R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Verhuizen naar vriendin 100km verderop terwijl kinderen hier wonen
Ik hoop dat jullie reacties mij meer inzicht geven in de keuzes die ik moet gaan maken.
Ik woon in Eindhoven waar ook mijn ex met onze 2 kinderen woont. We hebben een omgangsregeling die inhoud dat ik mijn kinderen om het weekend zie. Ze wonen nu zo'n 200 meter verderop en ik pik ze altijd vrijdags na het werk op en breng ze maandag 's ochtends naar school.
Ik heb sinds ruim 2 jaar een relatie met mijn vriendin die in Maastricht woont. We zien elkaar elk weekend en gemiddeld 1 keer doordeweeks. Samenwonen is al een aantal keren ter sprake gekomen maar steeds van haar kant weer afgeketst omdat ze er heel veel voor op moet geven.
Als ze hier zou willen komen wonen dan wil ze dat graag in een nieuw huur- of koophuisje waar we samen een nieuwe start kunnen maken (dat snap ik wel want dit huis voelt niet als echt "thuis" en ze kan er amper haar spullen kwijt). Echter is mijn appartement lastig kwijt te raken omdat er al meerdere heel lang te koop staan in hetzelfde blok en voor veel minder geld als mijn hypotheek bedraagt, oftewel ik zou verlies maken en laat ik nu net al een flinke schuld hebben lopen bij de bank.
Mijn vriendin heeft best een turbulent verleden (zal jullie niet vermoeien met alle details) maar het komt er op neer dat ze nu eigenlijk heel blij is dat ze haar eigen rustige leventje kan leven in Maastricht.
Daar komt bij dat ze zelf geen kinderwens heeft en het ook best moeilijk vindt dat ik wel kinderen heb (ze stoort zich snel aan ze en kijkt vaak erg op tegen de weekenden waarin de kids er zijn).
Toch komt ze elke keer en probeert er het beste van te maken.
Ze heeft 2 weken geleden aangegeven dat ze wil stoppen. Ze vindt het te zwaar allemaal en ziet geen perspectief qua nieuwe woning, kinderen en schulden.
Nu ben ik heel erg aan het denken wat ik hiermee moet. De relatie inderdaad stoppen of misschien zelf verhuizen naar Maastricht zodat we allebei wat inleveren en aanpassen. 1 dilemma is alleen mijn kinderen. Ik wil ze natuurlijk om het weekend blijven zien en moet dan telkens 100km heen en terug rijden. Verder zal ze het natuurlijk lastig blijven vinden in de weekenden dat de kids er zijn. Ik pieker me suf maar kom er maar niet uit.........
Ik woon in Eindhoven waar ook mijn ex met onze 2 kinderen woont. We hebben een omgangsregeling die inhoud dat ik mijn kinderen om het weekend zie. Ze wonen nu zo'n 200 meter verderop en ik pik ze altijd vrijdags na het werk op en breng ze maandag 's ochtends naar school.
Ik heb sinds ruim 2 jaar een relatie met mijn vriendin die in Maastricht woont. We zien elkaar elk weekend en gemiddeld 1 keer doordeweeks. Samenwonen is al een aantal keren ter sprake gekomen maar steeds van haar kant weer afgeketst omdat ze er heel veel voor op moet geven.
Als ze hier zou willen komen wonen dan wil ze dat graag in een nieuw huur- of koophuisje waar we samen een nieuwe start kunnen maken (dat snap ik wel want dit huis voelt niet als echt "thuis" en ze kan er amper haar spullen kwijt). Echter is mijn appartement lastig kwijt te raken omdat er al meerdere heel lang te koop staan in hetzelfde blok en voor veel minder geld als mijn hypotheek bedraagt, oftewel ik zou verlies maken en laat ik nu net al een flinke schuld hebben lopen bij de bank.
Mijn vriendin heeft best een turbulent verleden (zal jullie niet vermoeien met alle details) maar het komt er op neer dat ze nu eigenlijk heel blij is dat ze haar eigen rustige leventje kan leven in Maastricht.
Daar komt bij dat ze zelf geen kinderwens heeft en het ook best moeilijk vindt dat ik wel kinderen heb (ze stoort zich snel aan ze en kijkt vaak erg op tegen de weekenden waarin de kids er zijn).
Toch komt ze elke keer en probeert er het beste van te maken.
Ze heeft 2 weken geleden aangegeven dat ze wil stoppen. Ze vindt het te zwaar allemaal en ziet geen perspectief qua nieuwe woning, kinderen en schulden.
Nu ben ik heel erg aan het denken wat ik hiermee moet. De relatie inderdaad stoppen of misschien zelf verhuizen naar Maastricht zodat we allebei wat inleveren en aanpassen. 1 dilemma is alleen mijn kinderen. Ik wil ze natuurlijk om het weekend blijven zien en moet dan telkens 100km heen en terug rijden. Verder zal ze het natuurlijk lastig blijven vinden in de weekenden dat de kids er zijn. Ik pieker me suf maar kom er maar niet uit.........
kinderen zijn prio nr1
toevoeging: ik denk dat het later voor jouw kinderen en ook voor jouzelf heel fijn is dat zij zo lekker dichtbij wonen
toevoeging: ik denk dat het later voor jouw kinderen en ook voor jouzelf heel fijn is dat zij zo lekker dichtbij wonen
Chessplayers don't gamble with the future unless the situation dictates it -- for example, they're hopelessly lost, so they have nothing to lose.
Hoezo piekeren? Je gaat toch niet zo ver weg bij je kinderen wonen? Je ruilt je kinderen toch niet in voor een relatie?
Godmother of Radio 49
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Als je daarheen gaat verhuizen moet je toch alsnog je huis verkopen? Dus dan kun je net zo goed een andere woning zoeken in de buurt van je kinderen.
