De kunst van het loslaten van je ex #199

quote:

Op maandag 23 april 2012 11:58 schreef MiLalaa het volgende:

btw succes Prins_Eerlijk. Ik zou er op dit moment niet aan moeten denken om met m'n ex uit eten te gaan.

Ik weet ook niet of het een goed idee is. Zal wel niet, mezelf kennende

Als je zo twijfelt zou ik er maar heel goed overnadenken of je dat echt wilt.

quote:

Op maandag 23 april 2012 14:28 schreef LaLouchi het volgende:
Als je zo twijfelt zou ik er maar heel goed overnadenken of je dat echt wilt.

Er zijn voors en er zijn tegens. Afspreken is de enige manier om ooit tot een conclusie te kunnen komen.

Bovendien voel ik me toch al waardeloos, dus echt veel kan me niet gebeuren

ik zou het misschien toch ook wel doen Prins_Eerlijk (of dat slim is, is een tweede..). Slechter kun je er idd vast niet meer van worden dan.. Hoewel, je moet ook uitkijken dat je geen valse hoop gaat krijgen. En uitkijken dat je niet teveel met roze bril kijkt en luistert.
Zij had het zelf voorgesteld? Voor wanneer staat het uitje gepland?

Afgelopen weekend kwam ik me ex tegen toen ze buiten stond.
(Ze woont om de hoek van het strand en dus bij mijn hobby/vrienden)
Ik reed langs en ze stond buiten, dus ben wel even gestopt.
Het is niet dat ik haar wilt negeren.
Na twee minuten wilde ze naar binnen omdat ze het koud kreeg in de wind (koud zee briesje )
Dus heb gevraagd of ze even in wilde stappen.
We hebben even 15 a 20 minuutjes een rondje gereden en gewoon lekker gekletst.
Nog niet eens over ons, maar wat we nu zo al doen.
Daarna netjes thuis gebracht zonder gekke dingen gezegd of gedaan te hebben.
Verteld dat ik in een commissie ga waarschijnlijk van mijn hobby dat ze zo vreesde en ze vond het leuk voor me.
Ze zei dat ze wist dat ze niet zo makkelijk is geweest voor me en dat ze weet wat ze fout heeft gedaan. Ze heeft er heel veel spijt van en wilt me graag terug. Maar is zelf nog wel een beetje huiverig, omdat ik het zomaar uit het niets uit maakte. Ik heb wel gezegd dat ik er nog niet klaar voor bent en dat we beter als vrienden verder kunnen gaan zodat we ons niet gedwongen voelen en alles weer op kunnen pakken.

Ik vond het echt super om er te zien en we praten gewoon open en eerlijk over alles.
Ik kwam er achter dat ik haar wel heel erg heb gemist
Gelijk natuurlijk vanacht over haar gedroomd en dan wordt je weer alleen wakker....DAMM*T

[ Bericht 12% gewijzigd door dubrillion op 23-04-2012 15:28:58 ]

quote:

Op maandag 23 april 2012 15:06 schreef MiLalaa het volgende:
ik zou het misschien toch ook wel doen Prins_Eerlijk (of dat slim is, is een tweede..). Slechter kun je er idd vast niet meer van worden dan.. Hoewel, je moet ook uitkijken dat je geen valse hoop gaat krijgen. En uitkijken dat je niet teveel met roze bril kijkt en luistert.
Zij had het zelf voorgesteld? Voor wanneer staat het uitje gepland?

zij zei dat ik haar nu eindelijk eens mee uit eten kon nemen (lang verhaal).

In hoeverre ze dat serieus bedoelde weet ik niet, geloof dat ze ook niet zo goed weet hoe of wat

Vandaag voel ik me rot.. Ben over 2 weken 2 jaar getrouwd.. En wat een klerezooi, dit had ik niet voor ogen. Vraag me af hoe het echt met hem gaat, mis mijn gezin, alles werkt me momenteel op mijn zenuwen en heb gewoon nergens zin in nu. Bah. Ik kan niet meer terug, blijf ik ook steeds tegen mezelf zeggen maar damn wat gaat mijn leven veranderen. Maargoed wie weet wat voor deuren het opent. Maar de weg ernaartoe... Bleh.... Zo geen zin in.

quote:

Op maandag 23 april 2012 15:38 schreef LaLouchi het volgende:
Vandaag voel ik me rot.. Ben over 2 weken 2 jaar getrouwd.. En wat een klerezooi, dit had ik niet voor ogen. Vraag me af hoe het echt met hem gaat, mis mijn gezin, alles werkt me momenteel op mijn zenuwen en heb gewoon nergens zin in nu. Bah. Ik kan niet meer terug, blijf ik ook steeds tegen mezelf zeggen maar damn wat gaat mijn leven veranderen. Maargoed wie weet wat voor deuren het opent. Maar de weg ernaartoe... Bleh.... Zo geen zin in.

dikke knuffel!!
Het komt en het gaat he die gevoelens. In wijze raad ben ik niet goed, en die kennen we eigenlijk ook wel he. Sterkte!

quote:

Op maandag 23 april 2012 07:02 schreef Nies het volgende:

[..]

Alle vragen stellen.... dat kun je gerust. Maar dat het je iets brengt?
Denk je dat je van haar echt een eerlijk antwoord gaat krijgen...?

De psycholoog heeft in mijn geval ook zoiets geopperd.
Ik vertrouw hem echter nog niet voor zover ik hem kan zien, en wat er uit zijn mond komt geloof ik al helemaal niets van. Ik ben dus niet van plan om zo ontzettend veel moeite en energie in 'een gesprek' te steken waarbij ik bij voorbaat al weet dat het mij niets goeds brengt.

Besteed ik alle tijd en energie liever in iets dat wel de moeite waard is. Mezelf bijvoorbeeld.

Ik denk dat het me iets zou brengen ja. Natuurlijk wel op de voorwaarde dat het gewoon een open en eerlijk gesprek zou zijn. Als ik het idee heb dat ik zomaar wat random antwoorden krijg kan ik er natuurlijk ook niets mee.

Ik zit nu nog met het idee dat ik het allemaal kan fixen als ik maar een gesprek met haar krijg. Dat ik haar dan nog wel kan laten zien wat voor moois we hadden, terwijl ik eigenlijk ook wel weet dat het niets gaat uithalen ergens diep van binnen. Als ik een gesprek zou hebben, kan ik misschien accepteren dat de deur echt dicht is en dat ik daar ook niets meer aan kan veranderen plus dat ik gewoon ook wil weten wat nou het probleem is.

Op maandag 23 april 2012 22:17 schreef Norro-tje het volgende:
leuk topic helaas mag ik hier nu ook in posten

ven in het kort vertellen , tot op 29 februari dacht ik een goede relatie had die vatbaar was voor verbetering. echt op die dag vertelde mijn ex mij dat ze twijfelde aan onze relatie en een tijdje op zichzelf wilde gaan wonen.
goedzak als ik ben geholpen met verhuizen en alles verder veel gepraat waarin van beide kante gezegd is we gaan er aan werken.....
tot vrijdag de 13de toen kwam het hoge woord eruit en ze ging bij me weg.

nog geen week later heeft ze een ander een 42 jarige werkloze blower. hier kwam ik via Facebook achter. ik was op dat moment dus echt woest.
nog steeds maar zij vindt dat onterecht omdat ze immers vrij is....... ja we hebben nog contact
immer 3 jaar relatie gehad en we woonden samen. donderdag worden de laatste dingen geregeld . dan ben ik hopelijk van haar af. ik ken haar niet meer terug nu ?

vinden jullie ook dat ik niet boos mag zijn? ik krijg nu naar me hooft dan ze eindelijk weet wat het is aandacht en zorgzaamheid te krijgen ....

sorry het is een verhaal maar dat mag hier toch wel ?

quote:

Op maandag 23 april 2012 22:19 schreef Norro-tje het volgende:
Op maandag 23 april 2012 22:17 schreef Norro-tje het volgende:
leuk topic helaas mag ik hier nu ook in posten

ven in het kort vertellen , tot op 29 februari dacht ik een goede relatie had die vatbaar was voor verbetering. echt op die dag vertelde mijn ex mij dat ze twijfelde aan onze relatie en een tijdje op zichzelf wilde gaan wonen.
goedzak als ik ben geholpen met verhuizen en alles verder veel gepraat waarin van beide kante gezegd is we gaan er aan werken.....
tot vrijdag de 13de toen kwam het hoge woord eruit en ze ging bij me weg.

nog geen week later heeft ze een ander een 42 jarige werkloze blower. hier kwam ik via Facebook achter. ik was op dat moment dus echt woest.
nog steeds maar zij vindt dat onterecht omdat ze immers vrij is....... ja we hebben nog contact
immer 3 jaar relatie gehad en we woonden samen. donderdag worden de laatste dingen geregeld . dan ben ik hopelijk van haar af. ik ken haar niet meer terug nu ?

vinden jullie ook dat ik niet boos mag zijn? ik krijg nu naar me hooft dan ze eindelijk weet wat het is aandacht en zorgzaamheid te krijgen ....

sorry het is een verhaal maar dat mag hier toch wel ?

