Lijpe_Tjap | donderdag 15 december 2011 @ 23:19 |
Hoi fokkers. Graag wil ik bij deze mijn ei kwijt. Ik was een moeilijke puber-adolescent. Ik had vaak een grote bek en vertoonde bij tijd en wijle agressief gedrag. Het is een godswonder dat ik destijds niemand ernstig fysiek kwaad heb gedaan. Ik was niet zozeer licht-ontvlambaar, maar als ik boos werd konden de stoppen doorslaan. Voor onbekenden was ik de stereo-type good guy: rustig en berekenend. Wat enkel familie en vrienden wisten was dat ik soms fantasieën had over het vermoorden van mensen. Niet alleen moorden, maar ook martelen, kwellen en denigreren. De slachtoffers in mijn fantasieën waren altijd de zogenaamde 'slechte' mensen, een onschuldige zou ik toen en ook nu niet kwaad kunnen doen. In de afgelopen vijf jaar ben ik gelukkig volwassener geworden. Ik ben rustiger, emotioneel stabieler en ik heb al jaren geen woedeaanval gehad. Een jaar psychotherapie, mijn studie, werk en simpelweg levenservaring hebben mij een stuk kalmer gekregen. Ik gedraag mij goed en concentreer mij op mijn werk, vrijwilligerswerk en studie. Nu wordt ik terecht gezien als een stereotype good guy. Zo zou ik mijzelf ook omschrijven. De afgelopen weken heb ik echter een soort van terugval gehad. Lees ook dit topic als je wilt: Mijn vader wordt afgeperst Er begint weer een woede in mij op te komen die ik eerder herkende uit mijn pubertijd. Ik begin na jaren weer te fantaseren over het pijn doen van mensen. Ik heb het idee dat ik de laatste jaren een façade voor de buitenwereld heb gecreëerd, dat ik zogenaamd een goede jongen ben. Nu wil ik mensen alle facetten van mij laten zien, ook de slechte kant en ik heb mijn eerste doelwit gevonden. Soms kom ik hem tegen en dan betrap ik mijzelf erop dat ik zit te hopen dat hij mij op mij afstapt en mij iets wilt aandoen, want dan zou ik een mooi excuus hebben om alle tanden uit zijn kankerporum te trappen. Ik wil niet terug gaan naar hoe ik was. Ik ben oprecht trots op hoeveel ik voor anderen heb betekend in de afgelopen jaren. Ik vind het een immens compliment als mensen mij zeggen hoe ik veranderd ben, dat ik de ideale schoonzoon ben en dat ik een voorbeeld mag zijn voor anderen. Het lijkt echter erop dat hoe meer ik mij 'goed' gedraag, des te meer mensen proberen mij uit te dagen. Eerdergenoemd topic is daar slechts een voorbeeld van. Ik zit erover na te denken om weer in therapie te gaan, als preventief middel als het ware. Aan de andere kant denk ik: de wereld wilt blijkbaar deze kant van mij zien, dus dan kan je het krijgen ook. Graag zou ik horen van jullie of dit verhaal herkenbaar is. Hoe gaan jullie om met je eigen agressie? p.s. : Ik kom redelijk kalm en rustig over in dit verhaal. Ik garandeer je echter dat mijn gemoedstoestand behoorlijk het tegenovergestelde hiervan is. | |
cherrycoke | donderdag 15 december 2011 @ 23:22 |
is boksen of een sportschool niks voor jou, om je energie kwijt in te raken? | |
Lijpe_Tjap | donderdag 15 december 2011 @ 23:23 |
Doe ik, 6 dagen in de week. Inclusief krachttraining en extra cardio. | |
Notizie- | donderdag 15 december 2011 @ 23:40 |
-- [ Bericht 53% gewijzigd door Notizie- op 17-12-2011 00:44:12 ] | |
BMS-THAD | donderdag 15 december 2011 @ 23:44 |
Hoewel dit tegen advies van de meeste mensen is, kan het goed zijn om je een keer te laten gaan. Even stoom afblazen. | |
