NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Ja.quote:Op woensdag 4 april 2012 21:08 schreef Maanvis het volgende:
was 20 jaar geleden euthanasie al legaal in NL?
Het was ons allemaal ook voorgesteld, of het bij die ene overdosis zou blijven. Dat bleek helemaal niet het geval te zijn. Ik heb het iig verschrikkelijk gevonden, en nu ik eraan terugdenk zit ik weer met tranen in mijn ogen.quote:
Vreemd. Ik dacht dat je eerst een inslaapmiddel kreeg en daarna iets definitiefs. Dus niet elk kwartier vragen of het bijna zo ver is.
Ik hoop dat het in de overgrote meerderheid van de gevallen, wèl goed gaat.
Tayu, dat is vreselijk, maar hoewel ik er echt geen verstand van heb weet ik wel heel zeker dat het nu in NL iig niet gebeurd dmv een verhoogde dosis morfine.
Ik weet wel dat dit ooit wel een gebruikelijke manier was om het proces van sterven te versnellen. Of ze dat ook euthanasie noemden weet ik niet. Wellicht kwam daar de term passieve vandaan. Want actieve euthanasie is heel wat anders.
Dit zegt wikipedia:
Ik weet wel dat dit ooit wel een gebruikelijke manier was om het proces van sterven te versnellen. Of ze dat ook euthanasie noemden weet ik niet. Wellicht kwam daar de term passieve vandaan. Want actieve euthanasie is heel wat anders.
Dit zegt wikipedia:
quote:[bewerken]Gebruikte methodes en euthanatica
Bij actieve euthanasie wordt het leven van de patiënt beëindigd door middel van het toedienen van een dodelijk middel. Dit kan gebeuren met een (overdosering van een) krachtig barbituraat. Wanneer dit door een dokter via een infuus wordt toegediend (levensbeëindiging op verzoek), wordt er thans meestal[bron?] thiopental gebruikt, maar de patiënt heeft ook de keuze zelf het barbituraat in te nemen (hulp bij zelfdoding), in dat geval kan de persoon een pentobarbital elixer opdrinken. Het barbituraat veroorzaakt een diepe coma, waarna de patiënt zal overlijden. Omdat het sommige mensen niet lukt het drankje in één keer op te drinken (voordat zij het bewustzijn verliezen) dient de arts altijd het eerder genoemde infuus bij de hand te houden. Het gebruik van morfine voor deze doelstelling wordt door de Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie afgeraden, omdat bij mensen die al morfine als pijnstiller hebben gehad, de benodigde dosis onzeker is en mensen bovendien nare hallucinaties kunnen ervaren.
***
Ik wens een dergelijke ervaring dan ook niemand toe. Hopelijk gaat het nu inderdaad anders en vooral beter.quote:Op woensdag 4 april 2012 21:18 schreef Brighteyes het volgende:
Tayu, dat is vreselijk, maar hoewel ik er echt geen verstand van heb weet ik wel heel zeker dat het nu in NL iig niet gebeurd dmv een verhoogde dosis morfine.
Ik weet wel dat dit ooit wel een gebruikelijke manier was om het proces van sterven te versnellen. Of ze dat ook euthanasie noemden weet ik niet. Wellicht kwam daar de term passieve vandaan. Want actieve euthanasie is heel wat anders.
Wat een verschrikking lijkt het me om een geliefde te zien lijden zeg 
Heb één keer meegemaakt dat er een soort euthanasie werd gepleegd, door letterlijk de machines stop te zetten. Hij was toen echter al zo goed als dood. De klanken die uit zijn keel kwamen waren echt naar en gingen door merg en been
Heb één keer meegemaakt dat er een soort euthanasie werd gepleegd, door letterlijk de machines stop te zetten. Hij was toen echter al zo goed als dood. De klanken die uit zijn keel kwamen waren echt naar en gingen door merg en been
Brutal. Fucking. Metal.
