LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Kanker is gewoon een zo stomme ziekte. Als ik zou kunnen zou ik het deze wereld uit willen helpen. Toen ik 2 was is mijn Opa hieraan overleden(al ruim 24 jaar geleden). Mijn opa's vader en mijn oma's moeder zijn hieraan overleden. En voor zover ik heb meegekregen was het echt een hel...dat is kanker ook..en het is zwaar voor de zieke zelf maar ook zwaar voor de omgeving.
En de 10e is het exact 3 maanden geleden dat een oom eraan is overleden en een vriendin van mijn moeder is 3 weken na mijn oom aan kanker overleden.
En het is zeer zwaar en hangt deels ook af van de zieke zelf hoe je meemaakt. Bij mijn oom leek het of er niks aan de hand was tot de laatste week, toen kon hij niet meer en stopte met werken.
Maar dat kwam doordat hij alle pijn in zich opnam en voor zich hield.
En de 10e is het exact 3 maanden geleden dat een oom eraan is overleden en een vriendin van mijn moeder is 3 weken na mijn oom aan kanker overleden.
En het is zeer zwaar en hangt deels ook af van de zieke zelf hoe je meemaakt. Bij mijn oom leek het of er niks aan de hand was tot de laatste week, toen kon hij niet meer en stopte met werken.
Maar dat kwam doordat hij alle pijn in zich opnam en voor zich hield.
Hè gotver _Joy_.. Dat is echt shit. Ik kan me dat goed voorstellen, dingen waarvan je weet dat het er aan zit te komen, maar toch wil je er eigenlijk niks van weten. Zo weet ik ook wel dat ik van mijn chemo mijn haar weer ga kwijtraken, maar toch hield ik hoop dat het niet zou gebeuren. Maar nu valt het toch uit, langzaam, maar het gaat toch.quote:Op dinsdag 4 september 2012 22:52 schreef _Joy_ het volgende:
Vorige week te horen gekregen dat ik in oktober weer een radio actieve slok ga krijgen... Vanaf morgen stoppen met de schildklier medicijnen, dat houdt dus in dat ik me niet zo fijn zal gaan voelen.
De slok moet herhaald worden omdat de vorige slok 1 jaar geleden is. Ondanks dat ik wist dat het eraan zat te komen baal ik wel. Ik voelde me net weer een beetje de oude, alles liep gesmeerd, nou dit weer :-(
There are no secrets in life, just hidden truths that lie beneath the surface.
Hè gatver ja, dat vond ik toen ook niet leuk! Laat je het scheren? Dat heb ik toen wel gedaan. Iedere keer plukken haar vinden leek mij erg confronterend, dan alles maar ineens eraf.quote:Op dinsdag 4 september 2012 23:11 schreef Fratz het volgende:
[..]
Hè gotver _Joy_.. Dat is echt shit. Ik kan me dat goed voorstellen, dingen waarvan je weet dat het er aan zit te komen, maar toch wil je er eigenlijk niks van weten. Zo weet ik ook wel dat ik van mijn chemo mijn haar weer ga kwijtraken, maar toch hield ik hoop dat het niet zou gebeuren. Maar nu valt het toch uit, langzaam, maar het gaat toch.
Ben je erg ziek van de chemo?
Ik post niet veel maar heb wel het een en ander over jouw situatie mee gekregen, ik vind het zo erg voor jou en je omgeving! Ik heb er geen woorden voor...
Nee ik scheer het dit keer (nog) niet af. Het gaat lang zo snel niet als de vorige keer, ook niet met echte plukken en zo. En gelukkig ben ik niet zo ziek van de chemo. Ik mag wel afkloppen! Ik heb een hele map meegekregen met de bijwerkingen er in van deze chemo en tot nu toe valt het prima te doen. Volgende week heb ik wel een hartfunctie onderzoek dan zal blijken of ik last heb van die chemo. Naar mijn gevoel niet.quote:Op dinsdag 4 september 2012 23:18 schreef _Joy_ het volgende:
[..]
