Ook weer eens een teken van leven van mij, dat is al zo'n twee maanden geleden. Druk gehad, griep gehad, paar leuke dingen zoals pleeggezinnen dag van Scheldekat en concert van Radiohead, m'n broer en z'n vriendin hebben net een zoontje gekregen, altijd wel wat waardoor ik niet al teveel aan de pc toe kom de laatste tijd. Het opvangen gaat wel gewoon door.
Bij de stichting is het net zo druk als van de zomer, het kittenseizoen was ook duidelijk nog niet afgelopen. In de laatste twee maanden zijn er 48 nieuwe katten en kittens binnengekomen.
Een flink aantal kittens van onze vanglocaties in industriegebied Vlissingen-Oost, ze leefden daar bv op een vuilnisbelt of op de kale asfaltvlakte vol vrachtwagens van een overslagbedrijf.
Maar we kregen ook weer veel hulpvragen in verband met katten in nood buiten ons eigenlijke werkgebied, oa gedumpte katten in Oost-Souburg en de Vlissingse binnenstad, een kitten in een sloot, een kitten langs de westerscheldetunnelweg, een zwervende kater met een pussende wond onder zijn oksel van een ingegroeide vlooienband, vader, moeder en vier kittens in een achtertuin in Yerseke, een superlieve kater die al maanden op een bedje van blaadjes sliep buiten een hotel in Middelburg (vandaag geadopteerd

), en gisteren is er nog een tam kitten uit een boom gehaald waar het al meer dan 5 uur zat te schreeuwen.
Er is een kolonie katten weggevangen rond het gasthuis in Goes en het project bij de McDonalds in Goes is ook afgerond. Er zijn daar een paar wilde poezen na hun castratie teruggezet, zij hebben eet- en slaaphuisjes gekregen op het terrein van een gebouw vol grafische bedrijven waar het veel rustiger is dan bij de McDrive even verderop. Ze slapen er al en worden door een vrijwilligster voorzien van echt kattenvoer zodat ze niet meer hoeven te gaan bedelen om friet en kipnuggets.
De laatste katten in Krabbendijke zijn ook gevangen

