R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo forumleden,
Dit is een beetje moeilijk te posten maar ik zou graag advies willen over het volgende.
Ik ben een vrij normaal persoon die verder alles wel aardig heeft lopen; ik studeer, heb een baantje, woon op mezelf, sport regelmatig. Heb wel een beetje kleine sociale kring maar ben niet echt contactgestoord oid.
Ik 'voel' me echter al een tijd lang behoorlijk gevoelloos of 'numb'.
Het lijkt alsof alles uiteindelijk zo zinloos is en ik kan moeilijk ergens oprecht enthousiast over worden.
Ik vind het moeilijk om vrienden te maken, niet zozeer omdat ik heel verlegen ben oid maar heel erg vanwege dat gevoel dat niets echt uitmaakt of me echt kan raken.
Het voelt alsof ik bij nieuwe mensen die ik leer kennen altijd een soort masker op moet zetten en een druk voel om me veel vrolijker/'socialer' voor te doen dan ik ben. En dat ik dan mijn 'mindere kanten' moet verstoppen. En naar mijn eigen idee heb ik heel veel 'mindere kanten'.
Ik voel een soort druk me te moeten aanpassen aan die persoon. Niet dat ik zo iemand slaafs volg, maar dat ik een andere kant laat zien aan verschillende mensen. Zoiets als: bij jou ga ik heel grappig zijn, bij jou serieus, jij mag niks weten van bepaalde hobbies, die ander wel, etc.
Uiteindelijk kost dat gewoon veel energie en wordt die drempel om nieuwe mensen te leren kennen etc alleen hoger. Ik kan dan soms 'boos' op mezelf worden dat ik zo 'saai' overkom. Ik voel dan een druk mezelf te moeten 'verbeteren'.
Ik vind het daarbij nog moeilijker een partner te zoeken en te daten oid. Ik word sowieso niet snel verliefd en als ik met iemand een tijdje uitga e.d. voel ik een soort weerstand wanneer die persoon te dichtbij komt. Vaak weet ik gewoon niet wat ik er mee aanmoet. Het voelt dan een beetje als kortsluiting: dat ik ineens niet meer weet wat ik met die gevoelens aan moet en hoe ik moet reageren. Dat ik als het ware denk: ga ik hierin mee, of speelt die ander een spelletje? Wil ik echt iets serieus beginnen of is dit zomaar iets? Ik kan mezelf niet echt laten zien.
Ik heb sowieso al een 'geschiedenis' met antidepressiva en was een tijd geleden écht heel depressief (niet eens uit bed willen komen). Opzich gaat het dus wel beter, maar ik vind het leven soms toch zo ondraaglijk.
Ik vroeg me af wat hier tegen te doen is.. Pillen en enige gesprekken heb ik immers al gehad. Ik weet ook niet echt precies waar het echte probleem zit. Ik vind het wel echt nodig deze issues te verwerken, omdat ik zo eigenlijk op de lange termijn niet echt verder kan.
Dit is een beetje moeilijk te posten maar ik zou graag advies willen over het volgende.
Ik ben een vrij normaal persoon die verder alles wel aardig heeft lopen; ik studeer, heb een baantje, woon op mezelf, sport regelmatig. Heb wel een beetje kleine sociale kring maar ben niet echt contactgestoord oid.
Ik 'voel' me echter al een tijd lang behoorlijk gevoelloos of 'numb'.
Het lijkt alsof alles uiteindelijk zo zinloos is en ik kan moeilijk ergens oprecht enthousiast over worden.
Ik vind het moeilijk om vrienden te maken, niet zozeer omdat ik heel verlegen ben oid maar heel erg vanwege dat gevoel dat niets echt uitmaakt of me echt kan raken.
Het voelt alsof ik bij nieuwe mensen die ik leer kennen altijd een soort masker op moet zetten en een druk voel om me veel vrolijker/'socialer' voor te doen dan ik ben. En dat ik dan mijn 'mindere kanten' moet verstoppen. En naar mijn eigen idee heb ik heel veel 'mindere kanten'.
Ik voel een soort druk me te moeten aanpassen aan die persoon. Niet dat ik zo iemand slaafs volg, maar dat ik een andere kant laat zien aan verschillende mensen. Zoiets als: bij jou ga ik heel grappig zijn, bij jou serieus, jij mag niks weten van bepaalde hobbies, die ander wel, etc.
