Ik heb de laatste tijd een bepaald gevoel wat nijgt naar onzekerheid en probeer dit te identificeren. Naar aanleiding van mijn gevoelens besloot ik wanneer mijn zus in de omgeving is goed naar mijn gevoel te luisteren en kwam ik tot een bepaalde conclusie/veronderstelling.
Mijn zus is een vlinder. Vroeger gepest, maar nu uitgebloeid tot een super mooie vrouw die helaas zichzelf nog wel is als het zwakkere persoontje ziet. En ik heb soms de indruk dat ze hier dan ook misbruik van maakt (the innocent one.. u can't blame her). Ze is erg flirterig, heeft tientallen vriendjes gehad, trekt van elke man zijn aandacht, en - naar mijn idee - ook die van mijn vader (in een ander opzicht uiteraard).
Ik ben absoluut geen lelijk meisje. Ik ben anderhalf jaar jonger (20) dan mijn zus, blond, lang, slank, en ook ik mag niet klagen over mannelijke aandacht. Daarentegen liggen mijn principes heel anders dan die van mijn zus; ik vind niet veel jongens echt leuk. Vroeger al helemaal niet; gasten van een jaar of 14 vond ik toen ik die leeftijd was totaal niet opwindend, en hun mij ook niet.
Toen ik 14 was zat ik op 't vmbo; ik deed mee met van die stoere wijven die Lonsdale droegen en drugs gebruikten. Ik was heel jong en echt al heel ongelukkig. Op een dag kreeg ik dreigmailtjes van een van die wijven; "jij bent morgen de lul, je bent echt een loser en iedereen vind je dom o.i.d." Ik was zo gefixeerd door die hele kleine wereld met die 6 meiden, dat ik mijn leven zelf ook niet meer zeker was. Ik besloot elke pil in huis in te slikken; zelfmoord poging.
Uiteindelijk vonden mijn ouders mij en ging ik naar het ziekenhuis; maag leeggepompt, van school gegaan, uiteindelijk op de havo beland, in 2 jaar behaald en nu bezig met mijn afstudeerjaar op 'n HBO-opleiding. Ik had eindelijk mensen om me heen die ik begreep, en zij mij. Ik was nog wel schuchter voor mensen die ik niet kende en door luidruchtig te zijn aandacht van anderen probeerde te krijgen; ik dacht altijd dat mensen mij in de zeik gingen nemen.
Enfin; ik zit nu in mijn laatste jaar van 't HBO, werk voor het stagebedrijf waar ik mijn afstudeerstage heb gedaan, dus 't gaat prima. Echter ben ik heel onzeker; ik woon sinds kort samen met mijn zus, en alles wat ik al sinds we jong zijn voel wordt nu zwaar benadrukt.
Mijn vader noemt mijn zus altijd het type dat model kan zijn, en noemt mij een slimmerd die de hersens heeft om echt wat 'te bereiken' in 't leven. Tuurlijk voel ik me vereerd, hij is mega trots. Maar girls will be girls.. je gaat er op letten. Met uitgaan hoorde ik steeds vaker; jaaaa maar jouw zus is wel mooier dan jij. Ik had nooit vriendjes; en jongens die ik zag met uitgaan stapte regelmatig op mijn zus af. De ene keer dat ik een vriendje had, 't stelde niet veel voor maar toch - 't was meer uit dan aan, zoende hij een of twee jaar later met mijn zus. Hij had volgens sommigen zoiets gezegd als: "ja ik heb toentertijd met de verkeerde zus genomen. Zij (ik dus) was altijd down en veel te nuchter; jij bent ten minste gezellig. (of iets in die trand)." Ik had met hem, net voor ik die zelfmoord poging deed. Echt een fijne opsteker als je net uit die periode bent.
Daarnaast ging ik eerder in Amsterdam wonen dan me zus; we woonden eerst allebei in Brabant. Ik had daar een baantje, en ging er weg, en mijn baas zocht vervanging. Ik stelde voor om mijn zus - voordat ze ook naar Amsterdam verhuisde - ook nog voor 'n half jaartje aan te nemen. Dat gebeurde. Op mijn werk was er altijd een collega die compleet verliefd op mij was. Ik was niet verliefd op hem, maar de aandacht was fijn. We praatte veel, en ondanks dat ik fysiek niet tot hem was aangetrokken klikte we wel heel goed. Tot hij voor m'n huis stond 's avonds en als we het door hadden snel wegrende, of dat als ik naar huis fietste van een feestje opeens naast me fietste. Yeah. Weird. Maar goed, alles uitgepraat, en eigenlijk was het meer omdat hij gek op mij was dan dat er iets mis met die jongen was. Hij ontkende dit gedrag wel altijd. Toen ik wegging bij mijn werk, baalde we allebei heel erg. Maar mijn zus kwam er werken; dus dat zat wel goed zei ik. En dat was inderdaad zo. Ze had een goede klik met mijn baas en die collega; sterker nog, ze heeft er tot april gewerkt, en is vlak nadat ze ontslag nam nog met de collega himself naar bed geweest. Ik vond het niet erg; ik keurde het niet af - ik had het zelf alleen nooit gedaan. Maar tuurlijk stak het wel een beetje. Dat plekje, die mensen, die gevoelens, die waren van mij.
En nu is een goede vriendin van mij ook echt heel gek op mijn zus. Die zegt dan van; 'ja, jouw zus is echt heel aardig, anders dan jij.' en dat kan ik niet anders dan beamen, maar het is toch een beetje raar. Wat is er mis met mij?
