Help! Ik word vader!

Weten jullie al zeker dat jullie het willen houden?

Mochten jullie het wel willen houden, dan komt er altijd wel een oplossing. Zeker voor het praktische gedeelte. Wat vinden jullie ouders? Heb je steun verder in je omgeving? Hoe ziet jullie leven er verder uit (school, werk?).

Gefeliciteerd! geen ervaring mee verder, maar kwa oppas heb je dan opa & oma mooi dichtbij???? Verder denk ik dat het wel goedkomt, ook met een woning.

De beslissing dat het kindje er komt is al genomen begrijp ik? Gefeliciteerd in dat geval.

Waarom ga je er van uit dat het een kleine versie van jezelf is? Het is een nieuw persoontje, met een eigen karaktertje, geef dat de kans om te ontplooien. Begin niet met verwachtingen.
Ik hoop voor jou dat het gezond is, dat vergemakkelijkt de zaak.
Ik kan niet in jouw situatie komen, ik ben homo, dus het is een beetje ver van mijn bed, maar 23 lijkt mij een mooie leeftijd om vader te worden, niks mis mee.
Ik weet van vrienden dat in de praktijk vooral de oma's en tantes inspringen, ook ongevraagd.
Maak je niet teveel zorgen om problemen die er nog niet zijn, neem zoals het komt.
Ik neem aan dat je voor een huurwoning wel bovenaan de urgentie lijst komt in zo'n situatie dus dat gaat vast lukken. Ik weet zeker dat als het er eenmaal is, twijfels wegvallen.

Gefeliciteerd dan.

Welke beslissingen in je OP denk je aan?

Zelf ben ik nu hoogzwanger (38 weken) en moet m'n studie ook nog afronden (nog een tentamen eind januari, herkansing is in mei). Maak me er niet zo druk om, eerst maar eens kijken wanneer de baby komt. Denk dat het met je vriendin haar studie echt wel goed komt. Eventueel bespreken met de studieadviseur of ze eerder of later het een en ander af kan ronden?

Als ik jullie was zou ik nog ff bij 1 vd ouders blijven wonen , is toch heel fijn om als nieuwbakken ouders in een vertrouwde omgeving te zijn ,tevens kunnen jullie dan flink sparen en dan evt een leuk huis kopen.

Met dat inkomen moet dat zeker lukken!

Gefeliciteerd en succes!

quote:

Op donderdag 22 december 2011 19:07 schreef TripleS het volgende:
Als ik jullie was zou ik nog ff bij 1 vd ouders blijven wonen , is toch heel fijn om als nieuwbakken ouders in een vertrouwde omgeving te zijn ,tevens kunnen jullie dan flink sparen en dan evt een leuk huis kopen.

Met dat inkomen moet dat zeker lukken!

Gefeliciteerd en succes!

Ik kan me ook voorstellen dat je als jong gezin juist een plek voor jezelf wil hebben.

Gefeliciteerd!! Komt een spannende tijd aan voor jullie...

Ik zou gaan voor jouw woonplaats eerlijk gezegd, als jij een vast contract kunt krijgen is dat altijd fijn en werken in de kinderopvang kan in principe overal. Hoe zit het met de wachttijden bij de sociale huur in jouw omgeving? Gezien jullie gezamelijke salaris lijkt mij trouwens dat particuliere huur eventueel ook wel zal kunnen...

quote:

Op donderdag 22 december 2011 19:14 schreef Knutknuttsson het volgende:

[..]

Ik kan me ook voorstellen dat je als jong gezin juist een plek voor jezelf wil hebben.

Ja natuurlijk maar het geeft ze wel de tijd om rustig te wennen aan het ouderschap aangezien er dan een opa en oma aanwezig zijn die ook wat taken kunnen overnemen en ze kunnen dan echt een leuk eigen plekje zoeken en inrichten.

quote:

Op donderdag 22 december 2011 19:56 schreef TripleS het volgende:

[..]

Ja natuurlijk maar het geeft ze wel de tijd om rustig te wennen aan het ouderschap aangezien er dan een opa en oma aanwezig zijn die ook wat taken kunnen overnemen en ze kunnen dan echt een leuk eigen plekje zoeken en inrichten.

