Lang geen contact gehad met ex. Zaterdag reed ik niet ver van haar huis en ben ik langsgeweest om nog wat spullen te halen. Voor ik het goed besefte stond ik aan haar deur en dacht ik wat doe ik nu... Ze deed open en was er duidelijk even niet goed van... Ik kreeg mijn spullen en wou meteen weer vertrekken maar ze wou weten hoe het ging, ik wou er eerst niet op ingaan, maar ze drong aan... en ik heb eerlijk tegen haar gezegd dat ik wist en ook gezien had dat ze heel de tijd bij haar ex zat en dat het een compelete mindfuck voor mij was... En dat ik er echt volledig door heb gezeten...
Ik vroeg haar of ze nu een relatie met hem had, ze zei dat het voor hem een relatie was maar voor haarzelf wist ze het niet... Wat dat ook moge betekenen
Ik zag aan haar dat ze wel meer haar zelf was... Ze vertelde me dat ze elke dag aan australie dacht...
Ook bevestigde ze huilend dat haar ex een dominante persoonlijkheid had en dat het hem gelukt was om haar te krijgen doordat ze kwetsbaar was op dat moment en dat ze echt een klap had gekregen toen we terug thuis kwamen en dat ze echt niet naar huis wou... Ik heb haar eerlijk gezegd dat ik liever had dat ze naar iemand anders zou gaan en dat ze een stuk beter kan doen dan die douchebag, zelfgenoegzame, mollige dwerg... Tja... Haar ook verteld naar welke festivals ik plan om te gaan en dat als ik hem zou zien en als ik me ook maar een beetje uitgedaagd voel ik hem zonder probleem met zijn kabouterbeentjes terug op aarde breng
Bij het afscheid nemen vertelde ze dat ze nog een keer wou afspreken om te praten...
Maandag is ze met mijn zusje gaan winkelen, en toen ze ergens iets ging eten begon ze plots te huilen en te zeggen dat ze het allemaal goed verpest heeft... en dat ze er echt niet goed van was om mij te zien en van ons gesprek, dat ik veranderd was(?)...
Maandagavond krijg ik een smsje dat het haar allemaal spijt... En dat het haar langzaam allemaal meer en meer begint door te dringen... Daarop hebben we een tijdje gebeld. Ze vertelde dat ze niet begrijpt dat ze onze reis zo heeft kunnen blokken voor haarzelf... En dat ze er nu constant aan moet denken...
Het gesprek was goed, maar groot mietje dat ik ben kon ik het niet laten om te zeggen dat ik haar miste en haar nog altijd graag zag
, maar dat ze me ook enorm veel pijn heeft gedaan... Ze vertelde dat ze nieuwe fotos op facebook had geplaatst van onze reis, maar aangezien ik haar verwijderd had kon ik die niet zien, gisteren zag ik dan dat ze die twee albums publiek heeft gemaakt... Ze vertelde dat het goed was om mij weer te horen en gezien te hebben...
Sinds dan niet meer gehoord... Nu hoop ik dat ik me niet te kwetsbaar heb opgesteld, met al dat ik mis je en zie je nog graag
was sterker dan mezelf... Achja, ik probeer geen hoop te hebben en opnieuw los te laten en geen contact te zoeken...
Maar toen ik haar zag aan de deur besefte ik weer hoe graag ik dat kleine meisje wel niet zie
ik heb echt weer een klap van alles gekregen. Mss moet ik gewoon alles verbreken, maar zo definitief kan ik gewoon niet zijn...
nu ben ik weer bang dat ik haar weer een tijd niet meer hoor... En dat ze nu weet dat ze altijd naar mij kan terugkeren... Mietje dat ik ben, wacht ik blijkbaar toch op haar
Het meest logische van alles lijkt me dat ze bindingsangst heeft, en angst voor het leven, en bij hem weg kan vluchten in onbenulligheid, feestjes en oppervlakkigheid. En een keuze voor mij is een keuze voor een serieuze lange relatie... Ik weet het ook niet, maar nu mis ik haar weer... Ik ga het weer los laten allemaal
Voor de rest voel ik me best goed, oude vriendschappen zijn hersteld, ik sport veel, werk valt goed mee, en in het weekend heb ik altijd wel wat te doen. Maar als ik er echt over zou nadenken dan mis ik haar toch zo enorm hard...