Die extreme reacties worden ook gezien als typerend voor borderline. Verlatingsangst is een symptoom van de stoornis. Of woede-aanvallen. In therapie wordt daar de focus op gelegd en moet de borderline leren minder extreem te reageren.
Ik praat het niet goed. Het is inderdaad zo dat een reactie een reactie uitlokt. Dus als je mensen claimt of met frustraties met woede-aanvallen afreageert op mensen, dan is het niet gek dat je sociale problemen krijgt. Mensen gaan dan niet graag met je om.
Maar ik vraag me af of het altijd terecht dat hierop vaak de focus ligt. En daar bedoel ik het volgende mee:
Verlatingsangst bijvoorbeeld ontstaat niet zomaar. Als je je in de loop der jaren heel vaak verlaten hebt gevoeld, ontwikkel je daar een angst voor. Normaal gesproken zou je helemaal niet flippen als iemand 5 minuten later dan afgesproken komt opdagen. Maar als je vaak hebt meegemaakt dat iemand helemaal niet kwam opdagen, dan is het wel te begrijpen dat je nu zo reageert.
Veel borderliners beseffen wel dat ze niet altijd normaal reageren. Daardoor hebben ze het beeld van zichzelf dat ze gestoord zijn en dat iedereen die geen borderline heeft altijd perfect reageren. En ook dát wordt weer gezien als iets wat typisch borderline is: zwartwit-denken.
Maar in hoeverre is het eigenlijk abnormaal? Zijn het niet gewoon menselijke reacties die optreden als je het gevoel hebt geen grip op jezelf of op je leven te hebben?
Dat er bij het genezingsproces aandacht aan moet worden besteed, daar ben ik het wel mee eens. Maar ik denk dat het idee van "jij hebt borderline, dus dit, dat, zus en zo doe je niet goed en daarom heb je een ernstige stoornis" heel averechts werkt. En met name dat woord 'stoornis' impliceert dat er iets mis is in je hersenen en dat je er voor altijd aan vastzit, no matter wat je probeert en onderneemt.
Dat was de openingpost van de eerste en hier kan dus verder gaan over deze discussie.
Het stopzetten van behandeling is trouwens in uiterste gevallen er zijn ook zat situaties waar de therapie wel degelijk succesvol geweest is en je kan wel degelijk bij iemand aangeven dat je niet tevreden bent over de therapie en samen zoeken naar een passende therapie.
Zeker in een sector waar je mensen helptdenk ook dat het met wachtlijsten , en financieen te maken heeft als iemand al langer dan een in een dagtherapie zit en geen verbetering is zowel in groep als invidueel en dus langer zit , dan maken ze liever plaats voor iemand die wel erin wil zitten en gemotiveerd is
Voor mij heeft het geholpen maar ik denk ook omdat ik me er zelf heel erg voor inzette en ik juist heel inzicht kreeg en waarschijnlijk op een goede plek zat waar de therapie bij mij paste.
Het behandelen voor mij is niet heilig want ik heb wel gezien dat ze soms ook weleens totaal niet goed was en dingen niet helemaal klopten naar mijn inzien.
Als zij (de hulpverlener/hulpverlening) het niet aan kunnen dan is het aan hem iemand te vinden die dat wel kan of te zorgen dat ze leren dat ze het zelf kunnen, het is toch de bedoeling dat ze hulp verlenen?quote:Op dinsdag 17 januari 2012 23:48 schreef Teslynd het volgende:
Je gaf aan dat er géén oplossing mogelijk was en de clïenten dus daarom zonder behandeling op straat gezet worden.
Als de ervaring is dat er mensen zijn die daardoor buiten de boot vallen dan zit daar een beperking voor mogelijk herstel, en dat is nooit goed.quote:Actief inzetten om iets anders te vinden dan de niet-beschikbare psychiatrische behandelingen, valt zeer waarschijnlijk onder een andere dienstverlening. Alle behandelingen zijn immers in een bestek gedetailleerd vastgelegd en moeten binnen het doelkader blijven.
Het doel van het bedrijf is niet hetzelfde als het doel van de cliënt.
Je gaat ervan uit dat wanneer je uit angst (hoe klein die ook mag zijn) ergens controle over wil dat dan iets slechts of negatief is, angst heeft net zoals alles een functie. Als er bij een bedrijf regels zijn omdat ze bang zijn (angst) dat mensen er anders een zooitje van maken dat is dat een hele normale gang van zaken. Angst is niet negatief, je hoeft daar niet over te oordelen.quote:Elk bedrijf heeft regels en er wordt (zou moeten worden) op naleving ervan gecontroleerd. Dat is normale bedrijfsvoering en heeft niets met angst en ziekelijke controledrang te maken. Zonder procesbeheersing (= controlevoering) kan het op talloze plekken uit de hand lopen.
Nooit, want dat zou betekenen dat ik me de manier waarop een ander dingen interpreteert mijn verantwoordelijkheid ga maken. Als dat echt is wat jij er in leest (denk eerder dat je die post aangrijpt om ergens om te kunnen inhaken want het is juist die post die volledig de plank mis slaat) dan is dat jouw zaak, het is echter het tegenovergestelde van wat ik getypt heb en klopt van geen kant, betwijfel ook eerder of dat echt de conclusie is die hij/jij daarin getrokken heeft.quote:[quote]
Het is wel wat ik (en inmiddels ook verschillende andere mensen) in je posts lees.
Wanneer komt nou dat punt dat je tegenover jezelf je eigen manier van communiceren ter discussie gaat stellen?
In welke zin afzwakken? Waar heb je het over? Kan iemand jouw mening over iets doen afzwakken? Iemand vind iets, jij vind iets; prima.quote:Je vindt wat je vindt (en dat is prima), maar je vindt jezelf daarin niet stellig. Je komt echter wel zeer stellig op ons over: je laat geen ruimte voor discussie, je bent alleen aan het uitleggen wat jij vindt en reageert niet inhoudelijk op argumenten die jouw zienswijze afzwakken.
In welke zin rigide en beperkt? Het is juist open en kan werkelijk alle kanten op, eindeloos veel mogelijkheden op een manier waar iedereen wat mee kan, jij komt eerder over dat je uit frustratie loopt af te geven op iets wat je niet snapt. Ik heb het over vrijheid van de psychische mechanismen waar je al vanaf je geboorte mee rond hebt kunnen lopen.quote:Wat dat laatste betreft heb je enerzijds gelijk dat je jezelf niet aan het verdedigen bent. Anderzijds is een aantal mensen het inmiddels met elkaar eens dat jouw zienswijze nogal rigide en beperkt is en daardoor los staat van de realiteit, en toch blijf jij je verhaal verkondigen. Dan is het dus weer wel verdedigen.
Je zegt hier iets alsof het een feit is terwijl het niet meer dan een slecht onderbouwde mening is.quote:
Een behandelmethode, die door de behandelde niet ter discussie kan worden gesteld, maakt de behandelde ondergeschikt aan de zienswijze van de behandelaar.
