R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo medemensen,
Sinds ongeveer een half jaar ben ik aan het daten met een meisje. Al vanaf het begin deed vooral haar vader moeilijk over ons leeftijdsverschil (zij is 16, ik bijna 19. inb4 IEEWW VIEZE PEDO trouwens, want over het leeftijdsverschil gaat het nu even niet
), en die vond het niet eens leuk dat we überhaupt vriendschappelijk met elkaar omgingen. Nu dacht ik dat hij daar wel overheen zou groeien, maar dat is tot nu toe nog niet gebeurd. Ook haar zussen vinden me een oude viespeuk.
Nu heb ik het over het algemeen redelijk rustig aan gedaan met haar, en ben pas na een paar maanden daten en zoenen en ander gefriemel gaan vragen of ze er wat inzag om iets vasts te nemen. Hier heeft ze altijd heel erg terughoudend op gereageerd. Ze durft het niet aan om tegen haar vader en zussen in te gaan. Ze vindt me wel leuk en lief en is ook verliefd, zegt ze, maar ze wil niet de relatie met haar gezinsleden riskeren. Ik vond het altijd kut om te horen, maar begreep het ook wel een beetje. Na deze ''afwijzingen'' ging het flirten en flikflooien altijd gewoon door, wat de hoop bij mij steeds weer aanwakkerde.
Tot een paar weken geleden, toen ik de onzekerheid niet meer aan kon en haar heb gevraagd hoe ze de toekomst zag tussen ons tweeën. Ze heeft toen ''definitief'' aangegeven geen relatie met mij te willen en dat ze ook niet wil proberen om mij voor te stellen aan haar vader, maar tegelijkertijd wou ze wel vrienden blijven. Ze hecht heel veel waarde aan onze vriendschap en we praten bijna elke dag. Terwijl ik een halfjaar lang dacht bezig te zijn met een soort van fundament op te bouwen voor een relatie, is zij ontzettend gehecht aan mij geraakt en is me als een soort van ''beste vriend'' gaan zien. Ze heeft meerdere keren gezegd dat ze het verschrikkelijk zou vinden als ik het contact zou verbreken.
Ik ben eerst akkoord gegaan met vrienden blijven omdat ik nog wat hoop had dat ze wel bij zou draaien, maar sinds twee weken geleden is echt alle romantiek tussen ons tweeën verdwenen. Blijkbaar heeft mijn vraag haar een beetje afgeschrikt of zo. Ze flirt niet meer, zegt geen lieve dingen meer en het contact is echt puur nog vriendschappelijk. Nu realiseer ik me pas dat dit echt niet is wat ik wil. Het klinkt misschien heel egoïstisch en seksistisch, maar ik wil niet ''gewoon'' een vriend zijn. Ik wil háár vriend zijn. En dat zit er blijkbaar dus niet in.
Nu is mijn vraag aan jullie: heeft iemand hier ervaring mee en hoe pakten jullie dit dan aan? Als ik het contact nu verbreek zou ik me ergens toch wel ontzettend schuldig en egoïstisch voelen. Maar het verlangen vreet nu aan mijn hart, en de jaloezie als ze iets met andere jongens doet is als een stomp in mijn maag. Ik wil haar loslaten, maar dat kan niet als ik nog elke dag met haar chat.
Sinds ongeveer een half jaar ben ik aan het daten met een meisje. Al vanaf het begin deed vooral haar vader moeilijk over ons leeftijdsverschil (zij is 16, ik bijna 19. inb4 IEEWW VIEZE PEDO trouwens, want over het leeftijdsverschil gaat het nu even niet
), en die vond het niet eens leuk dat we überhaupt vriendschappelijk met elkaar omgingen. Nu dacht ik dat hij daar wel overheen zou groeien, maar dat is tot nu toe nog niet gebeurd. Ook haar zussen vinden me een oude viespeuk.Nu heb ik het over het algemeen redelijk rustig aan gedaan met haar, en ben pas na een paar maanden daten en zoenen en ander gefriemel gaan vragen of ze er wat inzag om iets vasts te nemen. Hier heeft ze altijd heel erg terughoudend op gereageerd. Ze durft het niet aan om tegen haar vader en zussen in te gaan. Ze vindt me wel leuk en lief en is ook verliefd, zegt ze, maar ze wil niet de relatie met haar gezinsleden riskeren. Ik vond het altijd kut om te horen, maar begreep het ook wel een beetje. Na deze ''afwijzingen'' ging het flirten en flikflooien altijd gewoon door, wat de hoop bij mij steeds weer aanwakkerde.
Tot een paar weken geleden, toen ik de onzekerheid niet meer aan kon en haar heb gevraagd hoe ze de toekomst zag tussen ons tweeën. Ze heeft toen ''definitief'' aangegeven geen relatie met mij te willen en dat ze ook niet wil proberen om mij voor te stellen aan haar vader, maar tegelijkertijd wou ze wel vrienden blijven. Ze hecht heel veel waarde aan onze vriendschap en we praten bijna elke dag. Terwijl ik een halfjaar lang dacht bezig te zijn met een soort van fundament op te bouwen voor een relatie, is zij ontzettend gehecht aan mij geraakt en is me als een soort van ''beste vriend'' gaan zien. Ze heeft meerdere keren gezegd dat ze het verschrikkelijk zou vinden als ik het contact zou verbreken.
Ik ben eerst akkoord gegaan met vrienden blijven omdat ik nog wat hoop had dat ze wel bij zou draaien, maar sinds twee weken geleden is echt alle romantiek tussen ons tweeën verdwenen. Blijkbaar heeft mijn vraag haar een beetje afgeschrikt of zo. Ze flirt niet meer, zegt geen lieve dingen meer en het contact is echt puur nog vriendschappelijk. Nu realiseer ik me pas dat dit echt niet is wat ik wil. Het klinkt misschien heel egoïstisch en seksistisch, maar ik wil niet ''gewoon'' een vriend zijn. Ik wil háár vriend zijn. En dat zit er blijkbaar dus niet in.
Nu is mijn vraag aan jullie: heeft iemand hier ervaring mee en hoe pakten jullie dit dan aan? Als ik het contact nu verbreek zou ik me ergens toch wel ontzettend schuldig en egoïstisch voelen. Maar het verlangen vreet nu aan mijn hart, en de jaloezie als ze iets met andere jongens doet is als een stomp in mijn maag. Ik wil haar loslaten, maar dat kan niet als ik nog elke dag met haar chat.
Moeilijk doen.
Ja, vriendschap verbreken. Je vindt haar leuk, maar ze zal niet jouw vriendin worden en gewoon vrienden zijn wil je niet, dus er rest nog maar 1 optie.
Je geeft je eigen antwoord al.
Je geeft je eigen antwoord al.
Breitling - Instruments for Professionals
je bent geen maatschappelijk werker .
Jou intentie is om haar vol te yoghurten,en dat zit er niet in .
Denk dat een vriendschap moeilijk is als de verlangens/interesse in elkaar niet gelijk zijn.
...en wat als ze zo een vriendje heeft waar ze zich wel door laat batsen ?
Jou intentie is om haar vol te yoghurten,en dat zit er niet in .
Denk dat een vriendschap moeilijk is als de verlangens/interesse in elkaar niet gelijk zijn.
...en wat als ze zo een vriendje heeft waar ze zich wel door laat batsen ?
I want to depart this world the same way I arrived; screaming and covered in someone else's blood.
Direct het contact verbreken, dan heb je nog enigzins kans dat ze gaat nadenken en dat ze alsnog bij je terug komt, en zo niet, dan weet je meteen genoeg he
Een vriendschap waarin een ieomanmeer wil werkt sowieso niet. En zin in gezeik met haar familie heb je ook niet lijkt me.
Afkappen die handel en houdt de eer aan jezelf.
Afkappen die handel en houdt de eer aan jezelf.
I solemnly swear i'm up to no good
Ben ik nou gek of is 16 en 18 (bijna 19) behoorlijk normaal?
Dan inhoudelijk, vriendschap behouden als een van de twee meer wil is zo lastig. En frustrerend als je degene bent die eigenlijk meer wil, want zo kom je natuurlijk nooit over de ander heen.. is eigenlijk een beetje zelfkastijding. Verbreek het contact (of hou het even oppervlakkig) tot je haar op een andere manier kunt zien, als gewone vriendin, zonder verdere gevoelens. Pas dan kun je kijken of je de vriendschap verder op wil bouwen of dat je het zonder ook wel prima vindt
Dan inhoudelijk, vriendschap behouden als een van de twee meer wil is zo lastig. En frustrerend als je degene bent die eigenlijk meer wil, want zo kom je natuurlijk nooit over de ander heen.. is eigenlijk een beetje zelfkastijding. Verbreek het contact (of hou het even oppervlakkig) tot je haar op een andere manier kunt zien, als gewone vriendin, zonder verdere gevoelens. Pas dan kun je kijken of je de vriendschap verder op wil bouwen of dat je het zonder ook wel prima vindt
Het is niet dat IK geen zin heb in trammelant met haar familie, maar zij durft het gewoon niet aan en is bang dat het niet helpt. Als het aan mij lag was ik gewoon een paar keer langsgekomen om te socializen.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 21:06 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
En zin in gezeik met haar familie heb je ook niet lijkt me.
Nee, gewoon een beetje overbeschermende vader en zussen.quote:
Moeilijk doen.
Mwah. Je bent een beetje gek.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 21:51 schreef vlindertje89 het volgende:
Ben ik nou gek of is 16 en 19 behoorlijk normaal?
Maar het verschil is niet heel groot.
Haha, dank voor de ophelderingquote:
[..]
Mwah. Je bent een beetje gek.
Maar het verschil is niet heel groot.
Vaak is het niet op te lossen door een beetje socialisen. Maar niet mijn probleem ze wil je toch niet. Als iemand namelijk echt gek op je is gaan ze er voor.quote:
[..]
Het is niet dat IK geen zin heb in trammelant met haar familie, maar zij durft het gewoon niet aan en is bang dat het niet helpt. Als het aan mij lag was ik gewoon een paar keer langsgekomen om te socializen.
[..]
Nee, gewoon een beetje overbeschermende vader en zussen.
I solemnly swear i'm up to no good
Toch treurig dat je pa niet eens zelf kunt spreken.
Afijn, contact (langzaam?) verbreken lijkt mij het beste voor je.
Afijn, contact (langzaam?) verbreken lijkt mij het beste voor je.
It's funny
But not ha-ha funny.
But not ha-ha funny.
Dus je vindt jezelf egoïstisch als je het contact verbreekt omdat dit niet is wat je wil, maar wel is wat zij wil? Hoe is het dan als het andersom is? Zij verwacht van jou dat je het contact tegen jouw wil in hetzelfde houdt...? Hoe zit het met het egoïsme van die verwachting?
Zerg schreef:
1/1 is 1. 2/2 is 2. Basisschool breuken.
1/1 is 1. 2/2 is 2. Basisschool breuken.
Ik zou in dit geval ook het contact op een laag pitje zetten/laten verwateren. Dit is namelijk wat jij wil, want vriendschappelijk contact met haar is frustrerend voor jou. Zij denkt aan zichzelf, jij moet ook aan jezelf denken. Dus ga jezelf ook echt richten op anderen en zie het als haar verlies. (Des te interessanter word je overigens ook weer voor haar, voor wellicht in de toekomst als ze wat ouder is)
Je hebt zelf toch ook wel door dat het nimmer gaat werken? Ze heeft jouw gewoon keihard in de friendzone gepleurd omdat jij teveel wilde.
Een ''vriendschap'' gaat nooit fijn voelen omdat je altijd meer zou willen. Ik zou zoals hierboven aangegeven het gewoon laten verwateren.
Een ''vriendschap'' gaat nooit fijn voelen omdat je altijd meer zou willen. Ik zou zoals hierboven aangegeven het gewoon laten verwateren.
Ik zou het zelf verbreken. Heb ooit ook in een soorgelijke situatie gezeten. Was smoorverliefd en ben veel te lang blijven plakken omdat ik haar ook gewoon niet kon loslaten. Toch na langer dan een half jaar een punt achtergezet omdat het toch een kansloze situatie is. Jij zoekt iets, zij kan het niet geven, verder zoeken dus.
