Het peutertopic (2-4 jaar) deel 93

Wat goed van Tyler zeg!

B. is vanmorgen met Isabeau naar het CB geweest. Ze woog 11,5kg (vorige keer, zeven maanden geleden 11,2 kilo.) en is nu 89,5cm. (vorige keer 83,5). Ze is dus wel flink de lucht ingeschoten. Geen wonder dat ik vond dat het babyvet eraf ging!

Verder heeft ze zich flink uit staan sloven; tot twintig tellen, kleuren benoemen, in 't engels tellen...dat soort ongein. Uitsloofster!

Knap van Tyler!

Senna moet hier wel aan tafel blijven zitten tot wij ook klaar zijn, maar we maken er dan geėnterd lang uitgebreid tafelen van. Soms als wij ook klaar zijn, gaat ze van tafelen en blijven wij nog even zitten om te kletsen ofzo. Maar ik vind dat ze toch een minuut of 10-15 moet kunnen blijven zitten inmiddels. Ik zou proberen om even het krijsen te negeren en proberen zelf vooral "gezellig" Verder te tafelen. En dan echt volledig negeren tot er iets nogmaals uitkomt. Ow ja, en sommige ze wel wat eerder van tafel, maar alleen als ze dat netjes vraagt.

Ja ik denk dat wij het ook maar zo moeten proberen miss.. De pest is dat ik zelf zo'n liefhebber ben van gezéllig tafelen en dat is 't niet met een krijsend kind. Maar goed, het is voor een goed doel.

Ik denk dat ze eerder leert gezellig te tafelen door aan tafel te blijven en te zien bij jullie hoe gezellig tafelen kan zijn, dan wanneer ze iedere keer van tafel is terwijl jullie gezellig tafelen

B. is vanmorgen met Isabeau naar het CB geweest. Ze woog 11,5kg (vorige keer, zeven maanden geleden 11,2 kilo.) en is nu 89,5cm. (vorige keer 83,5). Ze is dus wel flink de lucht ingeschoten. Geen wonder dat ik vond dat het babyvet eraf ging!

Reactie op bovenstaande (quoten werkt niet):
Wij moeten volgende week met Tirza!
Ik heb zo het idee dat we op ongeveer hetzelfde gaan uitkomen qua lengte en gewicht!!

En dat niet eten/niet willen blijven zitten: check!
Tirza vindt het nodig om na een paar hapjes haar bord weg te schuiven en zegt: genoeg egeten, ik wil spelen!
Als wij dan zeggen dat ze nog even moet blijven zitten tot wij klaar zijn, dan gaat ze in haar stoel staan! Zucht. We moeten haar dan wel pakken, anders valt ze. Meestal gaat ze dan bij een van ons (lees:bijna altijd bij papa!) op schoot zitten en dan is het goed.
Vaak hebben we wel iets kleins waar ze mee kan spelen oid, maar als het 'r niet zint, wordt daar alleen maar mee gegooid.

Sorbo, haar iets te spelen geven, zou dat helpen?

Goeie stats Sorbo! je slanke deerne

Aan tafel zitten hmm, het is niet echt een probleem bij ons, maar we moeten het ook niet langer dan 10-15 minuten gaan maken. Ze wil tegenwoordig niet meer 's avonds eten en dan begint ze al zodra ik het op tafel zet "ik hoef niet eten, ik heb niet hommer (honger )" tsja. Dan eet ej niet, maar we blijven wel even zitten. Gelukkig doet ze dat wel aardig. Tegenwoordig wil ze loewen (roeren...) en dan krijgt ze wat eten in haar bordje en een vork erbij en is ze de hele tijd bezig met de boel door elkaar roeren. Heel soms gaat er dan ook nog een hapje naar binnen omdat ze even wil proeven wat ze gekookt heeft

Goh... leuk spul man, die peuters

Evengoed bedankt voor de tips en de hierishetookzoverhalen.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 12:59 schreef Sorbootje het volgende:
Evengoed bedankt voor de tips en de hierishetookzoverhalen.

t is een faaaaase

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 12:56 schreef mignonne het volgende:
Goeie stats Sorbo! je slanke deerne

Heeft ze van dr moeder

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 13:01 schreef Sorbootje het volgende:

[..]