Verder, als zij er echt al tegenop ziet als je kinderen komen, dan denk ik niet dat de relatie gaat werken. Je kinderen zullen het vast ook wel merken dat ze niet zo heel erg welkom zijn dan.
Verder, als zij er echt al tegenop ziet als je kinderen komen, dan denk ik niet dat de relatie gaat werken. Je kinderen zullen het vast ook wel merken dat ze niet zo heel erg welkom zijn dan.
Zo heel ingewikkeld is het niet. Ze heeft geen kinderwens en ergert zich aan jouw kinderen. Bij mij had ze dan al buiten de deur gestaan. Jouw hele leven opgeven (en een forse schuld opdoen) alleen om haar tevreden te stellen? Gaan jullie in haar woonplaats dan óók in een nieuwe woning samen?
Dumpen dus. Je kinderen willen misschien ooit wel bij jou wonen! Zie je het gebeuren met haar?
Overigens is een omgangsregeling waarbij je je kinderen maar eens in de twee weken ziet vreselijk 1996. Echt niet meer van deze tijd zeg.
Succes in ieder geval!
Dumpen dus. Je kinderen willen misschien ooit wel bij jou wonen! Zie je het gebeuren met haar?
Overigens is een omgangsregeling waarbij je je kinderen maar eens in de twee weken ziet vreselijk 1996. Echt niet meer van deze tijd zeg.
Succes in ieder geval!
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Ik mag toch hopen dat je je kinderen voorop zet bij het maken van keuzes...
En met die vriendin gaat het op de lange duur toch niet werken. Als je je kinderen tenminste op nr 1 hebt staan.
En met die vriendin gaat het op de lange duur toch niet werken. Als je je kinderen tenminste op nr 1 hebt staan.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
lijkt mij duidelijk: vriendin die niet met jouw kinderen wil/kan leven zou ik niet willen!
Be kind whenever possible. It is always possible.
Dalai Lama
Dalai Lama
Ik weet niet hoe oud je kinderen nu zijn, maar ga er vanuit dat als ze straks beginnen te puberen ze de weekendjes naar Maastricht meer als een verplichting zullen gaan zien en uiteindelijk de keus zullen maken lekker in Eindhoven bij hun vrienden te blijven. Papa zien ze later wel.
Daarnaast voelen je kinderen feilloos aan dat jouw vriendin hen niet leuk vindt (hoe hard ze haar best ook doet dit te verbergen), wat de ritjes naar Maastricht voor hun alleen maar vervelender zal maken voor ze.
Ik denk dat je blij moet zijn dat je vriendin deze keuze maakt, want je kinderen gaan voor alles.
Daarnaast voelen je kinderen feilloos aan dat jouw vriendin hen niet leuk vindt (hoe hard ze haar best ook doet dit te verbergen), wat de ritjes naar Maastricht voor hun alleen maar vervelender zal maken voor ze.
Ik denk dat je blij moet zijn dat je vriendin deze keuze maakt, want je kinderen gaan voor alles.
;)
Het huis verkopen zal sowieso gaan gebeuren aangezien ik het zelf ook wel zo fijn vind om samen een nieuwe start te maken in een ander huis. Er zal waarschijnlijk verlies gemaakt worden op mijn huidige huis, maar door samen in bv. een leuk huurhuis te gaan zitten worden de maandlasten een stuk lager dan nu, waardoor ik mijn schuld (en daarna ook andere schuld) kan aflossen. V.w.b. de kinderen vs mijn vriendin denk ik dat het nu allemaal even te veel is voor haar en dat als zij een stuk minder moet inleveren, de weekenden met de kids een stuk gemakkelijker verlopen. Het is niet zo dat de weekenden met de kids als één en al stress en irritatie voelen. We maken er toch wel vaak iets gezelligs van.quote:Op zondag 18 december 2011 19:38 schreef gelestipjes het volgende:
Als je daarheen gaat verhuizen moet je toch alsnog je huis verkopen? Dus dan kun je net zo goed een andere woning zoeken in de buurt van je kinderen.
Verder, als zij er echt al tegenop ziet als je kinderen komen, dan denk ik niet dat de relatie gaat werken. Je kinderen zullen het vast ook wel merken dat ze niet zo heel erg welkom zijn dan.
Bij twijfel niet inhalen......
Het gezegde is er niet voor niets...
Wat is jouw belangrijkste in je leven ?
Ik mag hopen je kinderen, de relatie zal zich daarin moeten kunnen schikken.
Kan ze dat niet, dan moet je hard nadenken... In deze omstandigheid dus nog voorlopig niet samenwonen. Je nieuwe relatie is te fragiel.
Just my 2 cents.
Het gezegde is er niet voor niets...
Wat is jouw belangrijkste in je leven ?
Ik mag hopen je kinderen, de relatie zal zich daarin moeten kunnen schikken.
Kan ze dat niet, dan moet je hard nadenken... In deze omstandigheid dus nog voorlopig niet samenwonen. Je nieuwe relatie is te fragiel.
Just my 2 cents.
Maar je gaf eerst aan het huis niet te willen verkopen omdat het moeilijk verkoopbaar is en omdat je schuld dan toeneemt. En je zei ook dat ze wel bij jou wilde komen wonen als jullie dan een ander huis zouden nemen. Dus waarom zou je dan naar Maastricht moeten verhuizen?
Verder zou ik er niet op gokken dat het voor je vriendin makkelijker gaat worden mbt je kinderen. Als zij gewoon geen kinderen wil en niks met kinderen heeft zie ik dat niet snel veranderen.
Verder zou ik er niet op gokken dat het voor je vriendin makkelijker gaat worden mbt je kinderen. Als zij gewoon geen kinderen wil en niks met kinderen heeft zie ik dat niet snel veranderen.