Nu wil ik al sinds mijn zestiende voor een jaar of langer weg. Reizen, ergens achter een lelijke bar werken en 's avonds van dat geld alles opzuipen, om overdag te gaan surfen en bergen te beklimmen of iets anders idyllisch wat je alleen op je 20ste kan veroorloven om te doen. Nu wil mijn zus mee, maar ik heb daar de laatste tijd mijn twijfels over. Ik merk dat mijn onzekerheid word aangewoekerd door haar; alles wat ik heb opgenoemd hiervoor komt naar voren als zij ook maar een beetje meer aandacht krijgt.
Nu heb ik ook een jongen ontmoet, en ik droom zelfs dat hij verliefd wordt op mijn zus.
Ik baal dat ik toch deze onzekere/jaloerse gevoelens heb en altijd op mijn hoede ben dat jongens misschien mijn zus wel leuker zouden vinden dan ik. Is dit herkenbaar? En moet je zoiets zeggen?
Thanks....
The fuck echt. Zoiets zeg je toch niet?quote:Op maandag 14 mei 2012 00:32 schreef Vesperfly het volgende:
Hij had volgens sommigen zoiets gezegd als: "ja ik heb toentertijd met de verkeerde zus genomen.
Mooi dat je van die mongool af bentThanks voor je reactie. Ik denk dat je inderdaad een punt in dat geval hebt. Het ging ook echt beter toen ik meer m'n eigen gang ging; of meer met mezelf bezig was. Het is nu echter de confrontatie die de hele tijd in my face wordt geduwd. Ja, dat is mijn onzekerheid en ja ik meet mezelf met andere knappe meisjes. Ik kan geen rust vinden en acceptatie dat ik goed ben zoals ik ben, terwijl ik dat wel vaak weet en ook vaak tegen mezelf zeg. Beetje minderwaardigheidscomplex, en dat projecteer ik idd op mijn zus.quote:
Ik denk meer dat je je eigen onzekerheid projecteert op je zus trouwens. Het staat los van haar. Er zullen altijd knappere meisjes zijn. Als je jezelf daar aan gaat meten, dan word je ongelukkig. Simple as that. Moet je niet doen, en is niet nodig. Iedereen is anders en iedereen valt op wat anders.
Dat wil niet zeggen dat je er niet mag zijn hoor
. Ik denk alleen niet dat een vakantie met zijn 2e de juiste manier is om hieraan te werken.Ja klopt, ik ben - al zeg ik het zelf - een fijne vriendin, je kan met mij lachen, goed praten. Wel heb ik snel een grote mond zodat ik zelf niet in de belangstelling sta. 't Is zo dat ik weet dat ik over deze eigenschappen bezit die mij maken tot wie ik ben, maar deze niet volledig accepteer of zo. Altijd onzekerheid die om de hoek komt kijken.quote:
Klinkt alsof je in haar schaduw staat. Het is ook niet alleen het uiterlijk wat meetelt he, ook een stukje uitstraling en sociale eigenschappen en hier kun je wel degelijk aan werken. Je geeft zelf aan dat je meer nuchter bent tov je zus en mensen pikken dit op.
Dat wil niet zeggen dat je er niet mag zijn hoor
Nee, ik heb dus ook het gevoel dat een jaar op vakantie voor mezelf niet goed zou zijn. Wat zouden gevolgen kunnen zijn denk je?
Ik doelde een vakantie met je zus, zo blijf je in haar schaduw staan, althans voor jou gevoelquote:
Nee, ik heb dus ook het gevoel dat een jaar op vakantie voor mezelf niet goed zou zijn. Wat zouden gevolgen kunnen zijn denk je?
Dit. Mij lijkt het dat je gewoon moet beginnen om je eigen leven op te gaan bouwen. Niet als zusje van, maar gewoon als Vesperfly. En alleen op vakantie gaan is een goede start daarvoor. Je zus hoeft niet mee (sterker nog ik zou dat nooit doen) en dat kun je ook gewoon zeggen lijkt me. Op een manier van "Ik vind je niet stom, maar ik wil graag in mijn eentje dat avontuur aangaan". Je bent nog jong, ik denk dat over een jaar of 5 je de wereld al heel anders ziet. Je bent een jong volwassene, er gaat straks een wereld voor je openquote:
Ik denk meer dat je je eigen onzekerheid projecteert op je zus trouwens. Het staat los van haar. Er zullen altijd knappere meisjes zijn. Als je jezelf daar aan gaat meten, dan word je ongelukkig. Simple as that. Moet je niet doen, en is niet nodig. Iedereen is anders en iedereen valt op wat anders.
Ik vind je zus ook een beetje schuldig.
Het lijkt me verdomd logisch dat je nog onzekerder word wanneer ze gaat zoenen met je ex.
Als mn ex dat tegen me zus zou zeggen, zou ze hem slaan en me verdedigen.
Maar nee, ze gaat gewoon lekker zoenen. Fijne zus heb je.
(niet dat alle onzekerheid door haar komt, maar mijn zus probeerd me juist van mijn onzekerheid af te krijgen en doen we leuke dingen met zn 2, kleren uitzoeken, mooi maken en die soort dingen..)
Je geeft aan dat je iets lekker wilt ondernemen, moet je zeker doen!
