R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Verhuizen naar vriendin 100km verderop terwijl kinderen hier wonen
Ik hoop dat jullie reacties mij meer inzicht geven in de keuzes die ik moet gaan maken.
Ik woon in Eindhoven waar ook mijn ex met onze 2 kinderen woont. We hebben een omgangsregeling die inhoud dat ik mijn kinderen om het weekend zie. Ze wonen nu zo'n 200 meter verderop en ik pik ze altijd vrijdags na het werk op en breng ze maandag 's ochtends naar school.
Ik heb sinds ruim 2 jaar een relatie met mijn vriendin die in Maastricht woont. We zien elkaar elk weekend en gemiddeld 1 keer doordeweeks. Samenwonen is al een aantal keren ter sprake gekomen maar steeds van haar kant weer afgeketst omdat ze er heel veel voor op moet geven.
Als ze hier zou willen komen wonen dan wil ze dat graag in een nieuw huur- of koophuisje waar we samen een nieuwe start kunnen maken (dat snap ik wel want dit huis voelt niet als echt "thuis" en ze kan er amper haar spullen kwijt). Echter is mijn appartement lastig kwijt te raken omdat er al meerdere heel lang te koop staan in hetzelfde blok en voor veel minder geld als mijn hypotheek bedraagt, oftewel ik zou verlies maken en laat ik nu net al een flinke schuld hebben lopen bij de bank.
Mijn vriendin heeft best een turbulent verleden (zal jullie niet vermoeien met alle details) maar het komt er op neer dat ze nu eigenlijk heel blij is dat ze haar eigen rustige leventje kan leven in Maastricht.
Daar komt bij dat ze zelf geen kinderwens heeft en het ook best moeilijk vindt dat ik wel kinderen heb (ze stoort zich snel aan ze en kijkt vaak erg op tegen de weekenden waarin de kids er zijn).
Toch komt ze elke keer en probeert er het beste van te maken.
Ze heeft 2 weken geleden aangegeven dat ze wil stoppen. Ze vindt het te zwaar allemaal en ziet geen perspectief qua nieuwe woning, kinderen en schulden.
Nu ben ik heel erg aan het denken wat ik hiermee moet. De relatie inderdaad stoppen of misschien zelf verhuizen naar Maastricht zodat we allebei wat inleveren en aanpassen. 1 dilemma is alleen mijn kinderen. Ik wil ze natuurlijk om het weekend blijven zien en moet dan telkens 100km heen en terug rijden. Verder zal ze het natuurlijk lastig blijven vinden in de weekenden dat de kids er zijn. Ik pieker me suf maar kom er maar niet uit.........
Ik woon in Eindhoven waar ook mijn ex met onze 2 kinderen woont. We hebben een omgangsregeling die inhoud dat ik mijn kinderen om het weekend zie. Ze wonen nu zo'n 200 meter verderop en ik pik ze altijd vrijdags na het werk op en breng ze maandag 's ochtends naar school.
Ik heb sinds ruim 2 jaar een relatie met mijn vriendin die in Maastricht woont. We zien elkaar elk weekend en gemiddeld 1 keer doordeweeks. Samenwonen is al een aantal keren ter sprake gekomen maar steeds van haar kant weer afgeketst omdat ze er heel veel voor op moet geven.
Als ze hier zou willen komen wonen dan wil ze dat graag in een nieuw huur- of koophuisje waar we samen een nieuwe start kunnen maken (dat snap ik wel want dit huis voelt niet als echt "thuis" en ze kan er amper haar spullen kwijt). Echter is mijn appartement lastig kwijt te raken omdat er al meerdere heel lang te koop staan in hetzelfde blok en voor veel minder geld als mijn hypotheek bedraagt, oftewel ik zou verlies maken en laat ik nu net al een flinke schuld hebben lopen bij de bank.
Mijn vriendin heeft best een turbulent verleden (zal jullie niet vermoeien met alle details) maar het komt er op neer dat ze nu eigenlijk heel blij is dat ze haar eigen rustige leventje kan leven in Maastricht.
Daar komt bij dat ze zelf geen kinderwens heeft en het ook best moeilijk vindt dat ik wel kinderen heb (ze stoort zich snel aan ze en kijkt vaak erg op tegen de weekenden waarin de kids er zijn).
Toch komt ze elke keer en probeert er het beste van te maken.
Ze heeft 2 weken geleden aangegeven dat ze wil stoppen. Ze vindt het te zwaar allemaal en ziet geen perspectief qua nieuwe woning, kinderen en schulden.
Nu ben ik heel erg aan het denken wat ik hiermee moet. De relatie inderdaad stoppen of misschien zelf verhuizen naar Maastricht zodat we allebei wat inleveren en aanpassen. 1 dilemma is alleen mijn kinderen. Ik wil ze natuurlijk om het weekend blijven zien en moet dan telkens 100km heen en terug rijden. Verder zal ze het natuurlijk lastig blijven vinden in de weekenden dat de kids er zijn. Ik pieker me suf maar kom er maar niet uit.........
kinderen zijn prio nr1
toevoeging: ik denk dat het later voor jouw kinderen en ook voor jouzelf heel fijn is dat zij zo lekker dichtbij wonen
toevoeging: ik denk dat het later voor jouw kinderen en ook voor jouzelf heel fijn is dat zij zo lekker dichtbij wonen
Chessplayers don't gamble with the future unless the situation dictates it -- for example, they're hopelessly lost, so they have nothing to lose.
Hoezo piekeren? Je gaat toch niet zo ver weg bij je kinderen wonen? Je ruilt je kinderen toch niet in voor een relatie?
Godmother of Radio 49
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Als je daarheen gaat verhuizen moet je toch alsnog je huis verkopen? Dus dan kun je net zo goed een andere woning zoeken in de buurt van je kinderen.
Verder, als zij er echt al tegenop ziet als je kinderen komen, dan denk ik niet dat de relatie gaat werken. Je kinderen zullen het vast ook wel merken dat ze niet zo heel erg welkom zijn dan.
Verder, als zij er echt al tegenop ziet als je kinderen komen, dan denk ik niet dat de relatie gaat werken. Je kinderen zullen het vast ook wel merken dat ze niet zo heel erg welkom zijn dan.
Zo heel ingewikkeld is het niet. Ze heeft geen kinderwens en ergert zich aan jouw kinderen. Bij mij had ze dan al buiten de deur gestaan. Jouw hele leven opgeven (en een forse schuld opdoen) alleen om haar tevreden te stellen? Gaan jullie in haar woonplaats dan óók in een nieuwe woning samen?
Dumpen dus. Je kinderen willen misschien ooit wel bij jou wonen! Zie je het gebeuren met haar?
Overigens is een omgangsregeling waarbij je je kinderen maar eens in de twee weken ziet vreselijk 1996. Echt niet meer van deze tijd zeg.
Succes in ieder geval!
Dumpen dus. Je kinderen willen misschien ooit wel bij jou wonen! Zie je het gebeuren met haar?
Overigens is een omgangsregeling waarbij je je kinderen maar eens in de twee weken ziet vreselijk 1996. Echt niet meer van deze tijd zeg.
Succes in ieder geval!
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Ik mag toch hopen dat je je kinderen voorop zet bij het maken van keuzes...
En met die vriendin gaat het op de lange duur toch niet werken. Als je je kinderen tenminste op nr 1 hebt staan.
En met die vriendin gaat het op de lange duur toch niet werken. Als je je kinderen tenminste op nr 1 hebt staan.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
lijkt mij duidelijk: vriendin die niet met jouw kinderen wil/kan leven zou ik niet willen!
Be kind whenever possible. It is always possible.