Echt erg om te horen, hoe gaat het momenteel en emotioneel met je?

Ik ken het, tuurlijk mag je woest zijn, ook relatie van drie jaar, me alles beloven, tijd voor haar zelf nodig hebben, in de knoop zitten en via facebook leren dat ze binnen de week dat het over is twee keer blijven slapen is bij haar ex... Het zal wel dat je woest mag zijn, toen ik het las op facebook kon ik niet slapen van woede, geen verdriet meer, gewoon woede, haar snachts opgebeld en zij alles minimaliseren, BS en leugens denk ik

Wat een smerige mensen bestaan er toch, ik dacht ook dat ik haar echt echt kende, met niemand ooit zo close geweest, niemand die mij zo intiem kende, maar helaas, ik herken ze ook niet meer, dacht aan een tijdelijke inzinking, maar tja, moeten maar aanvaarden zeker

Ik zit nu een maand en half verder, en soms voel ik dat de scherpe kantjes eraf zijn, maar als ik er echt ga over denken ben ik zo weer compleet aan de grond, maar er niet volledig op focussen lijkt soms te lukken, maar het speelt wel nog 24 op 24 door mijn hoofd, vooral omdat ze soms nog openingen geeft naar de toekomst, ik ben dus een speelbal, niet aan te doen

En wat is het ook met mensen die pas achteraf verwijten doen, zeg het dan op het moment zelf in de relatie, mijn ex vandaag ook nog, ze vond dat ze me te veel moest motiveren en dat ze van nature niet zo dominant is, allemaal bs natuurlijk, om verschillende redenen, maar zeg het me dan in de relatie, en niet zo sullig achteraf als alles kapot ligt, srry versta ik niet

Ik hoop dat het bij jou beter zal gaan en dat je sterker dan mij bent, want ik neem haar zo terug mocht ze aan de deur staan zwak van me, maar is gwn waarheid

@ Tom, ik begrijp je, ik hou nog steeds zielsveel van haar. als ze hier zou komen sorry zou zeggen dan zou ik haar ook terug nemen.

echter ik weet beter en de mensen om mij heen ook gelukkig en zie zeggen veelal dat ik een beter meisje verdien. dit doet pijn maar tegelijk zie ik dit ook wel in. er waren zeker punten die niet goed waren tussen ons
ik heb hiervoor ben nu bijna 30 nooit een relatie langer dan 10 week gehad, nu met deze wereld meid 105 weken , ik had en heb alles voor haar over

het is voor mij nu 1 week definitief over maar en emotioneel zit ik zwaar in de put. bang dat ik eewig alleen blijf en voel me vaak ergs eenzaam momenteel.
helemaal s'nachts

een ander probleem is dat ik tot op twee jaar geleden met padvinderij een druk bezet weekend had.
daar ben ik toen bewust mee gestopt niet om mijn ex ofzo.

ik moet nu iets voor het weekend zoeken iemand tips?

quote:

Op maandag 23 april 2012 23:22 schreef Norro-tje het volgende:
@ Tom, ik begrijp je, ik hou nog steeds zielsveel van haar. als ze hier zou komen sorry zou zeggen dan zou ik haar ook terug nemen.

echter ik weet beter en de mensen om mij heen ook gelukkig en zie zeggen veelal dat ik een beter meisje verdien. dit doet pijn maar tegelijk zie ik dit ook wel in. er waren zeker punten die niet goed waren tussen ons
ik heb hiervoor ben nu bijna 30 nooit een relatie langer dan 10 week gehad, nu met deze wereld meid 105 weken , ik had en heb alles voor haar over

het is voor mij nu 1 week definitief over maar en emotioneel zit ik zwaar in de put. bang dat ik eewig alleen blijf en voel me vaak ergs eenzaam momenteel.
helemaal s'nachts

een ander probleem is dat ik tot op twee jaar geleden met padvinderij een druk bezet weekend had.
daar ben ik toen bewust mee gestopt niet om mijn ex ofzo.

ik moet nu iets voor het weekend zoeken iemand tips?

