De kunst van het loslaten van je ex #197

ik heb er inhoudelijk weinig over te melden, behalve trekeennummertje, dat ik er veel in herken. Misschien zit het bij mij ook wel zo

Klinkt alsof je inderdaad er wel bovenop komt.

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 21:27 schreef trekeennummertje het volgende:

[..]

Ik denk maar een half jaartje. Maar 't probleem was em denk ik dat ik niet snapte waarom 't uit was. En ookal stond ik stevig in me schoenen ;Het was fijn om daar te zijn en mijn famillie en buurt thuis te vergeten. Ik voel me altijd wel kut thuis eigenlijk. Maar ik ben te lui om er echt iets aan te doen xd. Vrienden ben ik sinds het aan ging met haar 2half jaar terug allemaal kwijt geraakt. Ze zijn of gesettled of ruzie of in het buitenland of gewoon te lang verwaterd.

Tja, eigenlijk vind ik haar een lieve meid waar ik graag leuke dingen mee zou willen doen (niet door denkend) , tis denk ik dat ik gewoon een apart geval ben die maar niet wil inzien dat je sommige dingen gewoon ECHT los moet laten en niet slechts tijdelijk kan laten sudderen om vervolgens weer vrolijke jaapie te spelen... ik denk dat zelfs op platonisch gebied ik faal.

Ik ken het...
Vrienden die je in het weekend willen spreken, of zaterdagavond uit willen gaan, maar toen ik een relatie kreeg, lag ik liever op haar in bed dan dat ik met een rode wodka 5,- per stuk in een discotheek stond, en uren in de garderobe sta te wachten om mijn jas weer terug te krijgen..

Ik kroop liever dicht tegen m'n schatje aan..
Ze was alles voor mij, we deden alles samen, we deelden echt elkaars leven, en de rest interesseerde me niet echt meer.
Want ik dacht dat we voor altijd bij elkaar bleven, en ze misschien wel de moeder van m'n kinderen zou worden..

Ook net zoals jij dus alles opgegeven..
En dan komt de klap, het is uit..

Ik hoop stiekem nu nog steeds dat we wel weer later bij elkaar komen, ik weet dat het slecht is..
Ik heb zelfs al een heel plan dat ik haar ga verassen met een weekendje weg naar een romantische stad..

Maar ergens weet ik dat het nooit meer goed kan komen, als ik eerlijk naar mezelf ben..

Alleen het is moeilijk om naar jezelf te zeggen ''Het is uit, en jullie komen nooit meer samen''..

Hoelang heeft het geduurd, tot de meeste pijn weg was?
En ik ken het echt, het gevoel van... Dat je altijd de neiging hebt, om te denken dat jullie ooit weer samen zullen komen.

Ik wens je sterkte man, en ik heb ook het idee dat zij de ware voor me was.

Maar de toekomst kan niemand voorspellen, en als je het echt nog een kans wilt geven, kan je altijd met een voorstel komen om is in de zomer een paar dagen naar een super romantisch stadje te gaan, hotel.. en dan moet je zeggen dat ze alleen maar ''ja'' hoeft te zeggen, en dat alles geregeld word, en dat ze alleen maar hoeft te genieten!
Dat is de enigste manier waarmee de vlam weer echt kan ontstaan, en geen gedoe gewoon genieten, en vrouwen willen altijd een goeie massage,

Maarja, waarschijnlijk geef ik heel verkeerd advies.

Ik mis m'n ex ineens heel erg en moet bijna huilen. Wat raaaaar .

vast besmettelijk, want ik heb er ook last van. alleen dat bijna mag in die zin weg.

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 22:55 schreef QEX het volgende:
vast besmettelijk, want ik heb er ook last van. alleen dat bijna mag in die zin weg.

Sterkte . .

tnx.

@Gulmez zo dacht ik er dus precies hetzelfde over. Normaal gesproken geloof ik niet in het lot; maar ik wil geloven dat ik haar niet voor niets ben tegengekomen en ons verhaal daarbij niet eindigt. Het herstelproces (wanneer het minder pijn doet) is bij iedereen anders. Ik zou ook niet streven naar een bepaalde tijd.

@ ovoxo ik voel met je mee ik vind mezelf erg raar opeens met de gedachte dat ik me ex weer mis.

Hmm.. ik voel me kut. Doordat ik het nieuwste leukste meisje in mijn leven niet kan pijlen. Wat ze wil.
Echt heel vervelend.
En ik maar hoop houden.

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 23:32 schreef Beurtje het volgende:
Hmm.. ik voel me kut. Doordat ik het nieuwste leukste meisje in mijn leven niet kan pijlen. Wat ze wil.
Echt heel vervelend.
En ik maar hoop houden.

Is het je ex dan? WAnt dan is hoop wel heel kut hoor, kan er over meepraten! Vaak is het uiteindelijk valse hoop, try to remember that!

@ Ovoxo en QEX: Sterkte! Snap jullie! Sinds ik besloten heb om mijn ex uit mn leven te bannen denk ik er meer aan dan anders

Ik heb ook aan me ex gedacht

maar.......

Ik had de goede afleiding van me date

quote:

Op woensdag 11 april 2012 00:25 schreef ManageTheAnger het volgende:
Ik heb ook aan me ex gedacht

maar.......

Ik had de goede afleiding van me date

Bijna zeggen, hier verder? Naja, lees mn stukje over valse hoop naar Beurtje, ik probeer er echt niet in te trappen...

Juist, heb het vanmiddag ook laten lezen aan LaLouchi en nog iemand.

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 22:11 schreef Gulmez het volgende:

[..]