Uiteindelijk kost dat gewoon veel energie en wordt die drempel om nieuwe mensen te leren kennen etc alleen hoger. Ik kan dan soms 'boos' op mezelf worden dat ik zo 'saai' overkom. Ik voel dan een druk mezelf te moeten 'verbeteren'.
Ik vind het daarbij nog moeilijker een partner te zoeken en te daten oid. Ik word sowieso niet snel verliefd en als ik met iemand een tijdje uitga e.d. voel ik een soort weerstand wanneer die persoon te dichtbij komt. Vaak weet ik gewoon niet wat ik er mee aanmoet. Het voelt dan een beetje als kortsluiting: dat ik ineens niet meer weet wat ik met die gevoelens aan moet en hoe ik moet reageren. Dat ik als het ware denk: ga ik hierin mee, of speelt die ander een spelletje? Wil ik echt iets serieus beginnen of is dit zomaar iets? Ik kan mezelf niet echt laten zien.
Ik heb sowieso al een 'geschiedenis' met antidepressiva en was een tijd geleden écht heel depressief (niet eens uit bed willen komen). Opzich gaat het dus wel beter, maar ik vind het leven soms toch zo ondraaglijk.
Ik vroeg me af wat hier tegen te doen is.. Pillen en enige gesprekken heb ik immers al gehad. Ik weet ook niet echt precies waar het echte probleem zit. Ik vind het wel echt nodig deze issues te verwerken, omdat ik zo eigenlijk op de lange termijn niet echt verder kan.
- offtopic -
[ Bericht 98% gewijzigd door Crutch op 07-06-2012 00:10:27 ]
[ Bericht 98% gewijzigd door Crutch op 07-06-2012 00:10:27 ]
Wǒ shì dá hóng, of the Eggman, of the Walrus
Zit er enigszins een stijgende lijn in je numbness ?quote:Op donderdag 7 juni 2012 00:07 schreef zzz55 het volgende:
[..]
Nee ben daar intussen een jaar vanaf. Heeft me verder dus wel geholpen uit die depressie.
Nee nog net niet midden 20quote:
Laat me raden je bent nog lang geen 40 zelfs?
Eigenlijk niet echt. Er zijn wel fases waarin ik me beter voel. Ik heb opzich ook wel hobbies en interesses, maar vaak is het maar tijdelijke euforie.quote:
[..]
Zit er enigszins een stijgende lijn in je numbness ?
Ik voel ook alsof ik mezelf niet echt kan zijn. Dat ik dingen heel erg moet verstoppen (hoewel het verder niks ernstigs is?)
succes!
Depressies verwerken kost tijd, gun jezelf dat en accepteer het van jezelf als je ergens geen zin in hebt.
En wees tegen je sociale omgeving eerlijk wat er (niet) in je omgaat.
Succes iedergeval.
En wees tegen je sociale omgeving eerlijk wat er (niet) in je omgaat.
Succes iedergeval.
Leef jij soms wel eens ''in het moment'' ?quote:
[..]
Eigenlijk niet echt. Er zijn wel fases waarin ik me beter voel. Ik heb opzich ook wel hobbies en interesses, maar vaak is het maar tijdelijke euforie.
Ik voel ook alsof ik mezelf niet echt kan zijn. Dat ik dingen heel erg moet verstoppen (hoewel het verder niks ernstigs is?)
Rustig aan.
Ik vind het moeilijk voor te stellen wat daar precies mee wordt bedoeld. Volgens mij is het een beetje een gevoel wat sommige mensen wel, en andere minder hebben?quote:
[..]
Leef jij soms wel eens ''in het moment'' ?
Nee.. Het is ''auto-pilot''quote:
[..]
Ik vind het moeilijk voor te stellen wat daar precies mee wordt bedoeld. Volgens mij is het een beetje een gevoel wat sommige mensen wel, en andere minder hebben?
Als jij gaat afwassen etc dan gaat het soms voor je gevoel ''automatisch''
Rustig aan.
wat vind je leuk, waar liggen je passies?
(nee, niet antwoorden: Dat weet ik niet, zoek dan nog maar even verder)
(nee, niet antwoorden: Dat weet ik niet, zoek dan nog maar even verder)
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Eigenlijk liggen mijn passies meer bij creatievere dingen. Mijn echte droom is om me op creatieve manieren te uiten en daar echt iets moois van te maken. Zou graag willen schrijven, muziek maken. Mijn hobbies passen daar ook meer bij. Toch doe ik een vrij zakelijke studie en ben van plan daar ook mee verder te gaan. Dat was een meer praktische keuze en dat zakelijke past eigenlijk ook bij me. Ben qua karakter ook wel zakelijk en niet het stereotype creatieveling.quote:
wat vind je leuk, waar liggen je passies?