Heeft ze van dr moeder

druif

Eten.. Hier ook al zo'n drama. 'S ochtends pap wat er eigenlijk altijd wel in gaat, maar lunch tussen de middag kan ik vergeten. Hij wil het gewoon niet. Hij wilde nu niet eens proeven Ik heb geprobeerd om er een stukje in te duwen, maar dat lukte ook niet. Dus dan maar niet. Hij krijgt wel genoeg drinken dus dat scheelt gelukkig. Savonds eet hij matig. Tegenwoordig eet hij voor de tv en weer een potje, dan kan ik het er tenminste gewoon inschuiven Aan tafel is vaak niet te doen en vers eet hij maar een paar hapjes. Tenzij hutspot. Rienk hoeft niet aan tafel te blijven zitten, Hij schreeuwt moord en brand als hij zn zin er af heeft. Een tuigje is helemaal drama. Hij is wel gegroeit, maar in de breedte komt hij niks aan. Koekjes hoeft hij niet, patat, pannekoeken of ander 'lekker eten' vind hij ook allemaal niet boeiend. Er is gewoon NIKS waar we Rienk blij mee maken en dat is heel frustrerend.

Hij praat ook nog steeds niet zoals de meeste van jullie kinderen, Hij begint nu net aan serieuze woorden.. Hij zij wel net voor het eerst 'nog een keer' ipv 'nog een' Dus daar gaat hij nu wel steeds beter mee.

Maar ik zou zo graag willen dat hij gewoon eens lekker zat te smullen.. Wij dwingen hem verder ook niet. Ik zet het brood ook wel eens gewoon bij de salontafel neer. Maar hij eet soms en stukje of 4 maar vaker gewoon niks.

Hier is het probleem tegenwoordig eerder dat ik ze niet meer van tafel krijg. Als die twee beginnen met eten dan lijkt er geen einde aan te komen. En als we dan maar besluiten dat het genoeg is geweest dan moet er ineens heel nodig nog een stuk aardappel naar binnen gewerkt worden. Of toch niet. Of toch wel. Of toch niet.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 13:30 schreef Vlindur het volgende:

Maar ik zou zo graag willen dat hij gewoon eens lekker zat te smullen.. Wij dwingen hem verder ook niet. Ik zet het brood ook wel eens gewoon bij de salontafel neer. Maar hij eet soms en stukje of 4 maar vaker gewoon niks.

Ja, dat kan ik me voorstellen! Zijn de tips van wickie misschien nuttig voor je?

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 09:39 schreef Sorbootje het volgende:

Vanaf dat moment gaat ze draken dat ze uit haar stoel wil om te spelen. Ik wil dat eten aan tafel leuk en gezellig voro haar is en sta dus in dubio; enerzijds wil ik dat ze blijft zitten, omdat ik het idee heb dat ik het gedrag versterk door eraan toe te geven... anderzijds wil ik niet dat ze een negatief gevoel heeft bij aan tafel (moeten) zitten... Wat is wijsheid?!

Lukt het een beetje om met Isabeau te onderhandelen? Dat werkt bij Ivan over het algemeen best goed. Ik vraag hem dan of we een afspraak zullen maken, en dat houdt meestal een compromis in. Hij zou dan bijvoorbeeld niet meteen van tafel mogen, maar wel eerder dan ik eigenlijk gewild had. Of hij mag daarna nog iets leuks doen of zo. Het is een kwestie van z'n soft spot vinden op dat moment.

Ik moet zeggen dat ik geneigd zou zijn om voet bij stuk te houden. Samen aan tafel eten vind ik dan ook belangrijk en daar is niet heel veel onderhandelingsruimte in. Ik kan me niet voorstellen dat Isabeau negatieve associaties ontwikkelt met aan tafel zitten zolang je realistische verwachtingen van haar hebt. (Dus niet dwingen te eten, niet uren aan tafel zitten, wel aandacht aan haar besteden en haar hier en daar er doorheen proberen te loodsen.)

Op het moment dat ze zo'n driftbui heeft zou ik een van de driftbuitechnieken van stal halen. Ik denk dat negeren wel effectief zou kunnen zijn bij Isabeau. Misschien heeft Stiemie nog tips?

[disclaimer] Doet ze dit normaliter ook en niet alleen omdat ze nu niet lekker is? [/disclaimer]

Ergens is het ook wel frappant dat je je hierbij afvraagt of je wel streng in moet grijpen omdat ze anders negatieve associaties krijgt. Als ze een driftbui krijgt in de supermarkt omdat ze bijvoorbeeld een snoepje wil, dan zou je waarschijnlijk ook niet gauw zeggen: "Misschien maar niet al te streng ingrijpen, anders krijgt ze negatieve associaties met supermarkten." Voor onze generatie is eten best een gevoelig punt en misschien projecteren we dat wel te veel op onze kinderen.

