Zwakke mensen en sterke mensen, bestaat dat?

In dat geval heeft neuroticisme gewoon een negatieve lading gekregen als het woordje allochtoon
maar in de kern van het begrip hoeft neuroticisme niet perse negatief uit te pakken

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:26 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Dat is inderdaad zo. Daarom vind ik het zelf nogal irritant dat extraversie op verschillende manieren aangeduid wordt. Meest gangbaar is dit geloof ik, wat jij al zegt:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Je had iets gepost over the big five en dat het niet perse met negatieve emotie te maken heeft
maar je hebt het weg geedit

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:29 schreef hlmllp het volgende:

[..]

Je had iets gepost over the big five en dat het niet perse met negatieve emotie te maken heeft
maar je hebt het weg geedit

Was een vergissing.

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 18:04 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik ging net even weer de topic over geestelijke zwakken doorlezen op nieuwe reacties. Ik wilde weten of er nog bijzondere reacties waren en daar las ik de antwoord van simmu en ze gaf een keigoede antwoord.

Iedereen heeft zwakke en sterkere momenten en iedereen heeft momenten waar hij of zij de overzicht verliest. Iemand kan bijvoorbeeld kanker hebben en het is bijna onvermijdelijk dat hij af en toe niet breekt onder druk. Dat hij tijdens een vergadering in huilen uitbarst of begint te schelden, dat hij het even niet meer ziet zitten.

Of een ander die in een zware dip valt gewoon niks anders kan doen dan thuis op de bank zitten niksen voor een paar maanden. Dat overkomt iedereen wel eens een keer. Of iemand die vanwege een neerwaartse spiraal jarenlang in sociale isolement komt te zitten.

Maar het gaat niet om hoe slecht die persoon op die omstandigheden reageert, het gaat erom of hij of zij eruit weet te komen. Iedereen verliest wel eens overzicht na een harde en traumatische ervaring. Dan gaan zij met hun hoofd in hun handen zitten en de mensen die dat zien of meemaken zullen dat wel zwak vinden, vooral als zij het niet precies snappen wat er aan de hand is. En er is een verschil tussen weten wat er aan de hand is en snappen wat er aan de hand is. Iemand kan weten dat het vervelend is om bijvoorbeeld je baan te verliezen, maar alsnog niet snappen hoe erg het kan zijn voor die ene persoon als hij het zelf niet heeft meegemaakt of gezien. Dus als hij ziet dat die persoon helemaal depressief is vanwege het feit dat hij zijn baan verloor, maar als hij niet kan zien wat voor ellende dit voor de persoon in kwestie veroorzaakt of als hij zelf niks bij voor kan stellen, dan zal hij moeilijk kunnen snappen dat die persoon aan het janken is.

Maar dit betekent niet dat die persoon zwak is omdat hij er niet meteen op een sterke manier heeft gereageerd. Dit maakt hem alleen menselijk. Wat telt is hoe hij in de toekomst ermee omgaat. Je kan niet oordelen of hij zwak of sterk is, het is altijd een moment opname. Het zal vast wel zijn dat sommige mensen voortdurend "zwak" reageren op omstandigheden en dat sommige mensen altijd sterk reageren op omstandigheden, maar dit verreweg de meeste mensen vallen in het midden en ik zie het ook niet als een sterkte of zwakte.

tl;dr.

Lang verhaal = lul verhaal.

Waar zijn die one-liners?

Wat een onzin. Slotje.

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:36 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Mensen zijn niet voortdurend zwak of sterk, maar mensen hebben zwakke en sterke momenten.

Maar de een misschien relatief vaker een zwak moment dan de ander.

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:37 schreef De_Kardinaal het volgende:
Wat een onzin. Slotje.

Je weet dat je hier niet hoeft te posten hè.

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:32 schreef Keep_Walking het volgende:
Neurotische extraverten met een hoge iq vaak politici, bedrijfsdirecteurs, militairen, enz.

Neurotische extraverten met een laag iq vaak crimineel of athleet.

Neurotische introverten met een hoge iq vaak schrijvers, muzikanten, dichters, zangers, kunstenaars.

Neurotische introverten met een laag iq blijven vrij laag aan de sociale ladder.

Stabiele extraverten vaak advocaten, zakenman, en ook politici of ondernemer.

Stabiele introverten vaak wetenschappers of met iets technisch bezig.

Maar hoe komen jullie dan erop dat al die mensen instabiel/zwak zijn?

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:39 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Je weet dat je hier niet hoeft te posten hè.

je weet dat jij ook niet verplicht bent om erop te reageren. Zwak momentje van je.

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:39 schreef hlmllp het volgende:

[..]

Maar hoe komen jullie dan erop dat al die mensen instabiel/zwak zijn?

Emotioneel instabiel zijn is toch per definitie niet leuk? Hoe kom jij er dan bij dat neuroticisme onterecht een negatieve lading heeft gekregen (net als het woordje allochtoon, wat je aanhaalde)?

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:41 schreef De_Kardinaal het volgende:

[..]

je weet dat jij ook niet verplicht bent om erop te reageren. Zwak momentje van je.

Ik reageer er graag op. Jij blijkbaar niet op dit topic gezien je slotje opmerking, hè?

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:42 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Emotioneel instabiel zijn is toch per definitie niet leuk? Hoe kom jij er dan bij dat neuroticisme onterecht een negatieve lading heeft gekregen (net als het woordje allochtoon, wat je aanhaalde)?

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:11 schreef -Strawberry- het volgende:
Voor mensen die niet weten wat neuroticisme is, wordt het vaak aangeduid als negatieve emotionaliteit, terwijl extraversie in veel gevallen bekend staat als positieve emotionaliteit.

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:56 schreef hlmllp het volgende:

[..]

[..]

Hier kan ik niks mee hoor.

Lekker dan.
Dan heb ik voor niks zitten posten na deze omvattende post:

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 18:29 schreef hlmllp het volgende:
Neuroticisme = iemand die neurotisch is?

De mate waarin je neurotisch bent is trouwens een keuze
wanneer iemand daar in doorschiet praat je meer over een controlfreak
en de meest machtige mensen ter wereld zijn controlfreaks
dus ik denk dat je niet kan zeggen dat neurotische mensen zwakker zijn
wel gevoeliger en intelligenter

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:36 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Mensen zijn niet voortdurend zwak of sterk, maar mensen hebben zwakke en sterke momenten.

Samengevat: ''Het leven''
En zwakke of sterke mensen bestaan volgens mij niet. Ik vind dan ook niet dat ik het recht heb te beoordelen wat iemand met zijn eigen leven doet, sterk of zwak is. Ieder zijn eigen keuze. Maar als het jouw leven negatief beïnvloed, zul je toch een beslissing moeten nemen of je nog wel met die persoon om wilt gaan.

Ik denk altijd dat men met sterke mensen bedoelt: mensen met doorzettingsvermogen.
Dat heeft niet iedereen in even hoge mate natuurlijk.

Het ligt ook een beetje aan de maatschappij waarin je leeft.
Iemand die wij hier als zwak beschouwen omdat hij of zij bijvoorbeeld altijd kiest voor de weg van de minste weerstand en uitsluitend via de ratio handelt zou in een oost-Russische cultuur bijvoorbeeld weer als sterk worden gezien...

Iemand die we sterk noemen omdat die persoon het nut van zijn of haar hoge IQ bewijst moet zich nog maar bewijzen in het centrum van de Sahara...

Feit is dat je met een goede fysieke conditie altijd geestelijk sterker bent dan met een zwakke lichamelijke conditie. Het gaat hand in hand.

De monniken zijn daar een mooi voorbeeld van.

Iemand met neurotiscisme ofzoiets, wat veel lijkt op mensen met persoonlijkheidsproblematiek, kunnen net zo goed sterk zijn.

Stel als je heel erg last hebt van sterke emoties, en ja, een mens die geen last daar van heeft, de emoties die iedere dag op en neer en heen en weer gaan, je hebt er geen controle over, die dat zich niet voor kunnen stellen kan ikk best geloven, maar ik vind die mensen, die daar al een halve leven mee leven juist sterk. Ook vind ik het sterk als die mensen er hulp voor zoeken, of er wel iets mee proberen te doen.

Dus als antwoord op de vraag wat zijn sterke en zwakke mensen?
Ik denk dat iedereen daar een persoonlijke visie op heeft.
En daarnaast is een zwak en sterk mens heel zwart/wit denken,
Iedereen is in z'n leven een keertje sterk en een keertje zwak.
Niemand is altijd sterk of zwak.
In iedere zwakte is iets sterks te vinden, en in iedere sterkte is iets zwakst te vinden.

Amen.

Ik hoef niet te reageren, maar dit gaat helemaal nergens over.

Bestaat niet, je kan zoiets onmogelijk bepalen/meten omdat je niet weet hoe het is om een ander te zijn en hoe die het leven ervaart.

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 00:10 schreef Skitzofrenix het volgende:
Iemand met neurotiscisme ofzoiets,

Hier stopte ik met lezen.

Grapje, ik ben het grotendeels eens met je post.

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 11:04 schreef Canillas het volgende:
Bestaat niet, je kan zoiets onmogelijk bepalen/meten omdat je niet weet hoe het is om een ander te zijn en hoe die het leven ervaart.

Dat iets niet te meten valt betekent niet dat er geen mensen zijn die minder weerbaar (zwakker) zijn dan andere mensen.

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 13:08 schreef -Strawberry- het volgende:
Dat iets niet te meten valt betekent niet dat er geen mensen zijn die minder weerbaar (zwakker) zijn dan andere mensen.

Als 2 personen met een vergelijkbare levenpositie (geslacht, leeftijd, etc) zich nog net staande in het leven houden terwijl 1 veel meer onverwerkte last uit het verleden bij zich draagt de dan ander dan zou degene met de last dus eigenlijk al sterker en meer weerbaar gezien moeten worden; die persoon kan dan kennelijk meer aan. Toch zullen ze even weerbaar overkomen.

Omdat die last niet te meten is gaat ook het bepalen van het idee meer weerbaar te zijn niet op. Daarnaast heeft weerbaarheid te maken met hoe je met dingen omgaat in het leven, dat is veel meer een kwestie van leren dan doorzetten/volhouden of sterk zijn. Als iemand heel weerbaar zou zijn maar nooit bij de kennis komt om op een geslaagde manier met zichzelf en het leven om te gaan dan kan diegene het leven alsnog te veel worden.

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 13:19 schreef Canillas het volgende:

[..]

Als 2 personen met een vergelijkbare levenpositie (geslacht, leeftijd, etc) zich nog net staande in het leven houden terwijl 1 veel meer onverwerkte last uit het verleden bij zich draagt de dan ander dan zou degene met de last dus eigenlijk al sterker en meer weerbaar gezien moeten worden; die persoon kan dan kennelijk meer aan. Toch zullen ze even weerbaar overkomen.

Maar hiermee geef je dus toe dat die ene persoon weerbaarder is dan de ander. Dan zeggen we in feite hetzelfde, los van het feit dat het dus niet gemeten kan worden.

quote:

Omdat die last niet te meten is gaat ook het bepalen van het idee meer weerbaar te zijn niet op. Daarnaast heeft weerbaarheid te maken met hoe je met dingen omgaat in het leven, dat is veel meer een kwestie van leren dan doorzetten/volhouden of sterk zijn. Als iemand heel weerbaar zou zijn maar nooit bij de kennis komt om op een geslaagde manier met zichzelf en het leven om te gaan dan kan diegene het leven alsnog te veel worden.

Ik weet gewoon van mezelf (en ik heb weinig noemenswaardigs meegemaakt) dat ik totaal niet weerbaar ben. Emotionele problemen zitten in de familie en een willekeurig ander persoon zou waarschijnlijk beter met negatieve gebeurtenissen omgaan dan ikzelf. Ik ben altijd al neurotischer geweest dan leeftijdsgenoten, veel meer last van angsten en dergelijke. So be it. In dat opzicht vind ik mezelf zwak, niet weerbaar, maar zoals ik eerder al zei betekent dat niet dat ik geen goeie kwaliteiten heb. In andere opzichten ben ik sterk, maar in dat opzicht dus niet.

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 13:31 schreef -Strawberry- het volgende:
Maar hiermee geef je dus toe dat die ene persoon weerbaarder is dan de ander. Dan zeggen we in feite hetzelfde, los van het feit dat het dus niet gemeten kan worden.

Het was meer hypothetisch bedoeld, had erbij moeten zetten ''stel je voor'' want er staat iets wat je niet kan weten en daarom is erover oordelen vind ik niet mogelijk, laat staan zeggen dat er sprake van is.

Begrijp goed wat je bedoelt hor, denk alleen dat het allemaal te subjectief en teveel betrekking heeft over de persoonlijke ervaringen van het ervaren van jezelf om er een uitspraak over te kunnen doen.