Het spijt me voor je dat het zo'n nare ervaring voor jullie is geworden. Ik begrijp er in ieder geval uit dat ze je vader geen Benzodiazepine hebben gegeven, waardoor ie in slaap zou zijn gevallen. En daarbij komt ook nog eens dat als je al morfine gebruikte tegen bijvoorbeeld pijn, er wel een heel erg sterke overdosis nodig is om een leven snel te beeindigen. Met opiaten kan het wel 24 tot 48 uur duren voor iemand uiteindelijk sterft. Ik denk dat ze je toch verkeerd hebben voorgelicht destijds.quote:
Ik had bij euthanasie altijd de gedachte van een vredig en vooral een waardig einde. Wanneer er echt geen kans tot herstel en vreugde meer is, onnodig lijden te voorkomen. Zo dacht ook mijn vader daarover, en dus stemden wij allen in met zijn wens om wanneer dat punt bereikt zou zijn, tot euthanasie over te gaan. De vorm die daarvoor werd gekozen, heette "passieve euthanasie". Ik heb die toevoeging "passief" nooit begrepen, omdat het toch echt om een actieve handeling gaat. In dit geval om het toedienen van een overdosis morfine. Eén enkele overdosis...
Mijn vader was een ijdele man die zich altijd goed verzorgde. Ik heb hem nooit anders gezien dan altijd gekleed in 3-delig kostuum. Altijd een lekker luchtje op, en hij schoor zich 3 maal per dag.
Op het moment dat hij aangaf dat "het" moment daar was om tot actie over te gaan, bleken onze romantische ideeën toch heel anders uit te pakken.
Zo wilde mijn vader nog geschoren worden (zeer belangrijk voor hem, om ook netjes de wereld te kunnen verlaten). Het verplegend personeel vond dat maar onzin. Hoezo, hij ging immers nu toch dood? Ik heb moeten praten als brugman voor ik iemand uiteindelijk bereid vond om hem te scheren.
Vervolgens werd de morfine geïnjecteerd. De arts vertelde mijn vader, dat het ongeveer 15 minuten zou duren, en dan was het gedaan. Zijn partner en kinderen zaten allen rond zijn bed. Wat volgde waren vele uren (al met al heeft het van vroeg in de ochtend tot laat in de avond geduurd) waarin mijn vader steeds maar vroeg hoeveel tijd er al was verstreken. Er volgden nog vele injecties met morfine, en mijn vader heeft die laatste dag een enorme lijdensweg doorgaan. En wij keken daarnaar, wij zagen hem steeds een beetje meer doodgaan, maar net niet helemaal. Dit was niet de bedoeling! En ik, toen nog een jonge vrouw van amper 21, heb jarenlang het gevoel gehad dat we hem die dag hebben "vermoord". Er was niets moois en niets waardigs aan te beleven.
Misschien dat het nu, 20 jaar later, anders gaat. Dat hoop ik werkelijk.
Ik houd niet van halfbakken werk. Als je iets doet, doe het dan ook goed.
Ik heb het heel anders ervaren, nu 14 jaar geleden. Ontzettend behulpzaam verplegend personeel, en heel waardig afscheid kunnen nemen van schoonmoeder. Ik heb telkens de tijd getimed tussen de injecties door, en zat bij de verpleging op de huid om vooral geen minuut te laat te zijn met de volgende injectie maar heb nooit het gevoel gehad dat we schoonmoeder vermoord hebben. Ze is ingeslapen op de benzodiazepine, en ging steeds langzamer ademen, precies zoals het hoorde, en op gegeven moment ademde ze niet meer in. Heel rustig, met prachtige muziek op de achtergrond en met het licht gedimd is ze toen, na ik denk ongeveer de 8e morfineinjectie, overleden.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Ik was nog jong (en een nakomertje bovendien), dus niemand heeft mij destijds voorgelicht. Mijn moeder is waarschijnlijk wel voorgelicht, net als mijn oudere broer. Althans, dat hoop ik toch werkelijk.quote:
[..]
Het spijt me voor je dat het zo'n nare ervaring voor jullie is geworden. Ik begrijp er in ieder geval uit dat ze je vader geen Benzodiazepine hebben gegeven, waardoor ie in slaap zou zijn gevallen. En daarbij komt ook nog eens dat als je al morfine gebruikte tegen bijvoorbeeld pijn, er wel een heel erg sterke overdosis nodig is om een leven snel te beeindigen. Met opiaten kan het wel 24 tot 48 uur duren voor iemand uiteindelijk sterft. Ik denk dat ze je toch verkeerd hebben voorgelicht destijds.
