R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Beste RP’ers,
Een bijzondere dag vandaag: mijn eerste RP-topic, na bijna tien jaar op dit forum! Hulde! Echter, de insteek is een serieuze. Vandaar ook in in RP, natuurlijk.
Ik heb in de afgelopen maanden, in mijn sociale omgeving, nu twee ‘aparte’ dingen meegemaakt, en aangezien ik de laatste tijd nog wat van die verhalen heb gehoord (van mensen die betreffende personen kennen) vraag ik me twee dingen af: is er sprake van een trend, en kennen jullie meer van deze verhalen?
Laat ik bij persoon 1 beginnen. Een heel goede vriend van me, alleen: hij heeft het geluk niet echt aan z’n zijde. Geluk dwing je af natuurlijk, maargoed, andere discussie. Vier studies begonnen, niks afgemaakt, vrij verslavingsgevoelig (blowen, gokken), pas op z’n 23e uit de kast gekomen…kortom: niet bepaald het pad wat zijn vrienden (ik en andere vrienden) hebben belopen.
Echter, het ging goed met hem. Had een (vrij simpel, dat wel) administratief baantje en kon gewoon z’n vaste lasten betalen. We wisten wel dat hij nog een beetje zoekende was in het leven en regelmatig op z’n kamer zat te blowen, maar we zijn allemaal 27/28 jaar dus we laten elkaar allemaal een beetje vrij daarin, uiteraard. Oud genoeg.
Nu kregen wij eind februari j.l. een email van zijn broer. Of we wiste waar ‘ie was. We zien hem wel eens vaker een weekje niet, dus geen reden tot paniek. Wat bleek nou, hij had tegen zijn huisgenoten gezegd dat hij even een paar dagen naar zijn ouders ging. Hij is daar alleen nooit aangekomen, en ook op z’n werk is hij sindsdien niet meer verschenen. Vooral bij zijn ouders dikke paniek natuurlijk, twee hardwerkende nette mensen die zich regelmatig zorgen hebben gemaakt om hun zoon en op zo’n moment helemaal geen oog meer dichtdoen omdat ze bang zijn dat hij zichzelf iets aandoet.
Kortom: Hans, zo heet-ie, was volledig uit het openbare leven verdwenen. Een paar weken lang hoorden we, op een smsje naar z’n zus na waarin hij aangaf ‘even moest na te denken en met rust wilde worden gelaten’, helemaal niets van ‘m. We zagen ‘m wel elke avond online komen op whatsapp, maar reageren deed ie niet. Na een paar weken kwamen er wat mailtjes, hij wilde niet vertellen waar ‘ie was maar hij had dit effe nodig. Om een lang verhaal kort te maken: Na een maand (waarin we een boos mailtje hebben gestuurd waarin we aangaven dat hij op z’n minst zijn arme moeder had moeten inlichten, maar ook mailtjes hebben gestuurd waarin we hebben gevraagd of hij alsjeblieft weer terugkwam en we ‘m overal mee konden helpen), kwam hij ook daadwerkelijk terug.
Maandje gereisd, door Frankrijk, Italie, Oostenrijk en via Berlijn/Hamburg weer terug. Nu hij terug was: geen geld, geen werk, kamer opgezegd, helemaal niks. Met de vraagstelling in het topic heeft het verder weinig te maken, maar mochten jullie het willen weten: het gaat nu redelijk goed met ‘m. Ik ben afgelopen Pasen met ‘m naar Berlijn gereden, waar hij een nieuw leven is gaan opbouwen. Ik reed uiteraard na twee dagen weer terug, hij woont daar nu op een kamer en geeft wat rondleidingen aan toeristen..Kortom, hij verdient wat geld en heeft z’n dromen nog. Meer heeft ‘ie ook niet nodig, denk ik.