Hè gatver ja, dat vond ik toen ook niet leuk! Laat je het scheren? Dat heb ik toen wel gedaan. Iedere keer plukken haar vinden leek mij erg confronterend, dan alles maar ineens eraf.
Ben je erg ziek van de chemo?
Ik post niet veel maar heb wel het een en ander over jouw situatie mee gekregen, ik vind het zo erg voor jou en je omgeving! Ik heb er geen woorden voor...
Ben wel superblij met deze chemo, hoe raar dat ook klinkt. Hiervoor kreeg ik een chemokuur in pilvorm maar die bleek niets bij me te doen, bij deze chemo kan ik gewoon voelen dat ik vooruit ga! Beter word ik er natuurlijk niet van, maar dat ik me nu beter voel is al heel wat. Van maanden in bed liggen tot weer beneden komen is een groot verschil in kwaliteit van leven!
There are no secrets in life, just hidden truths that lie beneath the surface.
Precies hetzelfde hier. Ik ben 21 en kwam er afgelopen maart achter. Ik ben net klaar met mijn chemo's en begin over 2 weken met bestralingen. Ben er nou wel klaar mee maar heb weinig keuze.quote:
Ik kom (als kloon) uit de kast: een jaar geleden werd lymfklierkanker bij mij vastgesteld. Niet iets wat je verwacht, als "gezonde" twintiger zonder spectaculaire medische voorgeschiedenis. De huisarts verwachtte het kennelijk ook niet, ik had het gewoon benauwd door een allergie, dus moest de tumor eerst 20cm groot worden (in de ruimte die voor m'n longen was gereserveerd) voordat het in het ziekenhuis toevallig werd ontdekt bij een bloedtestje
Ondertussen heb ik een aantal stevige chemokuren achter de rug, en vijftien bestralingen. Dat heeft geholpen, na de chemokuren was er niets meer van de tumor te zien, de bestralingen zijn voor de zekerheid geweest. M'n haar (incl. wenkbrauwen en de hele bende) is weer terug, ik heb m'n studie afgerond en de zon schijnt. Zekerheid dat het weg is krijg je niet, de controles blijven spannend maar het ziet er allemaal goed uit.
Mijn boodschap: je celdeling is een loterij waar je iedere dag ongewild aan meedoet, als je langer meespeelt maak je een grotere kans, maar het kan ook beginners zomaar overkomen. Natuurlijk ga je als jonkie niet stilstaan bij alle mogelijke ellende die je met een verwaarloosbaar kleine kans zou kunnen overkomen, dat heb ik ook nooit gedaan. Maar al het onderzoek begint wel ergens toe te leiden, denk daar aan als er deze week iemand met een collectebus op de stoep staat. Ik ben in ieder geval iedereen dankbaar die bijgedragen heeft aan mijn behandeling, al kan ik ze nooit allemaal persoonlijk bedanken.
Ik ben zelf heel blij dat zowel aan vaders kant en moeders kant van de familie nog nooit iemand kanker heeft gehad! *klopt even af*
Ken het alleen wat indirecter dus, ook op dit moment. Nare ziekte ik hoop dat er een dag komt dat je wanneer je hoort dat je kanker hebt het niet meer veel voorstelt en er een goede behandelmethode is.
Ken het alleen wat indirecter dus, ook op dit moment. Nare ziekte ik hoop dat er een dag komt dat je wanneer je hoort dat je kanker hebt het niet meer veel voorstelt en er een goede behandelmethode is.
Blues ain't nothing but a good man feeling bad...