Vlindur
lijkt me lastig. Ik snap wel dat je graag zou zien dat je hem blij kon maken met iets te eten, maar sommige mensen hebben gewoon niks met eten. _{I know, ik kan me er ook niets bij voorstellen} Die eten omdat het moet, omdat het nu eenmaal is wat je doet om 8 uur, 13 uur en 18 uur.

Mijn schoonmoeder is ook zo'n figuur, ze eet omdat je nu eenmaal moet eten op een dag, maar er is eigenlijk niets wat ze écht lekker vindt. Ze heeft geen lievelingsgerechten, geen dingen waar ze blij van wordt, geen producten die ze lekker vindt in of bij iets.
Ze heeft wel een overtreffende trap van niet lekker dus een hoop producten vallen in de categorie "te hachelen" en een boel is ook "niet te hachelen", maar een categorie lekker! heeft ze niet.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 13:30 schreef Vlindur het volgende:
Eten.. Hier ook al zo'n drama. 'S ochtends pap wat er eigenlijk altijd wel in gaat, maar lunch tussen de middag kan ik vergeten. Hij wil het gewoon niet. Hij wilde nu niet eens proeven Ik heb geprobeerd om er een stukje in te duwen, maar dat lukte ook niet. Dus dan maar niet. Hij krijgt wel genoeg drinken dus dat scheelt gelukkig. Savonds eet hij matig. Tegenwoordig eet hij voor de tv en weer een potje, dan kan ik het er tenminste gewoon inschuiven Aan tafel is vaak niet te doen en vers eet hij maar een paar hapjes. Tenzij hutspot. Rienk hoeft niet aan tafel te blijven zitten, Hij schreeuwt moord en brand als hij zn zin er af heeft. Een tuigje is helemaal drama. Hij is wel gegroeit, maar in de breedte komt hij niks aan. Koekjes hoeft hij niet, patat, pannekoeken of ander 'lekker eten' vind hij ook allemaal niet boeiend. Er is gewoon NIKS waar we Rienk blij mee maken en dat is heel frustrerend.

Hij praat ook nog steeds niet zoals de meeste van jullie kinderen, Hij begint nu net aan serieuze woorden.. Hij zij wel net voor het eerst 'nog een keer' ipv 'nog een' Dus daar gaat hij nu wel steeds beter mee.

Maar ik zou zo graag willen dat hij gewoon eens lekker zat te smullen.. Wij dwingen hem verder ook niet. Ik zet het brood ook wel eens gewoon bij de salontafel neer. Maar hij eet soms en stukje of 4 maar vaker gewoon niks.

Onze middelste is ook nooit een eter geweest. Die at net genoeg om niet ziek te worden. Zat ook geen groei in. Gek werd ik er van!
Nu is hij 8 en stouwt een boterham of 5 weg op een dag. Prak gaat nog steeds matig. Hij vindt meer dingen vies dan lekker maar hij durft tegenwoordig wel te proeven. Hij heeft gewoon niet zoveel met eten.
Zijn niet mijn genen iig ;')

Wat praten betreft...het kan hard gaan ineens he
Mijn dochter heeft tot 2 jaar 3 maanden geen woord gezegd en ineens had ze het door. En nu bloeden mijn trommelvliezen soms van het geklets de hele dag

Sorbootje, ik heb precies hetzelfde dillema met mijn madam. Ik heb haar wel eens op de gang gezet omdat ze enorm zat te jengelen omdat ze niet van tafel mocht Dat was ook geen succes (begrijpt ze niet).
Ze wil tegenwoordig alleen nog maar kale pasta/rijst en vlees zonder saus. Alleen bij patatjes kan ze niet genoeg mayo krijgen Groenten zijn echt een no-go. Toetjes zijn ook niet meer boeiend, behalve als er smarties doorheen zitten

We hebben haar verpest

Die kale pasta/rijst zie ik bij alle kinderen in onze omgeving. Dat is nou echt een faaaaaaaaase. (Maar wel een lange is mijn ervaring ) En het lijkt me zo goor zo zonder saus maar goed

ohja, hier krijg ik ze ook niet blijer dan met kale rijst ja

maar dat vind ik zelf ook best lekker

Ook geen tomatensaus, octo? Die van mij zijn daar belachelijk gek op.

ooo eetproblemen; hier ook hoor Zal dr wel bij horen... soms gaat het een paar dagen ok, maar soms is het ook een hele poos drama, 1 of 2 hapjes, demonstratief bord wegschuift en 'klaar' of 'ik niet meer eten.."... tja, soms lukt het ons om dr dan nog wel te laten zitten, maar soms ook niet...
Ik heb me ook altijd voorgenomen om van eten geen strijd te maken, en dat lukt eigenlijk vrij goed.

en de mijnes houdt niet van pannekoeken, eet soms een hapje groentje (of 2-3 maar echt niet meer), is dol op vlees... en pasta gaat ook meestal redelijk.