(nee, niet antwoorden: Dat weet ik niet, zoek dan nog maar even verder)
Misschien moet ik een meer spannende hobby zoeken ofzo? Ben alleen niet per se erg sportief, snel last van mijn been etc..
Ik denk dat dit de kern is van je probleem:
Mocht je interesse hebben: het boekje Het begaafde kind zal voor jou heel herkenbaar zijn, denk ik. (Begaafd duidt hier niet op iets paranormaals overigens
). Het is geschreven door de therapeut die ook andere therapeuten behandelt.
Je onderdrukt zo te lezen je daadwerkelijke zelf, je eigen verlangens, emoties en impulsen. Het beeld dat jij jezelf hebt opgelegd aan de hand van het beeld dat anderen volgens jouw verwachting hebben, klopt niet met hoe je echt bent. Door jezelf niet toe te staan jezelf te ervaren begin je gevoelloos te worden. Depressie is naar mijn mening/ervaring in dit geval het signaal dat je gevoelens hebt die je niet kan/durft te confronteren.quote:Ik voel een soort druk me te moeten aanpassen aan die persoon. Niet dat ik zo iemand slaafs volg, maar dat ik een andere kant laat zien aan verschillende mensen. Zoiets als: bij jou ga ik heel grappig zijn, bij jou serieus, jij mag niks weten van bepaalde hobbies, die ander wel, etc.
Uiteindelijk kost dat gewoon veel energie.
Mocht je interesse hebben: het boekje Het begaafde kind zal voor jou heel herkenbaar zijn, denk ik. (Begaafd duidt hier niet op iets paranormaals overigens
). Het is geschreven door de therapeut die ook andere therapeuten behandelt.
zzz, wil je nog even op mijn auto-pilot verhaal reageren? 
Ik ben het eens met gray overigens.
Ik ben het eens met gray overigens.
Rustig aan.
Ja, ik begrijp beter wat je bedoelt. Ik zit inderdaad vaak op autopilot. Toch klinkt in het moment leven zo zweverig. Alsof je dan bijv heel langzaam je toetje op moet eten en echt denken: wat een heerlijk ijs. ?quote:
zzz, wil je nog even op mijn auto-pilot verhaal reageren?
Nee... Je denkt dan juist niet ''na'' maar ''doet'' alleen...quote:
[..]
Ja, ik begrijp beter wat je bedoelt. Ik zit inderdaad vaak op autopilot. Toch klinkt in het moment leven zo zweverig. Alsof je dan bijv heel langzaam je toetje op moet eten en echt denken: wat een heerlijk ijs. ?
Als jij bewust je gedrag aan gaat passen en gaat denken ''hoe zal ik reageren'' leef je niet in het moment... En dat is dan slecht. Ik probeer hetzelfde als gray te verwoorden.
Rustig aan.
Bedankt voor je comment. Je hebt volgens mij een goed punt.quote:
Ik denk dat dit de kern is van je probleem:
[..]
Je onderdrukt zo te lezen je daadwerkelijke zelf, je eigen verlangens, emoties en impulsen. Het beeld dat jij jezelf hebt opgelegd aan de hand van het beeld dat anderen volgens jouw verwachting hebben, klopt niet met hoe je echt bent. Door jezelf niet toe te staan jezelf te ervaren begin je gevoelloos te worden. Depressie is naar mijn mening/ervaring in dit geval het signaal dat je gevoelens hebt die je niet kan/durft te confronteren.
Mocht je interesse hebben: het boekje Het begaafde kind zal voor jou heel herkenbaar zijn, denk ik. (Begaafd duidt hier niet op iets paranormaals overigens
Ik vind het alleen lastig echt compleet mezelf te zijn. Het voelt alsof het sowieso niet helemaal 'kan'.
Ik 'moet' een bepaalde houding of 'image' opzetten.
Ook zou ik echt niet weten wat voor gevoelens ik niet durf te confronteren. Zou het zo diep verstopt zitten?
Gaat het begaafde kind over hoogbegaafdheid oid? Waarom denk je dat het voor mij goed zou zijn? (serieuze vraag)
Dat is heel raar en daar zou je aan moeten werken.. Al dan niet met een psycholoog.quote:
[..]
Bedankt voor je comment. Je hebt volgens mij een goed punt.
Ik vind het alleen lastig echt compleet mezelf te zijn. Het voelt alsof het sowieso niet helemaal 'kan'.