Met een vriendin, als het je tegen staat om alleen te gaan.
ga je zonder je zuz dan maak je jezelf los van haar en zie je wat je alleen waard bent
ga je samen met je zus, dan is de kans groot dat jullie meer gelijkwaardig gaan worden, want je zus zal jou dan ook hard nodig hebben.
allebei goed dus, maar ik zou alleen gaan. volgens mij heb je dat het hardst nodig, even jezelf vinden.
en dan ook niet meer jongens bij je in de buurt houden die verliefd op je zijn, alleen omdat je het wel leuk vind, die aandacht. dat is gemeen.
En vertel je vader over deze gevoelens en wat het met je doet. Misschien vind hij jou ook wel hartstikke mooi.
En ik zou nog eens een hartig woordje spreken met je zus over die ex. Bro's before ho's weet je wel.
Zou doorgaan met leren jezelf te accepteren en positiever over jezelf te worden, los van je zus of anderen, echt om jezelf en wie jij bent
Sorry. Maar hier geloof ik nou echt niks van. Het lijkt mij erg onwaarschijnlijk.quote:
Met uitgaan hoorde ik steeds vaker; jaaaa maar jouw zus is wel mooier dan jij.
Het komt nogal over alsof je haar allerlei zaken misgunt namelijk.
Ze heeft alle recht om haar zus het te misgunnen om met haar ex te zoenen.quote:
Wees nou gewoon blij met wat je hebt en hou je niet bezig met je zusje of haar verleden/toekomst.
Het komt nogal over alsof je haar allerlei zaken misgunt namelijk.
In de teks staat nergens dat ze haar zus iets misgunt, maar ik zie het als iets onrespectsvol dat je als zus de ex van je zusje zoent.
Er zijn gewoon grenzen en die hoor je niet over te gaan.
Gun haar alle geluk met haar eigen exen.
En als het gaat om die collega, zou ik het me niet kunnen voorstellen dat n zus zoiets zou doen.
Het gaat om respecteren van elkaars gevoelens.
Ik zeg niet dat alle onzekerheid door de zus komt, dat is zeker niet zo, maar ze helpt wel een handje.
Inderdaad. Wat een klootzak!quote:
[..]
The fuck echt. Zoiets zeg je toch niet?
Heb je wel eens een relatie gehad met iemand die depressief was? Laat staan een zelfmoord-poging deed? Ik zou dan ook zo'n uitspraak doen.quote:
Op TS is jaloers, en zet zichzelf in de slachtoffer-rol. Vanuit hem bekeken vind ik het volkomen logisch, niks klootzak.
TS: doe gewoon je eigen ding, en oefen op een beter zelfbeeld en meer zelfvertrouwen. Daar zijn diverse oplossingen en oefeningen voor, even zoeken op internet.
Je hoeft niet te doen alsof alles koek en ei was. Maar zeggen 'ja het was de verkeerde zus' is gewoon onnodig kwetsend.quote:
[..]
Heb je wel eens een relatie gehad met iemand die depressief was? Laat staan een zelfmoord-poging deed? Ik zou dan ook zo'n uitspraak doen.
TS is jaloers, en zet zichzelf in de slachtoffer-rol. Vanuit hem bekeken vind ik het volkomen logisch, niks klootzak.
Depressief of niet, zelfmoordpoging of niet, zoiets zeg je gewoon niet.quote:
[..]
Heb je wel eens een relatie gehad met iemand die depressief was? Laat staan een zelfmoord-poging deed? Ik zou dan ook zo'n uitspraak doen.
TS is jaloers, en zet zichzelf in de slachtoffer-rol. Vanuit hem bekeken vind ik het volkomen logisch, niks klootzak.
TS: doe gewoon je eigen ding, en oefen op een beter zelfbeeld en meer zelfvertrouwen. Daar zijn diverse oplossingen en oefeningen voor, even zoeken op internet.
Hoe zou je zelf zijn?Uit een lekkere omgeving kom jequote:
Met uitgaan hoorde ik steeds vaker; jaaaa maar jouw zus is wel mooier dan jij.
"ja ik heb toentertijd met de verkeerde zus genomen. Zij (ik dus) was altijd down en veel te nuchter; jij bent ten minste gezellig. (of iets in die trand)."
'ja, jouw zus is echt heel aardig, anders dan jij.'
Als mijn partner een zelfmoord-poging zou doen, zou ik me gekwetst, verlaten, eenzaam en verraden voelen. Dan zou ik de behoefte hebben om me te uiten, en het zou moeilijk zijn om het voor me te houden, laat staan om het positief te houden.quote:Op maandag 14 mei 2012 13:18 schreef Little_Dolls het volgende:
[..]
Depressief of niet, zelfmoordpoging of niet, zoiets zeg je gewoon niet.
volgens mij heeft iemand die zelfmoordpogingen doet, steun niodig. maar misschien ben ik raar..quote:
[..]
Als mijn partner een zelfmoord-poging zou doen, zou ik me gekwetst, verlaten, eenzaam en verraden voelen. Dan zou ik de behoefte hebben om me te uiten, en het zou moeilijk zijn om het voor me te houden, laat staan om het positief te houden.
Nee gewoon nog ff de grond instampen!quote:
[..]
volgens mij heeft iemand die zelfmoordpogingen doet, steun niodig. maar misschien ben ik raar..
Nee. Gewoon afstand nemen van je zus. Dus niet meer samenwonen en samen werken en samen reizen, zodat jullie niet automatisch in elkaars schaduw staan. Er valt je zus niks kwalijks te nemen, dit volgt uit wie jullie zijn en de inrichting van jullie levens.quote:
....
Ik baal dat ik toch deze onzekere/jaloerse gevoelens heb en altijd op mijn hoede ben dat jongens misschien mijn zus wel leuker zouden vinden dan ik. Is dit herkenbaar? En moet je zoiets zeggen?
Thanks....
Ik neem geen slachtoffer rol aan, ik kies ervoor om mijn gevoel hier neer te tikken om een betere interpretatie aan de hand van anderen hun mening er op te krijgen. Ik heb nooit daadwerkelijk zielig zitten doen hierover in mijn echte leven. Omdat ik een duidelijke afweging eerst voor mijzelf - gevoelsmatig - wil maken. Fok is daarvoor een hulpmiddel.quote:
[..]
Heb je wel eens een relatie gehad met iemand die depressief was? Laat staan een zelfmoord-poging deed? Ik zou dan ook zo'n uitspraak doen.
TS is jaloers, en zet zichzelf in de slachtoffer-rol. Vanuit hem bekeken vind ik het volkomen logisch, niks klootzak.
TS: doe gewoon je eigen ding, en oefen op een beter zelfbeeld en meer zelfvertrouwen. Daar zijn diverse oplossingen en oefeningen voor, even zoeken op internet.
Ik ben bezig met mijn eigen ding te doen, zeker afgehaakt halverwege mijn verhaal; je kan je in die zin wel identificeren met mijn ex. Anywho, bedankt om het 'je eigen ding doen' te benadrukken. De enige zin in je hele comment die daadwerkelijk van toepassing is geweest.
Dan ben je redelijk egoïstisch, want alle gevoelens van je partner projecteer jij in zo'n situatie op jezelf. Wie doet hier nu zielig?quote:
[..]
Als mijn partner een zelfmoord-poging zou doen, zou ik me gekwetst, verlaten, eenzaam en verraden voelen. Dan zou ik de behoefte hebben om me te uiten, en het zou moeilijk zijn om het voor me te houden, laat staan om het positief te houden.
Dit. Het is MIJN gevoel, en dit wordt benadrukt omdat mijn zus door haar bijzijn MIJ onzeker maakt. Ik misgun mijn zus niets. Het is mijn onzekerheid, en hier moet ik aan werken.quote:
Denk dat het goed is je realiseren dat dit iets is wat jij bij je draagt en zelf doet/in stand houdt en hoe meer aandacht je eraan besteed hoe groter het wordt. Dat bedoel ik niet in de zin dat het niet vervelend is of niks voorstelt, het is zeker klote maar alleen jij kan dit oplossen, niet je zus of iets of iemand anders in je omgeving.
Zou doorgaan met leren jezelf te accepteren en positiever over jezelf te worden, los van je zus of anderen, echt om jezelf en wie jij bent
Als je toch volledige verantwoordelijkheid hiervoor gaat nemen;quote:
en dit wordt benadrukt omdat mijn zus door haar bijzijn MIJ onzeker maakt
De manier waarop jij (onbewust) de aanwezigheid (of anders gezegd het bestaan) van je zus hebt leren interpreteren, het beeld wat je daarbij voor jezelf gevormd hebt en de manier waarop je dat alles bij elkaar op jezelf betrekt doet een gevoel van onzekerheid bij je ontstaan
Niemand kan jou onzeker maken behalve jijzelf, het enige waar je op geraakt kan worden zijn negatieve zelfoordelen die je bij je draagt
quote:
[..]
Ik neem geen slachtoffer rol aan, (...)
Ik heb nooit daadwerkelijk zielig zitten doen (...)
Ik ben bezig met mijn eigen ding te doen (...)
OK, jammer dat de kritiek opzij wordt geschoven. Je had er misschien iets uit kunnen halen.quote:Dan ben je redelijk egoïstisch (...) Wie doet hier nu zielig?
Hoe dan ook, jullie gaan zo te lezen heel innig met elkaar om en misschien wordt het tijd om dat los te laten. Ik zou gewoon wat minder en oppervlakkiger met mijn zus omgaan, als eerste stap. Ik bedoel, waarom zou je veel omgaan met mensen die je slecht doen voelen?
De tweede, belangrijkere stap, is om je leven wat leuker en zelfverzekerder te maken. Identificeer je goede punten. Ik zie intelligentie, openhartigheid, analyserend vermogen, zelf-inzicht, reislust en idealisme. Dus daar kun je op focussen; je pakt een vast tijdstip in de dag, en geeft jezelf een aantal complimenten over de goede dingen die je hebt gedaan die dag. Focus op je talenten.
Ook helpt het, om de negatieve gedachten tegen te spreken. Voorbeeld: de volgende gedachte komt op: "hmmm :-( mijn zus heeft met collega liggen seksen en daarmee afbreuk gedaan aan de vriendschap die ik met hem had". Dan moet je jezelf daarop "betrappen", en dan denken aan de goede punten. Bijv. dat jouw band met hem veel persoonlijker was, dat jij seks niet hoeft te gebruiken als bevestiging, dat er aan de band niks veranderd is, dat jijzelf gewoon gelukkig bent, enzovoort.
Nee? Dan is er echt niets aan de hand. Op zijn hoogst voel je je niet genoeg gewaardeerd, maar de enige relevante waardering is die van jezelf.
