Ben het zat...

Mijn moeder. Vandaag was ik jarig wat helemaal niet leuk is toch geen vrienden meer... en familie evenmin wat toch echt haar schuld is, maar ja je verwacht van je moeder tenminste een kaartje of dat ze lang zou komen.

Niet dus...

Ze belt enkel: kortaf zegt ze gefeliciteerd ik kom vandaag niet en dit weekend ook niet, misschien ooit zegt ze en wanneer ik zeg, maar mam? hangt ze op.

heb haar evenmin de laatste 6 maanden niet gezien... Ik bel altijd naar haar zij dus nooit naar mij alleen vandaag dan!

Hetzelfde geld voor de kennissen wanneer ze moeilijkheden hebben dan help ik waar ik kan vrienden kan ik ze niet noemen maar was het zo grote moeite als een mens die jou altijd helpt een kaartje te sturen?

Schijnbaar wel... Ik weet wel gelijk waar ik sta.

Vrienden ik had de beste om mij heen die een mens zich kon wensen, ze waren raar anders net als mij zagen ze alles anders dan een normaal denkende. Maar het maakte geen zak uit wat er zich afspeelde als je ze nodig had waren ze er altijd. In slechts 3 jaar tijd ben ik hun stuk voor stuk kwijtgeraakt...

Hun overlijden doet pijn, heb gefaald om te zorgen dat ze door bleven gaan. Stuk voor stuk ontrokken ze zich van het leven. Misschien had ik meer kunnen doen ik weet het niet...

Heb altijd wel geprobeerd om nieuwe vrienden te ontmoetten en te behouden maar het komt altijd van mijn kant, en na een tijdje is dat gewoon niet meer leuk. Het moet van 2 kanten komen niet van 1 kant denk ik toch echt.

En echt ergens tussen passen valt ook nog eens vies tegen.

Ik help graag iedereen doe ik maar al te graag me best om iedereen tevreden te houden maar langzaam maar zeker heb ik er zo ook genoeg van en zoals je ziet moest ik dat even kwijt.

Dank voor het lezen, en tips zijn welkom.

En vooral de vraag zou het eens tijd worden om mijn moeder dan maar eens aan de kant te zetten overigens krijg ik langzaam maar zeker het gevoel dat mijn moeder autistisch is?

Allereerst dank je die me gefeliciteerd

quote:

Op donderdag 5 april 2012 23:20 schreef admiraal_anaal het volgende:
En je vader?

Mijn vader is overleden en daar heb ik een hele slechte geschiedenis mee

quote:

Op donderdag 5 april 2012 23:21 schreef Montelly het volgende:
ben je nou een hij of een zij?

Een hij.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 23:21 schreef Compoantje het volgende:
Je moeder is autistisch.

Ze moet hulp hebben. Jij kan er niks aan doen dat ze zo is. Dus ze hoeft ook niet te verwachten dat je er begrip voor opbrengt. Het is niet jouw schuld.

Mijn moeder heeft slechts een doel in haar leven en dat zijn haar honden net als haar vriend, alles draait om de honden, geen foto's van familie maar haar honden

En hulp zou ze echt niet willen sterker nog ze praat nooit over iets anders als haar honden.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 23:23 schreef Angel-Joy het volgende:
Gefeliciteerd
Maar er is toch een reden waarom iedereen zo tegen je doet hoor..

Ik help misschien te snel, draai nergens mij hand voor om. Maar ik ben heel gevoelig als het om het opmerken gaat als iemand zich slecht voelt. Ik denk er dan niet over na maar help meteen praat erover en bied alle hulp aan wat in me ligt wanneer iemand zich weer goed voelt dan verwatert het contact.

Dat is enorm vaak gebeurt helaas trek het ook aan vaag want ik zoek het echt niet op het gebeurt gewoon om een reden.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 23:28 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
Je hebt 3 vrienden gehad die allemaal zelfmoord hebben gepleegd?

