Franse vakantiekinderen, deel VII: De derde rónde, de derde rónde.

We zijn op het Eiland! Aangekomen in de stromende regen, die zo hard op de stacaravan kletterde dat we elkaar niet meer konden verstaan. Maar vandaag was het prima toeven. De meidjes konden vandaag hun huurfietsen ophalen en hebben ontelbare toertochten gemaakt over de camping, met afwisselend badmintonrackets, waterflesjes of pakjes sultana onder de snelbinders. Verder speelden we Uno, aten we nasi á la Arty (tot onze verbazing een groot succes bij L., die normaal een ware piepkop is wat eten betreft) en liepen de meiden ettelijke blauwe plekken op door van hun fiets te vallen, samen Arty op de grond te werken, of met blote tenen in de krap bemeten caravan rond te dansen.
Maar daar kwamen geen tranen aan te pas. Die kwamen er bij L. (van wie iedereen denkt dat ze zo'n stoere bikkel is) wel nadat ze vandaag even naar huis belde. Het is dan altijd even grienen - we weten het inmiddels en zij weet dat we het niet stom vinden. Een paar dikke snikken, waarbij ze verklaart dat ze van haar moeder houdt en van haar buren en de bakker die altijd zo aardig is, en dat zij, samen met de meester van school, altijd in haar hart zijn.
Wij zeggen dan ook wel tegen haar: de vakantie in een ander land is leuk, maar tegelijkertijd ook best een beetje moeilijk. Het is allebei. En vaak moet je keihard lachen en soms moet je even huilen.
En dan zijn we het eens en kunnen we na een dikke knuffel en een kus weer verder.

K. heeft ook naar huis gebeld en dat gaat een stuk zakelijker. Die wil weten wat er gegeten is die avond, vertelt wat wij aten en meldt dat ze hoopt dat ze morgen een broodje gerookte zalm gaat eten bij restaurant de Koffiepot hier op het Eiland. Dat heeft ze dus serieus onthouden van vorig jaar: dat ene brood zalm, dáár! We wisten niet wat we hoorden. Welk kind van destijds acht prent de naam van een restaurant in haar geheugen? Wij wisten het zelf niet eens meer. "Le Koffiepottuh!"
Met haar gaan we van eetmoment naar eetmoment. Haar Afrikaanse afkomst klinkt heel duidelijk door in het ontzettend genieten van eten en eten bereiden, ook als sociaal aspect. Ze vertelt Arty en passant hoe hij de rijst moet wassen, vraagt of er kardemom en gember door gaan en zou graag even als dessert een crème brulléetje maken, ware het niet dat we geen oven in de caravan hebben ("Geen oven? We kunnen dus géén koekjes of taarten bakken de komende anderhalve week?? Of als aperitief tomaten roosteren met ansjovis en gruyère? Il y a un problème grave." )

Morgen maar even een stukkie fietsen buiten de camping en op zoek naar het broodje zalm. De kok van het betreffende etablissement mag zijn borst wel nat maken als het niet meer op de kaart staat.

[ Bericht 0% gewijzigd door Duderinnetje op 30-07-2012 01:35:38 ]

quote:

Op maandag 30 juli 2012 01:10 schreef golfer het volgende:
Ik begin verliefd te worden op K.

Ja dat kan ik me voorstellen! Daar zit een talentvolle kokkin in hoor, zou ze de kans krijgen.

Broodje zalm was een feest. Verder komen we niet echt buiten, want het hoost. Ik heb het dus wel weer gehad. Duimen maar voor nog een beetje mooi weer.

Gelukkig was het mooi weer!! Ik werd er zó dood-chagrijnig van zeg, de afgelopen dagen.

Maar alles goed nu.
Vandaag een watergevecht gehouden bij de caravan en tegen de avond naar het strand gefietst met zijn vieren. Alle toeristen kwam er verhit vandaan en wij fladderden er heerlijk naartoe in de koelte. Aldaar gegeten terwijl de meiden tussen de frisdrank, de frieten en kinderijsjes door, lekker op zoek gingen naar schelpen (ja ik heb mijn les inmiddels geleerd, er zaten boterhamzakjes in mijn chique handtas).