Overigens lijkt het uit je verhaal juist eerder dat je zus jou achterna loopt, en niet zozeer dat jij 'in haar schaduw' zou leven. Indien dat echt zo is, geeft dat voornamelijk aan dat je jezelf onnodig gek aan het maken bent.
ik denk dat je je dan een stuk gelukkiger voelt, sowieso wordt het tijd voor je eigen woonruimte denk ik.Dank.quote:
[..]
[..]
OK, jammer dat de kritiek opzij wordt geschoven. Je had er misschien iets uit kunnen halen.
Hoe dan ook, jullie gaan zo te lezen heel innig met elkaar om en misschien wordt het tijd om dat los te laten. Ik zou gewoon wat minder en oppervlakkiger met mijn zus omgaan, als eerste stap. Ik bedoel, waarom zou je veel omgaan met mensen die je slecht doen voelen?
De tweede, belangrijkere stap, is om je leven wat leuker en zelfverzekerder te maken. Identificeer je goede punten. Ik zie intelligentie, openhartigheid, analyserend vermogen, zelf-inzicht, reislust en idealisme. Dus daar kun je op focussen; je pakt een vast tijdstip in de dag, en geeft jezelf een aantal complimenten over de goede dingen die je hebt gedaan die dag. Focus op je talenten.
Ook helpt het, om de negatieve gedachten tegen te spreken. Voorbeeld: de volgende gedachte komt op: "hmmm :-( mijn zus heeft met collega liggen seksen en daarmee afbreuk gedaan aan de vriendschap die ik met hem had". Dan moet je jezelf daarop "betrappen", en dan denken aan de goede punten. Bijv. dat jouw band met hem veel persoonlijker was, dat jij seks niet hoeft te gebruiken als bevestiging, dat er aan de band niks veranderd is, dat jijzelf gewoon gelukkig bent, enzovoort.
Interessant. Waar ben jij heen geweest en nooit meer van terug gekomen? Ik heb inderdaad steeds meer de neiging om zelf te gaan, in plaats van met zijn tweeën. Het is waarschijnlijk mijn eigen angst om alleen te gaan, maar daar staat ook tegenover dat ik hierdoor minder snel op eigen benen zal staan..quote:
Ik zou je aanraden alleen op reis te gaan. Dit is jouw droom en die moet je dus invullen zoals jij dat wilt. Zeker voor jou is het denk ik wel goed om er eens helemaal alleen voor te staan. Dit zal je zelfvertrouwen zeker meer ontwikkelen. Als je dan terugkomt, (Ik zeg als want ikzelf ben ooit blijven plakken) zal je zus dit zelfvertrouwen onderbewust opmerken en anders op je reageren en jij anders op haar. Ik zou zeggen ga ervoor nu je nog jong bent. Je bent nog lang niet klaar met je persoonlijke vorming en dit soort dingen is zo veel meer waard en maakt zo veel meer gelukkig dan pak 'm beet een leasebak ofzo.
Alleen dat zegt inderdaad alles over je eigen zelfbeeld, je projecteert je onzekerheid inderdaad op de ander (je zus dus).
Heb jij ook momenten waarop je je lekker in je vel voelt, en merkt dat je je minder met een ander (je zus, of andere mooie meiden) vergelijkt en meer dan genoeg aandacht krijgt? Of vergelijk je eigenlijk al- en altijd?
De kern zit hem in het groeien van je eigen zelfvertrouwen. En dat doe je door je op jezelf te gaan richten. Ga allemaal dingen ondernemen, zoals reizen, leer door die dingen wat jij wel en niet leuk vindt, dus wat bij je past en wie je dus eigenlijk echt bent. Hoe verder je daarin komt, hoe lekkerder je je met jezelf voelt en hoe minder je je nog met anderen bezighoudt.
Dit is een heel normaal proces voor je leeftijd, de periode dat je je vleugels uitslaat (na de middelbare school) is de periode waarin je jezelf leert kennen doordat je zelfstandig vanalles gaat doen. En jezelf leren kennen doe je door te doen; door te ondernemen.
(zelfvertrouwen heeft dus helemaal niks met er mooi uitzien te maken, maar met lekker jezelf kennen en zijn).
Nee, ik vergelijk in dat opzicht, behalve dus met mijn zus, nooit wat dat betreft. Wel bijvoorbeeld als iemand veel meer zelfverzekerd is, of meer discipline heeft; dingen durft te zeggen in situaties waar ik zelf meer terughoudend ben. Maar qua aandacht van jongens/schoonheid vergelijk ik echt met mijn zus. Bizar eigenlijk.quote:
Oohw, jezelf zo vergelijken met iemand die voor je gevoel meer aandacht krijgt herken ik ook wel hoor.
Alleen dat zegt inderdaad alles over je eigen zelfbeeld, je projecteert je onzekerheid inderdaad op de ander (je zus dus).
Heb jij ook momenten waarop je je lekker in je vel voelt, en merkt dat je je minder met een ander (je zus, of andere mooie meiden) vergelijkt en meer dan genoeg aandacht krijgt? Of vergelijk je eigenlijk al- en altijd?
De kern zit hem in het groeien van je eigen zelfvertrouwen. En dat doe je door je op jezelf te gaan richten. Ga allemaal dingen ondernemen, zoals reizen, leer door die dingen wat jij wel en niet leuk vindt, dus wat bij je past en wie je dus eigenlijk echt bent. Hoe verder je daarin komt, hoe lekkerder je je met jezelf voelt en hoe minder je je nog met anderen bezighoudt.
