Het duurt een paar dagen extra, maar mijn 'Ram' super-mega-deluxe-editie lag gisteren dan ook bij mij voor de deur, voor 75 euro inclusief verzendkosten. (Ok ok ok, ik zal eerlijk zijn, ik had hem nog láááng niet zo vroeg verwacht, en ik was blij verheugd met deze verrassing). De vorige edities waren al vrijwel foutloos, maar ze hebben zich hiermee weten te overtreffen. (Bizar om te bedenken dat hij dit album opnam toen hij 28 jaar oud was. Bijna niet voor te stellen dat dit post-Beatles was!) Het doet je inderdaad afvragen welke kant ze opgaan voor de langverwachte releases van de mid-70's albums. Terug naar een meer bescheiden uitgave, misschien wel een gekoppelde release met alle Wings Over America-gerelateerde albums?
Zo veel interessante technische details die een heel ander licht weten te werpen op bepaalde opnames en situaties. Het eerste waar ik aan moet denken is bijvoorbeeld het idee om de gehele mix, samenstelling van de nummers uit de sessies (een aantal opnames uit deze sessies verschenen later op 'Red Rose Speedway' in 1973) en ordening van het album over te laten aan de engineer, zonder dat McCartney betrokken was. Dat verbaasde me zo erg. Ik had een totaal ander idee over het album.
Wat me ergert, is dat in de persberichten en zeer geringe promo (zie ook de video-link hierboven) McCartney anno 2012 nog altijd een beetje luchtig over een album als dit praat, alsof het niet veel waard is en allemaal niet zo veel voorstelde. Ook met de altijd terugkomende verhalen over dat hij fans tegenkomt die hem vertellen dat ze 'Ram' te gek vinden, wat op een bijna gekscherende manier wordt weergegeven. Alsof het iets heel raars of obscuurs is. Het komt bijna over alsof hij deze liedjes niet eens allemaal herinnert en hij het voor het eerst weer ontdekt heeft en het toch niet zo héél slecht bleek, maar verder ook niet meer dan een leuke herinnering. Wacht, misschien ís dat ook oprecht wel zo voor hem persoonlijk. Ik denk sowieso dat hij weinig meer van deze tijden kan herinneren. En daar komt bij, McCartney's bekende revisionisme-machine draait ook weer op volle toeren, maar daar kijk ik niet eens meer van op.
Pitchfork had vandaag het volgende te zeggen over 'Ram', 41 jaar na dato:
"Paul McCartney's Ram is a domestic-bliss album, one of the weirdest, earthiest, and most honest ever made. What 2012's ears can find is a rock icon inventing an approach to pop music that would eventually become someone else's indie pop."9,2/10:
http://pitchfork.com/reviews/albums/16651-ramNou, als dát McCartney niet ooit nog wat songs van dit album doet toevoegen aan zijn live-shows, weet ik het ook niet meer.