Ik ken het...
Vrienden die je in het weekend willen spreken, of zaterdagavond uit willen gaan, maar toen ik een relatie kreeg, lag ik liever op haar in bed dan dat ik met een rode wodka 5,- per stuk in een discotheek stond, en uren in de garderobe sta te wachten om mijn jas weer terug te krijgen..

Ik kroop liever dicht tegen m'n schatje aan..
Ze was alles voor mij, we deden alles samen, we deelden echt elkaars leven, en de rest interesseerde me niet echt meer.
Want ik dacht dat we voor altijd bij elkaar bleven, en ze misschien wel de moeder van m'n kinderen zou worden..

Ook net zoals jij dus alles opgegeven..
En dan komt de klap, het is uit..

Ik hoop stiekem nu nog steeds dat we wel weer later bij elkaar komen, ik weet dat het slecht is..

Maar ergens weet ik dat het nooit meer goed kan komen, als ik eerlijk naar mezelf ben..

Alleen het is moeilijk om naar jezelf te zeggen ''Het is uit, en jullie komen nooit meer samen''..

En ik ken het echt, het gevoel van... Dat je altijd de neiging hebt, om te denken dat jullie ooit weer samen zullen komen.

Herkenbaar ja. Gelukkig stonden mijn echte vrienden direct weer voor me klaar. Ik heb ze nooit echt hardcore laten stikken, maar contact was wel op een heel laag pitje ook omdat ze echt totaal niet met mijn vrienden op kon schieten en een aantal vrienden al zagen wat voor persoon ze was en er het liefst zo ver mogelijk vandaan bleven. Gelukkig hebben ze me wel weer goed opgevangen en daar ben ik ze heel dankbaar voor.

Al dat wakker liggen mbt mijn ex etc heeft gewoon mijn ritme verneukt..
ik kan gewoon niet voor 1 uur snachts in slaap vallen of ik moet echt veels te weinig slaap hebben gehad. De laatste 6 weken heb ik volgens mij mssn maar 5 nachten gehad dat ik voor 1 uur in slaap ben gevallen

't is raar. Ik weet dat ik makkelijk elk moment een scharreltje / relatie zou kunnen krijgen mits ik een beetje m'n best doe en toch blijf ik na zo'n lange tijd nog steeds kleven bij iemand waarvan mijn verstand zegt: zo bijzonder is ze niet. Maar iets anders in mij weer 't tegenovergestelde. Gelukkig neemt mijn verstand weer een beetje de overhand.

Ik moet iets doen.

nou ik begin ook echt kansloos te worden.
Vanmiddag maar eens een soort slaappilletjes scoren. Wordt sowieso telkens om 1 uur wakker, dan heb ik er al een hele droom opzitten en denk ik dat het al ochtend is. En dan nog een keer rond half 5. Ben er klaar mee.
Bovendien begin ik nu in het stomme stadium te belanden dat ik het niet kan laten hem elke dag een berichtje/mail te sturen. Waar hij toch nog steeds niet op antwoordt. Maar hallo na 5 weken mag ik toch wel eens een fatsoenlijke verklaring voor de patsboem-klaar. Ik heb onze hele whatsapp-geschiedenis er nog eens op nagelezen en dat was ook tot een dag ervoor helemaal rozengeur&maneschijn zo leuk. Ik snap er werkelijk waar geen fluit van.
Maar goed hier moet ik dus ook mee kappen.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 08:11 schreef trekeennummertje het volgende:
't is raar. Ik weet dat ik makkelijk elk moment een scharreltje / relatie zou kunnen krijgen mits ik een beetje m'n best doe en toch blijf ik na zo'n lange tijd nog steeds kleven bij iemand waarvan mijn verstand zegt: zo bijzonder is ze niet. Maar iets anders in mij weer 't tegenovergestelde. Gelukkig neemt mijn verstand weer een beetje de overhand.

Ik moet iets doen.

Ik snap je,

Nu ook, mijn date, een superdame... tenminste, op het eerste gezicht hebben we het leuk samen.
Issues hebben we allebei dus ach haha.

Maar ja dan komt het, zit je in de auto naar je werk.... en dan opeens denk je weer aan je ex... ga ik haar vergelijken met me huidige date.....

in alle opzichten dus ook het figuur etc...

terwijl me ex heeft bruin haar, me nieuwe date heeft blond haar..... niet te doen dus.....

en dan balen hea..... waarom? al sla je me dood... moet er maar niet teveel bij stilstaan dadelijk analyseer ik me eigen kapot.

Tevreden zijn ;-)

In jou geval, je kan juist beginnen met daten etc, wellicht dat er iemand tussen zit die jou aandacht weet te trekken. Misschien zelfs wel iemand die jou laat zien dat jou ex helemaal niet zo geweldig is zoals jij haar geidealiseerd hebt.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 08:26 schreef MiLalaa het volgende:
nou ik begin ook echt kansloos te worden.
Vanmiddag maar eens een soort slaappilletjes scoren. Wordt sowieso telkens om 1 uur wakker, dan heb ik er al een hele droom opzitten en denk ik dat het al ochtend is. En dan nog een keer rond half 5. Ben er klaar mee.
Bovendien begin ik nu in het stomme stadium te belanden dat ik het niet kan laten hem elke dag een berichtje/mail te sturen. Waar hij toch nog steeds niet op antwoordt. Maar hallo na 5 weken mag ik toch wel eens een fatsoenlijke verklaring voor de patsboem-klaar. Ik heb onze hele whatsapp-geschiedenis er nog eens op nagelezen en dat was ook tot een dag ervoor helemaal rozengeur&maneschijn zo leuk. Ik snap er werkelijk waar geen fluit van.
Maar goed hier moet ik dus ook mee kappen.

Juist, lees even wat posts terug, het hele principe van NIETS DOEN!

Ik denk dat je daar ook veel aan hebt.... Die staan wel in dit topic, en het topic hiervoor (weet niet meer precies welke vd 2 namelijk).

