MARS - De Missies! Deel 8

10-05-2012

Opportunity ontwaakt uit winterslaap



De Marsrover kan zich verheugen in meer zonlicht en dus meer energie. Tijd om weer aan de slag te gaan!

NASA had de Marsrover op tweede kerstdag vorig jaar ‘geparkeerd’ op Greeley Haven. Op de helling kon Opportunity ondanks dat de dagen op Mars kort waren toch nog wat zonlicht ontvangen. En dat is heel belangrijk, want zonlicht is voor Opportunity wat voedsel voor ons is: een bron van energie. De Marsrover is namelijk uitgerust met zonnepanelen die de rover en alle instrumenten aan boord draaiende moeten houden.

In beweging
Maar na negentien weken is de winter op Mars toch een eind voorbij. De dagen worden weer wat langer en de Marsrover kan weer meer zonne-energie verzamelen. En dus heeft NASA de rover van de helling gestuurd. “We zijn van Greeley Haven af en bevinden ons nu op het zand eronder,” vertelt Ashley Stroupe namens NASA. “Het voelt goed om weer in beweging te zijn.”

Onderzoek
Overigens heeft de rover tijdens de winterslaap niet helemaal stilgezeten. Opportunity verzamelde informatie die ons meer kan vertellen over de binnenzijde van Mars.

Werk aan de winkel
Nu de dagen op Mars weer langer worden, wordt Opportunity nog actiever. Er staat ook nogal wat werk te wachten. “Ons volgende doel bevindt zich een paar meter richting het noorden,” vertelt Matt Golombek namens NASA. Daar bevindt zich een lichte vlek, waarschijnlijk bestaat deze uit stof. “Dit is de kans om daar meer over te weten te komen.” Daarna willen de onderzoekers Opportunity gleuven in gesteenten in datzelfde gebied laten onderzoeken. Vorig jaar leverde het bestuderen van zulke gleuven nog interessante resultaten op. In een gleuf werden gipsmineralen aangetroffen die daar waarschijnlijk door water zijn achtergelaten. Ook hopen de onderzoekers de Marsrover nog verder naar het zuiden te kunnen sturen, daar zijn eerder vanuit de ruimte al kleiresten waargenomen. Opportunity moet die gaan bestuderen.

Opportunity heeft zojuist zijn vijfde winter op Mars overleefd. En dat is toch wel heel bijzonder. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat Opportunity slechts drie maanden mee zou gaan. Inmiddels werkt Opportunity al zo’n acht jaar op Mars.

(scientias.nl)

24-05-2012

Organische stoffen in Marsmeteorieten zijn niet van biologische oorsprong



De organische moleculen die in Marsmeteorieten zijn aangetroffen, zijn inderdaad afkomstig van Mars. Maar de stoffen zijn niet van biologische oorsprong. Dat zijn de conclusies van een internationaal onderzoek, waarvan de resultaten deze week in Science worden gepubliceerd.

Op aarde zijn tal van meteorieten gevonden, waarvan vrijwel vaststaat dat ze van de planeet Mars afkomstig zijn. Het zijn stukken gesteenten die bij grote inslagen de ruimte in zijn geblazen en na een lange reis op aarde zijn beland.

Uit onderzoek is gebleken dat veel van die 'ruimtestenen' koolwaterstoffen bevatten - lange ketens van koolstof en waterstof, die als de bouwstenen van levende organismen worden gezien. Wetenschappers waren het er echter niet over eens hoe deze moleculen zijn ontstaan. Ook werd eraan getwijfeld of zij wel van Mars afkomstig zijn: het zouden ook 'verontreinigingen' kunnen zijn die pas na aankomst op aarde in de meteorieten terechtkwamen.

Bij het nieuwe onderzoek zijn monsters van elf Marsmeteorieten van uiteenlopende ouderdom onderzocht. In tien ervan werden grote koolstofhoudende moleculen aangetroffen. Uit nauwkeurige analyse blijkt dat ten minste een deel van de koolstof in de meteorieten niet van aardse oorsprong is en niet door biologische processen kan zijn ontstaan. Volgens de onderzoekers zijn ze waarschijnlijk gevormd bij vulkanische processen in het inwendige van Mars.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

24-05-2012

Marsrover gluurt over randje van krater


NASA heeft een prachtige foto – gemaakt door Marsrover Opportunity – vrijgegeven. Op de foto gluurt de Marsrover over het randje van een krater heen.