Iemand met bijv borderline geeft geen ene zier om of er toetsing van objectiviteit is; die wil gewoon goeie hulp van iemand die ervaring heeft met het succesvol geven daarvan.quote:De toetssteen van objectiviteit valt weg.
Het ligt aan jouw communicatieve vaardigheden als "de meesten" in jouw posts iemand lezen die niet discusseert, maar met een overdreven stelligheid alle andere zienswijzen weg wil vagen.
Als jouw reactie vervolgens is dat dit aan "de meesten" ligt en jou niet verweten kan worden is bewijs je daarmee opnieuw dat je niet openstaat voor feedback van anderen.
Hiermee verwoord je precies hetgeen wat volgens mij voor problemen zorgt, het idee dat als iemand iets anders vind dat jou dat je dat onderuit moet halen of dat je anders wordt ''weggevaagd'' alsof er van alles op het spel staat als het om je mening gaat, waarom ga je daar vanuit? Ik heb dat nooit, en ik voel me dan ook niet aangevallen om wat een ader zegt en hou me niet bezig met de fictieve strijd om ''gelijk'' te halen.quote:
Het ligt aan jouw communicatieve vaardigheden als "de meesten" in jouw posts iemand lezen die niet discusseert, maar met een overdreven stelligheid alle andere zienswijzen weg wil vagen.
Laten we het erop houden dat het kwa insteek nogal verschilt (geen verwijt, tis allemaal prima) en het verder maar ontopic houden
Voor mij is door de therapie wel een boel inzicht in de stoornis gekomen en ik weet nu ook meer de boel op een rit te krijgen in moeilijke periodes.
De zelfdestructieve kant overheerst niet meer zo erg en ik denk goed na over dingen.
Voor mij heeft de therapie dus wel degelijk geholpen
Je had het er eerder over dat bedrijven eigenlijk zouden moeten worden gecontroleerd op het toepassen van hun eigen regels. Ze zouden dus hun eigen 'gedrag' onder de loupe moeten leggen.quote:
Nooit, want dat zou betekenen dat ik me de manier waarop een ander dingen interpreteert mijn verantwoordelijkheid ga maken.
Ik neem aan dat jouw eigen regel (streven) is dat je duidelijk communiceert. Hoe toets je dat voor jezelf? Blijkbaar doe je dat helemaal niet: "Nooit"
Communiceren betekent zenden en ontvangen. Hoe de ander dingen ontvangt is niet jouw verantwoordelijkheid. Hoe jij ze zendt is wel jouw verantwoordelijkheid. Bij die verantwoordelijkheid (als je die tenminste wil nemen) hoort ook het kritisch zijn naar jezelf om jezelf regelmatig af te vragen hoe de kwaliteit van jouw zenden is. Input van anderen kan daarbij waardevol zijn.
Maar dat doe je dus niet, dat geef je heel duidelijk aan. Dat geeft mij de indruk dat je er helemaal van overtuigd bent dat jouw manier van zenden goed is.
Ik zal niet zeggen dat je een plaat voor je hoofd hebt, maar volgens mij is die uitdrukking wel precies voor een dergelijke houding bedoeld.
Je antwoord 'Nooit' is trouwens ook meteen een mooi voorbeeld van 'rigide en beperkt'. En het is absoluut geen voorbeeld van 'open en kan werkelijk alle kanten op'.
Een voorbeeldje, en voor de afwisseling is dat voorbeeldje positief:quote:
waar je al vanaf je geboorte mee rond hebt kunnen lopen.
Dit (in de quote) is 1 van de zeldzame keren dat je WEL allerlei andere mogelijkheden open laat, je geeft aan dat mensen ermee hebben KUNNEN rondlopen.
In veel van je posts is die ruimte er niet. Dat is stellig, rigide en beperkt.
Wat je allemaal schrijft in dit topic KAN gebeuren of bij een aantal mensen van toepassing zijn, maar de manier waarop je het presenteert komt op mij (en anderen) over alsof het volgens jou zo'n beetje de enige manier is (dus de waarheid).
Dat kan liggen aan mijn interpretatie, maar het kan ook liggen aan jouw formuleringen. Neem deze goedbedoelde (en frustratieloze) hint nou eens voorzichtig aan.......
Be a man and think about it!
Nee ik verwoord niet wat voor problemen zorgt bij "de meesten". Ik verwoord een probleem bij jou. Niet mijn woorden gaan draaien.quote:
[..]
Hiermee verwoord je precies hetgeen wat volgens mij voor problemen zorgt, het idee dat als iemand iets anders vind dat jou dat je dat onderuit moet halen of dat je anders wordt ''weggevaagd'' alsof er van alles op het spel staat als het om je mening gaat, waarom ga je daar vanuit? Ik heb dat nooit, en ik voel me dan ook niet aangevallen om wat een ader zegt en hou me niet bezig met de fictieve strijd om ''gelijk'' te halen.
Laten we het erop houden dat het kwa insteek nogal verschilt (geen verwijt, tis allemaal prima) en het verder maar ontopic houden
Ik verwoord dat jij een nogal afwijkende manier hebt voor "de meesten", waarbij enige vorm van zelfkritiek of zelfreflectie lijkt te ontbreken. Komen de woorden van reacties wel bij je aan? Dat is de kernvraag en het antwoord lijkt "nee".
Dat is op zich jammer want er zitten vaak mooie posts tussen.
Degene die het opgezet had die heeft het opgezet vanwege zijn ervaring met de stoornis en de manier van behandeling .
Met dus basis van topic over Borderline en de behandeling ervan
Dit geldt sowieso voor de meeste etiketjes die mensen tegenwoordig opgeplakt krijgen, vind ik.quote:
Maar ik denk dat het idee van "jij hebt borderline, dus dit, dat, zus en zo doe je niet goed en daarom heb je een ernstige stoornis" heel averechts werkt.
Mensen zouden eens wat meer naar zichzelf moeten kijken en gaan werken aan de issues die ze hebben, in plaats van een diagnose als een excuus voor hun gedrag te gaan zien.
Eens, daar is het topic niet voor bedoeld, iedereen die er op wat voor manier dan ook last van had; excuses, bedankt (meen ik) voor de feedback (en hintsquote:
Ik vind het een beetje jammer dat een topic die gaat over borderline, ineens gaat over het posten van Canilla en haar manier van posten.
) en laten we het er verder bij laten, geloof het of niet ik doe er zeker wat mee Edit: ben een hij trouwens, geen zij haha
[ Bericht 2% gewijzigd door Canillas op 18-01-2012 11:15:59 ]
Stel dat iemand dat gedaan heeft, en uitgebreid ook, en merkt dat hij of zij het gedrag dat op wat voor manier dan ook problemen veroorzaakt maar niet lukt te stoppen of veranderen, wat dan?quote:
Mensen zouden eens wat meer naar zichzelf moeten kijken en gaan werken aan de issues die ze hebben, in plaats van een diagnose als een excuus voor hun gedrag te gaan zien.