Ook niet teruglezen, dan ga je hechten aan dingen uit het verleden, accepteer de dingen die gezegd zijn en probeer het los te laten en kijk vooruit.

Ik herken je verhaal namelijk, we zouden kijken of we bij elkaar konden blijven, helemaal perfect, nog bij me geslapen, en 2 dagen later ondernam ze iets met haar huidige vriend.... diezelfde week heeft ze alle contact afgekapt met me en moest ik haar "met rust laten" (nu weet ik waarom, zodat mevrouw lekker haar gang kon gaan... ) 2 a 3 week erna kreeg ik een email dat ze verliefd is op hem, helemaal gek op hem en een relatie wil met hem.

Nou is dat bij jou misschien niet het geval, maar het pats boem principe is hetzelfde

quote:

Op woensdag 11 april 2012 09:13 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

Juist, lees even wat posts terug, het hele principe van NIETS DOEN!

Ik denk dat je daar ook veel aan hebt.... Die staan wel in dit topic, en het topic hiervoor (weet niet meer precies welke vd 2 namelijk).

Ook niet teruglezen, dan ga je hechten aan dingen uit het verleden, accepteer de dingen die gezegd zijn en probeer het los te laten en kijk vooruit.

Door niets meer te doen, ben ik erachter dat mijn hele relatie eigenlijk niet zo leuk was.. Ik vraag me af of hij hetzelfde heeft, maar ik heb niet de behoefte om hem te spreken ofzo. Als hij mijn dochter komt halen ben ik stront nerveus, maar waarom eigenlijk... :s

quote:

Op woensdag 11 april 2012 09:18 schreef LaLouchi het volgende:

[..]

Door niets meer te doen, ben ik erachter dat mijn hele relatie eigenlijk niet zo leuk was.. Ik vraag me af of hij hetzelfde heeft, maar ik heb niet de behoefte om hem te spreken ofzo. Als hij mijn dochter komt halen ben ik stront nerveus, maar waarom eigenlijk... :s

Juist, dat is het mooie aan gedachtes omdraaien:

"oh wat mis ik hem, zijn armen om me heen, zijn lieve woordjes blabla" omdraaien in: "maar ik wil hem niet want....... (waar je dan ook maar hekel aan heb).

Je herprogrammeerd jezelf. Je gaat vanuit het kind naar het volwassenbewustzijn .

Dat je nerveus bent is normaal, het is een soort angst denk ik, angst voor wat nu weer gaat gebeuren, angst voor wat hij nu weer tegen je dochter zal zeggen, angst voor hoe je je dochter weer terugkrijgt etc..... Dat heet moeder zijn en is niets mis mee (lijkt mij).

quote:

Op woensdag 11 april 2012 09:13 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

Juist, lees even wat posts terug, het hele principe van NIETS DOEN!

Ook niet teruglezen, dan ga je hechten aan dingen uit het verleden, accepteer de dingen die gezegd zijn en probeer het los te laten en kijk vooruit.

Ik herken je verhaal namelijk, we zouden kijken of we bij elkaar konden blijven, helemaal perfect, nog bij me geslapen, en 2 dagen later ondernam ze iets met haar huidige vriend.... diezelfde week heeft ze alle contact afgekapt met me en moest ik haar "met rust laten" (nu weet ik waarom, zodat mevrouw lekker haar gang kon gaan... ) 2 a 3 week erna kreeg ik een email dat ze verliefd is op hem, helemaal gek op hem en een relatie wil met hem.

Nou is dat bij jou misschien niet het geval, maar het pats boem principe is hetzelfde

jaja, ik weet het allemaal, het LUKT alleen niet
Er zijn ook geen dingen gezegd, we hadden een prima relatie, er was niet vantevoren al een 'dingetje' ofzo.

zucht

quote:

Op woensdag 11 april 2012 09:23 schreef MiLalaa het volgende:

[..]

jaja, ik weet het allemaal, het LUKT alleen niet
Er zijn ook geen dingen gezegd, we hadden een prima relatie, er was niet vantevoren al een 'dingetje' ofzo.

zucht

Nee, je DENKT dat het niet lukt.

Mensen DENKEN dat ze hun gedachtes zijn.

"ik moet nu echt even de afwas doen"
moet je wel echt de afwas doen? wat gebeurd er als je op de bank gaat zitten en niets doet? Gewoon je lichaam laat "zijn".... ga je dan dood? Houd het leven dan op te bestaan? Nee.......

Iedereen heeft het recht om NEE te zeggen.

Als jij de drang krijgt, om een email te sturen, dan kan jij nog steeds tegen jezelf zeggen: "nee dat hoef ik niet".

Een drang/drift is tijdelijk, maar de handelingen en dus de gevolgen daarvan merk je op de lange termijn nog.

Als ik met iemand praat, en iets schiet mij in het verkeerde keelgat en ik hou het voor me, dan is er niets aan de hand en kan ik er later achterkomen dat het misschien niet zo bedoeld was.
Ga ik er gelijk vol tegenin, helemaal over de zeik.... dan loopt zo'n persoon bij je weg.... (en terecht). De kans dat je dan ooit nog normaal met zo iemand om kan gaan maak je daardoor nihil.

@MTA ja het zou idd best eens angst voor mijn dochter kunnen zijn ja, heb het ook alleen dan. Ik heb nog wel verdrier maar niet meer om hemzelf, meer omdat ik geen gezin meer heb, zorgen om mn huis etc.

Hij was gewoon niet wie ik dacht dat hij was.