Dit is een heel normaal proces voor je leeftijd, de periode dat je je vleugels uitslaat (na de middelbare school) is de periode waarin je jezelf leert kennen doordat je zelfstandig vanalles gaat doen. En jezelf leren kennen doe je door te doen; door te ondernemen.
(zelfvertrouwen heeft dus helemaal niks met er mooi uitzien te maken, maar met lekker jezelf kennen en zijn).
Nee hoor, is niet bizar.quote:
[..]
Nee, ik vergelijk in dat opzicht, behalve dus met mijn zus, nooit wat dat betreft. Wel bijvoorbeeld als iemand veel meer zelfverzekerd is, of meer discipline heeft; dingen durft te zeggen in situaties waar ik zelf meer terughoudend ben. Maar qua aandacht van jongens/schoonheid vergelijk ik echt met mijn zus. Bizar eigenlijk.
Elke kleine zusje gaat die periode door..
(soms ook de oudere zus)
Ik had dat ook een hele tijd, rond mn 15-16 wou ik niet eens met mn zus gaan wandelen, naar de stad ofzo..
Je moet jezelf vinden, je moet jezelf mooi leren te gaan vinden..
Zoek iets waardoor je zelfverzekerd word..
Ik draag nooit make-up maar als ik mascara gebruikt voelt t voor mij wel ineens anders en ben ik supermooi.. (zit natuurlijk in mn hoofd.. Want niemand ziet mn make-up)
Of verf je haar, knip het..
Koop nieuwe kleren waarin je je mooi voelt..
Dat hielp bij mij tenminste.. En ik nam me zus mee, omdat zij me juist hielp te overtuigen dat de kleren mooi waren en wat zij zelfs zou dragen..
Dit hielp voor mij, zijn alleen maar opties wat jou misschien zou helpen.
Het klinkt alsof je zus in andere opzichten jou opvolgt;
zij verhuisd naar dezelfde stad als jou, doet tijdelijk hetzelfde werk als jou,
gaat om met de mensen die jij in eerste instantie hebt leren kennen.
En wil met jou mee op reis.
Jullie delen heel veel samen zo komt het op mij over.
Misschien is het goed om dingen voor jezelf te doen, om zelfvertrouwen uit jezelf te halen
en je minder met de ander te gaan meten.
Spanje, niet de meest ideale plek op dit moment.quote:
[..]
Interessant. Waar ben jij heen geweest en nooit meer van terug gekomen? Ik heb inderdaad steeds meer de neiging om zelf te gaan, in plaats van met zijn tweeën. Het is waarschijnlijk mijn eigen angst om alleen te gaan, maar daar staat ook tegenover dat ik hierdoor minder snel op eigen benen zal staan..
Ik heb er ooit een jaartje gestudeerd. Daarna heb ik m'n opleiding in Nederland afgerond want dat was ik wel aan m'n ouders en mezelf verplicht. Ik heb toen kort wat geld verdiend en ben heel hard terug gerend naar mijn Spanje. Nu, een jaar of 14/15 later zit ik er nog steeds. Maar vooral die eerste twee jaar vorm je jezelf. Mij heeft het geleerd om andere levensconcepten te begrijpen en te waarderen. Er zijn geen vaste patronen die al min of meer voor je klaar liggen en dat dwingt je om je eigen keuzes te maken. Ik raad het echt iedereen van jouw leeftijd aan, ga er een jaartje tussenuit. Al word je daarna de meest stoffige archiefmedewerker, dit neemt niemand je meer af.
Persoonlijk ben ik een half jaar in China geweest. Geweldige tijd gehad. Je hoeft niet bang te zijn om alleen te gaan, in de backpacker hotels heb je ongelofelijk makkelijk aanspraak. Bovendien heeft elke stad een Nederlandse community, mocht je daarop terug willen vallen, te vinden via meetup.com of Facebook, ofzo.quote:
[..]
Interessant. Waar ben jij heen geweest en nooit meer van terug gekomen? Ik heb inderdaad steeds meer de neiging om zelf te gaan, in plaats van met zijn tweeën. Het is waarschijnlijk mijn eigen angst om alleen te gaan
Gewoon doen. En ga alleen, het is belangrijk dat je die stap zelf zet. Zeg tegen je zus dat je alleen wilt gaan omdat je dat nodig hebt. Als ze dat niet begrijpt, dan hoef jij dat niet uit te leggen, of zo.
Havo versneld in twee jaar gedaan, versnelde HBO opleiding van 3 jaar nu. Niet bewust, trouwens.quote:
20 en klaar met het HBO, zelfs na een lastige route via het vmbo
[ Bericht 100% gewijzigd door Vesperfly op 16-05-2012 13:07:09 ]
met zon slim zusje zou ik ook jaloers zijn
alleen maar mooi zijn is ook niet allesSuper slechte concentratie tijdens cito toets, doe je zoveel jaar niks op de basisschool moet je opeens je kunnen focussen op zo'n toets. Volgens mij hebben ze in België het systeem dat je zo ver mogelijk bovenaan begint, gymnasium, en vervolgens alleen maar kan afzakken naar je eigen niveau. Much better if you ask me.quote:
hoe kwam je op het vmbo terecht ?
met zon slim zusje zou ik ook jaloers zijn
Ja, ga het dit weekend denk maar is bespreekbaar maken...quote:
[..]