Je haalt het ''werken aan de issues'' aan, dat is ook wat iedereen die hulp zoekt wil lijkt me, maar wat als diegene simpelweg niet weet hoe omdat diegene nog niet geleerd heeft hoe? Helpt het dan om te gaan roepen dat etiketten en diagnoses als excuus worden gebruikt? Als iemand werkelijk radeloos is en de grip op zijn of haar leven kwijt lijkt te zijn?
Wat ik bedoel is, hoe zou je het beste kunnen reageren op iemand die nog in de proces zit? Die nog bezig is met het werken aan de issues? Iemand met borderline heeft met bepaalde dingen moeite (op z'n zachts uitgedrukt) en moet daarmee aan de slag om het beter te maken, voor zichzelf en (hopelijk ook) de omgeving, dat is dan geen excuus, het is een hele wezenlijke vorm van lijden.
Behandelen is een verkeerde woordkeuze meen ik. De gedachte achter een behandeling is het inzichtelijk maken van de eigen gedachten en daaruit voortvloeiende handelingen. Die als er effectief gebruik wordt gemaakt van kennis, dit langzaam duidelijk wordt voor de client. Die zo steeds meer inzicht in de patronen van de stoornis krijgt. Waarmee de client steeds beter in staat is om de dingen aan te kunnen.quote:
De stoornis doet wel degelijk terzake want anders heette het topic niet waarom reageren borderliners zo extreem.
Degene die het opgezet had die heeft het opgezet vanwege zijn ervaring met de stoornis en de manier van behandeling .
Met dus basis van topic over Borderline en de behandeling ervan
Ja, het is denk wat dat betreft vrij dubbel; aan de ene kant kan het label voor iemand begrip voor zichzelf opleveren (in de zin van herkenbaarheid) en aan de andere kan iemand zichzelf op een bepaalde manier gaan zien; ik ben borderliner. Zelfde geldt voor omgeving. Lastig te zeggenquote:
De enige opmerking die ik zou willen maken is dat het stigmatiserend zou kunnen werken.
Offtopic: ik dacht al dat Canillas een hij was, maar toen ik dus ergens 'ze' of 'haar' las begon ik te twijfelen of IK niet juist degene was die het fout had.
Ja, je zou denk kunnen zeggen dat borderline een groot deel inneemt in iemands beleving (gedrag, gevoel en gedachten) van zichzelf maar dat borderline niet is wie iemand is, en dan het accent niet alleen leggen op de borderline maar net zoveel op wie de persoon is, naast de borderline. Anders gezegd; borderline maakt deel uit van de persoon, niet andersom.quote:
Moeilijk inderdaad. Het is denk ik een dubbel gevoel wat prima kan helpen, maar ook kan stagneren.
En dat laatste is nou precies mijn punt. Het label an sich zorgt voor een bepaalde mate van zichzelf erbij neerleggen dat het zo is.quote:
[..]
Ja, het is denk wat dat betreft vrij dubbel; aan de ene kant kan het label voor iemand begrip voor zichzelf opleveren (in de zin van herkenbaarheid) en aan de andere kan iemand zichzelf op een bepaalde manier gaan zien; ik ben borderliner. Zelfde geldt voor omgeving. Lastig te zeggen
Heel cru gesteld heb je 3 perspectieven. Het perspectief van de hulpverlener, die eerst een diagnose wil stellen om vervolgens een behandelplan te maken. Het perspectief van de patient, die in eerste instantie hulp zoekt. En het perspectief van de buitenwereld, waar vooral onbegrip heerst.
Tegenwoordig is alles zeer transparant en ik vraag mij dus met enige kritiek af of deze vermenging van perspectieven niet averechts werkt. Er ontstaat een pseudo-wetenschappelijke visie onder de massa die al lang niet meer realistisch is.
Tot zover mijn perspectief
Je zegt het zelf eigenlijk al. Je bewust worden van, dat is het doel. Daarmee kun je verbeteren. Dat dat met hulp kan is evident.quote:
Naar jezelf kijken is wel heel erg moeilijk, de kans is zo enorm groot dat er onbewust bepaalde onbewuste invloeden in de weg blijven zitten. In feite is je doel om de onbewuste invloeden uit te schakelen of te negeren. Op papier lijkt dat een mission impossible, maar in praktijk lukt het gelukkig ook nog wel eens.
Offtopic: ik dacht al dat Canillas een hij was, maar toen ik dus ergens 'ze' of 'haar' las begon ik te twijfelen of IK niet juist degene was die het fout had.
.quote:[quote]
[..]
En dat laatste is nou precies mijn punt. Het label an sich zorgt voor een bepaalde mate van zichzelf erbij neerleggen dat het zo is
Dit is afhankelijk van de persoon en zijn beleving ervan. De geboden hulp is daar om dat te doen inzien.
Wat is daar mee aan de hand ?quote:Heel cru gesteld heb je 3 perspectieven. Het perspectief van de hulpverlener, die eerst een diagnose wil stellen om vervolgens een behandelplan te maken. Het perspectief van de patient, die in eerste instantie hulp zoekt. En het perspectief van de buitenwereld, waar vooral onbegrip heerst.
Hoe bedoel je dat ?quote:Tegenwoordig is alles zeer transparant en ik vraag mij dus met enige kritiek af of deze vermenging van perspectieven niet averechts werkt. Er ontstaat een pseudo-wetenschappelijke visie onder de massa die al lang niet meer realistisch is.
Tot zover mijn perspectief
Ja, dat zou de situatie niet goed doen, je ergens bij neerleggen doet dat natuurlijk zelden, denk dat het wat dat betreft vooral de functie van de hulpverlener is om duidelijk te maken dat het anders kan. Aan de andere kant als het iemand om wat voor reden dan ook het veiligst lijkt om zich erbij neer te leggen en het contact met behandelaar afkapt dan je in zo'n geval weinig doen.quote:
En dat laatste is nou precies mijn punt. Het label an sich zorgt voor een bepaalde mate van zichzelf erbij neerleggen dat het zo is.
Voor mij werkt het niet stigmatiserend. Ik zie mezelf niet als borderliner, maar als een persoon die borderline heeft. Het label heeft mij juist geholpen een goede blik in de spiegel te werpen en te werken aan de persoon die ik ben.quote:
De enige opmerking die ik zou willen maken is dat het stigmatiserend zou kunnen werken.
Ik wist wat er mis met me was en ben van daaruit aan mezelf gaan werken. En ook als ik moeilijke periodes heb die een terugval kunnen veroorzaken weet ik wat ik moet doen, juist doordat het label en de goede behandeling kreeg zodat ik niet terugval.
De behandeling is voor mij juist een heel goed handvat geweest van hoe ik er mee moest omgaan.
En ja je zal soms weleens hebben dat mensen niet begrijpen en er vooroordelen over hebben , maar ik denk dat als ik de diagnose en de behandeling niet had gehad ik er verder van huis ben geweest.