Dat herprogrameren, dat gaat dan zeker vanzelf. Heb er nl niks voor gedaan.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 09:29 schreef LaLouchi het volgende:
@MTA ja het zou idd best eens angst voor mijn dochter kunnen zijn ja, heb het ook alleen dan. Ik heb nog wel verdrier maar niet meer om hemzelf, meer omdat ik geen gezin meer heb, zorgen om mn huis etc.

Hij was gewoon niet wie ik dacht dat hij was.

Dat herprogrameren, dat gaat dan zeker vanzelf. Heb er nl niks voor gedaan.

Dat lijkt mij niet meer dan gezond, omdat je je zorgen maakt en niet wil dat je dochter hier teveel nasleep van meekrijgt.
Wellicht ook een stuk angst voor hem als persoon zijnde?

Dat herprogrammeren, gaat deels vanzelf maar deels kan je dat dus ook sturen... in het begin (zoals je vast meegekregen heb) moest ik heel vaak aan haar denken, tot het zieke aan toe (ik zag ze gewoon samen bij elkaar liggen etc... spookbeelden)... op zo'n moment, terugdraaien die hap, bij jezelf houden en zeggen: "maar het werkt niet want.... (hele waslijst ondertussen ).

Een Relatiebreuk is een rouwproces natuurlijk, ook de fase woede zit erin, dus je wordt boos.... gefrustreert etc... probeer dat te herkennen, en niet te zien als: "ik draai de boel zelf al om".

Tsja allemaal leuk en aardige rationele tips hoor. Je moet gewoon zus en zo doen.
Ik leef echter meer vanuit gevoel. Ook op die manier zal het ooit slijten, dat zal wel.
'maar het werkt niet want...' kan ik ook niet invullen, want het werkte gewoon prima.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 09:51 schreef MiLalaa het volgende:
Tsja allemaal leuk en aardige rationele tips hoor. Je moet gewoon zus en zo doen.
Ik leef echter meer vanuit gevoel. Ook op die manier zal het ooit slijten, dat zal wel.
'maar het werkt niet want...' kan ik ook niet invullen, want het werkte gewoon prima.

Ga maar eens zitten, en denk er maar eens over na......

Wat betreft leven vanuit je gevoel...

Ik zeg ook niet, draai je gevoel om.... ik zeg draai je gedachten om.

Gedachte draai je om
Gevoel moet je voelen

Zodra je je kut voelt, dan met liefde je kut voelen... op de bank zitten, en niets doen.... niet de afwas of andere dingen van afleiding.... zitten... voelen...

Er gebeurd nu iets in mij - stap 1...
Wat voel ik precies?
Is het gepast wat ik voel?
Welk symbool heeft er voor gezorgd dat ik mij zo voel? (foto, telefoontje, iets op de achtergrond wat je hoorde)

etc.... dat gevoel, daar moet je doorheen... en elke keer wordt je iets sterker.

Ik ben niet bang dat hij me zal slaqn ofzo, ik ben bang voor weer verwijten, weer meer pijn, want hij doet me steeds zoveel pijn ook door die harde houding. Maar ik denk zo dat hij die houding op de lange termijn ook niet vol kan houden, als hij echt zoveel van me houd als hij zegt. Het is nu voor mij ook een stukje zelfbescherming dat ik nu zo denk hoor. Hij heeft me echt op mijn ziel getrapt. Ik kijk nu enkel nog vooruit, afleiding is alles nu, en dat gaat eigenlijk prima.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 10:15 schreef LaLouchi het volgende:
Ik ben niet bang dat hij me zal slaqn ofzo, ik ben bang voor weer verwijten, weer meer pijn, want hij doet me steeds zoveel pijn ook door die harde houding. Maar ik denk zo dat hij die houding op de lange termijn ook niet vol kan houden, als hij echt zoveel van me houd als hij zegt. Het is nu voor mij ook een stukje zelfbescherming dat ik nu zo denk hoor. Hij heeft me echt op mijn ziel getrapt. Ik kijk nu enkel nog vooruit, afleiding is alles nu, en dat gaat eigenlijk prima.

Hij, hij, hij, hij, hij....

Nee.... JIJ laat je op je ziel trappen ;-) Jij ervaart dat zo.

Wat betreft die angsten, probeer eens een keer om gewoon blanco te blijven... elke gedachte die je krijgt in de zin van: "straks komen er meer verwijten" die draai je dan om. Dus die blokkeer je dan even.

Als iemand een auto ongeluk heeft gehad wordt er ook gezegd om zo snel mogelijk weer achter het stuur te stappen, om geen angst te creëren.

Misschien doet hij zo, om het voor jou makkelijker te maken? (dat was wel het excuus van mijn ex.... terwijl ze het natuurlijk alleen deed, zodat ze haar gang kon gaan met dr zweefteverige gedrag samen met die jongen)

Sterker nog, het zou voor jou niet veel moeten uitmaken of hij dit volhoud of niet om zo te doen tegen jou..... Jou leven draait nu om jou en je dochter Dat is veel belangrijker!!

Maar dit soort dingen zijn wel redenen dat ik twijfel of ik wel kinderen wil...

Als het goed is, dan is het mooi, gaat het fout...... bah

dus ik leef oprecht met je mee LaLouchi

Klopt ook dat het nu om mij en mijn dochter moet draaien, en dat doet het ook. Ik loop niet meer achter hem aan, ik app niet meer, bel niet meer, maar ik denk wel regelmatig aan hem. Maar dat komt ook omdat we nog gewoon getrouwd zijn, en er worden verder geen stqppen ondernomen om het officieel te maken. Daardoor blijf je eraan denken, niet in de zin van ik wil hem terug. Maar wel in de zin van waarom moest dit op deze manier. Waarom moest ons gezin kapot, waarom kon hij niet vechten voor zn huwelijk. Tja, heb niks aan die gedachtes maar komt toch af en toe boven.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 10:29 schreef ManageTheAnger het volgende:
Maar dit soort dingen zijn wel redenen dat ik twijfel of ik wel kinderen wil...