Vandaar mijn ''nee'' als antwoord

quote:

Ik weet gewoon van mezelf (en ik heb weinig noemenswaardigs meegemaakt) dat ik totaal niet weerbaar ben. Emotionele problemen zitten in de familie en een willekeurig ander persoon zou waarschijnlijk beter met negatieve gebeurtenissen omgaan dan ikzelf. Ik ben altijd al neurotischer geweest dan leeftijdsgenoten, veel meer last van angsten en dergelijke. So be it. In dat opzicht vind ik mezelf zwak, niet weerbaar, maar zoals ik eerder al zei betekent dat niet dat ik geen goeie kwaliteiten heb. In andere opzichten ben ik sterk, maar in dat opzicht dus niet.

Klinkt alsof je een psychisch systeem geërfd hebt wat constant in de verdediging staat, angst en vermijden als 1e reactie heeft en schrikt van alles waar het geen controle over heeft omdat het dat interpreteert als bedreiging; je bent dan meer aan het overleven dan leven met constante spanning in je systeem en beleving als gevolg. Niet om hier te licht over te doen (tis een vreselijke last) maar wanneer jij oprecht gelooft dat jij dat/zo bent en niet als iets wat je hebt/bij je draagt dan zal dat ook je leven zo bepalen. (Ik zeg dat het voor mij zo klinkt, alleen jij weet of het ook echt zo is, ik zou het voor iedereen zonde vinden diegene zijn leven door zulke dingen beperkt te zien worden want je verliest delen van jezelf dan omdat je geen volledig gehoor aan kan geven aan wie je bent)

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 13:45 schreef Canillas het volgende:

[..]

Het was meer hypothetisch bedoeld, had erbij moeten zetten ''stel je voor'' want er staat iets wat je niet kan weten en daarom is erover oordelen vind ik niet mogelijk, laat staan zeggen dat er sprake van is.

Begrijp goed wat je bedoelt hor, denk alleen dat het allemaal te subjectief en teveel betrekking heeft over de persoonlijke ervaringen van het ervaren van jezelf om er een uitspraak over te kunnen doen.

Vandaar mijn ''nee'' als antwoord

[..]

Klinkt alsof je een psychisch systeem geërfd hebt wat constant in de verdediging staat, angst en vermijden als 1e reactie heeft en schrikt van alles waar het geen controle over heeft omdat het dat interpreteert als bedreiging; je bent dan meer aan het overleven dan leven met constante spanning in je systeem en beleving als gevolg. Niet om hier te licht over te doen (tis een vreselijke last) maar wanneer jij oprecht gelooft dat jij dat/zo bent en niet als iets wat je hebt/bij je draagt dan zal dat ook je leven zo bepalen. (Ik zeg dat het voor mij zo klinkt, alleen jij weet of het ook echt zo is, ik zou het voor iedereen zonde vinden diegene zijn leven door zulke dingen beperkt te zien worden want je verliest delen van jezelf dan omdat je geen volledig gehoor aan kan geven aan wie je bent)

Mwah, ik zie het niet als een self-fulfilling prophecy. Vroeger heb ik er nooit zo over nagedacht namelijk. Er ligt hier nogal de nadruk op ervaringen, en wat een persoon meemaakt, maar genen spelen wel degelijk een rol. Ik functioneer verder wel goed, hoor. Misschien juist omdat de neuroot in mijn nogal ontzien is qua negatieve ervaringen. Ik ben nooit echt gepest oid, bijvoorbeeld. Gelukkig maar, anders was ik daar waarschijnlijk niet sterker uit gekomen. Stukje zelfkennis ook.

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:32 schreef Keep_Walking het volgende:
Neurotische extraverten met een hoge iq vaak politici, bedrijfsdirecteurs, militairen, enz.

Neurotische extraverten met een laag iq vaak crimineel of athleet.

Neurotische introverten met een hoge iq vaak schrijvers, muzikanten, dichters, zangers, kunstenaars.

Neurotische introverten met een laag iq blijven vrij laag aan de sociale ladder.

Stabiele extraverten vaak advocaten, zakenman, en ook politici of ondernemer.

Stabiele introverten vaak wetenschappers of met iets technisch bezig.

Ik ken eigenlijk geen enkele neurotische militair, en ik ken er echt aardig wat. Ook hebben ze doorgaans niet een hoog IQ. En verder zijn er natuurlijk genoeg criminelen met een hoog iq .

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 14:32 schreef -Strawberry- het volgende:
Mwah, ik zie het niet als een self-fulfilling prophecy. Vroeger heb ik er nooit zo over nagedacht namelijk. Er ligt hier nogal de nadruk op ervaringen, en wat een persoon meemaakt, maar genen spelen wel degelijk een rol. Ik functioneer verder wel goed, hoor. Misschien juist omdat de neuroot in mijn nogal ontzien is qua negatieve ervaringen. Ik ben nooit echt gepest oid, bijvoorbeeld. Gelukkig maar, anders was ik daar waarschijnlijk niet sterker uit gekomen. Stukje zelfkennis ook.

Dat is mooi

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 01:31 schreef boekenplank het volgende:
Ik hoef niet te reageren, maar dit gaat helemaal nergens over.

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 18:34 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Het is natuurlijk niet zo zwart/wit. En met militairen bedoel ik ook degene met hoge rangen.

Ik ken ook militairen met hoge rangen maar die zijn niet neurotisch.

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 18:43 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Ik ken ook militairen met hoge rangen maar die zijn niet neurotisch.

Het leek mij eerlijk gezegd ook nogal raar.

er is geen sterk of zwak, er is alleen perceptie

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 19:32 schreef Keep_Walking het volgende:
Neurotische extraverten met een hoge iq vaak politici, bedrijfsdirecteurs, militairen, enz.

Neurotische extraverten met een laag iq vaak crimineel of athleet.

Neurotische introverten met een hoge iq vaak schrijvers, muzikanten, dichters, zangers, kunstenaars.

Neurotische introverten met een laag iq blijven vrij laag aan de sociale ladder.

Stabiele extraverten vaak advocaten, zakenman, en ook politici of ondernemer.

Stabiele introverten vaak wetenschappers of met iets technisch bezig.

Bron?

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 21:41 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Niet allemaal. Maar neuroticisme heeft ook veel te maken met boosheid en woede. Sommige neuroten weten dat in hun voordeel te gebruiken. Je merkt niet op eerste gezicht dat ze neurotisch zijn, ze komen juist heel gepassioneerd over (zoals Geert Wilders). Maar diep van binnen hebben ze veel last van negatieve emoties.

Dus jij kent Geert persoonlijk of heb je hem dit ergens horen zeggen?

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 22:56 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik heb zijn biografie gelezen.

okay, sorry dat ik dacht dat het een verzinsel/aanname was

Mensen die het gevoel hebben dat ze overal op een sterke manier mee om moeten gaan en neerkijken op de "zwakkeren" die "geen inzet tonen" zullen vroeg of laat zichzelf tegenkomen.

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 23:10 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Het beste waar ik nu mee kan komen is de four temperaments die de oude grieken gebruiken:

http://en.wikipedia.org/wiki/Four_temperaments

Of de MBTI is ook een goede:

http://en.wikipedia.org/w(...)tor#Four_dichotomies

Ik heb het wel iets te simpel gepost. Tegenwoordig gebruiken psychologen de MBTI zelden. Je kunt mensen ook niet in types verdelen, maar iedereen zit op een continuum.

Maar wanneer de wetenschappers gaan kijken naar de "type" mensen, kan krijg je zo'n beetje de schema wat ik heb gemaakt.

The big five is dan wat minder gedateerd denk ik.

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 23:19 schreef Neymarrr het volgende:
Mensen die het gevoel hebben dat ze overal op een sterke manier mee om moeten gaan en neerkijken op de "zwakkeren" die "geen inzet tonen" zullen vroeg of laat zichzelf tegenkomen.

Maar keeponwalking als ik naar de four temperaments kijk
dan is het toch niet zo wart wit dat je maar 1 van de types kan zijn?

kijk bv naar tupac.. ik zie deze twee heel erg bij hem in zijn muziek naar voren komen:

Choleric
The choleric temperament is fundamentally ambitious and leader-like. They have a lot of aggression, energy, and/or passion, and try to instill it in others. They can dominate people of other temperaments, especially phlegmatic types. Many great charismatic military and political figures were choleric. They like to be in charge of everything. However, cholerics also tend to be either highly disorganized or highly organized. They do not have in-between setups, only one extreme to another. As well as being leader-like and assertive, cholerics also fall into deep and sudden depression. Essentially, they are very much prone to mood swings.

Melancholic
The melancholic temperament is fundamentally introverted and thoughtful. Melancholic people often were perceived as very (or overly) pondering and considerate, getting rather worried when they could not be on time for events. Melancholics can be highly creative in activities such as poetry and art - and can become preoccupied with the tragedy and cruelty in the world. Often they are perfectionists. They are self-reliant and independent; one negative part of being a melancholic is that they can get so involved in what they are doing they forget to think of others.[/quote]

heb je ook recentere voorbeelden?

ik vertrouw psychoanalyses die gemaakt zijn door mensen die de persoon in kwestie nooit gezien hebben niet .

quote:

Op vrijdag 18 mei 2012 10:29 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Geert Wilders, Obama wordt ook wel vermoed dat hij aanleg heeft voor depressie of zelfs manische depressiviteit, Martin Luther King, Malcolm X, Ghandi, enz.

"Great crisis leaders are not like the rest of us; nor are they like mentally healthy leaders. When society is happy, they toil in sadness, seeking help from friends and family and doctors as they cope with an illness that can be debilitating, even deadly. Sometimes they are up, sometimes they are down, but they are never quite well."

http://online.wsj.com/art(...)474451102761640.html

Vraag je dit uit interesse of uit omdat je het nog niet vertrouwd?

Ik zie niet helemaal hoe die quote van toepassing is op mensen als ghandi en martin luther king. Het lijkt me juist dat deze mensen een soort helderheid hadden in hun hoofd waarmee ze grote positieve veranderingen konden bewerkstelligen.

quote:

Op vrijdag 18 mei 2012 12:01 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Dat zou je denken, maar is dus niet zo. Martin Luther King kon heel goed spreken, sociaal zijn en mensen overtuigen (extravert), maar dat is alleen maar wat je ziet. Zijn naaste familieleden en vrienden kende ook andere kanten van hem. Martin Luther King had zeker een duistere kant, zoals de meeste mensen.

Ghandi ook, op een gegeven moment wilde ghandi zichzelf verhongeren om zijn doel te bereiken. Mensen die diep van binnen heel stabiel zijn doen dat minder snel. Juist omdat Ghandi hevige emoties en gevoelens had, was hij bereid om zover te gaan voor zijn visie.

Denk ook aan Buddha. Buddha had ook last van hevige depressies.

In tijden van vreugde hebben emotioneel stabiele mensen de voordeel. In moeilijke tijden hebben neurotische mensen de voordeel.

ah dat wist ik niet van MLK en ghandi

Wat betreft je laatste alinea, ik weet niet of ik het daar mee eens ben. Het is al eerder in dit topic gezegd, maar ik denk dat hoe moeilijker je leven tot nu toe is geweest, hoe beter je de figuurlijke klappen op kan vangen. Of dat te maken heeft met weerbaarheid weet ik niet. Het kan ook gewoon zo zijn dat neuroticisme je constant in een onrust houdt, waardoor een zware gebeurtenis minder contrasteert met je dagelijkse mindstate, dan wanneer je normaal gesproken blij en vrij bent en opeens met iets heftigs moet dealen.

quote:

Op vrijdag 18 mei 2012 11:42 schreef Neymarrr het volgende:

[..]

Ik zie niet helemaal hoe die quote van toepassing is op mensen als ghandi en martin luther king. Het lijkt me juist dat deze mensen een soort helderheid hadden in hun hoofd waarmee ze grote positieve veranderingen konden bewerkstelligen.

Martin Luther King heeft als kind zelfmoord proberen te plegen
dat doe je ook niet zomaar omdat je je zo goed voelt

quote:

Jennie Williams, King Jr.'s grandmother, died of a heart attack on May 18, 1941, during a Woman's Day program at Ebenezer. The death was traumatic for her grandson, especially since it happened while he was watching a parade despite his parents' prohibitions. Distraught, he seems to have attempted suicide by leaping from a second-story window of the family home. He wept on and off for days and had difficulty sleeping.

quote:

Op vrijdag 18 mei 2012 19:02 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Het kan van alles zijn natuurlijk . Er zullen vast ook veel stabiele mensen zijn geweest die grote maatschappelijke veranderingen voortbracht.