Ze wil niet samenwonen omdat ze er teveel voor moet opgeven als ze gaat verhuizen maar als jij 100 km van je kinderen af komt wonen is geen probleem? Ik zou voor je kinderen kiezen. 
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Eens. Daarnaast zullen die kinderen, hoe je het wend of keert altijd deel uitmaken van jouw en dus als jullie samenwonen, haar leven.quote:
Ze wil niet samenwonen omdat ze er teveel voor moet opgeven als ze gaat verhuizen maar als jij 100 km van je kinderen af komt wonen is geen probleem? Ik zou voor je kinderen kiezen.
Genealogie: Niet alleen voor oude knarren
Weet je, het is dat ik het juist wel begrijp dat zij echt alles moet inleveren en ik helemaal niks. In het kader "eerlijk zullen we alles delen" zou ik het wel zo fair vinden als ik haar ook een stuk tegemoet kom.quote:
Ze wil niet samenwonen omdat ze er teveel voor moet opgeven als ze gaat verhuizen maar als jij 100 km van je kinderen af komt wonen is geen probleem? Ik zou voor je kinderen kiezen.
Niets moet inleveren? Als er iets met je kids aan de hand is zit je dan 100 kilometer verderop.quote:
[..]
Weet je, het is dat ik het juist wel begrijp dat zij echt alles moet inleveren en ik helemaal niks. In het kader "eerlijk zullen we alles delen" zou ik het wel zo fair vinden als ik haar ook een stuk tegemoet kom.
Genealogie: Niet alleen voor oude knarren
Mijn kinderen zijn uiteraard het aller belangrijkste. Geen twijfel over mogelijk. Maar het is ook zo dat ik zo verschrikkelijk veel om mijn vriendin geef en we verder een fantastische relatie hebben. Dat voelt heel heftig en mega zwaar om op te geven. Het moet toch ook soms een beetje Yin Yang zijn of ben ik nu een typisch lotgenoot van de uitdrukking "liefde maakt blind"?quote:
Bij twijfel niet inhalen......
Het gezegde is er niet voor niets...
Wat is jouw belangrijkste in je leven ?
Ik mag hopen je kinderen, de relatie zal zich daarin moeten kunnen schikken.
Kan ze dat niet, dan moet je hard nadenken... In deze omstandigheid dus nog voorlopig niet samenwonen. Je nieuwe relatie is te fragiel.
Just my 2 cents.
Tja, maar ik zit voor mijn werk ook vaak op de baan dus dan zou er theoretisch ook wat kunnen gebeuren. En als ik op vakantie ben met mijn vriendin dan is dat risico ook niet gedekt... De mama in kwestie heeft trouwens ook een nieuwe relatie en ze sluit niet uit dat ze daar mee samen gaat wonen. Dat is ook 60km van mijn huidige woning vandaan. Laat dat dan net weer wat gunstiger liggen t.o.v. Maastricht zwaardoor de 100km veraagt wordt naar zo'n 65km.quote:Op zondag 18 december 2011 20:12 schreef Olga het volgende:
[..]
Niets moet inleveren? Als er iets met je kids aan de hand is zit je dan 100 kilometer verderop.
Maar je kinderen opgeven (want dat ga je doen met zo'n afstand of het nu lang of kort duurt voordat het zover is) is wel een hele grote opoffering.quote:
[..]
Weet je, het is dat ik het juist wel begrijp dat zij echt alles moet inleveren en ik helemaal niks. In het kader "eerlijk zullen we alles delen" zou ik het wel zo fair vinden als ik haar ook een stuk tegemoet kom.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Jij doet het voorkomen, alsof het een probleem is dat jij kan oplossen.quote:Op zondag 18 december 2011 19:26 schreef Vandaar77 het volgende:
Ze heeft 2 weken geleden aangegeven dat ze wil stoppen. Ze vindt het te zwaar allemaal en ziet geen perspectief qua nieuwe woning, kinderen en schulden.
Wat ik me af vraag, is of dit wel het geval is. Als ik tegen mijn partner zeg, "het is over", dan is er vaak heel weinig dat die ander nog kan doen.
Zij komt natuurlijk wel met allerlei redenen, maar is bij haar het gevoel niet gewoon weg?
De waarheid is hard, maar dat maakt het niet minder waar
Ik snap inderdaad dat ik het zelf niet voor haar kan invullen en oplossen. It takes two to tango....quote:Op zondag 18 december 2011 20:24 schreef Heinlein het volgende:
[..]
Jij doet het voorkomen, alsof het een probleem is dat jij kan oplossen.
Wat ik me af vraag, is of dit wel het geval is. Als ik tegen mijn partner zeg, "het is over", dan is er vaak heel weinig dat die ander nog kan doen.
Zij komt natuurlijk wel met allerlei redenen, maar is bij haar het gevoel niet gewoon weg?
Maar ze geeft wel aan dat ze het heel moeilijk vindt omdat ze enerzijds zo graag wil genieten van haar vrijheid, en andezijds nog zo ongelooflijk veel van me houdt.
Het beste is, hoe moeilijk ook, een punt zetten achter je relatie. Een relatie hebben met iemand die niet goed met je kinderen kan is slecht voor alle partijen. Jij en je partner hebben spanningen vanwege de kinderen, de kinderen merken altijd dat ze door je partner als een last worden gezien, dit kan ze emotioneel veel schade toebrengen (nu of in de toekomst). Als jij voor haar verhuist is de kans groot dat jou kinderen zich (nu of als ze ouder zijn) door jou ''verlaten' gaan voelen en het gevoel hebben/krijgen dat ze niet belangrijk genoeg waren.