Als het goed is, dan is het mooi, gaat het fout...... bah

dus ik leef oprecht met je mee LaLouchi

Juist op deze momenten dolblij dat ze er is, dat ik voor haar mag zorgen

quote:

Op woensdag 11 april 2012 10:33 schreef LaLouchi het volgende:
Klopt ook dat het nu om mij en mijn dochter moet draaien, en dat doet het ook. Ik loop niet meer achter hem aan, ik app niet meer, bel niet meer, maar ik denk wel regelmatig aan hem. Maar dat komt ook omdat we nog gewoon getrouwd zijn, en er worden verder geen stqppen ondernomen om het officieel te maken. Daardoor blijf je eraan denken, niet in de zin van ik wil hem terug. Maar wel in de zin van waarom moest dit op deze manier. Waarom moest ons gezin kapot, waarom kon hij niet vechten voor zn huwelijk. Tja, heb niks aan die gedachtes maar komt toch af en toe boven.

Ja das ook niet erg hoor, dat je af en toe die gedachtes hebt. Dat is heel gezond en normaal.... Die komen dan ook spontaan....

Als je ze maar niet verdiept...

Dus je hebt een gedachte, die takt zich af in 3 andere gedachte, en die weer in 3 andere gedachte etc etc.... Dat moet je proberen te voorkomen door het dus om te draaien ;-) en natuurlijk afleiding (maar wel blijven verwerken)

quote:

Op woensdag 11 april 2012 10:40 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

Ja das ook niet erg hoor, dat je af en toe die gedachtes hebt. Dat is heel gezond en normaal.... Die komen dan ook spontaan....

Als je ze maar niet verdiept...

Dus je hebt een gedachte, die takt zich af in 3 andere gedachte, en die weer in 3 andere gedachte etc etc.... Dat moet je proberen te voorkomen door het dus om te draaien ;-) en natuurlijk afleiding (maar wel blijven verwerken)

Weet je, we hebben nog steeds niet face to face echt gepraat, een keer tijdens het ophalen maar toen kwamen er enkel verwijten. Maar een open en eerlijk gesprek dat hebben we nu nog nier gehad, en dat knaagt. Dat hij binnen een week al een extra kamer had laten bouwen bij zijn ouders, zijn status op facebook meteen op ongehuwd stond, hij alleen maar aan ascheiden wil denken, geen relatie therapie niks, dat hij zo egoistisch denkt ik heb hem pijn gedaan dus nu niks meer, ik snap het gewoonweg nu nog niet. Begrijp dat ik altijd alles voor hem was, hij had alles voor ons over, maar dit niet?? Hoop onbegri

quote:

Op woensdag 11 april 2012 10:50 schreef LaLouchi het volgende:

[..]

Weet je, we hebben nog steeds niet face to face echt gepraat, een keer tijdens het ophalen maar toen kwamen er enkel verwijten. Maar een open en eerlijk gesprek dat hebben we nu nog nier gehad, en dat knaagt. Dat hij binnen een week al een extra kamer had laten bouwen bij zijn ouders, zijn status op facebook meteen op ongehuwd stond, hij alleen maar aan ascheiden wil denken, geen relatie therapie niks, dat hij zo egoistisch denkt ik heb hem pijn gedaan dus nu niks meer, ik snap het gewoonweg nu nog niet. Begrijp dat ik altijd alles voor hem was, hij had alles voor ons over, maar dit niet?? Hoop onbegri

Ja ik begrijp je, ik heb dat gelukkig wel met me ex kunnen doen.... ergens was dat valse hoop... als ik maar laat zien dat ik veranderd ben, dat ik lief kan zijn, dan komt ze wel terug.... terwijl ze ondertussen ALLANG met die vent bezig was. Maar het heeft wel geholpen met de afsluiting.

Als je hem nou eens bericht, dat je graag met hem in gesprek wil. Om het te kunnen afsluiten en uit belang van je dochter, dat je het belangrijk vind dat de ouders op een normale manier met elkaar om kunnen gaan.

Dan stel je wat vragen op, en de volgende dag nieuwe vragen en dan kijk je even of daar verschil in zit, gewoon bepaalde dingen die je graag wil weten.

Is dat een idee?

Als hij ervoor kiest om het niet te doen, dan is hij je niet waard

Dat heb ik al meerdere malen gedaan, dar wil hij niet omdat volgens hem alles al gezegd is, en hij niet wil dat ik hwm op andere gedachte breng. Ik heb het nu 2 weken geleden voor het laatst gevraagd, toen kwamen al die verwijtwn en sindsdien is het van mijn kant stil. Pokerface, genoeg nu.
Er kwam een kilte over me heen die ik nu nog voel. Mijn respect is weg. Het is een verwend jongetje dat zich nu in zelfmedelijden wenteld, maar er komt een dag dat dat bij hem weg ebt, maar dan is alles al kapot. En dat doet pijn, want ik weet duizend procent zeker dat dit niet hoefde, maar dat er in tussentijd teceel tegen me is gezegd over de app om nog mezelf voor hem open te stellen.

Ik ben zijn vrouw maar word behandeld als een scharrel, en dat tolereer ik niet. Dat heeft hij al verpest met zijn gedrag.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 11:06 schreef LaLouchi het volgende:
Dat heb ik al meerdere malen gedaan, dar wil hij niet omdat volgens hem alles al gezegd is, en hij niet wil dat ik hwm op andere gedachte breng. Ik heb het nu 2 weken geleden voor het laatst gevraagd, toen kwamen al die verwijtwn en sindsdien is het van mijn kant stil. Pokerface, genoeg nu.
Er kwam een kilte over me heen die ik nu nog voel. Mijn respect is weg. 1. Het is een verwend jongetje dat zich nu in zelfmedelijden wenteld, 2.maar er komt een dag dat dat bij hem weg ebt, maar dan is alles al kapot. En dat doet pijn, want ik weet duizend procent zeker dat dit niet hoefde, maar dat er in tussentijd teceel tegen me is gezegd over de app om nog mezelf voor hem open te stellen.

