Vermijden van verdriet naar depressie

Wat is jullie leeftijd als ik het vragen mag..

Persoonlijk vind ik dat wanneer er zo'n jong kind bij is, je wel een stap extra mag zetten om er toch wat van te maken samen en daarmee een stabiele omgeving creëert waarin jullie kind kan opgroeien. Pak sowieso jezelf aan; heb je een drankprobleem, ga dan naar verslavingszorg... vrees je voor een depressie, ga dan praten met een psycholoog. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor het kind en het gezin in dit geval.

In welk opzicht passen jullie niet bij elkaar? Waar loopt het verkeerd?

Een dikke, virtuele knuffel.

Is een afspraak maken met je huisarts en vragen om een doorverwijzing naar de psycholoog een optie? Die kan je wellicht applicabele handvaten aanreiken over hoe je dit een plaatsje kan geven en hoe je bepaalde gedachten kan tackelen.

Nee ik denk dat je een heel slecht zelfbeeld over jezelf gaat krijgen wanneer je professionele hulp gaat zoeken. Persoonlijk zou ik hulp dichterbij zoeken.
Heb je geen goede vrienden van jullie samen?
Dus niet je eigen maten want vaak staan die aan 1 kant (joun kant), maar ook vrienden van haar.

Is dat wat?

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 11:53 schreef Knofl00k het volgende:
Nee ik denk dat je een heel slecht zelfbeeld over jezelf gaat krijgen wanneer je professionele hulp gaat zoeken. Persoonlijk zou ik hulp dichterbij zoeken.

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 11:55 schreef Axel1988 het volgende:

[..]

ja?

ik denk zelf dat je dit als laatste moet proberen.
halleuww een Psycholoog!

Gedraag je als een kerel en doe niet zo dramatisch.

Sporten werkt goed tegen depressie en algehele lamlendigheid. Zorg in elk geval dat je het huis uit komt (lastig met pleinvrees, maar goed) en als je een alcoholprobleem hebt, mijdt dan plekken met alcohol.

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 12:05 schreef DonDanoz het volgende:
Zij heeft in de 2 jaar, maar met twee vrienden een keertje afgesproken.
Had geen behoefte aan vrienden, uitgaan of iets dergelijks.
Ze trok het meeste met haar moeder op.
Maar ja die is ook niet neutraal.
Het wordt er niet makkelijker op.

Waardeer jullie advies enorm en lucht op om er over te schrijven.
Verveel me ook verschrikkelijk op me werk, afleiding is dus ook ver te zoeken buiten fok

Ik snap je. Respect voor deze situatie.Voor jullie 3.

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 12:04 schreef DroogDok het volgende:
Gedraag je als een kerel en doe niet zo dramatisch.

Sporten werkt goed tegen depressie en algehele lamlendigheid. Zorg in elk geval dat je het huis uit komt (lastig met pleinvrees, maar goed) en als je een alcoholprobleem hebt, mijdt dan plekken met alcohol.

Dan kun je dus het beste in je huis blijven zitten. Alcohol staat op praktisch elk hoekje van de straat te wachten. Het is overal. Je moet de bron, de wortels van de verslaving aanpakken. Symptoombestrijding is wellicht probaat voor kleine dingetjes op korte termijn, maar niet voor een zware verslaving zoals TS beschrijft.

Hey TS..is het niet zo dat je (ex)vriendin wel wat aan jonge kant voor huisje, boompje, beestje? Besef wel ze is pas 21 en jij al bijna 30. Gevoelsmatig denk dat dat een grote rol heeft gespeeld.

PS..blijf van van drank af het zal je absoluut nergens mee helpen.

[ Bericht 16% gewijzigd door Montelly op 13-04-2012 13:01:37 ]

Wellicht helpt het om eraan te denken dat als jij het op een zuipen zet je alleen maar verder in de problemen gaat komen en dat een oplossing dan steeds verder weg komt te liggen....denk b.v. aan het contact met je kind. Je zit momenteel in een zeer moeilijke situatie maar het op een drinken zetten helpt je nu alleen maar verder in de problemen, het biedt geen oplossing op de lange termijn. Sterkte, hopelijk kun je de kracht vinden om toch verstandig met dit geheel om te gaan.

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 12:11 schreef DonDanoz het volgende:
Het is niet dat ik een Alcoholverslaving heb.
Ben meer een probleemdrinker.

http://www.alcoholdebaas.nl/Feiten/Probleemdrinker-.aspx

In twee kleine zinnen jezelf zo tegenspreken, ik vind het knap

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 13:04 schreef DonDanoz het volgende:
Ik zal de avonden thuis moeten zien door te komen en verleiding naar alcohol laten staan. Weet dat het geen oplossing is .

Je hebt denk ik wel gelijk Montelly.
Ze wilde al vroeg samenwonen, vond het geen probleem ( na 4 maanden al )
Altijd al de drank voor een kind gehad (volgde niet veel later)

Wat het nu ook gedeeltelijk de nekslag gaf, was dat mijn woning niet goed genoeg was.
Ze voelde zich er niet gelukkig.
Dit gaf me duidelijk beeld dat wat er ook voor leuks in de toekomst is, ze altijd meer wil om zich gelukkig te voelen.

Weet niet of dat met leeftijd te maken heeft, maar volwassen praten lukte iig niet.

Waar het hart van vol is...
Geintje TS

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 12:10 schreef Poephoofd_ het volgende:

[..]

Dan kun je dus het beste in je huis blijven zitten. Alcohol staat op praktisch elk hoekje van de straat te wachten. Het is overal. Je moet de bron, de wortels van de verslaving aanpakken. Symptoombestrijding is wellicht probaat voor kleine dingetjes op korte termijn, maar niet voor een zware verslaving zoals TS beschrijft.

Als je niet in een café aan de bar gaat zitten valt die verleiding ook wel mee. Maar inderdaad moet je het onderliggende probleem aanpakken.

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 13:07 schreef Boris_Karloff het volgende:

[..]



http://www.alcoholdebaas.nl/Feiten/Probleemdrinker-.aspx

In twee kleine zinnen jezelf zo tegenspreken, ik vind het knap

die site heeft wel een nette behandelingsaanmeldingssite

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 13:16 schreef DonDanoz het volgende:
@ Boris_Karloff Met probleemdrinker bedoel ik meer alcohol drinken als ik me in de put voel zitten.

Tja, dat staat er niet.

Wat zou ik jullie ontzettend graag allebei een verschrikkelijke schop onder jullie kont verkopen. Natuurlijk is nu een lastige tijd: een kleintje dat jullie waarschijnlijk uit jullie nachtrust haalt, nieuwe ervaringen, zoeken naar een nieuw eventwicht.

En wat doen jullie; zij gaat bij mammie uithuilen en hij vlucht in de drank en gaat op een internetforum lopen janken dat hij "er echt alles aan gedaan heeft" en nu bang is om depressief te worden. Yeah right! Omdat jullie een beetje in de sleur zaten en de verschillen in persoonlijkheid niet kunnen overbruggen heb je in goed overleg besloten allebei maar weg te vluchten, ow sorry "uit elkaar te gaan"

Het wordt hoog tijd om eens wat verantwoordelijkheid in je leven te nemen, blijkbaar heb je een paar ballen anders zou je nou geen kind hebben, ga ze nu maar eens gebruiken om je problemen op te lossen en een stabiel gezin voor je kind op te bouwen. Samen met de moeder dus.

En houd er alsjeblieft rekening mee dat je vriendin op haar 21ste ten eerste nog niet helemaal mentaal volwassen is en net een enorme emotionele achtbaan heeft doorgemaakt. Haar hormoonspiegels zijn waarschijnlijk nog niet op orde, dat kan wel even duren.

Jij gaat voor je vrouw en kind zorgen, stoppen met drinken, sporten en als jullie er samen niet uitkomen zoek je professionele hulp (begin eens bij een huisarts..)

En nou opdonderen achter dat scherm en ga wat van je leven maken, succes!

BAM.

Nou nou ik weet niet of het een goed idee is om ff iemand keihard te raken.
Denk dat TS het al zwaar genoeg heeft.

Soms heeft het simpelweg geen zin en zul je apart van elkaar verder moeten.

Maar ga dan niet zo negatief naar de komende periode kijken, want als je dat doet dan zal het sowieso een vervelende tijd worden. Je kunt ook aan jezelf werken en nu de dingen gaan doen die tijdens de relatie problematisch waren (uitgaan, met andere vrouwen afspreken, etc). Het kan juist iets positiefs met zich meebrengen.

Eigenlijk is het helemaal niet zo gecompliceerd ts. Jullie maken een kind, jullie gaan ervoor zorgen. Jullie gaan man/vrouw genoeg zijn om niet in een depressie te zakken/te gaan zuipen/weet ik veel. Dat is namelijk niet goed voor het kind.

het gaat namelijk niet meer alleen om jullie. Als je een drankprobleem hebt (en dat heb je, anders ga je niet je problemen stelselmatig wegzuipen), dan ga je hulp zoeken, en niet lopen mauwen hier.

Ech dat drama toontje. Dat soort acties laat je toch gewoon niet toe van jezelf als je voor een kindje moet gaan zorgen? Huphup ts, neem je verantwoording eens!

_{En dat kind, ik mag toch hopen dat dat echt een ongelukje was?}

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 14:20 schreef DonDanoz het volgende:
Het is alleen al een hele tijd duidelijk dat we eigenlijk niet bij elkaar passen en voor een kind van 2 maanden is de impact van gescheiden ouders kleiner dan dat we over 5 of 10 jaar uit elkaar gaan. We zouden nu nog enkel voor hem bij elkaar blijven en dat is voor een kind ook geen goede keuze.

Hiermee heb je wel een punt, TS. Neemt niet weg dat je de vader bent en nog steeds verantwoordelijkheid draagt voor het kind. Het is dus belangrijk om een goede band met moeder en zoon te behouden en dat lukt niet als jij je verdriet gaat wegdrinken. Daar is nog nooit een goede vader uit voortgekomen, volgens mij.

Bovendien vond ik het erg genoeg om te lezen dat je dacht dat een kind jullie wel dichter bij elkaar zou brengen. Kinderen zijn er niet om je relatie te fixen.

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 14:20 schreef DonDanoz het volgende:
@ Avondmens

Begrijp je reactie, ik vheb natuurlijk ook niet uitgebreid verteld wat er al allemaal heeft afgespeeld in de 2 jaren.
De kleine is trouwens geen huilbaby die heeft er juist voor gezorgd dat het beter ging.

Ik zal er altijd voor haar zijn, begrijp me niet verkeerd.
Ook de kleine zal ik met alle liefde verzorgen.

Het is alleen al een hele tijd duidelijk dat we eigenlijk niet bij elkaar passen en voor een kind van 2 maanden is de impact van gescheiden ouders kleiner dan dat we over 5 of 10 jaar uit elkaar gaan. We zouden nu nog enkel voor hem bij elkaar blijven en dat is voor een kind ook geen goede keuze.

Nogmaals ik begrijp je reactie Avondmens en respecteer je mening, maar het is gecompliceerder dan het lijkt.

Hebben jullie al bepaald hoeveel alimentatie jij per maand gaat betalen?