Tja.. Afgelopen winter is mn moeder helaas na een ziekbed van een half jaar overleden aan longkanker (met uitzaaiingen door haar hele lichaam..). Moeilijke, onzekere tijd en een onverdraagbaar moeilijke afloop waarbij mijn moeder iedereen heeft geprobeerd het zo makkelijk mogelijk te doen lijken door nooit te klagen, altijd optimistisch te blijven, zelfs nog de avond voor ze kwam te overlijden. Echt een kutziekte met, in het geval van longkanker, een enorm kleine kans om te overleven.
Bij mij in de familie zijn ook 5 gestorven aan kanker waaronder 2 geweldige tante's en een oma waar ik ook altijd terecht kon als er iets was. Het is zwaar kl.... om te zien iemand met kanker. En nu weer een goede vriend met kanker.
Zelf kan ik ook zeer slecht tegen als iemand met kanker scheld.
Zelf kan ik ook zeer slecht tegen als iemand met kanker scheld.
^O^
EpicKnife, een vriendelijk doch dringend verzoek om dit topic niet kapen met jouw mening over genezen kanker. Zoals gezegd, is meer geschikt voor BNW. Open daar een topic.
Gewoon negeren als 't niet weggehaald wordt.
Tijdje geleden dat ik hier heb gepost. Sowieso heel veel sterkte aan de andere en nieuwe posters hier.
Schoonmams is nog steeds 'stabiel', heeft paar dagen geleden nog een scan gehad en ze had ten opzichte van de vorige keer geen uitzaaiingen, dat is positief. Ze is zelf ook nog steeds positief, maar wel héél erg moe. Ze kan niet veel doen op een dag en enkele weken geleden hebben ze het chemo-infuus niet goed in haar hand gedaan waardoor het buiten de aderen was beland en haar hele hand van binnenuit 'verband' is door de chemo; de hele hand is één grote korst nog steeds op 't moment. Dan zie je pas écht wat voor ontzettend naar spul het toch ook is. Maar gelukkig is ze van plan om volgende week naar mijn diplomauitreiking te komen
dat vind ik toch wel zó fijn, als ze daar bij kan zijn. Ze zet zékerweten nog door tot de geboorte van kleinkind 2 over 2 maanden... hoop dat daarna de kwaliteit voor haar ook nog afdoende is om niet op te geven, maar ik zou het zó begrijpen als ze de handdoek in de ring gooit... Bah. 
Tijdje geleden dat ik hier heb gepost. Sowieso heel veel sterkte aan de andere en nieuwe posters hier.
Schoonmams is nog steeds 'stabiel', heeft paar dagen geleden nog een scan gehad en ze had ten opzichte van de vorige keer geen uitzaaiingen, dat is positief. Ze is zelf ook nog steeds positief, maar wel héél erg moe. Ze kan niet veel doen op een dag en enkele weken geleden hebben ze het chemo-infuus niet goed in haar hand gedaan waardoor het buiten de aderen was beland en haar hele hand van binnenuit 'verband' is door de chemo; de hele hand is één grote korst nog steeds op 't moment. Dan zie je pas écht wat voor ontzettend naar spul het toch ook is. Maar gelukkig is ze van plan om volgende week naar mijn diplomauitreiking te komen
dat vind ik toch wel zó fijn, als ze daar bij kan zijn. Ze zet zékerweten nog door tot de geboorte van kleinkind 2 over 2 maanden... hoop dat daarna de kwaliteit voor haar ook nog afdoende is om niet op te geven, maar ik zou het zó begrijpen als ze de handdoek in de ring gooit... Bah.
Ja doei.
Fratz, fijn om te lezen dat je je weer wat beter voelt! 
ondanks alles natuurlijk, maar dit is echt veel waard
Moblo, wat leuk dat ze waarschijnlijk naar je uitreiking komt
ondanks alles natuurlijk, maar dit is echt veel waard Moblo, wat leuk dat ze waarschijnlijk naar je uitreiking komt
ik vind dat ook zo raar dat men dat doet. vooral in grote steden is het heel normaal om dat woord als werkwoord, zelfstandig naamwoord, bijvoegelijknaamwoord etc te gebruiken, WHY!?quote:
Zelf kan ik ook zeer slecht tegen als iemand met kanker scheld.