Enige wat eigenlijk nooit problemen geeft is fruit.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 14:06 schreef Claudia_x het volgende:
Ergens is het ook wel frappant dat je je hierbij afvraagt of je wel streng in moet grijpen omdat ze anders negatieve associaties krijgt. Als ze een driftbui krijgt in de supermarkt omdat ze bijvoorbeeld een snoepje wil, dan zou je waarschijnlijk ook niet gauw zeggen: "Misschien maar niet al te streng ingrijpen, anders krijgt ze negatieve associaties met supermarkten." Voor onze generatie is eten best een gevoelig punt en misschien projecteren we dat wel te veel op onze kinderen.

Dit is wel even een eyeopener voor me! Ik ook altijd met mijn spastische gedoe over eten

Ze doet het al een paar weken zo, dus het heeft niets met het niet lekker zijn te maken (ook al weer over trouwens!).

Onderhandelen werkt NIET. Daar doet Isabeau niet aan. Ze begrijpt het donsdersgoed, maar it's her way or the highway. Anderzijds trekt ze vaak ook vrij snel de concusie dat iets kennelijk echt niet gaat lukken en legt zich er dan bij neer. We gaan haar toch maar weer aan tafel houden (minuut of tien) en d'r het beste van maken.

volgens de moeders die ik ken van de peuterspeelzaal hoort het erbij en kan je het maar beter gewoonweg negeren echt, ze hebben allemaal wel ergens een keer zo'n fase. de een wat langer dan de ander, maar echt allemaal

Hier wordt ook niet meer goed gegeten, hoor. At ze tot een paar maanden gelden vaak 2-4 boterhammen bij nabije of lunch, is dat nu vaak niet eens een hele boterham. Avondeten ook maar een paar hapjes. Wel redelijk wat fruit, gelukkig. Ook fijn omdat ze nog steeds weinig drinkt. Wij hebben vanaf het begin iedere maaltijd aan tafel gegeten, en dat gaat meestal ook goed. Ze kletst wat af en als ze niet echt meer wat te vertellen heeft, gaat ze verhaaltjes vertellen over spoken en heksen enzo:D

selene en ik hebben trouwens ons eerste gezamelijke afspraakje
zij mag spelen met een klasgenootje en ik kan ff beppen met die moeder over de openbare school hier. ravi mag ook mee en er zijn daar ook nog 2 broertjes en zusjes

ze zei al wel 'ik ben kritisch hoor!' dus ik ben benieuwd

Onderhandelen werkt hier wel goed, eigenlijk. Ik schep altijd van alles wat we eten een beetje op haar bord. Soms begint ze dan ergens aan dat ze lekker vindt, en dat zijn dan nooit de groente, maar bijvoorbeeld ht druppeltje mayonaise dat ze bij de aardappeltjes krijgt. Als ze dat opheeft, wil ze meer, en dan krijgt ze dat pas als ze bijvoorbeeld twee strontjes broccoli op heeft. Werkdier prima, maar we komen nog steeds niet op een maaltijd uit, hoor.

Wat een herkenbare eetverhalen (of beter gezegd: niet-eetverhalen!). Mijn peuter wil ook regelmatig na een paar happen van tafel, en omdat ze zelf uit haar stoel kan, gebeurt dit dan ook. Meestal wil ze gaan slapen op de bank, wat betekent dat ze de kussens op de grond gooit, twee seconden gaat liggen met de plaid over zich heen, en dan gaat jengelen. Is ook niet zo gek, met haar chronische slaaptekort, dat ze zo moe is dan. We zijn al een stuk eerder gaan eten, en dat helpt wel wat, maar niet veel. Ze eindigtmeestal bij haar vader op schoot, en eet dan nog wat, maar niet veel.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 14:32 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Die kale pasta/rijst zie ik bij alle kinderen in onze omgeving. Dat is nou echt een faaaaaaaaase. (Maar wel een lange is mijn ervaring ) En het lijkt me zo goor zo zonder saus maar goed

Mijn zusje van 23 eet rijst en pasta nog steeds kaal

Hier is aan tafel blijven zitten geen probleem, maar wij tafelen ook echt niet lang moet ik erbij zeggen.
Eten is zeer wisselend, overal waar maar vlees doorheen zit eet hij heel goed.
Groente is echt niks tot vrijwel niks als dat zeg maar ''los'' is, dus bij aardappels. Maar groente door alle sauzen eet hij wel goed.
Brood heeft hij altijd heel goed gegeten (2 's ochtends en 2 's middags) en kaas is favoriet.
Lopen we in de supermarkt langs de versafdelling : ''kaasje mmmh!''... poeven?''
Hij weet het gewoon nog exact waar bordjes staan om iets van te proeven/bij winkels waar hij ooit eens wat heeft gehad.