In slechts 3 jaar tijd heb ik 3 beste vrienden verloren aan zelfmoord. Echt hard en dan heb ik helaas ook nog van dichtbij iemand gevonden die zich om het leven heeft gebracht kende hem niet persoonlijk maar het doet wel wat met je... en dat in de combinatie eigen vrienden die je daaraan verliest is gewoon hard

quote:

Op donderdag 5 april 2012 23:40 schreef Angel-Joy het volgende:
Ben je al naar een psycholoog/therapeut geweest?
Lijkt me echt erg ja, maar 't leven gaat door toch, zo voel je je vast doodsongelukkig, probeer nieuwe mensen te ontmoeten en aan jezelf te werken.

Met dat soort mensen kom ik helaas niet echt ver er speelde zoveel in mijn leven. En echt ondanks dat probeer positief te blijven en iedereen zegt het je bent zo aardig! En altijd helpen ook gewoon op de straat paar weekjes terug, Kind op zijn fietsje.

Veter tussen de trapper valt om kind ligt dan op de grond huilen en weet ik wat meer. Iedereen gaat er gewoon omheen. Stop dan gewoon en help dat kind denk ik en natuurlijk stap ik even uit help dat kind en klaar.

Snap dat gewoon niet...

quote:

Op donderdag 5 april 2012 23:55 schreef Fera het volgende:
Hoe is die situatie met je moeder uberhaupt ontstaan? Was ze altijd al zo, hebben jullie ruzie gehad of ... ?

Ze altijd vrij vreemd geweest ontzettend veel gebeurt in mijn leven nooit heb ik haar daar van schuld gegeven al heeft ze zeker een bepaald aandeel in maar nooit gezegd of laten merken nimmer.

Maar het is al lang zo vooral sinds ze dus een relatie heeft met haar vriend, lijkt langzaam maar zeker alles te veel speelt al jaren natuurlijk.

noem maar eens wat Ooit eens een fotolijstje gegeven met een foto van mij erin een schoolfoto. De foto van mij verdween en een foto van een van haar honden kwam er voor in de plaats

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 00:22 schreef JellieVrolijk het volgende:

[..]

Nou dan doe jij het toch goed. Je moet niet zoveel kijken naar mensen die gewoon niet meer sociaal bewogen zijn. Jij bent dat wel en velen met jou hoor.
Verder moet je leren om niet alles wat negatief is, jou leeg te laten zuigen. Je laat de emoties van anderen teveel de jouwe worden. Je bent jezelf kwijt daardoor. Zet jezelf maar eens op nummer één. Doe je dat niet dan kun je ook niets voor een ander betekenen. Kinderen met veters tussen de spaken daargelaten natuurlijk.
Gefeliciteerd met je verjaardag.

Dat ik weet er zijn meer zoals mij geloof ik alleen hun vinden vlot niet echt zoek dat ook echt in mensen. En wat je zegt klopt wel alles staat in het teken van helpen... Echt kwijt ben ik mezelf niet alleen het is lastig wanneer er steeds mensen weg vallen :I

En alweer dank jullie wel

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 08:58 schreef Re het volgende:
Alsnog gefeliciteerd

Je zegt dat iedereen je een beetje vreemd vond, heb je zelf een diagnose? Autisme is erfelijk.

Diagnose heb ik klopt alleen niet met alle macht bezig dit om te draaien maar loop tegen hoge muren op en val over alle kastjes waar ik naar gestuurd word.

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 09:04 schreef NiGeLaToR het volgende:
Van harte kerel... je bent zo te lezen ook toe aan een ander - vriendelijker - milieu.

Wat doe je in het dagelijks leven.. heb je een doel waar je je op kunt richten? Studie, sport, werk, positieve uitdagingen? Goed dat je de stap zet om je open te stellen voor mensen, dat is altijd het begin om een beetje begrip te krijgen, maar ook om het achter je te kunnen laten. Maak er wat van!

Geen echte doelen overleven is een doel op zich

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 09:09 schreef drijfhout het volgende:
Gefeliciteerd, Sneezeeechu!

(Heb je hier onder een ander account ook gepost over een huisgenoot die als een zoon voor je was of zoiets? Moet ik aan denken door je vertelstijl ofzo, ik weet niet precies)

Kan ik heb meerdere accounts gehad hier op FOK! enkel moet ik steeds switchen naar een andere account niet zo lang terug een topic aangemaakt en dat was misschien niet zo verstandig geweest

Maar als je de naam weet plaats hem eens zou ik zeggen

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 12:30 schreef LostInSpace het volgende:
Het volgende klinkt misschien bot, maar zo bedoel ik het in ieder geval niet.. mijn gedachte bij het lezen van dit topic was echter de volgende "Hoe krijgt iemand het voor elkaar dat de mensen die hij uitkiest als zijn beste vrienden stuk voor stuk zelfmoord plegen? Wat zegt dat over deze persoon?"

En dan bedoel ik zeker niet dat het jouw schuld is, maar misschien is er iets met jou.. een bepaalde eigenschap, iets dat jij deelde met die vrienden die blijkbaar niet zo positief in het leven stonden.

Waardoor komt het allemaal?

Heb je gewoon erg veel pech gehad of moet je toch op een andere manier verder met alles om niet in deze vicieuze cirkel te blijven hangen?

Dat je autisme hebt, zegt op zich niet zoveel trouwens.. ik ken genoeg mensen die daarmee rondlopen zonder dat ze erg neerslachtig zijn etc.

..

Nou ja, gefeliciteerd nog

Vrij kort misschien maar je probeert ze te helpen en je als je hun kende en wat hun verleden was en dat is enorm vergelijkbaar met mij verleden

Ben altijd de pilaar waar iedereen op steunt en zich aan vastklampt in moeilijke tijden en pech zo zou je het kunnen noemen. Niks in mijn leven is normaal gegaan.

En even heel duidelijk, ik vermoed juist dat mijn moeder autisme heeft niet ikzelf!

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 12:34 schreef Fera het volgende:

[..]

Oké, dat is inderdaad wel heel erg vreemd. En voor jou zal het ook wel pijnlijk zijn, of niet? Dus ze is niet eens echt boos op je voor het een of ander, maar meer wat onverschillig richting haar eigen kind, begrijp ik dat goed? En haar focus ligt dus op haar vriend en die honden. Hoe gaat ze eigenlijk met die vriend om? Ze lijkt me iemand die weinig affectie toont/daar moeite mee heeft, dus hoe zou dat gaan? Ik weet niet of jij die twee ooit samen hebt gezien ...

Is het ook let wel dat ik nooit echt thuis gewoon heb bij haar, en het is pijnlijk zekers. Boosheid is het volgens mij niet.

Onverschilligheid is wel juist denk ik. haar grote focus ligt compleet bij haar honden en het is juist dat bij haar vriend dezelfde focus ligt. Het leven hun hele huis en de auto is op de honden ingericht...

Echt ze zijn al lang bij elkaar maar affectie tussen elkaar heb ik nog nooit gezien, ben ook gek op honden alleen er is toch echt een grens een hond blijft een hond voor mij

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 13:53 schreef Rebubbled het volgende:
Gefeliciteerd.

Misschien is het het overwegen waard om het contact met je moeder te verbreken.

Dat ben ik dus ook aan het overwegen van mij familie hoef ik niets te verwachten behalve een hoop ellende...

* Sneezeechu en nogmaals bedankt voor de felicitaties.

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 14:35 schreef Rebubbled het volgende:

[..]

Daarom, ik had hetzelfde. Ik moest altijd bellen, afspraken maken etc. En er kwam gewoon niets terug. Ik heb het weleens aangekaart en dan was het altijd 'Ja natuurlijk houden we nog van je en willen we contact met je!' en dan kwam er niks meer. Uiteindelijk heb ik besloten dat het enige wat ik uit de relatie haalde, telkens de pijn van de afwijzing was. Ik ben meer waard dan dat. Dus nu focus ik mijn aandacht op mensen die het wel waarderen en terug geven.

Ik hoop dat je de kracht ervoor vind om voor jezelf te kiezen en door de zware periode heen te komen. Alles gaat voorbij.

Zo herkenbaar...