Mensen onderschatten vaak hoeveel kinderen begrijpen en mee krijgen van dit soort situatie. Onderschat de impact die zo'n verhuizing op je kinderen kan hebben niet, ook al lijkt het misschien dat ze er nu geen last van hebben kan het zijn dat ze hier als ze ouder zijn wel last van krijgen.
Mensen onderschatten vaak hoeveel kinderen begrijpen en mee krijgen van dit soort situatie. Onderschat de impact die zo'n verhuizing op je kinderen kan hebben niet, ook al lijkt het misschien dat ze er nu geen last van hebben kan het zijn dat ze hier als ze ouder zijn wel last van krijgen.
'ik can not be held responsible for the things that come out of my mouth' (Jackie Burkhart)
Wat ik ook niet echt begrijp is dat wanneer zij aangeeft twijfels te hebben jij juist een stapje verder wil.
dat is een beetje:
ZIJ: het is uit
JIJ: nee we gaan samenwonen
doet me denken aan een aflevering van Seinfeld
dat is een beetje:
ZIJ: het is uit
JIJ: nee we gaan samenwonen
doet me denken aan een aflevering van Seinfeld
Chessplayers don't gamble with the future unless the situation dictates it -- for example, they're hopelessly lost, so they have nothing to lose.
Begrijp me niet verkeerd; Het is (nog) niet over tussen ons. We hebben afgesproken dat we elkaar even heel erg met rust laten zodat we wat afstand kunnen bewaren en rationeel over dingen na kunnen denken. Als ze aangeeft dat ze echt niet meer wil, dan zal ik me daar bij neer moeten leggen, hoe moeilijk ook.quote:
Wat ik ook niet echt begrijp is dat wanneer zij aangeeft twijfels te hebben jij juist een stapje verder wil.
dat is een beetje:
ZIJ: het is uit
JIJ: nee we gaan samenwonen
doet me denken aan een aflevering van Seinfeld
Ps. Fijn dat er zo veel mensen reageren. Daar kan ik echt iets mee. Jullie staan er natuurlijk toch een heel stuk objectiever in dan ik.
Hoi,
mijn partner is ook ver van zijn oude woonplaats gaan wonen. (bij mij dus)
Aanvankelijk leek het me leuk, een vriend met een kind, maar toen het eenmaal zover was dat ze om het weekend kwam, vond ik het verschrikkelijk. In mijn ogen claimde ze mijn vriend verschrikkelijk, wat achteraf natuurlijk logisch is. Maar mijn afkeer was enorm.
Ik heb veel hulp nodig gehad om te komen waar ik nu ben. Ik vind het leuk als ze komt, maar als ze er niet is, mis ik haar niet. (ik denk alleen soms: 'och jammer dat ze hier niet bij kan zijn, had ze leuk gevonden!)
De afstand is niet zo'n groot probleem, maar co-ouderschap zit er met 100 km afstand niet in natuurlijk.
Dat je vriendin je kinderen niet leuk vindt, is wel een probleem. Maar misschien heeft ze iets aan stiefmoeders.nl. Dit is een forum waarop je ongegeneerd kan klagen en mopperen, maar ook advies kan krijgen van andere vrouwen met partners met kinderen.
ps. ik had ook geen kinderen en stond voor deze relatie heerlijk elke zaterdag in de kroeg maf te doen. De overgang naar de kinderboerderij was groot.
[ Bericht 7% gewijzigd door microgids op 18-12-2011 22:28:13 (ps) ]
mijn partner is ook ver van zijn oude woonplaats gaan wonen. (bij mij dus)
Aanvankelijk leek het me leuk, een vriend met een kind, maar toen het eenmaal zover was dat ze om het weekend kwam, vond ik het verschrikkelijk. In mijn ogen claimde ze mijn vriend verschrikkelijk, wat achteraf natuurlijk logisch is. Maar mijn afkeer was enorm.
Ik heb veel hulp nodig gehad om te komen waar ik nu ben. Ik vind het leuk als ze komt, maar als ze er niet is, mis ik haar niet. (ik denk alleen soms: 'och jammer dat ze hier niet bij kan zijn, had ze leuk gevonden!)
De afstand is niet zo'n groot probleem, maar co-ouderschap zit er met 100 km afstand niet in natuurlijk.
Dat je vriendin je kinderen niet leuk vindt, is wel een probleem. Maar misschien heeft ze iets aan stiefmoeders.nl. Dit is een forum waarop je ongegeneerd kan klagen en mopperen, maar ook advies kan krijgen van andere vrouwen met partners met kinderen.
ps. ik had ook geen kinderen en stond voor deze relatie heerlijk elke zaterdag in de kroeg maf te doen. De overgang naar de kinderboerderij was groot.
[ Bericht 7% gewijzigd door microgids op 18-12-2011 22:28:13 (ps) ]
Ik heb nog eens zitten denken. Voor je kinderen lijkt het me ook heel vervelend om elke keer 200 km te moeten reizen in het weekend dat ze naar jou gaan. Als volwassene kies je voor een situatie, als kind niet...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ja Moonah, klopt, daarom ziet mijn lief zijn kind ook niet meer op woensdagmiddag. Twee keer op een dag die rit is gewoon geen doen voor een kind.
In het weekend vindt ze het niet zo erg, ze heeft een ds in de auto en soms valt ze in slaap...
Oh ja, nog een nadeel, mijn 'stiefdochter' kent weinig kinderen in de buurt.
In het weekend vindt ze het niet zo erg, ze heeft een ds in de auto en soms valt ze in slaap...
Oh ja, nog een nadeel, mijn 'stiefdochter' kent weinig kinderen in de buurt.
Maastricht-Eindhoven is drie kwartier rijden, dat is toch geen onoverkomelijk probleem?