Ik jok trouwens. Ik bedenk me nu ,omdat Poppejans het er over heeft, dat Rienk gek is op kaas, worst en toetjes. Maar ik kan hem toch niet alleen dat voorzetten omdat hij verder nergens voor te paaien is?

Ik kan wel een boterham met kaas voor zetten, maar dan eet hij de kaas er af.

Hij heeft vandaag zn potje weer op. Voor Hopla

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 13:54 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ja, dat kan ik me voorstellen! Zijn de tips van wickie misschien nuttig voor je?

Nee, want hij hoeft niks. Appels stopt hij mooi in mijn mond, van zijn banaan eet hij een hapje. En cakejes bakken hebben we ook gedaan. Hij likte aan het glazuur en voerde het vervolgens aan de poes
Hij probeert wel eens iets, maar na een hapje legt hij het weg. Inmiddels legt hij het gewoon op de tafel

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 14:13 schreef mignonne het volgende:
Vlindur
lijkt me lastig. Ik snap wel dat je graag zou zien dat je hem blij kon maken met iets te eten, maar sommige mensen hebben gewoon niks met eten. _{I know, ik kan me er ook niets bij voorstellen} Die eten omdat het moet, omdat het nu eenmaal is wat je doet om 8 uur, 13 uur en 18 uur.

Mijn schoonmoeder is ook zo'n figuur, ze eet omdat je nu eenmaal moet eten op een dag, maar er is eigenlijk niets wat ze écht lekker vindt. Ze heeft geen lievelingsgerechten, geen dingen waar ze blij van wordt, geen producten die ze lekker vindt in of bij iets.
Ze heeft wel een overtreffende trap van niet lekker dus een hoop producten vallen in de categorie "te hachelen" en een boel is ook "niet te hachelen", maar een categorie lekker! heeft ze niet.

Ik kan me ook niet voorstellen dat ik zou weinig zou eten. Mijn voorgerecht bestond uit een salmiak lolly

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 14:16 schreef De_Taartjesfee het volgende:

[..]

Onze middelste is ook nooit een eter geweest. Die at net genoeg om niet ziek te worden. Zat ook geen groei in. Gek werd ik er van!
Nu is hij 8 en stouwt een boterham of 5 weg op een dag. Prak gaat nog steeds matig. Hij vindt meer dingen vies dan lekker maar hij durft tegenwoordig wel te proeven. Hij heeft gewoon niet zoveel met eten.
Zijn niet mijn genen iig ;')

Wat praten betreft...het kan hard gaan ineens he
Mijn dochter heeft tot 2 jaar 3 maanden geen woord gezegd en ineens had ze het door. En nu bloeden mijn trommelvliezen soms van het geklets de hele dag

Oh wat ga ik me vasthouden aan jouw post! Dat hij gewoon een keer het licht ziet en dan goed gaat eten. Ik kan niet wachten!

En nee, mijn genen zijn het ook niet. Maar Johan is idd ook zo. Die vind ook niks onwijs lekker en eet eigenlijk ook omdat hij honger heeft enzo. Wat hij eet boeit hem vrij weinig.

En onderhandelen heeft weinig zin. Hij snapt het nog niet.

Vanmiddag moest hij zn duplo opruimen, dat ging 20 blokken goed en daarna ging hij eikelen, onder de tafel spelen, knuffelen, ergens anders spelen, alles behalve opruimen, dus 3 keer waarschuwen en maar weer laten opruimen, geen reactie. Nou Rienkelmans, naar de trap. Hij huppelt nog net niet naar de deur Hij gaat mooi zitten, handjes op de knieen ( ) En zit mooi te zitten. Dus even later kind weer naar binnen 'goed gesprek' en weer opruimen. Na 5 blokjes weer het zelfde verhaal, dus Rienk weer naar de trap. Rienk gaat een beetje spelen. Maar blijft mooi op de trap. Weer een goed gesprek, weer 5 blokjes en weer naar de trap
Na 4 keer trap hadden we het opgeruimd hoor

