De kunst van het loslaten van je ex #199

quote:

Op donderdag 19 april 2012 18:43 schreef Tom84 het volgende:

Maar op het einde van de dag is het allemaal gissen naar de echte reden, en zolang zij niet met de waarheid komt, bllijft het moeilijk te verwerken voor mij... Want ik moet het gewoon weten

Ooh ja dat laatste is zo lastig he! Want je blijft alle scenario's de revue laten passeren. Zooo vermoeiend. De ene minuut heb je (automatisch) helemaal doodgeanalyseerd dat het reden A moet zijn, 5 minuten later spring je weer naar B en voor je het weet snap je er helemaal niks meer van en draai je door. Had ik tenminste ik ben een week ziek thuisgebleven van werk hoor. Jij?

mijn ex zat ook met zichzelf in de knoop. En hij heeft een probleem met gevoel. Als er een ouder familielid doodgaat, doet hem dat bijvoorbeeld ook geen pijn/verdriet. Hij doet onverschillig/onbewogen terwijl iedereen om hem heen van slag is.
En ik maar denken dat zijn gevoel richting mij echt was, zo voelde het altijd wel.

Maar goed, toen hij me dit eindelijk vertelde kwam hij dus toch wel gevoelig over. Maar daarna zetten hij mij direct plots aan de kant en nu heb ik het idee dat ie weer gewoon ontkennend verder leeft, alsof er niets aan de hand is. Hij heeft geen probleem. Maar mij heeft ie er nu wel mee opgezadeld, met m'n liefdesverdriet. Hij wordt bedankt.
Kijk telkens als ik dit analyseer, kan ik gelukkig wel ff denken: DE LUL. dat scheelt een beetje

Ja het is echt een verschrikking kan ik je vertellen. Vrees ook dat ze later echt misschien wel naar maatschappelijk werk oid moet. Hoop dat ook zij, en alle kinderen van gescheiden ouders, het een plekje kan geven..

Sterkte

ze wou altijd een tweede video maken over australie en onze reis, en nu heeft ze de eerste al lang niet meer bekeken zei ze me gisteren... mss moet ik hem dan maar maken... of handel ik dan als een naieve verliefde en wanhopige puber?

duw ik haar daar verder mee weg, of herinner ik haar juist aan wat we hadden, of is het echt een stom en kinderachtig idee...

ik zou het niet doen Tom. Maar dan niet vanwege haar wel/niet, maar vanwege jezelf. Ik denk dat het je vooral veel pijn doet tijdens het maken van die video.

Voor haar hoef je niets te doen, als zij iets wil kan ze dat zelf aangeven.. blijkbaar heeft ze het niet nodig. En dan ben je alleen nog maar meer teleurgesteld.

quote:

Op donderdag 19 april 2012 19:32 schreef MiLalaa het volgende:
ik zou het niet doen Tom. Maar dan niet vanwege haar wel/niet, maar vanwege jezelf. Ik denk dat het je vooral veel pijn doet tijdens het maken van die video.

Voor haar hoef je niets te doen, als zij iets wil kan ze dat zelf aangeven.. blijkbaar heeft ze het niet nodig. En dan ben je alleen nog maar meer teleurgesteld.

Precies. Het idee is ontzettend lief, maar daar heb je echt alleen.jezelf mee.

inderdaad, gwn dwaas idee dat ze dan mss beseft wat ze weggooit... maarja haar leven, haar keuze... Ik versta het gwn niet

ik ook niet

ik lees nu net nogmaals z'n stomme *&^%^ korte bericht waarin hij schrijft 'ik had niet het gevoel dat wij nog verder konden'
aaaarrrgggh waarom dump je me dan niet eerder, maar ga je eerst nog de romantische man uithangen tijdens een leuk weekendje. Alle woorden die gezegd zijn, met een dubbele betekenis? Alles, nep? Ik voel me gebruikt.
Zo, in ieder geval de mail gedelete. Bah.

quote:

Op donderdag 19 april 2012 19:00 schreef MiLalaa het volgende:

[..]