Ik heb het heel anders ervaren, nu 14 jaar geleden. Ontzettend behulpzaam verplegend personeel, en heel waardig afscheid kunnen nemen van schoonmoeder. Ik heb telkens de tijd getimed tussen de injecties door, en zat bij de verpleging op de huid om vooral geen minuut te laat te zijn met de volgende injectie maar heb nooit het gevoel gehad dat we schoonmoeder vermoord hebben. Ze is ingeslapen op de benzodiazepine, en ging steeds langzamer ademen, precies zoals het hoorde, en op gegeven moment ademde ze niet meer in. Heel rustig, met prachtige muziek op de achtergrond en met het licht gedimd is ze toen, na ik denk ongeveer de 8e morfineinjectie, overleden.
Of mijn vader tijdens zijn behandeling al morfine kreeg toegediend, weet ik niet eens (al lijkt me dat zeer aannemelijk).
De man was nog jong (57), en wilde helemaal niet dood. Hij wilde ook niet onnodig lijden. Wij hebben dus naar een werkelijke strijd tussen leven en dood zitten kijken die laatste dag. Horror.
Zoals jij het hebt meegemaakt, zo hadden wij ons dat ook voorgesteld. Het is moeilijk achteraf te bepalen waar het nu mis ging: was het de enorme strijdlust van mijn vader die hij tot het laatste moment toch nog had, of lag het toch aan de dosering. Wat de reden ook is geweest, zo was het niet bedoeld en zo had het niet mogen zijn.
Ik wil daaraan nog toevoegen dat mijn vader (dat weet ik heel zeker) geen slaapmiddel heeft gekregen. Enkel morfine. Hij is zich die gehele dag bewust geweest van alles wat er gebeurde (ook al zal hij op een bepaald moment toch echt knetter-stoned zijn geweest). En hoewel dit zijn eigen wens was, verzette zijn hele wezen zich verschrikkelijk hiertegen. Het was een echte strijd die we hebben mogen aanschouwen. Tot het laatste moment. In dat laatste moment schoot hij recht overeind in zijn bed als wilde hij zich nog aan iets of iemand vastklampen. En toen was het gedaan.
[ Bericht 5% gewijzigd door Tayu op 04-04-2012 22:14:34 ]
Het lichaam probeert vaak zo lang mogelijk in stand te blijven. Daarom wordt ook afgeraden om erbij te zijn als de beademing eraf gaat. Ik las daarover dat het lichaam door zuurstoftekort heftige spierkrampen krijgt en mensen zijn dan geneigd te denken, dat de persoon zich tegen de afsluiting verzet. Met enge geluiden zal het net zoiets geweest zijn. En trouwens ook het gillen wat een kreeft doet als hij het kokende water in gedaan wordt. Kreeften hebben geen stem, maar lucht dat ergens uit geperst wordt, maakt geluid. Ook al kunnen ze niet gillen van de pijn, pijn kunnen ze wel degelijk mutatis mutandis hebben ook al zijn ze koudbloedig.
Mijn vader lag niet aan de beademing, er waren geen werkelijke stekkers om eruit te trekken.quote:
Het lichaam probeert vaak zo lang mogelijk in stand te blijven. Daarom wordt ook afgeraden om erbij te zijn als de beademing eraf gaat. Ik las daarover dat het lichaam door zuurstoftekort heftige spierkrampen krijgt en mensen zijn dan geneigd te denken, dat de persoon zich tegen de afsluiting verzet. Met enge geluiden zal het net zoiets geweest zijn. En trouwens ook het gillen wat een kreeft doet als hij het kokende water in gedaan wordt. Kreeften hebben geen stem, maar lucht dat ergens uit geperst wordt, maakt geluid. Ook al kunnen ze niet gillen van de pijn, pijn kunnen ze wel degelijk mutatis mutandis hebben ook al zijn ze koudbloedig.
Dat snap ik allemaal wel, maar in mijn post heb ik het over een specifiek soort patiënt, zoals mijn vader was, en die van Remlof ook: wilsonbekwaam. Dan kun je niet meer vragen om euthanasie. Niet in alle ziekenhuizen zijn ze even happig op euthanasie, het ligt nog vrij gevoelig bij gelovige artsen bijvoorbeeld, dus dan kan een hospice een uitkomst zijn (maar dan moet de patiënt wel zelf kunnen zeggen dat hij dat wil).quote:
[..]