Maar hier is een goede analogie waar je aan moet denken:

Stel je voor dat 100 jaar geleden, vrouwen bijna geen rechten hadden. Ze moesten gewoon schoonmaken, koken en pijpen.

De stabiele vrouwen denken: "Ja, zo is het, niks aan te doen". En ze maken schoon, koken eten klaar en pijpen op commando. Af en toe willen ze niet schoonmaken of koken en dan krijgen ze klappen van hun mannen. Ze incasseren die klappen, huilen voor een paar uurtjes en de volgende dag denken ze er niet meer aan. Dit gaat gewoon hun hele leven door. Af en toe worden ze mishandeld, voortdurend gekleineerd en gedwongen om dingen te doen tegen hun zin. En dit is dan standaard zo en dit kunnen zij ook mee leven.

De neurotische (wat meer gevoelige) vrouwen hebben daarentegen veel meer moeite mee. De neurotische (gevoelig) maar extraverte (initiatiefnemer) gaan in protest. Ze zoeken manieren uit om de status quo te veranderen, gaan in discussie en debat en ze vinden een manier om de andere vrouwen (ook de stabiele) daarin mee te krijgen. De introverte vrouwen schrijven boeken erover of maken muziek die hun leed en strijd begrijpbaar maken.

Dit is volgens mij te simpel gedacht. Het eerste voorbeeld van de mishandelde vrouw die het maar allemaal pikt, lijkt me juist een perfecte basis voor neuroticisme. Onverwerkte gevoelens van verdriet, schaamte en boosheid liggen hieraan ten grondslag. Als deze emoties opgekropt worden omdat ze niet op hun natuurlijke manier geuit kunnen worden, dan zoeken ze een andere, vaak neurotische, manier om zich kenbaar te maken.

Neymarr, ik vind toch dat Keep_Walking gelijk heeft

quote:

Op vrijdag 18 mei 2012 23:47 schreef Neymarrr het volgende:

[..]

Dit is volgens mij te simpel gedacht. Het eerste voorbeeld van de mishandelde vrouw die het maar allemaal pikt, lijkt me juist een perfecte basis voor neuroticisme. Onverwerkte gevoelens van verdriet, schaamte en boosheid liggen hieraan ten grondslag. Als deze emoties opgekropt worden omdat ze niet op hun natuurlijke manier geuit kunnen worden, dan zoeken ze een andere, vaak neurotische, manier om zich kenbaar te maken.

Precies, het zullen juiste (emotioneel) stabiele vrouwen zijn die dit niet pikken omdat ze hun leven en zichzelf vanuit een gezonde eigenwaarde bekeken en weten dat ze meer verdienen.

Instabiele vrouwen met een laag zelfbeeld en weinig eigenwaarde zullen eerder denken ''ik verdien niet beter/ik kom niet voor mezelf op''.

Daarbij komt nog bij kijken hoe non-conformistisch iemand is, kan een erg bepalende factor zijn.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 04:45 schreef hlmllp het volgende:
Neymarr, ik vind toch dat Keep_Walking gelijk heeft

dat mag Maar zie je een stabiel persoon dan als iemand die maar alles pikt? Zoals Canillas hierboven me zegt, is het imo juist een teken van stabiliteit als je grenzen stelt aan hoe mensen met je om mogen gaan. Wanneer je alles maar accepteert zal dat hoe dan ook je beeld van de wereld en ook jezelf vertroebelen.

Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis, zijn dat sterke mensen?

Het zijn iig mensen die zich minder laten hinderen door angst en wroeging. Het is het tegenovergestelde van neuroticisme.

(Heb het topic een beetje gescand en weet niet 100% of ik begrijp wat het doel is van dit topic)

Maar wat jullie nu basically zeggen; uiteindelijk is iedereen allemaal even sterk. Op sommige mensen zitten hier enige fluctuaties in maar in wezen, op de ideale momenten, is iedereen even sterk of even zwak. Snap ik dit goed?

Zoja, dan vind ik dat bullshit

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 10:02 schreef Pulzzar het volgende:
Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis, zijn dat sterke mensen?

Het zijn iig mensen die zich minder laten hinderen door angst en wroeging. Het is het tegenovergestelde van neuroticisme.

Als ze uit (onbewuste) angst zo leven en daarbij het gevoel te hebben veilig te zijn (of anders gezegd het idee niet geraakt kunnen worden) dan zou je dat kunnen zien als sterk en een vorm van intelligentie.

Het is alleen geen intelligentie die iemand helpt zichzelf te kunnen zijn, het is er dan 1 die beperkt maar dat kan heel sterk zijn en iemand kan er 'ver' mee komen, diegene zal alleen niet gelukkig zijn, net zoals veel mensen die grote dingen hebben gepresteerd dat waren.

quote:

Op vrijdag 18 mei 2012 10:04 schreef Keep_Walking het volgende:
Oh ja, ik heb twee concrete voorbeelden over neurotische politici's en militairen met hoge rang:

Abraham Lincoln:

http://en.wikipedia.org/w(...)incoln#Mental_health

Abraham Lincoln had vanaf jongs af aan last van depressies. Hij sprak over zelfmoord, soms bleef hij dagenlang achter elkaar in zijn bed liggen omdat hij het niet zag zitten.

http://www.mcmanweb.com/lincoln_depression.html

http://www.theatlantic.co(...)eat-depression/4247/

En Lincoln wordt toch gezien als de beste president die Amerika heeft gehad.

En een generaal die ook neurotisch was: Winston Churchill

http://www.bipolar-lives.(...)anic-depression.html

http://online.wsj.com/art(...)474451102761640.html

http://www.famousbipolarpeople.com/winston-chruchill.html

Winston Churchill was manisch depressief, hier nog een video:

http://www.empowher.com/b(...)es-winston-churchill

Dit zijn goede voorbeelden van wat iemand uit diepe frustratie met zijn eigen bestaan kan ''bereiken'', bereiken tussen '' omdat zoiets ook geldt voor iemand als Hitler.

Je kan zeggen dat ze grote dingen hebben gedaan maar het blijft droevig als ze nooit met plezier zichzelf zijn geweest. Daarnaast zegt het ook niet echt iets over sterk zijn of niet, meer over hoe je gedreven kan worden door verdriet en pijn.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 10:02 schreef Pulzzar het volgende:
Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis, zijn dat sterke mensen?

Het zijn iig mensen die zich minder laten hinderen door angst en wroeging. Het is het tegenovergestelde van neuroticisme.

Ze laten zich evenveel hinderen door angst en wroeging, misschien wel meer zelfs. Alleen waren ze "sterk" genoeg om te kiezen voor een verdedigingsmechanisme waarbij ze die gevoelens zoveel mogelijk konden ontwijken, zodat ze er bewust minder onder leden. Maar zoals ik al eerder zei, onbewust/onderdrukte emoties moeten er ooit uit komen.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 10:50 schreef Neymarrr het volgende:
Ze laten zich evenveel hinderen door angst en wroeging, misschien wel meer zelfs. Alleen waren ze "sterk" genoeg om te kiezen voor een verdedigingsmechanisme waarbij ze die gevoelens zoveel mogelijk konden ontwijken, zodat ze er bewust minder onder leden. Maar zoals ik al eerder zei, onbewust/onderdrukte emoties moeten er ooit uit komen.

Heel goed verwoord!

Je kan het zien als onderdrukking van zichzelf, het onderdrukken van het beleven van zichzelf, vanuit angst daar controle over willen hebben en daarmee bezig zijn om niet te hoeven voelen. Iemand kan daar heel ''sterk'' in zijn, maar dat maakt het er verder niet beter op voor de persoon in kwestie of zijn/haar omgeving.

Kan iemand het mij nu even verduidelijken, in welke context moet ik sterk en zwak zien? Evolutie? Samenleving? Stoornissen?

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 10:53 schreef Canillas het volgende:

[..]

Heel goed verwoord!

Je kan het zien als onderdrukking van zichzelf, het onderdrukken van het beleven van zichzelf, vanuit angst daar controle over willen hebben en daarmee bezig zijn om niet te hoeven voelen. Iemand kan daar heel ''sterk'' in zijn, maar dat maakt het er verder niet beter op voor de persoon in kwestie of zijn/haar omgeving.

En dat is volgens mij precies de kernvraag van dit topic: Wat is "sterk zijn"? Is het het naar buiten toe sterk overkomen zoals veel succesvolle mensen dat doen, of juist de innerlijke rust hebben waardoor het weinig uitmaakt hoe de wereld je ziet? Stel iemand heeft een best bepalende angststoornis, maar hij accepteert zichzelf met deze angststoornis volledig. In hoeverre is hij dan zwakker dan iemand die constant op zoek is naar faam en erkenning, maar daarbij wel volgens maatschappelijke maatstaven succesvol is?

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 10:57 schreef MrGuma het volgende:
Kan iemand het mij nu even verduidelijken, in welke context moet ik sterk en zwak zien? Evolutie? Samenleving? Stoornissen?

Dat is een beetje de vraag. Sterk en zwak zijn hele open begrippen. In mijn ogen gaat het vooral om emotionele rust, maar dat kan voor iemand anders weer iets heel anders zijn. Een maatschappelijk geaccepteerde betekenis van "sterk zijn" is je niet laten beinvloeden door negatieve gevoelens. Maar juist de ontkenning van die gevoelens vreet beetje voor beetje aan je innerlijke rust/zelf-acceptatie, omdat je dan deel van jezelf ontkent.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 11:02 schreef Neymarrr het volgende:

[..]

Dat is een beetje de vraag. Sterk en zwak zijn hele open begrippen. In mijn ogen gaat het vooral om emotionele rust, maar dat kan voor iemand anders weer iets heel anders zijn. Een maatschappelijk geaccepteerde betekenis van "sterk zijn" is je niet laten beinvloeden door negatieve gevoelens. Maar juist de ontkenning van die gevoelens vreet beetje voor beetje aan je innerlijke rust/zelf-acceptatie, omdat je dan deel van jezelf ontkent.

Je niet laten beïnvloeden door negatieve gevoelens is natuurlijk niet hetzelfde als het ontkennen ervan.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 10:59 schreef Neymarrr het volgende:
En dat is volgens mij precies de kernvraag van dit topic: Wat is "sterk zijn"? Is het het naar buiten toe sterk overkomen zoals veel succesvolle mensen dat doen, of juist de innerlijke rust hebben waardoor het weinig uitmaakt hoe de wereld je ziet? Stel iemand heeft een best bepalende angststoornis, maar hij accepteert zichzelf met deze angststoornis volledig. In hoeverre is hij dan zwakker dan iemand die constant op zoek is naar faam en erkenning, maar daarbij wel volgens maatschappelijke maatstaven succesvol is?

Ja, in mijn ogen ben je sterk als je voor je eigen oprechte innerlijke geluk durft te gaan ongeachte wat anderen daarvan (zullen) vinden, dat je je leven leeft op een manier die echt bij je past.

Daarbij verkijken mensen zich nog wel eens op wat macht is en wat kracht; macht is dingen onder controle willen houden, kracht is in je kwetsbaarheid durven te gaan staan. Dat laatste is alleen nu nog iets waar mensen die vanuit macht bezig zijn snel op neerkijken, simpelweg omdat ze er bang voor zijn en ze gewend zijn dat deel van zichzelf te ontkennen voor zichzelf. Ook daar kunnen ze weer heel sterk in zijn, het is alleen geen kracht, het is angst/macht.

Angst maakt je sterk, je wordt er letterlijk lichamelijk sterker van en het zet aan tot actie maar het geeft je geen echte kracht. Je angst onder ogen komen en ontdekken dat je het aan kan geeft dat wel. Maatschappij kan zeggen ''jij bent bang dus er is iets mis met je'' maar dat komt voornamelijk omdat deze maatschappij opgebouwd is rondom ontkenning en verdringen ''vooral maar doen alsof er niks aan de hand is'' en ondertussen als lopende tijdbommen doorgaan.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 11:16 schreef Canillas het volgende:

[..]

Ja, in mijn ogen ben je sterk als je voor je eigen oprechte innerlijke geluk durft te gaan ongeachte wat anderen daarvan (zullen) vinden, dat je je leven leeft op een manier die echt bij je past.

Daarbij verkijken mensen zich nog wel eens op wat macht is en wat kracht; macht is dingen onder controle willen houden, kracht is in je kwetsbaarheid durven te gaan staan. Dat laatste is alleen nu nog iets waar mensen die vanuit macht bezig zijn snel op neerkijken, simpelweg omdat ze er bang voor zijn en ze gewend zijn dat deel van zichzelf te ontkennen voor zichzelf. Ook daar kunnen ze weer heel sterk in zijn, het is alleen geen kracht, het is angst/macht.

