Waarom reageren borderliners zo extreem?

quote:

Maar in hoeverre is het eigenlijk abnormaal? Zijn het niet gewoon menselijke reacties die optreden als je het gevoel hebt geen grip op jezelf of op je leven te hebben?

In zoverre dat slechts een klein deel van de mensen het dus in zo'n dergelijke mate heeft dat het problematisch wordt. Zelfs als de reacties logisch te verklaren zijn, maakt dat ze niet minder buitensporig. Als je een keer extreem reageert, maakt dat je nog geen borderliner. Bij borderliners is het een patroon dat aanhoudt en dat zie je bij goed functionerende mensen niet zodanig.

Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 11:37 schreef Bittere_Bal het volgende:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?

Hoe lang of gedetailleerd wil je het antwoord hebben?

Natuurlijk is dat echt, wat dat betreft zijn ze net echte mensen! (en natuurlijk zijn ze dat ook)

Qua werking een beetje a la Rihanna & Eminem in "when a vulcano meets a tornado".......als je hun passie bent is het warm en vochtig en intens, en als de bui overgetrokken is sta je er alleen voor en heb je niets me

(fok mobiel pruttelt weer, laatste woord moet uiteraard zijn "meer" ipv "me" maar krijg het niet gewijzigd via phone, evt modje die het kan aanpassen?)

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 11:37 schreef Bittere_Bal het volgende:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?

Tuurlijk zijn borderliners ook wel echt verliefd , het is alleen dat ze niet altijd goed met die emoties om kunnen gaan. Het is niet zoals bij manische mensen dat de verliefdheid een manie is ( ik zeg dat omdat ik een paar manische mensen ken en die dus dat heel erg hadden in manische periode).
En dat is ook per persoon verschillend dus hoe het zich uit. De een is iemand die heel seksueel actief is met iedereen en de ander is meer daar heel voorzichtig in.

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 11:37 schreef Bittere_Bal het volgende:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?

Natuurlijk. Borderliners voelen juist dingen intens. Maar de negatieve patronen zijn ook intens. Dus dat maakt het niet makkelijker voor JEZELF. (je omgeving ook, partner, ouders, sis en bros, zij staan machteloos) Het beste is zoveel mogelijk aan jezelf werken dat je beter op moeilijke situaties reageert en jezelf plaatsen in een mindere stressvolle situatie. Je hebt ook heel veel borderliners die op kamers gaan. Gewoon enkel omdat ze het thuis niet meer aan kunnen. Of ze gaan in een appartement. Het hoeft niet te betekenen dat ze elke dagen conflicten hebben, maar dat ze het thuis ''alleen'' gewoon veel rustiger vinden en alleen na kunnen denken over hun acties en gewoon lekker geen prikkels om je heen. En dat is wel lekker hoor, geloof me. Ik denk er ook over na.

Liefde is geen impuls, behalve als je het gebruikt voor je verlangens of lust. Of dat je troost seks nodig hebt of een lief vriendje/vriendinnetje die toevallig veel geld heeft om drugs te kopen of sigaretten of kleding. Nee! das belachelijk. Maar ook dat bestaat, ''hypomanie'.

bij borderliners zijn het de hyperactieve emoties die zo intens voelen, Het ligt veel dieper gegrond. De bps-er heeft een leegte en wanneer deze weer bevestigd wordt dan rent hij of zij weg voor zijn eigen problemen door zichzelf te pijnigen of kapot te gaan en juist door de confrontatie te worden geschokt en te overweldigend. Wel logisch na veel heftige dingen in het verleden, toch?

En elke afwijzing, of dat iemand je verlaat, ga je door de grond.

Borderliners moeten gewoon meer eigen waarde inderdaad kweken! Dat is precies de oplossing jongen. Want dan kunnen ze zeggen, als jij mij niet neemt zoals ik ben, ga dan maar weg, laat me maar. Of wanneer je vriendje zegt doei, zeg jij vaarwel en ik verdien wel beter geluk! En dat de bps-er verdriet durft te voelen en niet zo heftig meer reageert, dat is een basis van een gezonde stabiele omgeving vanuit zijn of haar eigen perspectief. Het is wel fijn als mensen daar een beetje op in spelen, rekening, is niks mee, juist goed om elkaar beter te begrijpen. (Y)

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 11:37 schreef Bittere_Bal het volgende:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?

Ja ze kunnen wel degelijk verliefd worden maar kunnen bij impulsieve reacties ook dingen doen/zeggen die haaks op verliefdheid staan. vrijwel altijd gebeurd dit wanneer er externe factoren aanwezig zijn. Als je alleen met deze persoon bent. is er op dat moment geen verlatingsangst etc.
Mensen met Borderline (imo) kunnen heel extreem reageren als ze ergens grip op verliezen, of als situaties zich anders voordoen als ze van te voren hadden bedacht.
on the other side, kunnen ze ook ze ook dingen doen/zeggen waarvan ze niet eens doorhebben (en soms bij manipulatief gedrag, doen alsof ze het niet doorhebben) dat het voor iemand anders heel kwetsend is/kan zijn. en dat dan afdoen alsof ze er geen grip op hebben of er zich allang bij neergelegd hebben dat het gebeurd is.

Ik heb wel het idee dat Borderliners over het algemeen egoïstischer zijn. 't zou naar mijn mening al veel schelen als ze zich bij zoveel mogelijk situaties is zouden nagaan hoe het zou zijn als zij in de schoenen staan van de andere persoon. en dan antwoorden.

Ik denk dat Borderline vooral uit in het niet durven voelen van pijnlijke emoties. Juist omdat het zo sterk is. De persoon denkt dat het leven allemaal draait om wanhoop en dan vergeet hij of zij alle positieve dingen en gaat ie letterlijk kapot. En zoekt vervangingen ipv de pijn (impulsieve acties). Of reageert overdreven wanneer hij of zij weer een tegenvaller heeft. En ook vooral het relativerende stukje is een beetje de weg kwijt, de filter is stuk... Ik denk dat Cognitieve gedrags therapie ook veel kan helpen met een professionele therapeut, i'd say.

OK, iedereen bedankt voor de uitgebreide uitleg! Kan het ook zo zijn dat het manipulatieve gedrag zich uit in het aantrekken van personen om zo die leegte op te vullen, hoewel er eigenlijk van enige oprechte gevoelens geen sprake is?

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 15:42 schreef Bittere_Bal het volgende:
OK, iedereen bedankt voor de uitgebreide uitleg! Kan het ook zo zijn dat het manipulatieve gedrag zich uit in het aantrekken van personen om zo die leegte op te vullen, hoewel er eigenlijk van enige oprechte gevoelens geen sprake is?

uit persoonlijke ervaring zeg ik ja, er zijn waarschijnlijk wel gevoelens maar die zijn dan misschien wel wat mooier gemaakt dan het in werkelijkheid misschien is.

dit kan wel per persoon verschillen! maar je kunt je er wel behoorlijk genaaid door voelen haha

Mijn ervaring is, dat ze ook preventief deuren dichtslaan uit onzekerheid. Na een gewone gewone ruzie denken "ik heb het te bont gemaakt" (lees: nu word ik er misschien wel uitgeschopt), zodat ze alvast zelf over oprotten gaan schreeuwen.
Die onzekerheid leidt ook tot allerlei achterdochtige gedachten/uitspraken/reacties langs dat soort kronkelwegen.

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 17:18 schreef Teslynd het volgende:
Mijn ervaring is, dat ze ook preventief deuren dichtslaan uit onzekerheid. Na een gewone gewone ruzie denken "ik heb het te bont gemaakt" (lees: nu word ik er misschien wel uitgeschopt), zodat ze alvast zelf over oprotten gaan schreeuwen.
Die onzekerheid leidt ook tot allerlei achterdochtige gedachten/uitspraken/reacties langs dat soort kronkelwegen.