Ook onzin. Hospice is ook alleen maar als een patient dat zelf wil, als de patient in het ziekenhuis wil sterven, gebeurt het daar, of in het verpleegtehuis, verzorgingstehuis, of gewoon thuis.
En ik blijf bij mijn punt dat ik het hypocriet vind, want wat lees ik op de site van het VU-ziekenhuis:
Niet onder euthanasie worden gerekend de handelingen die mogelijk
consequenties hebben voor de levensduur van de patiënt, maar die niet
bedoeld zijn om het leven te beëindigen, zoals palliatieve sedatie. Deze
handelingen behoeven ook niet op uitdrukkelijk verzoek van de patiënt
(maar uiteraard wel in diens belang) te worden uitgevoerd.
Ja, ha: die niet bedoeld zijn om het leven te beëindigen, maar die dat wel binnen een uurtje doen. En dan noemen we het... palliatieve sedatie. Die is mooi!
Ik denk dat het zo ook met mijn vader is gegaan (dat speelde zich ook af in het VU).quote:
[..]
Dat snap ik allemaal wel, maar in mijn post heb ik het over een specifiek soort patiënt, zoals mijn vader was, en die van Remlof ook: wilsonbekwaam. Dan kun je niet meer vragen om euthanasie. Niet in alle ziekenhuizen zijn ze even happig op euthanasie, het ligt nog vrij gevoelig bij gelovige artsen bijvoorbeeld, dus dan kan een hospice een uitkomst zijn (maar dan moet de patiënt wel zelf kunnen zeggen dat hij dat wil).
En ik blijf bij mijn punt dat ik het hypocriet vind, want wat lees ik op de site van het VU-ziekenhuis:
Niet onder euthanasie worden gerekend de handelingen die mogelijk
consequenties hebben voor de levensduur van de patiënt, maar die niet
bedoeld zijn om het leven te beëindigen, zoals palliatieve sedatie. Deze
handelingen behoeven ook niet op uitdrukkelijk verzoek van de patiënt
(maar uiteraard wel in diens belang) te worden uitgevoerd.
Ja, ha: die niet bedoeld zijn om het leven te beëindigen, maar die dat wel binnen een uurtje doen. En dan noemen we het... palliatieve sedatie. Die is mooi!
Maar noemden ze het dan ook euthanasie?quote:
[..]
Ik denk dat het zo ook met mijn vader is gegaan (dat speelde zich ook af in het VU).
Mijn moeder heeft destijds (6 jaar geleden) ook voor euthanasie gekozen, gewoon thuis, en toen werd de morfinemethode op voorhand uitgesloten omdat zij al maandanlang zeer hoge doses morfine kreeg toegediend tegen de pijn, waardoor ze immuun was geworden en met geen mogelijkheid meer aan de morfine zou kunnen overlijden.
Zij heeft toen, op uitdrukkelijk verzoek van de huisarts, een dodelijk slaapmiddel gedronken. Voor veel huisartsen is dat een prettig idee, omdat het naar de mond brengen van het glas een actieve daad is: de patiënt beëindigt daarmee ZELF zijn leven. Er was ook de mogelijkheid om het slaapmiddel in te spuiten, maar dan had de dokter de handeling moeten verrichten en zou HIJ degene zijn geweest die haar leven beëindigde. Het lijkt een nuance, maar voor huisartsen is dit een wezenlijk verschil.
Overigens was het ook geen euthanasie volgens het boekje, omdat het slaapmiddel er behoorlijk lang over deed om het hart stil te leggen; mijn moeder heeft uren liggen snurken, nogal hard, en wij zaten maar te wachten tot het stil zou worden. De arts heeft een paar keer voorgesteld om alsnog wat middel 'bij te spuiten' (dan zou het in één keer over zijn) maar ach, op een bepaald moment had dat snurken ook wel iets gezelligs en een lijdensweg leek het zeker niet.
Het VU is niet het meest vooruitstrevende ziekenhuis als het om dit soort zaken gaat, ben ik bang, en dat was 20 jaar geleden zeker zo. De manier waarop ze de euthanasie bij jouw vader hebben aangepakt, maakt een wat amateuristische indruk. Maar omdat een morfine-overdosis geen 'euthanasie' heet (maar: plliatieve sedatie) hebben ze daar toen waarschijnlijk de voorkeur aan gegeven... met deze ellendige gevolgen.
