'Heb' je een stoornis of omschrijft de stoornis wie je bent?

quote:

Op maandag 20 februari 2012 12:25 schreef eldodo het volgende:

[..]

Ja, heb de afleveringen gezien. Het klopt dat stress een grote bemiddelende rol speelt tussen genen en ontwikkeling van geestelijke problemen. De genetische erfenis van een individu kan hem meer of minder kwetsbaar maken voor omgevingsfactoren (diathesis-stress model). De geestelijke en neurologische ontwikkeling op jonge leeftijd draagt ook bij aan kwetsbaarheid of weerbaarheid op latere leeftijd.

Een onderzoeksproject over omgevingsfactoren in de jeugd en invloed op latere gezondheid is de ACE studie.

Precies, dus de oplossing ligt in de omgeving en niet bij de genen ?

Maar ala, als je beide bestudeerd kun je veel leren over de mens an sich. Maar niet raar staan te kijken als we over enkele decennia compleet overhauled zijn ?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 19 februari 2012 17:31 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Studie is alweer wat jaartjes geleden. Ik heb helemaal moeten stoppen want studeren lukte helemaal niet. Ik kon niet omgaan met het hele student zijn. Op school ging het allemaal nog wel omdat het daar nogal voorgekauwd werd.
M'n thuissituatie hielp ook totaal niet mee.
Ik heb niks aan dat VWO papiertje gehad, kan er net zo goed m'n kont mee afvegen.

Ik heb nog geprobeerd werk te vinden maar in plaats daarvan werd ik opgenomen en stroomde de wajong in.

Nee, aan dat autisme heb je echt helemaal niks. Het is gewoon een rotziekte.

Ik heb eigenlijk pas een leven op kunnen bouwen omdat ik op m'n 27e eindelijk eigen woonruimte kon vinden (anti-kraak nog wel) en zelfs dan gingen dingen niet omdat ik niet kan omgaan met praktische problemen.

Tel daar bovenop m'n angstklachten en depressieve klachten en je hebt een recipe for disaster, ongeacht intelligentie.
Dat was er allemaal niet bij gekomen als ik dat autisme niet had gehad. Nu moet ik dus zien om te gaan met zowel dat autisme alsook die angstklachten en depressieve klachten.
Wat ook zo'n leuk ding is van autisme:Ik weet gewoon niet hoe om te gaan met dat passieve wat je hebt met autisme (niet-autisten zullen vast moeite hebben dat te begrijpen). Soms ben ik zo passief (omdat ik niet weet wat ik moet doen), dan voel ik me net een randdebiel.

Pas nu (ik ben alweer 33) zit er eindelijk weer beweging naar boven, maar ik moet echt weer bij nul beginnen.

Ja, een lekker leventje heb ik gehad tot nu toe.

Zo, heb nu denk ik wel weer effe genoeg gal gespuwd

Af en toe gal spuwen is heel gezond! Frustrerend dat je niks aan je vwo-diploma gehad hebt. Behalve misschien een bevestiging aan jezelf dat je bovengemiddeld goed kan leren. Maar als het geen (geslaagde) vervolgstudie oplevert of werk, kan ik me voorstellen dat je het diploma als nutteloos ervaart. Is ook zonde, een vwo diploma is een hele basis voor een interessant beroep. Alleen het autisme zit in de weg.

Op kamers wonen klinkt aan de ene kant wel aantrekkelijk voor iemand met autisme (je kan, als je het nodig hebt, makkelijker even op jezelf zijn.) Maar ja, je komt natuurlijk ook voor onverwachte dingen te staan die je dan zelf op moet lossen.

Dat passieve is begrijpelijk, ook voor niet-autisten wel. Als je niet weet waar je moet beginnen om iets aan te pakken dan doe je dus maar niks. Maar ja, dan krijg je na een tijdje wel zo'n gevoel van: "een dag verder en ik heb nog niks gedaan"

Gelukkig dat het nu weer wat beter gaat allemaal (met kleine stappen dan)

Tja, net zoals een gebroken been ook gewoon een gedetailleerdere beschrijving is van je lichaam. Wat moeten we met deze waarneming?