Angst maakt je sterk, je wordt er letterlijk lichamelijk sterker van en het zet aan tot actie maar het geeft je geen echte kracht. Je angst onder ogen komen en ontdekken dat je het aan kan geeft dat wel. Maatschappij kan zeggen ''jij bent bang dus er is iets mis met je'' maar dat komt voornamelijk omdat deze maatschappij opgebouwd is rondom ontkenning en verdringen ''vooral maar doen alsof er niks aan de hand is'' en ondertussen als lopende tijdbommen doorgaan.

geen woord aan toe te voegen, dit is precies hoe ik het ook zie! Het maakt het alleen lastig om jezelf en al je zwaktes te accepteren, wanneer de samenleving juíst misbruik maakt van deze eerlijkheid door de "zwakkeren" af te zeiken en in een kwaad daglicht te stellen om er vervolgens zelf een sterker gevoel aan over te houden -> Het principe van pesten, feitelijk. Je wordt vanuit elke hoek aangespoord met een masker rond te lopen.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 11:11 schreef Cracka-ass het volgende:

[..]

Je niet laten beïnvloeden door negatieve gevoelens is natuurlijk niet hetzelfde als het ontkennen ervan.

Dat hangt ervanaf hoe je je niet door die negatieve gevoelens laat beinvloeden. De gevoelens zijn er om een reden. Je kan de echtheid er niet van ontkennen, en ze proberen je wat te zeggen. Door ze weg te schuiven ben je maar tijdelijk van ze af.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 11:28 schreef Neymarrr het volgende:
Je wordt vanuit elke hoek aangespoord met een masker rond te lopen.

Yep, en daar uit durven stappen en die kwetsbaarheid ervaren is een grote uitdaging, zelfde als zonder oordeel accepteren dat zij zo doen om de redenen dat ze het doen. Erg moeilijk maar wel erg waardevol voor het bepalen van je eigen koers in het leven

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 11:35 schreef Canillas het volgende:

[..]

Yep, en daar uit durven stappen en die kwetsbaarheid ervaren is een grote uitdaging, zelfde als zonder oordeel accepteren dat zij zo doen om de redenen dat ze het doen. Erg moeilijk maar wel erg waardevol voor het bepalen van je eigen koers in het leven

ja pff nou beschrijf je exact waar ik op het moment mee worstel haha. Ik was ook tot de conclusie gekomen dat je niet kan eisen dat anderen jou 100% accepteren in al je doen en laten, als je zelf eisen stelt aan anderen. Dit impliceert alleen wel dat je ook gedrag van anderen moet accepteren, wat jou (emotioneel) pijn doet. De stap die hierop volgt is dat je bij jezelf te rade gaat waarom woorden je pijn kunnen doen, en in hoeverre dit wel op de realiteit gebaseerd is.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 11:47 schreef Neymarrr het volgende:
ja pff nou beschrijf je exact waar ik op het moment mee worstel haha. Ik was ook tot de conclusie gekomen dat je niet kan eisen dat anderen jou 100% accepteren in al je doen en laten, als je zelf eisen stelt aan anderen. Dit impliceert alleen wel dat je ook gedrag van anderen moet accepteren, wat jou (emotioneel) pijn doet. De stap die hierop volgt is dat je bij jezelf te rade gaat waarom woorden je pijn kunnen doen, en in hoeverre dit wel op de realiteit gebaseerd is.

Het kan daarbij handig zijn te realiseren dat de enige dingen waarop je geraakt kan worden je negatieve zelfoordelen zijn; dingen die je over jezelf denkt waarmee je jezelf emotioneel pijn doet. Negatief zijn over jezelf is pijnlijk en is aangeleerd, net zoals je kan leren accepterend te zijn. Hierbij niet te denken in goede of slechte eigenschappen maar gewoon je eigenschappen zoals die zijn en daar dankbaar voor zijn. Andere versies van jezelf bestaan alleen maar in je hoofd, vaak vanuit een ''als dit of dat anders/beter was dan zou ik 'goed' zijn'' redenering terwijl je al goed bent; er is altijd maar 1 echte versie van jou en dat is wie je bent.

Hoe een ander op jou reageert zegt niet veel over jou maar zegt iets over hoe de ander jou ziet, hoe die ander jou wil zien en zo reageren omdat er daarin een bepaald voordeel zit. Je kan boos worden op de mensen die je raken omdat die boosheid afleid van dat waar je echt mee zit; de negateve zelfoordelen. Je kan die ander dan uitmaken en zien voor iets negatiefs, niet omdat diegene zo is maar ook omdat je diegene dan zo wil zien, dan komt er al snel ruzie natuurlijk, wat eigenlijk niet meer is dan wanneer mensen hun eigen pijn van zichzelf weg willen smijten naar een ander Ruzies zijn een goed voorbeeld waarin mensen sterk lijken, dat ze doorbijten, niet over hun kant laten gaan etc terwijl ze eigenlijk gekwetst zijn maar dat niet onder ogen komen. Heeft niks met kracht te maken maar met verdriet.

Er zit wel een heel verschil tussen accepteren hoe iemand doet en het goedkeuren, je kan accepteren dat iemand bezig is zoals ie bezig is maar je hoeft het niet goed te vinden of je er gedwongen prettig bij voelen. Het hoeft alleen niet op veroordelen over te gaan.

Handiger is inderdaad dan voor jezelf na te gaan waarop je geraakt wordt en daar innerlijk naar op zoek te gaan, waar het vandaan komt, wanneer gevormd (het blijven aangeleerde opvattingen) etc en daar dan mee aan de slag gaan. Zo haal je negativiteit uit jezelf en daarmee uit de wereld

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 12:12 schreef Canillas het volgende:

[..]

Het kan daarbij handig zijn te realiseren dat de enige dingen waarop je geraakt kan worden je negatieve zelfoordelen zijn; dingen die je over jezelf denkt waarmee je jezelf emotioneel pijn doet. Negatief zijn over jezelf is pijnlijk en is aangeleerd, net zoals je kan leren accepterend te zijn. Hierbij niet te denken in goede of slechte eigenschappen maar gewoon je eigenschappen zoals die zijn en daar dankbaar voor zijn. Andere versies van jezelf bestaan alleen maar in je hoofd, vaak vanuit een ''als dit of dat anders/beter was dan zou ik 'goed' zijn'' redenering terwijl je al goed bent; er is altijd maar 1 echte versie van jou en dat is wie je bent.

Hoe een ander op jou reageert zegt niet veel over jou maar zegt iets over hoe de ander jou ziet, hoe die ander jou wil zien en zo reageren omdat er daarin een bepaald voordeel zit. Je kan boos worden op de mensen die je raken omdat die boosheid afleid van dat waar je echt mee zit; de negateve zelfoordelen. Je kan die ander dan uitmaken en zien voor iets negatiefs, niet omdat diegene zo is maar ook omdat je diegene dan zo wil zien, dan komt er al snel ruzie natuurlijk, wat eigenlijk niet meer is dan wanneer mensen hun eigen pijn van zichzelf weg willen smijten naar een ander Ruzies zijn een goed voorbeeld waarin mensen sterk lijken, dat ze doorbijten, niet over hun kant laten gaan etc terwijl ze eigenlijk gekwetst zijn maar dat niet onder ogen komen. Heeft niks met kracht te maken maar met verdriet.

Er zit wel een heel verschil tussen accepteren hoe iemand doet en het goedkeuren, je kan accepteren dat iemand bezig is zoals ie bezig is maar je hoeft het niet goed te vinden of je er gedwongen prettig bij voelen. Het hoeft alleen niet op veroordelen over te gaan.

Handiger is inderdaad dan voor jezelf na te gaan waarop je geraakt wordt en daar innerlijk naar op zoek te gaan, waar het vandaan komt, wanneer gevormd (het blijven aangeleerde opvattingen) etc en daar dan mee aan de slag gaan. Zo haal je negativiteit uit jezelf en daarmee uit de wereld

Goeie post. Ik wou dat het toepassen ervan net zo makkelijk was als hoe je het onder woorden brengt haha.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 10:50 schreef Neymarrr het volgende:

[..]

Ze laten zich evenveel hinderen door angst en wroeging, misschien wel meer zelfs. Alleen waren ze "sterk" genoeg om te kiezen voor een verdedigingsmechanisme waarbij ze die gevoelens zoveel mogelijk konden ontwijken, zodat ze er bewust minder onder leden. Maar zoals ik al eerder zei, onbewust/onderdrukte emoties moeten er ooit uit komen.

Ik ben het ermee eens.

Net zoals ik denk dat iedereen zijn sterke en zwakke kanten heeft en dat je mensen niet kan categoriseren in sterke en zwakke mensen. Maar er bestaat blijkbaar een sociaalmaatschappelijk beeld van wat sterk en zwak is. Wie wint, is sterk. Wie verliest, is zwak.

Neem bijvoorbeeld een persoon als Madonna. Zij wordt door de meeste mensen gezien als een sterke vrouw. Toch kan je makkelijk het tegendeel aantonen. Ik vind haar een attention whore die niet goed kan accepteren dat ze van middelbare leeftijd is en zich probeert te presenteren alsof ze het uiterlijk van een 20-jarige heeft. Ze is extreem ijdel met al die gephotoshopte foto's. Verder is ze arrogant en afstandelijk. En ze is een controlfreak. Al deze eigenschappen wijzen op angst en onzekerheid. Maar het maakt niet uit. Ze heeft veel bereikt, ze is een winnaar, dus ze is sterk. Zo zien veel mensen haar en zien in haar een voorbeeld.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 12:43 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik ben het ermee eens.

Net zoals ik denk dat iedereen zijn sterke en zwakke kanten heeft en dat je mensen niet kan categoriseren in sterke en zwakke mensen. Maar er bestaat blijkbaar een sociaalmaatschappelijk beeld van wat sterk en zwak is. Wie wint, is sterk. Wie verliest, is zwak.

Neem bijvoorbeeld een persoon als Madonna. Zij wordt door de meeste mensen gezien als een sterke vrouw. Toch kan je makkelijk het tegendeel aantonen. Ik vind haar een attention whore die niet goed kan accepteren dat ze van middelbare leeftijd is en zich probeert te presenteren alsof ze het uiterlijk van een 20-jarige heeft. Ze is extreem ijdel met al die gephotoshopte foto's. Verder is ze arrogant en afstandelijk. En ze is een controlfreak. Al deze eigenschappen wijzen op angst en onzekerheid. Maar het maakt niet uit. Ze heeft veel bereikt, ze is een winnaar, dus ze is sterk. Zo zien veel mensen haar en zien in haar een voorbeeld.

Ik kan simpelweg gewoon niet begrijpen hoe jullie het voor elkaar krijgen om op deze manier iedereen gelijk te trekken. Met jullie redenaties is iedereen even sterk en even zwak. Terwijl dit in mijn optiek Totaal (ja hoofdletter) niet zo is.
Iemand met dementie is sowieso zwakker dan de gemiddelde persoon. Zwakker in overlevings-perspectief, sociaal perspectief, mentaal perspectief. Feitelijk alles. Ik zie geen enkele redenering die kan stellen dat qua sterkte/zwakte dementie persoon = normaal indidivu.

Dat is gewoon niet zo.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 12:43 schreef Pulzzar het volgende:
Neem bijvoorbeeld een persoon als Madonna. Zij wordt door de meeste mensen gezien als een sterke vrouw. Toch kan je makkelijk het tegendeel aantonen. Ik vind haar een attention whore die niet goed kan accepteren dat ze van middelbare leeftijd is en zich probeert te presenteren alsof ze het uiterlijk van een 20-jarige heeft. Ze is extreem ijdel met al die gephotoshopte foto's. Verder is ze arrogant en afstandelijk. En ze is een controlfreak. Al deze eigenschappen wijzen op angst en onzekerheid. Maar het maakt niet uit. Ze heeft veel bereikt, ze is een winnaar, dus ze is sterk. Zo zien veel mensen haar en zien in haar een voorbeeld.

En wat levert jou het op haar zo te zien? Wat van jezelf zie je in haar terug wat je liever niet onder ogen en scheld je haar voor uit? Wat reageer je hiermee af?

Stoor je je werkelijk aan het feit hoe de mensen haar zien of stoor je je aan hoe mensen jou zien? Betrek je hoe de maatschappij redeneert op jezelf? Ideeën van niet voldoen aan?