Het werd "passieve euthanasie" genoemd. (Toen naar ons toe, maar het is natuurlijk gewoon wat jij al noemt. Je zou daarom van enige misleiding kunnen spreken om iemands geweten te sussen, misschien die van de patiënt, misschien die van de betrokken arts).quote:
[..]
Maar noemden ze het dan ook euthanasie?
Mijn moeder heeft destijds (6 jaar geleden) ook voor euthanasie gekozen, gewoon thuis, en toen werd de morfinemethode op voorhand uitgesloten omdat zij al maandanlang zeer hoge doses morfine kreeg toegediend tegen de pijn, waardoor ze immuun was geworden en met geen mogelijkheid meer aan de morfine zou kunnen overlijden.
Zij heeft toen, op uitdrukkelijk verzoek van de huisarts, een dodelijk slaapmiddel gedronken. Voor veel huisartsen is dat een prettig idee, omdat het naar de mond brengen van het glas een actieve daad is: de patiënt beëindigt daarmee ZELF zijn leven. Er was ook de mogelijkheid om het slaapmiddel in te spuiten, maar dan had de dokter de handeling moeten verrichten en zou HIJ degene zijn geweest die haar leven beëindigde. Het lijkt een nuance, maar voor huisartsen is dit een wezenlijk verschil.
Overigens was het ook geen euthanasie volgens het boekje, omdat het slaapmiddel er behoorlijk lang over deed om het hart stil te leggen; mijn moeder heeft uren liggen snurken, nogal hard, en wij zaten maar te wachten tot het stil zou worden. De arts heeft een paar keer voorgesteld om alsnog wat middel 'bij te spuiten' (dan zou het in één keer over zijn) maar ach, op een bepaald moment had dat snurken ook wel iets gezelligs en een lijdensweg leek het zeker niet.
Het VU is niet het meest vooruitstrevende ziekenhuis als het om dit soort zaken gaat, ben ik bang, en dat was 20 jaar geleden zeker zo. De manier waarop ze de euthanasie bij jouw vader hebben aangepakt, maakt een wat amateuristische indruk. Maar omdat een morfine-overdosis geen 'euthanasie' heet (maar: plliatieve sedatie) hebben ze daar toen waarschijnlijk de voorkeur aan gegeven... met deze ellendige gevolgen.
Ik denk, dat mijn vader niet goed is voorgelicht. Misschien wel om alle redenen die jij noemt die voor een arts kunnen gelden, of misschien zelfs wel voor mijn vader zelf (wie zal het zeggen). Hij dacht iig dat het snel zou gaan, en op het moment dat die eerste injectie werd toegediend, werd dat aan ons allemaal ook op die manier zo voorgesteld. Het zou daarna nog slechts een kwartiertje duren.
Ik ben een voorstander van euthanasie (wanneer het gaat om onnodig lijden zonder nog enige kans op vreugde en nog enig herstel). Maar niet op deze manier. Wel op de manier zoals jij die hebt ervaren, en ElizabethR. Zo had ik toen ook gedacht dat het zou zijn.
Ik heb er echt nachtmerries van gehad, nadien.
[ Bericht 3% gewijzigd door Tayu op 05-04-2012 00:46:23 ]
Bij ons niet, maar dat komt wellicht ook omdat ik wel wist dat het geen euthanasie was, en het ook zo heb voorgesteld aan mijn schoonvader. ik heb hem dus duidelijk verteld dat het geen euthanasie was, maar het 'bespoedigen van het onvermijdelijke, om het lijden te verkorten'. De behandelend arts stond er meteen achter.quote:
[..]
Maar noemden ze het dan ook euthanasie?
Schoonmama kon niet meer zeggen wat ze wilde, omdat ze niet meer kon praten, en ook niets meer duidelijk maken. Ze had op dat moment een zeer zware vorm van Parkinson en een dubbele longontsteking, nam geen voeding meer op en ook vocht toedienen was een crime.Ze lag maar als een klein vogeltje in dat bed naar de klok op de muur te staren. Daar heb ik toen ook een poster van een tropisch regenwoud overheen geplakt, en ik heb een kom met vissen voor haar neus gezet, zodat ze iets anders had om naar te kijken dan die verdomde klok!
Schoonpa was erg opgelucht met de mogelijkheden, toen ie ze eenmaal hoorde. Hij vond het verschrikkelijk om zijn liefste zo te zien lijden.