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Sorry als het raar klinkt TS maar het lijkt mij toch een beetje een "liefde maakt blind" verhaal te zijn. Jullie geven elkaar de ruimte (lees: ze wil voorlopig even met rust gelaten worden) en ze heeft al aangegeven dat ze niet allen de kinderen maar ook je schulden niet echt aangenaam vindt.
Ik kan er natuurlijk helemaal naast zitten maar heb ooit in een vergelijkbare situatie gezeten, toen wilde mijn partner ook "ruimte" en "tijd om na te denken". Waar het dan meestal op neerkomt is dat ze wat afstand van je willen om moed op te bouwen om er een punt achter te zetten.
Dát zal nog eens plezierig zijn; je verkoopt je huis, verhuist weg van je kinderen, schotelt jezelf op met een flinke schuld (ervan uitgaande dat zij daar niet de helft van op zich neemt op papier) en drie maanden later bedenkt ze dat ze het toch niet prettig vindt om je kinderen ieder tweede weekeind in huis te hebben / wil ze liever geld in stappen steken dan in jouw schulden / houdt ze toch minder van je dan je dacht... En wat moet je dan?
Hoe ik het ook wendt of keer, het komt neer op "aanpassen of uitmaken". In dit geval dus, uitmaken. Je weet niet hoelang zij je vriendin blijft, van je kinderen ben je de rest van jouw leven hun vader.
Ik kan er natuurlijk helemaal naast zitten maar heb ooit in een vergelijkbare situatie gezeten, toen wilde mijn partner ook "ruimte" en "tijd om na te denken". Waar het dan meestal op neerkomt is dat ze wat afstand van je willen om moed op te bouwen om er een punt achter te zetten.
Dát zal nog eens plezierig zijn; je verkoopt je huis, verhuist weg van je kinderen, schotelt jezelf op met een flinke schuld (ervan uitgaande dat zij daar niet de helft van op zich neemt op papier) en drie maanden later bedenkt ze dat ze het toch niet prettig vindt om je kinderen ieder tweede weekeind in huis te hebben / wil ze liever geld in stappen steken dan in jouw schulden / houdt ze toch minder van je dan je dacht... En wat moet je dan?
Hoe ik het ook wendt of keer, het komt neer op "aanpassen of uitmaken". In dit geval dus, uitmaken. Je weet niet hoelang zij je vriendin blijft, van je kinderen ben je de rest van jouw leven hun vader.
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Kinderen voorop stellen, dat sowieso.
Daarnaast zou ik kijken of er geen compromis mogelijk is met je relatie door in een goedkoper stuk een nieuwe start te maken je moet je afvragen of het verkopen van je appartementje met verlies dat waard is.
Daarnaast zou ik kijken of er geen compromis mogelijk is met je relatie door in een goedkoper stuk een nieuwe start te maken
je moet je afvragen of het verkopen van je appartementje met verlies dat waard is.
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Voor volwassenen niet maar voor (jonge) kinderen is het een heel eind.quote:
Maastricht-Eindhoven is drie kwartier rijden, dat is toch geen onoverkomelijk probleem?
'ik can not be held responsible for the things that come out of my mouth' (Jackie Burkhart)
Ik zou onder druk van 'anders gaat de relatie uit' nu zeker niet voor drastische veranderingen kiezen. Als zij jouw kinderen niet ziet zitten, is samen in één huis geen goed idee.
The love you take is equal to the love you make.
Ik vind het allemaal nogal onzeker overkomen van haar kant. Ik heb het idee, dat de tijd voor je vriendin nog niet rijp is, voor een relatie zoals jij die voor ogen hebt.quote:
[..]
Ik snap inderdaad dat ik het zelf niet voor haar kan invullen en oplossen. It takes two to tango....
Maar ze geeft wel aan dat ze het heel moeilijk vindt omdat ze enerzijds zo graag wil genieten van haar vrijheid, en andezijds nog zo ongelooflijk veel van me houdt.
Ze heeft allemaal relatief kleine punten bij je aangebracht: kinderen zijn druk, je woont te ver weg, je huis is niet leuk, enz.
Als de situatie ideaal is, was ze klaar voor een nieuwe, hechte relatie. Dan zou ze het leuk vinden om bij je in te wonen, ook al was je huis niet top. Ze zou de kinderen niet slechts "op de koop toe nemen", maar zelf ook een moederinstinct hebben, en ze onder de rokken willen houden.
Snap je? Ik heb het idee, dat jullie levens in een andere fase zijn. Als je haar misschien twee, drie jaar later was tegengekomen, dan was haar leven op orde gekomen door rust en vrijheid. Maar jammer genoeg lijkt dat niet zo te zijn.
Jij stelt rationele oplossingen tegenover haar gevoelskwesties. Gaat niet werken, mijns inziens.
De waarheid is hard, maar dat maakt het niet minder waar
Ik zou gewoon de kinderen opgeven, moeders het helemaal alleen laten doen. Je laat toch niet je geluk verkloten door een foutje uit het verleden.
Dat je niet in Eindhoven "moet" blijven wonen, is kristalhelder. Maar om nu te gaan verhuizen voor een relatie die er nu op dit moment zo voorstaat? Ik zou het niet doen... Het verandert niets aan de situatie (jij die de kinderen wil blijven zien..).
Misschien kun je proberen tijdelijk bij haar in te trekken en je eigen huis aan te houden? Gewoon de situatie tijdelijk nabootsen en dan kijken hoe je dat bevalt. Verhuizen zou ik in jouw geval ZEKER NIET doen.
Misschien kun je proberen tijdelijk bij haar in te trekken en je eigen huis aan te houden? Gewoon de situatie tijdelijk nabootsen en dan kijken hoe je dat bevalt. Verhuizen zou ik in jouw geval ZEKER NIET doen.
