quote:
Lekker grauw.
quote:
Ik heb toevallig de witte. Hoewel ik hem niet zo vaak gebruik

is de achterzijde wel al een klein beetje verwelkt/ verkleurt. Maar dat kan ook aan mijn zweethanden liggen.
quote:
Op vrijdag 27 januari 2012 12:04 schreef zarGon het volgende:[..]
De helm die we moesten dragen
waren fnuikend voor mijn wilde bos haar. De stofmasker die we niet droegen
het oorzaak van mijn stoflongen.
Ook gij Brutus?

Wilt gij in het vervolg een spoiler gebruiken, als u weer besluit om onze beminnelijke doch kwetsbare taal keihard te verkrachten?
quote:
Ik was goed in het graven van kuilen voor anderen, zorgde zelfs zelf voor klanten.
De VOC-mentaliteit kan u niet ontzegt worden. In mijn jeugdige onbezonnenheid heb ik ook wel eens een verkeersbordje aangepast, waardoor mijn vaders garage zo goed liep dat we weer op wintervakantie konden.

Ik ben ook wel benieuwd naar uw spitsvondige tactieken.
quote:
Weet je Bilge, had ik maar een dekmantel net zoals jij, eentje om mijzelf te bedekken tegen de kou. Ik at onder de grond. De helm die we moesten dragen waren fnuikend voor mijn wilde bos haar. De stofmasker die we niet droegen het oorzaak van mijn stoflongen. Ik kweekte spierballen en soms at ik grond.
Ik had leuke collega's! Serdosh, een toffe jongeman was een keer zijn sleutels verloren. Hebben we een dag lang kilometers aan tunnels doorzocht. . Weiss, dé grapjas, gooide af en toe rookbommen en maakte valse bommeldingen (mijn in een mijn!!! ). We zijn hem kwijt sinds we hem wilden terugpakken met een potje verstoppertje. Burak mochten we niet, dus hem sloegen we af en toe op zijn hoofd totdat hij ging bloeden, haha. Levo, onze spiermassa, was een echte held. Een keer sprong hij op een mijn van Weiss om ons allemaal te redden. God hebbe zijn ziel. De man was een vleesgeworden Zeus, overleefde steenkoolstof, homoseksualiteit en eenzaamheid, maar verslikte zich in een stukje brocolli.
Ik voel de tranen alweer opkomen, maar huilen kan ik niet door al het stof in mijn traanbuizen.
Soms wens ik dat ze er nog waren. Om als broeders een laatste keer de mijnen te bezoeken en samen te hoesten. Als een eenheid, als BIR.
Hmhmm.
Verspil je laatste 2,5 jaar niet met melancholie. Leen met een lange looptijd, maak je wereldreis, laat alle vrouwen je naam krijsen, en stap vervolgens met een voldaan gevoel je eigen graf in. De toekomst is BIR
2!