Enfin, dit kan de beste overkomen, zou je zeggen. Wat is nu het rare, er is inmiddels ook al op mijn werk een vrij goede collega al vijf weken verdwenen! Gewoon van de een op de andere dag niet meer op komen dagen, facebook geen updates meer…whatsapp 4 weken niet online geweest, sterker nog: het huis waarin ze woonde staat leeg!?
En de overeenkomst met het eerste verhaal: ook vertrokken zonder ook maar IEMAND op de hoogte te stellen.
Nu zullen jullie denken: vast rare kwiebussen geweest, altijd al van die zonderlinge figuren die al wat apart uit de ogen keken…maar niets is minder waar. Gewoon sociaal erg vaardige mensen, die op het eerste gezicht best gelukkig lijken, prima vriendengroep, niet geïsoleerd of wat dan ook. Maar toch, helemaal weg.
Hans is inmiddels weer ‘terecht’, maar die collega….niemand heeft nog steeds enig idee waar ze uithangt. Erg opvallend, dit had ik sowieso nog nooit meegemaakt en nu dus twee gevallen in nog geen half jaar. Even los van het feit dat ik nog wat gevallen ken van mensen die ineens zijn verdwenen, al kende ik die niet persoonlijk/goed.
Kennen jullie meer van dit soort verhalen? Gebeurt het nu vaker of is dit toeval? Waarom doen mensen zoiets? Bestaat er toch een soort maatschappelijke druk ofzo, dat ze geen zin hebben om een loonslaaf te zijn en gewoon ‘vrij’ willen reizen en hun dromen volgen? Of zijn er stiekem heel veel mensen ongelukkig, en willen ze ook wel er tussenuit knijpen maar durven ze dat gewoon niet?
samenvatting: Mensen verdwijnen! Waarom?!
Een bijzondere dag vandaag: mijn eerste RP-topic, na bijna tien jaar op dit forum! Hulde! Echter, de insteek is een serieuze. Vandaar ook in in RP, natuurlijk.
Ik heb in de afgelopen maanden, in mijn sociale omgeving, nu twee ‘aparte’ dingen meegemaakt, en aangezien ik de laatste tijd nog wat van die verhalen heb gehoord (van mensen die betreffende personen kennen) vraag ik me twee dingen af: is er sprake van een trend, en kennen jullie meer van deze verhalen?
Laat ik bij persoon 1 beginnen. Een heel goede vriend van me, alleen: hij heeft het geluk niet echt aan z’n zijde. Geluk dwing je af natuurlijk, maargoed, andere discussie. Vier studies begonnen, niks afgemaakt, vrij verslavingsgevoelig (blowen, gokken), pas op z’n 23e uit de kast gekomen…kortom: niet bepaald het pad wat zijn vrienden (ik en andere vrienden) hebben belopen.
Echter, het ging goed met hem. Had een (vrij simpel, dat wel) administratief baantje en kon gewoon z’n vaste lasten betalen. We wisten wel dat hij nog een beetje zoekende was in het leven en regelmatig op z’n kamer zat te blowen, maar we zijn allemaal 27/28 jaar dus we laten elkaar allemaal een beetje vrij daarin, uiteraard. Oud genoeg.
Nu kregen wij eind februari j.l. een email van zijn broer. Of we wiste waar ‘ie was. We zien hem wel eens vaker een weekje niet, dus geen reden tot paniek. Wat bleek nou, hij had tegen zijn huisgenoten gezegd dat hij even een paar dagen naar zijn ouders ging. Hij is daar alleen nooit aangekomen, en ook op z’n werk is hij sindsdien niet meer verschenen. Vooral bij zijn ouders dikke paniek natuurlijk, twee hardwerkende nette mensen die zich regelmatig zorgen hebben gemaakt om hun zoon en op zo’n moment helemaal geen oog meer dichtdoen omdat ze bang zijn dat hij zichzelf iets aandoet.