Dalai Lama
Dalai Lama
Ik weet niet hoe oud je kinderen nu zijn, maar ga er vanuit dat als ze straks beginnen te puberen ze de weekendjes naar Maastricht meer als een verplichting zullen gaan zien en uiteindelijk de keus zullen maken lekker in Eindhoven bij hun vrienden te blijven. Papa zien ze later wel.
Daarnaast voelen je kinderen feilloos aan dat jouw vriendin hen niet leuk vindt (hoe hard ze haar best ook doet dit te verbergen), wat de ritjes naar Maastricht voor hun alleen maar vervelender zal maken voor ze.
Ik denk dat je blij moet zijn dat je vriendin deze keuze maakt, want je kinderen gaan voor alles.
Daarnaast voelen je kinderen feilloos aan dat jouw vriendin hen niet leuk vindt (hoe hard ze haar best ook doet dit te verbergen), wat de ritjes naar Maastricht voor hun alleen maar vervelender zal maken voor ze.
Ik denk dat je blij moet zijn dat je vriendin deze keuze maakt, want je kinderen gaan voor alles.
;)
Het huis verkopen zal sowieso gaan gebeuren aangezien ik het zelf ook wel zo fijn vind om samen een nieuwe start te maken in een ander huis. Er zal waarschijnlijk verlies gemaakt worden op mijn huidige huis, maar door samen in bv. een leuk huurhuis te gaan zitten worden de maandlasten een stuk lager dan nu, waardoor ik mijn schuld (en daarna ook andere schuld) kan aflossen. V.w.b. de kinderen vs mijn vriendin denk ik dat het nu allemaal even te veel is voor haar en dat als zij een stuk minder moet inleveren, de weekenden met de kids een stuk gemakkelijker verlopen. Het is niet zo dat de weekenden met de kids als één en al stress en irritatie voelen. We maken er toch wel vaak iets gezelligs van.quote:Op zondag 18 december 2011 19:38 schreef gelestipjes het volgende:
Als je daarheen gaat verhuizen moet je toch alsnog je huis verkopen? Dus dan kun je net zo goed een andere woning zoeken in de buurt van je kinderen.
Verder, als zij er echt al tegenop ziet als je kinderen komen, dan denk ik niet dat de relatie gaat werken. Je kinderen zullen het vast ook wel merken dat ze niet zo heel erg welkom zijn dan.
Bij twijfel niet inhalen......
Het gezegde is er niet voor niets...
Wat is jouw belangrijkste in je leven ?
Ik mag hopen je kinderen, de relatie zal zich daarin moeten kunnen schikken.
Kan ze dat niet, dan moet je hard nadenken... In deze omstandigheid dus nog voorlopig niet samenwonen. Je nieuwe relatie is te fragiel.
Just my 2 cents.
Het gezegde is er niet voor niets...
Wat is jouw belangrijkste in je leven ?
Ik mag hopen je kinderen, de relatie zal zich daarin moeten kunnen schikken.
Kan ze dat niet, dan moet je hard nadenken... In deze omstandigheid dus nog voorlopig niet samenwonen. Je nieuwe relatie is te fragiel.
Just my 2 cents.
Maar je gaf eerst aan het huis niet te willen verkopen omdat het moeilijk verkoopbaar is en omdat je schuld dan toeneemt. En je zei ook dat ze wel bij jou wilde komen wonen als jullie dan een ander huis zouden nemen. Dus waarom zou je dan naar Maastricht moeten verhuizen?
Verder zou ik er niet op gokken dat het voor je vriendin makkelijker gaat worden mbt je kinderen. Als zij gewoon geen kinderen wil en niks met kinderen heeft zie ik dat niet snel veranderen.
Verder zou ik er niet op gokken dat het voor je vriendin makkelijker gaat worden mbt je kinderen. Als zij gewoon geen kinderen wil en niks met kinderen heeft zie ik dat niet snel veranderen.