Er bestaat zoiets als het sociaalmaatschappelijk beeld ja, de mate waarin jij jouw leven daardoor laat beïnvloeden is je eigen verantwoordelijkheid. Wat denk je dat jou gelukkig gaat maken; volledig durven jouw idee van geluk na te streven of wat er sociaalmaatschappelijk van je verwacht wordt? Dat 1e natuurlijk, het is daarom niet efficiënt je bezig te houden met die 2e, ook al is het maar het afgeven erop; het brengt je niet dichter bij waar je wilt zijn.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 12:48 schreef MrGuma het volgende:
Ik kan simpelweg gewoon niet begrijpen hoe jullie het voor elkaar krijgen om op deze manier iedereen gelijk te trekken. Met jullie redenaties is iedereen even sterk en even zwak. Terwijl dit in mijn optiek Totaal (ja hoofdletter) niet zo is.
Iemand met dementie is sowieso zwakker dan de gemiddelde persoon. Zwakker in overlevings-perspectief, sociaal perspectief, mentaal perspectief. Feitelijk alles. Ik zie geen enkele redenering die kan stellen dat qua sterkte/zwakte dementie persoon = normaal indidivu.

Dat is gewoon niet zo.

Het gaat hier om zwakke of sterke mensen, iets als dementie kan je niks aan doen, daar valt je niet tegen te verweren.

Iemand die verlamd is en in een rolstoel zit is vanuit een overlevingsperspectief zwakker dan iemand die gewoon kan lopen, maar als diegene die in een rolstoel zit toch op een positieve manier iets van zijn leven weet te maken kan je em op dat gebied weer zien als sterker dan iemand die kan lopen en weinig uit zijn bestaan haalt. Daarbij kan je laatst genoemde zien als iemand die heel sterk is gewoon in het ontkennen van zichzelf en z'n behoeftes, dat is niet gezond maar vergt wel veel.

Je kan het dus gewoon niet zeggen.

Het probleem is echter dat je bijvoorbeeld ergens heen wilt gaan voor je plezier, terwijl je eigenlijk niet durft. Je krijgt dan het probleem dat je het extreem gaat forceren en extreem veel energie gaat stoppen in het weghouden van die negatieve gevoelens met als resultaat dat je er dan bent en je toch niet lekker voelt.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 12:50 schreef Canillas het volgende:

[..]

En wat levert jou het op haar zo te zien? Wat van jezelf zie je in haar terug wat je liever niet onder ogen en scheld je haar voor uit? Wat reageer je hiermee af?

Stoor je je werkelijk aan het feit hoe de mensen haar zien of stoor je je aan hoe mensen jou zien? Betrek je hoe de maatschappij redeneert op jezelf? Ideeën van niet voldoen aan?

Er bestaat zoiets als het sociaalmaatschappelijk beeld ja, de mate waarin jij jouw leven daardoor laat beïnvloeden is je eigen verantwoordelijkheid. Wat denk je dat jou gelukkig gaat maken; volledig durven jouw idee van geluk na te streven of wat er sociaalmaatschappelijk van je verwacht wordt? Dat 1e natuurlijk, het is daarom niet efficiënt je bezig te houden met die 2e, ook al is het maar het afgeven erop; het brengt je niet dichter bij waar je wilt zijn.

Het is van beiden wat.

Ik vind het hypocriet als mensen beweren dat ze zich niks aantrekken van wat sociaalmaatschappelijk van ze wordt verwacht. Iedereen trekt zich er in een bepaalde mate iets van aan. Mensen zijn sociale wezens die acceptatie verlangen van hun soortgenoten. Zodoende is hun gedrag altijd afhankelijk van de sociale norm. Dit is gewoon menselijk gedrag wat iedereen heeft.

Het is misschien niet goed als je je teveel door de sociale norm laat sturen en daarbij je eigen identiteit verwaarloost. Net zoals het niet goed is je te weinig van de sociale norm aan te trekken.

En nee, ik heb helemaal geen problemen hoe mensen Madonna zien. Ik probeer alleen duidelijk te maken dat sterke en zwakke persoonlijkheidseigenschappen subjectief zijn, maar dat er een sociaalmaatschappelijk beeld is van wat sterk en zwak is.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:01 schreef Comp_Lex het volgende:
Het probleem is echter dat je bijvoorbeeld ergens heen wilt gaan voor je plezier, terwijl je eigenlijk niet durft. Je krijgt dan het probleem dat je het extreem gaat forceren en extreem veel energie gaat stoppen in het weghouden van die negatieve gevoelens met als resultaat dat je er dan bent en je toch niet lekker voelt.

Het probleem is dan dat je die gevoelens ziet als negatief en er vanaf wil, dat kost energie want je wil iets onmogelijks; je wilt dat wat is niet is. Het is het willen weghouden van die gevoelens wat je beperkt en je belet vrij te zijn.

Hoeveel anders zou die ervaring zijn als je het gevoel volledig accepteerde, er liet zijn en je je richt op dat wat je wilt doen?

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:06 schreef Canillas het volgende:

[..]

Het probleem is dan dat je die gevoelens ziet als negatief en er vanaf wil, dat kost energie want je wil iets onmogelijks; je wilt dat wat is niet is. Het is het willen weghouden van die gevoelens wat je beperkt en je belet vrij te zijn.

Hoeveel anders zou die ervaring zijn als je het gevoel volledig accepteerde, er liet zijn en je je richt op dat wat je wilt doen?

Als ik het er laat zijn dan word ik kots- en kotsmisselijk. Het heeft een fysieke uitwerking op mij. Ik ben eigenlijk het levende argument van de post van Pulzzar.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 12:56 schreef Canillas het volgende:

[..]

Het gaat hier om zwakke of sterke mensen, iets als dementie kan je niks aan doen, daar valt je niet tegen te verweren.

Iemand die verlamd is en in een rolstoel zit is vanuit een overlevingsperspectief zwakker dan iemand die gewoon kan lopen, maar als diegene die in een rolstoel zit toch op een positieve manier iets van zijn leven weet te maken kan je em op dat gebied weer zien als sterker dan iemand die kan lopen en weinig uit zijn bestaan haalt. Daarbij kan je laatst genoemde zien als iemand die heel sterk is gewoon in het ontkennen van zichzelf en z'n behoeftes, dat is niet gezond maar vergt wel veel.

Je kan het dus gewoon niet zeggen.

Verweerbaar of niet. Overkombaar of niet. Blijft dat diegene zwakker is dan de gemiddelde persoon. Dat is niet weg te rationaliseren.
Neem daarnaast ook nog niet weg dat degene in een rolstoel een zwakkere positieve blijft hebben. Emotioneel is hij misschien sterk, of juist niet, het feit blijft dat hij in praktisch alle opzichten minder kan dan de gemiddelde persoon. Misschien dus niet in alle opzichten maar de meeste wel. Daardoor is en blijft hij uiteindelijk zwakker.
Daarnaast, je zegt dus dat degene in een rolstoel misschien alles heel positief heeft opgevat en emotioneel dus heel tevreden is. Neemt de volgende situatie nog niet weg:
iemand in een rolstoel die NIET emotioneel stabiel is en daardoor ook in dat opzicht dus zwakker is dan de gemiddelde persoon.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:03 schreef Pulzzar het volgende:
Ik vind het hypocriet als mensen beweren dat ze zich niks aantrekken van wat sociaalmaatschappelijk van ze wordt verwacht. Iedereen trekt zich er in een bepaalde mate iets van aan. Mensen zijn sociale wezens die acceptatie verlangen van hun soortgenoten. Zodoende is hun gedrag altijd afhankelijk van de sociale norm. Dit is gewoon menselijk gedrag wat iedereen heeft.

Je laat een belangrijk stuk weg vind ik; mensen willen acceptatie van wie ze zijn niet van hoe ze zich voor kunnen doen. Je kan je anders voordoen dan je bent om sociaalmaatschappelijk gezien geaccepteerd te worden maar dat maakt niet gelukkig als dat niet echt is hoe je bent.

Daarom is het zo 'stom' om aan daar waarde aan te hechten; mensen onderdrukken elkaar vanuit hun eigen angst niet te voldoen. Ze passen zich aan en 'voldoen' dan maar zo voelt dat niet als je niet echt jezelf bent.

Het is dan ook geen kwestie van ''je er niks van aantrekken'' het sociaalmaatschappelijke is daar en is net zoals alles goed zoals het is, het enige waar je je op hoeft te richten is hoe je ermee om gaat.

Wil je geaccepteerd worden voor wie je werkelijk bent? Dan zal je eerst moeten weten wie je werkelijk bent en daar werkelijk naar gaan leven en dat begint allemaal met en in jezelf, het sociaalmaatschappelijke is dan een 2e.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:15 schreef Canillas het volgende:

[..]

Je laat een belangrijk stuk weg vind ik; mensen willen acceptatie van wie ze zijn niet van hoe ze zich voor kunnen doen. Je kan je anders voordoen dan je bent om sociaalmaatschappelijk gezien geaccepteerd te worden maar dat maakt niet gelukkig als dat niet echt is hoe je bent.

Daarom is het zo 'stom' om aan daar waarde aan te hechten; mensen onderdrukken elkaar vanuit hun eigen angst niet te voldoen. Ze passen zich aan en 'voldoen' dan maar zo voelt dat niet als je niet echt jezelf bent.

Het is dan ook geen kwestie van ''je er niks van aantrekken'' het sociaalmaatschappelijke is daar en is net zoals alles goed zoals het is, het enige waar je je op hoeft te richten is hoe je ermee om gaat.

Wil je geaccepteerd worden voor wie je werkelijk bent? Dan zal je eerst moeten weten wie je werkelijk bent en daar werkelijk naar gaan leven en dat begint allemaal met en in jezelf, het sociaalmaatschappelijke is dan een 2e.

Je kan niet weten wie je bent zonder je te kunnen vergelijken met de samenleving. Je vormt jezelf in combinatie met de samenleving. Je kan wel stellen dat je heel erg 'zen' of de rust hemzelve bent maar zonder enige vorm van vergelijking heb je hier niks aan.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:16 schreef MrGuma het volgende:
Je kan niet weten wie je bent zonder je te kunnen vergelijken met de samenleving.

Dus als jij morgen wakker wordt en alle andere mensen zijn plots verdwenen dan ben jij niet meer wie je bent? Je houdt niet meer van de dingen waar je van houdt, hebt niet meegemaakt wat je hebt meegemaakt, je hebt niet je opvattingen/ideeën/voorkeuren meer?

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:12 schreef Comp_Lex het volgende:
Als ik het er laat zijn dan word ik kots- en kotsmisselijk. Het heeft een fysieke uitwerking op mij. Ik ben eigenlijk het levende argument van de post van Pulzzar.

Ja hevige angst heeft voornamelijk een lichamelijke uitwerking en dat werkt onder andere op je maag met misselijkheid als gevolg, zo werkt dat mechanisme.

Dat neemt niet weg dat je stapje voor stapje hiermee bekend kan raken, aan de angst wennen, sensibiliseren en steeds vrijer daarmee worden. Dat begint heel klein en vergt doorzetten maar het kan wel

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:18 schreef Canillas het volgende:

[..]

Dus als jij morgen wakker wordt en alle andere mensen zijn plots verdwenen dan ben jij niet meer wie je bent? Je houdt niet meer van de dingen waar je van houdt, hebt niet meegemaakt wat je hebt meegemaakt, je hebt niet je opvattingen/ideeën/voorkeuren meer?

Leuk wat-als scenario maar daar heb je helemaal niks aan. Maar ik zal erin mee gaan;

Je vergeet namelijk dat iemands identiteit (wat ik überhaupt een nutteloos construct vindt) niet gevormd is op een avond/ochtend. Ik zal nog altijd weten wat ik die dag ervoor vond en dacht. Daarnaast zal het enige nog wat je dan kan zeggen zijn: ik leef, ik moet eten. Je kan niet meer zeggen dat je blij bent. Een alien zal dan zeggen: dafuq is blij? Hoe kom je hierop? waar baseer je dit op? is dit uniek? hoe kom je erop? waarom noem je het blij? etc.

Wat dacht je van deze:
Als een baby te wereld komt en vanaf dag 1 niet met mensen in aanraking komt, zal hij zich ook niet kunnen identificeren wanneer hem dit gevraagd wordt. Simpelweg omdat hij de constructen als identiteit en blij en verdrietig niet kent. Hij IS gewoon en leeft in een wereld. De samenleving heeft deze illusoire constructen gevormd en zonder die samenleving bestaan deze niet. Dan vertoon je gewoon en meer niet.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:19 schreef Canillas het volgende:

[..]

Ja hevige angst heeft voornamelijk een lichamelijke uitwerking en dat werkt onder andere op je maag met misselijkheid als gevolg, zo werkt dat mechanisme.