Echt zo tokkie ook.
Motorbloempje, de vermoeidheid die je schoonmoeder heeft, ik herken het zo! Het is zoooo irritant als je wel dingen wilt doen, maar dat het gewoon niet lukt omdat je lichaam niet meewerkt. Ik probeer ook altijd positief te blijven, het lukt aardig (niet altijd natuurlijk). Ik snap dat ook heel goed, dat ze bij jouw diploma uitreiking wil zijn. Je leeft daar gewoon naartoe. Vraagje, krijgt ze ook medicijnen om haar wat meer energie te geven?
Ik ben dit jaar getrouwd bijvoorbeeld en heb daarom ook dexamethason gekregen. Toegegeven, het is wel een paardenmiddel, maar het is wel heel erg fijn om je weer eens een beetje "normaal" te voelen.
Ze zou het eens aan haar dokter kunnen vragen?
De rest van de mensen: allemaal veel sterkte!
Ik ben dit jaar getrouwd bijvoorbeeld en heb daarom ook dexamethason gekregen. Toegegeven, het is wel een paardenmiddel, maar het is wel heel erg fijn om je weer eens een beetje "normaal" te voelen.
Ze zou het eens aan haar dokter kunnen vragen?
De rest van de mensen: allemaal veel sterkte!
There are no secrets in life, just hidden truths that lie beneath the surface.
Het was niet bedoeld uit disrespect, maar het was mijn mening over chemische geneesmiddelen, en over natuurlijke remedies. Sorry voor het gezwam.quote:
EpicKnife, een vriendelijk doch dringend verzoek om dit topic niet kapen met jouw mening over genezen kanker. Zoals gezegd, is meer geschikt voor BNW. Open daar een topic.
Verder sterkte naar de mensen die familieleden en/of vrienden hebben verloren.
ik heb 2 opa's (prostaat en buikvlieskanker) mijn oma (ouderdoms leukemie) 2 tante's van 34 en 42 jaar(hersentumor en borst, eierstok baarmoeder kanker) en 1 oom van 51 jaar(kaaktumor) verloren aan kanker. Een aantal weken terug mijn schoonmoeder van 62 verloren aan uitgezaaide longkanker. Je leeft een beetje tussen hoop en vrees in. Ik zit gelukkig zelf niet in deze situatie maar ik heb veel mensen erg ziek zien worden door levens rekkende behandelingen. Ze leefden misschien wel langer maar op welke manier. Hele dagen op bed liggen, pijn, misselijk. Hoe ik er nu in sta zou ik liever korter leven met nog iets kwaliteit. Maar dat is makkelijk praten als gezond persoon.
Met dat laatste ben ik het wel eens, ik leef liever iets minder lang, maar met redelijke levenskwaliteit. In ieder geval de basis behoeften zelf kunnen uitvoeren, zoals naar de wc gaan, eten enz.quote:
ik heb 2 opa's (prostaat en buikvlieskanker) mijn oma (ouderdoms leukemie) 2 tante's van 34 en 42 jaar(hersentumor en borst, eierstok baarmoeder kanker) en 1 oom van 51 jaar(kaaktumor) verloren aan kanker. Een aantal weken terug mijn schoonmoeder van 62 verloren aan uitgezaaide longkanker. Je leeft een beetje tussen hoop en vrees in. Ik zit gelukkig zelf niet in deze situatie maar ik heb veel mensen erg ziek zien worden door levens rekkende behandelingen. Ze leefden misschien wel langer maar op welke manier. Hele dagen op bed liggen, pijn, misselijk. Hoe ik er nu in sta zou ik liever korter leven met nog iets kwaliteit. Maar dat is makkelijk praten als gezond persoon.