Ooh ja dat laatste is zo lastig he! Want je blijft alle scenario's de revue laten passeren. Zooo vermoeiend. De ene minuut heb je (automatisch) helemaal doodgeanalyseerd dat het reden A moet zijn, 5 minuten later spring je weer naar B en voor je het weet snap je er helemaal niks meer van en draai je door. Had ik tenminste ik ben een week ziek thuisgebleven van werk hoor. Jij?

mijn ex zat ook met zichzelf in de knoop. En hij heeft een probleem met gevoel. Als er een ouder familielid doodgaat, doet hem dat bijvoorbeeld ook geen pijn/verdriet. Hij doet onverschillig/onbewogen terwijl iedereen om hem heen van slag is.
En ik maar denken dat zijn gevoel richting mij echt was, zo voelde het altijd wel.

Maar goed, toen hij me dit eindelijk vertelde kwam hij dus toch wel gevoelig over. Maar daarna zetten hij mij direct plots aan de kant en nu heb ik het idee dat ie weer gewoon ontkennend verder leeft, alsof er niets aan de hand is. Hij heeft geen probleem. Maar mij heeft ie er nu wel mee opgezadeld, met m'n liefdesverdriet. Hij wordt bedankt.
Kijk telkens als ik dit analyseer, kan ik gelukkig wel ff denken: DE LUL. dat scheelt een beetje

Ja die emotionele rollercoaster is zo zwaar om te ondergaan, ik heb precies hetzelfde met die verschillende scenario’s, soms denk ik, ja het is echt gedaan voor haar en komt nooit meer goed, en soms het compleet tegenovergestelde... En ik probeer dat overanalyseren te stoppen, maar het lukt maar niet...

Ik was nog maar juist terug van de reis toen alles begon dus had nog geen werk, was bezig werk te zoeken, maar toen de klap kwam ben ik de eerste dagen niet meer uit mijn bed geraakt.. Ik had geen idee hoe ik werk zou vinden zonder haar, niet logisch natuurlijk, maar het was echt negativiteit alom... nu toch een baan gevonden, wel moeten huilen die avond, zij had al na een week werk en had mij meteen gebeld en ik kon het haar niet laten weten... gwn van die kleine dingen raken me enorm

[ Bericht 0% gewijzigd door Tom84 op 19-04-2012 23:33:09 ]

quote:

Op donderdag 19 april 2012 22:15 schreef MiLalaa het volgende:
ik ook niet

ik lees nu net nogmaals z'n stomme *&^%^ korte bericht waarin hij schrijft 'ik had niet het gevoel dat wij nog verder konden'
aaaarrrgggh waarom dump je me dan niet eerder, maar ga je eerst nog de romantische man uithangen tijdens een leuk weekendje. Alle woorden die gezegd zijn, met een dubbele betekenis? Alles, nep? Ik voel me gebruikt.
Zo, in ieder geval de mail gedelete. Bah.

Ik ken en begrijp het zeker, ik bekijk het filmpje op youtube, kan het niet laten gwn ook omdat ik de reis en australie keihard mis, maar dan zie ik haar weer en voel ik me opnieuw verraden, en denk ik weer ze komt wel weer bij haar positieven... gebeurt natuurlijk niet, ze weet best wat ze doet, maar de discrepantie tussen het meisje daar en nu is zo absurd groot...

Ze had me maar moeten duidelijk maken voor de reis en voor ze me de wereld beloofde waar ik echt aan toe was... maar nee, nu zegt ze dat alles wat ze me in australie heeft gezegd ook echt meende, wel dan zit er behoorlijk was mis in dat mooie hoofdje van haar

Ik ken het.. Met kerst nog mn ouders sturen dat ze hoopt op ng zo"n gezellig jaar, en twee weken later maak
Je het uit... Bizar, niet te geloven.. Nu ben ik zover dat ik het nt eens meer wil weten, ik zal er toch nooit achterkomen...

Mijn ex zei de dag voor hij wegging dat ik maar moest stopprn met de pil want hij wilde.zo graag een tweede kindje, en dat hij zo opnieuw met me zou trouwen... Hierdoor heb ik zolang hoop gehoudrn... Echt een mind fuck, twilight zone, zo ben je gelukkig getrouwd, de volgendr dag leef je gescheiden...

Er is een soort charme offensiefje ingezet. Weet niet of ze zich verveelt of whatever.

Weet niet of ik het vervelend vind. heb me er een beetje voor afgesloten geloof ik, dus echt kwaad kan het niet.