Daar heb je niets aan inderdaad.

Waar je wel wat aan kan hebben is bv jezelf persoonlijk gaan inzetten voor bv autisme ?
Of op een andere manier jezelf dienstbaar maken. VWO geeft aan dat je algemeen goed ontwikkeld bent, daar kun je vast iets mee.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 13:28 schreef pietkanarie het volgende:

[..]

Af en toe gal spuwen is heel gezond! Frustrerend dat je niks aan je vwo-diploma gehad hebt. Behalve misschien een bevestiging aan jezelf dat je bovengemiddeld goed kan leren. Maar als het geen (geslaagde) vervolgstudie oplevert of werk, kan ik me voorstellen dat je het diploma als nutteloos ervaart. Is ook zonde, een vwo diploma is een hele basis voor een interessant beroep. Alleen het autisme zit in de weg.

Op kamers wonen klinkt aan de ene kant wel aantrekkelijk voor iemand met autisme (je kan, als je het nodig hebt, makkelijker even op jezelf zijn.) Maar ja, je komt natuurlijk ook voor onverwachte dingen te staan die je dan zelf op moet lossen.

Dat passieve is begrijpelijk, ook voor niet-autisten wel. Als je niet weet waar je moet beginnen om iets aan te pakken dan doe je dus maar niks. Maar ja, dan krijg je na een tijdje wel zo'n gevoel van: "een dag verder en ik heb nog niks gedaan"

Gelukkig dat het nu weer wat beter gaat allemaal (met kleine stappen dan)

Heb je berichtje 3x gelezen, bedankt voor je opbeurende woorden.

Ik ben van mezelf altijd al optimistisch ingesteld en ben echt niet dom, maar dat autisme houdt mij in dit geval gewoon tegen. En dat is erg jammer.

Dat autisme dringt echt door in alle facetten van je leven. Ik ben zo anders dan bijvoorbeeld mijn vader (die is niet autistisch) maar wil wel dezelfde dingen doen. Alleen dat is me nooit gelukt, vanwege dat autisme weer.

Nu moet ik helemaal van begin af aan beginnen, compleet met huishoudschema's en zo. Zelfs vrijwilligerswerk is voor mij nu nog een brug te ver. Ik kan wel zeggen dat ik aardig ver heen ben.

Maar gelukkig ben ik wel goed bezig, zei het dat het me wel geweldig veel moeite kost.
Ik probeer elke dag de deur uit te gaan, wat niet altijd lukt.

Autisme is alles-doordringend, anders dan bijvoorbeeld bij ADHD. Dan ben je tenminste nog jezelf en er is goeie medicatie voor. Je eigenlijke "ik" (dus zonder autisme) is maar een schim van gedachtes van wat je had kunnen zijn, als je autisme niet had gehad.

Wat dat aangaat doet het labeltje "autisme" nog te weinig. Bij een gebroken been kun je niet meer lopen, maar je bent tenminste nog jezelf.
Autisme verandert je hele persoonlijkheid.

Het is dermate overheersend dat ik wel kan zeggen dat 90% van m'n karakter, feitelijk autisme is. De overige 10% is de rest, dat wat je daadwerkelijk bent.

Het is bijna niet te doen om als iemand met autisme "normaal" te zijn. Voor mij niet in elk geval.
Als ik dat wist, had ik dat allang al gedaan

Welke versie heb je ? Want ik vind je verhaal wel erg ingesteld op je negatieve aspecten van jezelf en je stoornis.

Hier een inspirerend verhaal voor jouw van mij.

[youtube[/youtube]

quote:

Op maandag 20 februari 2012 14:12 schreef Gertje-Plongers het volgende:
Welke versie heb je ? Want ik vind je verhaal wel erg ingesteld op je negatieve aspecten van jezelf en je stoornis.

Hier een inspirerend verhaal voor jouw van mij.

[youtube

Whats your calling?

[/youtube]

Ik heb eerlijk gezegd ook niet zoveel positiefs te melden over m'n leven. Autisme is dan ook voornamelijk negatief
Ik heb Asperger, tenminste dat is het etiketje dat op me is geplakt.