You're never fully dressed until you wear a smile
Wel als je daarvoor een paar honderd meter veraf woonde en zo even langs kon gaan als er wat was(zowel kinderen als ouder).quote:
Maastricht-Eindhoven is drie kwartier rijden, dat is toch geen onoverkomelijk probleem?
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
quote:
Ik zou gewoon de kinderen opgeven, moeders het helemaal alleen laten doen. Je laat toch niet je geluk verkloten door een foutje uit het verleden.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Eindhoven --> Maastricht is geen 100km, maar slechts 85km enkele reis.
Bovendien is die route zo een beetje het prettigste stuk snelweg wat we in Nederland hebben.
Ik zou er geen bezwaar tegen hebben; zo heel ver is dat nou ook weer niet
Bovendien is die route zo een beetje het prettigste stuk snelweg wat we in Nederland hebben.
Ik zou er geen bezwaar tegen hebben; zo heel ver is dat nou ook weer niet
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
TS verdient zijn kinderen niet als hij twijfelt over ze 100km te laten reizen naar een vrouw die ze niet moet. Dat is mijn punt. Misschien dat het je wel lukt te snappen als ik het zo zeg.quote:
Aha, op die manier...gelukkig.quote:
[..]
TS verdient zijn kinderen niet als hij twijfelt over ze 100km te laten reizen naar een vrouw die ze niet moet. Dat is mijn punt. Misschien dat het je wel lukt te snappen als ik het zo zeg.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Wanneer zijn de verhuisplannen van jouw ex duidelijk? Het lijkt me als dat doorgaat je net zo goed naar Maastricht kan.
Chessplayers don't gamble with the future unless the situation dictates it -- for example, they're hopelessly lost, so they have nothing to lose.
Je gaat je beslissing toch niet af laten hangen van wat je ex doet? Tja, je zou ernaar kunnen informeren... Bij een vaag antwoord, zou ik er niet op anticiperen.quote:
Wanneer zijn de verhuisplannen van jouw ex duidelijk? Het lijkt me als dat doorgaat je net zo goed naar Maastricht kan.
You're never fully dressed until you wear a smile
De verhuisplannen van mijn ex staan nog in de kinderschoenen (om de kids er maar weer eens bij te halenquote:
Wanneer zijn de verhuisplannen van jouw ex duidelijk? Het lijkt me als dat doorgaat je net zo goed naar Maastricht kan.
). Mijn vader vertelde dat ze het daar laatst over had omdat zij ook naar de toekomst aan het kijken is. Het zal niet iets zijn van een paar maanden maar over een jaartje denk ik dat ze daar zeker wel een ei over heeft gelegd. Tot die tijd dus niks concreets....
Vind dat je het nogal zwart/wit schetst op die manier... Mijn kids blijven op nr 1 komen, no matter what.... Zoek alleen naar een modus om een oplossing te vinden voor dit alles. En het is niet zo dat mijn vriendin een hekel heeft aan de kinderen. Ze spant zich ook echt wel in om het leuk te maken als ze er zijn. De kids vragen als ze een keer later komt of een dagje verhinderd is, telkens waar ze is en wanneer ze komt. Ze vinden haar wel degelijk heel leuk maar aangezien mijn vriendin nogal op rust gesteld is, kost het haar behoorlijk wat inspanning waarvan ze het gevoel heeft dat dat haar nu op gaat breken.... (Wat ik ook aangaf in de situatieschets is dat er nogal wat gebeurd is in haar leven het afgelopen jaar, waarbij ze dit nu heel slecht kan handelen).quote:
[..]
TS verdient zijn kinderen niet als hij twijfelt over ze 100km te laten reizen naar een vrouw die ze niet moet. Dat is mijn punt. Misschien dat het je wel lukt te snappen als ik het zo zeg.
Waar ik dus een beetje op hoop is dat de rust gaat wederkeren waardoor ze de kids niet meer als zo'n opgave gaat zien.
Goed te horen dat er ook iemand tussenzit die bekend is met een soortgelijke situatie (welliswaar vanuit het oogpunt van de situatie van mijn vriendin, maar daar kan ik natuurlijk ook wel wat mee). Ik zal haar de tip van de website eens doorgeven. Wie weet doet het wonderenquote:
Hoi,
mijn partner is ook ver van zijn oude woonplaats gaan wonen. (bij mij dus)
Aanvankelijk leek het me leuk, een vriend met een kind, maar toen het eenmaal zover was dat ze om het weekend kwam, vond ik het verschrikkelijk. In mijn ogen claimde ze mijn vriend verschrikkelijk, wat achteraf natuurlijk logisch is. Maar mijn afkeer was enorm.
Ik heb veel hulp nodig gehad om te komen waar ik nu ben. Ik vind het leuk als ze komt, maar als ze er niet is, mis ik haar niet. (ik denk alleen soms: 'och jammer dat ze hier niet bij kan zijn, had ze leuk gevonden!)
De afstand is niet zo'n groot probleem, maar co-ouderschap zit er met 100 km afstand niet in natuurlijk.
Dat je vriendin je kinderen niet leuk vindt, is wel een probleem. Maar misschien heeft ze iets aan stiefmoeders.nl. Dit is een forum waarop je ongegeneerd kan klagen en mopperen, maar ook advies kan krijgen van andere vrouwen met partners met kinderen.
ps. ik had ook geen kinderen en stond voor deze relatie heerlijk elke zaterdag in de kroeg maf te doen. De overgang naar de kinderboerderij was groot.
Wat ik bij jou merk is dat je in ieder geval wel echt voor je relatie en het daarbij horende kind bent gegaan met het zoeken naar hulp. Heb jij er dan nooit de stekker uit willen trekken of twijfel je niet nog steeds af en toe als je je verbeeld wat je in de tijd zonder kind had kunnen doen?