Het is natuurlijk ook geen verkeerde optie, maar persoonlijk zou ik als het even kan toch voor een eigen huisje kiezen.Maar dat moet wel allemaal mogelijk zijn natuurlijk.
Bovendien....zou ik de vrouw in dit verhaal zijn, dan zou ik geloof ik niet zo blij zijn als ik bij mijn schoonouders in moest trekken, hoogzwanger of net bevallen.
Maar goed, we weten natuurlijk niet hoe TS woont. Misschien heeft hij wel een gigantische zolderwoning, waar ze min of meer ongestoord aan hun nieuwe bestaan kunnen wennen.

Oh..en voor TS: gefeliciteerd!

Gefeliciteerd!

quote:

Op donderdag 22 december 2011 18:41 schreef Cavalinho het volgende:
Ik neem aan dat je voor een huurwoning wel bovenaan de urgentie lijst komt in zo'n situatie dus dat gaat vast lukken.

Daar zou ik niet te vast op rekenen...

Gefeliciteerd!

Als je samen 3000 euro netto verdient heb je met woningbouw wachtlijsten niets meer te maken. Dan zit je boven de grens en moet je gaan kopen of particulier huren. Via Vesteda of andere verhuurbedrijven is een huis vinden dan een stuk sneller en eenvoudiger.
Reken wel even mee of jij of je vriendin misschien minder gaat werken straks.

Gefeliciteerd met het aanstaande vaderschap!

Het meest fijne lijkt mij toch een plek voor jezelf. Lekker een eigen huisje en je eigen spullen.

Succes en geniet er van! Het is zo mooi!

quote:

Op vrijdag 23 december 2011 09:33 schreef Robbberttt het volgende:
Ik ben er al volop mee bezig en ik denk aan niks anders meer.. toch als ik in mezelf zeg: "Ik word vader", dan klinkt dat toch zo raar!

Volgens mij is dat voor de meeste aanstaande vaders zo, ook als het wel gepland was .

Voor mij een interessant topic, aangezien ik hetzelfde heb meegemaakt op dezelfde leeftijd.

Ik werd vader op mn 23e. Mn vriendin was 20 en we woonden allebei thusi en we zaten allebei aan de studie. Tsja, toen kwam het nieuws.. Ik zag mezelf zeker niet gelijk als vader, maar dat groeit. Meegaan naar echo's, samen kleertjes kopen en er naar toe leven. Daardoor heb ik het gevoel gekregen dat het goed was.

Ik moet wel zeggen dat ik gelijk zoiets had van: Als het komt dan komt het! Uiteindelijk heb ik mn studie afgemaakt en een week daarna is mn dochtertje geboren.

Maar goed, nu begint alles daarvoor al, want je wilt jouw kindje een thuis geven. Thuis bij mn ouders blijven wonen was het niet. Ik wilde samenwonen om een vaste basis te hebben. Dan begint de zoektocht pas. Klein tijdsbestek, dus daarin een gepaste woning vinden was een klein aandachtspuntje. Wij kregen de sleutel eind mei 2008 en in juli werd mn kleine meid geboren. In de tussentijd afgestudeerd, het huis verbouwd en dan begint het feest.

Nu zijn we drie en een half jaar verder en ik moet zeggen: Eind goed, al goed. Helemaal happy met mn thuissituatie, een lieve vriendin (wat nog afwachten is als je nooit met haar hebt samengewoond), een goede baan en een topper van een dochter! Geweldig..

Hoe is het nu met je afgelopen? Is hij/zij er al?

Interessant topic voor mij.

Ik ben zelf net twintig en mijn vriendin is net negentien en ongepland zwanger. Zoals het er nu uitziet gaan we voor de abortus (wat ikzelf sowieso wil) maar m'n vriendin twijfelt, wat ik overigens heel goed begrijp.

Ik zie mezelf niet als een vader en wil dit dan ook niet, voor mij voelt het als een grote nachtmerrie en feitelijk als het kapot maken van mijn leven. Ik wil nog teveel dingen doen (ik ga drie keer per week uit, ik ga een wo studie doen, veel reizen en ik doe gewoon altijd mijn ding met vrienden ). Ik ben er dus nog lang niet klaar voor en mijn vriendin heeft ook haar dingen zoals een wo-studie, bijbaantjes, haar toekomst enzovoort. Het is niet handig om een kind te nemen, we hebben het kind niet veel te bieden. Financieel zit het alleen maar goed en dat is dan ook meteen alles.

