Terwijl Nederland de afgelopen weken aan zonnige costa's lag of thuis vakantie vierde, vocht tv-presentator Menno Buch (61) in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis bijna twee maanden lang tegen kwaadaardige uitzaaiingen in zijn hals. Openhartig: 'Het was loodzwaar, maar mijn gevoel zegt dat die duivelse ziekte er nu echt uit is,' zegt hij vandaag in het AD.
Een gigantische tegenslag. Zo typeert tv-presentator en documentairemaker Menno Buch de terugkeer van de in zijn ogen 'duivelse ziekte' die al zo'n twee jaar zijn leven bepaalt. Acht weken lang moest hij elke dag naar het ziekenhuis om te worden bestraald. 'En ik heb de allerzwaarste chemotherapie achter de rug die er bestaat,' blikt Buch voor het eerst openhartig terug op één van de moeilijkste periodes in zijn leven.
Anderhalf jaar nadat hij met succes werd behandeld vanwege kwaadaardige tongkanker, werden begin maart bij een routinecontrole in de linkerzijde van zijn hals uitzaaiingen ontdekt. Kon de ziekte eerder met een operatie en aanvullende behandelingen de kop worden ingedrukt, deze keer bleek verwijderen van de kwaadaardige cellen met een operatieve ingreep onmogelijk. 'De professoren van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam (een befaamd Nederlands kankerinstituut, red.) zeiden dat chemo en bestraling nog de enige opties waren. Ik ben daar vol voor gegaan, maar ben zó verschrikkelijk ziek geweest.'
Terugkijkend op de noodzakelijke, zelfs levensreddende behandelingen, stelt Buch vast dat die vergelijkbaar waren met 'een vechtpartij'. Maar wel een leerzaam gevecht. 'Een heftige strijd die eerder leerzaam dan zwaar is. Mijn kijk op het leven is, door wat ik meemaak, best veranderd. Ik heb beter leren relativeren, pluk meer dan ooit de dag. Ik loop al twee jaar lang op de afdeling hoofd en hals. Er liggen daar mensen die er verschrikkelijk uitzien, alsof er een bom in hun gezicht is ontploft. Wie mij op de man af vraagt wat ik het ergste van deze ziekte vind, krijgt een eerlijk antwoord. Dat is niet mijn eigen aandoening, maar geconfronteerd worden met mensen waarmee het eigenlijk veel beroerder gaat. Patiënten die een oor, neus of complete kaak moeten missen. Er lagen mensen op de afdeling die veel jonger zijn dan ik. Jonge patiënten die 's nachts over hun toekomst en leed spraken. Diepzinnige gesprekken, vol angst en een onzekere levensverwachting, die ik soms onbedoeld opving. Het luisteren daarnaar vond ik zwaarder dan het trotseren van mijn eigen malaise. Het onvoorstelbaar grote leed om me heen gaf me juist de kracht om door te vechten.'
Een nieuwe reeks van Buch in de Bajes ligt al in het verschiet. Gedurende zijn tijd in het ziekenhuis is Buch al druk bezig geweest met zijn voorbereidingen. De presentator bivakkeert vanaf 15 oktober vijf maanden lang voor opnames in de penitentiaire inrichting in Vught, waar zeven verschillende regimes zijn, variërend van een huis van bewaring, een psychiatrische observatiecentrum, begeleiding van drugsverslaafde delinquenten tot de EBI (Extra Beveiligde Inrichting) waar extreem vluchtgevaarlijke wetsovertreders zitten die een groot risico vormen voor de maatschappij. De nieuwe reeks is vanaf maart te zien bij RTL 4
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !