R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Sowieso al beetje kutdag... geen idee wat de directe aanleiding is, maar voel me al de hele dag down. Ik dacht dat we vanavond uit zouden gaan met een groepje, omdat er over gesproken was maar blijken verder helemaal geen concrete plannen geweest te zijn en als je bij mn vaste vriendengroep nergens achteraan zit dan gebeurd er ook niets. Dom van mezelf ook, maar had dus best uitgekeken naar gezellig avondje uit. Gingen nog wel paar chicks samen uit, maar voel er weinig voor om mezelf daar dan maar te inviten. Weet zeker dat ze in mijn huidige situatie het prima vinden als ik meega, maar ik weet ook dat ze eigenlijk liever een vrouwenavondje hebben en heb geen zin om "misbruik" van mijn situatie te maken en mezelf daar als man dan een beetje in op te dringen.quote:
En gewoon even alleen ergens wat drinken of een potje poolen? Is dat een idee?quote:Op vrijdag 6 april 2012 00:40 schreef Hazzard het volgende:
[..]
Sowieso al beetje kutdag... geen idee wat de directe aanleiding is, maar voel me al de hele dag down. Ik dacht dat we vanavond uit zouden gaan met een groepje, omdat er over gesproken was maar blijken verder helemaal geen concrete plannen geweest te zijn en als je bij mn vaste vriendengroep nergens achteraan zit dan gebeurd er ook niets. Dom van mezelf ook, maar had dus best uitgekeken naar gezellig avondje uit. Gingen nog wel paar chicks samen uit, maar voel er weinig voor om mezelf daar dan maar te inviten. Weet zeker dat ze in mijn huidige situatie het prima vinden als ik meega, maar ik weet ook dat ze eigenlijk liever een vrouwenavondje hebben en heb geen zin om "misbruik" van mijn situatie te maken en mezelf daar als man dan een beetje in op te dringen.
Dat down gaan gaat wel weer over, morgen een nieuwe dag
.
YouTube
Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else; you are the one who gets burned.
Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else; you are the one who gets burned.
Hèhè daar zit ik niet echt op te wachten. Had juist gehoopt dat ik door mijn vrienden een beetje uit mijn downbui zou komen, maar als ik alleen ga zitten drinken wordt het juist alleen maar erger. Nee blijf wel gewoon thuis even kijken of het misschien nog lukt om wat werk te verzetten en morgen dan maar kijken of er iets te regelen valt voor die avond.
Dat is niet leuk!quote:
Hèhè daar zit ik niet echt op te wachten. Had juist gehoopt dat ik door mijn vrienden een beetje uit mijn downbui zou komen, maar als ik alleen ga zitten drinken wordt het juist alleen maar erger. Nee blijf wel gewoon thuis even kijken of het misschien nog lukt om wat werk te verzetten en morgen dan maar kijken of er iets te regelen valt voor die avond.
Succes! Ik hoop dat je een beetje in slaap kunt komen.
Panta rei
Denk niet dat ik voorlopig uberhaupt in bed ga liggen, maar in ieder geval bedankt en jij ook succesquote:
[..]
Dat is niet leuk!
Succes! Ik hoop dat je een beetje in slaap kunt komen.
Behoefte aan een chat of iets dergelijks? Ben ook nog niet echt van plan om te gaan slapen!quote:
[..]
Denk niet dat ik voorlopig uberhaupt in bed ga liggen, maar in ieder geval bedankt en jij ook succes
Panta rei
Fuark, ik ben helemaal op. Na 5 jaar een relatie waarvan 2 jaar samengewoond had ik mijn spullen gepakt, doordat ik chronisch niet gehoord werd of geen contact meer kreeg. Het doel was om te laten zien dat het genoeg is geweest en haar wilde laten merken dat communiceren de enige oplossing was. De limiet was bereikt, aan het ongehoord worden ging ik compleet kapot. Geen kroel, geen aanhankelijkheid, niets meer. Het rationele nam de overhand over de liefde. In iedere keuze in haar leven heb ik haar met volle macht gesteund. Ik heb haar vrij gelaten in de dingen die zij wilde doen in haar leven. Nooit hebben we ruzie gehad, we zaten volledig op één lijn.
Het moment dat ik besloot mijn spulletjes te pakken heeft ze met een traan het huis verlaten. Ze klapte nu helemaal dicht. De laatste spulletjes waren 's nachts gepakt en ik stuurde haar een SMS om te vragen waar ze zat. Ze was bij haar ouders, dat is het enige dat ze vertelde. Ik had gehoopt dat ze ondertussen onderweg was naar huis om te praten. Ik heb anderhalf uur voor mezelf uit zitten staren en nagedacht over welke afslag ik moet nemen. Afscheid nemen van het meisje, waar ik heel veel van hou, uit zelfbescherming. Of dan alsnog het zelf proberen op te lossen. Om 2 uur zondagochtend was ze niet thuis en heb ik de deur achter mij dicht gedaan.
