Help! Ik word vader!

Weten jullie al zeker dat jullie het willen houden?

Mochten jullie het wel willen houden, dan komt er altijd wel een oplossing. Zeker voor het praktische gedeelte. Wat vinden jullie ouders? Heb je steun verder in je omgeving? Hoe ziet jullie leven er verder uit (school, werk?).

Gefeliciteerd! geen ervaring mee verder, maar kwa oppas heb je dan opa & oma mooi dichtbij???? Verder denk ik dat het wel goedkomt, ook met een woning.

De beslissing dat het kindje er komt is al genomen begrijp ik? Gefeliciteerd in dat geval.

Waarom ga je er van uit dat het een kleine versie van jezelf is? Het is een nieuw persoontje, met een eigen karaktertje, geef dat de kans om te ontplooien. Begin niet met verwachtingen.
Ik hoop voor jou dat het gezond is, dat vergemakkelijkt de zaak.
Ik kan niet in jouw situatie komen, ik ben homo, dus het is een beetje ver van mijn bed, maar 23 lijkt mij een mooie leeftijd om vader te worden, niks mis mee.
Ik weet van vrienden dat in de praktijk vooral de oma's en tantes inspringen, ook ongevraagd.
Maak je niet teveel zorgen om problemen die er nog niet zijn, neem zoals het komt.
Ik neem aan dat je voor een huurwoning wel bovenaan de urgentie lijst komt in zo'n situatie dus dat gaat vast lukken. Ik weet zeker dat als het er eenmaal is, twijfels wegvallen.

Gefeliciteerd dan.

Welke beslissingen in je OP denk je aan?

Zelf ben ik nu hoogzwanger (38 weken) en moet m'n studie ook nog afronden (nog een tentamen eind januari, herkansing is in mei). Maak me er niet zo druk om, eerst maar eens kijken wanneer de baby komt. Denk dat het met je vriendin haar studie echt wel goed komt. Eventueel bespreken met de studieadviseur of ze eerder of later het een en ander af kan ronden?

Als ik jullie was zou ik nog ff bij 1 vd ouders blijven wonen , is toch heel fijn om als nieuwbakken ouders in een vertrouwde omgeving te zijn ,tevens kunnen jullie dan flink sparen en dan evt een leuk huis kopen.

Met dat inkomen moet dat zeker lukken!

Gefeliciteerd en succes!

quote:

Op donderdag 22 december 2011 19:07 schreef TripleS het volgende:
Als ik jullie was zou ik nog ff bij 1 vd ouders blijven wonen , is toch heel fijn om als nieuwbakken ouders in een vertrouwde omgeving te zijn ,tevens kunnen jullie dan flink sparen en dan evt een leuk huis kopen.

Met dat inkomen moet dat zeker lukken!

Gefeliciteerd en succes!

Ik kan me ook voorstellen dat je als jong gezin juist een plek voor jezelf wil hebben.

Gefeliciteerd!! Komt een spannende tijd aan voor jullie...

Ik zou gaan voor jouw woonplaats eerlijk gezegd, als jij een vast contract kunt krijgen is dat altijd fijn en werken in de kinderopvang kan in principe overal. Hoe zit het met de wachttijden bij de sociale huur in jouw omgeving? Gezien jullie gezamelijke salaris lijkt mij trouwens dat particuliere huur eventueel ook wel zal kunnen...

quote:

Op donderdag 22 december 2011 19:14 schreef Knutknuttsson het volgende:

[..]

Ik kan me ook voorstellen dat je als jong gezin juist een plek voor jezelf wil hebben.

Ja natuurlijk maar het geeft ze wel de tijd om rustig te wennen aan het ouderschap aangezien er dan een opa en oma aanwezig zijn die ook wat taken kunnen overnemen en ze kunnen dan echt een leuk eigen plekje zoeken en inrichten.

quote:

Op donderdag 22 december 2011 19:56 schreef TripleS het volgende:

[..]

Ja natuurlijk maar het geeft ze wel de tijd om rustig te wennen aan het ouderschap aangezien er dan een opa en oma aanwezig zijn die ook wat taken kunnen overnemen en ze kunnen dan echt een leuk eigen plekje zoeken en inrichten.

Het is natuurlijk ook geen verkeerde optie, maar persoonlijk zou ik als het even kan toch voor een eigen huisje kiezen.Maar dat moet wel allemaal mogelijk zijn natuurlijk.
Bovendien....zou ik de vrouw in dit verhaal zijn, dan zou ik geloof ik niet zo blij zijn als ik bij mijn schoonouders in moest trekken, hoogzwanger of net bevallen.
Maar goed, we weten natuurlijk niet hoe TS woont. Misschien heeft hij wel een gigantische zolderwoning, waar ze min of meer ongestoord aan hun nieuwe bestaan kunnen wennen.

Oh..en voor TS: gefeliciteerd!