Ik 'moet' een bepaalde houding of 'image' opzetten.
Ook zou ik echt niet weten wat voor gevoelens ik niet durf te confronteren. Zou het zo diep verstopt zitten?
Gaat het begaafde kind over hoogbegaafdheid oid? Waarom denk je dat het voor mij goed zou zijn? (serieuze vraag)
Rustig aan.
Lijkt me moeilijk. Hoe heb jij het losgelaten, dat analyseren e.d.? Of ben je sowieso meer het spontane type?quote:
[..]
Nee... Je denkt dan juist niet ''na'' maar ''doet'' alleen...
Als jij bewust je gedrag aan gaat passen en gaat denken ''hoe zal ik reageren'' leef je niet in het moment... En dat is dan slecht. Ik probeer hetzelfde als gray te verwoorden.
Nee... Eigenlijk is dat iets wat het versieren mij gebracht heeft... Ik kom nu ''los'' en voel me een stuk fijner... Niet heel raar dat je je fijner voelt als je doet wat je wilt doen.quote:
[..]
Lijkt me moeilijk. Hoe heb jij het losgelaten, dat analyseren e.d.? Of ben je sowieso meer het spontane type?
Is het moeilijk.... Nouja... Eerst bleef dat blok nog staan na 20bier... Ik ben geen impulsief persoon wat dat betreft... Ik denk juist heel erg goed na en heb daar ook echt de hand op als ik dat wil.
Maar ik kan nu ook gewoon ''niet'' nadenken en ''gewoon doen'' spontaan zijn inderdaad...
Pff, tis geen klein ding wat je aan me vraagt hoor... De inkeer is ook pas kort geleden bij mij gekomen... Jezelf uiten is iets moois.... Geen neuk geven om mensen die stom doen is ook iets moois.... Dus leef jezelf... Leef niet iets anders...
(Ja ik zeg eigenlijk wat gray zegt..... hij kan het beter verwoorden, misschien heeft hij wel tips om je te helpen)
Rustig aan.
Goed dat het je toch gelukt is. Maar met behulp van versieren dus? Misschien omdat je ineens in een andere rol zat?quote:
[..]
Nee... Eigenlijk is dat iets wat het versieren mij gebracht heeft... Ik kom nu ''los'' en voel me een stuk fijner... Niet heel raar dat je je fijner voelt als je doet wat je wilt doen.
Is het moeilijk.... Nouja... Eerst bleef dat blok nog staan na 20bier... Ik ben geen impulsief persoon wat dat betreft... Ik denk juist heel erg goed na en heb daar ook echt de hand op als ik dat wil.
Maar ik kan nu ook gewoon ''niet'' nadenken en ''gewoon doen'' spontaan zijn inderdaad...
Pff, tis geen klein ding wat je aan me vraagt hoor... De inkeer is ook pas kort geleden bij mij gekomen...
Over je comment over psycholoog: waar zou het probleem een beetje zitten? Mezelf niet accepteren ofzo? Het lijkt me wel prettig met iemand erover te praten maar weet niet hoelang ik daar dan misschien op de bank zit (en dan zijn en nog de kosten).
Mijn ervaring is dat een hoop psychologen niet eens zo goed zijn, dat ik me er vaak niet zo door uitgedaagd voel of ze niet echt iets nieuws vertellen.
Ik heb datzelfde idee..quote:
[..]
Goed dat het je toch gelukt is. Maar met behulp van versieren dus? Misschien omdat je ineens in een andere rol zat?
Over je comment over psycholoog: waar zou het probleem een beetje zitten? Mezelf niet accepteren ofzo? Het lijkt me wel prettig met iemand erover te praten maar weet niet hoelang ik daar dan misschien op de bank zit (en dan zijn en nog de kosten).
Mijn ervaring is dat een hoop psychologen niet eens zo goed zijn, dat ik me er vaak niet zo door uitgedaagd voel of ze niet echt iets nieuws vertellen.
Waar ze wel goed in zijn is jezelf dwingen ergens mee bezig te blijven totdat het opgelost is.
(doordat je afspraken maakt etc)
Rustig aan.
Het probleem... Zit in... Niet volledig ''spontaan'' zijn.
Heb ik een spontane persoonlijkheid? Mwah, ik blijf best vaak stil... Maar puur omdat ik niet altijd zin heb om iets uit te voeren.... Als ik dat wel heb dan doe ik dat gewoon.
Dingen overdenken omdat je bang bent etc... Niet naar luisteren (als het onterecht is.)