Kortom: Hans, zo heet-ie, was volledig uit het openbare leven verdwenen. Een paar weken lang hoorden we, op een smsje naar z’n zus na waarin hij aangaf ‘even moest na te denken en met rust wilde worden gelaten’, helemaal niets van ‘m. We zagen ‘m wel elke avond online komen op whatsapp, maar reageren deed ie niet. Na een paar weken kwamen er wat mailtjes, hij wilde niet vertellen waar ‘ie was maar hij had dit effe nodig. Om een lang verhaal kort te maken: Na een maand (waarin we een boos mailtje hebben gestuurd waarin we aangaven dat hij op z’n minst zijn arme moeder had moeten inlichten, maar ook mailtjes hebben gestuurd waarin we hebben gevraagd of hij alsjeblieft weer terugkwam en we ‘m overal mee konden helpen), kwam hij ook daadwerkelijk terug.
Maandje gereisd, door Frankrijk, Italie, Oostenrijk en via Berlijn/Hamburg weer terug. Nu hij terug was: geen geld, geen werk, kamer opgezegd, helemaal niks. Met de vraagstelling in het topic heeft het verder weinig te maken, maar mochten jullie het willen weten: het gaat nu redelijk goed met ‘m. Ik ben afgelopen Pasen met ‘m naar Berlijn gereden, waar hij een nieuw leven is gaan opbouwen. Ik reed uiteraard na twee dagen weer terug, hij woont daar nu op een kamer en geeft wat rondleidingen aan toeristen..Kortom, hij verdient wat geld en heeft z’n dromen nog. Meer heeft ‘ie ook niet nodig, denk ik.
Enfin, dit kan de beste overkomen, zou je zeggen. Wat is nu het rare, er is inmiddels ook al op mijn werk een vrij goede collega al vijf weken verdwenen! Gewoon van de een op de andere dag niet meer op komen dagen, facebook geen updates meer…whatsapp 4 weken niet online geweest, sterker nog: het huis waarin ze woonde staat leeg!?
En de overeenkomst met het eerste verhaal: ook vertrokken zonder ook maar IEMAND op de hoogte te stellen.
Nu zullen jullie denken: vast rare kwiebussen geweest, altijd al van die zonderlinge figuren die al wat apart uit de ogen keken…maar niets is minder waar. Gewoon sociaal erg vaardige mensen, die op het eerste gezicht best gelukkig lijken, prima vriendengroep, niet geïsoleerd of wat dan ook. Maar toch, helemaal weg.
Hans is inmiddels weer ‘terecht’, maar die collega….niemand heeft nog steeds enig idee waar ze uithangt. Erg opvallend, dit had ik sowieso nog nooit meegemaakt en nu dus twee gevallen in nog geen half jaar. Even los van het feit dat ik nog wat gevallen ken van mensen die ineens zijn verdwenen, al kende ik die niet persoonlijk/goed.
Kennen jullie meer van dit soort verhalen? Gebeurt het nu vaker of is dit toeval? Waarom doen mensen zoiets? Bestaat er toch een soort maatschappelijke druk ofzo, dat ze geen zin hebben om een loonslaaf te zijn en gewoon ‘vrij’ willen reizen en hun dromen volgen? Of zijn er stiekem heel veel mensen ongelukkig, en willen ze ook wel er tussenuit knijpen maar durven ze dat gewoon niet?
samenvatting: Mensen verdwijnen! Waarom?!
Gourmetten of steengrillen?
Dit.quote:Op donderdag 31 mei 2012 14:38 schreef Silenus het volgende:
Of zijn er stiekem heel veel mensen ongelukkig, en willen ze ook wel er tussenuit knijpen maar durven ze dat gewoon niet?
Knapen die storneren willen moeten mannen met automatische incasso's zijn
quote:
samenvatting: Mensen verdwijnen! Waarom?!