Maar op het moment zelf is het denk ik altijd anders. Zo wisten we toen bij mijn oom kanker gevonden is dat hij nooit meer zou genezen omdat het vergevorderd was. Maar de artsten dachten aan nog zo'n 3 a 4 jaar. En het was plots over binnen 1 week, een jaar na de diagnose. En bij oom was het beter zo, omdat hij anders alleen pijn zou hebben, omdat hij prostaatkanker had die uitgezaaid was naar botten, bij oa. de heup..dus dagelijks helse pijnen.
EN in zo'n geval zou ik zelf liever sterven
Uit beleefdheid/respect wil ik toch even laten weten dat ik meelees, kom nog niet echt tot de juiste woorden..
In elk geval sterkte voor de dappere mensen die er zelf midden in zitten.
Heb het helaas (zoals iedereen als je maar oud genoeg wordt denk ik) al een aantal keer van dichtbij meegemaakt, gelukkig ook een paar keer met goede afloop.
In elk geval sterkte voor de dappere mensen die er zelf midden in zitten.
Heb het helaas (zoals iedereen als je maar oud genoeg wordt denk ik) al een aantal keer van dichtbij meegemaakt, gelukkig ook een paar keer met goede afloop.
Dexa is raar.. Dat spul zorgde ervoor dat ik na mn chemo naar de burger king ging, een groot menu wegwerkte en extra misselijk wasquote:
Motorbloempje, de vermoeidheid die je schoonmoeder heeft, ik herken het zo! Het is zoooo irritant als je wel dingen wilt doen, maar dat het gewoon niet lukt omdat je lichaam niet meewerkt. Ik probeer ook altijd positief te blijven, het lukt aardig (niet altijd natuurlijk). Ik snap dat ook heel goed, dat ze bij jouw diploma uitreiking wil zijn. Je leeft daar gewoon naartoe. Vraagje, krijgt ze ook medicijnen om haar wat meer energie te geven?
Ik ben dit jaar getrouwd bijvoorbeeld en heb daarom ook dexamethason gekregen. Toegegeven, het is wel een paardenmiddel, maar het is wel heel erg fijn om je weer eens een beetje "normaal" te voelen.
Ze zou het eens aan haar dokter kunnen vragen?
De rest van de mensen: allemaal veel sterkte!
.
Eten zo snel na de chemo? Dat kon ik echt niet.. Maar volgens mij was ik misselijker van die anti-misselijkheidsmedicijnen dan van de chemo zelf op dat moment
Zo'n ranzig dof gevoel, en dan niet weten of je honger hebt of misselijk bent..
Zo'n ranzig dof gevoel, en dan niet weten of je honger hebt of misselijk bent..
Sterkte man. Als ik zo vrij mag zijn te vragen: wat voor soort is het, en waar zit/zat het? Ik vond de bestralingen erg meevallen, ik merkte er niets van, het idee is hooguit onprettig. M'n huid werd na een tijd roder, en m'n slokdarm gevoelig bij het eten, maar dat was alles. Ik heb er 15 gehad, trouwens.quote:
Precies hetzelfde hier. Ik ben 21 en kwam er afgelopen maart achter. Ik ben net klaar met mijn chemo's en begin over 2 weken met bestralingen. Ben er nou wel klaar mee maar heb weinig keuze.
Gezien mijn leeftijd (en dat geldt ook voor jou) maakte ik de meeste kans op Hodgkin, maar het bleek non-Hodgkin te zijn. Maar gelukkig een courante vorm die naar verwachting goed op de therapieën zou reageren (en dat ook gedaan heeft).
Voor de andere jonkies hier (zoals Bubbles90 gok ik?), delen jullie de mening dat, als je per se deze ellende moet meemaken, het een voordeel is om jong te zijn? Ik werd steeds goed ziek van de chemokuren, maar herstelde vrijwel steeds na een week. Op m'n smaakwaarneming na dan, dat duurde iets langer. Ik heb zelfs een keer tussendoor 75km geracefietst (maar dat ging niet bepaald vanzelf).