Ik heb tenminste wel m'n VWO papiertje gehaald terwijl ik 40% van de lesuren heb gespijbeld en ik heb mezelf computers leren bouwen door oude computers van de straat te rapen, die uit elkaar te halen en te bestuderen.
Verder heb ik wel positieve karaktereigenschappen. Ik ben eerlijk, open en direct. Ik kan luisteren (of doen alsof ) en heb vrij snel door wanneer iemand niet te vertrouwen is.

Ik heb enkele korte relaties gehad, die kort waren omdat ik m'n partners niet goed begreep...dankzij dat autisme weer.
Ik ben echt geen klootzak of zo, aan m'n bedoelingen heeft het nooit gelegen, die waren altijd goed.

En er is meer (jaja), doordat mensen met autisme tegenwoordig zo vaak de boot mislopen, lopen ze vaak ook nog andere averij op van psychische aard.

Autisme is vooral negatief. Ding is dat niet-autisten verder niet veel moeite hebben met autisten, omdat autisten over het algemeen recht-door-zee-types zijn. Mocht het toch niet boteren (als niet-autist) met een autist, dan is het makkelijk om ergens in het eigen sociale netwerk vervanging te vinden. Een autist kan dat ook weer niet. Die blijven vaak hangen bij enkele mensen (meestal familie, soms 1 of 2 vrienden oid).

Het meest positieve aan autisme is denk ik wel dat ze minder snel geneigd zijn bijvoorbeeld anderen te manipuleren. Ze kunnen het toch niet.

Om terug te komen op de vraag van maanvis, bij autisme omschrijft de stoornis wie je bent.

Ik zal later het filmpje even kijken, ik moet nu de deur uit

Ik reageer later even op je bericht. Tot later.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 13:08 schreef Gertje-Plongers het volgende:

[..]

Precies, dus de oplossing ligt in de omgeving en niet bij de genen ?

Maar ala, als je beide bestudeerd kun je veel leren over de mens an sich. Maar niet raar staan te kijken als we over enkele decennia compleet overhauled zijn ?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ja, oplossing moet wel bij de omgeving liggen, want je kunt niet zomaar je DNA veranderen. Het gaat waarschijnlijk nog erg lang duren voordat we een beetje compleet beeld hebben welke gen varianten betrokken zijn bij geestelijke problemen. Zelfs als je de meest gunstige varianten zelf zou kunnen kiezen, zou dat misschien nog geen garantie zijn dat je bijv. niet depressief wordt onder ernstige omstandigheden.
Genetische informatie zou wel handig kunnen zijn om iemand te screenen op risico en voortijdig te letten op hoe alles gaat. Daarnaast natuurlijk om te leren hoe geestelijke problemen tot stand komen, wáár in de omgeving het risico ligt (begint het in de baarmoeder, ligt het vooral aan de relatie met de ouders, heeft het te maken met armoede, ligt het aan voeding? etc).

In het geval van autisme zoals boven beschreven, zou omgeving een rol kunnen spelen in de zin van aanpassen aan de autist: begrijpen waar zijn zwakke en sterke punten liggen, en bijv. een gepaste baan aanbieden of een andere soort rol in een gemeenschap. Dat ze in ieder geval het gevoel kunnen hebben een functionele rol in de samenleving te hebben (als dat hun wens is). Ik weet niet wat er bekend is over de oorzaken van autisme, het klinkt als iets aangeboren dat al vroeg in de ontwikkeling duidelijk wordt.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 16:34 schreef eldodo het volgende:
Ja, oplossing moet wel bij de omgeving liggen, want je kunt niet zomaar je DNA veranderen.

Of de oplossing zit em in het iemand leren kennen van zijn eigen geschiedenis en psychisch systeem, waarom de dingen voor hem of haar werken zoals ze werken, de argumenten achter de gevoelens en gedachten blootleggen en daar nieuwe, passende overtuigingen voor in de plaats zetten. Zodat er van angst naar vertrouwen, van verzet naar acceptatie en van beperking naar vrijheid gewerkt kan worden.