De foto werd ergens in maart gemaakt. Het was op dat moment winter op Mars. Dat betekent dat de Marsrover in deze periode minder zonlicht ving. Aangezien de Marsrover het van zonnepanelen moet hebben, betekent dat dus ook dat deze over minder energie beschikte. Om toch zoveel mogelijk zonlicht op te vangen, bracht Opportunity de winter door op Greeley Haven, op de rand van de krater Endeavour.


De Marsrover gluurt over het randje. Foto: NASA / JPL-Caltech / Cornell / Arizona State University

Oostwaarts
En vanaf die overwinterplaats maakte Opportunity deze prachtige foto van de krater. Ook een deel van de Marsrover zelf is nog op de foto zichtbaar. Opportunity bevindt zich op de westelijke rand van de krater en ‘kijkt’ op de foto dus naar het oosten.


Op bovenstaande foto is goed te zien hoe Opportunity reisde en vanwaar hij de foto maakte. Foto: NASA / JPL-Caltech / UA.

Mozaïek
De foto bestaat overigens uit meerdere kiekjes. Opportunity maakte gedurende een half uur met behulp van verschillende filters foto’s. Uit die foto’s is deze foto opgebouwd. De krater die we op de foto zien, heeft een diameter van ongeveer 22 kilometer.

Inmiddels zit de ‘winterslaap’ van Opportunity er weer op. De Marsrover heeft Greeley Haven verlaten en reist binnenkort noordwaarts. Het is de bedoeling dat de rover daar gleuven in gesteenten gaat bestuderen. Onderzoekers hopen aan de hand van mineralen in die gleuven meer over de geschiedenis van Mars te weten te komen. Later dit jaar krijgt Opportunity versterking: Marsrover Curiosity is op dit moment onderweg naar Mars en arriveert daar naar verwachting in augustus 2012. Het is de grootste Marsrover die tot op heden is gebouwd: de rover is zo’n drie meter lang, drie meter breed, 2,1 meter hoog en beschikt over 2 meter lange robotarmen.

(scientias.nl)

04-06-2012

Nederlands team gaat voor 2025 nederzetting op Mars stichten



Ook Nederland heeft sinds kort een ambitieuze ruimtevaartorganisatie: Mars One. De organisatie wil in 2023 de eerste bemande nederzetting op Mars vestigen.

Vier astronauten moeten in april 2023 op Mars landen. Het is een enkele reis: de astronauten komen niet meer terug, maar vestigen zich permanent op Mars. In de jaren die volgen, breidt het aantal mensen op Mars zich rap uit. Elke twee jaar worden er weer vier astronauten naar Mars gestuurd. In 2033 wonen en werken er dan meer dan twintig mensen op Mars. In eerste instantie zijn zij sterk afhankelijk van de aarde, maar het is de bedoeling dat deze kolonie uiteindelijk op eigen benen komt te staan en zelfvoorzienend wordt.


In de jaren voorafgaand aan de lancering van de astronauten wordt er veel getraind. Zo wil Mars One de modules die op Mars komen te staan eerst in een woestijn nabouwen. Tijdens de simulaties moet dan blijken of alles echt naar behoren werkt. Afbeelding: Mars One.

Het kan!
Dat is het plan van Mars One in een notendop. En het is een geweldig plan. Maar is het ook haalbaar? Mars One doet daar sinds vorig jaar onderzoek naar en concludeert nu dat het kan. “Iedereen die dit ziet zal, net als ik, als eerste reactie zeggen: Dat gaat nooit lukken. Maar bekijk en beluister dit voorstel eens goed. Wat hier wordt voorgesteld kan wel!” zo schrijft Nobelprijswinnaar en ambassadeur van Mars One, dr. Gerard ‘t Hooft op de site van de organisatie. Het afgelopen jaar heeft Mars One met allerlei specialisten gesproken en ook contacten gelegd met organisaties die essentiële onderdelen voor deze missie kunnen leveren. “Voor elk van de onmisbare componenten zijn bestaande leveranciers gevonden: stuk voor stuk bekende en internationale aerospacebedrijven die hebben bevestigd dat ze de onderdelen daadwerkelijk kunnen en willen leveren,” zo is op de site te lezen. “De betrokken leveranciers en ambassadeurs hebben allemaal hun vertrouwen uitgesproken in de haalbaarheid van Mars One. Deze gerenommeerde organisaties en hoog aangeschreven personen zouden hun naam nooit aan deze missie hebben verbonden als zij er niet volledig in zouden geloven.”