seasushi | donderdag 15 december 2011 @ 23:56 |
Helaas. Als je je slechte kant laat zien (werkelijk laat zien) zul je daar vroeg of laat om afgerekend worden. Preventieve therapie is zo slecht nog niet. Gevangenis of uiteindelijk de wetenschap en het schuldgevoel dat je iemand vermoord hebt, of geen schuldgevoel, maar in gevangenis of tbs kliniek te zitten is geen mooie toekomst. goed advies maar dan wel in veilige omgeving. er zijn ook lijfelijke therapieen waar je een hoop in kwijt kunt. stoom afblazen in een goeie ruimte waarin een deskundige je triggert om over een grens heen te gaan bijvoorbeeld. Ik ben een aantal keer toeschouwer geweest, en ik vond het erg indrukwekkend. | |
Lijpe_Tjap | vrijdag 16 december 2011 @ 00:10 |
Die therapie lijkt mij wel wat. Ik vind het zwaar oneerlijk eigenlijk dat mensen kwaadwillend zijn ten opzichte van anderen en mij, maar ik uiteindelijk degene ben die concessies moet doen. Ik wil eens een keer niet incasseren, maar hun laten lijden. Ze komen zo vaak weg met hun gedrag dat ik er gewoonweg niet meer tegen kan. Als ik geloofde in karma dan was het een ander verhaal geweest. De wetenschap dat mensen ongestraft door kunnen gaan, dat kan ik steeds moeilijker verkroppen. | |
Skiddforever | vrijdag 16 december 2011 @ 00:30 |
Heel herkenbaar die agressie. Ik dacht altijd dat ik de enige was die zo was als jij. Ik heb wel gevraagd aan vrienden of die dezelfde gevoelens hadden als ik. Ik heb het topic over je vader gelezen. Als mij dat s'avonds zou overkomen, zou ik de hele nacht niet kunnen slapen van de razernij. Ik heb me tot nu toe nog altijd in kunnen houden. Ik moet zeggen dat het de laatste tijd wel een stuk minder is geworden. Zal ook wel komen omdat ik almiddels achter in de 20 ben. Maar af en toe, als ik iets lees over dierenmishandeling of kindermisbruik, voel ik die agressie weer opkomen. Over die therapie.....heb in verschillende bladen en internet al gelezen dat je helemaal laten gaan tijdens zo'n therapie, helemaal niet zo goed is. Het wakkert de haat alleen maar meer aan. Volgens mij moet je het meer zoeken in de richting van mediteren enz. Ook vraag ik me af of het wel zo veel voldoening geeft als je zo'n persoon het ziekenhuis in trapt. Mijn gevoel zegt van wel, maar alleen als je niet gepakt wordt. [ Bericht 0% gewijzigd door Skiddforever op 16-12-2011 00:47:56 ] | |
Lijpe_Tjap | vrijdag 16 december 2011 @ 00:50 |
Aangezien we die agressie gemeen hebben, kan je je als geen ander voorstellen hoe moeilijk het voor mij is om zo iemand niet te lijf te gaan. Het is best grappig eigenlijk. Ik geef in het algemeen veel om het welzijn van anderen, maar in bepaalde situaties ben ik dan weer compleet achteloos in dat opzicht. Weet jij waar die agressie vandaan komt? Ik zit zelf nog te gissen. Te meer ik nadenk over mijzelf en mijn karakter, des te meer deviant gedrag van mij opvalt die ik kan benoemen. Als kind wilde mijn broertje brandweerman worden. Mijn zus zag zichzelf wel als advocaat. Ik vertelde op achtjarige leeftijd doodleuk tegen iedereen dat ik huurmoordenaar wilde zijn als ik groot ben. Wat is de oorzaak hiervan? Ik heb een ontzettend goede opvoeding genoten. Is het biologisch? | |
heiden6 | vrijdag 16 december 2011 @ 00:55 |
Ik verbaas me erover dat je je tot dusver in hebt kunnen houden als je dat in het verleden niet kunt. Het lijkt me normaal dat je het liefst die kerel het ziekenhuis in slaat, maar de meeste mensen kunnen die verleiding wel weerstaan. Dat is ook waar het om gaat, toch? Dat je jezelf niet in de problemen brengt, doordat je de controle kwijtraakt. Het lijkt me niet gezond als je niet kwaad wordt op die kerel. | |
Lijpe_Tjap | vrijdag 16 december 2011 @ 00:59 |
Daar verbaas ik mijzelf ook over. Wat mij tot nu toe tegenhoudt is het leed die ik mogelijk kan veroorzaken bij mijn familie. Het welzijn van mijn 'slachtoffer' is voor mij dan ook geen factor. Mijn familie heeft hoge verwachtingen van mij en mij achter tralies zien zou hen kapotmaken. Als ik een wees was zonder familie en geen rekening hoefde te houden met diegenen die om mij geven, dan was deze man dood. Zonder meer. | |
heiden6 | vrijdag 16 december 2011 @ 01:00 |
Ik mag aannemen dat je ook rekening houdt met de gevolgen voor jezelf, toch? | |
Lijpe_Tjap | vrijdag 16 december 2011 @ 01:02 |
Enigszins, maar in mindere mate. Ik zie mijzelf dan als martelaar, als offer om de wereld een klein beetje beter te maken. Overigens zou ik er alles aan doen om niet gepakt te worden uiteraard. Ik ben ervan overtuigd dat als ik het zou willen, ik er ook mee weg kan komen. Nu wordt dat door mijn confessies wel lastiger. | |
Xennia | vrijdag 16 december 2011 @ 01:11 |
Ah, een narcist vermomd als altruist. Je maakt de wereld trouwens geen haar beter door kwaad met nog meer kwaad te vergelden. | |
Skiddforever | vrijdag 16 december 2011 @ 01:15 |
Wat dat betreft lijk ik inderdaad veel op jou. Zelfs mensen die me goed kennen, zullen altijd zeggen dat ik een zachtaardig persoon ben. En het kost me soms echt heel veel moeite om een ander niet te lijf te gaan als ik ruzie heb. De reden dat ik me inhou is voornamelijk dat ik bang ben dat ik te ver ga. Tja, waar komt die agressie vandaan ? Ik heb volgens mij de perfecte ouders, ben een kleine periode gepest vroeger, maar dat heeft ook niet lang geduurd, nooit mishandeld enz. De enige die mij redelijk begrijpt is mijn moeder....die lijkt wat karakter betreft het meest op mij. Ook mijn vader is heel zachtaardig. Mijn broertje idem. Heb er zelf ook een poos over nagedacht....waar ik op uit kom is dat het wraakgevoelens zijn. Ik zal een ander nooit eerst wat aandoen, maar als iemand mij wat flikt of mijn vrienden of familie, heb ik ook zin om helemaal los te gaan. Vind het ook geweldig als zoiets in een film of serie voorkomt. Zoals in de film Taken. Waar een vader de halve wereld over reist om zijn dochter te redden. Dat vind ik de leukste films. Misschien ligt het ook wel aan het eer/beschermgevoel/( niet aan mijn familie komen, of ik sloop je). Wat ik wel weet, is dat er niet veel mensen zijn die onze gevoelens delen. | |
Lijpe_Tjap | vrijdag 16 december 2011 @ 01:17 |
Ben ik het mee oneens. Ik zie mijzelf niet per definitie beter als anderen. Sterker nog, omdat ik zo om anderen geef heb ik nog niet mijn agressie geuit, al kost het mij steeds meer moeite. Ik ben geen altruïst, daar ben ik het met je eens. Daar ben ik het ook mee eens. Mijn verstand en gevoel liggen de laatste tijd echter met elkaar in conflict. Strikt rationeel gezien weet ik dat niemand er iets mee opschiet als ik mensen ga vermoorden. Desondanks heb ik ik vaak die drang. Waarom? Daar zoek ik het antwoord op. | |