Ze wil niet samenwonen omdat ze er teveel voor moet opgeven als ze gaat verhuizen maar als jij 100 km van je kinderen af komt wonen is geen probleem? Ik zou voor je kinderen kiezen. 
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Eens. Daarnaast zullen die kinderen, hoe je het wend of keert altijd deel uitmaken van jouw en dus als jullie samenwonen, haar leven.quote:
Ze wil niet samenwonen omdat ze er teveel voor moet opgeven als ze gaat verhuizen maar als jij 100 km van je kinderen af komt wonen is geen probleem? Ik zou voor je kinderen kiezen.
Genealogie: Niet alleen voor oude knarren
Weet je, het is dat ik het juist wel begrijp dat zij echt alles moet inleveren en ik helemaal niks. In het kader "eerlijk zullen we alles delen" zou ik het wel zo fair vinden als ik haar ook een stuk tegemoet kom.quote:
Ze wil niet samenwonen omdat ze er teveel voor moet opgeven als ze gaat verhuizen maar als jij 100 km van je kinderen af komt wonen is geen probleem? Ik zou voor je kinderen kiezen.
Niets moet inleveren? Als er iets met je kids aan de hand is zit je dan 100 kilometer verderop.quote:
[..]
Weet je, het is dat ik het juist wel begrijp dat zij echt alles moet inleveren en ik helemaal niks. In het kader "eerlijk zullen we alles delen" zou ik het wel zo fair vinden als ik haar ook een stuk tegemoet kom.
Genealogie: Niet alleen voor oude knarren
Mijn kinderen zijn uiteraard het aller belangrijkste. Geen twijfel over mogelijk. Maar het is ook zo dat ik zo verschrikkelijk veel om mijn vriendin geef en we verder een fantastische relatie hebben. Dat voelt heel heftig en mega zwaar om op te geven. Het moet toch ook soms een beetje Yin Yang zijn of ben ik nu een typisch lotgenoot van de uitdrukking "liefde maakt blind"?quote:
Bij twijfel niet inhalen......
Het gezegde is er niet voor niets...
Wat is jouw belangrijkste in je leven ?
Ik mag hopen je kinderen, de relatie zal zich daarin moeten kunnen schikken.
Kan ze dat niet, dan moet je hard nadenken... In deze omstandigheid dus nog voorlopig niet samenwonen. Je nieuwe relatie is te fragiel.
Just my 2 cents.
Tja, maar ik zit voor mijn werk ook vaak op de baan dus dan zou er theoretisch ook wat kunnen gebeuren. En als ik op vakantie ben met mijn vriendin dan is dat risico ook niet gedekt... De mama in kwestie heeft trouwens ook een nieuwe relatie en ze sluit niet uit dat ze daar mee samen gaat wonen. Dat is ook 60km van mijn huidige woning vandaan. Laat dat dan net weer wat gunstiger liggen t.o.v. Maastricht zwaardoor de 100km veraagt wordt naar zo'n 65km.quote:Op zondag 18 december 2011 20:12 schreef Olga het volgende:
[..]
Niets moet inleveren? Als er iets met je kids aan de hand is zit je dan 100 kilometer verderop.
Maar je kinderen opgeven (want dat ga je doen met zo'n afstand of het nu lang of kort duurt voordat het zover is) is wel een hele grote opoffering.quote:
[..]
Weet je, het is dat ik het juist wel begrijp dat zij echt alles moet inleveren en ik helemaal niks. In het kader "eerlijk zullen we alles delen" zou ik het wel zo fair vinden als ik haar ook een stuk tegemoet kom.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Jij doet het voorkomen, alsof het een probleem is dat jij kan oplossen.quote:Op zondag 18 december 2011 19:26 schreef Vandaar77 het volgende:
Ze heeft 2 weken geleden aangegeven dat ze wil stoppen. Ze vindt het te zwaar allemaal en ziet geen perspectief qua nieuwe woning, kinderen en schulden.
