Goedemiddag,
Ik loop al lange tijd met een probleem waar ik maar niet uitkom. Mijn vriend denkt namelijk dat ik vreemd ga terwijl het niet zo is..
Ik zal het vanaf het begin proberen uit te leggen..
Ik ben een sociaal persoon en kan het met iedereen altijd goed vinden. 1,5 jaar geleden ben ik gescheiden en heb geen relatie oid gehad, ik wilde namelijk mijn verdriet verwerken en ik had een heleboel te regelen na de scheiding. Ik ging wel eens weg samen met mijn zusjes en hun partners. Nu spelen die partners van mijn zusjes beiden in bandjes. Zo tijdens het meegaan met optreden leerde ik ook anderen kennen die ik dan soms op fb had, en met sommige wel eens msnde of pingde. Voor mijn gevoel is dat best normaal. Ik was totaal niet op een andere manier geinteresseerd in ze, en ik kreeg ook nooit een idee dat men meer wilde..
Op een gegeven moment leerde ik mijn vriend kennen. Die gaf meteen al aan dat hij het niks vond dat ik bandjongens kende (hij is er zelf 1) Want zulke jongens willen alleen maar 1 ding.. Zo gezegd zo gedaan, ik ben mn Facebook gaan opschonen. Ik sprak toch al niet echt met die anderen dus ik vond het niet erg.
op een gegeven moment hebben vriend en ik een hotel geboekt, en terwijl wij op de bank zaten te praten en ik hem iets liet zien kreeg ik een whatsappbericht van een jongen waarin stond, hoe gaat het. Omdat ik hem iets liet zien, klikte ik het bericht weg en ben er verder niet meer op in gegaan.
Na een paar weken barstte de bom, volgens vriend had ik geheimen, en zou ik achter zijn rug om nog contact hebben met allerlei "gespuis" zoals hij het noemt.
Sindsdien is het een ramp, we hadden afspraken gemaakt, dat ik dus moest melden als ik met een jongen sprak, omdat ik het volgens hem voor mezelf had verpest omdat ik altijd zoveel contact heb gehad met jongens. Wat dus niet normaal is volgens hem, want dan ben ik "zo" een vrouw.
Het gaat nu maar steeds verder en verder, soms vergat ik te melden dat iemand iets op FB had gezegd, en werd hij boos. En als hij boos word, dan ben ik altijd de h**r en dat soort dingen, en moet ik maar oprotten. Hij gelooft ook neit als ik zeg dat ik niet heb gezien dat iemand een foto "liked" bijvoorbeeld..
Nu gaat het zelfs zo ver, dat hij naast mn facebook controleren, ook moeilijk doet als mijn whatsapp status online is. Zelfs als ik al praat met mn zusjes of moeder, dan gelooft hij het niet. Volgens hem geef ik hem alleen maar redenen dat ik vreemd ga omdat ik op whatsapp ben en dan niet met hem praat, of niet vertel dat er een jongen heeft gereageerd.
En elke keer als ik er wat van zeg, dan mag ik oprotten. En ben ik weer de h**r
Daarnet ging het wel erg ver, ik was voor een collega een Avatar van haar vriend aan het maken op de iphone omdat ze dat graag als contactfoto wilde hebben, en ik stuurde het naar hem op. Ik zei toen meteen, oops die is voor die collega, is van haar vriend.
Meteen gaf hij aan dat hij alweer dacht dat ik een ander heb, en kwam hij meteen weer met, ik ga mn ding ook doen. Ik was het zo zat, dat ik aangaf dat ik het zat was, elke keer die loze beschuldigingen, want ik ga totaal niet vreemd. Ik heb er ook helemaal geem behoefte aan.
Maar elke keer als ik er wat van probeer te zeggen, komt hij weer met JIJ hebt fouten gemaakt, jij hebt de fout gemaakt in het begin door te LIEGEN, over het contact met jongens.. Ik heb nooit gelogen, ik heb in mn 26 jaar nog nooit meegemaakt dat als je iemand ontmoet, je meteen moet aangeven wie je vrienden zijn.
Verder is hij echt een hele leuke jongen, maar dit soort uitvallen trek ik gewoon niet meer.. Ik weet niet hoe en wat ik moet doen, om te laten zien dat ik niet vreemd ga. Ik kan het blijven zeggen, ik kan kopieen van mn whatsapp lijsten sturen maar hij gelooft het allemaal niet. Want volgens hem kan ik dan alles gewist hebben.. Letterlijk alles wat gebeurd, ziet hij als een reden om me uit te schelden of voor zichzelf de bevestiging te hebben dat ik vreemd ga.