Ik zie het meer als dat ik moeilijkheden heb gehad en ik heb ervoor gekozen om er aan te werken.
Dat het verkrijgen van informatie waar je zelf eigenlijk niet zoveel verstand van hebt, tot een verkeerde beleving van die informatie kan leiden.quote:
En aangezien hulpverleners ook maar mensen zijn met hun eigen communicatieve gebreken, en bovendien de materie vrij complex kan zijn, altijd het gevaar bestaat dat mensen op een verkeerde manier tegen hun eigen problematiek aankijken.
Zou het niet waardevol kunnen zijn om juist ook de dingen in die in het onbewuste zitten op 1 gezonde lijn te krijgen? Je gedrag wordt 7% bewust aangestuurd en 93% (zijn respectievelijk ongeveer de percentages zoals die nu geacht worden, zijn geen bewijzen feiten maar uitgangspunten) en het onbewuste zit bomvol overtuigingen die in de loop van iemands leven zijn opgebouwd. De gedachten en gevoelens zijn daar bijna het uiterste puntje van, het gedrag het aller uiterste; de dingen die aan de oppervlakte komen. Juist met die onbewuste invloeden aan de gang gaan kan helpen van binnenuit een nieuwe manier van omgaan met dingen ontwikkelen omdat het onbewuste verzet (tegen dingen als verlatingsangst, verdriet etc) daarmee vermindert of misschien zelfs wel oplost.quote:
Naar jezelf kijken is wel heel erg moeilijk, de kans is zo enorm groot dat er onbewust bepaalde onbewuste invloeden in de weg blijven zitten. In feite is je doel om de onbewuste invloeden uit te schakelen of te negeren. Op papier lijkt dat een mission impossible, maar in praktijk lukt het gelukkig ook nog wel eens.
Heel mooi dat het voor jou zo heeft gewerkt! Vandaar dat ik zei dat het zou 'kunnen'quote:
[..]
Voor mij werkt het niet stigmatiserend. Ik zie mezelf niet als borderliner, maar als een persoon die borderline heeft. Het label heeft mij juist geholpen een goede blik in de spiegel te werpen en te werken aan de persoon die ik ben.
Ik wist wat er mis met me was en ben van daaruit aan mezelf gaan werken. En ook als ik moeilijke periodes heb die een terugval kunnen veroorzaken weet ik wat ik moet doen, juist doordat het label en de goede behandeling kreeg zodat ik niet terugval.
De behandeling is voor mij juist een heel goed handvat geweest van hoe ik er mee moest omgaan.
En ja je zal soms weleens hebben dat mensen niet begrijpen en er vooroordelen over hebben , maar ik denk dat als ik de diagnose en de behandeling niet had gehad ik er verder van huis ben geweest.
Ik zie het meer als dat ik moeilijkheden heb gehad en ik heb ervoor gekozen om er aan te werken.
Waaruit bestond die behandeling dan ?
Als de informatie juist is, en goed omschreven kan het geen kwaad doen. Meen ik.quote:
[..]
Dat het verkrijgen van informatie waar je zelf eigenlijk niet zoveel verstand van hebt, tot een verkeerde beleving van die informatie kan leiden.
En aangezien hulpverleners ook maar mensen zijn met hun eigen communicatieve gebreken, en bovendien de materie vrij complex kan zijn, altijd het gevaar bestaat dat mensen op een verkeerde manier tegen hun eigen problematiek aankijken.
Dagtherapie die een hele week was, en die was in een groep met mensen die allerlei verschillende psychische klachten hadden.quote:
[..]
Heel mooi dat het voor jou zo heeft gewerkt! Vandaar dat ik zei dat het zou 'kunnen'
Waaruit bestond die behandeling dan ?
Je leerde dan ook meer door interactie met de groep en ook zelf door begeleiding. Het bestond uit doelstellingen leren , structuur opbouwen en ook veel rolspellen over sociale situaties .
Hoe is je zelfvertrouwen daardoor gegroeid ?quote:
[..]
Dagtherapie die een hele week was, en die was in een groep met mensen die allerlei verschillende psychische klachten hadden.
Je leerde dan ook meer door interactie met de groep en ook zelf door begeleiding. Het bestond uit doelstellingen leren , structuur opbouwen en ook veel rolspellen over sociale situaties .
Als, en alsquote:
[..]
Als de informatie juist is, en goed omschreven kan het geen kwaad doen. Meen ik.
Kleinigheidjes hou je toch héquote:
Goed dat het goed gaatquote:
[..]
Dagtherapie die een hele week was, en die was in een groep met mensen die allerlei verschillende psychische klachten hadden.
Je leerde dan ook meer door interactie met de groep en ook zelf door begeleiding. Het bestond uit doelstellingen leren , structuur opbouwen en ook veel rolspellen over sociale situaties .
Is het nu zo dat je dingen onderdrukt of in andere goede banen leidt, wat vroeger tot negatieve gebeurtenissen zou zorgen.
Of zijn de symptomen echt verdwenen?
Die is veel groter geworden , juist omdat ik nu weet dat ik die periode gehad heb en eruitgekomen ben. Ook de tegenslagen kan ik nu veel beter aan zonder in destructieve gewoontes te vallen en dat vergroot je zelfvertrouwen heel erg.quote:
[..]
Hoe is je zelfvertrouwen daardoor gegroeid ?
Ik kan mezelf nu corrigeren, bepaalde gedachtes heb ik totaal niet meer, zoals dus zelfmoordgedachtes ben ik door de therapie eigenlijk van afgestapt . Bepaalde symptonen zoals een kort lontje heb ik nog wel maar ik kan mezelf daarin dus leren minder impulsief te reageren en ook mezelf en de kijk op de situatie corrigeren.quote:
[..]
Goed dat het goed gaat
Is het nu zo dat je dingen onderdrukt of in andere goede banen leidt, wat vroeger tot negatieve gebeurtenissen zou zorgen.
Of zijn de symptomen echt verdwenen?
Dat is meer door van mezelf dus aan leren de situatie van een afstandje te bekijken of het rationeel is of niet en dat helpt ook al een heleboel.
Kan me zelfs herinneren dat je een jaartje geleden nog een korter lontje had...quote:
[..]
Ik kan mezelf nu corrigeren, bepaalde gedachtes heb ik totaal niet meer, zoals dus zelfmoordgedachtes ben ik door de therapie eigenlijk van afgestapt . Bepaalde symptonen zoals een kort lontje heb ik nog wel maar ik kan mezelf daarin dus leren minder impulsief te reageren en ook mezelf en de kijk op de situatie corrigeren.
Dat is meer door van mezelf dus aan leren de situatie van een afstandje te bekijken of het rationeel is of niet en dat helpt ook al een heleboel.
Serieus, mijn complimenten fjb
bedanktquote:Op woensdag 18 januari 2012 12:47 schreef Wanderingwhy het volgende:
[..]
