R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Goedemorgen beste fokkers!
Met een collega van mij had ik gisteren een discussie. We hadden het erover dat de meeste daders van incestzaken mannen zijn. Owkeej er zijn ook vrouwen die dader zijn maar daar ging de discussie niet per se over.
We bespraken een aantal waargebeurde verhalen waarin de man des huizes zijn kinderen jarenlang had misbruikt en de moeder had hier ´nooit iets van gemerkt´. Ikzelf zet hierbij vraagtekens. Ik geloof namelijk dat maar een heel klein deel ook daadwerkelijk nooit iets gemerkt heeft. De overige vrouwen hebben het naar mijn idee ofwel bewust, ofwel onbewust niet gemerkt.
Dus in situatie A: De vrouw ziet wel degelijk signalen van misbruik maar kiest ervoor om deze te negeren. We wil namelijk geen alleenstaande moeder worden, er financieel niet op achteruit gaan of ze houdt van haar man en is bereid haar kinderen op te offeren.
Situatie B: Was laatst op dr phil. Een vrouw was in haar jeugd door haar vader misbruikt. Dit kwam uit toen ze volwassen werd. De vader bood zijn excuses aan maar is nooit naar de politie gegaan. De vrouw ging toen trouwen en kreeg ook een kind. Ze wou toch een opa en oma voor haar zoontje en liet haar zoontje bij haar oduers. De opa misbruikte zijn kleinzoon. De oma wist hiervan maar zei dit niet tegen de moeder van het kind. Ze zei dat ze ´het in de gaten zou houden´ zodat de opa het kleinkind niet meer kon misbruiken.
De moeder van het kind was echter zo naief om te denken dat het misbruik nooit meer voor zou komen en daarom liet ze haar zoontje bij haar vader en moeder slapen.
Maar nu de vraag aan jullie: denken jullie dat een vrouw werkelijk geen benul kan hebben van het misbruik dat soms jarenlang aan de gang is of denken jullie dat de vrouw er moedwillig of onbewust voor kiest om he tniet te zien?
Met een collega van mij had ik gisteren een discussie. We hadden het erover dat de meeste daders van incestzaken mannen zijn. Owkeej er zijn ook vrouwen die dader zijn maar daar ging de discussie niet per se over.
We bespraken een aantal waargebeurde verhalen waarin de man des huizes zijn kinderen jarenlang had misbruikt en de moeder had hier ´nooit iets van gemerkt´. Ikzelf zet hierbij vraagtekens. Ik geloof namelijk dat maar een heel klein deel ook daadwerkelijk nooit iets gemerkt heeft. De overige vrouwen hebben het naar mijn idee ofwel bewust, ofwel onbewust niet gemerkt.
Dus in situatie A: De vrouw ziet wel degelijk signalen van misbruik maar kiest ervoor om deze te negeren. We wil namelijk geen alleenstaande moeder worden, er financieel niet op achteruit gaan of ze houdt van haar man en is bereid haar kinderen op te offeren.
Situatie B: Was laatst op dr phil. Een vrouw was in haar jeugd door haar vader misbruikt. Dit kwam uit toen ze volwassen werd. De vader bood zijn excuses aan maar is nooit naar de politie gegaan. De vrouw ging toen trouwen en kreeg ook een kind. Ze wou toch een opa en oma voor haar zoontje en liet haar zoontje bij haar oduers. De opa misbruikte zijn kleinzoon. De oma wist hiervan maar zei dit niet tegen de moeder van het kind. Ze zei dat ze ´het in de gaten zou houden´ zodat de opa het kleinkind niet meer kon misbruiken.
De moeder van het kind was echter zo naief om te denken dat het misbruik nooit meer voor zou komen en daarom liet ze haar zoontje bij haar vader en moeder slapen.
Maar nu de vraag aan jullie: denken jullie dat een vrouw werkelijk geen benul kan hebben van het misbruik dat soms jarenlang aan de gang is of denken jullie dat de vrouw er moedwillig of onbewust voor kiest om he tniet te zien?
Da's natuurlijk per geval anders. Soms hebben ze het niet door, en soms hebben ze het door en negeren ze het om de goede vrede te bewaren.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Bovenstaand dus.quote:
Je kan wel iets door hebben maar als de betreffende mensen er niet over willen praten dan sta je ook machteloos.
Met vriendelijke groet,
Gewoonik
Gewoonik
Ik denk net als jij dat maar een heel klein deel oprecht nooit wat gemerkt heeft. Met name in het geval van jonge kinderen kan ik maar moeilijk geloven dat zich geen enkel aanwijzing heeft voorgedaan. Gaat zo'n kind zich dan bijvoorbeeld na misbruik niet toch net wat anders gedragen wanneer je het als moeder zijnde aanraakt wanneer het naakt is omdat je het onder de douche aan het zetten bent of aan het aankleden bent? Merk je dan echt niets aan opvallende reactie bij je misbruikte jonge dochtertje wanneer je met je hand een beetje tussen haar beentjes gaat om haar af te vegen na het plassen? Of ben ik nu naïef om te denken dat zelfs zeer jonge kinderen (onbewust) het misbruik zullen koppelen aan op die plekken aangeraakt worden in het algemeen?