Let's drop some acid and go to a titty bar.
omdat hij zich misschien niet geaccepteerd voelde? ik bedoel het feit dat je velmeldt dat hij een simpele baan doet ondanks dit niet relevant is, evenals dat je zegt dat hij weinig geluk heeft gehad en dat er nog even bij vermeld moet worden dat geluk zelf gemaakt wordt (je zegt er zelf bij dat dit niet ter zake doet, maar je zegt het toch even) zegt in ieder geval al heel veel over een van de mensen in zijn omgeving. Namelijk jij, jij snapt niet waarom hij er vandoor s gegaan
Berlijn is een hele maffe stad, je hebt daar veel homoseksuelen en open-minded mensen. Ik heb er zelf 2 maand gewoond en het viel me pas op hoe kortzichtig, burgelijk en bekrompen de meesten in mijn oorspronkelijke omgeving waren.
En ja, jij zal zijn pad als jouw ideale pad zien, dat mag, maar je kan elkaar wel proberen te begrijpen. Dat hij "blijkbaar"volgens jou genoeg heeft aan een kamer en een baan als touri-begeleider betekent wel dat hij misschien minder waarde hecht aan een bestaan met status en geld maar dat bij hem avontuur en vrijheid op de eerste plaats komt...
Berlijn is een hele maffe stad, je hebt daar veel homoseksuelen en open-minded mensen. Ik heb er zelf 2 maand gewoond en het viel me pas op hoe kortzichtig, burgelijk en bekrompen de meesten in mijn oorspronkelijke omgeving waren.
En ja, jij zal zijn pad als jouw ideale pad zien, dat mag, maar je kan elkaar wel proberen te begrijpen. Dat hij "blijkbaar"volgens jou genoeg heeft aan een kamer en een baan als touri-begeleider betekent wel dat hij misschien minder waarde hecht aan een bestaan met status en geld maar dat bij hem avontuur en vrijheid op de eerste plaats komt...
Eh ja, dat is dus inderdaad precies wat ik bedoel.quote:
omdat hij zich misschien niet geaccepteerd voelde? ik bedoel het feit dat je velmeldt dat hij een simpele baan doet ondanks dit niet relevant is, evenals dat je zegt dat hij weinig geluk heeft gehad en dat er nog even bij vermeld moet worden dat geluk zelf gemaakt wordt (je zegt er zelf bij dat dit niet ter zake doet, maar je zegt het toch even) zegt in ieder geval al heel veel over een van de mensen in zijn omgeving. Namelijk jij, jij snapt niet waarom hij er vandoor s gegaan
Berlijn is een hele maffe stad, je hebt daar veel homoseksuelen en open-minded mensen. Ik heb er zelf 2 maand gewoond en het viel me pas op hoe kortzichtig, burgelijk en bekrompen de meesten in mijn oorspronkelijke omgeving waren.
En ja, jij zal zijn pad als jouw ideale pad zien, dat mag, maar je kan elkaar wel proberen te begrijpen. Dat hij "blijkbaar"volgens jou genoeg heeft aan een kamer en een baan als touri-begeleider betekent wel dat hij misschien minder waarde hecht aan een bestaan met status en geld maar dat bij hem avontuur en vrijheid op de eerste plaats komt...
Je doet nu een beetje overkomen alsof hij een hekel had aan ons of iets dergelijks en het daarom ontvluchtte, maar dat zie ik toch niet zo. Ik heb 'm nota bene zelf naar Berlijn gebracht.
Dat hij geen waarde hecht aan een bestaan met status en geld was me al een tijdje duidelijk, niemand van mijn vriendengroep heeft 'm dat ook kwalijk genomen. We hebben hem ook nooit uitgelachen om het feit dat hij niet is afgestudeerd of wat dan ook, sterker nog: als hij eind februari destijds had gezegd dat hij naar Berlijn wilde verhuizen om daar een nieuw leven op te bouwen was dat geen enkel probleem voor me geweest. (Dat is het nu immers ook niet)
Het ging me vooral om het 'vluchten', zonder je omgeving ook maar iets te laten weten.
Gourmetten of steengrillen?
They joined The Fight Club.