Kan me zelfs herinneren dat je een jaartje geleden nog een korter lontje had...
Serieus, mijn complimenten fjb
Ik zou niet willen dat de behandeling van borderline alleen kritiekloos benaderd mag worden. Kritiek vanuit andere invalshoeken dan de therapeutische praktijk lijkt mij gezond. Het is aan de orde in dit topic omdat TS zelf kritiek heeft op deze praktijk.quote:
Overigens laat je het trouwens heel erg over wetenschappelijk gedoe hebben en helemaal niet over de stoornis waar je waarschijnlijk ook niet genoeg vanaf weet . Dat is best hoor maar het word storend in deze discussie die over ging en over de behandeling.
Ik mis kennis en ik heb andere kennis. Uit de kennis die ik wel heb, weet ik 1) dat theorie niet samenvalt met het irrelevante en het domme en 2) dat praktijk mensen vaak weinig theoretische ervaring hebben. Theoretische ervaring is ervaring met het nadenken over theoretische modellen zoals theoretici dat doen. Niet theoretici roepen vaak uit hoe dom het theoretische is, maar zij weten daar zelf te weinig vanaf. Een praktische benadering is nodig, maar kent zelf ook grote valkuilen. Want iedereen theoretiseert, maar praktijk mensen zijn daarin te onkritisch / goedgelovig.quote:
[..]
En hier laat je (voor de zoveelste keer) zien dat jij er geen ervaring mee hebt en alles puur theoretisch bekijkt (als wat als jij je daar prettig bij voelt helemaal prima is, het bevestigd alleen dat je bepaalde kennis mist).
Dat betekent dat de nare ervaringen van de borderliner en zijn gevoeligheden slechts worden gezien als storend. Ze zijn volgens mij ook verdiepend. De problemen van borderliner vertellen een verhaal over de waarde van menselijk contact. Ik vind sociale intelligente borderliners mooie mensen, juist omdat zij dit beter kunnen aanvoelen.quote:Behandelaar zal zich niet moeten inleven, dat is nergens voor nodig, de behandelaar moet alleen kennis en inzicht genoeg hebben om te begrijpen in welk proces iemand zit, wat er bij diegene speelt en hoe dat zich bij diegene uit. Dat is professioneel bezig zijn; betrokken zijn, benodigde (passende!) steun geven en bij zichzelf blijven.
Hij kan daar als buitenstaander tegenaan kijken, maar dat maakt het nog niet objectief.quote:
[..]
Een persoon die er zelf in zit heeft bijv een bepaalde houding tegenover de problematiek en kan zichzelf veroordelen en omlaag halen om hoe het gaat. De behandelaar heeft kennis en inzicht van de processen die er spelen en kan daar objectief (dus zonder oordeel) naar kijken en handvaten aanbieden over het hoe daarmee om te gaan.
Dat de behandelaar daar geen oog voor heeft, omdat hij alleen de borderliner vrij wilt maken belemmerend gedrag, vind ik beperkend. Dat kan beter voor die medische problemen, waarbij de medicus op objectieve gronden de behandeling kan uitvoeren, zonder inbreng van de patient. Bij borderlines vind ik dat vaak niet het geval. Als de behandelde zijn belevingswereld wil inbrengen en dat wil gebruiken om het behandeldplan mede vorm te geven, dan is belangrijk voor zijn veiligheid, menswaardigheid en autonomie. Het hangt er wel vanaf inhoeverre de borderliner daarvoor de benodigde talenten heeft. Als een borderliner moet leren keuzes te maken, los van de psychische mechanismen die hem bepalen, dan kan hij dat ook oefenen bij het gezamelijk invullen/vormgeven en evalueren van het behandelplan.quote:Het verhaal (en daarmee zichzelf) volledig begrijpen is iets wat voor behandelde van belang is, om te kunnen behandelen is dat voor een behandelaar geen voorwaarde. Daarnaast is het onmogelijk om te weten hoe het is om een ander te zijn of om te weten hoe het voor een ander was om een bepaald iets mee te maken, dat is voor iets als oprecht meeleven ook nooit een criteria; dat is iets wat vanuit gevoel komt.
De ervaringen van de borderliner zijn grotendeel te zien als een normaal leerproces, dat te eenzijdig/ongewoon is geweest om aan te sluiten bij de normale gang van zaken (inadequaat). De ervaringen zijn niet ongeldig, maar onvolledig/uitzonderlijk. Maar iedereen kampt in een zekere mate met dat probleem.
Als Pulzzar vind dat zij zich onvoldoende gezien voelt door haar behandelaar, dan begrijp ik dat en maakt ze volgens mij mij een belangrijk punt. Het laat zich te makkelijk wegzetten als een borderliner symptoom.
Het meisje in de video is een goed voorbeeld. Ik vind het triest voor haar en ga het hier eens voor haar opnemen. Zij voelt zich teleurgesteld en belazerd en geeft daar op een emotionele manier uitdrukking aan. Hij reageert volsterkt ongevoelig. Een groot contrast. Naar de jongen luisterend geef ik haar niet onmiddelijk ongelijk. Want het kan hem inderdaad geen ruk schelen.quote:
Ik hoop iig niet dat ze allemaal zoals dit meisje in deze video zijn...
Lijkt me danig vervelend.
Het gesprek staat in het teken van haar toestand van stress. Zij wil iets afdwingen op een onsuccesvolle / zinloze wijze (inadequaat). Dat is haar fout en mogelijk de oorzaak waarom hij zover gekomen is, dat hij volledig afstand neemt. De geschiedenis ken ik niet. Op zichzelf beschouwd, toont het filmpje slechts één situatie. De jongen had ook anders kunnen reageren op haar stress. Namelijk door met haar de verbinding te zoeken, omdat zij dat zeker wil. Van daaruit kan hij het bespreekbaar maken, werken aan een betere communicatie / verstandhouding en het ombuigen naar goede ervaringen. De jongen reageert mijns inziens te onverschillig en bot. Ervaringen met confrontatie en afwijzing hebben borderliners al genoeg. Hij kan ook zeggen dat hij het afbreekt, omdat hij er niets mee kan aanvangen, maar dat hij het tevens rot vindt voor haar.
Omdat mensen elkaar slecht kunnen behandelen (de bron van veel problemen), is het ook redelijk dat mensen proberen elkaar goed te behandelen (de oplossing van veel problemen).
Dat zijn allemaal aannames en ervaringen van jou kant, verre van objectief dus (mocht dat voor jou een criteria zijn waar je waarde aan hecht).quote:
Ik mis kennis en ik heb andere kennis. Uit de kennis die ik wel heb, weet ik 1) dat theorie niet samenvalt met het irrelevante en het domme en 2) dat praktijk mensen vaak weinig theoretische ervaring hebben. Theoretische ervaring is ervaring met het nadenken over theoretische modellen zoals theoretici dat doen. Niet theoretici roepen vaak uit hoe dom het theoretische is, maar zij weten daar zelf te weinig vanaf. Een praktische benadering is nodig, maar kent zelf ook grote valkuilen. Want iedereen theoretiseert, maar praktijk mensen zijn daarin te onkritisch / goedgelovig.
