voor haar niet veel betekende als ze zich zo opstelt. Ik hoop iig wel dat het je helpt om het los te gaan laten. Sterkte.

Hmm vandaag is ze jarig..
Het is al meer dan een half jaar geleden.. maar af en toe doet het toch nog pijn..

quote:

Op zaterdag 23 juni 2012 08:11 schreef LaLouchi het volgende:

@faazz, dat vind ik wel hard van haar. Wat is er dan mis met af en toe eens wat van elkaar horen? Klinkt echt of het voor haar niet veel betekende als ze zich zo opstelt. Ik hoop iig wel dat het je helpt om het los te gaan laten. Sterkte.

Nja ik denk dat ik voor haar destijds gewoon een leuke jongen was en mij gewoon wel leuk vond voor die tijd, maar gaande weg nooit echt verliefd is geweest of geworden. Dus ja als je er dan klaar mee bent kap je het af en ga je verder leven.

Nu vond ze het raar dat ik daar nog wel mee zat en zelfs toen ik zei dat ik het leuk vond dat ik haar heb leren kennen en het een mooie tijd beschreef, schoot ze in de lach met zo'n houding van "dude, wtf !" terwijl ik het niet vreemd vind of zo om dat te zeggen en waardering uit te spreken voor iemand.

Ik bedoel, ik werd echt uitgelachen daar terwijl ik zei wat ik vond.

Je kan blijkbaar ook gewoon toevallig iemand leuk vinden en omdat de omstandigheden goed waren je met elkaar bent geweest voor een tijd. Maar dat hoeft niet te betekenen dat gevoelens dan ook echt serieus hoeven te zijn.

Als ik mijn ervaring met die van haar vergelijk en rekening hou met haar situatie kan ik wel begrijpen hoe ze er over dacht en alles en dat ik misschien te diep er op in ben gegaan en enorm veel bevestiging zocht, maar ik was dan ook echt verliefd en heb me daar in vergist.
Dat ik haar daarom heb weggejaagd en zij nu nog steeds een muur heeft gebouwd en niks met me te maken wilt hebben omdat ze denkt dat ik nog ergens op reken. Maar zelfs een biertje kantelen op het terras is dan blijkbaar al teveel gevraagd.

En als ik mijn houding zo bekijk in de tijd dat we hadden is het misschien wel over the top en compleet retarded geweest en dan snap ik wel dat als het allemaal niet zo serieus is je daar ook geen oor naar hebt en geen zin in moeilijke dingen hebt.

Maar waarom dan nog steeds zo'n enorme afkeer en geen begrip tonen en zo?

Maar ja. Ze had wel gelijk. Dat ik het achter me moet laten. Het betekende voor mij dan veel en zo.. Het slaat nergens op daar nu nog bezig mee te zijn. Kennelijk.

quote:

Op zaterdag 23 juni 2012 08:11 schreef LaLouchi het volgende:

[..]

Ja vind je? Ik vond het ook best een raar antwoord, ik vroeg alleen of hij wel open en eerlijk de gesprekken in wilde gaan. Ondertussen heb ik al een week een knoop in mijn maag, en zat hij gisteravond lekker in de kroeg.. En ik maar nadenken over hoe en wat. Naja moet ook gewoon kunnen maar krijg er een beetje bad vibes van. Hij doet ook steeds een beetje kattig, net of hij last van me heeft. Is misschien hoe ik het opvat en niet zo bedoeld, dat kan natuurlijk ook.

Goed van je dat je bij maatschsppelijk werk bent geweest. Wat kan dat opluchten he? Enkel om je verhaal al te doen. En idd hou het bij jezelf. Wat voel en ervaar jij. Zij doet er nu niet meer toe. Dat moet ze zelf uit vechten.

Ja, dat vind ik echt. Mijn ex nu ook. Ja zegt ze, ik wil NU geen relatie met je...ja, dat is lekker. Maar zelf wel verder gaan.. en ons achter laten, met vragen, met hoop.. Nee, ik ben er klaar mee, en ik hoop, voor jou en je dochter, jij ook. Ja, de gedachte dat we niks meet samen zullen doen, doet pijn. Dat ons kind niet zal weten hoe papa en mama samen zijn, is verschrikkelijk. Maar het is HUN keuze. Niet die van ons! Denk daar aan!

@Faazz, je klinkt erg gekwetst . Denk vanuit jezelf, hou het bij jezelf en vul dingen niet voor haar in. Het is klaar, om wat voor reden dan ook. Natuurlijk mag je er nog verdrietig om zijn. Je bent verliefd geweest tijdens de relatie en nu is dat er plots niet meer. Dat was oprecht. Nu heb je dus ook gewoon recht op je eigen verdriet en je mag zelf weten hoe je het wil verwerken en hoelang het duurt. Dat heeft geen ene donder met haar te maken. Ze mag ervan vinden wat ze wil maar dat verandert niets aan de feiten.

quote:

Op zaterdag 23 juni 2012 14:52 schreef kleineik het volgende:

[..]