Dat neemt niet weg dat je stapje voor stapje hiermee bekend kan raken, aan de angst wennen, sensibiliseren en steeds vrijer daarmee worden. Dat begint heel klein en vergt doorzetten maar het kan wel

Het is niet de angst, maar de extreme gevoel van eenzaamheid wat op mijn maag werkt. Ik heb minder last van de angst. Die is eigenlijk veelal niet aanwezig tenzij ik er over na begin te denken om in mijn eentje er op uit te gaan.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:23 schreef MrGuma het volgende:
Je vergeet namelijk dat iemands identiteit (wat ik überhaupt een nutteloos construct vindt) niet gevormd is op een avond/ochtend. Ik zal nog altijd weten wat ik die dag ervoor vond en dacht. Daarnaast zal het enige nog wat je dan kan zeggen zijn: ik leef, ik moet eten. Je kan niet meer zeggen dat je blij bent.

Je kan dan prima zeggen dat je blij bent; je bent hier, je leeft en je hebt eten, kan reden genoeg zijn om blij te zijn. Sterker nog, er zijn ter wereld genoeg mensen die het zijn.

quote:

Een alien zal dan zeggen: dafuq is blij? Hoe kom je hierop? waar baseer je dit op? is dit uniek? hoe kom je erop? waarom noem je het blij? etc.

Dan wil die alien een verklaring voor iets die ook nog eens onder woorden te brengen is, dat kan hij dan willen maar dat doet dan niks af van het feit dat die persoon hier gewoon is en blij aan het zijn is.

quote:

Wat dacht je van deze:
Als een baby te wereld komt en vanaf dag 1 niet met mensen in aanraking komt, zal hij zich ook niet kunnen identificeren wanneer hem dit gevraagd wordt. Simpelweg omdat hij de constructen als identiteit en blij en verdrietig niet kent. Hij IS gewoon en leeft in een wereld. De samenleving heeft deze illusoire constructen gevormd en zonder die samenleving bestaan deze niet. Dan vertoon je gewoon en meer niet.

Dan heb je het over het nog moeten vormen van de identiteit. niet over een situatie waarin er al een identiteit is. Die identiteit kan je onbewust laten vormen door externe dingen; de interpretatie van wat je meemaakt, de maatschappij/buitenwereld, etc. Je kan echter ook op zoek naar een identiteit die aansluiten bij je innerlijk, wie je werkelijk bent, dat zit allemaal in jezelf en heb je geen anderen voor nodig om die te leren kennen en je identiteit daarnaar te vormen. En mocht je de mensen om je heen kwijt raken; je weet nog steeds wie je bent, dat hoeft niemand te bevestigen.

Als je begrijpt dat identiteit een beeld van jezelf is wat je zelf bij je draagt, hoe kan je daar dan een samenleving voor nodig hebben? Het is maar een beeld, staat niet vast en kan alle kanten op; het is wat je zelf gelooft, het bestaat in die zin niet echt, dus hoe kan je iets nodig hebben om iets wat niet bestaat te hebben? Het is alleen echt omdat je erin gelooft.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 11:28 schreef Neymarrr het volgende:

[..]

geen woord aan toe te voegen, dit is precies hoe ik het ook zie! Het maakt het alleen lastig om jezelf en al je zwaktes te accepteren, wanneer de samenleving juíst misbruik maakt van deze eerlijkheid door de "zwakkeren" af te zeiken en in een kwaad daglicht te stellen om er vervolgens zelf een sterker gevoel aan over te houden -> Het principe van pesten, feitelijk. Je wordt vanuit elke hoek aangespoord met een masker rond te lopen.

Zo'n post geeft natuurlijk wel heel erg aan hoe je naar de wereld kijkt. Ik zie een mooie wereld vol liefde, jij ziet een verdorven wereld vol haat.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:37 schreef Canillas het volgende:

[..]

Je kan dan prima zeggen dat je blij bent; je bent hier, je leeft en je hebt eten, kan reden genoeg zijn om blij te zijn. Sterker nog, er zijn ter wereld genoeg mensen die het zijn.

Dat kan reden genoeg zijn, maar dat hoeft niet. Mensen zijn sociale dieren en als dat sociale element niet voldoende bevredigd wordt dan kan dat zich uiten in ontevredenheid.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 15:01 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat kan reden genoeg zijn, maar dat hoeft niet. Mensen zijn sociale dieren en als dat sociale element niet voldoende bevredigd wordt dan kan dat zich uiten in ontevredenheid.

en die ontevredenheid zorgt juist weer dat niemand iets met je te maken wil hebben, een cirkel die niet te doorbreken is -- tenzij je iets doet aan je instelling.

Mensen blijven hun hele leven lang hun persoonlijkheid ontwikkelen. Dat wil dus zeggen dat mensen veranderlijk en flexibel zijn. Vanuit hun individualiteit kunnen mensen wel sturen hoe ze veranderen.

Maar die sturing hangt wel voor een groot deel af van sociaalmaatschappelijke factoren. Als sociaal wezen zijnde ben je continu bezig met je acties en de reacties die je daarop krijgt.

Misschien ben je je daar niet van bewust, waardoor je zegt dat je je niks aantrekt van wat anderen vinden. Maar je doet het wel; veel meer dan je denkt.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 15:30 schreef Pulzzar het volgende:
Maar die sturing hangt wel voor een groot deel af van sociaalmaatschappelijke factoren. Als sociaal wezen zijnde ben je continu bezig met je acties en de reacties die je daarop krijgt.

Ben je daar mee bezig? Ga je wel eens zitten en zeg je tegen jezelf ''nu ga ik me bezighouden met al mijn acties en de reacties die daar op volgen''. Of zijn dat gewoon gedachten die bij je opkomen, die gewoon gebeuren en er gewoon zijn zoals je denken altijd gewoon gebeurt en er altijd is.

Het probleem met geloven in dit soort dingen, die zich eigenlijk alleen in je hoofd bevinden en dus alleen daar bestaan, is dat wanneer je ze voor waar aanneemt het je leven beïnvloed, dat je daar naar gaat handelen.

Denk eens aan wat er allemaal aan je voorbij gaat terwijl je in gedachten bezig bent met van alles en nog wat, dat wereldje in je hoofd met angst en strijd en verzet.

quote:

Misschien ben je je daar niet van bewust, waardoor je zegt dat je je niks aantrekt van wat anderen vinden. Maar je doet het wel; veel meer dan je denkt.

Ik zou een tegengestelde redeneringen aannemen; hoe meer je je ervan bewust bent dat dit zo gaat dus te meer sturing je zelf kan geven. Je hebt dan namelijk in de gaten dat je denken constant bezig is met analyseren, vergelijken, oordelen, anticiperen, etc maar dat is je denken, dat ben je zelf niet. Je hoeft daar niet in mee te gaan, je mag het loslaten en echt gaan zijn waar je bent en daar je leven leven in plaats van in je hoofd te zitten en je steeds herhalende gedachten patronen jouw leven bepalen in plaats van jezelf.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 15:24 schreef Maanvis het volgende:
en die ontevredenheid zorgt juist weer dat niemand iets met je te maken wil hebben, een cirkel die niet te doorbreken is -- tenzij je iets doet aan je instelling.

Precies, ontevredenheid is een signaal om dingen anders, beters en passender te gaan doen, wanneer je ontevredenheid interpreteert als een ''ik voel me klote dus het is klote'' dan gaat het bergafwaarts.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 15:30 schreef Pulzzar het volgende:
Mensen blijven hun hele leven lang hun persoonlijkheid ontwikkelen. Dat wil dus zeggen dat mensen veranderlijk en flexibel zijn. Vanuit hun individualiteit kunnen mensen wel sturen hoe ze veranderen.

Maar die sturing hangt wel voor een groot deel af van sociaalmaatschappelijke factoren. Als sociaal wezen zijnde ben je continu bezig met je acties en de reacties die je daarop krijgt.

Misschien ben je je daar niet van bewust, waardoor je zegt dat je je niks aantrekt van wat anderen vinden. Maar je doet het wel; veel meer dan je denkt.

je bent er als sociaal wezen constant mee bezig maar je laat je niet leiden door deze dingen . als mensen je echt naaien kun je ze gewoon laten stikken. (whoehoe woordspeling).. maar behandel ze eerst positief. dus niet denken dat ze er zijn om je te pesten ofzo .

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 09:40 schreef Neymarrr het volgende:

[..]

dat mag Maar zie je een stabiel persoon dan als iemand die maar alles pikt? Zoals Canillas hierboven me zegt, is het imo juist een teken van stabiliteit als je grenzen stelt aan hoe mensen met je om mogen gaan. Wanneer je alles maar accepteert zal dat hoe dan ook je beeld van de wereld en ook jezelf vertroebelen.

hoe kom je er dan bij dat iemand die neurotisch is alles van iedereen pikt?

Maaar om weer even echt ontopic te gaan:

Wordt neuroticisme tegenwoordig niet gewoon ADHD genoemd?

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 16:25 schreef hlmllp het volgende:
Maaar om weer even echt ontopic te gaan:

Wordt neuroticisme tegenwoordig niet gewoon ADHD genoemd?

Nee dat zijn denk ik twee verschillende dingen. ADHD is iemand die te onrustig of te ijverig is en moeilijk kan samenwerken met anderen (das mijn ervairng met ADHD mensen). Een neuroot denkt aan twintig dingen tegelijk vanuit angst.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 16:17 schreef hlmllp het volgende:

[..]

hoe kom je er dan bij dat iemand die neurotisch is alles van iedereen pikt?

Op dit forum zie ik dat wanneer mensen hun problemen posten inderdaad alles pikken van de commenters eronder. Deze commenters of trollen zoals die hier worden genoemd verpakken hun "welgemeende adviezen" altijd in een sneer richting de ts. Met als doel hem of haar pijn te doen. Veel topicstarters gaan hier dan terecht tegenin. Weer anderen denken dat zij gemeend worden geholpen door de users met welgemeende adbviezen. En nemen dan de negatieve toon voor lief. Volgens mij hoef je hier niet neurotisch voor te zijn om hierin te trappen.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 21:53 schreef LulaHoola het volgende:

[..]

Op dit forum zie ik dat wanneer mensen hun problemen posten inderdaad alles pikken van de commenters eronder. Deze commenters of trollen zoals die hier worden genoemd verpakken hun "welgemeende adviezen" altijd in een sneer richting de ts. Met als doel hem of haar pijn te doen. Veel topicstarters gaan hier dan terecht tegenin. Weer anderen denken dat zij gemeend worden geholpen door de users met welgemeende adbviezen. En nemen dan de negatieve toon voor lief. Volgens mij hoef je hier niet neurotisch voor te zijn om hierin te trappen.

Klopt Waarom is dat zo op fok!? Zitten hier veel gefrustreerde en neurotische mensen?

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 16:25 schreef hlmllp het volgende:
Maaar om weer even echt ontopic te gaan:

Wordt neuroticisme tegenwoordig niet gewoon ADHD genoemd?

Nee dat is niet hetzelfde.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 21:46 schreef LulaHoola het volgende:

[..]

Nee dat zijn denk ik twee verschillende dingen. ADHD is iemand die te onrustig of te ijverig is en moeilijk kan samenwerken met anderen (das mijn ervairng met ADHD mensen). Een neuroot denkt aan twintig dingen tegelijk vanuit angst.

Wat jij zegt is ook geen neuroot.

Een neuroot is iemand die last heeft van psychische klachten, terwijl die nog wel een intacte realiteitsbesef heeft.

Iemand die psychische problemen heeft maar de realiteit verliest (zoals in een psychose gebeurd)
Kan ook wel een psychoot genoemd worden (psychoot heb ik even zelf verzonnen, om de term neuroot die eigenlijk ook niet bestaat duidelijk te maken)

Daarom heet de persoonlijkheidsstoornis borderline borderline, omdat het grensgeval betekend tussen neurose en psychose.

Maar naast persoonlijkheidstoornissen heb je ook persoonlijkheidorganisaties, daarin komt het woord neurose ook terug;

Dit heb ik even gekopieerd:

De neurotische persoonlijkheidsorganisatie.
De neurotische persoonlijkheidsorganisatie is de meest gunstige in vergelijk met de psychotische en de borderlineorganisatie. In tegenstelling tot een borderline en psychotische persoonlijkheidsorganisatie of structuur is er bij de neurotische persoonlijkheid geen sprake van een defect of een tekort in de op zich intacte persoonlijkheidsstructuur, maar ‘slechts” sprake van een (onbewust) innerlijk conflict.
M.a.w. de realiteitstoestsing is in tact (er zijn geen wanen en hallucinaties), er wordt geen gebruik gemaakt van primitieve maar van rijpe afweermechanismen en er is geen sprake van identiteitsdiffusie.

Kenmerkend zijn de volgende punten:
1. Iemand met een neurotische persoonlijkheidsorganisatie beleeft zichzelf als een geheel, met zowel goede als minder goede kanten en ook de ander wordt beleefd als iemand met zowel
gunstige als ongunstige eigenschappen.
2. De afweermechanismen zijn overwegend rijp en gecentreerd rondom verdringing
3. De angsten betreffen vooral de liefde van de ander te verliezen, faalangst, gewetensangst en er is vooral angst voor de eigen woede of agressie.
4. Er is sprake van objectconstantie: men is dus in staat de emotionele band met de ander vast te houden ook in diens afwezigheid.
5. Men kan fysieke en emotionele intimiteit verdragen, maar ook alleen zijn.
6. Men is in staat te leren van ervaringen
7. Er is sprake van een intrapsychisch of innerlijk conflict tussen de drie instanties van de persoonlijkheid: het es, ego en superego of binnen de verschillende instanties, hetgeen aanleiding geeft tot het
ervaren van schuldgevoelens, ambivalentie (tegenstrijdige gevoelens) en dilemma’s die vaak sterk worden afgeweerd.
8. De conflicten centreren zich meestal rond de thema’s macht-onmacht, afhankelijkheid-onafhankelijkheid, activiteit-passiviteit. Relaties met anderen zijn wederkerig en men is in staat empathie voor de
beleving van de ander op te brengen.
9. In sommige gevallen is de integratie van het superego of het geweten nog niet volledig tot stand gekomen en dus vaak overmatig streng. Ze houden zich op rigide wijze aan normen en waarden.
En men vertoont perfectionistische trekken
10 Soms is er sprake van secundair narcistische karakterafweer. (zie verder)

Bij mensen met een neurotische persoonlijkheidsorganisatie of structuur is er veelal sprake van veel te sterk aangezette remmings- en controle mechanismen. Gevoelens van woede en protest zijn sterk ontmoedigd, wat het individuatie- en separatieproces heeft verstoord. Deze mensen zijn dus vaak geremd en subassertief, neigen gevoelens van woede sterk te verdringen en te internaliseren (= de woede richt zich naar binnen en heeft de vorm van zelfbestraffend, zelfondermijnend of zelfkwellend masochistisch gedrag) met als gevolg neurotische depressie en de neiging zich te veel aan te passen aan de wensen van anderen met opgeving van eigen autonomie of zelfstandigheid. Dit alles uit angst de liefde en waardering van anderen te verliezen. Hun gewetensfunctie is meestal te sterk ontwikkeld, wat aanleiding geeft tot heftige schuld en schaamte gevoelens. Perfectionisme en bedekte machtsstrijd komen vaak voor.

Een neurotische persoonlijkheidsorganisatie kan zich in allerlei beelden of symptomen manifesteren, zoals in vermijdende of afhankelijke persoonlijkheidstrekken of in obessief-compulsieve d.w.z. dwangmatige trekken of sterke controle dwang. Ook depressief-masochistische en hysterische trekken wordt veelvuldig aangetroffen.

Daarnaast kan het zich manifesteren in secundair narcisme, d.w.z. narcistische afweer van afhankelijkheidsbehoeften. Dat laatste betekent dat men net doet alsof men niemand nodig heeft, omat men zo bang is eigen afhankelijkheidsbehoeften te onderkennen of omdat men zo bang is zich te hechten vanwege de angst verlaten te zullen worden. In dat geval kan men dus heel moeilijk troost en steun accepteren. Verder kan het zich uiten in allerlei neurotische stoornissen, zoals stemmings- en angststoornissen, die vaak gepaard gaan met allerlei lichamelijke klachten of stressverschijnselen waaraan geen lichamelijke oorzaak ten grondslag ligt. M.a.w. men is geneigd emotionele problemen om te zetten in lichamelijke klachten, dus te somatiseren.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 16:25 schreef hlmllp het volgende:
Maaar om weer even echt ontopic te gaan:

Wordt neuroticisme tegenwoordig niet gewoon ADHD genoemd?

Nee, zijn twee heel verschillende dingen.

Iemand met adhd kan ook neurotisch zijn, maar hoef niet!

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 23:32 schreef Skitzofrenix het volgende:
Iemand met adhd kan ook neurotisch zijn, maar hoef niet!

Net zoals iemand zonder adhd neurotisch kan zijn.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 23:32 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Net zoals iemand zonder adhd neurotisch kan zijn.

Precies!

quote:

Op zondag 20 mei 2012 17:14 schreef Keep_Walking het volgende:
Een vraag hierover, zijn mensen die psychotisch zijn per definitie neurotisch, of kunnen hele stabiele mensen ook neurotisch worden?

Neurotiscisme en (kwetsbaarheid voor) psychose zijn onafhankelijke kenmerken. Stabiele mensen kunnen niet neurotisch worden (dat is een vrije statisch persoonlijkheidskenmerk). Labiliteit komt sterk overeen met neurotiscisme. Maar ook niet-neurotische personen kunnen een psychose ontwikkelen.

Om even een muzikale metafoor te maken

volgens mij is dit neuroot muziek:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

en dit adhd muziek

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik had het ook meer over de producer, de beat zelf

maar tupac sowieso ja

quote:

Op zondag 20 mei 2012 17:14 schreef Keep_Walking het volgende:
Een vraag hierover, zijn mensen die psychotisch zijn per definitie neurotisch, of kunnen hele stabiele mensen ook neurotisch worden?

Nee. Mensen die een psychotische kwetsbaarheid hebben en deze kwetsbaarheid zich uit hebben een psychotische persoonlijkheid organisatie. Het kan wel samen gaan, maar hoeft niet. En stabiele mensen kunnen neurotisch worden, maar dan moet er wel heel wat gebeurd zijn in de ontwikkeling denk k , en sowieso heb je dan al een kwetsbaarheid er voor.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 22:16 schreef Skitzofrenix het volgende:

Dit heb ik even gekopieerd:

Bron ? Ik herken mezelf wel een beetje in de beschrijving.

[ Bericht 5% gewijzigd door jcdragon op 20-05-2012 20:13:29 ]

quote:

Op zondag 20 mei 2012 21:37 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Volgens wikipedia komt deze theorie vanuit de Zelfpsychologie dat ontwikkelt werd door Heinz Kohut.

Er staat op wiki dat mensen met een psychotische persoonlijkheidsorganisatie niet meer te herstellen zijn. Klopt dat?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Zelfpsychologie

Goede vraag. Ligt er aan wat er precies met niet herstellen bedoelt wordt. Als je een kwetsbaarheid voor psychoses hebt, dan zou dat inderdaad nooit over kunnen gaan, dat zal er altijd wezen. Maar met medicatie en eventueel therapie waar de persoon goed op reageert is de kans groot dat de persoon er geen last meer van heeft, en ik kan dat wel zien als een herstel.

Wel een goede link om te lezen trouwens, want dit is een andere theorie over persoonlijkheidsorganisaties dan die ik ken, blijkt dus dat er verschillende theorieën zijn. Het komt allemaal wel op hetzelfde neer.

quote:

Op zondag 20 mei 2012 19:54 schreef jcdragon het volgende:

[..]

Bron ? Ik herken mezelf wel een beetje in de beschrijving.

http://psychosoof.actieforum.com/t287-persoonlijkheidsorganisaties

Maar als je er naar googelt krijg je veel pagina's er over

Ik kan je uit ervaring vertellen dat sterk zijn bakken met energie en moeite kost.

Sterk of zwak word bepaald door de situatie waar je in zit.

quote:

Op donderdag 17 mei 2012 21:41 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Niet allemaal. Maar neuroticisme heeft ook veel te maken met boosheid en woede. Sommige neuroten weten dat in hun voordeel te gebruiken. Je merkt niet op eerste gezicht dat ze neurotisch zijn, ze komen juist heel gepassioneerd over (zoals Geert Wilders). Maar diep van binnen hebben ze veel last van negatieve emoties.

Niet vergeten dat er ook andere karaktertrekken meespelen zoals hoe gedisciplineerd en planmatig ze zijn. Ook al hebben ze last van depressies, woede en angst, kunnen ze nog steeds doorzetten om te presteren zoals ze moeten. Iemand kunnen regelmatig bok een psychiater rondlopen en anti-depressiva slikken en nog steeds leider van een politieke partij zijn.

Dus je zegt dat wanneer een persoon neorotisch is, maar wel andere kwaliteiten heeft zoals planning, dat zij toch gebruik weten te maken van hun angst.woede?

In dat geval betkent het of je het redt in het leven of niet, dat dat afhankelijk is van de samenstelling van je persoonlijkheid. En de factoren om je heen want ommige dingen zijn haast onontkomelijk natuurlijk. Bijvoorbeeld littekens of je hebt littekens en geen geld om het optelossen.

quote:

Op maandag 21 mei 2012 22:00 schreef LulaHoola het volgende:

[..]

Dus je zegt dat wanneer een persoon neorotisch is, maar wel andere kwaliteiten heeft zoals planning, dat zij toch gebruik weten te maken van hun angst.woede?

In dat geval betkent het of je het redt in het leven of niet, dat dat afhankelijk is van de samenstelling van je persoonlijkheid. En de factoren om je heen want ommige dingen zijn haast onontkomelijk natuurlijk. Bijvoorbeeld littekens of je hebt littekens en geen geld om het optelossen.

Het kan toch dat je van je kwetsbaarheden juist je sterke eigenschappen maakt?

Dat zie je vaak ook bij perfectionisme. Veel mensen zien dit voor zichzelf als iets negatiefs, maar volgens mij kom je juist heel met perfectionisme en is het juist iets positiefs om te hebben!

Als iemand van zichzelf verwacht dat hij/zij perfect werk moet leveren omdat ie bang is iets van commentaar/afwijzing/etc te ervaren dan is dat verre van positief al lijkt diegene daar 'heel ver' mee te komen.

Daarnaast heeft perfectionisme weinig te maken met hetgeen wat je werkelijk doet, het is meer een constant bezig zijn om het bezig zijn met daarbij een angst om tekort te schieten en dan niet goed genoeg te zijn.

Ik zeg toch ook dat het voor zo'n persoon iets negatiefs kan zijn?

Maar soms denk ik; had ik dat ook maar, met mijn chaotische gedrag, ondanks dat ik weet dat het niet altijd leuk is om het te hebben.

quote:

Op maandag 21 mei 2012 23:09 schreef Skitzofrenix het volgende:
Ik zeg toch ook dat het voor zo'n persoon iets negatiefs kan zijn?

Maar soms denk ik; had ik dat ook maar, met mijn chaotische gedrag, ondanks dat ik weet dat het niet altijd leuk is om het te hebben.

Mensen met een chaotisch gedrag hebben volgens mij meer een gebrek aan motivatie en discipline dan aan perfectionisme. Bedoel je dat misschien?

Jawel ik begrijp het, ik bedoelde het meer in de zin van dit topic want mensen die erg perfectionistisch zijn kunnen sterk en gedreven overkomen terwijl ze eigenlijk lijden aan/onder een angst om 'niet goed genoeg' te zijn. Die vluchten dan hun hoofd in waar de illusie van overzicht en controle zich bevind.

Terwijl chaotisch bezig zijn juist weer een gebrek aan overzicht is maar wanneer daar geen negatieve zelfoordelen aan ten grondslag liggen lijkt me dat toch net wat fijner dan perfectionisme

Maar goed, gulden midden enzo etc.

quote:

Op maandag 21 mei 2012 23:18 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Mensen met een chaotisch gedrag hebben volgens mij meer een gebrek aan motivatie en discipline dan aan perfectionisme. Bedoel je dat misschien?

Denk eerder genoeg motivatie maar nog niet geleerd hebben dat effectief te focussen.

quote:

Op maandag 21 mei 2012 23:26 schreef Canillas het volgende:

[..]

Denk eerder genoeg motivatie maar nog niet geleerd hebben dat effectief te focussen.

Ik denk dat ik dan een andere definitie van chaos hanteer
Ik zie chaos meer als vernieling.

Haha, nee voor mij is chaotisch gedrag meer het verliezen van overzicht, precies wat Canillas zegt

quote:

Op zondag 20 mei 2012 22:14 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik kan je uit ervaring vertellen dat sterk zijn bakken met energie en moeite kost.

heb je daar ook voorbeelden bij?

Negatieve, misselijkmakende gevoelens op een afstand houden.

Sterk of zwak is denk ik vooral afhankelijk van hoe je reageert op gebeurtenissen en dan bedoel ik niet hoe je direct ná een gebeurtenis reageert want na de dood van een geliefde jank je gewoon en na het verliezen van je baan heb je echt wel even een dip of kleine depressie te pakken maar hoe je er daarna mee omgaat. Blijf je erin of pak je de draad weer op.

Ook valt bij mij onder sterkere mensen de mensen die verantwoording durven nemen en zelf hun eigen problemen willen oplossen. Mensen die niet hun problemen afschuiven op 'omstandigheden' of anderen maar een oplossing proberen te verzinnen. Dingen overkomen je nou eenmaal wel eens, hoe je er vervolgens mee omgaat bepaald IMHO of je sterk of zwak bent.