Doet me denken aan de liefdescyclus bij een bl'er (jaja, niets is standaard)

Zodra ze echt c.q. teveel van iemand gaan houden kunnen ze de (verlatings-)angst niet meer onder controle houden, wat zich vertaalt in groeiende hevige achterdocht e.d.
Dat geeft nog veel meer angst maar gaat over in boosheid en woede omdat ze daar beter mee om weten te gaan.
Dat laatste uit zich dan tenslotte in een relatievernietigende woede waarbij niets meer is wat het lijkt en vanuit bizarre speculaties ineens allerlei 'feiten' ontstaan die niemand anders ziet.

Dát is het lullige van de hele situatie: de bl'er is overtuigd van zijn/haar gelijk. Zo laten ze omstanders compleet verbijsterd achter en raad eens? Ze zijn dan nog boos ook dat ze niet begrepen worden en dat ze geen excuses krijgen

quote:

Op maandag 9 januari 2012 00:00 schreef Pulzzar het volgende:
Maar in hoeverre is het eigenlijk abnormaal? Zijn het niet gewoon menselijke reacties die optreden als je het gevoel hebt geen grip op jezelf of op je leven te hebben?

Alle psychische ziektebeelden zijn menselijke eigenschappen die iedereen bezit, alleen zijn deze sterker aanwezig of juist minder bij iemand met een stoornis.
En omdat het afwijkt van de norm is het abnormaal ja. Als het normaal was had iedereen het.

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 17:54 schreef badtripbob het volgende:

[..]

Alle psychische ziektebeelden zijn menselijke eigenschappen die iedereen bezit, alleen zijn deze sterker aanwezig of juist minder bij iemand met een stoornis.
En omdat het afwijkt van de norm is het abnormaal ja. Als het normaal was had iedereen het.

Niet helemaal waar.

Ik heb nog nooit gedachtes in mijn hoofd tot waarheid verklaart en daar feiten bijgezocht die voor niemand anders als feit door kunnen gaan. Dit schijnt toch wel tot de bl-toolkit te horen.

Een voorbeeld van een beschuldiging die ik kreeg: "Je gaat vreemd, want je verplaatste mijn tampons van het benedentoilet naar het boventoilet en verstopte mij daarmee voor één of meerdere vrouwen"
(wel grappig; naast het benedentoilet hingen foto's van haar aan de muur maar dat is dan irrelevant voor haar )

Dat is dus wat ik bedoel met dat een stoornis een menselijke eigenschap versterkt. Iedereen is weleens achterdochtig. Iedereen trekt weleens verkeerde conclusies.

Zelfde met een psychose, iedereen kan wel inbeelden dat het lijkt alsof je achtervolgt word of iets voor waar aanemen zonder direct bewijs. Echter ben je in een psychose hier extra vatbaar voor. Zelfde met andere stoornissen

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 18:11 schreef badtripbob het volgende:
Dat is dus wat ik bedoel met dat een stoornis een menselijke eigenschap versterkt. Iedereen is weleens achterdochtig. Iedereen trekt weleens verkeerde conclusies.

Zelfde met een psychose, iedereen kan wel inbeelden dat het lijkt alsof je achtervolgt word of iets voor waar aanemen zonder direct bewijs. Echter ben je in een psychose hier extra vatbaar voor. Zelfde met andere stoornissen

Euhm....nu maak je van jouw mening een feit maar....

Feit is dat niet iedereen van gedachten feiten maakt (het zgn magisch denken ed)

Het onderbouwt jouw stelling niet

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 18:16 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Euhm....nu maak je van jouw mening een feit maar....

Feit is dat niet iedereen van gedachten feiten maakt (het zgn magisch denken ed)

Het onderbouwt jouw stelling niet

Een feit is een waarneming niets meer of minder
Iemand die bijvoorbeeld een psychose heeft daardoor waarnemingen die voor hem/haar feiten zijn. Dat is niet de persoon die er een feit van maakt maar een deel van de hersenen waar je geen bewuste controle over hebt.

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 20:45 schreef Mr.44 het volgende:

[..]