De antwoorden zitten niet in de omgeving, ook niet in het dna; het zit allemaal in de persoon zelf.

quote:

De antwoorden zitten niet in de omgeving

In de omgeving zitten alle anderen mensen die elkaar van alles moeten uitleggen ?

quote:

Op maandag 20 februari 2012 17:29 schreef Canillas het volgende:

[..]

Of de oplossing zit em in het iemand leren kennen van zijn eigen geschiedenis en psychisch systeem, waarom de dingen voor hem of haar werken zoals ze werken, de argumenten achter de gevoelens en gedachten blootleggen en daar nieuwe, passende overtuigingen voor in de plaats zetten. Zodat er van angst naar vertrouwen, van verzet naar acceptatie en van beperking naar vrijheid gewerkt kan worden.

De antwoorden zitten niet in de omgeving, ook niet in het dna; het zit allemaal in de persoon zelf.

We hadden het over oorzaken. Die hebben een genetisch en omgevingscomponent. De oplossing, dwz om geestelijke problemen te voorkomen, ligt voorlopig alleen in de omgeving. Dus een gezonde, gepaste omgeving om in op te groeien en ook als volwassene te leven.

Oplossingen zodra je de problemen eenmaal hebt kan je idd in jezelf zoeken. Dat je meer over jezelf leert en knopen doorhakt op het vlak van emoties, cognitie en gedrag. Dat kan ook inhouden om relaties met je omgeving te veranderen of helemaal van omgeving te veranderen. Er zijn ook geestelijke problemen waarbij introspectie e.d. de stoornis niet genezen, zoals bij autisme. Niet alles hangt af van je eigen inspanning, er kunnen ook dingen buiten je macht vallen. Daarom is het belangrijk dat er ook behulpzame personen en leefomgevingen beschikbaar zijn.

Edit: strikt gezien (zoals dat in erfelijkheidsonderzoek gedefinieerd wordt) valt alles van jezelf dat niet je genetisch materiaal is onder omgeving. Je kan je lichaam als een interne omgeving zien, waar er ook allemaal processen tussen DNA en de rest van je lichaam plaats vinden.

[ Bericht 3% gewijzigd door eldodo op 20-02-2012 19:27:43 ]

quote:

Op maandag 20 februari 2012 14:25 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik heb eerlijk gezegd ook niet zoveel positiefs te melden over m'n leven. Autisme is dan ook voornamelijk negatief
Ik heb Asperger, tenminste dat is het etiketje dat op me is geplakt.

Ik heb tenminste wel m'n VWO papiertje gehaald terwijl ik 40% van de lesuren heb gespijbeld en ik heb mezelf computers leren bouwen door oude computers van de straat te rapen, die uit elkaar te halen en te bestuderen.
Verder heb ik wel positieve karaktereigenschappen. Ik ben eerlijk, open en direct. Ik kan luisteren (of doen alsof ) en heb vrij snel door wanneer iemand niet te vertrouwen is.

Ik heb enkele korte relaties gehad, die kort waren omdat ik m'n partners niet goed begreep...dankzij dat autisme weer.
Ik ben echt geen klootzak of zo, aan m'n bedoelingen heeft het nooit gelegen, die waren altijd goed.

En er is meer (jaja), doordat mensen met autisme tegenwoordig zo vaak de boot mislopen, lopen ze vaak ook nog andere averij op van psychische aard.

Autisme is vooral negatief. Ding is dat niet-autisten verder niet veel moeite hebben met autisten, omdat autisten over het algemeen recht-door-zee-types zijn. Mocht het toch niet boteren (als niet-autist) met een autist, dan is het makkelijk om ergens in het eigen sociale netwerk vervanging te vinden. Een autist kan dat ook weer niet. Die blijven vaak hangen bij enkele mensen (meestal familie, soms 1 of 2 vrienden oid).

Het meest positieve aan autisme is denk ik wel dat ze minder snel geneigd zijn bijvoorbeeld anderen te manipuleren. Ze kunnen het toch niet.

Om terug te komen op de vraag van maanvis, bij autisme omschrijft de stoornis wie je bent.