We dwalen natuurlijk erg af van het onderwerp. Ik hoop dat Mabel het allemaal een beetje redt! Het valt niet mee als je er in een dergelijke situatie alleen voor staat met een paar kleine kinderen. Ik denk dat ze hele moeilijke beslissingen zal moeten gaan maken. Wens haar veel sterkte.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Het is waar dat euthanasie ingewikkeld(er) wordt doordat er vaak meerdere mensen bij betrokken zijn, en die mensen hebben allemaal hun eigen gevoelens/angsten/ethsiche ideeën over de dood. In Amsterdam, waar mijn moeder een euthanasieverklaring tekende, was het geen enkel probleem om een huisarts bereid te vinden dat te doen. Haar eigen huisarts bleek, toen het eenmaal zo ver was, op een voettocht naar China te zijn vertrokken, maar het kostte welgeteld één telefoontje om een andere huisarts te vinden. Maar van mijn oom hoorde ik weer dat hij en zijn vrouw, die terminaal ziek was, na een lange zoektocht geen enkele arts bereid vonden om de euthanasie te 'voltrekken', zogezegd. Het hangt waarschijnlijk af van waar je woont. Op de Veluwe zal het niet heel simpel zijn om het te regelen, denk ik.quote:
[..]
Het werd "passieve euthanasie" genoemd. (Toen naar ons toe, maar het is natuurlijk gewoon wat jij al noemt. Je zou daarom van enige misleiding kunnen spreken om iemands geweten te sussen, misschien die van de patiënt, misschien die van de betrokken arts).
Ik denk, dat mijn vader niet goed is voorgelicht. Misschien wel om alle redenen die jij noemt die voor een arts kunnen gelden, of misschien zelfs wel voor mijn vader zelf (wie zal het zeggen). Hij dacht iig dat het snel zou gaan, en op het moment dat die eerste injectie werd toegediend, werd dat aan ons allemaal ook op die manier zo voorgesteld. Het zou daarna nog slechts een kwartiertje duren.
Ik ben een voorstander van euthanasie (wanneer het gaat om onnodig lijden zonder nog enige kans op vreugde en nog enig herstel). Maar niet op deze manier. Wel op de manier zoals jij die hebt ervaren, en ElizabethR. Zo had ik toen ook gedacht dat het zou zijn.
Ik heb er echt nachtmerries van gehad, nadien.
Aan de andere kant snap ik ook wel dat artsen en verplegers volledig gefocust zijn op het genezen van mensen, en dan is dit opeens een vreemde omkering van zaken.
Ik weet niet of we nu zozeer afdwalen, ik denk het niet.
Je kunt alles natuurlijk heel rationeel benaderen als het om euthanasie gaat, maar de emoties van alle betrokkenen die daarbij komen kijken op het moment zelf, mag je niet negeren. Want die zijn er ook, en die duren nog heel veel langer dan enkel dat moment van overlijden van de patiënt. Het lijkt allemaal soms wat gemakkelijker in theorie, dan de praktijk vervolgens uitwijst.
Je kunt alles natuurlijk heel rationeel benaderen als het om euthanasie gaat, maar de emoties van alle betrokkenen die daarbij komen kijken op het moment zelf, mag je niet negeren. Want die zijn er ook, en die duren nog heel veel langer dan enkel dat moment van overlijden van de patiënt. Het lijkt allemaal soms wat gemakkelijker in theorie, dan de praktijk vervolgens uitwijst.
Ja, alle dingen die je hier noemt zijn waar.quote:
[..]
Het is waar dat euthanasie ingewikkeld(er) wordt doordat er vaak meerdere mensen bij betrokken zijn, en die mensen hebben allemaal hun eigen gevoelens/angsten/ethsiche ideeën over de dood. In Amsterdam, waar mijn moeder een euthanasieverklaring tekende, was het geen enkel probleem om een huisarts bereid te vinden dat te doen. Haar eigen huisarts bleek, toen het eenmaal zo ver was, op een voettocht naar China te zijn vertrokken, maar het kostte welgeteld één telefoontje om een andere huisarts te vinden. Maar van mijn oom hoorde ik weer dat hij en zijn vrouw, die terminaal ziek was, na een lange zoektocht geen enkele arts bereid vonden om de euthanasie te 'voltrekken', zogezegd. Het hangt waarschijnlijk af van waar je woont. Op de Veluwe zal het niet heel simpel zijn om het te regelen, denk ik.