Mijn ouders en haar ouders vinden ook dat het kind weggehaald moet worden maar zij draagt het kind en haar gevoel zegt iets anders maar onze ouders staan alsnog achter iedere keuze die gemaakt wordt. Mijn vriendin in de steek laten ga ik sowieso niet doen, ongeacht de keuze die mijn vriendin maakt. En ik heb het idee dat mijn vriendin alsnog voor haar gevoel kiest en het kind wil houden, helaas.

Nouvelles, er is misschien ook nog een tussenweg tussen abortus en het kindje houden. Adoptie bijvoorbeeld. Misschien een goed idee om daar ook informatie over te zoeken? Sterkte, lijkt me een heel moeilijke situatie.

Abortus is niet zo traumatisch als het lijkt op het moment dat je zwanger bent. Hm dat is een gekke zin. Ik bedoel te zeggen dat als je hormonen door je lijf gieren je niet anders kan denken dan dat je moeder wil worden en je die baby vast wil houden, en dat achteraf, als die oxitocyne-overflow is bedaard, meestal (let op de meestal, ik wil geen mensen tegen de schenen schoppen die wél last houden van hun abortus) de vrouw in kwestie blij is met de gemaakte keuze. Tenminste, als die keuze haar eigen keuze was en niet die van de omgeving. Sterkte Nouvelle en vriendin.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 13:26 schreef -Nouvelles het volgende:
Interessant topic voor mij.

Ik ben zelf net twintig en mijn vriendin is net negentien en ongepland zwanger. Zoals het er nu uitziet gaan we voor de abortus (wat ikzelf sowieso wil) maar m'n vriendin twijfelt, wat ik overigens heel goed begrijp.

Ik zie mezelf niet als een vader en wil dit dan ook niet, voor mij voelt het als een grote nachtmerrie en feitelijk als het kapot maken van mijn leven. Ik wil nog teveel dingen doen (ik ga drie keer per week uit, ik ga een wo studie doen, veel reizen en ik doe gewoon altijd mijn ding met vrienden ). Ik ben er dus nog lang niet klaar voor en mijn vriendin heeft ook haar dingen zoals een wo-studie, bijbaantjes, haar toekomst enzovoort. Het is niet handig om een kind te nemen, we hebben het kind niet veel te bieden. Financieel zit het alleen maar goed en dat is dan ook meteen alles.
(..)

Laat je broek dan ook dicht! Als je niet klaar bent voor die verantwoordelijkheden, zorg dan dat je geen risico's loopt. En niet vrijen is nog altijd de beste preventie.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 13:26 schreef -Nouvelles het volgende:
Ik zie mezelf niet als een vader en wil dit dan ook niet, voor mij voelt het als een grote nachtmerrie en feitelijk als het kapot maken van mijn leven.

Had dat even eerder bedacht flinkerd. Abortus is niet zoiets als "anticonceptie after the fact".

quote:

En ik heb het idee dat mijn vriendin alsnog voor haar gevoel kiest en het kind wil houden, helaas.

Helaas voor jou of helaas voor het kind dat er ook niet om gevraagd heeft om verwekt te worden?

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 17:09 schreef Argento het volgende:

[..]

Had dat even eerder bedacht flinkerd. Abortus is niet zoiets als "anticonceptie after the fact".

Je weet toch niet wat er 'mis' is gegaan?

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 14:29 schreef Kyara het volgende:
Nouvelles, er is misschien ook nog een tussenweg tussen abortus en het kindje houden. Adoptie bijvoorbeeld. Misschien een goed idee om daar ook informatie over te zoeken? Sterkte, lijkt me een heel moeilijke situatie.

Ik ga mijn kind sowieso niet weggeven, dat gaat ook weer in tegen mijn gevoel.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 14:41 schreef mrspoeZ het volgende:
Abortus is niet zo traumatisch als het lijkt op het moment dat je zwanger bent. Hm dat is een gekke zin. Ik bedoel te zeggen dat als je hormonen door je lijf gieren je niet anders kan denken dan dat je moeder wil worden en je die baby vast wil houden, en dat achteraf, als die oxitocyne-overflow is bedaard, meestal (let op de meestal, ik wil geen mensen tegen de schenen schoppen die wél last houden van hun abortus) de vrouw in kwestie blij is met de gemaakte keuze. Tenminste, als die keuze haar eigen keuze was en niet die van de omgeving. Sterkte Nouvelle en vriendin.

Daar zit een kern van waarheid in, denk ik. Of hoop ik. Bedankt in ieder geval.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 15:25 schreef Grijs het volgende:

[..]