Ik zal later het filmpje even kijken, ik moet nu de deur uit

Zo.

En wat zijn jouw hobby's en wat doe je een hele dag? Ik ken ook enkele Aspergers en die hebben geen of weinig problemen. Wel een gebruiksaanwijzing, maar wie heeft die niet.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 18:14 schreef eldodo het volgende:
We hadden het over oorzaken. Die hebben een genetisch en omgevingscomponent. De oplossing, dwz om geestelijke problemen te voorkomen, ligt voorlopig alleen in de omgeving. Dus een gezonde, gepaste omgeving om in op te groeien en ook als volwassene te leven.

Dan vat ik em, ik doelde meer op waar het psychische zich vormt, al kan je je psychisch systeem net zo zien als je lichaam zoals je later in je post ook uitlegt

quote:

Op maandag 20 februari 2012 14:10 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heb je berichtje 3x gelezen, bedankt voor je opbeurende woorden.

Ik ben van mezelf altijd al optimistisch ingesteld en ben echt niet dom, maar dat autisme houdt mij in dit geval gewoon tegen. En dat is erg jammer.

Dat autisme dringt echt door in alle facetten van je leven. Ik ben zo anders dan bijvoorbeeld mijn vader (die is niet autistisch) maar wil wel dezelfde dingen doen. Alleen dat is me nooit gelukt, vanwege dat autisme weer.

Nu moet ik helemaal van begin af aan beginnen, compleet met huishoudschema's en zo. Zelfs vrijwilligerswerk is voor mij nu nog een brug te ver. Ik kan wel zeggen dat ik aardig ver heen ben.

Maar gelukkig ben ik wel goed bezig, zei het dat het me wel geweldig veel moeite kost.
Ik probeer elke dag de deur uit te gaan, wat niet altijd lukt.

Autisme is alles-doordringend, anders dan bijvoorbeeld bij ADHD. Dan ben je tenminste nog jezelf en er is goeie medicatie voor. Je eigenlijke "ik" (dus zonder autisme) is maar een schim van gedachtes van wat je had kunnen zijn, als je autisme niet had gehad.

Wat dat aangaat doet het labeltje "autisme" nog te weinig. Bij een gebroken been kun je niet meer lopen, maar je bent tenminste nog jezelf.
Autisme verandert je hele persoonlijkheid.

Het is dermate overheersend dat ik wel kan zeggen dat 90% van m'n karakter, feitelijk autisme is. De overige 10% is de rest, dat wat je daadwerkelijk bent.

Het is bijna niet te doen om als iemand met autisme "normaal" te zijn. Voor mij niet in elk geval.
Als ik dat wist, had ik dat allang al gedaan

Goed om te horen dat je mijn woorden bemoedigend vond!

Autisme lijkt me erg moeilijk om te hebben, als ik jouw posts zo lees.
Vooral als dingen die je graag wilt, gewoon niet lukken. En als het voor zo'n belangrijk deel je karakter bepaald. Als ik de kenmerken van asperger zie, dan liggen de meeste kenmerken inderdaad in de persoonlijkheid.

Wist je al vanaf kleins af aan dat je autisme hebt? Of pas op wat latere leeftijd? Want het maakt denk ik verschil of er van begin af aan rekening mee gehouden kon worden, of pas later.

Wat ik me trouwens afvroeg (wel een beetje offtopic)... is die social media een uitkomst voor mensen met autisme? Gaan gesprekken via facebook (of Fok! natuurlijk) makkelijker? Want op internet schrijven mensen toch wat concreter wat ze bedoelen (omdat er geen lichaamstaal is om dingen duidelijk te maken)

Bij mij gaan gesprekken via het internet me wel makkelijker af. Tot op het punt dat men denkt van: "Wow, met die persoon is volkomen niks aan de hand!"

En dan ziet diegene me in real life en blijk ik nog steeds moeite te hebben met sociaal gedrag en communicatie... Erg frustrerend allemaal..

Daarom houd ik de laatste jaren het contact met bekenden via het internet en sms altijd zo kort mogelijk. Zodat ik geen foutieve verwachtingspatronen opwek.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 19:23 schreef Gertje-Plongers het volgende:

[..]