Ik ben zijn vrouw maar word behandeld als een scharrel, en dat tolereer ik niet. Dat heeft hij al verpest met zijn gedrag.

1. Het werkt niet want..... ;-)
2. Dat is jou gevoel, hoe je het nu nog graag zou willen zien. Omdraaien naar stap 1

Naja voor mijn gevoel is het al te laat dus ik heb liever dat hij het dan ook gaat regelen. Dit voelt gewoin als heiligschennis, het huwelijk was ons heilig. Struisvogelpolitiek van zijb kant. hij doet heel erg zijn best mij weg te duwen om zijn eigen gevoel niet onder ogen te zien. Slappeling.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 11:14 schreef LaLouchi het volgende:
Naja voor mijn gevoel is het al te laat dus ik heb liever dat hij het dan ook gaat regelen. Dit voelt gewoin als heiligschennis, het huwelijk was ons heilig. Struisvogelpolitiek van zijb kant. hij doet heel erg zijn best mij weg te duwen om zijn eigen gevoel niet onder ogen te zien. Slappeling.

Kijk, ook dit is verwerking

Je verstand weet het dus wel ;-)

Ja zeker, dat is ook echt zo. Mijn gevoel ook best redelijk, op het onbegrip na dan. De hoop is ook weg, dat scheelt al.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 11:20 schreef LaLouchi het volgende:
Ja zeker, dat is ook echt zo. Mijn gevoel ook best redelijk, op het onbegrip na dan. De hoop is ook weg, dat scheelt al.

Welke stappen hebben ervoor gezorgd dat je nu op dit niveau van de verwerking zit?

Ik vind het wel altijd interessant hoe mensen dingen verwerken.
Daar is altijd iets van te leren.

Nou zoals ik al zei, 2 weken geleden dat gesprekje van 5 minuten toen hij mijn dochter kwam halen. Alleen maar verwijt op verwijt, en express kwetsende dingen zeggen, toen kwam er een kilte over me heen. Ik kreeg iets over me heen van, als jij zo over mij denkt, als jij zo wil doen of alles aan mij ligt dan hoeft het niet meer ook. Ik heb er die avond nog heel erg om moeten huilen, maar heb daarna voor mezelf bedacht genoeg nu, streep eronder.

Dat weekend heb ik lekker geshopt, nieuwe kleren gekocht, leuke verjaardag van mn tante gehad, die zondag lekker lui teen mom gekeken de hele dag. Toen kwam hij mijn dochter weer afzetten, heb alleen hoi en doei tegen hem gezegd en mijn dochter mee naar binnen genomen. Op een gegeven moment had ik haar naar bed gebracht, en toen ik even bij haar ging kijken nog lag ze helemaal overstuur op bed. Dus ik vragen wat er was. Ja zegt ze mama, ik miste je zo maar dat heb ik maar binnen gehouden want ik mag van papa niks over je zeggen want dan kan hij je niet vergeten. Nou ik kookte vanbinnen maar heb haar gesust, gezegd dat ze van ons allebei mag houden en missen, en dat ze aan de situatie moet wennen en vooral niet boos moet zijn. Toen werd ze weer rustig, en ik naar beneden. Maar ik was zo verschrikkelijk boos, dat zeg je niet tegen een kind van 7! Toen is hij weer in mijn achting gedaald, weer een stukje respect weg.

Die woensdag was hij bij onze beste vriend geweest, de volgende dag kwam die vriend naar mij. Had hij daar zitten verkondigen dat hij zo blij was van me af te zijn, dat hij het totaaaaal niet moeilijk meer had, dat hij vond dat hij alles zo netjes regelde want ja k mocht tenslotte wel in het huis blijven wonen! Begrijp dat dit huis voor 70% van mij is, en dat ik alle lasten nu zelf draag, hij betaald niks aan hypotheek oid, en de rest mag ik ook uitzoeken. Hoe ik dat doe is mijn zaak, zijn zijn letterlijke woorden. Nou mijn maag draaide gewoon om. Hij zegt dit weer indirect om mijn te kwetsen, hopend dat alles bij mij terechtkomt. Met het doel mij kapot maken.

Hij krijgt me alleen niet kapot. Ik negeer hem nu 2 weken, heb enkel contact over mijn dchter, en dan nog gaat dat niet ver. Hij appt dan mag ik haar bellen en dan stuur ik ja of nee terug, ligt eraan of het uitkomt, en hoelaat hij dan wel kan bellen. Thats it. Maar dat heeft me enorm veel rust gebracht, hem negeren. Niet meer op facebook kijken, niet meer denken wat is hij nu aan het doen enzovoorts.

Dit weekend komt hij mijn dochter weer halen, dus dit weekend ga ik lekker uit, heb ik al jaren niet meer kunnen doen. En op de dag misschien winkelen oid, dat helpt gewoon enorm. Als mijn dochter er wel is doe ikk leuke dingen met haar, is ze er niet dan ga ik leuke dingen voor mezelf doen. En dat is enorm wennen want ik deed nooit dingen voor mezelf, deed altijd alles met mijn gezin. En dat zie ik niet als gemis hoor, vond ik ook onwijs fijn altijd, maar nu dat gezin er niet meer is moet ik toch een andere invulling zoeken.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 11:48 schreef LaLouchi het volgende:
Nou zoals ik al zei, 2 weken geleden dat gesprekje van 5 minuten toen hij mijn dochter kwam halen. Alleen maar verwijt op verwijt, en express kwetsende dingen zeggen, toen kwam er een kilte over me heen. Ik kreeg iets over me heen van, als jij zo over mij denkt, als jij zo wil doen of alles aan mij ligt dan hoeft het niet meer ook. Ik heb er die avond nog heel erg om moeten huilen, maar heb daarna voor mezelf bedacht genoeg nu, streep eronder.