Er wordt door de behandelaar niks gezien als storend, alles is zoals het is en alles mag er zijn en alles wat naar voren komt verdient aandacht.quote:Dat betekent dat de nare ervaringen van de borderliner en zijn gevoeligheden slechts worden gezien als storend.
Hoe krijg je het voor elkaar om te zeggen ''Dat betekent dat de nare ervaringen van de borderliner en zijn gevoeligheden slechts worden gezien als storend'' terwijl dat nergens gezegd wordt?
Je trekt hier een conclusie die niet alleen niet klopt, maar ook nog eens nergens op gebaseerd is.
Dat zijn ze zeker, dat lijkt mij niet meer dan logisch. Jij haalt dat nu alleen aan omdat je de conclusie trok dat bepaalde dingen als storend zouden worden gezien terwijl daar helemaal geen sprake van is.quote:Ze zijn volgens mij ook verdiepend. De problemen van borderliner vertellen een verhaal over de waarde van menselijk contact.
Nee, maar het is wel een kwestie van overzicht houden wat iemand die midden in een heftige emotionele reactie zit niet heeft. De behandelde zit er kwa ervaring midden in, de behandelaar ziet het gebeuren en weet wat er speelt, ook dat het weer voorbij gaat bijv.quote:Hij kan daar als buitenstaander tegenaan kijken, maar dat maakt het nog niet objectief.
Je trekt wederom een conclusie die niet klopt maar ook weer nergens op gebaseerd is, wie heeft het over geen oog voor hebben? Waar haal je dat vandaan?quote:Dat de behandelaar daar geen oog voor heeft, omdat hij alleen de borderliner vrij wilt maken belemmerend gedrag, vind ik beperkend.
Het is de taak van de behandelaar om het te begrijpen en hoe ermee om te gaan, zelf ervaring ermee hebben is prima maar dat wil niet zeggen dat je precies kan weten hoe het voor een ander is; jij bent die ander namelijk niet.
Dit zijn mijn inziens hele kloppende dingen die je typt, jammer alleen dat je de alinea begint vanuit een getrokken conclusie die niet klopt.quote:Dat kan beter voor die medische problemen, waarbij de medicus op objectieve gronden de behandeling kan uitvoeren, zonder inbreng van de patient. Bij borderlines vind ik dat vaak niet het geval. Als de behandelde zijn belevingswereld wil inbrengen en dat wil gebruiken om het behandeldplan mede vorm te geven, dan is belangrijk voor zijn veiligheid, menswaardigheid en autonomie. Het hangt er wel vanaf inhoeverre de borderliner daarvoor de benodigde talenten heeft. Als een borderliner moet leren keuzes te maken, los van de psychische mechanismen die hem bepalen, dan kan hij dat ook oefenen bij het gezamelijk invullen/vormgeven en evalueren van het behandelplan.
Die conclusie trek jij, misschien is het de 100ste keer dat het zo gebeurt en weet die jongen van ellende niet meer wat hij ermee aan moet.quote:Het meisje in de video is een goed voorbeeld. Ik vind het triest voor haar en ga het hier eens voor haar opnemen. Zij voelt zich teleurgesteld en belazerd en geeft daar op een emotionele manier uitdrukking aan. Hij reageert volsterkt ongevoelig. Een groot contrast. Naar de jongen luisterend geef ik haar niet onmiddelijk ongelijk. Want het kan hem inderdaad geen ruk schelen.
Dan redeneer je alsof de reactie wordt bepaald door iets wat in het heden gebeurt, en dat hoeft niet zo te zijn, als er verdrongen verdriet geraakt wordt en de reactie daarop vanuit haar onbewuste komt dan kan niemand (behalve zij als ze dat leert) daar iets aan veranderen. Tuurlijk hij kan weer de aandacht geven waarvan zij gelooft dat die nodig is maar dat is een doekje tegen het bloeden en doet uiteindelijk niks tegen de werkelijke wond.quote:Het gesprek staat in het teken van haar toestand van stress. Zij wil iets afdwingen op een onsuccesvolle / zinloze wijze (inadequaat). Dat is haar fout en mogelijk de oorzaak waarom hij zover gekomen is, dat hij volledig afstand neemt. De geschiedenis ken ik niet. Op zichzelf beschouwd, toont het filmpje slechts één situatie. De jongen had ook anders kunnen reageren op haar stress. Namelijk door met haar de verbinding te zoeken, omdat zij dat zeker wil. Van daaruit kan hij het bespreekbaar maken, werken aan een betere communicatie / verstandhouding en het ombuigen naar goede ervaringen. De jongen reageert mijns inziens te onverschillig en bot. Ervaringen met confrontatie en afwijzing hebben borderliners al genoeg. Hij kan ook zeggen dat hij het afbreekt, omdat hij er niets mee kan aanvangen, maar dat hij het tevens rot vindt voor haar.
Niemand kan in het heden iets doen om verdriet uit het verleden weg te nemen.
Met alle respect, reageer zoals je wil maar als je dingen post wat niet meer zijn dan verkeerde conclusies dan is de lol er op een gegeven moment wel af, je denkt zo zwart/wit dat het 75% reageren is op dingen die je zegt maar niet kloppen. Wat mij betreft mijn laatste reactie daarop.
Ik kijk naar de filosofie. Dat is ook uit de levenservaringen van mensen voortgekomen. Filosofieen die zo worden geformuleerd berusten vaak op de ervaringen van velen door de eeuwen heen. Toch is de filosofie geen plaats waar de juiste zienswijzen voorhanden zijn. Het is eerder een bende, want er tal van strijdige voorstellingen van zaken en er is veel scepsis over al dat gefilosofeer. Jouw psychisch dynamische model is in het licht daarvan ook niet gevrijwaard van deze scepsis.quote:
[..]
Dat zijn allemaal aannames en ervaringen van jou kant, verre van objectief dus (mocht dat voor jou een criteria zijn waar je waarde aan hecht).
TS formuleert zelf meerdere malen de klacht dat de therapie te objectief is en geen aandacht heeft voor de achterliggende ervaringen. Dus het lijkt mij onterecht als jij stelt dat niemand dat beweerd. Je beweerd in reaktie op mij: "Behandelaar zal zich niet moeten inleven, dat is nergens voor nodig". Zonder deze inleving in iemands ervaringen, gedachten- en belevingswereld is er alleen inadequaat gedrag.quote:Er wordt door de behandelaar niks gezien als storend, alles is zoals het is en alles mag er zijn en alles wat naar voren komt verdient aandacht.
Hoe krijg je het voor elkaar om te zeggen ''Dat betekent dat de nare ervaringen van de borderliner en zijn gevoeligheden slechts worden gezien als storend'' terwijl dat nergens gezegd wordt?