Heb ik een spontane persoonlijkheid? Mwah, ik blijf best vaak stil... Maar puur omdat ik niet altijd zin heb om iets uit te voeren.... Als ik dat wel heb dan doe ik dat gewoon.
Dingen overdenken omdat je bang bent etc... Niet naar luisteren (als het onterecht is.)
Rustig aan.
Welke gevoelens sluiken onder het veilig-ogende gevoel van depressie kan alleen jij uitvinden. Anderen kunnen je slechts helpen de juiste vragen te stellen, of andere zienswijzen te geven om jou aan jezelf de juiste vragen te stellen.quote:
[..]
Bedankt voor je comment. Je hebt volgens mij een goed punt.
Ik vind het alleen lastig echt compleet mezelf te zijn. Het voelt alsof het sowieso niet helemaal 'kan'.
Ik 'moet' een bepaalde houding of 'image' opzetten.
Ook zou ik echt niet weten wat voor gevoelens ik niet durf te confronteren. Zou het zo diep verstopt zitten?
Ik ben benieuwd wat je hierover denkt: Wat gebeurt er als je niet een bepaalde houding of image opzet?
Het begaafde kind gaat over de gave van mensen om de verwachtingen van anderen in te schatten, iets waar kinderen heel goed in zijn. Mensen die zichzelf al van jongs af aan onderdrukken (wat vrijwel iedereen doet tegenwoordig) lopen de kans moeilijk emotioneel volwassen te worden. Met emotioneel volwassen bedoel ik dan verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gevoelens en emoties, ofwel jezelf accepteren voor wie je bent. Zolang je gevoelens onderdrukt zijn, zal je ze bij je dragen tot ze culmineren in een depressie op latere leeftijd. Wat je in het nu voelt komt door onverwerkte gevoelens in het verleden. In andere woorden, je leeft in het verleden, in plaats van het nu.quote:Gaat het begaafde kind over hoogbegaafdheid oid? Waarom denk je dat het voor mij goed zou zijn? (serieuze vraag)
Het boek geeft heel veel voorbeelden van situaties waarin mensen zichzelf onderdrukken, en kan daarmee als een hand op de schouder dienen dat anderen hetzelfde doormaken. Ook geeft het enkele handvatten om jezelf te helpen en kan ook op die manier gunstig zijn voor jou. Het leest overigens heel warm en vol begrip, plus niet heel lang, of duur (5 euro). Vandaar dat ik het je aan wil raden.
Je eerste vraag: ik denk dat ik afgewezen zal worden als ik mezelf helemaal puur laat zien. Dan zien mensen dat ik bijv studievertraging heb, rommelig ben, mijn lichaam is niet echt in shape, hou van hele nerdy dingen, raar gezin, geef eigenlijk niet zoveel om zogenaamd hippe mensen/trends. Het voelt alsof ik steeds moet faken om te overleven. Zo'n gevoel dat mijn normale zelf te raar is voor de meeste mensen of in ieder geval de mensen die ik tegenkom.quote:
[..]
Welke gevoelens sluiken onder het veilig-ogende gevoel van depressie kan alleen jij uitvinden. Anderen kunnen je slechts helpen de juiste vragen te stellen, of andere zienswijzen te geven om jou aan jezelf de juiste vragen te stellen.
Ik ben benieuwd wat je hierover denkt: Wat gebeurt er als je niet een bepaalde houding of image opzet?
[..]
Het begaafde kind gaat over de gave van mensen om de verwachtingen van anderen in te schatten, iets waar kinderen heel goed in zijn. Mensen die zichzelf al van jongs af aan onderdrukken (wat vrijwel iedereen doet tegenwoordig) lopen de kans moeilijk emotioneel volwassen te worden. Met emotioneel volwassen bedoel ik dan verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gevoelens en emoties, ofwel jezelf accepteren voor wie je bent. Zolang je gevoelens onderdrukt zijn, zal je ze bij je dragen tot ze culmineren in een depressie op latere leeftijd. Wat je in het nu voelt komt door onverwerkte gevoelens in het verleden. In andere woorden, je leeft in het verleden, in plaats van het nu.
Het boek geeft heel veel voorbeelden van situaties waarin mensen zichzelf onderdrukken, en kan daarmee als een hand op de schouder dienen dat anderen hetzelfde doormaken. Ook geeft het enkele handvatten om jezelf te helpen en kan ook op die manier gunstig zijn voor jou. Het leest overigens heel warm en vol begrip, plus niet heel lang, of duur (5 euro). Vandaar dat ik het je aan wil raden.