Of ze worden gescout door Division een zeer geheime agentschap van de Verenigde Staten dat mensen opleidt tot spionnen en ze dan inhuurt om te moorden of andere missies uit te voeren.
Je vriend zit op de afdeling Berlijn en je baas van je werk is een scouter.
Of ze worden gescout door Division een zeer geheime agentschap van de Verenigde Staten dat mensen opleidt tot spionnen en ze dan inhuurt om te moorden of andere missies uit te voeren.
Je vriend zit op de afdeling Berlijn en je baas van je werk is een scouter.
Er is een verschil tussen overleven en leven. Misschien wilde ze gaan leven in plaats van status quo. Of ergens in een greppel.
ANDEREN EN IK GODMILJAAR!quote:kortom: niet bepaald het pad wat zijn vrienden (ik en andere vrienden) hebben belopen.
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
=edit=
Verkeerde topic
Verkeerde topic
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
=edit=
Verkeerde topic
Verkeerde topic
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Wees trots op ze: ze gaan hun eigen weg.
zaterdag 13 augustus 2011 11:41 schreef RockNijntje het volgende:
Psy-freak heeft wel de schattigste UI van heel FOK!
FOK!-vriendin: Pixxie. & AdoraBelle
Psy-freak heeft wel de schattigste UI van heel FOK!
FOK!-vriendin: Pixxie. & AdoraBelle
Mij lijkt het ook wel wat... gewoon een maandje van de radar
Nog steeds op zoek naar een oplosbare paradox. Mijn paradox is als volgt; ''als ik deze paradox oplos heb ik mijn paradox opgelost'' dus als de paradox van mijn paradox is opgelost heb ik mijn doelstelling behaald.
Heeft die collega geen familie ofzo waar je contact mee op kunt nemen? Of weten die ook niet waar ze is? Als een collega van mij vijf weken spoorloos zou zijn had ik al lang gebrobeerd om met zijn familie in contact te komen. Na een paar dagen zou ik dat al doen. Dag 1 en 2 zou ik nog zoiets hebben van "hmm, vreemd" maar op dag 3 zou ik toch actie ondernemen.
En misschien kun je via de bank ofzo traceren of ze nog wel ergens geld opneemt? E de buren van ahar hebben die ook niet met haar gesproken? Het valt toch op als een huis leeg wordt gehaald? Ik zou zelf wat speurwerk gaan doen denk ik. Spannend
En misschien kun je via de bank ofzo traceren of ze nog wel ergens geld opneemt? E de buren van ahar hebben die ook niet met haar gesproken? Het valt toch op als een huis leeg wordt gehaald? Ik zou zelf wat speurwerk gaan doen denk ik. Spannend
In dit topic wil ik gepost hebben 
.
Ik denk wel dat veel mensen ongelukkig zijn zonder dat de buitenwereld daar veel van meekrijgt. Maar of zij ook ongelukkig waren? Het is echter wel opvallend dat iemand ogenschijnlijk plotseling verdwijnt. Was het impulsief, of liep iemand al heel lang met dat plan rond? En indien het al een plan was, wat maakt dan dat iemand dat plan niet deelt?
Dat iemand op een dag beseft het zo niet meer te willen, kan ik me goed voorstellen. Alleen ineens vertrekken en je naasten ongerust achterlaten, dat doe je volgens mij niet als je goed in je vel zit. En wellicht voelt het dan voor diegene meer als ontsnappen dan vluchten. Het gevoel te verdrinken en zo druk met naar lucht happen dat men niet meer rekening kan houden met ouders, vrienden etc.
Voor hetzelfde geld kon het iemand even niet meer schelen, hoewel ik me afvraag of je dan je ouders (mits goede band) in het ongewisse zou laten.
Tja, het blijft speculatie.
.Ik denk wel dat veel mensen ongelukkig zijn zonder dat de buitenwereld daar veel van meekrijgt. Maar of zij ook ongelukkig waren? Het is echter wel opvallend dat iemand ogenschijnlijk plotseling verdwijnt. Was het impulsief, of liep iemand al heel lang met dat plan rond? En indien het al een plan was, wat maakt dan dat iemand dat plan niet deelt?