Je trekt hier een conclusie die niet alleen niet klopt, maar ook nog eens nergens op gebaseerd is.
Dat zijn ze zeker, dat lijkt mij niet meer dan logisch. Jij haalt dat nu alleen aan omdat je de conclusie trok dat bepaalde dingen als storend zouden worden gezien terwijl daar helemaal geen sprake van is.
Dat is de toegevoegde waarde van degene die er van buitenaf tegenaan kijkt (naast het gezichtspunt van de behandelde die het van binnenuit beleeft).quote:Nee, maar het is wel een kwestie van overzicht houden wat iemand die midden in een heftige emotionele reactie zit niet heeft. De behandelde zit er kwa ervaring midden in, de behandelaar ziet het gebeuren en weet wat er speelt, ook dat het weer voorbij gaat bijv.
Je trekt wederom een conclusie die niet klopt maar ook weer nergens op gebaseerd is, wie heeft het over geen oog voor hebben? Waar haal je dat vandaan?
Het is de taak van de behandelaar om het te begrijpen en hoe ermee om te gaan, zelf ervaring ermee hebben is prima maar dat wil niet zeggen dat je precies kan weten hoe het voor een ander is; jij bent die ander namelijk niet.
Toch beweer jij telkens dat de behandelaar die buitenaf naar de behandelde kijkt, daaraan genoeg heeft gezien zijn kennis en ervaring.quote:Dit zijn mijn inziens hele kloppende dingen die je typt, jammer alleen dat je de alinea begint vanuit een getrokken conclusie die niet klopt.
Dat is wat ik daarna ook opmerk.quote:Die conclusie trek jij, misschien is het de 100ste keer dat het zo gebeurt en weet die jongen van ellende niet meer wat hij ermee aan moet.
Nee, ik stel juist dat ik de voorgeschiedenis niet ken en het daarom noodgedwongen bespeekt als een losse situatie.quote:Dan redeneer je alsof de reactie wordt bepaald door iets wat in het heden gebeurt, en dat hoeft niet zo te zijn, als er verdrongen verdriet geraakt wordt en de reactie daarop vanuit haar onbewuste komt dan kan niemand (behalve zij als ze dat leert) daar iets aan veranderen. Tuurlijk hij kan weer de aandacht geven waarvan zij gelooft dat die nodig is maar dat is een doekje tegen het bloeden en doet uiteindelijk niks tegen de werkelijke wond.
Dat kan wel: eind goed, al goed. Als in het heden een situatie bereikt wordt waar iemand gelukkig mee is, dan worden ervaringen uit het verleden anders beoordeeld (namelijk als onvermijdelijk verbonden met de persoon die uiteindelijk geworden bent).quote:Niemand kan in het heden iets doen om verdriet uit het verleden weg te nemen.
Het valt mij op dat je snel reageert, zonder mijn posten goed te lezen en je kritiek vaak onterecht is. Je schiet in de verdediging.quote:Met alle respect, reageer zoals je wil maar als je dingen post wat niet meer zijn dan verkeerde conclusies dan is de lol er op een gegeven moment wel af, je denkt zo zwart/wit dat het 75% reageren is op dingen die je zegt maar niet kloppen. Wat mij betreft mijn laatste reactie daarop.
Wat ik bedoel is dat het geen voorwaarde hoeft te zijn, en juist wanneer iemand einde raad is of in paniek kan het handig zijn om als behandelaar wel kalm te blijven terwijl je hetgeen begrijpt wat paniek veroorzaakt.quote:
Je beweerd in reaktie op mij: "Behandelaar zal zich niet moeten inleven, dat is nergens voor nodig".
Er is een groot verschil tussen inleven en meeleven, inleven zal niet altijd (geheel) kunnen (we hebben niet meegemaakt wat de anders heeft meegemaakt en we zijn de ander niet) meeleven wel, en dat geeft ook vertrouwen wanneer het oprecht is.
Er is veel meer dan dat, er is bijv ook weten om te gaan met de gedachtes, gevoelens en gedrag en daar de juiste sturing op de moeilijke momenten, dat kan komen van kennis van eigen ervaringen of kennis van het meerdere keren bij iemand te hebben meegemaakt.quote:Zonder deze inleving in iemands ervaringen, gedachten- en belevingswereld is er alleen inadequaat gedrag.
Ja, want ik denk dat je moet begrijpen dat je niet alleen de persoon maar ook diegene zijn psychisch systeem in behandeling hebt. Iemand kan iets willen waar onbewust nog veel weerstand voor is, de persoon kent en weet niet beter, als behandelaar heb je daar overzicht over, dat is kennis die je dan toepast.quote:Toch beweer jij telkens dat de behandelaar die buitenaf naar de behandelde kijkt, daaraan genoeg heeft gezien zijn kennis en ervaring.
Nee, en dat mag best stellig van mij genoemd worden maar je kan nooit verdriet en pijnlijk uit het verleden helen door daar in het heden iets mee te doen, want zo zitten onze hersenen gewoon niet in elkaar en dat nastreven is een gebed zonder einde. Het is ook niet iets om vanaf te willen want dat zou zijn dat je van een deel van jezelf af wil, het is er om te begrijpen en te voelen. Je kan wel een punt bereiken waarop je dat oude gevoel volledig leert toelaten (op een manier die ten tijde dat het werkelijk gebeurde niet kon) zodat het kan worden opgeslagen als iets wat vroeger bedreigend was en niet meer, dat is een belangrijk deel van jezelf helen, figuur maar ook letterlijk fysiologisch in je hersenen wat allerlei gunstige gevolgen heeft.quote:Dat kan wel: eind goed, al goed. Als in het heden een situatie bereikt wordt waar iemand gelukkig mee is, dan worden ervaringen uit het verleden anders beoordeeld (namelijk als onvermijdelijk verbonden met de persoon die uiteindelijk geworden bent).
Hoi Former,quote:
Deelnemer vanaf nu reageer ik niet meer in dit topic op je want je loopt me volledig te frustreren met een heleboel uitspraken en ik zou het heel erg waarderen als je in dit topic niet meer op mij reageert..
Het was mijn voorlopig laatste post in dit topic, dus dat is opgelost. Ik weet dat je niets ophebt met mijn abstracte theoretische posten en dat je vindt dat ik de plank volledig misslaat. Daarvan acte. Laat je niet frustreren door mensen met een andere insteek, er kunnen / zullen nog allerlei kwesties in dit topic aan de orde komen, die voor jou boeiender / relevanter zijn
.Het is voor mij inderdaad een beetje de theorie/ praktijk die wat botst, juist omdat ik de praktijkervaring heb gehad en dat botst dan een beetje . Ik heb te veel inside information zeg maar wat moeilijk dus allerlei theorieen moeilijk maakt. Bedankt dat je dat begrijptquote:
[..]