De planning
Mars One heeft te maken met een strak schema. Dat ziet er ongeveer als volg uit: 2013: selectie van de eerste vier astronauten die naar Mars gaan, start. Conceptuele studies worden afgerond. 2014: de voorbereidingen voor de bevoorradingsmissie beginnen, astronauten bereiden zich voor op hun missie. Die voorbereidingen zijn overigens op de voet te volgen: het is de bedoeling dat het een soort reality show wordt. 2016: de lander met voorraden (vooral lang houdbaar voedsel) vertrekt naar Mars. 2018: een rover landt op Mars en zoekt naar de beste plek om een nederzetting te starten, de beelden die de rover maakt, worden wederom live uitgezonden. 2021: de eerste modules die samen de nederzetting gaan vormen, landen op Mars. In 2022 is de nederzetting ‘af’ en in staat om water, zuurstof en atmosfeer te creëren. De eerste astronauten vertrekken naar Mars en arriveren daar in het jaar 2023.SpaceX
Over welke leveranciers en organisaties hebben we het dan? Nou, bijvoorbeeld SpaceX: het bedrijf dat vorige week nog als eerste commerciele partij ooit een ruimtecapsule naar het ISS stuurde. Maar ook Thales Alenia Space is betrokken bij Mars One. Het bedrijf ontwikkelde verschillende delen van het internationale ruimtestation. De missie is daarmee al aardig concreet. En dat moet ook wel: als de eerste mensen in 2023 op Mars moeten landen, dan betekent dat dat we nog maar tien jaar de tijd hebben om alle voorbereidingen te treffen. “Natuurlijk bestaan de meeste onderdelen nog niet precies zoals wij ze nodig hebben, maar er hoeft niets nieuws te worden uitgevonden om ze te bouwen. Onze leveranciers bevestigen dat zij alles voor ons kunnen bouwen.”

Hobbels
Voor er daadwerkelijk naar Mars geëmigreerd kan worden, moeten er nog wel wat hobbels worden genomen. Maar Mars One lijkt over al die hobbels goed te hebben nagedacht. Hoe komen we bijvoorbeeld op Mars? De organisatie wil de raket (Falcon Heavy) en ruimtecapsule (Dragon) van SpaceX gebruiken. Die zijn beiden al ontwikkeld en staan dus klaar. Hoe gaan we een leefbare omgeving op Mars ontwikkelen? Hiervoor kijkt Mars One naar het ISS, waar al elf jaar lang een leefbare omgeving in de ruimte wordt gecreeerd. Het bedrijf dat verantwoordelijk is voor die systemen heeft zijn naam reeds aan Mars One verbonden. En ook aan een Marspak wordt gewerkt. Het zal sterk lijken op de pakken die astronauten op hun reis naar de maan droegen. Energie krijgen de astronauten middels zonnepanelen en een satelliet maakt communicatie tussen de aarde en Mars mogelijk.


De bevoorradingslander arriveert op Mars. Afbeelding: Mars One.

Geld
Maar naast technologische hobbels zijn er nog andere hindernissen. Geld bijvoorbeeld. Een bemande missie naar Mars is een kostbare zaak. Maar Mars One denkt het voor relatief weinig geld voor elkaar te kunnen boksen. Zo gaan de astronauten in eerste instantie emigreren: ze komen niet meer terug. Dat maakt de missie al goedkoper en minder ingewikkeld. Daarnaast wordt er samengewerkt met de beste leveranciers die de beste producten tegen de laagste prijs kunnen leveren. Hierbij spelen politieke belangen geen rol.


Doorzettingsvermogen
Klinkt het u nog steeds als een onhaalbaar plan in de oren? Laten we niet te snel oordelen. SpaceX wist afgelopen week tegen een relatief lage prijs en met slechts ongeveer tien jaar voorbereiding een zelfgebouwde ruimtecapsule met behulp van zelfgebouwde raketten te lanceren, aan het ISS te koppelen en weer veilig op aarde te laten landen. Het laat zien wat een organisatie met genoeg knappe koppen, de juiste contacten, voldoende geld en bovenal een hoop doorzettingsvermogen kan doen. Met zo’n partij aan de zijde van Mars One lijkt alles mogelijk.

