[OUD] Hoe gaat het met ons? #13

Pfff KD, gelukkig op zn retour zoals het lijkt als ik goed begrijp?

Sodeju, KD, ik lees het nu pas. Heb jij weer, hoor!

Jeetje KD, ik heb even terug moeten lezen.... Sterkte...!

Jeumig KD, je weet het wel weer spannend te maken hoor. Sterkte ermee!

Hoe is het nu Kleurdoos? Wat een schrik zeg.

KD ik lees het nu pas, das wel schrikken zeg!

Gisteren is geheel onverwachts mijn neef overleden. 34 jaar jong en 2 kleine kindjes. Ik ben er ziek van....
Ik zag hem niet veel want hij woonde niet in de buurt maar we speelden elke dag samen op fb spelletjes. En nu nu blijft het zo stil op mijn fb.......
Zijn kindjes, zijn vrouw......

menicole, wat een schok. enig idee over de oorzaak? heel veel sterkte!

kleurdoos, hoe is 't inmiddels met jou?

Nicole, gecondoleerd. 34, dat is veel te jong..

Hij heeft op het werk een hartstilstand gehad. Ze hebben hem 1,5 uur gereanimeerd (duurde lang voordat de ambulance er was), daarna in ijs verpakt in de hoop de schade te beperken. Maar helaas bleek ie later hersendood te zijn.
Ik kan het gewoon niet bevatten. Vlak voordat het gebeurde stuurde ie me nog een uitnodiging voor de dag erna om een spel te spelen. En terwijl ik zat te wachten belde mijn moeder om te zeggen dat ie "slecht" was. Toen wisten we nog niet wat we nu weten

Jeetje MeNicole, wat heftig zeg. Sterkte

echt horror zeg. nogmaals veel sterkte, ook voor z'n gezin. het idee ook dat je hart je zo plotsklaps in de steek kan laten, heel eng...

Jeetje MeNicole wat is dat een schrik zeg. Gecondoleerd ook voor zijn eigen gezin. Wat een naar gevoel zal het zijn.

KD, hoe is het nu inmiddels?

Sterkte MeNicole, heel heftig en zo jong ook..

KD ik lees het verhaal nu pas. Schrikken zeg en klinkt akelig. Ben ook benieuwd hoe het nu gaat?

Het is voor zijn collega's ook zo erg. Hij werkte op de camping waar vorige week die 2 kindjes zijn vermoord. En nu dit er ook nog bij.

MeNicole wat weg! Heel veel sterkte!

Iwanius, misschien kun je beter in hte kleutertopic terecht. Dit topic is meer hoe het met de ouders gaat zeg maar. Succes in elk geval, zijn geen leuke dingen!

Menicole gecondoleerd wat heftig....

Toch maar niet ivm vervelende zaken erom heen!!

[ Bericht 90% gewijzigd door MeNicole2 op 26-01-2012 13:42:57 ]

MeNicole, gecondoleerd! Zo jong en zo plotseling... pfff heel veel sterkte

Ik kom even vertellen dat ik vanmorgen met mn jongste boodschappen heb gedaan en met mn oudste foto's heb zitten kijken. Het is me gelukt om ze allebei even apart en rustig aandacht te geven en dat is heel lang niet gelukt, dus kleine voor mezelf .
Als het nu verder ook wat positiever wordt, zou mooi zijn.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dacht ik toch zeker te weten dat ik hier gepost had....maar niets is minder waar...

Nijna, kleine stapjes....

Zelf heb ik afgelopen week de diagnose astma gekregen. Het is even omschakelen en vooral ook accepteren. Inmiddels nu bijna een week aan de medicijnen en ik merk al verschil. Met een beetje mazzel ben ik straks minder moe en lukt sporten dan ook beter.

Zou mooi zijn als dat zi is chaca! Fijn dat je al effect merkt!

Hoe gaat het met je wickie? En hoe was het pas bij de arts?

Mrien,

Ik ben inderdaad vorige week op controle geweest voor de borstabces. Ze hebben een mammografie gemaakt. Dat is standaard, er wordt gecontroleerd of er toch niet ook een andere reden voor de abces was. Aangezien mijn moeder en tante borstkanker met uitzaaingen hebben gehad is ook de andere borst gelijk geplet (in totaal 6x geplet, toch vond ik het niet heel erg pijnlijk).
Alles was goed. Daarna ook nog echo gehad en er is ook geen restmateriaal in de abces achter gebleven, oftewel ik heb wekenlang heel goed gespoeld