En dan rest er bij mij weer de vraag: hoe kun je dat als moeder zijnde doel? Hebben die vrouwen niet voldoende zelfvertrouwen in zichzelf dat ze denken dat ze het als alleenstaande moeder niet zullen redden? Of zijn ze zo egoistisch dat ze hun kind offeren omdat ze zelf van de man houden en enkel aan zichzelf denken? Dat gaan in mijn ogen tegen alle rechten van de mens in. Dan ben je als moeder in en inslecht.quote:Op dinsdag 17 april 2012 10:38 schreef Maanvis het volgende:
Da's natuurlijk per geval anders. Soms hebben ze het niet door, en soms hebben ze het door en negeren ze het om de goede vrede te bewaren.
Of hebben die moeders geen idee van de schade die het een kind aandoet? Dat het hele leven van een kind op zijn kop is gezet door dit voorval?
Kortom: heet het te maken met gebrek aan opleiding en zelfinzicht of is er fundamenteel iets fout met de moeder in kwestie? Ik wist namelijk als 12 jarige al dat incest fout was, pas op veel latere leeftijd ging ik me voor mijn studie verdiepen in de consequenties qua ontwikkeling van het kind.
Als je naar de cijfers kijkt hoeveel dit voorkomt geloof ik nooit dat alle moeders het hebben geweten.
Het is ook nogal wat, het is niet iets waar je zo even iemand van beschuldigt.
Veel dingen kunnen natuurlijk ook anders opgevat worden, bv een verandering in gedrag, kan ook van slecht contact met andere kinderen op school komen, gepest worden bv. Grote kans dat omdat het kind zwak staat in zo'n situatie dat het sociaal contact met anderen ook niet ten goede komt.
Link het maar eens aan misbruik door je partner, ik ga ervanuit dat de meeste mensen dat soort dingen niet verwachten van hun partner.
Weten ze het wel dan mogen ze van mij net zo hard strafbaar gesteld worden, laat dat duidelijk zijn, maar ik blijf denken dat veel het niet weten en een nog grotere groep het heel misschien wel vermoed, maar geen enkel bewijs kan vinden.
Het is ook nogal wat, het is niet iets waar je zo even iemand van beschuldigt.
Veel dingen kunnen natuurlijk ook anders opgevat worden, bv een verandering in gedrag, kan ook van slecht contact met andere kinderen op school komen, gepest worden bv. Grote kans dat omdat het kind zwak staat in zo'n situatie dat het sociaal contact met anderen ook niet ten goede komt.
Link het maar eens aan misbruik door je partner, ik ga ervanuit dat de meeste mensen dat soort dingen niet verwachten van hun partner.
Weten ze het wel dan mogen ze van mij net zo hard strafbaar gesteld worden, laat dat duidelijk zijn, maar ik blijf denken dat veel het niet weten en een nog grotere groep het heel misschien wel vermoed, maar geen enkel bewijs kan vinden.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik denk dat de blik wat dit soort dingen betreft sowieso meer naar buiten gericht is. We verwachten niet dat onze man, vader, broer, collega, beste vriend zoiets doet. We verwachten het misschien van die ene rare stinkende eenzame vent drie huizen verderop, maar al een stuk minder van onze sympathieke, aantrekkelijke, succesvolle buurman.
Hoe dichterbij iemand staat, hoe groter de weerstand om het te geloven, denk ik. Natuurlijk zou je verwachten dat de vrouw van een dader en moeder van het slachtoffer de grootste kans heeft om signalen op te vangen. Maar signalen die zo dramatisch in tegenspraak zijn met wat je gelooft en wil geloven, hoe goed zie je die, hoe serieus neem je die? Mensen doen veel om cognitieve dissonantie te voorkomen, en dat is toch grotendeels onbewust.
In hoeverre ben je zelf alert op en gevoelig voor signalen uit een onverwachte hoek? Bij de kinderen van je beste vriend, van je broer? En als je er iets aan merkt, denk je dan dadelijk aan de vader als dader?
Hoe dichterbij iemand staat, hoe groter de weerstand om het te geloven, denk ik. Natuurlijk zou je verwachten dat de vrouw van een dader en moeder van het slachtoffer de grootste kans heeft om signalen op te vangen. Maar signalen die zo dramatisch in tegenspraak zijn met wat je gelooft en wil geloven, hoe goed zie je die, hoe serieus neem je die? Mensen doen veel om cognitieve dissonantie te voorkomen, en dat is toch grotendeels onbewust.
In hoeverre ben je zelf alert op en gevoelig voor signalen uit een onverwachte hoek? Bij de kinderen van je beste vriend, van je broer? En als je er iets aan merkt, denk je dan dadelijk aan de vader als dader?