Laat je broek dan ook dicht! Als je niet klaar bent voor die verantwoordelijkheden, zorg dan dat je geen risico's loopt. En niet vrijen is nog altijd de beste preventie.

Dit is al vaak genoeg gezegd, weten we zelf ook wel.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 17:09 schreef Argento het volgende:

[..]

Had dat even eerder bedacht flinkerd. Abortus is niet zoiets als "anticonceptie after the fact".

[..]

Helaas voor jou of helaas voor het kind dat er ook niet om gevraagd heeft om verwekt te worden?

Begrijp ik ook, een abortus is niet niks maar een kind opvoeden ook niet. Het verstandigste op dit moment is simpelweg een abortus.

Helaas voor het kind omdat wij het kind (denk ik) niet kunnen geven wat het kind nodig heeft. En inderdaad, ook helaas voor ons aangezien we allebei veel plannen hebben voor de toekomst en nu ook altijd bezig zijn met van alles. Dat zullen we dan moeten opgeven en dat vind ik zonde.

Financieel is het geen probleem maar qua tijd/liefde voor het kind wel, er gaat veel tijd in zitten. Ik zie mezelf op dit moment niet als vader, ik ben veel te losbandig en simpelweg niet geschikt.

Ik herken mezelf trouwens wel in de andere verhalen. Ik ben er heel erg mee bezig en denk ook aan hoe het kind misschien gaat zijn straks. Hoe hij/zij eruit komt te zien enzovoort, maar toch zal ik blij (beter gezegd opgelucht) zijn als mijn vriendin echt een abortus ondergaat. Hoe hard het ook klinkt en hoe moeilijk dat voor de meeste mensen ook te begrijpen is.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 20:23 schreef -Nouvelles het volgende:

[..]

Ik ga mijn kind sowieso niet weggeven, dat gaat ook weer in tegen mijn gevoel.

Weggeven druist tegen je tere gevoelens aan maar weghalen (= doodmaken) is geen probleem. Sorry maar dat gaat mijn pet echt te boven hoor.

quote:

Op zondag 25 december 2011 10:54 schreef Kyara het volgende:

[..]

Weggeven druist tegen je tere gevoelens aan maar weghalen (= doodmaken) is geen probleem. Sorry maar dat gaat mijn pet echt te boven hoor.

Een kind is pas een kind als het geboren is, Kyara. Nu is het nog geen wezentje. Vind ik dan.

quote:

Op zondag 25 december 2011 11:04 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Een kind is pas een kind als het geboren is, Kyara. Nu is het nog geen wezentje. Vind ik dan.

Ja dat blijft natuurlijk een eeuwige discussie. Ik vind een kind een kind vanaf de verwekking en ben dus net als Kyara verwonderd: weggeven is een absolute no-go maar weghalen is geen probleem

quote:

Op zondag 25 december 2011 11:09 schreef klavertje-4 het volgende:

[..]

Ja dat blijft natuurlijk een eeuwige discussie. Ik vind een kind een kind vanaf de verwekking en ben dus net als Kyara verwonderd: weggeven is een absolute no-go maar weghalen is geen probleem

Vandaar ook mijn 'vind ik' erachter. Ik vind een kind pas een kind als het zelfstandig kan leven.

quote:

Op zondag 25 december 2011 11:09 schreef klavertje-4 het volgende:

[..]

Ja dat blijft natuurlijk een eeuwige discussie. Ik vind een kind een kind vanaf de verwekking en ben dus net als Kyara verwonderd: weggeven is een absolute no-go maar weghalen is geen probleem

Ik vind het vooral verwonderlijk dat de keuze al vast staat vanaf het begin (zie ook het andere topic) en dat andere mogelijkheden al direct worden uitgesloten. Ik ben zelf niet tegen abortus, maar ook niet altijd zomaar voor, als de beslissing maar goed overdacht wordt.

quote:

Op zondag 25 december 2011 11:10 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Vandaar ook mijn 'vind ik' erachter. Ik vind een kind pas een kind als het zelfstandig kan leven.

Dus als een kind bij de geboorte niet zelfstandig kan ademen door problemen en het dus beademt moet worden, is het nog geen kind

Laten we het bij het verhaal van TO houden..

Komt helemaal goed TO. Gefeliciteerd en succes in de toekomst!

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 17:25 schreef Soempie het volgende:

[..]