Hij was niet boos, ik was niet boos, hij had alles opgeruimd en ik beschik over een engelengeduld En zo leert hij wel dat de trap niet tof is, want hij mocht tv kijken als alles was opgeruimd. Die hele tv is er dus zo niet van gekomen. (maar daar dacht ie al niet eens meer aan, want hij mocht in bad)

Lekker onsamenhangend verhaal, maar ik vind Rienk zo leuk Mn kleine knuffelkont Mn boef, mn etterbak

Claudia, tomatensaus gaat er absoluut niet in. Terwijl ze een paar maanden terug nog zat te smullen van pasta met tomatensaus en gehakt_{en geblenderde groenten erdoor}. Ik denk dat ze door heeft gehad dat ik groenten in de saus probeerde te sneaken en nu alle saus wantrouwt

Het erge is dat ik zelf ook een hele slechte groente-eter ben Maar juist om haar het goede voorbeeld te geven eet ik het wel gewoon. Ze kan het dus niet bij mij afgekeken hebben, en het zal wel iets zijn wat bij het peuterschap hoort (bij mij is het nooit overgegaan haha). Onderhandelen werkt hier zeer beperkt en alleen bij een geringe weerstand tegen het eten. Niet als ze het echt niet lekker vindt.
Keuzes laten maken snapt Hannah niet. Als je haar vraagt of ze dit koekje of dat koekje wilt dan roept ze "ja". het kan ook zijn dat ik een nerd heb

Ben hier nu wel heel illegaal aan het posten trouwens, want ze is nog geen peuter officieel

Sorboo, wij laten dus mevrouwtje gewoon haar stervende zwaan act opvoeren aan tafel. En wij spelen dan gewoon mooi weer
Ik had er echt een hard hoofd in maar ik merk dat het beter is geworden. Ze begrijpt nu dat wij niet toegeven maar ook niet boos worden.
En ze kan zelf op en af de stoel. Als ze ervan af ging, zette wij haar weer terug, wat ze not amusing vond dan. Nu begint ze te luisteren en gaat ze er meestal niet meer vanaf. Soms als compromis komt ze dan bij ons op schoot.

En als ze niet wil eten, nou dan niet. Maar dan krijgt ze daarna ook niks meer. En ze heeft dan waarschijnlijk ook geen honger, ze wordt immers nooit wakker bijvoorbeeld.
Het loslaten van dat eten niet hoeft was de grootste verlossing.

Dus Vlindur, ik zou het gewoon laten. Misschien ook maar eens dat potje wat je er dan geeft voor de tv (ik ken het, dat deden wij ook, alleen dan met de laptop met YouTube filmpjes).
En ja, dan eet hij maar niks. Kijken wat er gebeurd.
En dan maar kijken of het ongemerkt neerzetten als hij aan het spelen is?
Ik at als kind alleen omdat het moest, ik vond eten bij andere mensen verschrikkelijk want ik lustte niks (ik heb 20 jaar geleefd op aardappelen, appelmoes en gehakt. Ik at nooit groente en bijna geen ander vlees).
Toen ik opmezelf ging wonen heb ik leren eten en eet nu eigenlijk alles en geniet er enorm van.
Ik heb geen trauma aan vroeger overgehouden omdat mijn ouders er goed mee omgingen en geen druk uitvoerde. Daar ben ik ze eeuwig dankbaar om. En dat was wat de diėtiste onderstreepte. Die druk en strijd kan voor grotere eetproblemen zorgen als dat doorgaat op latere leeftijd. En dan ben he verder van huis.
Graadmeter is, komt hij genoeg aan groeit hij goed. Is hij niet lustelozer enz. Gaat dit goed, dan gewoon maar niet tot weinig eten. Door diksap te laten drinken en melk en die paar kleine hapjes op een dag komen ze toch aan de benodigde voedingsstoffen.
Voor de rest uitzitten en rechtlijnig zijn in je aanpak
(ik citeer nu gewoon letterlijk de diėtiste)

Voor ons heeft het geholpen. Al is het alleen maar al de rust in mn kop omdat ik me niet suf pieker.

Pffff wat een lang verhaal om te typen op de telefoon

Zoals jij het beschrijft, doen wj het eigenlijk al vanaf het begin. Drama's aan tafel hebben we eigenlijk zelden, maar eten gaat de laatste tijd toch niet goed. Ik ga er maar vanuit dat het een fase is

Nou heeft ze ook voldoende reserves, en dat maakt het voor ons wel gemakkelijker m het los te laten, denk ik. Ze is bepaald niet te dun en ze is zelden ziek, dus weinig om ns zorge over te maken

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 20:26 schreef octopussy het volgende:
Claudia, tomatensaus gaat er absoluut niet in. Terwijl ze een paar maanden terug nog zat te smullen van pasta met tomatensaus en gehakt_{en geblenderde groenten erdoor}. Ik denk dat ze door heeft gehad dat ik groenten in de saus probeerde te sneaken en nu alle saus wantrouwt

Ja, dat groente-zintuig is toch wel een wonderlijk ding. Nou ja, komt wel weer goed dan! Ivan eet zelfs weer komkommer, soms.