Aan de andere kant snap ik ook wel dat artsen en verplegers volledig gefocust zijn op het genezen van mensen, en dan is dit opeens een vreemde omkering van zaken.
inmiddels wordt het gebruiken van morfine voor dit doel afgeraden, lees ik net op wikipedia.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Maar waarom gaat dat zo moeilijk. Jaren geleden werd in een artikel over kinderen/tieners & kanker verteld dat als ze uitbehandeld worden (in die kliniek) ze na uitvoerige gesprekken een pil meekregen voor het geval dat maar zonder verplichting om hem inderdaad in te nemen en als ze het deden in elk geval geheel op een zelfgekozen moment en plaats. Dat moet toch een snelwerkend middel geweest zijn.
Ja, bijzonder spijtig dat ze die kennis 20 jaar geleden nog niet hadden.quote:
inmiddels wordt het gebruiken van morfine voor dit doel afgeraden, lees ik net op wikipedia.
Gelukkig is die kennis er nu wel, en hopelijk voorkomt dat taferelen zoals ik die heb moeten meemaken.
Hier in Nederland?quote:
Maar waarom gaat dat zo moeilijk. Jaren geleden werd in een artikel over kinderen/tieners & kanker verteld dat als ze uitbehandeld worden (in die kliniek) ze na uitvoerige gesprekken een pil meekregen voor het geval dat maar zonder verplichting om hem inderdaad in te nemen en als ze het deden in elk geval geheel op een zelfgekozen moment en plaats. Dat moet toch een snelwerkend middel geweest zijn.
Euthanasie is niet zomaar iets, daarom gaat het zo moeilijk.quote:
Maar waarom gaat dat zo moeilijk. Jaren geleden werd in een artikel over kinderen/tieners & kanker verteld dat als ze uitbehandeld worden (in die kliniek) ze na uitvoerige gesprekken een pil meekregen voor het geval dat maar zonder verplichting om hem inderdaad in te nemen en als ze het deden in elk geval geheel op een zelfgekozen moment en plaats. Dat moet toch een snelwerkend middel geweest zijn.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Mijn schoonmama is ook al ruim 14 jaar geleden hoor, en bij haar werkte het wel, maar in combi met benzodiazepine, En het kostte ook minstens 8 'overdosissen'. Ik vind het gewoon heel raar on superonprofessioneel zoals het bij jouw pa is gegaan. En dat is erg spijtig!!quote:
[..]
Ja, bijzonder spijtig dat ze die kennis 20 jaar geleden nog niet hadden.
Gelukkig is die kennis er nu wel, en hopelijk voorkomt dat taferelen zoals ik die heb moeten meemaken.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Misschien zijn ze er in de jaren erna iets handiger in geworden, dat zou best het geval kunnen zijn.quote:
[..]
Mijn schoonmama is ook al ruim 14 jaar geleden hoor, en bij haar werkte het wel, maar in combi met benzodiazepine, En het kostte ook minstens 8 'overdosissen'. Ik vind het gewoon heel raar on superonprofessioneel zoals het bij jouw pa is gegaan. En dat is erg spijtig!!
En wat de benaming betreft bedacht ik me, dat het best zo zou kunnen zijn dat mijn ouders zelf de kreet "passieve euthanasie" zouden kunnen hebben bedacht, ipv palliatieve sedatie
Dat lijkt me in het geheel niet ondenkbaar zelfs. In die tijd had je nog geen internet, en de generatie van mijn ouders verdiepte zich ook niet in medische dingen. Dat liet je over aan de dokter, want die heeft er voor geleerd en weet het het beste. Mijn moeder denkt nog altijd zo.Onze generatie, in deze tijd, gaat na een gestelde diagnose meteen googlen en op zoek naar ervaringsdeskundigen die je van allerlei info kunnen voorzien. 20 Jaar geleden, was dat allemaal nog heel anders.
[ Bericht 16% gewijzigd door Tayu op 05-04-2012 03:02:19 ]
Wat Tayu beschrijft, noemen ze tegenwoordig palliatieve sedatie.
http://www.rijksoverheid.(...)iatieve-sedatie.html
http://www.rijksoverheid.(...)iatieve-sedatie.html