Wat ik me af vraag, is of dit wel het geval is. Als ik tegen mijn partner zeg, "het is over", dan is er vaak heel weinig dat die ander nog kan doen.
Zij komt natuurlijk wel met allerlei redenen, maar is bij haar het gevoel niet gewoon weg?
De waarheid is hard, maar dat maakt het niet minder waar
Ik snap inderdaad dat ik het zelf niet voor haar kan invullen en oplossen. It takes two to tango....quote:Op zondag 18 december 2011 20:24 schreef Heinlein het volgende:
[..]
Jij doet het voorkomen, alsof het een probleem is dat jij kan oplossen.
Wat ik me af vraag, is of dit wel het geval is. Als ik tegen mijn partner zeg, "het is over", dan is er vaak heel weinig dat die ander nog kan doen.
Zij komt natuurlijk wel met allerlei redenen, maar is bij haar het gevoel niet gewoon weg?
Maar ze geeft wel aan dat ze het heel moeilijk vindt omdat ze enerzijds zo graag wil genieten van haar vrijheid, en andezijds nog zo ongelooflijk veel van me houdt.
Het beste is, hoe moeilijk ook, een punt zetten achter je relatie. Een relatie hebben met iemand die niet goed met je kinderen kan is slecht voor alle partijen. Jij en je partner hebben spanningen vanwege de kinderen, de kinderen merken altijd dat ze door je partner als een last worden gezien, dit kan ze emotioneel veel schade toebrengen (nu of in de toekomst). Als jij voor haar verhuist is de kans groot dat jou kinderen zich (nu of als ze ouder zijn) door jou ''verlaten' gaan voelen en het gevoel hebben/krijgen dat ze niet belangrijk genoeg waren.
Mensen onderschatten vaak hoeveel kinderen begrijpen en mee krijgen van dit soort situatie. Onderschat de impact die zo'n verhuizing op je kinderen kan hebben niet, ook al lijkt het misschien dat ze er nu geen last van hebben kan het zijn dat ze hier als ze ouder zijn wel last van krijgen.
Mensen onderschatten vaak hoeveel kinderen begrijpen en mee krijgen van dit soort situatie. Onderschat de impact die zo'n verhuizing op je kinderen kan hebben niet, ook al lijkt het misschien dat ze er nu geen last van hebben kan het zijn dat ze hier als ze ouder zijn wel last van krijgen.
'ik can not be held responsible for the things that come out of my mouth' (Jackie Burkhart)
Wat ik ook niet echt begrijp is dat wanneer zij aangeeft twijfels te hebben jij juist een stapje verder wil.
dat is een beetje:
ZIJ: het is uit
JIJ: nee we gaan samenwonen
doet me denken aan een aflevering van Seinfeld
dat is een beetje:
ZIJ: het is uit
JIJ: nee we gaan samenwonen
doet me denken aan een aflevering van Seinfeld
Chessplayers don't gamble with the future unless the situation dictates it -- for example, they're hopelessly lost, so they have nothing to lose.
Begrijp me niet verkeerd; Het is (nog) niet over tussen ons. We hebben afgesproken dat we elkaar even heel erg met rust laten zodat we wat afstand kunnen bewaren en rationeel over dingen na kunnen denken. Als ze aangeeft dat ze echt niet meer wil, dan zal ik me daar bij neer moeten leggen, hoe moeilijk ook.quote:
Wat ik ook niet echt begrijp is dat wanneer zij aangeeft twijfels te hebben jij juist een stapje verder wil.
dat is een beetje:
ZIJ: het is uit
JIJ: nee we gaan samenwonen
doet me denken aan een aflevering van Seinfeld
Ps. Fijn dat er zo veel mensen reageren. Daar kan ik echt iets mee. Jullie staan er natuurlijk toch een heel stuk objectiever in dan ik.
|
|
Verhuizen naar vriendin 100km verderop terwijl kinderen hier wonen