Ik heb als kind geleerd veel te onderdrukken, geen pedagogisch verantwoorde ouderfiguren. Moest snel volwassen worden en heb nooit het idee gehad dat ik werd geliefd of gewenst.
Misschien goed idee te kopen, gezien ik toch wat twijfel over psychologen..
Je accepteert jezelf dus duidelijk niet... Na deze woorden.quote:
[..]
Je eerste vraag: ik denk dat ik afgewezen zal worden als ik mezelf helemaal puur laat zien. Dan zien mensen dat ik bijv studievertraging heb, rommelig ben, mijn lichaam is niet echt in shape, hou van hele nerdy dingen, raar gezin, geef eigenlijk niet zoveel om zogenaamd hippe mensen/trends. Het voelt alsof ik steeds moet faken om te overleven. Zo'n gevoel dat mijn normale zelf te raar is voor de meeste mensen of in ieder geval de mensen die ik tegenkom.
Ik heb als kind geleerd veel te onderdrukken, geen pedagogisch verantwoorde ouderfiguren. Moest snel volwassen worden en heb nooit het idee gehad dat ik werd geliefd of gewenst.
Misschien goed idee te kopen, gezien ik toch wat twijfel over psychologen..
Rustig aan.
Nee ik denk het niet. Voelt alsof de ik zoals ik die toon op deze wereld niet goed genoeg is. Alsof ik daar steeds aan moet sleutelen. Steeds moet pijlen wat er nu weer aan moet veranderen. En uiteindelijk is het toch voor niets...quote:
[..]
Je accepteert jezelf dus duidelijk niet... Na deze woorden.
Hoe verander je zoiets? Kan dat sowieso..ik weet niet eens beter.
Kan wel.. Als je erachter komt dat iedereen je accepteert omdat je een leuk persoon bent.quote:
[..]
Nee ik denk het niet. Voelt alsof de ik zoals ik die toon op deze wereld niet goed genoeg is. Alsof ik daar steeds aan moet sleutelen. Steeds moet pijlen wat er nu weer aan moet veranderen. En uiteindelijk is het toch voor niets...
Hoe verander je zoiets? Kan dat sowieso..ik weet niet eens beter.
Rustig aan.
Alsof ik in een spiegel kijk.quote:
[..]
Je eerste vraag: ik denk dat ik afgewezen zal worden als ik mezelf helemaal puur laat zien. Dan zien mensen dat ik bijv studievertraging heb, rommelig ben, mijn lichaam is niet echt in shape, hou van hele nerdy dingen, raar gezin, geef eigenlijk niet zoveel om zogenaamd hippe mensen/trends. Het voelt alsof ik steeds moet faken om te overleven. Zo'n gevoel dat mijn normale zelf te raar is voor de meeste mensen of in ieder geval de mensen die ik tegenkom.
Ik heb als kind geleerd veel te onderdrukken, geen pedagogisch verantwoorde ouderfiguren. Moest snel volwassen worden en heb nooit het idee gehad dat ik werd geliefd of gewenst.
Behalve het lichaam in shape dan. Mijn ervaring is dat zelfs de kanten die ik aan mezelf niet mooi vond maar ik toch liet zien aan mensen die ik vertrouwde maakte dat ook zij zich veel meer open stelden. Op dat moment is die empathische gave juist een heel fijne, want daarmee kom je dichter tot elkaar en daarmee tot jezelf.
Bij een psycholoog kan je wat ik hierboven schreef veilig oefenen. Daarnaast kunnen ze je misschien technieken leren, of jou inzichten verschaffen om jezelf methoden te leren. Psych's konden mij niet helpen om dezelfde redenen als jij eerder noemde, maar de ervaring leverde mij wel voldoende op.quote:Misschien goed idee te kopen, gezien ik toch wat twijfel over psychologen..
Bovendien kan de stap richting een psych een belangrijke eerste stap zijn voor jou om actief aan je problemen te werken.
Hoe doe je dat? Gewoon denken en voorstellen dat iedereen dat vindt?quote:
[..]
Kan wel.. Als je erachter komt dat iedereen je accepteert omdat je een leuk persoon bent.
Vind het een positief idee maar vaak merk je toch dat er populaire en minder populaire mensen zijn?
Dat mensen onbewust mensen ook in een soort sociale hierarchie plaatsen?
Iedereen is toch altijd stereotypisch dol op het gezellige domme blondje, niet het introvertere meisje in de groep?
|
|