Afleiding is altijd goed natuurlijk, maar je moet niet weg gaan rennen voor de realiteit....Soms is het goed om even stil te staan bij je gevoelens...Waarom heb je die? Wat voel je echt? En vooral, wat kan je eraan doen?

En Norro, 1 week is helemaal niets. Het is een verwerkingsproces. Na 1 week leef je nog vooral in valse hoop en ontkenning. Logisch, doet iedereen, maar je moet proberen te accepteren wat de waarheid is...

Edit: Zie nu dat je al iets langer uit elkaar bent, sorry! Maar de rest van mijn advies is welgemeend!

quote:

Op maandag 23 april 2012 15:17 schreef dubrillion het volgende:
Maar is zelf nog wel een beetje huiverig, omdat ik het zomaar uit het niets uit maakte.

Die borderliner heeft je dus al zo ver dat je denkt dat het jouw schuld was. Lees je eerste post in dit topic nog maar eens goed door, want dat staat je te wachten wanneer je je weer inlaat met haar. Maar dan 2x zo erg. Zo iemand 'geneest' niet in een paar maanden, dat vergt jaren psychologische begeleiding. Maar goed, your choice...

quote:

Op maandag 23 april 2012 23:39 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Die borderliner heeft je dus al zo ver dat je denkt dat het jouw schuld was. Lees je eerste post in dit topic nog maar eens goed door, want dat staat je te wachten wanneer je je weer inlaat met haar. Maar dan 2x zo erg. Zo iemand 'geneest' niet in een paar maanden, dat vergt jaren psychologische begeleiding. Maar goed, your choice...

Vraag is idd, wil je terug naar een situatie waar je zelf bewust uit gestapt bent? Ik zou uitkijken, je kan jezelf voor een 2e keer stoten aan dezelfde steen, en dat doet pijn...

Inderdaad. Vergeet niet dat je die keuze toen bewust hebt gemaakt, dubrillion. Dat zij je nu een schuldgevoel probeert aan te praten zegt mijns inziens al genoeg over haar karakter. En een borderliner kennende heeft die in de tussentijd genoeg mannelijke aandacht. Kijk dus niet verbaast op wanneer je allerlei andere mannennamen voorbij hoort vliegen. Maar dat hoort allemaal bij het recycling spelletje.

"Couples often return to the troubled relationship because it feels safer than the alternative of being separated."

"The ability to continue a relationship without recycling requires that both people be committed to addressing the issues - both as a couple and individually. It is counterproductive to blame the other person for the recycling."

[ Bericht 15% gewijzigd door Mint_Clansell op 23-04-2012 23:52:46 ]

quote:

Op maandag 23 april 2012 23:22 schreef Norro-tje het volgende:
@ Tom, ik begrijp je, ik hou nog steeds zielsveel van haar. als ze hier zou komen sorry zou zeggen dan zou ik haar ook terug nemen.

echter ik weet beter en de mensen om mij heen ook gelukkig en zie zeggen veelal dat ik een beter meisje verdien. dit doet pijn maar tegelijk zie ik dit ook wel in. er waren zeker punten die niet goed waren tussen ons
ik heb hiervoor ben nu bijna 30 nooit een relatie langer dan 10 week gehad, nu met deze wereld meid 105 weken , ik had en heb alles voor haar over

het is voor mij nu 1 week definitief over maar en emotioneel zit ik zwaar in de put. bang dat ik eewig alleen blijf en voel me vaak ergs eenzaam momenteel.
helemaal s'nachts

een ander probleem is dat ik tot op twee jaar geleden met padvinderij een druk bezet weekend had.
daar ben ik toen bewust mee gestopt niet om mijn ex ofzo.

ik moet nu iets voor het weekend zoeken iemand tips?

