Het peutertopic (2-4 jaar) deel 93

Wat goed van Tyler zeg!

B. is vanmorgen met Isabeau naar het CB geweest. Ze woog 11,5kg (vorige keer, zeven maanden geleden 11,2 kilo.) en is nu 89,5cm. (vorige keer 83,5). Ze is dus wel flink de lucht ingeschoten. Geen wonder dat ik vond dat het babyvet eraf ging!

Verder heeft ze zich flink uit staan sloven; tot twintig tellen, kleuren benoemen, in 't engels tellen...dat soort ongein. Uitsloofster!

Knap van Tyler!

Senna moet hier wel aan tafel blijven zitten tot wij ook klaar zijn, maar we maken er dan geënterd lang uitgebreid tafelen van. Soms als wij ook klaar zijn, gaat ze van tafelen en blijven wij nog even zitten om te kletsen ofzo. Maar ik vind dat ze toch een minuut of 10-15 moet kunnen blijven zitten inmiddels. Ik zou proberen om even het krijsen te negeren en proberen zelf vooral "gezellig" Verder te tafelen. En dan echt volledig negeren tot er iets nogmaals uitkomt. Ow ja, en sommige ze wel wat eerder van tafel, maar alleen als ze dat netjes vraagt.

Ja ik denk dat wij het ook maar zo moeten proberen miss.. De pest is dat ik zelf zo'n liefhebber ben van gezéllig tafelen en dat is 't niet met een krijsend kind. Maar goed, het is voor een goed doel.

Ik denk dat ze eerder leert gezellig te tafelen door aan tafel te blijven en te zien bij jullie hoe gezellig tafelen kan zijn, dan wanneer ze iedere keer van tafel is terwijl jullie gezellig tafelen

B. is vanmorgen met Isabeau naar het CB geweest. Ze woog 11,5kg (vorige keer, zeven maanden geleden 11,2 kilo.) en is nu 89,5cm. (vorige keer 83,5). Ze is dus wel flink de lucht ingeschoten. Geen wonder dat ik vond dat het babyvet eraf ging!

Reactie op bovenstaande (quoten werkt niet):
Wij moeten volgende week met Tirza!
Ik heb zo het idee dat we op ongeveer hetzelfde gaan uitkomen qua lengte en gewicht!!

En dat niet eten/niet willen blijven zitten: check!
Tirza vindt het nodig om na een paar hapjes haar bord weg te schuiven en zegt: genoeg egeten, ik wil spelen!
Als wij dan zeggen dat ze nog even moet blijven zitten tot wij klaar zijn, dan gaat ze in haar stoel staan! Zucht. We moeten haar dan wel pakken, anders valt ze. Meestal gaat ze dan bij een van ons (lees:bijna altijd bij papa!) op schoot zitten en dan is het goed.
Vaak hebben we wel iets kleins waar ze mee kan spelen oid, maar als het 'r niet zint, wordt daar alleen maar mee gegooid.

Sorbo, haar iets te spelen geven, zou dat helpen?

Goeie stats Sorbo! je slanke deerne

Aan tafel zitten hmm, het is niet echt een probleem bij ons, maar we moeten het ook niet langer dan 10-15 minuten gaan maken. Ze wil tegenwoordig niet meer 's avonds eten en dan begint ze al zodra ik het op tafel zet "ik hoef niet eten, ik heb niet hommer (honger )" tsja. Dan eet ej niet, maar we blijven wel even zitten. Gelukkig doet ze dat wel aardig. Tegenwoordig wil ze loewen (roeren...) en dan krijgt ze wat eten in haar bordje en een vork erbij en is ze de hele tijd bezig met de boel door elkaar roeren. Heel soms gaat er dan ook nog een hapje naar binnen omdat ze even wil proeven wat ze gekookt heeft

Goh... leuk spul man, die peuters

Evengoed bedankt voor de tips en de hierishetookzoverhalen.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 12:59 schreef Sorbootje het volgende:
Evengoed bedankt voor de tips en de hierishetookzoverhalen.

t is een faaaaase

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 12:56 schreef mignonne het volgende:
Goeie stats Sorbo! je slanke deerne

Heeft ze van dr moeder

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 13:01 schreef Sorbootje het volgende:

[..]