Dat weekend heb ik lekker geshopt, nieuwe kleren gekocht, leuke verjaardag van mn tante gehad, die zondag lekker lui teen mom gekeken de hele dag. Toen kwam hij mijn dochter weer afzetten, heb alleen hoi en doei tegen hem gezegd en mijn dochter mee naar binnen genomen. Op een gegeven moment had ik haar naar bed gebracht, en toen ik even bij haar ging kijken nog lag ze helemaal overstuur op bed. Dus ik vragen wat er was. Ja zegt ze mama, ik miste je zo maar dat heb ik maar binnen gehouden want ik mag van papa niks over je zeggen want dan kan hij je niet vergeten. Nou ik kookte vanbinnen maar heb haar gesust, gezegd dat ze van ons allebei mag houden en missen, en dat ze aan de situatie moet wennen en vooral niet boos moet zijn. Toen werd ze weer rustig, en ik naar beneden. Maar ik was zo verschrikkelijk boos, dat zeg je niet tegen een kind van 7! Toen is hij weer in mijn achting gedaald, weer een stukje respect weg.

Die woensdag was hij bij onze beste vriend geweest, de volgende dag kwam die vriend naar mij. Had hij daar zitten verkondigen dat hij zo blij was van me af te zijn, dat hij het totaaaaal niet moeilijk meer had, dat hij vond dat hij alles zo netjes regelde want ja k mocht tenslotte wel in het huis blijven wonen! Begrijp dat dit huis voor 70% van mij is, en dat ik alle lasten nu zelf draag, hij betaald niks aan hypotheek oid, en de rest mag ik ook uitzoeken. Hoe ik dat doe is mijn zaak, zijn zijn letterlijke woorden. Nou mijn maag draaide gewoon om. Hij zegt dit weer indirect om mijn te kwetsen, hopend dat alles bij mij terechtkomt. Met het doel mij kapot maken.

Hij krijgt me alleen niet kapot. Ik negeer hem nu 2 weken, heb enkel contact over mijn dchter, en dan nog gaat dat niet ver. Hij appt dan mag ik haar bellen en dan stuur ik ja of nee terug, ligt eraan of het uitkomt, en hoelaat hij dan wel kan bellen. Thats it. Maar dat heeft me enorm veel rust gebracht, hem negeren. Niet meer op facebook kijken, niet meer denken wat is hij nu aan het doen enzovoorts.

Dit weekend komt hij mijn dochter weer halen, dus dit weekend ga ik lekker uit, heb ik al jaren niet meer kunnen doen. En op de dag misschien winkelen oid, dat helpt gewoon enorm. Als mijn dochter er wel is doe ikk leuke dingen met haar, is ze er niet dan ga ik leuke dingen voor mezelf doen. En dat is enorm wennen want ik deed nooit dingen voor mezelf, deed altijd alles met mijn gezin. En dat zie ik niet als gemis hoor, vond ik ook onwijs fijn altijd, maar nu dat gezin er niet meer is moet ik toch een andere invulling zoeken.

Ja heftig... heel heftig dat soort dingen.

Afleiding is goed, maar probeer dadelijk niet alleen maar symptomen te behandelen, wat je dan doet is die ballon onder water drukken.... de volgende x dat je zoiets overkomt, komt dan alles extra naar voren toe.

Ik mag niet oordelen en geen mening geven, maar zelf kind van gescheiden ouders vind ik het ronduit schandalig dat je dochter het niet over jou mag hebben. Ik begrijp het, maar je moet dan als vader zijnde je eigen belang aan de kant zetten. Je kind heeft het recht om zich te uiten. Of dit nou over de vader of moeder is. Een kind is namelijk afhankelijk van de ouders. Om dat te blokkeren... dat kan vergaande consequenties hebben lijkt me.

Je weet wat ze zeggen hea, mensen die 100x op facebook elke dag dingen posten als hoe geweldig hun leven wel niet is, hoe blij ze wel niet zijn, of hoe verliefd ze misschien wel niet zijn op hun nieuwe vlam..... daar gaat het helemaal niet goed mee.... die geven zichzelf telkens bevestiging.... soort oppeppertje....

Wat betreft die andere invulling, je bent nog jong van wat ik mij herinner... je hebt nog een heel mooi en fijn leven voor je, je kan genoeg leuke dingen doen e.d. en daar is het nu dan ook de tijd voor! Dus geniet ervan en leef in het moment

Ik vind je wel erg open!

Teken dat je een groot hart hebt

Precies, en dat doet mij nu het meeste zeer, dat hij haar zoveel pijn doet. Ze durft zich daar niet te uitten, dus het is 2 dagen lang een ontzettend vrolijk kind, want ze drukt alles weg, dan komt ze thuis en is ze een wrak. En het ergste is, hij zegt dat ik daarover lieg, dat het een chantage middel is. Wtf?! Het is ook zijn kind, hij moet ook zijn verantwoordelijkheid daarin nemen. Ik vind het ook niet leuk het over hem te hebben, maar ik blijf maar hameren, niet boos op hem zijn, hij houd nog steeds zielsveel van jou, het is niet jouw schuld etc. Het is zijn plicht dat ook te doen, anders zijn de gevolgen voor haar niet te overzien. Maar als je gewoon niet geloofd word... Wat kan ik doen? Ik kan haar niet af gaan nemen, wil ik ook niet, maar dit is ook niet goed.