Donderdag avond kwamen de eerste SMSjes waarin stond dat ze heel veel spijt heeft over hoe het is gelopen en het heel graag anders had gezien. Ze vertelde me dat ze nog enorm veel van mij houdt, maar mijn besluit accepteert. Ik vertelde haar dat ik het graag opgelost had willen zien, maar dat ze eigenlijk bijzonder veel kansen heeft laten liggen. Wel hintte ik dat er nog altijd een oplossing is. Ze heeft altijd gezegd dat ze veel van mij houdt, nooit heeft ze het proberen op te lossen. De weken gingen voorbij. Ze wilde even rust en kijken hoe het zou gaan zonder mij. Na 3 weken hakte zij de knoop door. Ze wilde verder met haar eigen leventje.
Op een dag stond ze huilend voor mijn deur. Ze was compleet over d'r toeren. Ze smeekte me om met haar te praten. Ze wilde dat het tussen ons goed zou komen. Ze wilde me graag een kroel geven en kussen. Ik dacht dat het duidelijk was wat er moest gebeuren. Dit ging zo niet langer, ze moest nu echt de juiste dingen zeggen. De echte woorden bleven uit ... ze miste me bij het eten ... Toch bleef ze slapen en de dag daarna hebben we leuke dingen gedaan met elkaar. Ze ging naar huis en er zijn enkele SMSjes over en weer gestuurd. Daarna heb ik haar vier maanden niet meer gezien. Londen, Barcelona, Berlijn, Madrid, Italie, Malaga, in de periode is ze overal geweest.
Uit het niets kwam een SMS. Hoe gaat het met je? Ze zat ermee, mondjesmaat kwamen de goede gesprekjes weer. Eventjes leek het de juiste kant op te gaan. We vertelden elkaar vakantie verhalen en konden weer goed met elkaar overweg. Ik kwam weer zo nu en dan eten, zij bij mij. De tijd vloog voorbij en we hadden het goed naar onze zin. Op een dag herkende ik haar niet meer, haar gedrag was afstandelijk, koel en slonzig. Het contact hoefde van haar niet meer zo. De volgende dag stond ze weer gepanikeerd voor mijn deur, ik herkende haar niet meer. Ze wilde praten. Eindelijk hebben we fatsoenlijk met elkaar kunnen praten. Plotseling stond ze op en ze vertelde dat ze weer naar huis moest. Ze kwam weer tot rust en werd afstandelijk. Het was een verkeerd idee zei ze, ze keek niet meer om. De dagen vlogen weer voorbij zonder contact.
Daar was weer een berichtje. "Er is een toekomst voor ons samen, ik hou nog steeds van je. Ik kan het nu gewoon niet." Ze vertelde mij ook dat het met enkele familieleden niet zo goed ging. Ik vertelde dat ze mij altijd kon bereiken of een afspraak kon maken voor een gesprek. Dat zou ze doen. Er kwam geen afspraak. Ik vertelde dat ik dat niet zo leuk vond aangezien ik een goede daad probeerde te doen. Ik vertelde dat het bij mij thuis niet zo gewaardeerd zou worden als ik even met exen op stap zou gaan, dus dat ze goed begreep dat ik nogal wat voor haar over heb. Ze werd emotioneel omdat ze dacht dat ik een nieuwe vaste vriendin had. Destijds had ik niets vast, maar ook scharrels waarderen het niet. Ze wenste me veel goeds in mijn leven en daar bleef het bij.
Mijn opa overleed en ze belde me om mij te condoleren. Het contact werd weer positief. Even later explodeerde het. Het contact is nu kapot. Alles wat ik doe, er komt geen reactie meer.
Dit meisje heeft mij compleet gebroken. Ik kan niet begrijpen waarom onze band op deze manier kapot is gegaan. Onze band is niet kapot gegaan door woorden die er zijn gezegd, maar door woorden die er niet zijn gezegd. Ze kon het gewoon niet. Iets hield haar tegen om te praten. Iedere dag denk ik aan haar en hoe het met haar zou gaan. Van psychisch super stabiel ben ik in de tussentijd naar een verschrikkelijke rollercoaster gegaan. Ik herken mezelf niet meer. Het uber rationale dat ik had is compleet onder mijn voeten weggevaagd. Ik ben kapot, gebroken en mis haar nog steeds verschrikkelijk. Waar ik goed in was, faal ik hard in. Wat ik maakte, sloop ik nu. Alles waar ik waarde aan hechtte is kapot. Van laidback ben ik naar een verschrikkelijke nervous freak gegaan. Alles vond ik vroeger leuk, nu niets meer. Waar ik eerst feilloos alle variabelen in mijn hoofd kon dirigeren, flikker ik nu voortdurend in en uit mijn zone. Mijn stature is neergehaald en ik ben het niet eens met de persoon die ik word, ik word hard. Ik geef geen reet om de volgende en de volgende ... Mijn hersenen maken onbewust keuzes met als doel alles afsluiten. Mijn mentale capaciteitspotje is op, ik sta diep in het rood. Er is zo bizar veel uit gedelft, dat ik dacht dat hij onuitputtelijk was.
Met mijn beste woorden en beste wil heb ik het nooit op kunnen lossen. Er was geen ongelijkheid, ruzie of misvattingen. Ze kon niet praten over ons, nooit heb ik dat kunnen oplossen. Dat terwijl ze wel om me heeft gegeven. Ze is timide, heeft een mondje op de juiste momenten, is stijlvol, heeft een goed moraal, is netjes, doet geen mensen bewust pijn, slim, verstandig, bijzonder mooi, alleen geen prater. Het knaagt, het zit onder mijn huid.
Er is teveel gebeurd in de tussentijd, teveel om hier neer te typen. Laten we het erop houden dat ik na anderhalf jaar mezelf niet meer herken. Ja inderdaad, de dag dat ik de deur dichttrok is meer dan anderhalf jaar geleden. sick.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-04-2012 04:14:54 ]
Het moment dat ik besloot mijn spulletjes te pakken heeft ze met een traan het huis verlaten. Ze klapte nu helemaal dicht. De laatste spulletjes waren 's nachts gepakt en ik stuurde haar een SMS om te vragen waar ze zat. Ze was bij haar ouders, dat is het enige dat ze vertelde. Ik had gehoopt dat ze ondertussen onderweg was naar huis om te praten. Ik heb anderhalf uur voor mezelf uit zitten staren en nagedacht over welke afslag ik moet nemen. Afscheid nemen van het meisje, waar ik heel veel van hou, uit zelfbescherming. Of dan alsnog het zelf proberen op te lossen. Om 2 uur zondagochtend was ze niet thuis en heb ik de deur achter mij dicht gedaan.
Donderdag avond kwamen de eerste SMSjes waarin stond dat ze heel veel spijt heeft over hoe het is gelopen en het heel graag anders had gezien. Ze vertelde me dat ze nog enorm veel van mij houdt, maar mijn besluit accepteert. Ik vertelde haar dat ik het graag opgelost had willen zien, maar dat ze eigenlijk bijzonder veel kansen heeft laten liggen. Wel hintte ik dat er nog altijd een oplossing is. Ze heeft altijd gezegd dat ze veel van mij houdt, nooit heeft ze het proberen op te lossen. De weken gingen voorbij. Ze wilde even rust en kijken hoe het zou gaan zonder mij. Na 3 weken hakte zij de knoop door. Ze wilde verder met haar eigen leventje.
Op een dag stond ze huilend voor mijn deur. Ze was compleet over d'r toeren. Ze smeekte me om met haar te praten. Ze wilde dat het tussen ons goed zou komen. Ze wilde me graag een kroel geven en kussen. Ik dacht dat het duidelijk was wat er moest gebeuren. Dit ging zo niet langer, ze moest nu echt de juiste dingen zeggen. De echte woorden bleven uit ... ze miste me bij het eten ... Toch bleef ze slapen en de dag daarna hebben we leuke dingen gedaan met elkaar. Ze ging naar huis en er zijn enkele SMSjes over en weer gestuurd. Daarna heb ik haar vier maanden niet meer gezien. Londen, Barcelona, Berlijn, Madrid, Italie, Malaga, in de periode is ze overal geweest.
Uit het niets kwam een SMS. Hoe gaat het met je? Ze zat ermee, mondjesmaat kwamen de goede gesprekjes weer. Eventjes leek het de juiste kant op te gaan. We vertelden elkaar vakantie verhalen en konden weer goed met elkaar overweg. Ik kwam weer zo nu en dan eten, zij bij mij. De tijd vloog voorbij en we hadden het goed naar onze zin. Op een dag herkende ik haar niet meer, haar gedrag was afstandelijk, koel en slonzig. Het contact hoefde van haar niet meer zo. De volgende dag stond ze weer gepanikeerd voor mijn deur, ik herkende haar niet meer. Ze wilde praten. Eindelijk hebben we fatsoenlijk met elkaar kunnen praten. Plotseling stond ze op en ze vertelde dat ze weer naar huis moest. Ze kwam weer tot rust en werd afstandelijk. Het was een verkeerd idee zei ze, ze keek niet meer om. De dagen vlogen weer voorbij zonder contact.
Daar was weer een berichtje. "Er is een toekomst voor ons samen, ik hou nog steeds van je. Ik kan het nu gewoon niet." Ze vertelde mij ook dat het met enkele familieleden niet zo goed ging. Ik vertelde dat ze mij altijd kon bereiken of een afspraak kon maken voor een gesprek. Dat zou ze doen. Er kwam geen afspraak. Ik vertelde dat ik dat niet zo leuk vond aangezien ik een goede daad probeerde te doen. Ik vertelde dat het bij mij thuis niet zo gewaardeerd zou worden als ik even met exen op stap zou gaan, dus dat ze goed begreep dat ik nogal wat voor haar over heb. Ze werd emotioneel omdat ze dacht dat ik een nieuwe vaste vriendin had. Destijds had ik niets vast, maar ook scharrels waarderen het niet. Ze wenste me veel goeds in mijn leven en daar bleef het bij.
Mijn opa overleed en ze belde me om mij te condoleren. Het contact werd weer positief. Even later explodeerde het. Het contact is nu kapot. Alles wat ik doe, er komt geen reactie meer.
Dit meisje heeft mij compleet gebroken. Ik kan niet begrijpen waarom onze band op deze manier kapot is gegaan. Onze band is niet kapot gegaan door woorden die er zijn gezegd, maar door woorden die er niet zijn gezegd. Ze kon het gewoon niet. Iets hield haar tegen om te praten. Iedere dag denk ik aan haar en hoe het met haar zou gaan. Van psychisch super stabiel ben ik in de tussentijd naar een verschrikkelijke rollercoaster gegaan. Ik herken mezelf niet meer. Het uber rationale dat ik had is compleet onder mijn voeten weggevaagd. Ik ben kapot, gebroken en mis haar nog steeds verschrikkelijk. Waar ik goed in was, faal ik hard in. Wat ik maakte, sloop ik nu. Alles waar ik waarde aan hechtte is kapot. Van laidback ben ik naar een verschrikkelijke nervous freak gegaan. Alles vond ik vroeger leuk, nu niets meer. Waar ik eerst feilloos alle variabelen in mijn hoofd kon dirigeren, flikker ik nu voortdurend in en uit mijn zone. Mijn stature is neergehaald en ik ben het niet eens met de persoon die ik word, ik word hard. Ik geef geen reet om de volgende en de volgende ... Mijn hersenen maken onbewust keuzes met als doel alles afsluiten. Mijn mentale capaciteitspotje is op, ik sta diep in het rood. Er is zo bizar veel uit gedelft, dat ik dacht dat hij onuitputtelijk was.
Met mijn beste woorden en beste wil heb ik het nooit op kunnen lossen. Er was geen ongelijkheid, ruzie of misvattingen. Ze kon niet praten over ons, nooit heb ik dat kunnen oplossen. Dat terwijl ze wel om me heeft gegeven. Ze is timide, heeft een mondje op de juiste momenten, is stijlvol, heeft een goed moraal, is netjes, doet geen mensen bewust pijn, slim, verstandig, bijzonder mooi, alleen geen prater. Het knaagt, het zit onder mijn huid.
Er is teveel gebeurd in de tussentijd, teveel om hier neer te typen. Laten we het erop houden dat ik na anderhalf jaar mezelf niet meer herken. Ja inderdaad, de dag dat ik de deur dichttrok is meer dan anderhalf jaar geleden. sick.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-04-2012 04:14:54 ]
Je hebt er nu weinig meer aan natuurlijk, maar als je wilt laten zien dat de communicatie niet goed is lijkt het me niet heel slim om je spullen te pakken en weg te lopen. Kan me voorstellen dat het frustrerend is, maar als er zoveel problemen in de communicatie van haar kant zit dan lijkt weglopen (en dus zelf ook niet communiceren) een erg slecht plan. Is iets van een relatietherapeut om de communicatie op gang te helpen ooit ter sprake gekomen?
Kutsituatie verder. Ben zelf slecht in advies geven dus dat mogen de anderen hier doen, maar in ieder geval sterkte!
Kutsituatie verder. Ben zelf slecht in advies geven dus dat mogen de anderen hier doen, maar in ieder geval sterkte!
Stratotanker, wat je tijdens de relatie doormaakte is herkenbaar. Misschien is het een troost om te weten dat jij alles gegeven hebt. Zij was iemand anders. Jij bent iemand anders. je zult je uiteindelijk moeten realiseren dat ze goede kanten heeft maar dat jij, wat jij nodig hebt, niet of heel moeilijk kan leven met haar minpunten. Gun jezelf je verdriet.
Ik ben niet veel opgeschoten met mn mail 
Denk niet dat er een tastbaar antwoord uit gaat komen. Mail terug gehad dat ze het nog niet kon opbrengen een mail terug te sturen maar dat ze wel wat wou laten horen in de tussentijd. Ze wist ook niet goed wat ze terug moest sturen.
Heb nogmaals gezegd dat ik niet direct antwoord verlang en dat we anders maar een datum moeten prikken en het er dan nog eens over hebben.
Lijkt me eigenlijk het beste. Met dat gelul schiet niemand wat op en het enige waar dit me om gaat is dat ik wil weten of haar gevoel echt weg is of niet.
Haar kennende komt ze er toch nooit uit als we niet face to face zitten.
Denk niet dat er een tastbaar antwoord uit gaat komen. Mail terug gehad dat ze het nog niet kon opbrengen een mail terug te sturen maar dat ze wel wat wou laten horen in de tussentijd. Ze wist ook niet goed wat ze terug moest sturen.
Heb nogmaals gezegd dat ik niet direct antwoord verlang en dat we anders maar een datum moeten prikken en het er dan nog eens over hebben.
Lijkt me eigenlijk het beste. Met dat gelul schiet niemand wat op en het enige waar dit me om gaat is dat ik wil weten of haar gevoel echt weg is of niet.
Haar kennende komt ze er toch nooit uit als we niet face to face zitten.
...dance into the fire, to fatal sounds of broken dreams....
Mijn ex zegt ook dat hij zich nu zo gedraagd uit zelfbescherming. Ik vind dat erg egoistisch, er is ook een kind in het spel, een koophuis, en hij zegt dat hij zoveel van me houd. Zelfbescherming heb je niet zelf in de hand word er gezegd. Inmiddels is het verhaal ook dat hij de energie niet meer voor heeft en ook niet meer wil. Hij mist het met zn drietjes zijn, maar wil het niet terug. Snap ik niet maargoed, dat zegt hij tegen onze vriend... Ik wil ook niet meer terug, maar ik snap et gewoon niet. het geeft zo een machteloos gevoel. Ik moet het loslaten.
In life, every ending is a new beginning..
Ben nu ondertussen 5 maanden vrijgezel en tot nu toe kloppen die stappen allemaal. ben nu in deze fase:
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
Heb een 2 maanden lang ofzo de beest uitgehongen iedere avond een ander enz dat had ik op een gegeven moment gehad en toen kwam ik op het punt dat ik mn eigen weer kut voelde en ouwe vakantiefotos enzo ging kijken van mij en mn ex ik probeer via bekende van der te weten te komen of ze nog geen ander heeft enz enz
Heb der ook contact mee gehad maar ze wilde geen contact meer blablabla, ik weet gewoon dat het niet meer goed komt maar toch hoop ik ergens onbewust ofzo dat het wel goed komt, weet niet wat het is. ik wordt er iniedergeval helemaal debiel van...
en wat vrouwen versieren betreft, heb daar nooit moeite mee gehad maar tegenwoordig ik ga wel de deur uit met de intentie van mm vnvd weer lekker achter de vrouwen aan.
maar als ik er dan eenmaal ben onderneem ik 0,0 actie... heb echt gewoon 0,0 zelfvertrouwen/ego op het moment.
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
Heb een 2 maanden lang ofzo de beest uitgehongen iedere avond een ander enz dat had ik op een gegeven moment gehad en toen kwam ik op het punt dat ik mn eigen weer kut voelde en ouwe vakantiefotos enzo ging kijken van mij en mn ex ik probeer via bekende van der te weten te komen of ze nog geen ander heeft enz enz
Heb der ook contact mee gehad maar ze wilde geen contact meer blablabla, ik weet gewoon dat het niet meer goed komt maar toch hoop ik ergens onbewust ofzo dat het wel goed komt, weet niet wat het is. ik wordt er iniedergeval helemaal debiel van...
en wat vrouwen versieren betreft, heb daar nooit moeite mee gehad maar tegenwoordig ik ga wel de deur uit met de intentie van mm vnvd weer lekker achter de vrouwen aan.
maar als ik er dan eenmaal ben onderneem ik 0,0 actie... heb echt gewoon 0,0 zelfvertrouwen/ego op het moment.
Ik herken het, maar juist als je met die gedachte opstap gaat, dan mislukt het vrouwen versieren, waardoor je weer een deuk in je ego oploopt en waardoor je weer verder weg bent van "genezing"quote:
en wat vrouwen versieren betreft, heb daar nooit moeite mee gehad maar tegenwoordig ik ga wel de deur uit met de intentie van mm vnvd weer lekker achter de vrouwen aan.
maar als ik er dan eenmaal ben onderneem ik 0,0 actie... heb echt gewoon 0,0 zelfvertrouwen/ego op het moment.
Ga opstap met de gedachte: "vanavond wordt mijn avond, dit heb ik verdiend!"
bijv
YouTube
Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else; you are the one who gets burned.
Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else; you are the one who gets burned.
Zou dit voor iedereen gelden? Dat iedereen een keer tot inkeer komt? Wie maakte het uit, jij of je vriendin?quote:
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
In life, every ending is a new beginning..
Hoi, ik geloof dat ik hier ook thuis hoor, zit nog heel erg in fase 1 trouwens.
Het heeft zo’n 14 maanden geduurd, maar wel waarvan 5 met een flinke afstand omdat vriendlief op ‘uitzending’ moest. Vlak daarvoor heeft dat zo z’n probleempjes opgeleverd omdat er niet echt goed gepraat werd (we waren nog maar net samen, alles leuk en blij). Tijdens ging met ups en downs. Maar toen hij terugkwam werd het snel weer helemaal leuk en vertrouwd.
Totdat wij een weekendje samen weggingen, wat overigens héél erg leuk was. Een week erna begint vriendlief ineens ingewikkeld te doen over ons, over zichzelf, over de hele wereld ongeveer. Ik was boos, pakte uit schrik m’n spullen (onze eerste echte ruzie..) en ben weggegaan. Sindsdien wilde hij een tijdje geen contact maar dat duurt nu al 4 weken en ik word gek.
Ik baal dat ik het heb verpest door weg te lopen. En dat ik geen kans meer heb/krijg om het te herstellen. Af en toe ben ik boos dat ie me nog wel mee nam naar dat stomme weekendje.Bovenal mis ik hem enorm.
Bah, ik heb het idee dat ik nog 0 stappen verder ben in het loslaten. Maar ik lees dat jullie hier ook al een poosje rondlopen, dus kan het nog lang gaan duren ook.