Wat betekent dat voor u? Nou, mocht u altijd al de ambitie gehad hebben om met een enkeltje naar Mars te gaan, dan is dit uw kans. Iedereen kan namelijk naar die baan solliciteren. Heeft u die ambitie niet? Dan wacht u in ieder geval een prachtige missie die we – als alles volgens plan verloopt – ook al zijn we er zelf niet bij, toch op de voet kunnen volgen. Het duurt nog even voor deze missie tot een succes mag worden verklaard. Maar tot die tijd mogen we alvast apetrots zijn dat zo’n initiatief zich ook in een klein land als Nederland kan ontwikkelen. Nu maar hopen dat wij Nederlanders op korte termijn niet langer enkel bekend staan om onze tulpen, molens en kaas, maar ook om dat dorpje dat wij op de rode planeet vestigden.

(scientias.nl)

quote:

Op vrijdag 8 juni 2012 17:43 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik vond dit wel een interessant stuk:

[ afbeelding ]

You are looking at an actual photograph from the surface of the planet Venus. Though obtained from a NASA web page, this is not a NASA photo. It is a Soviet era photo. Try as you may, you cannot find such a photo made by a NASA spacecraft. Why? Because NASA has never made a successful landing on Venus with a craft capable of taking photos and transmitting them back to Earth. They did make an accidental landing of a probe (Pioneer Venus 1). It was accidental because the Pioneer Venus 1 dropped off 4 probes that were not designed to survive all the way down to the surface—but one did. The others were destroyed by the immense heat and pressure of the atmosphere. So, NASA accidentally dropped something on Venus, but the Russians actually landed there.

Not only did the Russians successfully land on Venus, they did it 10 times! And that, my friends, is a gigantic mystery.

The Russian space scientists and engineers are among the best in history. They were the first to put anything at all into orbit around Earth. They were the first to put a man in space, and he was the first man to orbit the Earth. They were the first to send spacecraft to the moon. They were the first to build a space station and to fly it successfully. By the way, it was not a Mir space station. It was the Salyut-1 (1971) a prototype for the Almaz spy space station (1973). Alamaz was the code name for the spy station run using a Salyut-1 space craft.

So, with all that massive success in space, why do I say it is a mystery that they have landed successfully on Venus ten times?

Well, here is the mystery.

Leaving Earth, Venus is the next planet toward the sun. Let’s say it is our next door neighbor on the left. Mars is the next planet away from the sun. Let’s say it is our next door neighbor to the right.

When leaving the driveway and headed to the left (to Venus), Russia has tremendous success, success NASA has not had, and accomplished what NASA has not even tried. When Russia leaves the driveway and heads to the right (to Mars), they have an almost 90% failure rate. How can that even be possible?

America is hitchhiking aboard Russian spacecraft in order to transport astronauts to and from the International Space Station. The Russians are still flying in space and NASA is not. Russia is flying the Soyuz (Soviet era) spacecraft which is renowned as one of the safest and most reliable spacecraft ever flown. Their science and engineering is virtually peerless. Yet, there is a disturbing and mysterious fact that is inexplicable: they can successfully send spacecraft anywhere they want—except to Mars.

This fact is so glaringly obvious that is impossible to overlook. It is so out of step that it rises to the level of extremely suspicious.

Vladimir Putin has grumbled that he thinks this strange fact is due to sabotage. He has not stated publically whom he believes the suspect(s) to be, but he has raised the possibility that the Russian space missions to Mars are being purposely sabotaged.

Is such a thing really possible? We are talking about decades of Russian attempts to send spacecraft to Mars. If the Russian missions to Mars are being sabotaged, we are talking about a decades long operation that has remained unexposed against all odds. Whether the ostensible saboteurs are Russian space program insiders, or agents of a foreign government, it is rather a stretch to think such an operation could remain undiscovered over such a long period of time. Anything is possible, of course, but everything is not likely.

So what else could account for this strange disparity between the Russian space program to Venus and their program to Mars? They can land on Venus just about anytime they want while they can’t even get to Mars. What’s up with that?

I have no answers or solutions to this mystery, but it is a mystery that certainly has my attention. It is a mystery that genuinely merits investigation.

http://www.ufodigest.com/article/russias-mysterious-space-program

Waarom hebben de Russen zoveel moeite met Mars, vergeleken met Venus?

interessant ja. Putin denkt zelf dat het mogelijk om sabotage gaat blijkbaar.

07-06-2012

Marskraters wijzen op klimaatevolutie



Waarnemingen van de Marskraters Danielson en Kalosca, verricht door de Europese planeetverkenner Mars Exrpess, bieden ondersteuning voor de theorie dat de rode planeet sterke klimaatschommelingen vertoont, veroorzaakt door variaties in de stand van zijn draaiingsas.