Persoonlijk ben ik een half jaar in China geweest. Geweldige tijd gehad. Je hoeft niet bang te zijn om alleen te gaan, in de backpacker hotels heb je ongelofelijk makkelijk aanspraak. Bovendien heeft elke stad een Nederlandse community, mocht je daarop terug willen vallen, te vinden via meetup.com of Facebook, ofzo.
Gewoon doen. En ga alleen, het is belangrijk dat je die stap zelf zet. Zeg tegen je zus dat je alleen wilt gaan omdat je dat nodig hebt. Als ze dat niet begrijpt, dan hoef jij dat niet uit te leggen, of zo.
Een tussenweg is dat je bijv. samen een week op vakantie gaat, en daarna er zelf op uit.quote:
[..]
Ja, ga het dit weekend denk maar is bespreekbaar maken...
Ben jij trouwens gaan reizen in China of op dezelfde plek voor een half jaar gebleven? En hoezo China?quote:
[..]
Een tussenweg is dat je bijv. samen een week op vakantie gaat, en daarna er zelf op uit.
als je vader dit over jullie zegt:
"Mijn vader noemt mijn zus altijd het type dat model kan zijn, en noemt mij een slimmerd die de hersens heeft om echt wat 'te bereiken' in 't leven."
dan zou ik me er absoluut geen zorgen over maken dat hij een voorkeur heeft voor je zus. uiterlijk versus echte inhoud. lijkt me juist een zeer groot compliment, en ook eerder een moment voor je zus om te denken "hmm, pap vindt me heel knap, jeej, maar blijkbaar valt dat niet onder 'echt iets bereiken', waar hij bij mijn zusje wel van overtuigd is, balen."
Ik heb niet alles nagelezen, maar ik wil even reageren op deze openingspost:quote:
Hi,
Ik heb de laatste tijd een bepaald gevoel wat nijgt naar onzekerheid en probeer dit te identificeren. Naar aanleiding van mijn gevoelens besloot ik wanneer mijn zus in de omgeving is goed naar mijn gevoel te luisteren en kwam ik tot een bepaalde conclusie/veronderstelling.
Mijn zus is een vlinder. Vroeger gepest, maar nu uitgebloeid tot een super mooie vrouw die helaas zichzelf nog wel is als het zwakkere persoontje ziet. En ik heb soms de indruk dat ze hier dan ook misbruik van maakt (the innocent one.. u can't blame her). Ze is erg flirterig, heeft tientallen vriendjes gehad, trekt van elke man zijn aandacht, en - naar mijn idee - ook die van mijn vader (in een ander opzicht uiteraard).
Ik ben absoluut geen lelijk meisje. Ik ben anderhalf jaar jonger (20) dan mijn zus, blond, lang, slank, en ook ik mag niet klagen over mannelijke aandacht. Daarentegen liggen mijn principes heel anders dan die van mijn zus; ik vind niet veel jongens echt leuk. Vroeger al helemaal niet; gasten van een jaar of 14 vond ik toen ik die leeftijd was totaal niet opwindend, en hun mij ook niet.
Toen ik 14 was zat ik op 't vmbo; ik deed mee met van die stoere wijven die Lonsdale droegen en drugs gebruikten. Ik was heel jong en echt al heel ongelukkig. Op een dag kreeg ik dreigmailtjes van een van die wijven; "jij bent morgen de lul, je bent echt een loser en iedereen vind je dom o.i.d." Ik was zo gefixeerd door die hele kleine wereld met die 6 meiden, dat ik mijn leven zelf ook niet meer zeker was. Ik besloot elke pil in huis in te slikken; zelfmoord poging.
Uiteindelijk vonden mijn ouders mij en ging ik naar het ziekenhuis; maag leeggepompt, van school gegaan, uiteindelijk op de havo beland, in 2 jaar behaald en nu bezig met mijn afstudeerjaar op 'n HBO-opleiding. Ik had eindelijk mensen om me heen die ik begreep, en zij mij. Ik was nog wel schuchter voor mensen die ik niet kende en door luidruchtig te zijn aandacht van anderen probeerde te krijgen; ik dacht altijd dat mensen mij in de zeik gingen nemen.
Enfin; ik zit nu in mijn laatste jaar van 't HBO, werk voor het stagebedrijf waar ik mijn afstudeerstage heb gedaan, dus 't gaat prima. Echter ben ik heel onzeker; ik woon sinds kort samen met mijn zus, en alles wat ik al sinds we jong zijn voel wordt nu zwaar benadrukt.
Mijn vader noemt mijn zus altijd het type dat model kan zijn, en noemt mij een slimmerd die de hersens heeft om echt wat 'te bereiken' in 't leven. Tuurlijk voel ik me vereerd, hij is mega trots. Maar girls will be girls.. je gaat er op letten. Met uitgaan hoorde ik steeds vaker; jaaaa maar jouw zus is wel mooier dan jij. Ik had nooit vriendjes; en jongens die ik zag met uitgaan stapte regelmatig op mijn zus af. De ene keer dat ik een vriendje had, 't stelde niet veel voor maar toch - 't was meer uit dan aan, zoende hij een of twee jaar later met mijn zus. Hij had volgens sommigen zoiets gezegd als: "ja ik heb toentertijd met de verkeerde zus genomen. Zij (ik dus) was altijd down en veel te nuchter; jij bent ten minste gezellig. (of iets in die trand)." Ik had met hem, net voor ik die zelfmoord poging deed. Echt een fijne opsteker als je net uit die periode bent.