Skiddforever | vrijdag 16 december 2011 @ 01:19 |
Nee, maar volgens mij voelt het wel goed. | |
hlmllp | vrijdag 16 december 2011 @ 02:52 |
Maar je weet wel dat die krachttraining die je doet je juist extra agressief kan maken? Testosteron dat vrij komt dit dat.. Maar ik zou zeggen, fysiek geweld is niet altijd verkeerd maar in 98% van de gevallen is dat het wel | |
Maanvis | vrijdag 16 december 2011 @ 05:20 |
je hoeft de wereld ook geen betere plaats te maken, dat is niet de doelstelling van iedereen op de wereld. soms is het gewoon al goed als je je inherente agressiviteit botviert op degenen die het verdienen. | |
Notizie- | vrijdag 16 december 2011 @ 07:52 |
- [ Bericht 100% gewijzigd door Notizie- op 17-12-2011 00:43:58 ] | |
Canillas | vrijdag 16 december 2011 @ 08:16 |
Je bent je agressie aan het verheerlijk en dat is niet goed. Het kan jou in gedachten veel bezig houden maar woede/agressie is niet meer dan een vorm van coping om met pijnlijke gevoelens om te gaan; agressie doet je adrenaline toenemen, maakt je sterker, gefocussed (waardoor je gaat geloven dat je agressie gerechtvaardigd is omdat je deze voelt, niet begrijpend dat het niet meer dan een chemisch proces is) én belangrijkste; het maakt je gevoelloos. Gevoelloos voor de dingen waar je echt mee zit. Je vlucht in de agressie, en daar is niks sterks of machtigs aan.Is dat wat de wereld wil? Hebben wij met z'n allen (buiten jou om) dat besproken? Of is dat een excuus om met de impuls van de agressie mee te gaan? Je vergeet alles, de wereld, jezelf, je normen en waarden en je gaat mee in de woede want dat is dan het enige wat telt, omdat jij dan even het enige bent wat telt, misschien moet je je eens af gaan vragen waarom je juist dat gevoel wil hebben. | |
SicSicSics | vrijdag 16 december 2011 @ 08:45 |
Ben ik de enige die de combinatie 'agressief' en 6 dagen in de week testosteron opppompen zorgelijk vind? ![]() Is het niet beter voor TS om de kern van het probleem aan te pakken? Uitvinden waarom je iemands 'tanden uit hun kankerporum wil trappen' en dan daar wat aan te doen in plaats van het zo ver laten komen dat je uiteindelijk ook echt een keer iemands 'tanden uit hun kankerporum trapt'? | |
Canillas | vrijdag 16 december 2011 @ 09:00 |
Ja, het punt is vaak dat wanneer mensen woede/boosheid/agressie voelen ze daarnaar handelen in de zin van ''dat is wat ik voel, dus moet ik handelen'' of ''ik negeer mijn gevoelens niet'' maar je negeert je gevoelens juist daar er op die manier naar te handelen want door ernaar te handelen gaan ze weg, voel je ze niet meer. Terwijl gevoelens er zijn om gevoeld te worden en het zijn niet gevoelens die verantwoordelijk zijn voor je gedrag, dat ben je altijd zelf. Je gevoel heeft geen overzicht, kan niet redeneren; de mens kan dat gelukkig wel. Daarbij komen gevoelens op, bereiken ze een hoogtepunt en golven weer af, je daar aan overgeven kan angstig zijn maar ook dat kan je leren. Uit angst voor het voelen wat je werkelijk voelt maar meteen handelen is een korte kortetermijnoplossing met lange termijn gevolgen. Begrijp je dat het je verstand/je denken is wat deze impuls creëert als alternatieve oplossing voor het volledig voelen en ondergaan wat er van binnen in jou speelt? Rationeel gezien weet je hoe het zit, kwa gevoelens zit het nog scheef omdat je die nog niet werkelijk gevoeld hebt. Het feit dat je 6 dagen in de week je agressie eruit aan het rammen bent is wat dat betreft een slecht teken; je maakt het normaler voor jezelf om de agressie impuls mee te gaan. | |