Fijn dat je er wat aan hebt!
Nee, inmiddels heb ik zelf (met mijn vriend) ook een zoontje.
In het begin heb ik wel eens gedacht: 'waar ben ik aan begonnen?' Want van tevoren heb je echt geen idee wat het betekent om een vriend met kinderen te hebben.
Het duurt ook wel een paar jaar voor iedereen aan de situatie gewend is.
Op die site kan je trouwens ook wel als man terecht, al zitten er helaas geen andere mannen, maar de andere stiefmoeders kunnen wel advies geven. (en er staat een topic van een man in een soortgelijke situatie waar veel op gereageerd is, maar volgens mij is die man wel weer weg)
En ik denk dat je elkaar een beetje vrij moet laten, wij deden meteen alles samen en dat was een beetje too much.
Ik had misschien nog af en toe met vriendinnen moeten gaan stappen.
Het enige waar ik nog heel veel moeite mee heb, is de ex. Niet dat ik jaloers ben (in het begin wel) maar mijn vriend en zij hebben nog steeds ruzie.
Nee, inmiddels heb ik zelf (met mijn vriend
) ook een zoontje. In het begin heb ik wel eens gedacht: 'waar ben ik aan begonnen?' Want van tevoren heb je echt geen idee wat het betekent om een vriend met kinderen te hebben.
Het duurt ook wel een paar jaar voor iedereen aan de situatie gewend is.
Op die site kan je trouwens ook wel als man terecht, al zitten er helaas geen andere mannen, maar de andere stiefmoeders kunnen wel advies geven. (en er staat een topic van een man in een soortgelijke situatie waar veel op gereageerd is, maar volgens mij is die man wel weer weg)
En ik denk dat je elkaar een beetje vrij moet laten, wij deden meteen alles samen en dat was een beetje too much.
Ik had misschien nog af en toe met vriendinnen moeten gaan stappen.
Het enige waar ik nog heel veel moeite mee heb, is de ex. Niet dat ik jaloers ben (in het begin wel) maar mijn vriend en zij hebben nog steeds ruzie.
Is het een optie je huis aan te houden in Eindhoven en de tijd dat je de kinderen 'hebt' daar met ze te zijn? Heeft je meisje geen 'last' van ze en hoef je niet zoveel kilometers te maken. Plus dat je je huis niet helemaal voor niets aanhoudt. Jullie kunnen nu ook beide huizen betalen dus waarom direct je huis (proberen te) verkopen?
Prrrrr
Helemaal mee eens. Om de week een weekendquote:
Ik zou gewoon de kinderen opgeven, moeders het helemaal alleen laten doen. Je laat toch niet je geluk verkloten door een foutje uit het verleden.
Gewoon afschrijven die kinderen.
Zal ik hier op reageren? uhhhhh, nee laat maar. Deze persoon heeft blijkbaar tijd te veel...quote:
[..]
Helemaal mee eens. Om de week een weekend
Gewoon afschrijven die kinderen.
Alleen jij luistert niet. Iedereen zegt: kies voor je kinderen. En jij wilt nog steeds naar Maastricht.quote:
[..]
Ps. Fijn dat er zo veel mensen reageren. Daar kan ik echt iets mee. Jullie staan er natuurlijk toch een heel stuk objectiever in dan ik.
All she wants and needs is just a little taste..
En jij denkt dat het haar minder inspanning zal kosten als jullie samen wonen en je kinderen ook in haar huis haalt? Zoals ik zei, dat de kinderspullen en rommel altijd in het huis zijn terug te vinden.quote:
[..]
Vind dat je het nogal zwart/wit schetst op die manier... Mijn kids blijven op nr 1 komen, no matter what.... Zoek alleen naar een modus om een oplossing te vinden voor dit alles. En het is niet zo dat mijn vriendin een hekel heeft aan de kinderen. Ze spant zich ook echt wel in om het leuk te maken als ze er zijn. De kids vragen als ze een keer later komt of een dagje verhinderd is, telkens waar ze is en wanneer ze komt. Ze vinden haar wel degelijk heel leuk maar aangezien mijn vriendin nogal op rust gesteld is, kost het haar behoorlijk wat inspanning waarvan ze het gevoel heeft dat dat haar nu op gaat breken.... (Wat ik ook aangaf in de situatieschets is dat er nogal wat gebeurd is in haar leven het afgelopen jaar, waarbij ze dit nu heel slecht kan handelen).
Waar ik dus een beetje op hoop is dat de rust gaat wederkeren waardoor ze de kids niet meer als zo'n opgave gaat zien.
Nu kan ze nog lekker terug naar haar eigen huis waar de rust is van geen kinderen.
Typisch toch, je plempt iets op R&P en focussed je helemaal op de antwoorden die je graag wil horen.quote:
[..]
Alleen jij luistert niet. Iedereen zegt: kies voor je kinderen. En jij wilt nog steeds naar Maastricht.
Nee hoor, wilde gewoon de juiste beslissing nemen en kon gevoelsmatig ook wel aanvoelen dat er veelal de opmerking geplaatst zou worden dat ik er mee moet stoppen. Zie het maar als een stukje bevestiging waardoor je wat rationeler na kunt denken. En ja hoor..... het ei is gelegd. Sinds gisteravond zijn we officieel uit elkaar. Na de "rustpauze" die we met elkaar hadden afgesproken heeft ze aangegeven er echt mee te willen stoppen. Eigenlijk geeft me dit nu ook wel een stukje rust omdat ik de zware beslissingen niet meer hoef te overdenken en me hopelijk snel kan richten op een wat idealere toekomst als dat er tot voor kort voor me in het verschied zou liggen. Wat hebben we ervan geleerd? Nou, in ieder geval dat een vrouw die absoluut geen kinderwens heeft het risico om moeite te hebben of krijgen met mijn situatie nogal drastisch verhoogd. Dan zou je zeggen dat ik dus het beste een relatie aan kan gaan met een vrouw die juist wél een kinderwens heeft. Echter, stel dat je dan uit elkaar gaat nadat er een kind op de wereld is gekomen, dan maakt het m'n leven wel echt een chaos.... Blijft er één optie over: Een vrouw die al een kind heeft.... Eureka?!quote:
[..]