Danielson (60 km in middellijn) en Kalosca (33 km) zijn twee dicht bijeen gelegen kraters in het gebied Arabia Terra. Kalosca ligt hoger en is zo goed als zeker jonger dan Danielson. Op de bodem van Danielson zijn gelaagde afzettingsgesteenten gevonden, en de door Mars Express gefotografeerde patronen doen vermoeden dat de gesteentelagen ontstaan zijn als gevolg van sterke fluctuaties in het Marsklimaat - de verschillende sedimentlagen zijn dan in verschillende perioden ontstaan.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)

quote:

Op zaterdag 9 juni 2012 17:41 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

En de ESA? Een tijdje terug ging toch ook 1 van onze missies verloren? Hoe succesvol zijn wij, weet je dat toevallig?

Dat zou ik zo niet weten nee Jij?

11-06-2012

635.000 Marskraters gecatalogiseerd



Amerikaanse planeetonderzoekers hebben een catalogus aangelegd van niet minder dan 635.000 inslagkraters op de planeet Mars met een middellijn van een kilometer of meer. Van elke krater is de positie, middellijn, diepte en kraterrandhoogte vastgelegd, op basis van metingen van verschillende ruimtesondes. De nieuwe kratercatalogus wordt beschreven in een artikel in Journal of Geophysical Research - Planets . Ter vergelijking: op de maan en op de planeet Mercurius zijn alleen inslagkraters gecatalogiseerd die groter zijn dan ca. 10 of 20 kilometer. Op aarde, waar de meeste littekens van kosmische inslagen zijn geërodeerd door geologische activiteit, water en wind, zijn een kleine tweehonderd inslagkraters bekend.

De nieuwe database kan van grote waarde zijn voor onderzoek naar de geologische geschiedenis van Mars en voor leeftijdsbepalingen van verschillende gebieden op het Marsoppervlak: jongere gebieden tellen minder inslagkraters dan oudere. Ook erosieverschijnselen op Mars zullen beter bestudeerd kunnen worden met behulp van de nieuwe catalogus.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)

11-06-2012

Marswagen Curiosity landt dichter bij Mount Sharp



De Amerikaanse Marswagen Curiosity, die op 6 augustus een zachte landing gaat maken in de grote Marskrater Gale, zal dichter bij zijn uiteindelijke reisdoel landen dan aanvankelijk was gepland. Vluchtleiders zijn ervan overtuigd dat de precisielanding nog nauwkeuriger uitgevoerd kan worden dan oorspronkelijk gedacht. De afmetingen van de zogeheten 'landings-ellips' (het langgerekte gebied waarbinnen de feitelijke landing uitgevoerd moet worden) bedroegen eerst 20 bij 25 kilometer, maar dat is nu teruggebracht tot 7 bij 20 kilometer. Die kleinere landingsellips maakt het mogelijk om dichter bij de voet van Mount Sharp te landen - de grote centrale berg in de krater. Curiosity gaat onderzoek doen aan de samenstelling van de verschillende gesteentenlagen in deze berg, om er op die manier achter te komen of Mars in het geologische verleden mogelijk bewoonbaar is geweest.

© Govert Schilling

(allesoversterrnekunde)

quote:

Op dinsdag 12 juni 2012 22:27 schreef Visionair20 het volgende:
Ben heel benieuwd naar de poging de mens op mars te zetten.

Zullen ze hier een wetgeving verzinnen voor daar trouwens?
Aangezien de mensen die daar heengestuurd worden toch nooit meer terug komen, lijkt het mij wel logisch dat daar goed over nagedacht moet worden.
Uiteindelijk zal er toch een behoorlijke groep mensen verblijven daar, en wie weet wat het "op mars wonen en nooit meer teruggaan" uiteindelijk doet met de mensen daar.

Op national geographic zijn hierover al een paar mooie docu's geweest

(colonizing Mars)

(Living on Mars)
Chris McKay, wetenschapper bij de NASA, legt uit hoe de mens in de toekomst misschien op Mars kan wonen, dankzij technologische ontwikkelingen
http://www.disclose.tv/ac(...)king_The_New_Earth_/

12-06-2012

NASA past landingsplaats Marsrover Curiosity iets aan



NASA heeft Curiosity opdracht gegeven om veel dichter bij de eindbestemming te landen dan gepland. En dat maakt de landing van de Marsrover zo mogelijk nog spannender…

Marsrover Curiosity vertrok in november 2011 en komt naar verwachting op 5 augustus 2012 op Mars aan. Daar moet Curiosity zich naar Mount Sharp, in het midden van de Gale-krater begeven voor onderzoek.