Je weet toch niet wat er 'mis' is gegaan?

Uit het verhaal van TS en de daarop volgende reacties blijkt genoegzaam dat er helemaal niets is misgegaan.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 20:23 schreef -Nouvelles het volgende:
Helaas voor het kind omdat wij het kind (denk ik) niet kunnen geven wat het kind nodig heeft.

Nee, je WILT het kind niet geven wat nodig is. Dat is wat anders.

quote:

Financieel is het geen probleem maar qua tijd/liefde voor het kind wel, er gaat veel tijd in zitten.

Dat bedoel ik dus.

quote:

Op zondag 25 december 2011 11:04 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Een kind is pas een kind als het geboren is, Kyara. Nu is het nog geen wezentje. Vind ik dan.

Uhm.... je weet dat bij adoptie het kind wordt weggegeven nádat het geboren is?

Terug on topic maar?

Al die sterke gevoelens zeg, ik zou ook gewoon blijven aandringen Argento, jij weet hoe het moet!

quote:

Op donderdag 22 december 2011 18:41 schreef Cavalinho het volgende:
Ik neem aan dat je voor een huurwoning wel bovenaan de urgentie lijst komt in zo'n situatie dus dat gaat vast lukken. Ik weet zeker dat als het er eenmaal is, twijfels wegvallen.

Dat kun je dus vergeten, zwangerschap of het hebben van een kind is geen reden voor urgentie, en gezien het gezamenlijk inkomen komen ze waarschijnlijk niet eens in aanmerking voor sociale huur.

TS, gefeliciteerd!
Het is spannend, dat is het altijd, maar waarschijnlijk komen dingen vanzelf wel op hun pootjes terecht, het kan even duren maar dat geeft niet. Bij een van jullie ouders is waarschijnlijk een prima tussenoplossing, mits daar ruimte is.

Zoals Flugel al zegt: in principe is jouw woonplaats het handigst want jij hebt bijna een vast contract te pakken, maar als het in haar woonplaats veel eenvoudiger is om woonruimte te krijgen en de verbinding qua woon-werkverkeer is goed te doen, dan zou dat natuurlijk ook een optie kunnen zijn.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 14:29 schreef Kyara het volgende:
Nouvelles, er is misschien ook nog een tussenweg tussen abortus en het kindje houden. Adoptie bijvoorbeeld. Misschien een goed idee om daar ook informatie over te zoeken? Sterkte, lijkt me een heel moeilijke situatie.

Ik denk dat dat nog zwaarder is dan een abortus.... zodra de baby geboren is wil je het kindje absoluut niet weggeven.

Gefeliciteerd met je kleine!

Oke, er is jullie een cadeautje in de schoot geworpen. Letterlijk. Ik heb ook zo'n prachtcadeau gehad en erg makkelijk is dat niet altijd. Maar wel een van de mooiste dingen die je letterlijk kan overkomen. Probeer het idee positief te benaderen. Probeer lief voor elkaar te blijven. Uiteindelijk is het 'iets' wat elke dag groeit, net zoals het vaderschap/moederschap.
Ook al is 'vader' een titel die je niet eens hoeft te verdienen, maak er wat van! Het zijn de magische jaren die aanbreken en ze vliegen voorbij. Je hoeft niet perfect te zijn.
Iedereen kan een vader of moeder zijn, of het kindje nou jouw bloed heeft of niet. Een kind groeit van wat eten en drinken maar nog meer van knuffels en liefde. En een eigen kamertje is dan nog niet eens nodig zo lang het in een warm nestje geboren wordt.

Veel succes en van harte gefeliciteerd!

quote:

Op zondag 25 december 2011 11:09 schreef klavertje-4 het volgende:

[..]

Ja dat blijft natuurlijk een eeuwige discussie. Ik vind een kind een kind vanaf de verwekking en ben dus net als Kyara verwonderd: weggeven is een absolute no-go maar weghalen is geen probleem

Zo zie jij dat. Ik niet, voor mij is het nog niks. Ik heb het allemaal allang opgezocht en het kind is een soort garnaaltje, zo klein. Het lijkt niet eens op een mens. Mocht m'n vriendin alsnog de keuze maken (gelukkig zoals het er nu uitziet wordt het een abortus) om het te houden, ga ik mijn kind echt niet afstaan.

quote:

Op zondag 25 december 2011 11:39 schreef Soempie het volgende:

[..]