Sterker nog, vandaag aan tafel wou hij mij komkommer geven. Let wel, ik vind komkommer echt heel vreselijk. "Mama, wil je ook een stukje komkommer?" "Nee, dank je." "Kom, mama, kom." "Nee, Ivan, ik wil niet. "Mama, mondje open!" "Nee, Ivan, ik lust geen komkommer." <duwt een stuk komkommer tussen m'n lippen> "IVAN IK WIL GEEN KOMKOMMER, LAAT ME MET RUST!"

Omgekeerde wereld hier.

Ja, maar Rienk echt *geen* reserves.. Ik vind het dus erg belangrijk dat hij eet. Want alleen op brinta 's ochtends kun je toch niet slapen?

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 20:26 schreef octopussy het volgende:
Keuzes laten maken snapt Hannah niet. Als je haar vraagt of ze dit koekje of dat koekje wilt dan roept ze "ja". het kan ook zijn dat ik een nerd heb

Mijn ervaring is dat Ivan dat wel snapt maar doet alsof hij het niet snapt. Moet je eens zien hoe snel ze een koekje kiest als je anders beide koekjes weghaalt.

_{Mijn vader gaf trouwens al-tijd dat soort antwoorden. Zijn soort humor was dat. Heel vermoeiend.}

Claudia

Zo propt Rienk dus de appel in mijn mond

Echt zo herkenbaar al die eet moeilijkheden. Hier word als ik alleen nog maar begin met koken al geroepen dat mevrouw het niet lust, ze vind alles bij voorbaat niet lekker. Het zij zo, ze heeft reserves genoeg, maar niet eten betekent hier ook geen toetje.

Vandaag met Jaėl mee geweest naar de 20 weken echo van mijn zusje Echt leuk en het word een meisje, dus we hadden het steeds over de baby en dat het een meisje word. Komt er in ene vanaf de achterbank een erg leuke vraag: "heeft de baby eigenlijk ook een naam". Ik dacht hu ze denk echt na over dingen, was me nooit zo opgevallen, maar wow wat word ze dan groot!

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 21:09 schreef MamaPurk het volgende:
Ik dacht hu ze denk echt na over dingen, was me nooit zo opgevallen, maar wow wat word ze dan groot!

Oh, wat herkenbaar!

Rienk snapte dat dus niet dat kiezen. Hij kreeg met zn laatste schoenen de keuze van twee auto's van de mevrouw. Rienk snapte het niet. Dus gaf hem de kleinste ( ) toen ze de andere weer terug legde ging Rienk languit op de grond liggen huilen. Ze hield hem immers nog een voor. Waarom mag hij die dan niet?

Dus Rienk krijgt geen keuze. Soms testen we het, maar hij lijkt het nog steeds niet te snappen..

Is hij dan niet gewoon boos omdat hij ze niet allebei krijgt, Vlindur? Dat Ivan keuzes kan maken wil niet zeggen dat hij altijd blij is met de voorgegeven keuzes.

Ik ben benieuwd hoe zich dat ontwikkelt als hij nog meer gaat praten. Om op je eerdere posting terug te komen: daar hoef je je niet gauw zorgen om te maken. De spreiding in de zich ontluikende taalontwikkeling is heel groot. Het ene kind begint heel vroeg, het andere veel later.

Vlindur, Mette heeft ook echt geen reserves, we zijn niet voor niks doorgestuurd naar de diėtiste. Ze zit op de ondervoed grens.

Wij hebben deze manier onder begeleiding gedaan dat vond ik erg fijn. Ik was heel erg sceptisch over het eventuele nut van de diėtiste toendertijd. Ik kan je wel meer tips en eetlijsten pmen. Lijsten met voedsel waar ze meer van aankomen, dan hoef he er niks extra's in te proppen, maar groeien ze toch.
En een dikke want het is heel moeilijk.

En overleg eens met het cb, een keertje een bezoekje aan een diėtiste wagen?

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 21:15 schreef wickie het volgende:
En overleg eens met het cb, een keertje een bezoekje aan een diėtiste wagen?

Ja, het lijkt me helemaal niet gek om daar eens een frisse blik op te vragen van een buitenstaander, vooral als je er zelf mee zit.