Dat iemand op een dag beseft het zo niet meer te willen, kan ik me goed voorstellen. Alleen ineens vertrekken en je naasten ongerust achterlaten, dat doe je volgens mij niet als je goed in je vel zit. En wellicht voelt het dan voor diegene meer als ontsnappen dan vluchten. Het gevoel te verdrinken en zo druk met naar lucht happen dat men niet meer rekening kan houden met ouders, vrienden etc.
Voor hetzelfde geld kon het iemand even niet meer schelen, hoewel ik me afvraag of je dan je ouders (mits goede band) in het ongewisse zou laten.
Tja, het blijft speculatie.
"The problem with common sense is that most people are morons."
Dit ligt voornamelijk aan de aard van het beestje. Sommige mensen houden er van om alleen te zijn, ik ben er daar ook één van. Tuurlijk, heb ik het niet over een kluizenaarsbestaan: ik zie mijn vriendengroep zo'n 2 keer per week, ga naar school met de bijbehorende studentenkroeg en zie graag mensen met uitgaan. Toch vind ik het lekker om in een bepaalde manier alleen te zijn. Niet alleen thuis, niet alleen in de kroeg, maar als ik bijvoorbeeld alleen naar een verre bestemming moet reizen vind ik dat heerlijk.
Een enkele keer ben ik later dan mijn vrienden op vakantie gegaan, waardoor ik ze later zou treffen in het buitenland. De reis, inclusief regelen van taxi's, zoeken in de stad & een avond overnachten in een vreemd hotel maken maken mijn gedachten vrij en geven me een soort van innerlijke rust. Op zo'n moment overweeg ik wel eens om het helemaal om te gooien en gewoon nog een vliegtuig te pakken om bijvoorbeeld door een ander land te reizen, lekker mij tegen de wereld. Niemand die je tegen houdt.
Ik kan me voorstellen dat je in slechte (of juist in goede tijden) ook zo'n keuze maakt, om gewoon te verdwijnen. Of je dat aan de rest van je sociale kring verteld, hangt natuurlijk ook van je aard af. Uiteraard, kan ik de plank ook volledig mis slaan. Maar dit is een beetje hoe ik er tegenover sta.
[ Bericht 49% gewijzigd door BMS-THAD op 31-05-2012 22:42:34 ]
Een enkele keer ben ik later dan mijn vrienden op vakantie gegaan, waardoor ik ze later zou treffen in het buitenland. De reis, inclusief regelen van taxi's, zoeken in de stad & een avond overnachten in een vreemd hotel maken maken mijn gedachten vrij en geven me een soort van innerlijke rust. Op zo'n moment overweeg ik wel eens om het helemaal om te gooien en gewoon nog een vliegtuig te pakken om bijvoorbeeld door een ander land te reizen, lekker mij tegen de wereld. Niemand die je tegen houdt.
Ik kan me voorstellen dat je in slechte (of juist in goede tijden) ook zo'n keuze maakt, om gewoon te verdwijnen. Of je dat aan de rest van je sociale kring verteld, hangt natuurlijk ook van je aard af. Uiteraard, kan ik de plank ook volledig mis slaan. Maar dit is een beetje hoe ik er tegenover sta.
[ Bericht 49% gewijzigd door BMS-THAD op 31-05-2012 22:42:34 ]
Get this guy a jockstrap and a cookie!
Ik heb dit ook wel ns meegemaakt. Werk met veel mensen van deze leeftijd en eens in de zoveel tijd gebeurt zoiets.
Verschillende verhalen, van uitgehuwelijkt in het buitenland, opgenomen in de psychiatrie tot vast in de gevangenis.
Verschillende verhalen, van uitgehuwelijkt in het buitenland, opgenomen in de psychiatrie tot vast in de gevangenis.