Wat doet ze dan?

Het begon met "ehh wiens nummer is dit" op whatsapp, wat ik al een onwaarschijnlijke introductie vond.

En eergisteren en gisteren hing ze aan de whatsapp. Niet echt boeiende gesprekken verder, ik heb in de huidige situatie niet veel te meldden.

nou, LaLouchi, sawadie, Tom, ik vind dat die exen een pak rammel verdienen, voor deze tegenstrijdige signalen.
Ik zou zo graag willen dat iemand hem eens flink de waarheid zou zeggen, dat ie onfatsoenlijk, onbeschoft is geweest. Maar ik weet ook dat ie dan z'n muur weer optrekt en onverschillig zou wegkijken, dus dat niemand dat ook nog bij hem zou proberen..

Mijn ex wenteld.zich in zelfmedelijden. Vind dat de.volledige schuld bij mij ligt, en hij wil wrl maar kan niet meer.. Waar een wil.is is een weg zeker met kinderen in het spel, dus mijn gevoelens van onmacht rn verdriet nemen met de dag toe. Hij zegt niet te te teijfelen, maar ook.dat hij er elke dag, de hele dag mee bezig is. Klopt niet toch? Maar hij werkt me op deze manier wel de klote in. no more. Mijn muur is nu ook omhoog. Ik metsel een muurtje om mijn hart zodat hij me geen pijn meer kan doen. Ik heb genoeg gehoopt en gehuild. Dat is nu volledig weg. Al wat overblijft is een leeg kil gevoel.

Mijn probleem is dat ik ook niet goed (meer) praatte.
Dat was mijn fout.

In het begin als ik iets aangaf wat haar niet aanstond dan werd ze verdrietig.
Ging ze vaak huilen enz. Ze zat nog zo erg in de sleur van haar ex vriendje(s) (voor de mensen die het hele verhaal nu kennen ).
Als ik aangaf dat ik tijd voor mezelf wilde dan dacht zij automatisch aan vroeger... de jongen die haar kapot maakte.

Toen ik aangaf dat ik meer tijd bij me hobby wilde doorbrengen konden we uren praten erover, omdat ze het gewoon niet wilde. De mensen die daar zaten (vooral meisjes/vrouwen) vond ze niet leuk en ze was zooooo bang dat ze me kwijt zou raken daaraan dat ze me ging claimen. Als we een discussie hadden kon ze doorgaan tot we ruzie kregen en dat duurde tot onze eerste pauze (ongeveer na 1j en 3 a 4 maanden). Ik zat er helemaal doorheen. Ik miste me vrienden en familie en deed 300% me best om haar gelukkig te maken, maar het lukte mij niet meer. Ik ging er zelf onderdoor.

Toen is ze bij een psycholoog gaan praten. Al die oude woede eruit gehuild en me ex en ik konden veel beter praten. Ze bleef rustig als we praten, maar ik was nog steeds bang dat ze boos zou worden. Hoe kan je dat verbeteren in 3maanden als de eerste 15maanden anders waren ???
Ik durfde niet meer eerlijk te zeggen wat ik voelde. Bang voor ruzie.

Ze wist donders goed dat ik me hobby en me vrienden miste. Dat wist ze heel goed en toch liet ze het niet toe dat ik daar meer tijd aan wilde en moest besteden.
Als ze dan vroeg of ik nog gelukkig was zei ik altijd maar ''ja''. Hopend op een tijd dat het beter zou gaan. Ze begon het wat meer te accepteren en we hadden afgesproken dat ik op Donderdag na het zwemmen even naar het clubhuis zou gaan. Als ik daar dan kwam (1x in de maand ) dan zat ze te WhatsAppen... alsnog claimen en controleren. Ze vertrouwde mij gewoon niet, terwijl ik haar daar nooit een reden toe gegeven heb.

De laatste paar weken waren het ergst. Ik was een week zenuwachtig voor een verjaardag. Ze zat zo slecht in haar vel dat we sporadisch nog seks hadden. Als ze ongesteld was zaten er soms drie weken tussen . Elke irritatie begon nog meer te spelen. Ik deed NOG beter me best. Zette als verassing bloemen op haar kamer terwijl ze er niet was. Nodigde haar uit voor een romantisch etentje met Valentijn op mijn kosten. En toch zei ze dat ze opkeek tegen de toekomst.