Gefeliciteerd!

quote:

Op donderdag 22 december 2011 18:41 schreef Cavalinho het volgende:
Ik neem aan dat je voor een huurwoning wel bovenaan de urgentie lijst komt in zo'n situatie dus dat gaat vast lukken.

Daar zou ik niet te vast op rekenen...

Gefeliciteerd!

Als je samen 3000 euro netto verdient heb je met woningbouw wachtlijsten niets meer te maken. Dan zit je boven de grens en moet je gaan kopen of particulier huren. Via Vesteda of andere verhuurbedrijven is een huis vinden dan een stuk sneller en eenvoudiger.
Reken wel even mee of jij of je vriendin misschien minder gaat werken straks.

Gefeliciteerd met het aanstaande vaderschap!

Het meest fijne lijkt mij toch een plek voor jezelf. Lekker een eigen huisje en je eigen spullen.

Succes en geniet er van! Het is zo mooi!

quote:

Op vrijdag 23 december 2011 09:33 schreef Robbberttt het volgende:
Ik ben er al volop mee bezig en ik denk aan niks anders meer.. toch als ik in mezelf zeg: "Ik word vader", dan klinkt dat toch zo raar!

Volgens mij is dat voor de meeste aanstaande vaders zo, ook als het wel gepland was .

Voor mij een interessant topic, aangezien ik hetzelfde heb meegemaakt op dezelfde leeftijd.

Ik werd vader op mn 23e. Mn vriendin was 20 en we woonden allebei thusi en we zaten allebei aan de studie. Tsja, toen kwam het nieuws.. Ik zag mezelf zeker niet gelijk als vader, maar dat groeit. Meegaan naar echo's, samen kleertjes kopen en er naar toe leven. Daardoor heb ik het gevoel gekregen dat het goed was.

Ik moet wel zeggen dat ik gelijk zoiets had van: Als het komt dan komt het! Uiteindelijk heb ik mn studie afgemaakt en een week daarna is mn dochtertje geboren.

Maar goed, nu begint alles daarvoor al, want je wilt jouw kindje een thuis geven. Thuis bij mn ouders blijven wonen was het niet. Ik wilde samenwonen om een vaste basis te hebben. Dan begint de zoektocht pas. Klein tijdsbestek, dus daarin een gepaste woning vinden was een klein aandachtspuntje. Wij kregen de sleutel eind mei 2008 en in juli werd mn kleine meid geboren. In de tussentijd afgestudeerd, het huis verbouwd en dan begint het feest.

Nu zijn we drie en een half jaar verder en ik moet zeggen: Eind goed, al goed. Helemaal happy met mn thuissituatie, een lieve vriendin (wat nog afwachten is als je nooit met haar hebt samengewoond), een goede baan en een topper van een dochter! Geweldig..

Hoe is het nu met je afgelopen? Is hij/zij er al?

Interessant topic voor mij.

Ik ben zelf net twintig en mijn vriendin is net negentien en ongepland zwanger. Zoals het er nu uitziet gaan we voor de abortus (wat ikzelf sowieso wil) maar m'n vriendin twijfelt, wat ik overigens heel goed begrijp.

Ik zie mezelf niet als een vader en wil dit dan ook niet, voor mij voelt het als een grote nachtmerrie en feitelijk als het kapot maken van mijn leven. Ik wil nog teveel dingen doen (ik ga drie keer per week uit, ik ga een wo studie doen, veel reizen en ik doe gewoon altijd mijn ding met vrienden ). Ik ben er dus nog lang niet klaar voor en mijn vriendin heeft ook haar dingen zoals een wo-studie, bijbaantjes, haar toekomst enzovoort. Het is niet handig om een kind te nemen, we hebben het kind niet veel te bieden. Financieel zit het alleen maar goed en dat is dan ook meteen alles.

Mijn ouders en haar ouders vinden ook dat het kind weggehaald moet worden maar zij draagt het kind en haar gevoel zegt iets anders maar onze ouders staan alsnog achter iedere keuze die gemaakt wordt. Mijn vriendin in de steek laten ga ik sowieso niet doen, ongeacht de keuze die mijn vriendin maakt. En ik heb het idee dat mijn vriendin alsnog voor haar gevoel kiest en het kind wil houden, helaas.

Nouvelles, er is misschien ook nog een tussenweg tussen abortus en het kindje houden. Adoptie bijvoorbeeld. Misschien een goed idee om daar ook informatie over te zoeken? Sterkte, lijkt me een heel moeilijke situatie.

Abortus is niet zo traumatisch als het lijkt op het moment dat je zwanger bent. Hm dat is een gekke zin. Ik bedoel te zeggen dat als je hormonen door je lijf gieren je niet anders kan denken dan dat je moeder wil worden en je die baby vast wil houden, en dat achteraf, als die oxitocyne-overflow is bedaard, meestal (let op de meestal, ik wil geen mensen tegen de schenen schoppen die wél last houden van hun abortus) de vrouw in kwestie blij is met de gemaakte keuze. Tenminste, als die keuze haar eigen keuze was en niet die van de omgeving. Sterkte Nouvelle en vriendin.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 13:26 schreef -Nouvelles het volgende:
Interessant topic voor mij.