AgLarrr | vrijdag 16 december 2011 @ 09:36 |
Het spijt me, maar dit soort therapieën zijn ontzettend discutabel. De hele redenering dat emoties, in dit geval agressie, een soort vat is dat vol loopt en af en toe geleegd moet worden door "stoom af te blazen" of "je grenzen te verleggen" is nooit bewezen hoogstwaarschijnlijk onzin, en daarmee gevaarlijk. Het lijkt me eerder zo dat naarmate je meer vertrouwd raakt met een gevoel je er aan went, en je grens verder komt te liggen. Neem schelden als voorbeeld: Als je nooit het woord kanker gebruikt dan is de keren dat je dat wel doet des te krachtiger. Hoe vaker je het gaat gebruiken, hoe minder waarde en kracht het krijgt, en uiteindelijk moet je op zoek naar iets extremers om je nog krachtig uit te drukken. | |
Fokpop | vrijdag 16 december 2011 @ 09:51 |
Ze kennen jou als een rustige jongen? | |
ioko | vrijdag 16 december 2011 @ 09:55 |
Je geeft aan dat je je niet beter voelt dan anderen, maar volgens mij wil je op een bepaalde manier wel je gelijk halen. Je vindt dat bepaalde personen gestraft moeten worden omdat ze in jou ogen iets verkeerd doen. Je zult moeten leren om dit soort dingen los te laten denk ik. Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn twee verschillende dingen. | |
Vstark | vrijdag 16 december 2011 @ 11:08 |
Ik zou ook agressief worden als iemand mijn vader afperst. Ik zou hem minstens een keertje flink op z'n bek meppen. | |
jeroen25 | vrijdag 16 december 2011 @ 12:17 |
TS is een kloon van michielos. Maar hoe groot is het probleem nu? Kun je echt ieder moment iemand aanvliegen of is het slechts fantasie? | |
Lijpe_Tjap | vrijdag 16 december 2011 @ 12:29 |
Er zijn bepaalde figuren die ik op ieder moment kan aanvliegen om een paar corrigerende tikken uit te delen. Helaas zoeken deze figuren mij ook op, ondanks dat ik probeer mij van ze te distantiëren. . Het heeft niets met gelijk krijgen te maken. Ik weet niet of je het hele verhaal kent, maar een gozer heeft mijn vader met de dood bedreigd. Het is dan ook geen kwestie van vinden; hij pleegt een strafbaar feit die ongestraft blijft. Daar heb ik moeite mee. Feitelijk gezien wil ik iemand de tanden uit zijn kankerporum trappen omdat hij mijn vader om 12 uur in de nacht op heeft gebeld en gedreigd heeft hem neer te steken of neer te schieten. Hij moest ook kenbaar maken dat hij wist waar zijn zoon (ik) woont en dat hij ook even bij mij op bezoek zou gaan. Mijn agressie is mijns inziens niet onbegrijpelijk. Het is een natuurlijke defensieve reactie. Nu begint het echter van defensief naar offensief over te slaan. Fck zelfverdediging, ik neem het heft in eigen handen. | |
Lijpe_Tjap | vrijdag 16 december 2011 @ 12:42 |
Dan heb je nog niets meegemaakt in je leven. Wacht maar tot iemand een keer je vader of broer aanvliegt, je vriendin aanrandt o.i.d. Kijk dan maar of je het bij een belediging kunt houden. | |
Canillas | vrijdag 16 december 2011 @ 12:54 |