Hoi Former,
Het was mijn voorlopig laatste post in dit topic, dus dat is opgelost. Ik weet dat je niets ophebt met mijn abstracte theoretische posten en dat je vindt dat ik de plank volledig misslaat. Daarvan acte. Laat je niet frustreren door mensen met een andere insteek, er kunnen / zullen nog allerlei kwesties over het topic aan de orde komen, die voor jou boeiender / relevanter zijn
Dit vind ik op mijn beurt dan weer erg jammer.quote:
[..]
Hoi Former,
Het was mijn voorlopig laatste post in dit topic, dus dat is opgelost. Ik weet dat je niets ophebt met mijn abstracte theoretische posten en dat je vindt dat ik de plank volledig misslaat. Daarvan acte. Laat je niet frustreren door mensen met een andere insteek, er kunnen / zullen nog allerlei kwesties over het topic aan de orde komen, die voor jou boeiender / relevanter zijn
Dit is open forum en iedereen is welkom. Daarbij heb ik jouw bijdrages wel kunnen waarderen
(en heb ik veelal de tijd en soms de energie niet om te reageren op bepaalde posts).
Trouwens Deelnemer is ook een oude bekende en we botsten wel vaker op dat gebied en ik wilde het voor mezelf niet dat een gebed zonder einde werd.
Het zou jammer zijn als Deelnemer niet meer meepraatte. Wie zijn teksten niet verteren kan, kan ze toch gewoon bij voorbaat negeren ipv hem een pleister op de mond te plakken? Wel is het dan nuttig om te laten weten dat je te veel problemen met zijn bijdragen hebt en er daarom niet meer verder op in gaat.
Een behandelaar die zich inleeft in de cliënt, moet goed opletten dat hij niet gaat invullen voor de clieënt. Lang geleden was ik bij een klassiek homeopathisch arts en die zoekt niet naar bepaalde ziektes, maar naar het homeopatische type dat je bent en welk versterkend middel je daarvoor krijgen moet.
Hij was alles aan in het invullen voor me. Nare ziekte gehad => hij leed de grootste pijnen die ik helemaal niet gehad heb. Tentamen gehaald => hij vierde al vast het feestje dat ik niet voor een vrij onbelangrijk tentamen gevierd heb. Na de zoveelste ontkenning (en het werd dus steeds moeilijker om zijn overhaast reageren te ontkennen) voelde hij zich nogal belachelijk en werd daardoor aggressief.
Voor een borderliner moet zo'n situatie een nachtmerrie zijn. Het is belachelijk dat je een dienstverlener terug moet begeleiden naar een normale situatie.
Meeleven is helemaal uit den boze, dan raakt hij zelf totaal het overzicht en de verhoudingen kwijt.
Inleven op neutralere manieren is inderdaad belangrijk: begrijpen dat gewone acties terecht als moeilijk beschouwd worden en dat gewone reacties zomaar als aanvallend ervaren kunnen zijn. Die zaken begrijpen en weten dat juist daarom therapie nodig is.
quote:
[..]
Goed dat het goed gaat
Is het nu zo dat je dingen onderdrukt of in andere goede banen leidt, wat vroeger tot negatieve gebeurtenissen zou zorgen.
Of zijn de symptomen echt verdwenen?
Cool nogmaals dat het goed gaatquote:
[..]
Ik kan mezelf nu corrigeren, bepaalde gedachtes heb ik totaal niet meer, zoals dus zelfmoordgedachtes ben ik door de therapie eigenlijk van afgestapt . Bepaalde symptonen zoals een kort lontje heb ik nog wel maar ik kan mezelf daarin dus leren minder impulsief te reageren en ook mezelf en de kijk op de situatie corrigeren.
Dat is meer door van mezelf dus aan leren de situatie van een afstandje te bekijken of het rationeel is of niet en dat helpt ook al een heleboel.
Dit vroeg ik omdat ik ooit iemand kende, waarvan ik nooit zeker wist of ze iets in bedwang hield. Of dat ze echt een persoonlijkheidsverandering had ondergaan (ze was ook in therapie)
Maar heb je dan als je vanuit het onbewuste handelt, b.v. als je wat biertjes hebt gedronken dat sommige dingen toch bovenkomen?
Nee, juist omdat ik nu aan de issues werk en ze niet ontvlucht . En het is niet iets in bedwang houden het is jezelf aan leren anders naar de situatie te kijken. En mocht ik echt er doorheen zijn juist dus de avondjes uit even overslaan omdat je dan juist in alcohol kan vluchten en het er juist dubbel en dwars uitkomt.quote:
[..]
[..]
Cool nogmaals dat het goed gaat
Dit vroeg ik omdat ik ooit iemand kende, waarvan ik nooit zeker wist of ze iets in bedwang hield. Of dat ze echt een persoonlijkheidsverandering had ondergaan (ze was ook in therapie)
Maar heb je dan als je vanuit het onbewuste handelt, b.v. als je wat biertjes hebt gedronken dat sommige dingen toch bovenkomen?
Voor mij is nu dus gebleken dat ik medicatie nodig heb, en dat psychotherapie en aan mezelf werken niet genoeg is: mijn therapeut was erg tevreden en ik ook, maar als mijn gevoelens weer de vrije loop krijgen raak ik er zodanig door overspoeld dat het misgaat. Ik krijg dan echt een soort van onweer in mijn hoofd en lichaam, hartkloppingen etc., en mezelf kalmeren lukt dan nauwelijks. Dat is erg frustrerend, geloof me.
Verder weet ik maar al te goed hoe naar het is om een relatie met een 'echte' borderliner te hebben die juist niks aan zijn probleem wil doen, het ontkent en blijft vluchten in drank en drugs. En daarbij uiteraard jou altijd de schuld overal van geeft en je niet vertrouwt :-( Ik begrijp het dus zeker wel, die overspoelende emotie, maar ik vind wel dat je de verantwoordelijkheid moet nemen om hulp te zoeken. Psychotherapie zal je iig inzicht in jezelf geven, en medicijnen kunnen je net dat steuntje in de rug geven. Mét medicatie gaat het met mij behoorlijk goed iig!
Ik heb de rest van de reacties even niet gelezen, maar zag alleen deze:quote:
Ik vind het overigens wel raar dat de behandeling stop wordt gezet als je jezelf herhaaldelijk snijdt, ze zetten de behandeling voor longkanker toch ook niet stop als je herhaaldelijk hoest?
Soms stopt een behandeling dan omdat het niet in een bepaalde setting past. Soms heeft een therapeut bepaalde specialisatie en gaat snijden dan "buiten z'n boekje". Mij lijkt wel dat je dan je client nog helpt zoeken naar een passende therapeut die je wel verder kan helpen..
Helaas gebeurt dat in de praktijk niet altijd. Dat wordt dan een doorverwijsbriefje naar Altrecht of de GGZ en vervolgens zit de persoon weer verwikkeld in lange wachtlijsten en kastje-naar-de-muur-toestanden.quote:
Mij lijkt wel dat je dan je client nog helpt zoeken naar een passende therapeut die je wel verder kan helpen..