Heeft ze van dr moeder

druif

Eten.. Hier ook al zo'n drama. 'S ochtends pap wat er eigenlijk altijd wel in gaat, maar lunch tussen de middag kan ik vergeten. Hij wil het gewoon niet. Hij wilde nu niet eens proeven Ik heb geprobeerd om er een stukje in te duwen, maar dat lukte ook niet. Dus dan maar niet. Hij krijgt wel genoeg drinken dus dat scheelt gelukkig. Savonds eet hij matig. Tegenwoordig eet hij voor de tv en weer een potje, dan kan ik het er tenminste gewoon inschuiven Aan tafel is vaak niet te doen en vers eet hij maar een paar hapjes. Tenzij hutspot. Rienk hoeft niet aan tafel te blijven zitten, Hij schreeuwt moord en brand als hij zn zin er af heeft. Een tuigje is helemaal drama. Hij is wel gegroeit, maar in de breedte komt hij niks aan. Koekjes hoeft hij niet, patat, pannekoeken of ander 'lekker eten' vind hij ook allemaal niet boeiend. Er is gewoon NIKS waar we Rienk blij mee maken en dat is heel frustrerend.

Hij praat ook nog steeds niet zoals de meeste van jullie kinderen, Hij begint nu net aan serieuze woorden.. Hij zij wel net voor het eerst 'nog een keer' ipv 'nog een' Dus daar gaat hij nu wel steeds beter mee.

Maar ik zou zo graag willen dat hij gewoon eens lekker zat te smullen.. Wij dwingen hem verder ook niet. Ik zet het brood ook wel eens gewoon bij de salontafel neer. Maar hij eet soms en stukje of 4 maar vaker gewoon niks.

Hier is het probleem tegenwoordig eerder dat ik ze niet meer van tafel krijg. Als die twee beginnen met eten dan lijkt er geen einde aan te komen. En als we dan maar besluiten dat het genoeg is geweest dan moet er ineens heel nodig nog een stuk aardappel naar binnen gewerkt worden. Of toch niet. Of toch wel. Of toch niet.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 13:30 schreef Vlindur het volgende:

Maar ik zou zo graag willen dat hij gewoon eens lekker zat te smullen.. Wij dwingen hem verder ook niet. Ik zet het brood ook wel eens gewoon bij de salontafel neer. Maar hij eet soms en stukje of 4 maar vaker gewoon niks.

Ja, dat kan ik me voorstellen! Zijn de tips van wickie misschien nuttig voor je?

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 09:39 schreef Sorbootje het volgende:

Vanaf dat moment gaat ze draken dat ze uit haar stoel wil om te spelen. Ik wil dat eten aan tafel leuk en gezellig voro haar is en sta dus in dubio; enerzijds wil ik dat ze blijft zitten, omdat ik het idee heb dat ik het gedrag versterk door eraan toe te geven... anderzijds wil ik niet dat ze een negatief gevoel heeft bij aan tafel (moeten) zitten... Wat is wijsheid?!

Lukt het een beetje om met Isabeau te onderhandelen? Dat werkt bij Ivan over het algemeen best goed. Ik vraag hem dan of we een afspraak zullen maken, en dat houdt meestal een compromis in. Hij zou dan bijvoorbeeld niet meteen van tafel mogen, maar wel eerder dan ik eigenlijk gewild had. Of hij mag daarna nog iets leuks doen of zo. Het is een kwestie van z'n soft spot vinden op dat moment.

Ik moet zeggen dat ik geneigd zou zijn om voet bij stuk te houden. Samen aan tafel eten vind ik dan ook belangrijk en daar is niet heel veel onderhandelingsruimte in. Ik kan me niet voorstellen dat Isabeau negatieve associaties ontwikkelt met aan tafel zitten zolang je realistische verwachtingen van haar hebt. (Dus niet dwingen te eten, niet uren aan tafel zitten, wel aandacht aan haar besteden en haar hier en daar er doorheen proberen te loodsen.)

Op het moment dat ze zo'n driftbui heeft zou ik een van de driftbuitechnieken van stal halen. Ik denk dat negeren wel effectief zou kunnen zijn bij Isabeau. Misschien heeft Stiemie nog tips?

[disclaimer] Doet ze dit normaliter ook en niet alleen omdat ze nu niet lekker is? [/disclaimer]

Ergens is het ook wel frappant dat je je hierbij afvraagt of je wel streng in moet grijpen omdat ze anders negatieve associaties krijgt. Als ze een driftbui krijgt in de supermarkt omdat ze bijvoorbeeld een snoepje wil, dan zou je waarschijnlijk ook niet gauw zeggen: "Misschien maar niet al te streng ingrijpen, anders krijgt ze negatieve associaties met supermarkten." Voor onze generatie is eten best een gevoelig punt en misschien projecteren we dat wel te veel op onze kinderen.

Vlindur
lijkt me lastig. Ik snap wel dat je graag zou zien dat je hem blij kon maken met iets te eten, maar sommige mensen hebben gewoon niks met eten. _{I know, ik kan me er ook niets bij voorstellen} Die eten omdat het moet, omdat het nu eenmaal is wat je doet om 8 uur, 13 uur en 18 uur.

