Dat is 1 hele goede vraag.

Wellicht is het handig om een antwoord te formuleren aan de hand van enkele ondersteunende vragen. Zoals:
Wat brengen de leiders van nu eigenlijk?De leiders van nu geven ons de mogelijkheid een gezicht te verbinden aan een beleidsvorm, en weten sussende woorden te brengen wanneer het beleid niet loopt zoals men had gehoopt. Bovendien kan een leider de wil van het volk vertegenwoordigen, bijvoorbeeld door te letten op het stemgedrag, maar ook naar eigen inzicht. Beide zijn overigens zeer discutabele vormen van reageren, aangezien ze corruptie en ongebreideld realisme in de hand spelen.
Aan de andere kant lijkt het wel een gewoonte geworden dat allerlei wonderlijke veranderingen in het beleid worden beloofd, maar niet worden gerealiseerd. Met een leuk grapje komen ze tegenwoordig met de stomste fouten weg, met nieuwe beloftes worden oude op de achtergrond geplaatst. Toch komen de leiders hier aan de lopende band mee weg, en weten ze het vertrouwen te behouden ofwel terug te winnen. Blind vertrouwen, aangezien nevenactiviteiten bij weinigen bekend zijn, behalve voor hen die hier gericht naar gezocht hebben. Mogelijk verstrengelde belangen zijn ook nauwelijks te controleren, aangezien transparantie van partijgelden niet bestaat. En ook achterkamertjespolitiek blijft een curieuze zaak, en lijkt aan de orde van de dag.
En:
Wat hebben wij nu al?Waarmee ik doel op hoe autonoom het volk zelf is, met hoeveel verstand en kennis van zaken zij zelf kan leiden. Het lijkt mij prachtig om te kunnen zeggen dat wij allen krachtige, wijze individuen zijn, die ratio en emotie in goede balans hanteren om voor zichzelf en zijn omgeving te zorgen...
Eerlijkheid gebied mij helaas te erkennen dat dit niet het geval is. Duizenden jaren aan geschiedenis hebben de mensheid van alle kanten laten zien, waarvan veel lelijk. Allerlei ervaringen en ideologieën hebben geleid tot de wereld waar wij nu in leven, gestoeld op evenveel dromen als nachtmerries.
Waar vrijheden conditioneel zijn, en beperkingen verplicht. Waar men staat te springen om kleinere vrijheden op te geven, in ruil voor grotere schijnveiligheid. Waar men kan protesteren over de plaatsing van viaducten, maar verhoging van pensioenleeftijd zonder morren wordt getolereerd. Waar essentiele miljoenen worden geschaafd van persoonsgebonden budgetten, zorg- en studietoeslagen en cultuursubsidies, maar miljarden per jaar worden overgeheveld naar noodlijdende banken, corporaties en overheden. Waar iedereen denkt dat ook zij op gouden bergen kunnen zitten, zolang ze maar genoeg hun best doen, want "dat kan gewoon, in deze maatschappij".
Dat er maar een handjevol bergen zijn, allen bezet en vergezeld door ellenlange wachtrijen, wordt daarbij vaak vergeten. Waar we spreken van democratie, maar referenda openlijk genegeerd worden, en later uitblijven.
Het goede nieuws is dat al deze zaken zijn te veranderen; dat deze zaken even eenvoudig zijn vermaakt als gemaakt. Dat veel oorzaken van deze problemen zijn te wijten aan onwetendheid, en niet een gebrek aan welwillendheid. Dat leiders niet geboren worden, maar gemaakt. En wij, ongeacht wie onze leiders zijn, toch al een eigen leven leiden. Nu nog onze maatschappij.