Merk je dat Rienk in bepaalde sociale situaties meer of makkelijker eet, bijvoorbeeld als hij met andere kinderen samen is?

Ik pak even de netbook. Toch makkelijker dan mobiel. Brb

Hier ook een erg kieskeurige eter. Hij is verslaafd aan fruit en komkommer. Qua avondeten valt kale pasta nog het beste in de smaak
Kyllian was net als Dyon en alhoewel hij nog steeds geen grote eter is eet hij nu altijd wel genoeg boterhammen als ontbijt en luch. Avondeten gaat wisselvallig.

Slank uitslovertje die Isabeau

Hier volgende week weer naar het CB, ben erg benieuwd! Zal ook niet heel veel van Isabeau (en Tirza) verschillen denk ik.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 21:14 schreef Claudia_x het volgende:
Is hij dan niet gewoon boos omdat hij ze niet allebei krijgt, Vlindur? Dat Ivan keuzes kan maken wil niet zeggen dat hij altijd blij is met de voorgegeven keuzes.

Ik ben benieuwd hoe zich dat ontwikkelt als hij nog meer gaat praten. Om op je eerdere posting terug te komen: daar hoef je je niet gauw zorgen om te maken. De spreiding in de zich ontluikende taalontwikkeling is heel groot. Het ene kind begint heel vroeg, het andere veel later.

Nee, Ik denk het niet. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik het niet voor 100% durf vol te houden. Wij geven hem zelf gewoon nooit een keuze. Hij mag zelf zn potjes pakken, maar dat hij kan kiezen heeft hij niet door. Hij pakt gewoon een.. Meestal pakt hij die met de 'visse!' op het deksel

En ik hoop ook dat hij gauw goed volmondig praten gaat. Duurt me lang genoeg zo. Ik merk echt wel dat hij vooruit gaat. Daar ben ik enorm blij mee.

quote:

Op donderdag 9 februari 2012 21:15 schreef wickie het volgende:
Vlindur, Mette heeft ook echt geen reserves, we zijn niet voor niks doorgestuurd naar de diėtiste. Ze zit op de ondervoed grens.

Wij hebben deze manier onder begeleiding gedaan dat vond ik erg fijn. Ik was heel erg sceptisch over het eventuele nut van de diėtiste toendertijd. Ik kan je wel meer tips en eetlijsten pmen. Lijsten met voedsel waar ze meer van aankomen, dan hoef he er niks extra's in te proppen, maar groeien ze toch.
En een dikke want het is heel moeilijk.

En overleg eens met het cb, een keertje een bezoekje aan een diėtiste wagen?

Grmbl. Moet alles per keer quoten, krijg het niet voor elkaar met dit kleine nootboekje.

Ik zou heel graag die lijst van je willen krijgen!. mijn mail is voornaam@achternaam.net
En we moeten rond half april voor Rienk naar het CB, ik ga het dan ook zeker aangeven. Ik weet voor mijn gevoel wel dat we het goed doen, want ik ben echt vel tegen 'proppen', op de gang zitten of aan tafel blijven zitten tot het op is. Ik heb daar zelf best een trauma aan over gehouden. (Mijn ouders vonden spruiten terug achter de vriezer )
Maar voor 2 soorten groentes op tafel ben ik ook niet voor. Ik wil gewoon dat hij eet. Het maakt nu echt niet uit wat we eten. Hij eet gewoon niet goed mee.


Ik moet er trouwens wel bij vertellen dat wij vaak laat eten. J. is pas om 18:45-19:00 thuis. We eten dan rond 18:45-19:00. Dat is soms voor Rienk ook gewoon laat. Dus nu kijk ik eerst naar Rienk of hij eerder moet eten. Want als hij te moe is krijg je er alleen nog maar toetjes in. (Die eet hij altijd wel en krijgt hij ook altijd (2 Grote danoontjes. ) ) Ik kook dan of vers wat J. dan later opgewarmd krijgt of bij aparter eten (bami of burrito's ofzo) dan krijgt hij dus een potje. En dan eet hij dus voor het gemak voor de tv. Als we met ons drieen eten dan eten we aan tafel en is de tv uit. (de tv staat aan de andere kant van de kamer, vanuit de eethoek is de tv niet te zien) Rienk eet dan een paar happen en hoeft dan niet meer. Met hopla aan (laptop) blijft hij zitten en eet dan ook meer.

Ik hoop dat het zo wat duidelijker is geworden nog.

[ Bericht 17% gewijzigd door Vlinder op 09-02-2012 21:44:42 ]