Bedankt voor het lezen, en ik blijf dit volgen. Wie weet heb ik er wat aan.. voel me in ieder geval minder alleen.
Het heeft zo’n 14 maanden geduurd, maar wel waarvan 5 met een flinke afstand omdat vriendlief op ‘uitzending’ moest. Vlak daarvoor heeft dat zo z’n probleempjes opgeleverd omdat er niet echt goed gepraat werd (we waren nog maar net samen, alles leuk en blij). Tijdens ging met ups en downs. Maar toen hij terugkwam werd het snel weer helemaal leuk en vertrouwd.
Totdat wij een weekendje samen weggingen, wat overigens héél erg leuk was. Een week erna begint vriendlief ineens ingewikkeld te doen over ons, over zichzelf, over de hele wereld ongeveer. Ik was boos, pakte uit schrik m’n spullen (onze eerste echte ruzie..) en ben weggegaan. Sindsdien wilde hij een tijdje geen contact maar dat duurt nu al 4 weken en ik word gek.
Ik baal dat ik het heb verpest door weg te lopen. En dat ik geen kans meer heb/krijg om het te herstellen. Af en toe ben ik boos dat ie me nog wel mee nam naar dat stomme weekendje.Bovenal mis ik hem enorm.
Bah, ik heb het idee dat ik nog 0 stappen verder ben in het loslaten. Maar ik lees dat jullie hier ook al een poosje rondlopen, dus kan het nog lang gaan duren ook.
Bedankt voor het lezen, en ik blijf dit volgen. Wie weet heb ik er wat aan.. voel me in ieder geval minder alleen.
Be sure to wear some flowers in your hair
wat ik ook altijd heb, de vrouwen die mij leuk vinden vind ik meestal niks en de vrouwen die ik leuk vind zijn of bezet of ze vinden mij niks.. lekker typisch dusquote:
[..]
Ik herken het, maar juist als je met die gedachte opstap gaat, dan mislukt het vrouwen versieren, waardoor je weer een deuk in je ego oploopt en waardoor je weer verder weg bent van "genezing"
Ga opstap met de gedachte: "vanavond wordt mijn avond, dit heb ik verdiend!"
bijv
Ik vergelijk onbewust ook iedere vrouw die ik tegenkom met mn ex...
Het punt is iig gewoon ik moet mn ex gewoon uit mn kop zien te krijgen, maar ben daar al 5 maanden mee bezig en het is nog steeds niet gelukt dus vraag me af of dat ooit wel gebeurd...
@Stratotanker; ik denk dat je je best gedaan hebt. Alleen weet ik dat hints geven niet helpt. Als je iets wil dan moet je het duidelijk zeggen en op een mannier die de ander begrijpt. Ruzie in een relatie hebben is niet erg, als je maar ruzie maakt als gelijken. ruzie willen/ kunnen maken betekend dat je nog iets voor de ander voelt, dat het je nog wat kan schelen.
Weet hoeveel pijn het doet om alles te willen geven. Maar je kunt niet in je eentje een relatie dragen, de ander moet ook willen.
Heb momenteel weer een vreselijke dag.
Weet hoeveel pijn het doet om alles te willen geven. Maar je kunt niet in je eentje een relatie dragen, de ander moet ook willen.
Heb momenteel weer een vreselijke dag.
'Good enough is better than perfect if it leaves time for fun,'
Ik kom er net achter dat ik dinsdag dé belangrijkste vraag ben vergeten te vragen aan mijn ex.
"Was uitmaken de enige manier om weer verder te kunnen of hadden we het ook anders op kunnen lossen?"
Voor de mensen die het niet aan het volgen waren: hij had twee keer eerder paniekaanvallen gepaard met huilbuien, tijdens het uitmaken de laatste keer verkeerde hij ook in zo'n bui. Kwam dus over als een impulsactie. Ik zie nu ook de hele tijd liedjes voorbij komen op zijn last.fm die duidelijk aantonen dat hij me mist en dat zijn gevoel nog sterk is. Zich uiten kan hij niet, maar zijn muziek spreekt boekdelen, altijd al geweest.
"Was uitmaken de enige manier om weer verder te kunnen of hadden we het ook anders op kunnen lossen?"
Voor de mensen die het niet aan het volgen waren: hij had twee keer eerder paniekaanvallen gepaard met huilbuien, tijdens het uitmaken de laatste keer verkeerde hij ook in zo'n bui. Kwam dus over als een impulsactie. Ik zie nu ook de hele tijd liedjes voorbij komen op zijn last.fm die duidelijk aantonen dat hij me mist en dat zijn gevoel nog sterk is. Zich uiten kan hij niet, maar zijn muziek spreekt boekdelen, altijd al geweest.