Ik heb het nu twee keer meegemaakt. De eerste was op mijn oude studie. Ze was van de een op de andere dag verdwenen, kwam niet meer opdagen, nam haar telefoon niet meer op. We hebben toen onze SLB-er ingeschakeld en die heeft naar haar huisnummer gebeld, maar ook daar nam niemand op. Uiteindelijk vertelde onze SLB-er dat ze een mailtje van haar had gekregen dat ze gestopt was met de opleiding, maar dat ze er verder niets meer over kwijt wilde. Het bleek ook dat ze alles bij elkaar had gelogen - ze zei dat ze een stage had, maar dat was helemaal niet zo en dat soort dingen. Ik denk dat we er ongeveer 3 maanden ofzo voor hebben gedaan voordat we weer contact kregen.
De tweede keer was dit jaar, op mijn huidige studie. Hierbij was een jongen waar we allemaal niet echt hoogte van kregen, maar die wel vriendelijk was. Van de een op de andere dag was hij ineens verdwenen. Echter had hij een vriendin in de Filipijnen en hij vertelde voluit dat hij met haar ging trouwen. Wij gingen er dus vanuit dat hij naar de Filipijnen was. Een paar maanden later postte hij op Facebook en bleek dat hij opgenomen was in een psychiatrische kliniek voor een depressie. Dit is blijkbaar al vaker voorgekomen - dit was zijn derde studie waarbij hij ineens verdween. Best apart.
De tweede keer was dit jaar, op mijn huidige studie. Hierbij was een jongen waar we allemaal niet echt hoogte van kregen, maar die wel vriendelijk was. Van de een op de andere dag was hij ineens verdwenen. Echter had hij een vriendin in de Filipijnen en hij vertelde voluit dat hij met haar ging trouwen. Wij gingen er dus vanuit dat hij naar de Filipijnen was. Een paar maanden later postte hij op Facebook en bleek dat hij opgenomen was in een psychiatrische kliniek voor een depressie. Dit is blijkbaar al vaker voorgekomen - dit was zijn derde studie waarbij hij ineens verdween. Best apart.
quote:Op donderdag 31 mei 2012 14:42 schreef Kreator het volgende:
Je moet in dit soort gevallen altijd zoeken naar de gemeenschappelijke factor en dat ben jij.
Krea OT: Ik snap die mensen wel. Op elk station waar ik en een internationale trein gelijktijd zijn schiet de gedachte "als ik nu instap ben ik weg" door mn hoofd.
Ik kan me zomaar voorstellen dat je (ik) op een gegeven moment instap(t)...
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik denk dat die collega zodra ze weer terug is bij de baas op het matje mag komen en vervolgens haar spullen pakken.
5 Ferrari's op videoband!
Een 'vakantievriendin' van een vriend van me die heeft ook ooit zoiets geflikt, was ze gewoon een half jaar weg. Beetje gestoord is ze dus wel!
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Mensen verdwijnen wel eens uit angst voor een stalkende en/of gewelddadige ex. Dan ga je ook niet aan je collega's vertellen dat je weg bent, om het risico te verkleinen dat diegene er snel lucht van krijgt en op zoek gaat. Daarbij schamen mensen zich om (aan niet-vrienden) te vertellen dat ze verhuizen omdat ze bedreigd/gestalkt worden. Dus dan hoor je niks.
Genoeg gehoord dat iemand enorme kosten maakte om te verhuizen en een nieuwe baan te vinden, om vervolgens binnen een paar dagen de ex weer op de stoep te hebben. Ex die gewoon iedereen afbelt, inclusief werk, vage bekenden, alles en iedereen. Dan neem je geen risico.
Genoeg gehoord dat iemand enorme kosten maakte om te verhuizen en een nieuwe baan te vinden, om vervolgens binnen een paar dagen de ex weer op de stoep te hebben. Ex die gewoon iedereen afbelt, inclusief werk, vage bekenden, alles en iedereen. Dan neem je geen risico.
|
|