Ik vind het vooral verwonderlijk dat de keuze al vast staat vanaf het begin (zie ook het andere topic) en dat andere mogelijkheden al direct worden uitgesloten. Ik ben zelf niet tegen abortus, maar ook niet altijd zomaar voor, als de beslissing maar goed overdacht wordt.

Ik heb allang de voors en tegens op papier gezet. Voors zijn er niet eens voor mijn vriendin, het kind en mij. Ikzelf heb er goed over nagedacht. Ik praat er ook veel over met mijn ouders en haar ouders en voor ons staat het allemaal vast. Behalve voor m'n vriendin.

quote:

Op zondag 25 december 2011 12:42 schreef Argento het volgende:

[..]

Nee, je WILT het kind niet geven wat nodig is. Dat is wat anders.

Ik wil inderdaad niet, goed opgemerkt. Máár, als het niet anders kan, MOET en DOE ik het ook wel.

Ik ben benieuwd naar de ervaringen van TS.

quote:

Op zondag 25 december 2011 17:31 schreef -Nouvelles het volgende:

[..]

Zo zie jij dat. Ik niet, voor mij is het nog niks. Ik heb het allemaal allang opgezocht en het kind is een soort garnaaltje, zo klein. Het lijkt niet eens op een mens. Mocht m'n vriendin alsnog de keuze maken (gelukkig zoals het er nu uitziet wordt het een abortus) om het te houden, ga ik mijn kind echt niet afstaan.

Just checkin', in een van je eerdere posts heb je het continu over 'het kind'...
Da's een beetje raar dan, toch?

quote:

Op donderdag 22 december 2011 19:14 schreef Knutknuttsson het volgende:

[..]

Ik kan me ook voorstellen dat je als jong gezin juist een plek voor jezelf wil hebben.

Ik kan me ook voorstellen dat je als ouders denkt: vind een eigen plek!

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 13:26 schreef -Nouvelles het volgende:
Interessant topic voor mij.

Ik ben zelf net twintig en mijn vriendin is net negentien en ongepland zwanger. Zoals het er nu uitziet gaan we voor de abortus (wat ikzelf sowieso wil) maar m'n vriendin twijfelt, wat ik overigens heel goed begrijp.

Ik zie mezelf niet als een vader en wil dit dan ook niet, voor mij voelt het als een grote nachtmerrie en feitelijk als het kapot maken van mijn leven. Ik wil nog teveel dingen doen (ik ga drie keer per week uit, ik ga een wo studie doen, veel reizen en ik doe gewoon altijd mijn ding met vrienden ). Ik ben er dus nog lang niet klaar voor en mijn vriendin heeft ook haar dingen zoals een wo-studie, bijbaantjes, haar toekomst enzovoort. Het is niet handig om een kind te nemen, we hebben het kind niet veel te bieden. Financieel zit het alleen maar goed en dat is dan ook meteen alles.

Mijn ouders en haar ouders vinden ook dat het kind weggehaald moet worden maar zij draagt het kind en haar gevoel zegt iets anders maar onze ouders staan alsnog achter iedere keuze die gemaakt wordt. Mijn vriendin in de steek laten ga ik sowieso niet doen, ongeacht de keuze die mijn vriendin maakt. En ik heb het idee dat mijn vriendin alsnog voor haar gevoel kiest en het kind wil houden, helaas.

Grappig dat het zowel voor mij als voor jou een interessant topic is. Toevallig staan we dan ook lijnrecht tegenover elkaar!

Waarom zou je het weghalen? Het is levensvatbaar en iemand gaat jou straks zoveel liefde geven (wat je nu niet voor mogelijk houdt).. Jij bent dan eindelijk iemand.. Iemand die verantwoordelijkheid kent (kende ik ook niet), iemand die trots is en iemand die zichzelf nooit hoeft te verwijten dat je een kind een leven hebt ontnomen!

Ik was 22 toen mn vriendin zwanger werd en mijn vriendin was 19. Wij hebben ook voor het dilemma gestaan, abortus of niet.. Voor mij was een ding duidelijk: Ik ging het hoe dan ook opvoeden en dragen.. Laat ik duidelijk zijn, ik stond echt niet te springen toen duidelijk werd dat ze zwanger was.. Ik kon me niet inbeelden dat ik vader werd.. Ik was verbaasd, bezorgd en het voelde zo raar.. Ik en vader worden? Iedereen rondom mij had het niet verwacht, maar ze stonden er voor me.. Alle vrienden waren erg verbaasd, maar gaven mij steun.. Ik ging drie keer stappen in de week, voetbalde vier keer in de week, ik deed wat ik leuk vond en was met alles bezig behalve met vader worden!