Ja, dat vind ik echt. Mijn ex nu ook. Ja zegt ze, ik wil NU geen relatie met je...ja, dat is lekker. Maar zelf wel verder gaan.. en ons achter laten, met vragen, met hoop.. Nee, ik ben er klaar mee, en ik hoop, voor jou en je dochter, jij ook. Ja, de gedachte dat we niks meet samen zullen doen, doet pijn. Dat ons kind niet zal weten hoe papa en mama samen zijn, is verschrikkelijk. Maar het is HUN keuze. Niet die van ons! Denk daar aan!

Juist omsdat het zijn keuze is vind ik het zo moeilijk. Hij heeft mij en mijn dochter nl niet altijd juist behandeld. Zo is er een periode geweest dat ik voor mezelf en mijn dochter nauwelijks geld had om te eten, en pas sinds hij weg is, is uitgekomen dat hij die periodr wekelijks ong 70 euro uitgaf in de bedrijfskantine. Dat doet pijn. En nog ben ik bij hem gebleven, want dat vermoeden had ik toen al. en nu is hij weg, terwijl ik de dingen niet eens bewust heb gedaan, maar grhandeld heb in ieders belang, dacht ik toen. Dit voelt dus oneerlijk, omdat hij wel ergere dingen deed, en ik die wel bereid ben te vergeven.

Verder hoop heb ik nog, en terecht denk ik als ik kijk naar zijn uitspraken. Eerst was er geen enkele kans volgens hem, en nu sluit hij hrt niet uit en is bereid met me te praten. Ik vind dat ik het mezelf verplicht ben dat af te wachten.

Het blijft een rotstreek in mijn ogen maar met wat ze heeft gezegd kan ik haar geen ongelijk geven. Ze kan er blijkbaar om lachen en dat is goed toch. Dat ik me er rot over voel mag wel zo wezen, maar laat het los is dan het advies. Waarom in het verleden leven? Stilstaan is achteruitgang. Leef je leven etc.
Ze is nog jong, waarom settelen. Plezier is belangrijker.

Ik zal het klote blijven vinden maar die gedachte is wel een hele mooie en zij streeft het na. Dus waarom ik niet? Ik denk dat ik de juiste afleiding niet kan vinden.

Waarschijnlijk dat ik mezelf flink voor paal heb gezet gister door mijn gedrag, hoewel ik wel vind dat ik net zo goed een punt maakte. Maar ja, het is niet meer belangrijk en sjah.. Wie weet wat er gaat gebeuren?!

Want, zei ze...

Het kan zomaar weer gebeuren

quote:

Op zaterdag 23 juni 2012 12:00 schreef MrManuel het volgende:
Hmm vandaag is ze jarig..
Het is al meer dan een half jaar geleden.. maar af en toe doet het toch nog pijn..

Mooi hè, liefde...

quote:

Op zaterdag 23 juni 2012 17:46 schreef LaLouchi het volgende:

[..]

Juist omsdat het zijn keuze is vind ik het zo moeilijk. Hij heeft mij en mijn dochter nl niet altijd juist behandeld. Zo is er een periode geweest dat ik voor mezelf en mijn dochter nauwelijks geld had om te eten, en pas sinds hij weg is, is uitgekomen dat hij die periodr wekelijks ong 70 euro uitgaf in de bedrijfskantine. Dat doet pijn. En nog ben ik bij hem gebleven, want dat vermoeden had ik toen al. en nu is hij weg, terwijl ik de dingen niet eens bewust heb gedaan, maar grhandeld heb in ieders belang, dacht ik toen. Dit voelt dus oneerlijk, omdat hij wel ergere dingen deed, en ik die wel bereid ben te vergeven.

Verder hoop heb ik nog, en terecht denk ik als ik kijk naar zijn uitspraken. Eerst was er geen enkele kans volgens hem, en nu sluit hij hrt niet uit en is bereid met me te praten. Ik vind dat ik het mezelf verplicht ben dat af te wachten.

Neem jezelf nou eens voor, geen contact met hem op te nemen. Liefde is geen logica. Liefde laat zich niet dwingen. En wil je hem, of wil jet het samen zijn met iemand? Een gezinnetje zijn? Ook niet onbelangrijk. Ook jij moet je, zoals ik, los maken van je ex. Bij ons is dat moeilijker, door de kinderen. Maar het moet! Wij zijn geen speelbal, van HUN gevoelens. Wij blijven thuis, zorgen voor de kinderen, en onze partners gaan verder, maar zeggen tegen ons, wacht nog ff...ja, dat is lekker.