Zo.

En wat zijn jouw hobby's en wat doe je een hele dag? Ik ken ook enkele Aspergers en die hebben geen of weinig problemen. Wel een gebruiksaanwijzing, maar wie heeft die niet.

Het is een lang verhaal. Ik heb hieronder deels antwoord gegeven.
Ik heb 2x per week hardlopen, vaak 2 tot 3 afspraken in de week en voor de rest huishouden, boodschappen (ik durf door mijn angsten heel moeilijk naar buiten te gaan), sociale contacten en ook fok!.
Hobbies heb ik wel.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 20:43 schreef pietkanarie het volgende:

[..]

Goed om te horen dat je mijn woorden bemoedigend vond!

Autisme lijkt me erg moeilijk om te hebben, als ik jouw posts zo lees.
Vooral als dingen die je graag wilt, gewoon niet lukken. En als het voor zo'n belangrijk deel je karakter bepaald. Als ik de kenmerken van asperger zie, dan liggen de meeste kenmerken inderdaad in de persoonlijkheid.

Wist je al vanaf kleins af aan dat je autisme hebt? Of pas op wat latere leeftijd? Want het maakt denk ik verschil of er van begin af aan rekening mee gehouden kon worden, of pas later.

Wat ik me trouwens afvroeg (wel een beetje offtopic)... is die social media een uitkomst voor mensen met autisme? Gaan gesprekken via facebook (of Fok! natuurlijk) makkelijker? Want op internet schrijven mensen toch wat concreter wat ze bedoelen (omdat er geen lichaamstaal is om dingen duidelijk te maken)

Ik wist van kleins af aan al dat ik anders was. Wel getest toen maar er kwam nog geen autisme uit vreemd genoeg.
Ik ben pas zo'n 3 jaar geleden nog een keer getest en toen bleek daar o.a. Asperger uit. Ik heb nog wel meer labeltjes maar houd ze niet echt bij of zo.
Social media zoals fok! zijn wel een uitkomst voor me. Ik ben vooral actief in de 2 "versieren" topics en dit jaar al naar 2 meets geweest. Vorig jaar ook al iemand van fok! gemeet.
Ook zit ik veel op de tinychat van "versieren: moeilijk of niet?" wat ik ook zie als een manier voor mij om sociale vaardigheden bij te leren.

Ik vond de meets trouwens HEEL spannend! Maar ben wel blij dat ik dat uiteindelijk toch gedaan heb.

Gesprekken via internet gaan in zoverre voor me makkelijker omdat ik (wanneer ik effe niks weet te zeggen bijvoorbeeld) gewoon iets anders kan gaan doen, bijvoorbeeld 't nieuws lezen of zo.

Het had heel wat uitgemaakt kunnen hebben als ik vroeger op een andere manier opgevoed was. Ik ben vroeger emotioneel verwaarloosd en het ontbrak volledig aan struktuur. Nu moet ik die struktuur mezelf bijbrengen (met hulp van hulpverlening, maar die is uiteraard beperkt). Ik moet dus mezelf nu iets aanleren waar ik totaal geen talent voor heb, iets wat me heel lastig afgaat.
Hier zal ik zeker nog wel een jaartje of zo mee bezig zijn, om mezelf struktuur aan te leren die ik van kinds af aan nooit meegekregen heb.

quote:

Het is een lang verhaal. Ik heb hieronder deels antwoord gegeven.
Ik heb 2x per week hardlopen, vaak 2 tot 3 afspraken in de week en voor de rest huishouden, boodschappen (ik durf door mijn angsten heel moeilijk naar buiten te gaan), sociale contacten en ook fok!.
Hobbies heb ik wel.

Wat doe je voor hobby ?

Mensen hebben het wel vaak gedacht, maar dat kwam niet door een stoornis o.i.d.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2012 09:39 schreef Gertje-Plongers het volgende:

[..]

Wat doe je voor hobby ?