Mn dochter wordt in juli 4. Als ik chagarijnig thuis kom dan is er altijd wel iemand blij dat ik thuis ben en ben ik mijn chagarijnigheid spontaan vergeten! Wat een liefde krijg je van zo'n kleintje!

Ik kan me dan ook echt niet voorstellen dat je geen enkel pluspunt kan bedenken! Liefde, verantwoordelijkheid, trots gevoel, vader van jouw eigen kind, toekomst opbouwen met iemand die jou altijd steunt en (zo te zien ben je gelukkig met je vriendin) een toekomst met zn drieen..

Heb jij altijd gedacht dat je een vent was? Pak dan je verantwoordelijkheid en wees straks gelukkig.. Dat is misschien nu niet voor te stellen, maar man, je krijgt zoveel terug! Loop er niet voor weg..

Als je straks wilt stappen kan dat ook nog.. Als je wilt reizen kan dat altijd.. Als je weet ik veel wat wilt doen kan dat ook.. Ik neem aan dat jouw ouders achter je staan, no matter what..

Gast geloof me, je wilt later nooit het gevoel krijgen dat je een leven van jouw eigen kind hebt weggenomen.. Dat besef krijg je later als jij op latere leeftijd een kind krijgt waar je dolgelukkig mee bent, als anderen rondom jou kinderen krijgen of zelfs geen kinderen kunnen krijgen! Dat verwijt wilde ik niet op me hebben..

Een dag in de week zijn we samen met zn tweeen als mijn vriendin werken is en ik vrij ben.. Man, ben zo trots als een paauw! Samen dingen doen.. Geweldig! Ze noemt je papa, ze is afhankelijk van jou en jij geeft alles voor haar.. Alleen dat besef heb je zelf nog niet..

Nouvelles, ik vind het op zich wel knap dat je jezelf zo kwetsbaar neer durft te zetten hier... Ik ben ook helemaal niet pro-abortus, maar als jullie er beiden echt geen heil in zien hoef je ook niet koste wat kost vol te houden wat mij betreft... Het ligt er dan ook een beetje aan wat de termijn van zwangerschap is, 5 weken is een ander verhaal dan 11 weken...

Ook verfrissend om te zien dat je 't niet alleen op financien of andere onmogelijkheden houdt, maar ook kijkt naar de emotionele behoeften die een kind heeft. Die zijn wat mij betreft het allerbelangrijkste en als je er van overtuigd bent dat je die behoeften niet zult kunnen bevredigen is je twijfel helemaal terecht... Overigens moet ik daarbij wel de kanttekening plaatsen dat het eigenlijk helemaal niet moeilijk is om van je kindje te gaan houden... Moeilijke keuzes hoor... Sterkte ermee!

Overigens MsPoez, voor mij is een kindje een kindje zodra ik zwanger ben zo'n beetje Wellicht ook niet altijd helemaal correct, maar het gaat in dat soort gevallen denk ik met name om gevoel. Voor sommigen voelt een 'vrucht' direct als een kindje terwijl voor anderen die grens wellicht pas bij de geboorte ligt... Ik kan mezelf ook voorstellen dat het bij een ongeplande zwangerschap helemaal lang kan duren voor je de omslag van vrucht naar kind maakt, vooral als ongepland ook nog eens ongewenst is...

quote:

Op dinsdag 27 december 2011 09:56 schreef flugeltje het volgende:
Nouvelles, ik vind het op zich wel knap dat je jezelf zo kwetsbaar neer durft te zetten hier... Ik ben ook helemaal niet pro-abortus, maar als jullie er beiden echt geen heil in zien hoef je ook niet koste wat kost vol te houden wat mij betreft... Het ligt er dan ook een beetje aan wat de termijn van zwangerschap is, 5 weken is een ander verhaal dan 11 weken...

Ook verfrissend om te zien dat je 't niet alleen op financien of andere onmogelijkheden houdt, maar ook kijkt naar de emotionele behoeften die een kind heeft.

Het is maar wat je ´knap´ en ´verfrissend´ noemt.