Je zegt, omdat hij ergere dingen heeft gedaan, kan je hem dit ook vergeven. Dat kan, dat is je gevoel. Heel herkenbaar. Mijn ex ligt met een ander in bed, en ik zou haar terugwillen. Maar wat ik nu heel sterk voel, is dat ik er niet meer op ga wachten. Nu ga IK verder. En dat moet jij ook doen. Voor jezelf, voor je dochter!

Mijn ex belde me gisteren op, of ze onze zoon mocht brengen. Op zaterdagmiddag, terwijl ik aan het werk was, terwijl ze hem maandag pas hoort te brengen...ze voelde zich niet lekker...maar hoe weet ze gisteren, hoe ze zich vandaag voelt? Zijn auto staat er niet, dus neem aan dat hij in haar is...onbegrijpelijk. Je zoon, je vlees en bloed wegbrengen, om bij je nieuwe vlam te zijn. En dan staan te janken, omdat de abortus, die ik absoluut niet wilde, een jaar geleden is. En dan tegen hem aan kruipen. Zo erg, dat ik nou van haar hou. Bah..

quote:

Op zondag 24 juni 2012 09:05 schreef kleineik het volgende:

[..]

Neem jezelf nou eens voor, geen contact met hem op te nemen. Liefde is geen logica. Liefde laat zich niet dwingen. En wil je hem, of wil jet het samen zijn met iemand? Een gezinnetje zijn? Ook niet onbelangrijk. Ook jij moet je, zoals ik, los maken van je ex. Bij ons is dat moeilijker, door de kinderen. Maar het moet! Wij zijn geen speelbal, van HUN gevoelens. Wij blijven thuis, zorgen voor de kinderen, en onze partners gaan verder, maar zeggen tegen ons, wacht nog ff...ja, dat is lekker.

Je zegt, omdat hij ergere dingen heeft gedaan, kan je hem dit ook vergeven. Dat kan, dat is je gevoel. Heel herkenbaar. Mijn ex ligt met een ander in bed, en ik zou haar terugwillen. Maar wat ik nu heel sterk voel, is dat ik er niet meer op ga wachten. Nu ga IK verder. En dat moet jij ook doen. Voor jezelf, voor je dochter!

We gaan vanavond praten. Met elkaar geen contact behalve over dochter hebben we 2 maandrn volgehouden. In die 2 maanden ben ik erachter gekomen dat ik wel nog veel van hem hou. Hij ook van mij, dus gaan we praten. Baad het niet dan schaad het niet. Ik maak mezelf gewoon zenuwachtig, dat moet ik niet doen. Maar onbrwust ben ik bang dat ik alles nog meer verpest. Of dat hij weer kwetsende dingen zegt..

Hij zegt niet wacht ff.. Hij zei juist steeds ga verder. Nu sinds twee weken niet meer, dus dat is al een vooruitgang. Hoe dan ook ik wil deze keuze samen maken. We hebben nog geen enkele keer face to face met elkaar gepraat, en dat ben ik op zijn minst wel vrplicht aan mijn dochter en mezelf.

Tuurlijk mis ik het gevoel van geen gezinnetje meer hebben. Dat vind ik het ergste van alles. Was zo fijn om een gezin te hebben. Maar buiten dat, met hem heb ik een band die vrij speciaal is. Hoe zou ik dat ooit nog bij iemand anders kunnen vinden?

Ik ga de gesprekken afwachten. Daarna is het over, of we gaan verder. Thats it.

Vervelend dat ze jullie zoontje dan maar bij jullie neerzet om vervolgens naar haar vriend te gaan. Tijd met je kind is kostbaar. En erg belangrijk ook nog tijdens een scheiding. Kinderen moeten voelen dat de ouders hun zeker niet verlaten. Dit soort dingen draagt daar niet aan bij. Je zegt dat je niet meer gaat wachten, heb je de scheiding dan al aangevraagd? Ik denk dat ze zich tot schrikt als er ineens een brief vd advocaat ligt, misschien schud het haar wel wakker. En zo niet, dan ga je wel echt verder. Sluit je de deur voor jezelf. Denk dat dat ook mijn aanpak word na de gesprekken.

Was opzic best goed gesprek, kwamen alleen steeds niet verder. Hij voelt het dat het sprookjesachtige, het we kunnen alles samen aan wrg is. Dat hij geen energie meer heeft om aan ons huwelijk te werken. Daar liepen we steeds op vast, want voor mijn gevoel valt daar aan te werken. Toen liepen we terug en liepen we enorm te flirtrn met elkaar, waarna we sex hebben gehad. Het voelde zo.fijn en tegelijkertijd deed het zoveel pijn. Daar kan hij zich wel in verliezen mbt mij, maar niet in onze relatie..

quote:

Op zondag 24 juni 2012 08:59 schreef kleineik het volgende:

[..]

Mooi hè, liefde...

Nou helemaal super...
Vooral na een relatie..