Panta rei
Wow, ik herken me heel erg in jouw verhaal, al heb ik het dan over een relatie van 2 jaar en is het nu allemaal behoorlijk vers. Dit was echt precies de reden waarom mijn vriend het uit heeft gemaakt.quote:
Fuark, ik ben helemaal op. Na 5 jaar een relatie waarvan 2 jaar samengewoond had ik mijn spullen gepakt, doordat ik chronisch niet gehoord werd of geen contact meer kreeg. Het doel was om te laten zien dat het genoeg is geweest en haar wilde laten merken dat communiceren de enige oplossing was. De limiet was bereikt, aan het ongehoord worden ging ik compleet kapot. Geen kroel, geen aanhankelijkheid, niets meer. Het rationele nam de overhand over de liefde. In iedere keuze in haar leven heb ik haar met volle macht gesteund. Ik heb haar vrij gelaten in de dingen die zij wilde doen in haar leven. Nooit hebben we ruzie gehad, we zaten volledig op één lijn.
Het moment dat ik besloot mijn spulletjes te pakken heeft ze met een traan het huis verlaten. Ze klapte nu helemaal dicht. De laatste spulletjes waren 's nachts gepakt en ik stuurde haar een SMS om te vragen waar ze zat. Ze was bij haar ouders, dat is het enige dat ze vertelde. Ik had gehoopt dat ze ondertussen onderweg was naar huis om te praten. Ik heb anderhalf uur voor mezelf uit zitten staren en nagedacht over welke afslag ik moet nemen. Afscheid nemen van het meisje, waar ik heel veel van hou, uit zelfbescherming. Of dan alsnog het zelf proberen op te lossen. Om 2 uur zondagochtend was ze niet thuis en heb ik de deur achter mij dicht gedaan.
Donderdag avond kwamen de eerste SMSjes waarin stond dat ze heel veel spijt heeft over hoe het is gelopen en het heel graag anders had gezien. Ze vertelde me dat ze nog enorm veel van mij houdt, maar mijn besluit accepteert. Ik vertelde haar dat ik het graag opgelost had willen zien, maar dat ze eigenlijk bijzonder veel kansen heeft laten liggen. Wel hintte ik dat er nog altijd een oplossing is. Ze heeft altijd gezegd dat ze veel van mij houdt, nooit heeft ze het proberen op te lossen. De weken gingen voorbij. Ze wilde even rust en kijken hoe het zou gaan zonder mij. Na 3 weken hakte zij de knoop door. Ze wilde verder met haar eigen leventje.
Op een dag stond ze huilend voor mijn deur. Ze was compleet over d'r toeren. Ze smeekte me om met haar te praten. Ze wilde dat het tussen ons goed zou komen. Ze wilde me graag een kroel geven en kussen. Ik dacht dat het duidelijk was wat er moest gebeuren. Dit ging zo niet langer, ze moest nu echt de juiste dingen zeggen. De echte woorden bleven uit ... ze miste me bij het eten ... Toch bleef ze slapen en de dag daarna hebben we leuke dingen gedaan met elkaar. Ze ging naar huis en er zijn enkele SMSjes over en weer gestuurd. Daarna heb ik haar vier maanden niet meer gezien. Londen, Barcelona, Berlijn, Madrid, Italie, Malaga, in de periode is ze overal geweest.
Uit het niets kwam een SMS. Hoe gaat het met je? Ze zat ermee, mondjesmaat kwamen de goede gesprekjes weer. Eventjes leek het de juiste kant op te gaan. We vertelden elkaar vakantie verhalen en konden weer goed met elkaar overweg. Ik kwam weer zo nu en dan eten, zij bij mij. De tijd vloog voorbij en we hadden het goed naar onze zin. Op een dag herkende ik haar niet meer, haar gedrag was afstandelijk, koel en slonzig. Het contact hoefde van haar niet meer zo. De volgende dag stond ze weer gepanikeerd voor mijn deur, ik herkende haar niet meer. Ze wilde praten. Eindelijk hebben we fatsoenlijk met elkaar kunnen praten. Plotseling stond ze op en ze vertelde dat ze weer naar huis moest. Ze kwam weer tot rust en werd afstandelijk. Het was een verkeerd idee zei ze, ze keek niet meer om. De dagen vlogen weer voorbij zonder contact.
Daar was weer een berichtje. "Er is een toekomst voor ons samen, ik hou nog steeds van je. Ik kan het nu gewoon niet." Ze vertelde mij ook dat het met enkele familieleden niet zo goed ging. Ik vertelde dat ze mij altijd kon bereiken of een afspraak kon maken voor een gesprek. Dat zou ze doen. Er kwam geen afspraak. Ik vertelde dat ik dat niet zo leuk vond aangezien ik een goede daad probeerde te doen. Ik vertelde dat het bij mij thuis niet zo gewaardeerd zou worden als ik even met exen op stap zou gaan, dus dat ze goed begreep dat ik nogal wat voor haar over heb. Ze werd emotioneel omdat ze dacht dat ik een nieuwe vaste vriendin had. Destijds had ik niets vast, maar ook scharrels waarderen het niet. Ze wenste me veel goeds in mijn leven en daar bleef het bij.
Mijn opa overleed en ze belde me om mij te condoleren. Het contact werd weer positief. Even later explodeerde het. Het contact is nu kapot. Alles wat ik doe, er komt geen reactie meer.
Dit meisje heeft mij compleet gebroken. Ik kan niet begrijpen waarom onze band op deze manier kapot is gegaan. Onze band is niet kapot gegaan door woorden die er zijn gezegd, maar door woorden die er niet zijn gezegd. Ze kon het gewoon niet. Iets hield haar tegen om te praten. Iedere dag denk ik aan haar en hoe het met haar zou gaan. Van psychisch super stabiel ben ik in de tussentijd naar een verschrikkelijke rollercoaster gegaan. Ik herken mezelf niet meer. Het uber rationale dat ik had is compleet onder mijn voeten weggevaagd. Ik ben kapot, gebroken en mis haar nog steeds verschrikkelijk. Waar ik goed in was, faal ik hard in. Wat ik maakte, sloop ik nu. Alles waar ik waarde aan hechtte is kapot. Van laidback ben ik naar een verschrikkelijke nervous freak gegaan. Alles vond ik vroeger leuk, nu niets meer. Waar ik eerst feilloos alle variabelen in mijn hoofd kon dirigeren, flikker ik nu voortdurend in en uit mijn zone. Mijn stature is neergehaald en ik ben het niet eens met de persoon die ik word, ik word hard. Ik geef geen reet om de volgende en de volgende ... Mijn hersenen maken onbewust keuzes met als doel alles afsluiten. Mijn mentale capaciteitspotje is op, ik sta diep in het rood. Er is zo bizar veel uit gedelft, dat ik dacht dat hij onuitputtelijk was.
Met mijn beste woorden en beste wil heb ik het nooit op kunnen lossen. Er was geen ongelijkheid, ruzie of misvattingen. Ze kon niet praten over ons, nooit heb ik dat kunnen oplossen. Dat terwijl ze wel om me heeft gegeven. Ze is timide, heeft een mondje op de juiste momenten, is stijlvol, heeft een goed moraal, is netjes, doet geen mensen bewust pijn, slim, verstandig, bijzonder mooi, alleen geen prater. Het knaagt, het zit onder mijn huid.
Er is teveel gebeurd in de tussentijd, teveel om hier neer te typen. Laten we het erop houden dat ik na anderhalf jaar mezelf niet meer herken. Ja inderdaad, de dag dat ik de deur dichttrok is meer dan anderhalf jaar geleden. sick.
Het is zo frustrerend, omdat het voor jezelf niet te rechtvaardigen is hoe het zo heeft kunnen lopen. Vooral niet omdat het bij ons, juist aan het begin zo goed klikte vanwege onze goede gesprekken over alles, ons en meer.
Hij stuurt mij ook smsjes dat hij altijd wel van me zal blijven houden en hij er zoveel spijt van heeft dat hij me 'zo behandeld' heeft, wat dat ook mag betekenen in zijn ogen. Hij zoekt wel fysiek contact en wil ook afspreken, terwijl hij twee weken terug niets met me te maken wilde hebben in eerste instantie.
Panta rei
Wat je wil kan je niet krijgen en wat je krijgen kan wil je niet.quote:
[..]
wat ik ook altijd heb, de vrouwen die mij leuk vinden vind ik meestal niks en de vrouwen die ik leuk vind zijn of bezet of ze vinden mij niks.. lekker typisch dus
Ik vergelijk onbewust ook iedere vrouw die ik tegenkom met mn ex...
Het punt is iig gewoon ik moet mn ex gewoon uit mn kop zien te krijgen, maar ben daar al 5 maanden mee bezig en het is nog steeds niet gelukt dus vraag me af of dat ooit wel gebeurd...
Story of my life
Dat vergelijken heb ik ook jaren gedaan (2 jaar lang na een relatie van 2,5 jaar) Uiteindelijk komt dat weer goed... ik betrap mezelf er nog wel eens op.
Het gaat vanzelf, als ik tegen jou zeg, denk nu niet aan een witte ijsbeer... waar denk je dan nu aan? Juist..... dus niet jezelf dwingen er niet aan te denken want dan ga je er juist aan denken.
YouTube
Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else; you are the one who gets burned.
Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else; you are the one who gets burned.
Ik vergelijk ze niet. Ik vergelijk de mate waarin ze me interesseren.
Daarmee valt elke normale vrouw meteen af
Daarmee valt elke normale vrouw meteen af
...dance into the fire, to fatal sounds of broken dreams....
Voor je het weet kom je opeens iemand tegen, meestal wanneer je het juist niet verwacht.quote:
[..]
Wat je wil kan je niet krijgen en wat je krijgen kan wil je niet.
Story of my life
Dat vergelijken heb ik ook jaren gedaan (2 jaar lang na een relatie van 2,5 jaar) Uiteindelijk komt dat weer goed... ik betrap mezelf er nog wel eens op.
Het gaat vanzelf, als ik tegen jou zeg, denk nu niet aan een witte ijsbeer... waar denk je dan nu aan? Juist..... dus niet jezelf dwingen er niet aan te denken want dan ga je er juist aan denken.
Don't worry about the future. Or know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubble gum.
Vanavond een datequote:
[..]
Voor je het weet kom je opeens iemand tegen, meestal wanneer je het juist niet verwacht.
YouTube
Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else; you are the one who gets burned.
Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else; you are the one who gets burned.