Typisch toch, je plempt iets op R&P en focussed je helemaal op de antwoorden die je graag wil horen.
Mits in de buurt van Ehv.quote:
Blijft er één optie over: Een vrouw die al een kind heeft.... Eureka?!
Sterkte.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik vind stiefmoeder een vrij heftig begrip. Er zijn voldoende vrouwen die niet de verantwoordelijkheid willen van kinderen elke dag/altijd, maar het als tante het goed doen. Het is maar net wat je afspreekt tussen vriendin en vader of moeder en vriend.quote:
[..]
Nee hoor, wilde gewoon de juiste beslissing nemen en kon gevoelsmatig ook wel aanvoelen dat er veelal de opmerking geplaatst zou worden dat ik er mee moet stoppen. Zie het maar als een stukje bevestiging waardoor je wat rationeler na kunt denken. En ja hoor..... het ei is gelegd. Sinds gisteravond zijn we officieel uit elkaar. Na de "rustpauze" die we met elkaar hadden afgesproken heeft ze aangegeven er echt mee te willen stoppen. Eigenlijk geeft me dit nu ook wel een stukje rust omdat ik de zware beslissingen niet meer hoef te overdenken en me hopelijk snel kan richten op een wat idealere toekomst als dat er tot voor kort voor me in het verschied zou liggen. Wat hebben we ervan geleerd? Nou, in ieder geval dat een vrouw die absoluut geen kinderwens heeft het risico om moeite te hebben of krijgen met mijn situatie nogal drastisch verhoogd. Dan zou je zeggen dat ik dus het beste een relatie aan kan gaan met een vrouw die juist wél een kinderwens heeft. Echter, stel dat je dan uit elkaar gaat nadat er een kind op de wereld is gekomen, dan maakt het m'n leven wel echt een chaos.... Blijft er één optie over: Een vrouw die al een kind heeft.... Eureka?!
Sterkte btw
Chessplayers don't gamble with the future unless the situation dictates it -- for example, they're hopelessly lost, so they have nothing to lose.
Tja, er zijn ook mannen (lees ik) die wel een Porsche willen, maar er geen geld aan uit willen geven....quote:
Er zijn ook vrouwen die wel kinderen willen, maar niet willen baren.
Als ik jouw kind zou zijn TS, dan zou ik je echt een enorme kutvader vinden als jij liever bij die stinkhoer zit die mij absoluut niet mag (en dat ook laat blijken) dan bij mij. Zelfs het feit dat je het serieus overwegen hebt zou mij als jouw kind al enorm verdrietig maken.
Ik ben blij te lezen dat jullie uit elkaar zijn. En voor wat betreft "leren" en "toekomstvisie": relatie is gebaseerd op balans (dat leek jij verloren te zijn op het moment dat je je kinderen buiten spel wilde gaan zetten) en denk niet zoveel na over wat een vrouw wil! Als ze jou tof vindt, zal het je relatie een worst zijn of je nu een kind hebt of niet.quote:
Sinds gisteravond zijn we officieel uit elkaar. Na de "rustpauze" die we met elkaar hadden afgesproken heeft ze aangegeven er echt mee te willen stoppen.
Man, man, man.... houd toch op met je randvoorwaarden! Een relatie is leuk en fun en GEEN optieregeling die je bij elkaar optelt. Een relatie is lekker spontaan en iets met veel plezier.
Mijn advies aan jou: richt je eens op je kinderen. Ook bij een (eventuele) volgende relatie. Jij hebt echt iemand nodig in je directe omgeving die jou eens de waarheid vertelt.
You're never fully dressed until you wear a smile
Ik denk dat het wel beter is dat jullie uit elkaar zijn. Het beste zou zijn als je een leuke vrouw vindt die ook kinderen heeft en jouw situatie beter begrijpt.
Neem eens contact op met je ex, je weet maar nooitquote:Blijft er één optie over: Een vrouw die al een kind heeft.... Eureka?!
Maar zonder gekheid, blij dat je eraf bent. Als je hier over twee of vijf jaar naar terugkijkt zul jij dat ook zijn denk ik. Blijft nu je grootste probleem over, je huis met onderwaarde. (ken het, zelf ook 30.000 euro onderwaarde helaas). Nu hoef je in ieder geval niet te verhuizen, dat scheelt. Dat geeft in ieder geval voor nu rust voor jou en je kinderen.
Ik moet wel zeggen dat ik om het weekeind veel te weinig vind, is daar niet over te praten? Als ik door mijn werk mijn dochter een dag niet gezien heb baal ik al als een stekker. Laat staan twee weken...
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Twee weken is lang idd... merk het hier ook. Stiefdochter is nu na een week alweer hier en dat is veel fijner! (normaal maar 1 keer in de twee weken, en als ex de kop verkeerd heeft, langer)
Vandaar, als je nog eens vragen hebt, schroom niet om te pb-en. Ik weet echt wel dat het allemaal geen rozegeur en maneschijn is als je begint met een samengesteld gezin.
Vandaar, als je nog eens vragen hebt, schroom niet om te pb-en. Ik weet echt wel dat het allemaal geen rozegeur en maneschijn is als je begint met een samengesteld gezin.
|
|
Verhuizen naar vriendin 100km verderop terwijl kinderen hier wonen