Minder tijd
Dankzij de aangepaste landingsplek moet dat laatste deel van de reis nu minder tijd in beslag nemen. Curiosity landt namelijk dichter bij zijn eindbestemming. Maar dat betekent ook dat de Marsrover dichter bij de berg landt en die berg kan tijdens de landing een gevaar vormen. Toch durft NASA dat risico te nemen. De ruimtevaartorganisatie heeft namelijk meer dan ooit vertrouwen in de technologie die ervoor moet zorgen dat Curiosity veilig landt. De technologie zou in staat zijn om veel dichter bij Mount Sharp te landen, zonder de berg te raken.

Sneller
“We verkleinen de afstand die we na het landen moeten rijden met ongeveer de helft,” legt onderzoeker Pete Theisinger uit. “Daardoor kunnen we maanden eerder dan gepland bij de berg aankomen.” “We bereiden de succesvolle landing van Curiosity al jarenlang voor en alles ziet er goed uit,” benadrukt onderzoeker Dave Lavery. “Maar landen op Mars brengt altijd risico’s met zich mee, dus succes is niet gegarandeerd. Zodra we op de grond staan, gaan we zorgvuldig verder. We hebben tijd zat, aangezien Curiosity langer meegaat dan de ongeveer 90 dagen durende missies van NASA’s Mars Exploration Rovers en de Phoenix Lander.”

In het verleden zijn al verschillende Marsrovers naar Mars gestuurd, waarvan alleen Marsrover Opportunity tot op heden actief is. Curiosity onderscheidt zich op diverse vlakken van eerdere Marsrovers. Zo is deze aanzienlijk groter en landt deze ook op heel andere wijze dan eerdere Marsrovers. Eenmaal op Mars aangekomen gaat Curiosity onder meer boren in gesteenten. Die gesteenten onderzoekt Curiosity vervolgens zelf met behulp van instrumenten aan boord van de Marsrover. Ook mogen we mooie foto’s verwachten: Curiosity is uitgerust met krachtige camera’s die kunnen fotograferen en (in HD) kunnen filmen. Nieuwsgierig naar de futuristische landing en de missie van Curiosity? Bekijk onderstaand filmpje!


(Scienitias.nl)

12-06-2012

Probleem met teflonlaag Marsrover

Voor de landing van de Marsrover Curiosity werken NASA-deskundigen aan een oplossing voor de mogelijke verontreiniging van monsters door de boor van het mobiele ruimtelab.


Foto: NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl

De teflonlaag op de boor kan afbladderen en zich vermengen met verzamelde rotsmonsters, zei NASA maandag.

De Curiosity onderzoekt de komende twee jaar of het milieu op Mars microbieel leven mogelijk maakt of heeft gemaakt. De rover gaat op zoek naar organisch bouwmateriaal. Met zijn boor kan de Curiosity op het Marsoppervlak materiaal verzamelen dat in het lab van de rover kan worden geanalyseerd.

Afbladderen

Afbladderend teflon kan deze analyse bemoeilijken, maar een al te groot probleem is het niet, zeggen NASA-wetenschappers.

Er zijn voldoende mogelijkheden om het probleem op te lossen. De boor kan langzamer draaien om afbladderen te voorkomen, maar verzameld materiaal kan ook worden verhit om de verontreiniging op die manier af te scheiden.

Door: Novum .

(nu.nl)

18-06-2012

ESA test Mars-rover in Atacama-woestijn



De Europese ruimtevaartorganisatie ESA heeft met succes een volledig autonome Marswagen uitgetesst in de Atacama-woestijn in Noord-Chili. Een internationaal team van wetenschappers en technici heeft zes maanden aan de ontwikkeling van het autonome navigatiesysteem gewerkt.

De rover kreeg als opdracht om zes kilometer door het Marsachtige woestijnlandschap af te leggen, en met een nauwkeurigheid van één procent weer op zijn beginpunt terug te keren. Daartoe moest het wagentje ook uitgerust worden met software die zelfstandig beslissingen neemt over het ontwijken van hindernissen zoals (te) grote rotsblokken.

De toekomstige Europese ExoMars rover zal ook worden uitgerust met autonome navigatie, hoewel hij daarnaast ook regelmatig radiocontact met de aarde zal onderhouden.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)