Tsja, wat voor hobbies heb ik?
M'n hobbies liggen een beetje stil op 't moment, maar dingen die ik normaliter graag doe zijn onder andere:
Fotograferen
Games modden en gamen
Met computers werken
Muziek luisteren
Forummen

om maar wat te noemen, maar zoals ik al zei, ze liggen een beetje stil op moment. Ik heb er wel meer maar kom er nu even niet op.
Ik doe deze dingen vooral als ik verder niks te doen heb.

Ik vond het een lastige vraag omdat ik ze niet echt zie als hobbies, maar meer als activiteiten.

quote:

Op maandag 20 februari 2012 20:57 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Het is een lang verhaal. Ik heb hieronder deels antwoord gegeven.
Ik heb 2x per week hardlopen, vaak 2 tot 3 afspraken in de week en voor de rest huishouden, boodschappen (ik durf door mijn angsten heel moeilijk naar buiten te gaan), sociale contacten en ook fok!.
Hobbies heb ik wel.

[..]

Ik wist van kleins af aan al dat ik anders was. Wel getest toen maar er kwam nog geen autisme uit vreemd genoeg.
Ik ben pas zo'n 3 jaar geleden nog een keer getest en toen bleek daar o.a. Asperger uit. Ik heb nog wel meer labeltjes maar houd ze niet echt bij of zo.
Social media zoals fok! zijn wel een uitkomst voor me. Ik ben vooral actief in de 2 "versieren" topics en dit jaar al naar 2 meets geweest. Vorig jaar ook al iemand van fok! gemeet.
Ook zit ik veel op de tinychat van "versieren: moeilijk of niet?" wat ik ook zie als een manier voor mij om sociale vaardigheden bij te leren.

Ik vond de meets trouwens HEEL spannend! Maar ben wel blij dat ik dat uiteindelijk toch gedaan heb.

Gesprekken via internet gaan in zoverre voor me makkelijker omdat ik (wanneer ik effe niks weet te zeggen bijvoorbeeld) gewoon iets anders kan gaan doen, bijvoorbeeld 't nieuws lezen of zo.

Het had heel wat uitgemaakt kunnen hebben als ik vroeger op een andere manier opgevoed was. Ik ben vroeger emotioneel verwaarloosd en het ontbrak volledig aan struktuur. Nu moet ik die struktuur mezelf bijbrengen (met hulp van hulpverlening, maar die is uiteraard beperkt). Ik moet dus mezelf nu iets aanleren waar ik totaal geen talent voor heb, iets wat me heel lastig afgaat.
Hier zal ik zeker nog wel een jaartje of zo mee bezig zijn, om mezelf struktuur aan te leren die ik van kinds af aan nooit meegekregen heb.

Je hebt de 'diagnose' dus pas op je dertigste gehad. Dat is wel vrij laat. Kan me voorstellen dat er dan ineens veel op zijn plek valt. Dingen die je voor die tijd niet kon plaatsen. Ik denk dat het wel een groot verschil is met de mensen bij wie asperger al jong ontdekt wordt. Dan kunnen scholen e.d er veel beter rekening meehouden.

Over de social media.... ja, dat is wel fijn aan online contacten. Je kan wat langer nadenken over je antwoord. En als je nog niet helemaal tevreden bent over het antwoord is er altijd nog de edit-knop. Zo'n edit-knop zou ideaal bij gesprekken in 'real' life.
(Riddler86: dat is ook lastig! Dat je een ander verwachtingspatroon schept als je online met iemand praat!!)

Zo'n opvoeding met weinig structuur moet wel moeilijk zijn geweest, voor iemand die bij nader inzien dus autisme bleek te hebben en dus juist veel structuur nodig had.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2012 16:32 schreef pietkanarie het volgende:

[..]

Je hebt de 'diagnose' dus pas op je dertigste gehad. Dat is wel vrij laat. Kan me voorstellen dat er dan ineens veel op zijn plek valt. Dingen die je voor die tijd niet kon plaatsen. Ik denk dat het wel een groot verschil is met de mensen bij wie asperger al jong ontdekt wordt. Dan kunnen scholen e.d er veel beter rekening meehouden.