En ze rolden door het zand. En probeerden kuilen te boren met hun hoofd Na het eten wandelden we door de branding en natuurlijk wilde L. in haar onderbroek de zee in. Kinderen aan het strand mogen altijd alles, vind ik, dus daar ging ze. Modder over je kuiten smeren, water over je hoofd spatten en als finale luid gillend met je kont in de branding gaan zitten - geef haar eens ongelijk.

Door de inmiddels neerdalende lauwwarme avondregen tenslotte weer naar de camping gefietst.
L. in haar doorweekte onderbroek en wij allemaal op blote voeten met heel veel zand tussen de tenen.

Dillemma Du (deux) Jour(s):
We aten gisteren worteltjes en ik maakte het aloude grapje dat die goed zijn voor de ogen, want wie heeft ooit een konijn met een bril gezien?
Doodse stilte aan tafel en twee meidjes die me aankeken alsof ik nu definitief van lotje getikt was. Vandaag kwam, terwijl een hels watergevecht haar zojuist nog manisch krijsend op de grond had doen vallen, plots K. met een diepe frons naar me toe: "Ik heb nagedacht en snap nu waarom worteltjes goed zijn voor konijnen: Zij kunnen geen brilletjes op."








En nog twee van vorige week zaterdag, op de 'familiedag' met alle kinderen van deze reis:



[ Bericht 1% gewijzigd door Duderinnetje op 01-08-2012 23:32:00 ]

quote:

Op woensdag 1 augustus 2012 23:58 schreef Smallish het volgende:
Och, Dude.... Wat leuk. Die voeten..... Lief, gekmakend die meiden af en toe, en toch ook weer zo leuk.

Wat je zegt: gekmakend ook.

Ik heb in deze editie al weer twaalf keer gezworen dat we volgend jaar niet meer mee doen. Ik vind het bij tijd en wijlen zó'n gedoe zeg. Het gezanik en gezeur "Wanneer gaan we naar het strand? Wat eten we? Wanneer eten we? Welk spel kunnen we nog doen? Kan het zijn dat er een spin in de caravan zit? Kunnen we dan naar huis? Gaan we nu boodschappen doen? Kopen we dan slagroom? Waarom winnen er nooit Fransen als we de Nederlandse Olympische Spelen kijken? Mogen we een koekwe (mond nog vol avondeten)? Hoe krijg je kaas uit je haar? Mag ik mijn haar wassen in de keuken? Waarom mag je je haar niet wassen in de keuken tijdens de afwas? Hoe lang duurt de afwas nog? Want die borstel gebruiken we altijd voor onze haren. Waarom zijn jullie nu een beetje boos? Etc.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2012 00:23 schreef Ansu het volgende:
Merk je ook echt een verschil tussen de 'leeftijden' ieder jaar, zeg maar? Als in, het niveau van gekmakendheid bijvoorbeeld?

Ja aboluut, dat moet gezegd: Ik heb met terugwerkende kracht notabene bewondering voor mezelf - wat natuurlijk maf klinkt. Maar hóe heb ik het het eerste jaar overleefd zeg, ongelooflijk.
Het is dit derde jaar al weer zó veel makkelijker dan afgelopen jaren. Ze gaan hun gang, stappen op de fiets, smeren hun boterhammen en gaan zelf met een slappe fietsketting naar de fietsenmaker op het Eiland.
En de afgelopen jaren werkte Arty als de meiden er waren. Dat we nu steeds met zijn tweeën bij hen zijn, scheelt zo enorm veel.

Maar ik blijf het pittig vinden.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2012 00:25 schreef AnneX het volgende:

Je doet het voor ons hé, niet voor de kinderen !

Oh ja!