Ik zie twee mensen die beiden bij hun volle verstand en met wederzijdse instemming het biologisch proces in werking hebben gesteld waarbij een zaadje een eicel bevrucht. Dat leidt, behoudens medische complicaties, tot een kind. En als dat kind in medisch opzicht een -in ieder geval- een normale kwaliteit van leven in het vooruitzicht heeft, is abortus in de gegeven omstandigheden nooit in het belang van het kind maar altijd in het belang van de aanstaande ouders voor wie dat aanstaande ouderschap achteraf gezien kennelijk toch niet zo goed uitkomt.

Als werkelijk in het belang van het kind wordt gedacht, is niet abortus de aangewezen oplossing, maar adoptie. Want, inderdaad, je moet het een kind niet aandoen om overgeleverd te zijn aan de gratie van ouders die dat kind sowieso al niet wilde hebben.

Dus knap en verfrissend? Neuh. Moreel laakbaar? Ja. Strafbaar? Nou, misschien. De Wet Afbreking Zwangerschap bepaalt dat voortzetting van de zwangerschap niet van de vrouw gevergd kan worden indien dat tot een noodsituatie leidt. Wat de Wet precies onder een noodsituatie verstaat weet ik niet, maar dat de zorg voor een kind het de aanstaande vader zou beletten om zijn losbandige leven voort te zetten, zal de wetgever wel niet voldoende vinden.

Da's precies waarom ik benadrukte dat mijn mening niet meer is dan een mening, Flugeltje.

quote:

Op dinsdag 27 december 2011 10:49 schreef Argento het volgende:

[..]

Het is maar wat je ´knap´ en ´verfrissend´ noemt.

Ik zie twee mensen die beiden bij hun volle verstand en met wederzijdse instemming het biologisch proces in werking hebben gesteld waarbij een zaadje een eicel bevrucht. Dat leidt, behoudens medische complicaties, tot een kind. En als dat kind in medisch opzicht een -in ieder geval- een normale kwaliteit van leven in het vooruitzicht heeft, is abortus in de gegeven omstandigheden nooit in het belang van het kind maar altijd in het belang van de aanstaande ouders voor wie dat aanstaande ouderschap achteraf gezien kennelijk toch niet zo goed uitkomt.

Als werkelijk in het belang van het kind wordt gedacht, is niet abortus de aangewezen oplossing, maar adoptie. Want, inderdaad, je moet het een kind niet aandoen om overgeleverd te zijn aan de gratie van ouders die dat kind sowieso al niet wilde hebben.

Dus knap en verfrissend? Neuh. Moreel laakbaar? Ja. Strafbaar? Nou, misschien. De Wet Afbreking Zwangerschap bepaalt dat voortzetting van de zwangerschap niet van de vrouw gevergd kan worden indien dat tot een noodsituatie leidt. Wat de Wet precies onder een noodsituatie verstaat weet ik niet, maar dat de zorg voor een kind het de aanstaande vader zou beletten om zijn losbandige leven voort te zetten, zal de wetgever wel niet voldoende vinden.

Ik kijk er andes tegenaan Adoptie is ook niet altijd zaligmakend, daar zijn ook al topics over volgeschreven hier in OUD.

En ja, ik blijf het verdomd knap vinden als je tegen de gangbare denkwijzen in durft te zeggen dat je het gewoon heel moeilijk vind. Hij geeft aan haar niet in de steek te zullen laten, welke keus er ook volgt, maar zegt ook dat hij er niet op zit te wachten en nog niet aan toe is. Daar heb ik respect voor ja, hij denkt er tenminste over na.... _{een kind is niet alleen maar haleluja, maar verdomd hard werken, heel eerlijk gezegd weet ik niet of ik het er op m'n 20e net zo goed vanaf gebracht zou hebben als nu...}

En, behoudens de uitzonderingen in het tweede streepjestopic, is niet elke neukpartij erop gericht om een kind te maken. Ik ga er dan ook even vanuit dat alle partijen in bovenstaande 2 voorbeelden er dan ook alles aan gedaan hebben om zwangerschap te voorkomen Dan is het zwaar kut als dat toch gebeurd en ik kan me voorstellen dat het niet voor iedereen zomaar 'accepteren' is dan...

quote:

Op dinsdag 27 december 2011 10:50 schreef mrspoeZ het volgende:
Da's precies waarom ik benadrukte dat mijn mening niet meer is dan een mening, Flugeltje.

Weet ik, daarom dat ik mijn mening er ook nog overheen gooide