Mijn schoonmoeder is ook zo'n figuur, ze eet omdat je nu eenmaal moet eten op een dag, maar er is eigenlijk niets wat ze écht lekker vindt. Ze heeft geen lievelingsgerechten, geen dingen waar ze blij van wordt, geen producten die ze lekker vindt in of bij iets.
Ze heeft wel een overtreffende trap van niet lekker dus een hoop producten vallen in de categorie "te hachelen" en een boel is ook "niet te hachelen", maar een categorie lekker! heeft ze niet.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 13:30 schreef Vlindur het volgende:
Eten.. Hier ook al zo'n drama. 'S ochtends pap wat er eigenlijk altijd wel in gaat, maar lunch tussen de middag kan ik vergeten. Hij wil het gewoon niet. Hij wilde nu niet eens proeven Ik heb geprobeerd om er een stukje in te duwen, maar dat lukte ook niet. Dus dan maar niet. Hij krijgt wel genoeg drinken dus dat scheelt gelukkig. Savonds eet hij matig. Tegenwoordig eet hij voor de tv en weer een potje, dan kan ik het er tenminste gewoon inschuiven Aan tafel is vaak niet te doen en vers eet hij maar een paar hapjes. Tenzij hutspot. Rienk hoeft niet aan tafel te blijven zitten, Hij schreeuwt moord en brand als hij zn zin er af heeft. Een tuigje is helemaal drama. Hij is wel gegroeit, maar in de breedte komt hij niks aan. Koekjes hoeft hij niet, patat, pannekoeken of ander 'lekker eten' vind hij ook allemaal niet boeiend. Er is gewoon NIKS waar we Rienk blij mee maken en dat is heel frustrerend.

Hij praat ook nog steeds niet zoals de meeste van jullie kinderen, Hij begint nu net aan serieuze woorden.. Hij zij wel net voor het eerst 'nog een keer' ipv 'nog een' Dus daar gaat hij nu wel steeds beter mee.

Maar ik zou zo graag willen dat hij gewoon eens lekker zat te smullen.. Wij dwingen hem verder ook niet. Ik zet het brood ook wel eens gewoon bij de salontafel neer. Maar hij eet soms en stukje of 4 maar vaker gewoon niks.

Onze middelste is ook nooit een eter geweest. Die at net genoeg om niet ziek te worden. Zat ook geen groei in. Gek werd ik er van!
Nu is hij 8 en stouwt een boterham of 5 weg op een dag. Prak gaat nog steeds matig. Hij vindt meer dingen vies dan lekker maar hij durft tegenwoordig wel te proeven. Hij heeft gewoon niet zoveel met eten.
Zijn niet mijn genen iig ;')

Wat praten betreft...het kan hard gaan ineens he
Mijn dochter heeft tot 2 jaar 3 maanden geen woord gezegd en ineens had ze het door. En nu bloeden mijn trommelvliezen soms van het geklets de hele dag

Sorbootje, ik heb precies hetzelfde dillema met mijn madam. Ik heb haar wel eens op de gang gezet omdat ze enorm zat te jengelen omdat ze niet van tafel mocht Dat was ook geen succes (begrijpt ze niet).
Ze wil tegenwoordig alleen nog maar kale pasta/rijst en vlees zonder saus. Alleen bij patatjes kan ze niet genoeg mayo krijgen Groenten zijn echt een no-go. Toetjes zijn ook niet meer boeiend, behalve als er smarties doorheen zitten

We hebben haar verpest

Die kale pasta/rijst zie ik bij alle kinderen in onze omgeving. Dat is nou echt een faaaaaaaaase. (Maar wel een lange is mijn ervaring ) En het lijkt me zo goor zo zonder saus maar goed

ohja, hier krijg ik ze ook niet blijer dan met kale rijst ja

maar dat vind ik zelf ook best lekker

Ook geen tomatensaus, octo? Die van mij zijn daar belachelijk gek op.

ooo eetproblemen; hier ook hoor Zal dr wel bij horen... soms gaat het een paar dagen ok, maar soms is het ook een hele poos drama, 1 of 2 hapjes, demonstratief bord wegschuift en 'klaar' of 'ik niet meer eten.."... tja, soms lukt het ons om dr dan nog wel te laten zitten, maar soms ook niet...
Ik heb me ook altijd voorgenomen om van eten geen strijd te maken, en dat lukt eigenlijk vrij goed.

en de mijnes houdt niet van pannekoeken, eet soms een hapje groentje (of 2-3 maar echt niet meer), is dol op vlees... en pasta gaat ook meestal redelijk.

Enige wat eigenlijk nooit problemen geeft is fruit.