EpicKnife:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat betreft mensen met een oordeel/zogenaamde oplossing: mensen willen zichzelf heel graag voorhouden dat ze het zelf in de hand hebben, zodat ze zichzelf kunnen wijsmaken dat het hen niet overkomt.
Mijn familie aan mijn moeders kant is al behoorlijk uitgedund door deze rotziekte en het keert steeds weer terug.
Mijn gezondheid laat ook te wensen over, maar ik hoef dan tenminste niet te vrezen voor mijn leven.. dan ben ik stiekem toch dankbaar voor mijn gammele lijf.
Mijn familie aan mijn moeders kant is al behoorlijk uitgedund door deze rotziekte en het keert steeds weer terug.
Mijn gezondheid laat ook te wensen over, maar ik hoef dan tenminste niet te vrezen voor mijn leven.. dan ben ik stiekem toch dankbaar voor mijn gammele lijf.
Ik schaar mezelf voor het gemak ook maar onder de "jonkies", ben altijd de jongste op de afdeling.
Ik was 33 toen er voor de eerste keer kanker werd geconstateerd en 36 voor de tweede keer. Bij mij vallen de bijwerkingen van de chemo's best mee. Ik ben er in elk geval niet misselijk van. Van de bestralingen daarentegen ben ik wel een aantal keren goed ziek geweest. Vooral toen ze mijn rug aan het bestralen waren en een deel darm meeging, ik wist niet hoe ik het had. Al vanaf de behandeltafel was ik misselijk en het bleef maar doorgaan. Mijn oncoloog zegt wel altijd dat het herstellen sneller gaat als je jong bent, ik denk ook wel dat dat zo is. En ja, dexa is gek spul! Ik ben nu aan het afbouwen en heb nog maar een halve gram (kom van 8mg) in het begin kon ik wel een hele koe op!
@cafpow, je hebt gelijk, als je iets zelf hebt is het toch anders. Ik heb maanden meegemaakt dat ik van de pijn alleen in bed kon liggen en waarbij de gedachte "laat me maar gaan" door mijn hoofd speelde. Maar ik ben er toch weer goed bovenop gekomen, ik kom weer uit bed en ik onderneem weer dingen (ben daarna wel gesloopt, maar dat is het me wel waard). De beslissing om te sterven is een heel moeilijke. Iedereen houdt toch op zijn of haar manier vast aan het leven.
Ik was 33 toen er voor de eerste keer kanker werd geconstateerd en 36 voor de tweede keer. Bij mij vallen de bijwerkingen van de chemo's best mee. Ik ben er in elk geval niet misselijk van. Van de bestralingen daarentegen ben ik wel een aantal keren goed ziek geweest. Vooral toen ze mijn rug aan het bestralen waren en een deel darm meeging, ik wist niet hoe ik het had. Al vanaf de behandeltafel was ik misselijk en het bleef maar doorgaan. Mijn oncoloog zegt wel altijd dat het herstellen sneller gaat als je jong bent, ik denk ook wel dat dat zo is. En ja, dexa is gek spul! Ik ben nu aan het afbouwen en heb nog maar een halve gram (kom van 8mg) in het begin kon ik wel een hele koe op!
@cafpow, je hebt gelijk, als je iets zelf hebt is het toch anders. Ik heb maanden meegemaakt dat ik van de pijn alleen in bed kon liggen en waarbij de gedachte "laat me maar gaan" door mijn hoofd speelde. Maar ik ben er toch weer goed bovenop gekomen, ik kom weer uit bed en ik onderneem weer dingen (ben daarna wel gesloopt, maar dat is het me wel waard). De beslissing om te sterven is een heel moeilijke. Iedereen houdt toch op zijn of haar manier vast aan het leven.
There are no secrets in life, just hidden truths that lie beneath the surface.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |