Problemen met ADHD

Hallo!

_{Ik begon deze post als een reactie in het bestaande ADHD topic maar er kwam toch een grotere lap tekst uit dan ik had gedacht. Omdat dit even een paar dingen waren die ik nu even kon bedenken maar nog lang niet alles is heb ik er een apart topic voor geopend (chaos in mn kop enzo ). Mocht een mod denken dat het beter in het centrale topic past mag hier een slotje op komen.}

Dit topic is bedoeld om voor mij een beter inzicht te krijgen in mijn persoonlijke problemen en gedachten die ik ondervind met betrekking tot ADHD. Ik hoop dan ook reacties te krijgen van mensen die ook deze diagnose gesteld hebben gekregen. Reacties van mensen met ADHDers in hun naaste omgeving of mensen die er gewoon wat over te zeggen hebben zijn natuurlijk ook van harte welkom.

Ik ben nu 23 en ben dit jaar weer begonnen aan een nieuwe studie; Rechten. Begin dit kalenderjaar heb ik mijzelf laten testen en het was raak. ADHD dus. Nu bijna een half jaartje verder gebruik ik metylfenidaad en heb ik een groepsbehandeling gevolgd bij PsyQ. Deze groep heeft veel vragen doen opkomen en een bevredigend antwoord heb ik nog niet kunnen krijgen.

Dit jaar dus alweer met een nieuwe studie begonnen omdat studies in het verleden de soep in zijn gelopen. Iedere keer weer dacht ik achteraf, Semperfii, eigen dikke schuld! Had je maar moeten leren voor je tentamen in plaats van de lamlul uithangen. Nu, na de diagnose, is er in een keer een reden te geven voor mijn falen. Het lag namelijk helemaal niet aan mij, het komt door een tekort aan bepaalde neurotransmitters in mijn hersenen! Dit was een beetje de boodschap die PsyQ mij mee heeft proberen te geven.

Nu denk ik zelf, na een aantal onderzoeken gelezen te hebben over dit onderwerp, dat het goed zou kunnen dat bij personen met ADHD de hersenen anders werken dan normaal. Ik vind het alleen zo vreemd dat daardoor een aantal eigenschappen die mensen die ADHD hebben goedgepraat lijken te worden. Ikzelf heb toch niet gestudeerd voor mijn tentamens? Ikzelf ben toch met volle verstand niet naar college gegaan? Bestaat het eigenlijk wel of ben ik gewoon een luie hond die wil geloven dat er iets mis is met mij? Het lijkt als excuus gebruikt te kunnen worden en dat vind ik een beetje vreemd. Wat vinden jullie daarvan?

Waar ik eerst dus dacht dat ik een persoon was die gewoon een gebrek aan discipline heeft, krijg ik nu te horen dat dit een afwijking is de hersenen. Dit maakt de problemen natuurlijk niet minder maar wel beter te verantwoorden. Hoe gaan jullie om met deze kennis? Heeft het wat veranderd? Gaat het nu beter? Of heb je er vrede mee en jezelf erbij neergelegd dat jij nu eenmaal zo bent?

Nadat ik veel over dit onderwerp heb gelezen en gepraat merk ik dat ongeveer alles wat ik doe onder een symptoom van ADHD geplaatst kan worden. Aan de ene kant vind ik het fijn om te realiseren dat het niet allemaal aan mijzelf ligt maar aan een aandoening die ik heb. Aan de andere kant vind ik het ontzettend vervelend omdat ik merk dat ik zo slechte eigenschappen van mezelf goed probeer te praten in mijn hoofd, alsof ik er graag in wil geloven. Dit helpt mij dus totaal en en zou juist negatief kunnen gaan werken. Ervaren anderen dit ook?

Waar ik eerst dacht dat ik door de diagnose en therapie mijn problemen beter in kaart zou moeten kunnen brengen en hier een oplossing voor kon gaan zoeken, merk ik nu dat mij steeds meer problemen zichtbaar worden maar niet weet wat ik hiermee moet doen.

Even een voorbeeldje: mijn grootste probleem is uitstel/afstelgedrag. Wanneer er een tentamen aan gaat komen wil ik hier mijn uiterste best voor gaan doen. "Deze keer ga ik op tijd beginnen met een strakke planning en dan komt het helemaal goed". Dit doe ik alleen niet en ben mij hier ook ontzettend bewust van

Wat ikzelf heel vervelend vind is dat wanneer er weer een tentamen in zicht komt, ik dondersgoed weet dat ik moet studeren en ook de intentie heb, maar me er toch niet toe kan zetten. Ik weet precies wat ik moet doen en maak hier een planning voor. Uiteindelijk komt hier helemaal niks van terecht en begin ik pas met studeren als het tentamen de volgende dag is. Wanneer ik dan eindelijk begonnen ben heb ik er plezier in en vind ik de stof ontzettend leuk. Ik vraag me dan af waarom ik in hemelsnaam niet eerder begonnen ben. Dit iedere keer weer, met in mijn achterhoofd dat ik het de volgende keer wel goed ga doen.
Het frustreert me een beetje en baal daarom vaak ontzettend van mezelf. juist omdat ik weet dat ik de capaciteiten om te slagen wel bezig. Toch gebeurt dit iedere keer weer op precies dezelfde manier. Ik snap daarom zelf ook niet waarom ik niet gewoon aan de slag ga want ik wil wel echt mijn master halen. Juist omdat ik zo bewust ben van het feit dat ik iets niet doe terwijl ik dit wel zou moeten doen is blijkbaar niet genoeg om toch actie te ondernemen. Ik vind het raar en snap er niks van, maar toch gebeurt het iedere keer weer. Wil ik het dan blijkbaar toch niet graag genoeg? Herkennen mensen dit? Hoe gaan jullie hier mee om? Hebben jullie stimuli gevonden om toch aan de slag te gaan?


SAMENVATTING:

Hoe moet ik ADHD zien? Als excuus, als verklaring, of moet ik er helemaal niks mee? Geloven jullie uberhoubt wel dat dit een serieuze aandoening is waar mensen veel problemen van kunnen ondervinden? Of is het een modeziekte die mensen een excuus geeft voor hun afwijkende gedrag?

Ik ben mezelf ontzettend bewust van mijn uitstelgedrag en zou niets liever willen dan veel discipline hebben maar ondanks dit krijg ik nog steeds niks gedaan. Ken/herken je dit? Hoe ga jij hiermee om?

Alle inbreng is welkom!

quote:

Op maandag 21 mei 2012 22:29 schreef TNA het volgende:
Gelukkig kun je er goede hulp voor krijgen en deze zou ik zeker zoeken.

Waar kan ik terecht voor deze 'goede hulp'? Door mijn huisarts ben ik doorgestuurd naar PsyQ maar hier heb ik tot noch toe niks aan gehad en ik verwacht ook niet dat dat in de toekomst beter gaat worden. Alles is te oppervlakkig en het lijkt wel alsof ze mij een complex proberen aan te praten in plaats van mij hulp te bieden.

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 00:28 schreef Maanvis het volgende:
Ik heb ook last van uitstelgedrag, en als ik aan het werk ben schieten mijn gedachten alle kanten op. Wat ik mezelf heb aangeleerd is om mezelf te belonen als ik iets doe wat ik zou moeten doen. Bijv. eerst belastingaangifte doen anders mag ik van mezelf niet uit.

Het probleem met jezelf belonen is dat je het zelf moet doen. Wie is de persoon die iets moet doen? IK. Wie houdt hier toezicht op? IK. Dus of ik nou iets goed doe of niet, ik ben degene die mezelf die beloning moet geven en die kan ik dus ook nemen wanneer ik iets niet gedaan heb.
Zo kom ik dus geen steek verder omdat het uitvoeren van dingen voor mezelf juist het probleem is.

Het liefst zou ik zoveel sociale controle willen hebben dat ik niet anders kan dan doen wat ik moet doen. Maar ik besef goed dat ik dit niet van iemand kan vragen en ook niet zou moeten willen. Ik moet namelijk een studie afronden voor mezelf en niet voor iemand anders.

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 05:44 schreef Prins_Eerlijk het volgende:
ADHD is veel meer dan uitstel gedrag. Het beïnvloedt je hele denken en persoonlijkheid (je zichtbare gedrag althans) en hoe langer het duurt voor je behandeld wordt, hoe groter de kans dat je bijkomende sociale problemen ontwikkelt.

Ik weet dat het veel groter is dan dat en ik ervaar ook problemen op andere vlakken. Dit is echter het probleem waar ik op dit moment het meeste mee zit. Als ik dit nu namelijk niet doe, wat moet er dan van me terecht komen?

Ik wil kunnen snappen/begrijpen waarom ik iets niet doe terwijl ik dondersgoed weet dat het gedaan moet worden en ook weet dat ik er plezier aan beleef.
Andere mensen zouden mij kunnen zien als luie donder die zijn toekomst weggooit. Hier geef ik ze ook groot gelijk in want ik doe niks. Toch is de wil om iets te doen er echt wel maar kan ik mij er op een of andere manier niet toe zetten. Dit wil ik graag veranderen.

Ondanks dat ik er van overtuigd ben dat ik intelligent genoeg ben om een universitaire studie af te ronden, vraag ik mezelf af wanneer er gesproken kan worden van niet voldoende capaciteiten, aangezien intelligentie niet de enige vereiste is om een master te behalen.

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 15:02 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Leg mij eens uit wat voor motivatie iemand heeft om een afspraak met zichzelf te verwijderen uit de agenda, en hoe dat gerelateerd is aan ADHD?

Ik zou je niet kunnen vertellen wat de motivatie hierachter is maar dit gedrag is toch een eigenschap die typisch is voor ADHDers.

En daar zit ik dus mee. Ik snap zelf niet waarom ik het uitstel want hier is helemaal geen goede reden voor. En toch doe ik het iedere keer weer...

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 15:40 schreef Prins_Eerlijk het volgende:
Omdat de prikkel niet sterk genoeg doorkomt en je waarschijnlijk 1000 betere dingen te doen hebt, zoals dagdromen, nadenken over hoe je jezelf gaat vermaken of opgaan in je nieuwste kortstondige passie.

Veel stimulerender.

Heel herkenbaar deze dingen inderdaad. Ondanks dat ik weet dat ze niet belangrijker zijn geef ik ze toch een hogere prioriteit.

Prins_Eerlijk, hoe ga jij om met deze frustrerende en vervelende eigenschap? Heb jij iets gevonden wat hierbij helpt of eens heeft geholpen?