Een feit is een waarneming niets meer of minder
Iemand die bijvoorbeeld een psychose heeft daardoor waarnemingen die voor hem/haar feiten zijn. Dat is niet de persoon die er een feit van maakt maar een deel van de hersenen waar je geen bewuste controle over hebt.

Natuurlijk is een feit niet hetzelfde als een waarneming. Ga naar ff Googlen en je vindt als definitie van feit "dat wat werkelijk gebeurd is".

Waar jij je mee verwart zijn waarheden. Ieder heeft zijn/haar eigen waarheden. En dat is dan weer een feit

Liegen en bedriegen is ook meer een symptoom van mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis, ook een persoonlijkheidsstoornis, net als borderline een cluster B maar toch weer heel anders.

Misschien is borderline wel de meest bekende persoonlijkheidsstoornis maar er zijn er meer het waren er ooit 10 maar met ingang van de DSM 5 zullen het er nog maar 5 zijn waaronder borderline en bovengenoemde.

Wat werkelijk interessant is, is de manier waarop mensen zo een stoornis kunnen oplopen. dit komt vaak door de jeugd en wel tot de 2e fase van ego ontwikkeling nadat het pasgeboren kind de wereld om zich heen heeft geobserveerd en zich vervolgens met die wereld identificeren. verschillende typen van opvoeding worden dan normaal alvorens ze met de latere wereld die het kind gaat leren kennen vanaf de basisschool, totaal als abnormaal worden ervaart. hierdoor komt het kind vroeg of in een later stadium voor Dillema's te staan (hij/zij is anders)denk even aan het feit dat mensen graag als normaal gezien worden en dus acceptatie willen vanuit de kudde. aan de ene kant staat de onvoorwaardelijke liefde naar zijn ouders en dus de normen en waarden die hij/zij van hen heeft mee gekregen tijdens de eerste levensjaren, en aan de andere kant staan zonder de voorwaardelijke liefde maar wel met grotere aantallen de klasgenoten en leraren.
Dit kind komt in een tweestrijd wat zich later kan vormen naar de persoonlijkheidsstoornis.

Nou is de vraag kun je een volwassene die al van baby af aan heeft meegekregen dat bijvoorbeeld spelen met het middelste van papa normaal is, therapie geven die dusdanig invloed heeft dat de persoon een soort van heropvoeding meemaakt of zijn de normen en waarden al dusdanig gekristalliseerd dat je niets meer kunt doen.

Hoeps ik had niet gezien dat deze toppic 7 pagina's aan reacties besloeg beetje overbodig deze reactie denk ik excuus

quote:

Op zaterdag 14 januari 2012 02:55 schreef poppie182 het volgende:
Hoeps ik had niet gezien dat deze toppic 7 pagina's aan reacties besloeg beetje overbodig deze reactie denk ik excuus

Ik vond het het wel interessant.. alleen vond ik het stukje: "middels van papa" wel dan weer beetje bagger.

quote:

Op vrijdag 13 januari 2012 22:24 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Natuurlijk is een feit niet hetzelfde als een waarneming. Ga naar ff Googlen en je vindt als definitie van feit "dat wat werkelijk gebeurd is".

Waar jij je mee verwart zijn waarheden. Ieder heeft zijn/haar eigen waarheden. En dat is dan weer een feit

Ach iedereen heeft zijn eigen waarheid dat is waar maar als jij een psychose hebt en je ziet iets dan zie je dat met je eigen ogen en is dat dus voor jou een feit.

quote:

Op zaterdag 14 januari 2012 02:59 schreef woads het volgende:

[..]

Ik vond het het wel interessant.. alleen vond ik het stukje: "middels van papa" wel dan weer beetje bagger.

Tja dat was maar een voorbeeld kunnen er natuurlijk meer zijn, komt erop neer dat het kind meer prikkels heeft gehad van negatieve aard dan van positieve.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 00:00 schreef Pulzzar het volgende:
En met name dat woord 'stoornis' impliceert dat er iets mis is in je hersenen en dat je er voor altijd aan vastzit, no matter wat je probeert en onderneemt.

Goede stelling, is idd iets om over na te denken,