Over de social media.... ja, dat is wel fijn aan online contacten. Je kan wat langer nadenken over je antwoord. En als je nog niet helemaal tevreden bent over het antwoord is er altijd nog de edit-knop. Zo'n edit-knop zou ideaal bij gesprekken in 'real' life.
(Riddler86: dat is ook lastig! Dat je een ander verwachtingspatroon schept als je online met iemand praat!!)

Zo'n opvoeding met weinig structuur moet wel moeilijk zijn geweest, voor iemand die bij nader inzien dus autisme bleek te hebben en dus juist veel structuur nodig had.

Ja klopt allemaal. Ik ben nu bij nul en heb 't gevoel een uphill struggle te ondergaan om de rest nog enigszins bij te kunnen benen. Maar soms zinkt de moed me gewoon echt in de schoenen, het verschil is ZO groot.

Niet alleen is mijn achterstand fenomenaal, maar ook heb ik een handicap erbij wat het dubbel zo lastig maakt.
Ik zie geen licht aan het eind van de tunnel maar ik geef niet op.
Ik twijfel soms wel waar ik het allemaal nog voor doe hoor, dat wel. Er is echt een klein wonder voor nodig om mijn leven weer op de rails te krijgen en dan nog, de geleden schade ga ik toch niet meer goedmaken.
Daarom is het beter voor mij bij nul te beginnen, omdat dat volgens mij een realistisch beeld is van de situatie waarin ik me bevind.

En waarom? Vanwege dat autisme.

Trouwens, ik ben blij dat de bashers dit keer af zien van het plaatsen van flamende reacties in dit topic

quote:

Op dinsdag 21 februari 2012 11:10 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Tsja, wat voor hobbies heb ik?
M'n hobbies liggen een beetje stil op 't moment, maar dingen die ik normaliter graag doe zijn onder andere:
Fotograferen
Games modden en gamen
Met computers werken
Muziek luisteren
Forummen

om maar wat te noemen, maar zoals ik al zei, ze liggen een beetje stil op moment. Ik heb er wel meer maar kom er nu even niet op.
Ik doe deze dingen vooral als ik verder niks te doen heb.

Ik vond het een lastige vraag omdat ik ze niet echt zie als hobbies, maar meer als activiteiten.

Mooie hobby's. Dus verveling is niet de reden tot paniek zeg maar

Ik heb wat doorgelezen en kwam een 'beetje' tot de conclusie dat er wellicht wat vrouwelijk gezelschap bij zou mogen komen ? Is dat mede een rede voor de algemene situatie zoals je die nu voelt ?

quote:

Op woensdag 22 februari 2012 08:27 schreef Gertje-Plongers het volgende:

[..]

Mooie hobby's. Dus verveling is niet de reden tot paniek zeg maar

Ik heb wat doorgelezen en kwam een 'beetje' tot de conclusie dat er wellicht wat vrouwelijk gezelschap bij zou mogen komen ? Is dat mede een rede voor de algemene situatie zoals je die nu voelt ?

Ik vind dit een hele moeilijke vraag om te beantwoorden.
Zeker mis ik het wel, maar het is niets voor niets al een aantal keer fout gegaan wat een relatie betreft. Dat heb ik ook weer aan het autisme te danken.

Niet alleen konden ze me niet aan (vanwege m'n issues), ook liep het dank het autisme steeds stuk.
Wel is weer waar dat ik toen nog niet op de hoogte was van m'n autisme (diagnose was toen nog niet gesteld).
Een voorbeeld is bijvoorbeeld de seks. Ik kreeg nauwelijks feedback en die "hints" kan ik toch niet lezen.
Wat ik wel kan is met de tijd leren, maar daar waren m'n relaties te kort voor.

Het probleem met een relatie nu is dat ze de drang zou moeten kunnen weerstaan mijn huishoudster te worden. Ik zit namelijk ook niet te wachten op een relatie waarin ik een soort kind-rol vervul.
Eerst kom ik, de rest moet maar effe wachten.

Aangepast

[ Bericht 49% gewijzigd door Gertje-Plongers op 23-02-2012 04:58:43 ]