Abces hoofdstuk is afgesloten, slotje

Trombose nog geen slotje jammergenoeg, dat duurt nog wel even. Moet deze keer een jaar bloedverdunners gebruiken. Er is wel gekeken of ik een of ander syndroom (volgens mij het antifosfolipiden syndroom) heb, maar de uitslag was niet betrouwbaar want bloed was te dun. De hematoloog vindt het eigenlijk niet nodig om dit opnieuw te onderzoeken als ik van de antistolling af ben aangezien ik niet van plan ben nogmaals zwanger te worden.
Hier ben ik mee akkoord gegaan maar ik moet toegeven dat het toch aan me knaagt. Ik wil toch stiekem wel uitsluitsel over wat het geweest is. Ik wil het straks kunnen afsluiten, en daarmee ook een soort van antwoord wat er in godsnaam 2x ontzettend fout is gegaan in mijn lichaam.
Ik denk dat ik er een goed gesprek met de huisarts over ga hebben.
Die specialisten vergeten weleens wat voor impact het kan hebben op een patient.

Ook zijn mijn leverwaardes nog steeds verstoord (vervette lever door zwangerschap). In maart heb ik daar weer controle voor. Ook daar doen ze altijd heel vaag over. Hoe en waarom weten ze ook niet.

Ach.. Ik voel me een stuk beter dan na Mette's geboorte. Ben inmiddels alweer 4 weken aan het werk en dat gaat goed. Ook het leven met 2 kids gaat goed.
Al wens ik ons nu een rustig jaar toe, na ook alle problemen met Wies vind ik wel dat dat mag

Oja en de huisarts heeft een soort van sorry voor alles gezegd, ze heeft iniedergeval toegegeven dat ze het fout had ingeschat.

Goed nieuws over exit abces!

Kan me wel voorstellen dat het blijft knagen, een gesprek is misschien toch wl fijn inderdaad

Ik wens jullie ook eindelijk veel rust toe

pfoeh wickie, ik wens jullie veel rust nu eerst maar eens. Fijn dat het abces weg is!

Schopje!

Appelsap, ik moest van de week ineens aan je denken, hoe is het nu met jou en met jullie?

Het gaat redelijk. Beetje wisselend, maar langzaam aan gaat het iets beter geloof ik.
Tussen mij en Damian gaat het best goed en dat is fijn. Voor hem een heftige periode, want 1,5 maand geleden ben ik verhuisd, dus er is het een en ander veranderd. Ben blij dat ik er gevoelsmatig weer voor hem kan en wil zijn.

Jeetje, dat is idd wel heel heftig, maar als dat uiteindelijk een verbetering oplevert is het wel een goede stap geweest.

appelsap, dat klinkt positief, fijn! ben je dichterbij of verderweg verhuisd (t.o.v. Damian)?

S. en ik zijn uit elkaar, dus vandaar dat ik verhuisd ben. Woon nog wel dichtbij. Ik heb Damian om de week. Best zwaar af en toe, want niks om op terug te vallen dan, maar gelukkig gaat het goed.

oh wacht, ik dacht dat je bedoelde dat je ergens opgenomen was, en naar een andere lokatie gegaan was. (je ziet hoe goed ik 't bijgehouden heb... ) maar jee, dat is niet niks. goed om te lezen dat het wel goed gaat, die weken samen. succes met het vinden van een nieuw evenwicht (en met het voortzetten daarvan voor zover je het al gevonden hebt ).

[ Bericht 15% gewijzigd door trui op 14-03-2012 10:51:15 ]

Pfff, vlgs mij mij moet ik ongesteld worden ofzo. Vlieg tegen alle muren op, kan niks hebben en loop al sinds 7 uur vanmorgen met mijn nagels in mijn handpalmen gedrukt om mezelf in te houden.

Zou ik ook ergens een compleet andere persoonlijkheid kunnen kopen?

Pfft BE lastig! Is het een mogelijkheid de jongens ff bij iemand achter te laten en dan zelf ff een rondje joggen te gaan doen ofzo? Of keihard fietsen? Of iets anders waar je je ff lekker kan afreageren?

Ik schreef dit net in de auto, onderweg mee met F die ging duiken, konden zij daar even uitrazen met hun fietsjes. Helaas ging er een lampje van de 'nieuwe' auto branden en dus zijn we nu weer thuis en rijdt F even naar de garage.
Ik ga zo wel even met de heren naar de stad, zij op de fiets en ik lopen. Kunnen ze tegen elkaar aan kakelen.

Ik herken je gevoel wel hoor, en het is verrotte moeilijk dat gevoel van je af te schudden. Er is namelijk niks voor nodig om je weer zo te voelen.
Mja, mijn situatie is ook weer anders want ik zit gevangen in huis..kom nergens wat ik niet met de auto kan bereiken en minder dan 100 meter lopen is.
Geeft ook best wel wat frustratie

Dat kan ik me zo goed voorstellen.
Ik kan iig nog gaan wandelen als ik het niet meer trek.