Ze wilde de mensen van mijn hobby niet in haar leven en zei dat ze niet wist hoe lang ze het vol zou houden als ik daar tijd aan zou gaan besteden. De zomer kwam er aan en het seizoen zou weer beginnen.

Toen we ruzie kregen over die verjaardag waar ik heen moest (ze wist niet of ze mee wilde) was het voor mij de druppel. Alle irritaties en opgekropte gevoelens kwamen eruit. Ik waarschuwde haar:''als je me vanavond niet gewoon me gang kan laten gaan en we het niet uitpraten en ik daar sago zit door jou is het klaar''. Ze geloofde me niet. Ze zei alleen:''stoer hoor dat je daarmee gaat dreigen''. Dus ik herhaalde het. Ik zat te janken als een baby op me kamer. Ik was zo gespannen dat ik eruit zag als een lijk. Ik zat er echt helemaal doorheen. Ik wist dat dit eraan zat te komen en ik wist dat ik het moest doen. Ik kon niet anders. Toen zei ze dat ze naar huis ging en ik zei het nog eens:''als je nu weggaat dan is het klaar''. Toen liep ze weg en toen ze in de auto zat belde ze mij. Ik zat jankend op de bank bij me ouders en me broer. Het enige wat hun zeiden is:''zet het wel door, want dit is niet goed voor je''. En dus liep ik naar de auto en maakte het uit. Even later kwam ze met haar moeder bij mij langs. En heb ik alles huilend uit zitten leggen. Ze zei dat ze het niet zag aankomen.

Een paar dagen later zei ze dat dit misschien wel goed voor der was. Kon ze zelf ook even tot rust komen. Toen het over was zag ze pas eindelijk wat ze gedaan had. Ze zag eindelijk pas dat ze zelfs mij kon kwijt raken. Ze had z'n spijt dat me bericht aan bericht stuurde waarin ze zei dat ze fout zat. Dat ze mij vertrouwde en bereid was me vrij te laten.

Mijn fout is dat ik niet praatte.... maar had het nog zin.

Ik twijfel enorm. Zij voelde wel als de ware in het begin.
Dat gevoel begon weg te sijpelen, omdat ik voor de rest alles kwijt raakte.
Ik ben nog steeds heel erg gek op die meid, maar iedereen om me heen zegt dat dit veel beter voor me is. Niemand had voor de rest een klik met haar. Ze zat altijd in haar schulp. Gewoon bang en onzeker. Als ze me vrij kan laten en er vrede mee heeft zit ze misschien beter in haar vel en durft ze wat opener te zijn tegen me familie en vrienden. Als ze je eenmaal vertrouwde dan was ze echt leuk en kon ik altijd met haar lachen. Ik twijfel zou erg en zou graag jullie mening horen

Kom eerst tot rust en beslis dan. Niet nu overhaast weer terug, want dan ben je wss weer terug bij af en loopt het weer fout. Pas als je volledig tot rust bent gekomen kan je beslissen of dit ecjt is wat je wil. Neem je tihd. Ga leuke dingen doen. Probeer het op een rijtje te krijgen..

Nou gisteravond werd ik ook ff verrast zeg..kreeg ik ineens een mail van me ex. Met hoe gaat het? Hoe is het met je familie? Druk op het werk? zeg maar de standaard vragen. Dit was de 1e keer dat zij contact zocht....de laatste keer dat we elkaar gezien/gesproken hadden is ong 2mnd geleden en toen kwam het initiatief van mijn zijde. Ik had voor mezelf de keus al gemaakt ok, we gaan op de negeertoer. Dus ik was er wel ff klaar mee...

Ik heb haar een mail terug gestuurd met: je overvalt me en ik laat na het weekend wel wat van me horen.. Verder gaat alles goed hier, en ik zit nu in de kantine dus heb geen tijd om een lange mail te typen
(netjes verwoord toch)

Nu komend weekend maar eens bedenken hoe ik hier weer een reactie op terug ga geven...maar dat is een probleem voor maandag

quote:

Op vrijdag 20 april 2012 08:45 schreef m2012 het volgende:
Nou gisteravond werd ik ook ff verrast zeg..kreeg ik ineens een mail van me ex. Met hoe gaat het? Hoe is het met je familie? Druk op het werk? zeg maar de standaard vragen. Dit was de 1e keer dat zij contact zocht....de laatste keer dat we elkaar gezien/gesproken hadden is ong 2mnd geleden en toen kwam het initiatief van mijn zijde. Ik had voor mezelf de keus al gemaakt ok, we gaan op de negeertoer. Dus ik was er wel ff klaar mee...

Ik heb haar een mail terug gestuurd met: je overvalt me en ik laat na het weekend wel wat van me horen.. Verder gaat alles goed hier, en ik zit nu in de kantine dus heb geen tijd om een lange mail te typen
(netjes verwoord toch)

Nu komend weekend maar eens bedenken hoe ik hier weer een reactie op terug ga geven...maar dat is een probleem voor maandag

Denk er inderdaad goed overna.
Netjes verwoord.... zo kan ik het nog niet .
Ik geef altijd direct (of enkele minuten daarna) antwoordt op een WhatsApp

quote:

Op vrijdag 20 april 2012 08:43 schreef LaLouchi het volgende:
Kom eerst tot rust en beslis dan. Niet nu overhaast weer terug, want dan ben je wss weer terug bij af en loopt het weer fout. Pas als je volledig tot rust bent gekomen kan je beslissen of dit ecjt is wat je wil. Neem je tihd. Ga leuke dingen doen. Probeer het op een rijtje te krijgen..

Dankje LaLouchi.
Ik denk dat ze het wel kan.

Ze probeert ook alles op een rijtje te zetten. Besteed wat tijd met vriendinnen, tijd voor huiswerk, gaat wat stappen en sporten. Nu zei ze gisteren dat ze het gewoon druk heeft. Maar waarom heeft ze daar dan nooit eerder de tijd voor genomen .
Ik ga lekker wat tijd besteden met vrienden enz.

Maar gister ging ik zwemmen en had ik zoiets van..... ik wil lekker bij haar zijn...
Wat moet ik doen ?
Ik wil wel bij haar zijn, maar ben niet toe aan een relatie

Nog even niks doen tot je zeker weet dat je wel weer een relatie wil. Anders wek jr verkeerde verwachtingen. Gaat het te snel. Niks forceren. Leef even alleen in het nu.

Ik denk dat ze er voorheen geen tijd voor nam omdat ze hou had. En daar wad ze liever als bij vriendinnen.

quote:

Op vrijdag 20 april 2012 09:02 schreef LaLouchi het volgende:
Nog even niks doen tot je zeker weet dat je wel weer een relatie wil. Anders wek jr verkeerde verwachtingen. Gaat het te snel. Niks forceren. Leef even alleen in het nu.

Ik denk dat ze er voorheen geen tijd voor nam omdat ze hou had. En daar wad ze liever als bij vriendinnen.

Dat klopt, want ze klamde zich helemaal vast aan mij.
Ze had nooit behoefte aan iets anders zei ze.
Maar ze ging wel af en toe badmintonnen, werken bij haar oude bijbaan in de horeca of een dagje weg met een oude schoolvriendin. Dan zei ze altijd dat ze het voor mij deed, dat ik dan tijd voor mezelf had. Maar mijn schema was dan alsnog afhankelijk van haar schema.
Dus wat moet je dan geloven, als ze wel altijd zin had in die andere dingen

Ik heb juist wel behoefte aan gezelligheid. BBQen in de zomer met mijn en haar ouders of als ik bardienst had bij me hobby WhatsAppte ik iedereen om een bakkie te komen doen.

Denk dat ze ook.echt geen behoefte had aan andere dingen toen, maar dat ze het wel probeerde omday ze ook.wel inzag dat ze ook andere contacten moest hebben in het lrven.

Idd als je samen bent dan trek je ook veel met elkaar op..en minder met je vrienden. Ik betrap me er zelf ook op hoor, nu ik vrijgezel ben ga ik ook weer maximaal sporten en vaak in het weekend dingen ondernemen...alles om bezig te blijven.Thuis zitten kniezen heeft niemand wat aan en zo kan ik mijn gedachten op ander dingen focussen.... Dadelijk komt koninginnenacht/dag, hemelvaart, festivalletjes er weer aan.. dus laat maar komen die zomer