Daarnaast ging ik eerder in Amsterdam wonen dan me zus; we woonden eerst allebei in Brabant. Ik had daar een baantje, en ging er weg, en mijn baas zocht vervanging. Ik stelde voor om mijn zus - voordat ze ook naar Amsterdam verhuisde - ook nog voor 'n half jaartje aan te nemen. Dat gebeurde. Op mijn werk was er altijd een collega die compleet verliefd op mij was. Ik was niet verliefd op hem, maar de aandacht was fijn. We praatte veel, en ondanks dat ik fysiek niet tot hem was aangetrokken klikte we wel heel goed. Tot hij voor m'n huis stond 's avonds en als we het door hadden snel wegrende, of dat als ik naar huis fietste van een feestje opeens naast me fietste. Yeah. Weird. Maar goed, alles uitgepraat, en eigenlijk was het meer omdat hij gek op mij was dan dat er iets mis met die jongen was. Hij ontkende dit gedrag wel altijd. Toen ik wegging bij mijn werk, baalde we allebei heel erg. Maar mijn zus kwam er werken; dus dat zat wel goed zei ik. En dat was inderdaad zo. Ze had een goede klik met mijn baas en die collega; sterker nog, ze heeft er tot april gewerkt, en is vlak nadat ze ontslag nam nog met de collega himself naar bed geweest. Ik vond het niet erg; ik keurde het niet af - ik had het zelf alleen nooit gedaan. Maar tuurlijk stak het wel een beetje. Dat plekje, die mensen, die gevoelens, die waren van mij.
En nu is een goede vriendin van mij ook echt heel gek op mijn zus. Die zegt dan van; 'ja, jouw zus is echt heel aardig, anders dan jij.' en dat kan ik niet anders dan beamen, maar het is toch een beetje raar. Wat is er mis met mij?
Nu wil ik al sinds mijn zestiende voor een jaar of langer weg. Reizen, ergens achter een lelijke bar werken en 's avonds van dat geld alles opzuipen, om overdag te gaan surfen en bergen te beklimmen of iets anders idyllisch wat je alleen op je 20ste kan veroorloven om te doen. Nu wil mijn zus mee, maar ik heb daar de laatste tijd mijn twijfels over. Ik merk dat mijn onzekerheid word aangewoekerd door haar; alles wat ik heb opgenoemd hiervoor komt naar voren als zij ook maar een beetje meer aandacht krijgt.
Nu heb ik ook een jongen ontmoet, en ik droom zelfs dat hij verliefd wordt op mijn zus.
Ik baal dat ik toch deze onzekere/jaloerse gevoelens heb en altijd op mijn hoede ben dat jongens misschien mijn zus wel leuker zouden vinden dan ik. Is dit herkenbaar? En moet je zoiets zeggen?
Thanks....
Jij en je zus schelen maar 1,5 jaar in leeftijd. Ik heb zelf een zusje dat 3 jaar jonger is en ik merk al dat we soms in dezelfde vriendenkringen belanden. Dat moet bij jullie nog veel meer het geval zijn; een jaar leeftijdsverschil is maar heel weinig. Dat jullie dus soms indezelfde "vijver" lijken te vissen lijkt me logisch. Jij vergelijkt jezelf daarbij wel heel erg met je zus; waarom? jij bent wie jij bent. Ja, er zullen mensen zijn die meer naar je zus toe trekken, maar ook andersom zullen er heus wel mensen zijn die hun voorkeur geven aan jou.
Daarbij: heb je het hier met je zus over gehad? je zegt dat jullie samenwonen, dus jullie moeten elkaar wel goed kennen... Wat denkt ZIJ ervan? Ik snap dat het een moeilijk onderwerp is om met haar te bespreken, maar als zij beseft dat jij onzeker wordt als zij met jouw ex'en zoent, zal ze daar misschien meer rekening mee houden..
Toevallig kwam dat zo uit, ik besprak mijn plannen op het bedrijf waar ik stage liep, en diegene bood aan om een stageplek aldaar te regelen :-)quote:
[..]
Ben jij trouwens gaan reizen in China of op dezelfde plek voor een half jaar gebleven? En hoezo China?
Ik heb er vier maanden stage gelopen, en twee maanden rondgetrokken.
Dit is best wel begrijpelijk, gezien wat je mee hebt gemaakt (en van anderen hebt gehoord over die ene jongen, als dat klopte). Maar een beetje een degelijke jongen is natuurlijk totaal anders dan dat. Ik weet niet of je het moet zeggen, het hangt heel erg van de situatie af (hebben jullie al iets?), maar het kan wel een hoop onzekerheid/spanning uit de lucht halen en als die jongen is zoals ik, dan zal hij het alleen maar op prijs stellen dat je je angsten met hem deelt en dat hij je gerust kan stellen (vooropgesteld dat er wel al "iets" is tussen jullie).quote:
Nu heb ik ook een jongen ontmoet, en ik droom zelfs dat hij verliefd wordt op mijn zus.
Ik baal dat ik toch deze onzekere/jaloerse gevoelens heb en altijd op mijn hoede ben dat jongens misschien mijn zus wel leuker zouden vinden dan ik. Is dit herkenbaar? En moet je zoiets zeggen?
Thanks....