En ik weet ook dat hij zich helemaal nie goed voelt hoor, daarom zeg ik ook, de woede, de zelfmedelijden, dat ebt allemaal weg en wat dan overblijft is spijt, maar dat is bij deze gewoon te laat. Heeft niks met hoop te maken, ik ken hem gewoon, weet hoe het werkt in zijn hoofd.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 12:10 schreef ManageTheAnger het volgende:
Ik vind je wel erg open!

Teken dat je een groot hart hebt

Dankje soms een te groot hart..

quote:

Op woensdag 11 april 2012 12:12 schreef LaLouchi het volgende:
Precies, en dat doet mij nu het meeste zeer, dat hij haar zoveel pijn doet. Ze durft zich daar niet te uitten, dus het is 2 dagen lang een ontzettend vrolijk kind, want ze drukt alles weg, dan komt ze thuis en is ze een wrak. En het ergste is, hij zegt dat ik daarover lieg, dat het een chantage middel is. Wtf?! Het is ook zijn kind, hij moet ook zijn verantwoordelijkheid daarin nemen. Ik vind het ook niet leuk het over hem te hebben, maar ik blijf maar hameren, niet boos op hem zijn, hij houd nog steeds zielsveel van jou, het is niet jouw schuld etc. Het is zijn plicht dat ook te doen, anders zijn de gevolgen voor haar niet te overzien. Maar als je gewoon niet geloofd word... Wat kan ik doen? Ik kan haar niet af gaan nemen, wil ik ook niet, maar dit is ook niet goed.

En ik weet ook dat hij zich helemaal nie goed voelt hoor, daarom zeg ik ook, de woede, de zelfmedelijden, dat ebt allemaal weg en wat dan overblijft is spijt, maar dat is bij deze gewoon te laat. Heeft niks met hoop te maken, ik ken hem gewoon, weet hoe het werkt in zijn hoofd.

Misschien is dat een vraag voor professionele hulpverleners? Want je bent ongetwijfeld niet de eerste en de laatste die dit overkomt. Ik ken je er niets over zeggen, alleen vanuit een mening maar daar heb je niets aan Speltip #geenidee Ken je grenzen

Tja klinkt alsof hij redelijk onstabiel is? De vraag is, wil je met zo iemand een relatie aangaan? ;-)

quote:

Op woensdag 11 april 2012 12:21 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

Misschien is dat een vraag voor professionele hulpverleners? Want je bent ongetwijfeld niet de eerste en de laatste die dit overkomt. Ik ken je er niets over zeggen, alleen vanuit een mening maar daar heb je niets aan Speltip #geenidee Ken je grenzen

Tja klinkt alsof hij redelijk onstabiel is? De vraag is, wil je met zo iemand een relatie aangaan? ;-)

Hij is ontzettend onstabiel, heeft een agressieprobleem (hij heeft me nooit geslagen maar wel regelmatig bang gemaakt door tafels door het huis te gooien, in mn oude huis had ik enorme gaten in de muur daardoor), een enorm minderwaardigheidcomplex en maakte me heel onzeker en drukte geld achterover. Dus nee daar wil ik geen relatie meer mee, is ook helemaal de vraag niet meer. De vraag is hoe gaan we dit zo netjes mogelijk regelen, en zorgen we dat we een normale verstandshouding krijgen voor onze dochter. En dat word gewoon geweigerd.

Ik heb al hulp van maatschappelijk werk, zolang hij nergens aan mee wil werken mbt dochter moet ik de stabiele factor zijn. Ik moet sterk zijn, ze moet zich aan mij op kunnen trekken, meer kan ik jammer genoeg nu niet voor haar doen.

http://www.bpdfamily.com/bpdresources/nk_a101.htm

Klinkt een beetje als dat..... met dank aan de link van iemand anders trouwens die ik voorbij zag komen ergens op fok.

Ik begrijp dat jij de stabiele factor moet zijn, maar ook jou emmer kan een keer te vol raken lijkt me en waar moet je dan heen?

Nee borderline is het niet hoor, daar heb ik in de directe omgeving al vaak mee te maken gehad en dat heeft hij echt niet. Hij heeft gewoon veel issues, en laat ik eerlijk zijn, ik ook. Ik heb daar ook therapie voor en sindsdien ben ik wat sterker geworden, minder achter hem gaan verschuilen, niet meer alles geloven wat hij zegt want hij liegt nogal vaak, daardoor is hij zijn macht over mij verloren, en toen was hij zo weg. Heeft zelf gezegd dat mijn maatschappelijk werker mij zo veranderd dat dat niet goed is voor mij... Tja.. Hij kan het gewoon niet dealen dat ikk hem niet meer overal voor nodig heb. Ik kan dingen ook prima zelf nu, voorheen regelde hij alles voor me, had ik alleen hem etc. Dat viel weg, en ineens was hij ook weg..

Ja als mijn emmer vol is mag ik dat vooral niet aan mijn dochter laten merken, ik wil niet dat zeook nog het gevoel krijgt niks bij mij kwijt te kunnen, naar wie moet ze dan toe? Dus als ik emotioneel word moet ik wachten tot ze op bed ligt, dan mag ik huilen en schreeuwen, eerder niet. Ijzere discipline heb ik daarin wel. Zij moet hier hoe dan ook goed uitkomen, okal is dat ten koste van mezelf. Mijn ouders zijn gescheiden en dat was altijd vechten, kon bij geen van beide terecht. Mijn vader kan niet praten dus daar niet, mijn moeder kon alleen schelden over mijn vader. Dat wil ik pertinent niet, heb me daardoor altijd heel erg alleen gevoeld.