De moeder en het zusje van Fera en Feline hebben Marleen's geduld flink op de proef gesteld maar ze heeft ze te pakken gekregen. Ze zijn allebei wit en de moederpoes had al allemaal korstjes op haar oren omdat haar witte huidje telkens zo erg verbrandde in de zon. We hebben nu nog 6 (moeder)poezen in de opvang van dit project, allemaal in meer of mindere mate wild. Normaal zouden we ze na castratie terugzetten op de vangplek maar dat kan helaas niet, hun veiligheid is daar niet meer gegarandeerd. We zoeken voor deze prachtige maar schuchtere poezen adressen met veel vrijheid, denk aan een functie als muizenmanager bij iemand met een paardenstal of een boerderij. Voor het juiste tehuis bieden wij deze gecastreerde, gechipte, ingeënte, ontwormde, ontvlooide poezen voor nop aan.
In de laatste post had ik Fearghal voorgesteld, hij was gevangen bij de McDonalds. Zoals ik hem daar "in het wild" heb zien rondlopen was hij erg op zijn hoede, andere kittens liepen zó de kooi in maar hij zat ons vanaf de overkant van de straat (ver weg !!) te observeren en ging er uiteindelijk gewoon vandoor om niet meer terug te keren. Ik was erg blij dat Henk en Marleen hem uiteindelijk hebben weten te vangen.
Eenmaal bij ons was hij wel erg bang maar hij ging echt met sprongen vooruit. In het begin was het wel even moeilijk dat hij echt álles eng vond, welk speeltje ik hem ook aanbood hij deed er niks mee en vond het zelfs eng, zelfs als ik het alleen maar neerlegde aan de andere kant van de kamer.
Op het filmpje zie je hem in actie met een vogelveer, hij lijkt het een zeer gevaarlijk object te vinden;
Ook wanneer ik een lintje over de vloer liet kronkelen zat hij me een beetje onnozel aan te kijken, Feline wilde héél graag een kijkje komen nemen wie er dan in de WC zat dus die heb ik toen even laten voordoen wat je met een lintje doet. Toen viel het kwartje en kon ik beginnen hem naar me toe te lokken;
Wanneer ik hem oppakte vond hij dat erg eng, maar eigenlijk ook wel gezellig want hij was toch een klein kitten wat daar in z'n eentje zat. Na een tijdje aaien ontspande hij zich, vlijde zich lekker tegen mij (en m'n behaaglijke fleecedeken) aan en ging spinnen. Ik was blij verrast dat het na twee dagen al zo goed ging
![DSCF5240.jpg]()
Wanneer het op een gegeven moment te spannend werd wilde hij weer in z'n mandje, ook goed, dan las ik wat in m'n boek. Hier lag ik op mijn buik te lezen en toen was hij langs me heen gelopen en had zich lekker op mijn benen geïnstalleerd
Ik moest wel oppassen met eten geven anders at hij zich helemaal het schompes en dan kreeg hij zo'n buik;
![DSCF5339.jpg]()
![DSCF5358.jpg]()
Na een weekje intensieve socialisatie mocht hij ook in de bijkeuken, ik zette de deur open en ging zelf aan het andere eind van de bijkeuken zitten om rustig te observeren.
De meeste katjes gaan voorzichtig de ruimte verkennen, sommigen blijven zelfs liever nog even in het toilet zitten tot ze wat moed bij elkaar geraapt hebben, ik ben dan vaak ook weer een beetje enger dan in hun vorige vertrouwde kamertje dus om niet te storen kan ik beter niet rondlopen.
Fearghal liep de deur uit, stak in één rechte lijn de hele bijkeuken over naar mij toe en gaf me een kopje. Daarna ging hij eens rustig rondkijken. Wat later ontmoette hij Flynn en Fera & Feline, dat vond hij heel leuk maar de meiden leken een beetje jaloers.
Omdat het eigenlijk heel goed ging hadden we 's nachts het kattenluik naar de woonkamer open gelaten, zo konden de andere katten in- en uit lopen en als Fearghal erdoor zou gaan leek me dat niet zo'n ramp.
Duncan was de volgende ochtend als eerste uit bed en kwam melden dat toen hij de katten eten gaf in onze keuken Fearghal ook ineens naast hem stond alsof hij nooit anders gedaan had.
De bank was de eerste week wel zijn uitvalsbasis, als we rondliepen wilde hij er nog wel eens onder schieten maar hij kwam steeds snel weer tevoorschijn. De eerste avond kwam hij al gezellig met een lintje spelen op de bank;
![DSCF5396.jpg]()
En tot Feline's onvrede moest ze me tijdens het bankhangen met een extra katje delen (bankhangen is een verplicht onderdeel van mijn dagschema);
![DSCF5456b.jpg]()
![S8302225.jpg]()
Eigenlijk was ik toch wel een beetje erg verliefd aan het worden op dit manneke, zo leuk en zo lief, maar ja, wij houden geen opvangers, we hebben al genoeg katten en zullen er ook nooit tekort komen. Als we opvangers gaan houden staat Peter van der Vorst straks voor m'n deur.
Op een avond had Fearghal ineens een pijnlijk pootje, hij hield het opgetrokken en strekte het zelfs niet wanneer hij lekker bij me lag;
![DSCF5544.jpg]()
Volgende dag dus maar gelijk naar de dierenarts geweest, ik had al het idee dat het minder werd, ik had hem de dag ervoor voor het eerst op het aanrecht zien klimmen en eraf zien springen (

) dus misschien was het wat verzwikt oid, ik wilde al een paar dagen met Fera naar de DA dus we konden het mooi combineren. Volgens de dierenarts was er niets mis, ze heeft hem gelijk ingeënt en gechipt.
Toen we net de spreekkamer binnenkwamen ging ze ineens een beetje smoezen met de assistente over dat ze "verstandig moest zijn", de assistente liep Fearghal de rest van het consult op te hemelen en toen we gingen afrekenen zei ze met een knipoog dat ik maar wat foto's naar de dierenarts moest mailen.
Thuis wat extra foto's gemaakt en opgestuurd;
![DSCF5576.jpg]()
![DSCF5570.jpg]()
![DSCF5574.jpg]()
De volgende dag was Fearghal gereserveerd

Gevalletje liefde op het eerste gezicht. De dierenarts had een paar dagen later vakantie en wilde dan zelf de rest van de socialisatie doen, dus hij ging vrij abrupt verhuizen. Misschien maar goed ook, want hij is véél te leuk.
De dierenarts woont een flink eind weg, op Goeree-Overflakkee, maar hij was heel rustig in de auto en op zijn nieuwe adres heeft hij gelijk best wel stoer de woonkamer verkend. Hij was ook niet extreem onder de indruk van zijn nieuwe huisgenoten, een deftige Heilige Birmaan dame en een Boerenfox die van katten houdt. Het hondje wilde hem heel graag meteen inspecteren en met hem spelen maar dat ging Fearghal net iets te ver.
![DSCF5634.jpg]()
Er was ook nog een andere kat maar die liep buiten toen wij er waren. Fearghal mag op termijn ook naar buiten en daar is het een ideale omgeving voor.
Het gaat goed in zijn nieuwe huis, hij is een knuffeldoosje maar dat wisten we al.
Dat was het verhaal van Fearghal. Ruby, Fera en Feline zijn hier nog steeds en we hebben ook drie nieuwe kittens, later meer over hen.