Ik kan het me voorstellen, 6 weken ver en 7 sinds ze hier nog sliep, en ik zie haar hier nog voor mij in mijn bed, en ik voel me nog vaak eenzaam, en het steekt me zo hard dat ik haar niet gewoon kan bellen... of naar haar huis kan rijden, of haar in mijn bed naast me voelen... ik mis haar aanraking meer dan wat ook ter wereld... en ik droom nog over haar, al is het minder intensief

en gevoel van angst dat je eeuwig alleen blijft en dat je niet kunt voorstellen opnieuw te moeten investeren in een relatie, ik had het ook, en dat neemt nu pas wat af, sinds een dag of drie. wij waren juist terug van een reis en ik kon me zelfs niet voorstellen een job te vinden zonder haar of wat dan ook, zo diep en zwart zag ik alles, maar uiteindelijk voel ik dat ik uit het dal aan het klimmen ben, heel raar maar ik aanvaard meer een meer dat het echt gedaan is, met terugvallen natuurlijk, maar toch, had ik nooit verwacht... In het begin was het echt van, hoe kom ik ooit de dag zonder haar door, ik was blijkbaar echt verslaafd aan haar, ik dacht echt dat ze snachts smsje zou sturen met sorry en uitleg erbij, maarja, soms hoop ik het nog hoor

En zoek afleiding, ik ben opnieuw beginnen hardlopen, beginnen zwemmen en fitnissen, terug naar jiu jitsu. En eerste vier trainingen van jiu jitsu, twee keer gebouw niet binnen gegaan, en twee keer tijdens training terug naar huis gegaan, maar gewoon blijven volhouden, en dan kom je er blijkbaar wel

En mijn vrienden die ik had verwaarloost, hebben me gewoon weer opgenomen, morgen ga ik weer gezellig met ze champions league kijken maar daarvoor moet ik dan wel weer de exact zelfde bus en route nemen die ik zolang naar haar nam, en waar we zouden samen gaan wonen erg bitter en deprimerend, en dit weekend familieweekend waar we vorig jaar nog zaten te verkondigen dat we naar australie gingen gaan... en kijk nu... dus er zijn zeker nog momenten, ik zal zien hoe ik erop zal reageren... ben emotioneel al iets meer stabiel denk en hoop ik, maar blijft afwachten

maar ik geloof nu wel dat het zal slijten en dat ik er zal komen, hoe onwerkelijk het ook leek en hoeveel pijn ze me ook heeft gedaan, en soms haat ik haar, heel soms heb ik de neiging naar onverschilligheid, vaak ben ik nog verliefd maar ik geloof wel dat ik er kan komen

lekker herkenbaar allemaal

vooral het slapen is voor mij een groot probleem helemaal alleen in dat grote twee persoons bed wat we samen hebben gekocht.
ik wordt vooral heel erg boos als ik te veel pieker over mijn ex en de dingen die ze me nu flikt. het probleem is die boosheid kan ik nergens kwijt.
nou ja we gaan zo maar aan het werk met deze 4 uurtjes slaap , zal me het dagje wel weer worden

En plotseling verschijnt haar vriendinnetje op facebook

Kan toeval zijn natuurlijk. Vorige week verscheen haar andere vriendinnetje opeens.

Nou ja whatever. Misschien ben ik nu zelf wel paranoïde aan het worden

Wat is jullie verhaal heftigggg. Ben blij dat wij het zagen aankomen.

Ik heb voor mijn eigen rust een excuusmail gestuurd naar ex vanwege het contact blijven zoeken sinds t uit was.. Ik zei dat ik geen reactie wilde maar kreeg er toch 1. Zo lief, veeeel te lief. Dat ik me op mijn geluk in de toekomst moet focussen etc. En dat hij nog veel aan me denkt. Alle hoop is wel uitgesloten.

Het is gek dat dezelfde jongen zo tegen me te keer kon gaan, me uren kon negeren of afwijzen als ik huilend in bed toenadering zocht. Men wat mis ik zijn goede kanten! Die waren achteraf gezien meer aanwezig mja die ruzies nekte me gewoon.

Ik ga eindelijk accepteren dat het over is, iets waar ik maanden geleden zelf voor koos. Wat kan t raar lopen.

ik voel me nog steeds vrij kansloos en labiel. Elke ochtend als ik wakker word is hij nog het eerste wat in mijn gedachtes springt. Na 7 weken. Stom toch!

vanochtend nog z'n kaart bekeken, die kan ik nog niet verscheuren/weggooien. 'omdat we elkaar doordeweeks niet kunnen zien zijn de weekenden samen altijd zoooo leuk. Lieverd ik denk elke dag aan je blabla'. Twee weken later denkt ie helemaal niet meer aan me

dat is ook gewoon raar zoiets

quote:

Op maandag 23 april 2012 23:39 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Die borderliner heeft je dus al zo ver dat je denkt dat het jouw schuld was. Lees je eerste post in dit topic nog maar eens goed door, want dat staat je te wachten wanneer je je weer inlaat met haar. Maar dan 2x zo erg. Zo iemand 'geneest' niet in een paar maanden, dat vergt jaren psychologische begeleiding. Maar goed, your choice...

Dat is niet helemaal waar. Want ze zegt dat ze begrijpt dat ik het uitgemaakt hebt en ze moeilijk was in die tijd. Dat hoor ik ook van andere mensen waar ze tegen praat. Ze weet dat het meer haar schuld is als mijn schuld.

Ze liet mij niet vrij, omdat ze niet wilde dat ik naar de brigade ging. Daarom deed ze zelf ook nooit wat. Nu ze de tijd heeft neemt ze veel meer tijd voor vriendinnen, huiswerk en zichzelf en zegt dat ze het toch stiekem wel heel erg leuk vind. Ook zegt ze zelf dat ze het wel een beetje zat was, omdat we in een sleur zaten. Ik heb gister een sollicitatie gesprek gehad over een verantwoordelijke functie in een commissie. Dit kan best wel wat tijd gaan kosten en zij weet dat aangezien we gewoon eerlijk en normaal tegen elkaar praten. Toen ik zei dat ik het nog niet zeker wist zei ze alleen maar: als je het leuk vind moet je het doen.

En ja ze heeft genoeg mannelijke aandacht, maar er waren altijd al jongens die haar aandacht zochten via FaceBook, WhatsApp of dergelijke. Nu ze vrijgezel is geven ze allemaal toe dat ze haar leuk vinden. Dat is toch niet gek? Ik heb ook meiden die nu wel uit zichzelf berichten sturen. Ik heb er geen behoefte aan maar dat is een tweede

[ Bericht 8% gewijzigd door dubrillion op 24-04-2012 08:38:31 ]

quote:

Op dinsdag 24 april 2012 08:03 schreef MiLalaa het volgende:
ik voel me nog steeds vrij kansloos en labiel. Elke ochtend als ik wakker word is hij nog het eerste wat in mijn gedachtes springt. Na 7 weken. Stom toch!

vanochtend nog z'n kaart bekeken, die kan ik nog niet verscheuren/weggooien. 'omdat we elkaar doordeweeks niet kunnen zien zijn de weekenden samen altijd zoooo leuk. Lieverd ik denk elke dag aan je blabla'. Twee weken later denkt ie helemaal niet meer aan me

In de ochtend is het inderdaad raar. Vannacht over haar gedroomd, wakker worden, sms typen want we kunnen hier toch uitraken met zn twee denk ik dan, langzaam zakt het allemaal weer in, niet echt paniek maar toch onbehagen, sms toch niet versturen, en nu effe wakker en voel ik me toch behoorlijk goed zonder drang naar contact

En inderdaad die kaart is echt smerig en het is volop spelen met jouw gevoelens. Ik vraag me af hoe zulke mensen dat voor zichzelf verantwoorden, ik acht mezelf hiertoe niet in staat, en ik hoop dat ik nooit iemand kwets door zulk toneel te spelen of zo licht over een verandering in gevoelens te stappen.

Ik heb dus gisteren antwoord van haar gehad op mijn mail. Het grootste deel beschouw ik als onzin, en bepaalde zaken zullen zeker kloppen maar die wegen nooit zo zwaar door dat dit moest gebeuren, en nogmaals ze had het maar moeten communiceren in de relatie, want toen kreeg ik volop en compleet andere signalen van haar, dus wat kan ik het dan helpen als ze het mij niet laat weten? Neemt niet weg dat ik ook dingen beter had moeten aanpakken, maja, te laat zeker

Wat ik wel haat, is gisteren zegt ze dan dat onze relatie geen leugen was en ik hieraan niet mag twijfelen en dat het nu momenteel gewoon allemaal zo raar is... en dat ze nu op dit moment er niet voor kan vechten, en dat alles misschien wel terug komt en dat ze niet weet hoe ze er over een maand naar kijkt en nu geen ja of nee kan zeggen maar ook geen misschien of ooit wil zeggen om geen hoop te geven.

En als ik zeg dat haar gevoelens toch niet plots weg kunnen zijn, zegt ze dat zeg ik ook niet, maar nu werk ik gewoon, kom ik thuis, kijk tv en slaap, op automatische piloot.

Dus daar zit ik dan verscheurt tussen hoop, die ik mezelf voor groot deel aanpraat (besef ik) en de realiteit dat ik haar kwijt ben, lastig want de hoop zit wss alleen in mijn hard hoofd :/