...as always
Maar hoe kan je, met name in bepaalde gevallen, helemaal niets aan je kindje merken? Neem bijvoorbeeld de Robert M.-zaak. Hoe merk je bij het verschonen van de luier van je kindje niet dat het verkracht is? Hij koos zijn slachtoffertjes uit op spreekvaardigheid, waaruit afgeleid kan worden dat hij zich met name vergreep aan de jongste kindertjes in het dagverblijf. Een volwassen man die een baby verkracht, dat laat toch sporen achter?quote:
Ik denk dat de blik wat dit soort dingen betreft sowieso meer naar buiten gericht is. We verwachten niet dat onze man, vader, broer, collega, beste vriend zoiets doet. We verwachten het misschien van die ene rare stinkende eenzame vent drie huizen verderop, maar al een stuk minder van onze sympathieke, aantrekkelijke, succesvolle buurman.
Hoe dichterbij iemand staat, hoe groter de weerstand om het te geloven, denk ik. Natuurlijk zou je verwachten dat de vrouw van een dader en moeder van het slachtoffer de grootste kans heeft om signalen op te vangen. Maar signalen die zo dramatisch in tegenspraak zijn met wat je gelooft en wil geloven, hoe goed zie je die, hoe serieus neem je die? Mensen doen veel om cognitieve dissonantie te voorkomen, en dat is toch grotendeels onbewust.
In hoeverre ben je zelf alert op en gevoelig voor signalen uit een onverwachte hoek? Bij de kinderen van je beste vriend, van je broer? En als je er iets aan merkt, denk je dan dadelijk aan de vader als dader?
Geen idee of dat van buiten sporen achterlaat eigenlijk.
He, wat een naar onderwerp om over na te denken, nu ben ik weeig in mijn buik.
He, wat een naar onderwerp om over na te denken, nu ben ik weeig in mijn buik.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik las eens een boek met waargebeurd verhaal waarin de moeder haar dochter gewoon vasthield wanneer deze tegenstribbelde terwijl ze door haar vader verkracht werd. Daar werd ik gewoon echt misselijk van.quote:
Geen idee of dat van buiten sporen achterlaat eigenlijk.
He, wat een naar onderwerp om over na te denken, nu ben ik weeig in mijn buik.
Zulke vrouwen behoren net zoveel straf te krijgen als de werkelijke verkrachter.quote:
[..]
Ik las eens een boek met waargebeurd verhaal waarin de moeder haar dochter gewoon vasthield wanneer deze tegenstribbelde terwijl ze door haar vader verkracht werd. Daar werd ik gewoon echt misselijk van.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Is dat zo? Het lijkt mij ook logisch dat dat sporen nalaat, maar ik weet het niet. Of misschien laat het slechts sporen na die niet karakteristiek zijn voor seksueel misbruik, maar op veel meer kunnen duiden.quote:
[..]
Maar hoe kan je, met name in bepaalde gevallen, helemaal niets aan je kindje merken? Neem bijvoorbeeld de Robert M.-zaak. Hoe merk je bij het verschonen van de luier van je kindje niet dat het verkracht is? Hij koos zijn slachtoffertjes uit op spreekvaardigheid, waaruit afgeleid kan worden dat hij zich met name vergreep aan de jongste kindertjes in het dagverblijf. Een volwassen man die een baby verkracht, dat laat toch sporen achter?
Gelet op wat jij zegt, dat Robert M. zijn daden probeerde te verhullen door slachtoffers te selecteren op spreekvaardigheid, is het niet onlogisch dat hij ook op andere manieren geprobeerd heeft om geen sporen achter te laten.
Het lijkt erop dat er nogal wat psychische weerstand is tegen het idee dat misbruik geen/weinig/moeilijk zichtbare/moeilijk te interpreteren sporen achterlaat. Vanuit die gedachte is het begrijpelijk dat een moeder dan ook gestraft moet worden, of althans verantwoordelijk gehouden. Dat bezweert de angst dat wij het zelf niet zouden merken, als onze kinderen iets overkwam.
...as always
Ik weet het ook allemaal niet zeker hoor. Al lijkt het me wel logisch dat het zo is.quote:
[..]
Is dat zo? Het lijkt mij ook logisch dat dat sporen nalaat, maar ik weet het niet. Of misschien laat het slechts sporen na die niet karakteristiek zijn voor seksueel misbruik, maar op veel meer kunnen duiden.
Gelet op wat jij zegt, dat Robert M. zijn daden probeerde te verhullen door slachtoffers te selecteren op spreekvaardigheid, is het niet onlogisch dat hij ook op andere manieren geprobeerd heeft om geen sporen achter te laten.
Het lijkt erop dat er nogal wat psychische weerstand is tegen het idee dat misbruik geen/weinig/moeilijk zichtbare/moeilijk te interpreteren sporen achterlaat. Vanuit die gedachte is het begrijpelijk dat een moeder dan ook gestraft moet worden, of althans verantwoordelijk gehouden. Dat bezweert de angst dat wij het zelf niet zouden merken, als onze kinderen iets overkwam.
Met de laatste alinea ben ik het zeker eens.
|
|