Moet ik nog wel weg zien te komen, want inmiddels zit er al weer eentje boven omdat hij dacht dat het ok was om zand door de hele tuin te gooien.

En het ergste is, ik wéét dat ze het alleen maar doen om aandacht te krijgen, maar ik kan mezelf vandaag op de een of andere manier niet over mezelf heen zetten en krijg het dus ook niet voor elkaar om leuk of gezellig te doen.
Alles valt verkeerd en dat hebben de heren feilloos door. Er wordt alleen maar herrie gemaakt, rare liedjes gezongen, door de woonkamer gestampt onder het mom van 'we zijn aan het schaatsen' en zo kan ik nog l 20 dingen noemen. Stuk voor stuk helemaal niet erg, maar mèn wat zit mijn emmertje vol op het moment.

Nu komt Sasha net zonder dat ik wat zeg naar beneden, legt zijn hoofd tegen mijn arm bij wijze van excuus en vertrekt vervolgens huppelend naar buiten en ik laat het gaan want ik heb geen flauw idee hoe ik daar anders op zou moeten reageren.

Heerlijk pedagogisch 'ik heb liever niet dat je zand door de tuin strooit want daar wordt alles vies van en dat vind ik jammer' krijg ik echt niet uit mijn strot, plus dat het totaal geen zoden aan de dijk zet want het is ene oor in en andere oor uit.
Tuurlijk, loeipissig een kind naar de gang sleuren heeft ook totaal geen zin overigens hoor. Maar daar komt dan die persoonlijkheid weer om de hoek kijken...

En ja... Veel te eerlijk dit allemaal, maar soms moet het er even uit.

Ik denk niet dat iemand van je verwacht dat je een potje pedagogisch gaat staan doen als het stoom je oren uitkomt hoor
Is het een idee ze in de auto te gooien in hun oude goed en mee te nemen naar een natuurspeeltuin van de een of andere soort? Daar kunnen ze met zand smijten zoveel ze willen, en mochten er er ruzie om krijgen met een ander kindje weten ze meteen dat dat toch niet de bedoeling is

F is inmiddels terug, we gaan nu poging 2 doen om naar de stad te gaan.

Succes en sterkte beeb

BE, ik herken dat wel. Dat onvermogen om even over jezelf heen te stappen. Alle pedagogische begeleiding ten spijt. Gewoon omdat je eigen persoonlijkheid je dan in de weg zit. Ik heb ook van die dagen dat ik al bijna ontplof als ik "Mamaaa" hoor gillen.
Indien enigszins mogelijk probeer ik op dat soort dagen weg te gaan uit de situatie. Dat is voor mij natuurlijk wat makkelijker omdat de kinderen wat groter zijn.

TF, ik wou dat ik iets zinnigs kon zeggen. Het is gewoon zwaar k*t lijkt me. En ik vind het al een wonder dat je dat gevoel nog zo vaak van je af kan schudden.

BE, erg herkenbaar, sterkte hoop dat je gauw weer wat meer kan hebben.

TF, bij huis zitten noodgedwongen... benauwend lijkt me

Hier gaat het nog niet zoals het zou moeten. Vorig weekend was ik alleen maar op oorlogspad... gelukkig nu weer wat rustiger. Maar oh wat frustrerend om te zien dat ik in een half jaar nog eigenlijk maar weinig ben opgeschoten met mezelf...

quote:

Op zaterdag 17 maart 2012 11:55 schreef De_Taartjesfee het volgende:

Mja, mijn situatie is ook weer anders want ik zit gevangen in huis..kom nergens wat ik niet met de auto kan bereiken en minder dan 100 meter lopen is.
Geeft ook best wel wat frustratie

Oi! Ik heb wat gemist geloof ik. Heftig...

BE, sterkte, hopelijk blijft het bij één dagje.

Appelsap.... Pittige ontwikkelingen. Ik hoop dat jullie drieën er goed doorheen komen.

Nijna... Dat oorlogspad had ik opgemerkt vorig weekend... Houd moed.

Ah....het topic der herkenning! Het zal in de lucht hangen....kan erg weinig hebben. En weet gelukkig dat ik ongesteld moet worden, dus ik heb nog een excuus ook nog!

Ik merk dat nu ik niet meer elke dag mama hoef te zijn maar dat ik gewoon m'n eigen dagen en nachten heb, die ik helemaal kan invullen zoals ik dat wil, niet hoef te plannen met de kinderen of wat dan ook dat dat emmertje eindelijk wat leger raakt. Eerlijk gezegd bevalt me deze situatie met de kinderen me heel goed, en kan ik ook eindelijk veel mee de moeder zijn die ik wil zijn.

Volgens mij heb ik wat grmidt tico. wat is die situatie dan?

sry voor brakkr schrijfstijl... mobirltje

Gescheiden.