Dat is ook precies de 'survival' mentaliteit. Mensen die na een ramp stil in een hoekje gaan zitten of alleen maar zichzelf heel zielig vinden gaan dood, mensen die ondanks de shit situatie proberen er het beste van te maken overleven .

En dan is er nog iets als paniek. sommige mensen raken in blinde paniek als er iets gebeurd. Hoe vaak hoor je niet dat als er bv brand uitbreekt in een discotheek oid dat er heel veel mensen in blinde paniek naar de ingang rennen waar ze zijn binnengekomen en door de mensenmassa óf elkaar verdrukken óf verbranden terwijl er 10 meter verderop een nooduitgang was waar een aantal mensen dat niet compleet in paniek raakten wel doodleuk naar buiten wandelde?

Of dat het gaspedaal van je auto blijft hangen en mensen uit pure angst en paniek volgas blijven doorrijden. Het komt dan niet in die mensen op om gewoon het contact even uit te zetten?

Juist in dat soort situaties, als de stront de ventilator raakt komt het onderscheid tussen sterke en zwakke mensen naar boven naar mijn mening. En dan kunnen veel van de zogenaamde 'zwakke' mensen nog wel eens verbazen

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 10:59 schreef Neymarrr het volgende:

[..]

En dat is volgens mij precies de kernvraag van dit topic: Wat is "sterk zijn"? Is het het naar buiten toe sterk overkomen zoals veel succesvolle mensen dat doen, of juist de innerlijke rust hebben waardoor het weinig uitmaakt hoe de wereld je ziet? Stel iemand heeft een best bepalende angststoornis, maar hij accepteert zichzelf met deze angststoornis volledig. In hoeverre is hij dan zwakker dan iemand die constant op zoek is naar faam en erkenning, maar daarbij wel volgens maatschappelijke maatstaven succesvol is?

Ik vind iemand die zichzelf accepteert zoals hij is een stuk sterker dan iemand die telkens zijn zelfbeeld moet versterken door te patsen met bv dure auto's en merkkleding. Dat is in mijn ogen een teken van een zwakke persoonlijkheid die zijn zelfbeeld en eigenwaarde moet halen uit zijn omgeving.

[ Bericht 14% gewijzigd door Metro2005 op 22-05-2012 11:21:37 ]

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 13:03 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Het is van beiden wat.

Ik vind het hypocriet als mensen beweren dat ze zich niks aantrekken van wat sociaalmaatschappelijk van ze wordt verwacht. Iedereen trekt zich er in een bepaalde mate iets van aan. Mensen zijn sociale wezens die acceptatie verlangen van hun soortgenoten. Zodoende is hun gedrag altijd afhankelijk van de sociale norm. Dit is gewoon menselijk gedrag wat iedereen heeft.

Het is misschien niet goed als je je teveel door de sociale norm laat sturen en daarbij je eigen identiteit verwaarloost. Net zoals het niet goed is je te weinig van de sociale norm aan te trekken.

En nee, ik heb helemaal geen problemen hoe mensen Madonna zien. Ik probeer alleen duidelijk te maken dat sterke en zwakke persoonlijkheidseigenschappen subjectief zijn, maar dat er een sociaalmaatschappelijk beeld is van wat sterk en zwak is.

Ik zit nog wel eens op amerikaanse fietsforums en daar merk je heel duidelijk dat de maatschappelijke norm in Amerika autorijden is. Ik vind mensen die dan ondanks het hoongelach van de massa op de fiets stappen en een dikke middelvinger geven naar de 'norm' juist getuigen van een sterke persoonlijkheid.

_{Een beetje preken voor eigen parochie is het wel want ik ben zelf ook wel een beetje het type 'schijt aan de norm'}

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 18:32 schreef Pulzzar het volgende:
Ik vind mensen die te snel iemand zwak vinden zwak.

Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat iemand de draad weer moet oppakken, omdat het leven verder gaat. Het zijn de buitenstaander die snel oordelen. Ben je bijvoorbeeld je baan verloren en stort je helemaal in, waardoor je wekenlang thuis op de bank zit te kniezen, dan ben je volgens buitenstaanders meteen zwak.

Totdat je zelf eens een keer meemaakt dat het leven allemaal niet zo makkelijk is.

Ik snap best dat dat lastig is, maar rationeel bekeken schiet je er niks mee op om wekenlang thuis op de bank te gaan kniezen. Het beste advies is dan ook om gewoon verder te gaan en een baan te zoeken. Pas dan kun je weer verder gaan met je leven. Dat lukt je niet als je op de bank blijft kniezen.

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 09:04 schreef Halcon het volgende:

[..]

Ik snap best dat dat lastig is, maar rationeel bekeken schiet je er niks mee op om wekenlang thuis op de bank te gaan kniezen. Het beste advies is dan ook om gewoon verder te gaan en een baan te zoeken. Pas dan kun je weer verder gaan met je leven. Dat lukt je niet als je op de bank blijft kniezen.

daar mag je best op wijzen, maar het is niet aan jou om te beslissen wat het best voor iemand is. Ik word daarnaast nogal nijdig van die "helpende" types die onder hun laag van zogenaamde empathie, eigenlijk verschrikkelijk controllerend en manipulatief zijn. Dit zorgt vaak alleen maar voor meer problemen.

Dit is niet persoonlijk naar jou toe gericht natuurlijk, maar meer een algemene constatering.

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 09:43 schreef Neymarrr het volgende:

[..]

daar mag je best op wijzen, maar het is niet aan jou om te beslissen wat het best voor iemand is. Ik word daarnaast nogal nijdig van die "helpende" types die onder hun laag van zogenaamde empathie, eigenlijk verschrikkelijk controllerend en manipulatief zijn. Dit zorgt vaak alleen maar voor meer problemen.

Dit is niet persoonlijk naar jou toe gericht natuurlijk, maar meer een algemene constatering.

Jij wilt met droge ogen beweren dat het beter is om wekenlang op de bank te blijven huilebalken?

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 09:44 schreef Halcon het volgende:

[..]

Jij wilt met droge ogen beweren dat het beter is om wekenlang op de bank te blijven huilebalken?

ik denk dat het beter is om je gevoel te volgen dan je te laten leiden door iemand anders zijn mening over wat je op dat moment nodig hebt.

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 09:46 schreef Neymarrr het volgende:

[..]

ik denk dat het beter is om je gevoel te volgen dan je te laten leiden door iemand anders zijn mening over wat je op dat moment nodig hebt.

Je gevoel kan in zo'n geval zeggen dat je moet blijven huilebalken, terwijl je daarmee geen steek verder komt.

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 09:50 schreef Halcon het volgende:

[..]

Je gevoel kan in zo'n geval zeggen dat je moet blijven huilebalken, terwijl je daarmee geen steek verder komt.

verder komen kan alleen door het gevoel te ervaren, en als dat inhoudt dat je wekenlang op de bank zit dan is dat deel van verder komen. Je kan het natuurlijk ook wegdrukken door "door te gaan met je leven" maar dat is gewoon wachten op een complete burnout.

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 09:54 schreef Neymarrr het volgende:

[..]

verder komen kan alleen door het gevoel te ervaren, en als dat inhoudt dat je wekenlang op de bank zit dan is dat deel van verder komen. Je kan het natuurlijk ook wegdrukken door "door te gaan met je leven" maar dat is gewoon wachten op een complete burnout.

Dat is onzin natuurlijk. Verder gaan met je leven en resultaten boeken geeft je juist energie.

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 09:58 schreef Halcon het volgende:

[..]

Dat is onzin natuurlijk. Verder gaan met je leven en resultaten boeken geeft je juist energie.

Ok ik denk dat we het nooit eens zullen zijn hierover. Verder gaan met je leven is in mijn ogen meer dan resultaten boeken. Het is ook voor jezelf zorgen en luisteren naar je gevoel.

Vertel me dit eens: Zou jij jezelf toelaten om twee weken lang huilend op de bank te liggen als je er helemaal doorheen zit? De oorzaak is niet van belang.

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 09:04 schreef Halcon het volgende:
Ik snap best dat dat lastig is, maar rationeel bekeken schiet je er niks mee op om wekenlang thuis op de bank te gaan kniezen. Het beste advies is dan ook om gewoon verder te gaan en een baan te zoeken. Pas dan kun je weer verder gaan met je leven. Dat lukt je niet als je op de bank blijft kniezen.

Als iemand door het verliezen van een baan helemaal in stort dan kan het nooit een rationeel probleem zijn waarmee diegene zit, dat kan niet anders dan emotioneel zijn.

Dan kan je snel weer een baan zoeken en die bezigheid gebruiken om weg te lopen voor het emotionele maar dan blijf je daarvan afhankelijk omdat je jezelf aan het onderdrukken bent.

Als iemand een baan kwijt raakt en zoiets heeft van ''prima, ik weet wie ik ben en wat ik kan; op naar de volgende baan'' dan is op de bank gaan zitten huilen niet nodig, zal ook geen behoefte aan zijn. Is iemand om wat voor reden ingestort dan is die er wel.

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 09:50 schreef Halcon het volgende:
Je gevoel kan in zo'n geval zeggen dat je moet blijven huilebalken, terwijl je daarmee geen steek verder komt.

Als je daar emotionele problematiek oplost en heelt, is dat niet de belangrijkste vorm van verder komen?

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 09:58 schreef Halcon het volgende:
Dat is onzin natuurlijk. Verder gaan met je leven en resultaten boeken geeft je juist energie.

Weglopen voor problemen geeft tijdelijk energie, zelf geldt voor perfectionisme, drugs en noem het allemaal maar op, dat wil alleen niet zeggen dat je werkelijk goed bezig bent.

Interessante post!! Ik heb nog niet alles gelezen, maar dat ga ik nog doen.
Ik vind eigenlijk niet snel iemand "zwak" ik vind het ook een vervelend woord, het heeft een negatieve lading.
Ik denk dat kracht zit in de manier waarop iemand met iets omgaat.
Je hebt mensen die bijvoorbeeld vaak depressief zijn, ik vind dat heel sterk dat ze toch elke keer de kracht hebben om daaruit te komen en daartegen te vechten.
Terwijl sommige mensen dat weer zien als "zwakte" hij of zij is depressief, dus gevoelig dus "zwak"
Zo zie ik dat persoonlijk helemaal niet.

Ook worden dominante mensen vaak gezien als sterk, maar dat is puur een masker om onzekerheid te verbergen. Overheersen, mensen naar beneden halen, vind ik persoonlijk niet echt sterk.
Woorden zijn geen daden en vaak zijn dominante mensen goed in praten terwijl
diezelfde dominante personen bijvoorbeeld weer niet de discipline hebben om gezond te eten of te stoppen met roken, ik noem maar wat... Dus is iemand dan echt zo sterk van karakter?
Terwijl het rustige gevoelige meisje wat altijd als "zwak" en terughoudend gezien word misschien wel veel meer overwonnen heeft en de discipline heeft om bepaalde dingen te bereiken.

Ik vind ook dat je nooit mag oordelen als je niet weet waar iemand vandaan komt... je weet nooit uit wat voor diep dal iemand komt, dus wat voor de een een overwinning is is voor de ander misschien wat makkelijker, maar dat heeft niks met "zwakte" te maken.

[ Bericht 0% gewijzigd door Groenevlinder op 10-06-2012 17:14:28 ]

quote:

Op zaterdag 19 mei 2012 11:16 schreef Canillas het volgende:

[..]

Ja, in mijn ogen ben je sterk als je voor je eigen oprechte innerlijke geluk durft te gaan ongeachte wat anderen daarvan (zullen) vinden, dat je je leven leeft op een manier die echt bij je past.

Daarbij verkijken mensen zich nog wel eens op wat macht is en wat kracht; macht is dingen onder controle willen houden, kracht is in je kwetsbaarheid durven te gaan staan. Dat laatste is alleen nu nog iets waar mensen die vanuit macht bezig zijn snel op neerkijken, simpelweg omdat ze er bang voor zijn en ze gewend zijn dat deel van zichzelf te ontkennen voor zichzelf. Ook daar kunnen ze weer heel sterk in zijn, het is alleen geen kracht, het is angst/macht.

Angst maakt je sterk, je wordt er letterlijk lichamelijk sterker van en het zet aan tot actie maar het geeft je geen echte kracht. Je angst onder ogen komen en ontdekken dat je het aan kan geeft dat wel. Maatschappij kan zeggen ''jij bent bang dus er is iets mis met je'' maar dat komt voornamelijk omdat deze maatschappij opgebouwd is rondom ontkenning en verdringen ''vooral maar doen alsof er niks aan de hand is'' en ondertussen als lopende tijdbommen doorgaan.

Eens!!