Je hebt dus eigenlijk geen ja gezegd tegen vriendschap, je wilde contact houden omdat je dacht dat ze bij zou draaien. De romantiek is weg omdat zij vrienden wilt zijn en daar hoort die romantiek niet bij. Zo simpel zit het.
het zal nooit meer zo zijn zoals het was, de vraag is, wil jij hiermee doorgaan met wat het nu is?
Ik ben nooit vrienden gebleven met mijn exen maar dat blijkt ook wel een beetje uit mijn houding hier
het zal nooit meer zo zijn zoals het was, de vraag is, wil jij hiermee doorgaan met wat het nu is?
Ik ben nooit vrienden gebleven met mijn exen maar dat blijkt ook wel een beetje uit mijn houding hier
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
100% zegt verbreken en dat is ook de enige denkbare oplossing. Ga wat om je heen kijken, ze is niet de enige op de wereld. Als ze je zo hard mist dat ze wel gepaald wil worden komt ze vanzelf terug.
Contact verbreken. Deze vriendschap is fijn voor haar, maar klote voor jou. Je kunt haar belang niet boven het jouwe stellen, tenzij je een zelfrespectloze dweil bent, maar als dat niet zo is, is het nu de hoogste tijd om deze "vriendschap" te verbreken.
Nu geniet ze van je gratis aandacht man, friendzoned heet dat, en je zit er tot je nek in gevangen.
Nu geniet ze van je gratis aandacht man, friendzoned heet dat, en je zit er tot je nek in gevangen.
Ik pak mijn brommer en ik ga.
Het is jouw leven, jouw beslissing. Zolang je eerlijk bent over je redenen (en dus bovenstaande als verklaring geeft) heeft zij jouw keuze te accepteren, ook al vindt ze het verschrikkelijk. Laat je vooral niet ompraten om in contact te blijven, of aan andere wensen van haar te voldoen, simpelweg omdat ze zich anders "verschrikkelijk" zou voelen. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om haar emoties goed te houden, zeker niet als je daarvoor dingen moet doen die je niet wilt. Dat zou een lichte vorm van emotionele chantage zijn. Kortom, voel je niet schuldig en laat je geen schuld aanpraten. Ze mag haar gevoel uiten, jij kunt daar empathie voor tonen, maar het wordt emotionele chantage zodra ze jou schuldig probeert te laten voelen en verantwoordelijk voor haar gevoel. Als je die schuld accepteert stel je je open voor de eis om het goed te maken - door te doen wat zij wil en je zelfbeschikkingsrecht op te geven. Dat moet je niet toestaan.quote:
Ze heeft meerdere keren gezegd dat ze het verschrikkelijk zou vinden als ik het contact zou verbreken.
Ze flirt niet meer, zegt geen lieve dingen meer en het contact is echt puur nog vriendschappelijk. Nu realiseer ik me pas dat dit echt niet is wat ik wil. Het klinkt misschien heel egoïstisch en seksistisch, maar ik wil niet ''gewoon'' een vriend zijn. Ik wil háár vriend zijn. En dat zit er blijkbaar dus niet in.
Nu is mijn vraag aan jullie: heeft iemand hier ervaring mee en hoe pakten jullie dit dan aan? Als ik het contact nu verbreek zou ik me ergens toch wel ontzettend schuldig en egoïstisch voelen.
Schei uit man, dat is helemaal niet egoistisch en seksistisch. Elk mens heeft toch liefde en seks nodig? Jij hoeft geen heilige te zijn, hoor.quote:
Nu realiseer ik me pas dat dit echt niet is wat ik wil. Het klinkt misschien heel egoïstisch en seksistisch, maar ik wil niet ''gewoon'' een vriend zijn.
Dit meisje houdt je aan het lijntje, dat doet ze niet expres, maar daar komt het wel op neer.
Dat haar gezin moeite heeft met het leeftijdsverschil, dat is grote onzin. Ook ik had op mijn 19e verkering met een meisje van 16, en daar vond niemand wat van.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Valt nog mee dan, je hebt ook jongens die vele maanden in deze fase blijven hangen.quote:
Ik ben eerst akkoord gegaan met vrienden blijven omdat ik nog wat hoop had dat ze wel bij zou draaien, maar sinds twee weken geleden is echt alle romantiek tussen ons tweeën verdwenen.
Ja, ik generaliseer.
|
|