Ik ben zelf net twintig en mijn vriendin is net negentien en ongepland zwanger. Zoals het er nu uitziet gaan we voor de abortus (wat ikzelf sowieso wil) maar m'n vriendin twijfelt, wat ik overigens heel goed begrijp.

Ik zie mezelf niet als een vader en wil dit dan ook niet, voor mij voelt het als een grote nachtmerrie en feitelijk als het kapot maken van mijn leven. Ik wil nog teveel dingen doen (ik ga drie keer per week uit, ik ga een wo studie doen, veel reizen en ik doe gewoon altijd mijn ding met vrienden ). Ik ben er dus nog lang niet klaar voor en mijn vriendin heeft ook haar dingen zoals een wo-studie, bijbaantjes, haar toekomst enzovoort. Het is niet handig om een kind te nemen, we hebben het kind niet veel te bieden. Financieel zit het alleen maar goed en dat is dan ook meteen alles.
(..)

Laat je broek dan ook dicht! Als je niet klaar bent voor die verantwoordelijkheden, zorg dan dat je geen risico's loopt. En niet vrijen is nog altijd de beste preventie.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 13:26 schreef -Nouvelles het volgende:
Ik zie mezelf niet als een vader en wil dit dan ook niet, voor mij voelt het als een grote nachtmerrie en feitelijk als het kapot maken van mijn leven.

Had dat even eerder bedacht flinkerd. Abortus is niet zoiets als "anticonceptie after the fact".

quote:

En ik heb het idee dat mijn vriendin alsnog voor haar gevoel kiest en het kind wil houden, helaas.

Helaas voor jou of helaas voor het kind dat er ook niet om gevraagd heeft om verwekt te worden?

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 17:09 schreef Argento het volgende:

[..]

Had dat even eerder bedacht flinkerd. Abortus is niet zoiets als "anticonceptie after the fact".

Je weet toch niet wat er 'mis' is gegaan?

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 14:29 schreef Kyara het volgende:
Nouvelles, er is misschien ook nog een tussenweg tussen abortus en het kindje houden. Adoptie bijvoorbeeld. Misschien een goed idee om daar ook informatie over te zoeken? Sterkte, lijkt me een heel moeilijke situatie.

Ik ga mijn kind sowieso niet weggeven, dat gaat ook weer in tegen mijn gevoel.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 14:41 schreef mrspoeZ het volgende:
Abortus is niet zo traumatisch als het lijkt op het moment dat je zwanger bent. Hm dat is een gekke zin. Ik bedoel te zeggen dat als je hormonen door je lijf gieren je niet anders kan denken dan dat je moeder wil worden en je die baby vast wil houden, en dat achteraf, als die oxitocyne-overflow is bedaard, meestal (let op de meestal, ik wil geen mensen tegen de schenen schoppen die wél last houden van hun abortus) de vrouw in kwestie blij is met de gemaakte keuze. Tenminste, als die keuze haar eigen keuze was en niet die van de omgeving. Sterkte Nouvelle en vriendin.

Daar zit een kern van waarheid in, denk ik. Of hoop ik. Bedankt in ieder geval.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 15:25 schreef Grijs het volgende:

[..]

Laat je broek dan ook dicht! Als je niet klaar bent voor die verantwoordelijkheden, zorg dan dat je geen risico's loopt. En niet vrijen is nog altijd de beste preventie.

Dit is al vaak genoeg gezegd, weten we zelf ook wel.

quote:

Op zaterdag 24 december 2011 17:09 schreef Argento het volgende:

[..]

Had dat even eerder bedacht flinkerd. Abortus is niet zoiets als "anticonceptie after the fact".

[..]

Helaas voor jou of helaas voor het kind dat er ook niet om gevraagd heeft om verwekt te worden?

Begrijp ik ook, een abortus is niet niks maar een kind opvoeden ook niet. Het verstandigste op dit moment is simpelweg een abortus.

Helaas voor het kind omdat wij het kind (denk ik) niet kunnen geven wat het kind nodig heeft. En inderdaad, ook helaas voor ons aangezien we allebei veel plannen hebben voor de toekomst en nu ook altijd bezig zijn met van alles. Dat zullen we dan moeten opgeven en dat vind ik zonde.

Financieel is het geen probleem maar qua tijd/liefde voor het kind wel, er gaat veel tijd in zitten. Ik zie mezelf op dit moment niet als vader, ik ben veel te losbandig en simpelweg niet geschikt.

Ik herken mezelf trouwens wel in de andere verhalen. Ik ben er heel erg mee bezig en denk ook aan hoe het kind misschien gaat zijn straks. Hoe hij/zij eruit komt te zien enzovoort, maar toch zal ik blij (beter gezegd opgelucht) zijn als mijn vriendin echt een abortus ondergaat. Hoe hard het ook klinkt en hoe moeilijk dat voor de meeste mensen ook te begrijpen is.