Dan reageer je op dat moment en doe je natuurlijk alles om diegene in veiligheid te krijgen, verschil zit em in het feit dat jij fantaseert over ''niet alleen moorden, maar ook martelen, kwellen en denigreren'' wat puur sadisme is. Vandaar dat anderen jouw manier van tegen dit soort dingen aankijken zullen wantrouwen; er is iets duidelijk iets in jouw waar je niet goed mee omgaat en dat uit zich in je agressie en het pijn willen doen van anderen. De rest staat in mijn eerdere posts. | |
PixieDot | vrijdag 16 december 2011 @ 13:35 |
Ik heb ook wel eens dat ik als ik kwaad ben op iemand dat ik dan nare dingen denk, maar ik wil ze niet uitvoeren. Ik stop dan die gedachten weg door ergens anders aan te denken. Het feit dat jij die gedachten wel zou willen uitvoeren vind ik echt zorgwekkend. Tuurlijk is het kut als je vriendin wordt aangerand, dan mag je er ook op een bepaalde manier op los meppen, maar uiteindelijk helpt dat niks, want daar krijg je verder denk ik alleen maar meer gezeik mee. Ik zou zelf zo snel mogelijk daar weg willen zijn, ipv dat m'n vriend ze lekker een uur in elkaar ramt.. Wat zou het oplossen als jij iemand in elkaar ramt? Die persoon is hooguit twee maanden bang, en gaat daarna weer verder met zijn automatische leventje, jij krijgt de politie op je dak en nog meer gezeik.. | |
Xennia | vrijdag 16 december 2011 @ 13:55 |
hij zegt zelf dat hij een martelaar is en een offer aan de mensheid wil brengen om de wereld een stuk beter te maken. Hij lijkt Jezus wel. TS: met narcist bedoel ik dat jij denkt dat mensen er speciaal op uit zijn om het jou moeilijk te maken en jou daarvoor opzoeken. Alsof de wereld om jou draait. Narcist omdat je jezelf als een martelaar weg zet die de wereld moet redden (door kwaad met kwaad te vergelden). Narcist omdat jij denkt dat jij wel met moord weg zou komen, omdat jij wel zo slim bent al je sporen uit te wissen en de politie om de tuin te leiden. Narcist omdat jij graag wilt dat anderen jou als goodguy zien en je daarvoor veel complimenten geven. Narcist omdat je wilt dat de wereld jou in alle facetten kent, omdat je zo interessant bent. Je wilt aan de ene kant de good guy zijn en probeert je zo te gedragen, maar je lijkt geen intrinsieke drijfveer te hebben om een good guy te zijn. Je probeert je alleen zo te gedragen terwijl binnenin jou allemaal primairie instincten woeden die je nauwelijks kunt beheersen. Jouw gewetensontwikkeling is niet sterk. Je zou een veel slechter mens zijn als je ermee weg zou kunnen komen. Je voelt van binnen niet de behoefte om een goed mens te zijn. Jouw normen en waarden zijn niet verinnerlijkt, maar hangen af van de straf die je ervoor krijgt als je betrapt wordt (celstraf, of familie en vrienden die jou dan niet meer als good guy kunnen zien. Ik zou voorzichtig zijn met die krachttraining, maar juist eerder iets zoeken in de richting van het vinden van meer innerlijke rust. Mediteren, wandelen, sporten als joggen of fietsen. Therapie lijkt me ook niet verkeerd. Als je geen geweten hebt wellicht. | |
Lijpe_Tjap | vrijdag 16 december 2011 @ 15:25 |
