Hallo,
Ik ben Fred, en door mijn autisme en verlegenheid heb ik geen vrienden..
Op mijn werk praat ik wel met al mijn collega's, en dan hoor ik ze dat ze gaan stappen met alle collega's onder elkaar, alleen ben ik de enigste die een beetje buiten de boot valt, en ik word als enigste noot mee gevraagd, terwijl ze wel weten dat ik het ontzettend leuk zou vinden.
Ook wel is gevraagd of ik mee mocht, alleen dan zeggen ze: Fred, wij gaan ook nog wel is een biertje drinken.. (wat dan nooit gebeurd....).
Ik snap soms niet helemaal waar aan het ligt, ik ben niet lelijk..
Er zijn wel is meisjes op mij afgestapt zelfs, alleen ik ben echt zo verlegen, dat ik dan zonder wat te zeggen en te kijken doorloop.
Veel sociale vaardigheidslessen gehad vroeger, en zelfs dat hielp niet.
Daarom accepteer ik maar dat ik vroeger geen vrienden heb, maar nu ik net over de twintig ben ook niet...
Maar wat moet ik dan? Elke avond met een CD'tje van Jannes thuis zitten, met een biertje in de hand, en uit mijn raam staren dat de buren aan de BBQ zijn?
Ik vind het echt zonde, dit zou de tijd van je leven moeten zijn..
Vroeger had ik wel een paar vrienden, toen ik 16 was, en regelmatig zijn we naar Takens in Balkbrug gegaan, en zelfs in Rotterdam of Amsterdam.
Het leukste vond ik het stappen in Rotterdam, ik vind een meisje benaderen ontzettend moeilijk, zoniet onmogelijk, maar daar had ik is geschuurd met een meisje.
Na die avond nog elke nacht zitten dromen van dat moment.. Helaas was ik aangeschoten dus weet ik niet alles meer van die avond, en na het dansen weet ik wel dat ik haar nog een hand gegeven, en dat ze lief glimlachte.
Maar nu heb ik al zo'n 4 / 5 jaar niet meer gestapt, en ik wil gewoon weer wat mooie momenten beleven, de psygiater zegt dat ik depressief ben, omdat ik in een sociaal isolement leef.
Als een Fokker aanbied om is een biertje te drinken.. ja, ik durf dat gewoon niet, dus dat is ook vrijwel uitgesloten.
Wat zouden jullie kiezen...
Alleen uitgaan, of nooit meer stappen, en accepteren dat je nooit meer lol hebt.
'
Ik heb wel is een marokkaanse jongen gezien, en die kwam alleen naar de disco, en toen liet de portier hem niet binnen, omdat ze dachten dat al zijn vrienden ook alleen zouden komen, en zich later in een groep zouden feesten, dus hij moest weer naar huis.......
Ik ben bang dat de portier mij ook weigert, als ik alleen kom.
Dat is dus al de eerste drempel waarom ik niet ga / durf.
En ik ben bang dat mensen je als zielig zien...
Vandaar dat ik niet in Drenthe of Overijssel wil stappen maar in Amsterdam / Rotterdam..
Daar is het vaak veel drukker, en ben je meer in de anonimiteit.
Mijn eerste vraag:
Zouden jullie of alleen thuis zitten of
Gewoon van je leven genieten, en uitgaan zonder vrienden.
Tweede vraag:
Zouden jullie alleen uitgaan durven, in een grotere stad waar je anoniem bent?
Ik zit er ontzettend mee, want ik wil ook is een keer uitgaan, en ik ben er best om gefrustreerd, straks ben ik te oud, en dan heb ik heel mijn leven verspeelt, om met een biertje naar buiten te staren elke zaterdagavond.
Bedankt voor jullie eventuele raad, en bedankt als jullie mijn vragen zouden beantwoorden.
Groeten uit het regenachtige Meppel.