Bepaalde figuren maken het mij moeilijk ja. Daar zijn ze niet per se op uit, hun drijfveer is voornamelijk persoonlijk gewin. Dat anderen de dupe zijn van hun gedrag deert hen niet. Dat moet veranderen. Ik heb ook geen psychotische gedachten dat de hele wereld tegen mij is. Vergelding is slechts één doel van een straf, maar het is een doel van straffen desalniettemin. Daarnaast is er ook simpelweg boetedoening voor het plegen van een strafbaar feit, waarbij ook de preventieve werking van een straf in acht moet worden genomen. Een hond leert bijvoorbeeld niet uit zichzelf af dat hij mensen niet kan bijten. Stel dat die jongen wel gestraft wordt voor zijn daden en dan binnen het kader van het Nederlandse rechtssysteem. Wellicht, afhankelijk van antecedenten, hangt hem een paar maanden cel boven het hoofd. Die jongen wordt van zijn vrijheid ontnomen door de overheid. Vanuit het perspectief van die jongen doet de overheid hem kwaad. Wat ik hiermee bedoel is dat kwaad meestal met kwaad wordt vergolden. In sommige instanties is dat gerechtvaardigd en bij anderen weer niet. Nee. Anderen zien mij vaak als een goede jongen en geven mij veel complimenten. Daar ben ik trots op. Mag dat? Ik wil niet dat de wereld al mijn facetten kent. Waarom probeer ik anders al mijn hele halve leven die agressie kwijt te raken? Als ik de wereld wilde laten zien hoe ik kan zijn zonder remmingen, zonder inachtneming van enige consequenties, dan had ik dat allang kunnen doen. Maar ik geef teveel om anderen en ik wil mijn familie geen kwaad doen. Ik neem volledig verantwoordelijkheid voor al mijn misstappen, maar zovelen doen dat niet. Ik kan daar niet meer tegen. Dus even samengevat. Volgens jou wil ik een good guy zijn, probeer ik een good guy te zijn, maar heb ik niet de intrinsieke drijfveer om een good guy te zijn. Hoe vaag wil jij het proberen te maken? Het gegeven alleen al dat ik een goede jongen wil zijn en ook mijn best doe een goede jongen te zijn getuigt mijns inziens van een intrinsieke drijfveer naar het goede. Slechter zou ik zijn als onschuldigen slachtoffer zouden worden van mijn daden. Mensen straffen voor gepleegde strafbare feiten is niet slecht, dat is rechtvaardig. Straffen is een essentieel onderdeel van ieder rechtssysteem. Daar waar mensen ongestraft strafbare feiten plegen, daar zit het probleem. Weer zeg je dat ik niet de behoefte heb om een goed mens te zijn. Oordeel een mens op zijn daden en niets anders zou ik zeggen. Ondanks dat ik veel negatieve gedachten heb, heb ik zelden iemand kwaad gedaan en daarnaast veel goed gedaan. Ik heb mij sinds mijn 18de ingezet voor dakloze en verslaafde jongeren, naast mijn studie, werk en sociaal leven. Mensen die mij kennen weten dat ik een goede jongen ben, maar ook bereid ben tot de dood te vechten als iemand een dierbare kwaad doet. Ja, gebeurt dit laatste dan wil ik weleens doorschieten met mijn gedachten. Waar je eerder als een ware deskundige op het gebied van agressieproblemen mijn persoonlijkheid, bijna passief-agressief, uiteenzette, kom je nu met een poeslief advies. Schattig. | |
Xennia | vrijdag 16 december 2011 @ 18:47 |
Dan was ik op het verkeerde been gezet door dit Over de volgende quotes wil ik ook nog wat kwijt: Het is niet aan jou om te bepalen wie schuldig is en wie onschuldig. Dat is namelijk nogal subjectief en gekleurd door je emoties. Een rechter is een onafhankelijk buitenstaander, iemand die er geen direct persoonlijk belang bij heeft iemand te straffen, iemand die de zaken meer helder kan zien doordat hij er van een afstand naar kan kijken. Het is niet aan jou om de strafmaat te bepalen. Ook dat is namelijk subjectief. Daarbij leidt een wraak-actie tot een nieuwe en weer een nieuwe wraakactie met nog een schepje er bovenop en beide partijen zullen (wederom subjectief) denken dat ze in hun recht staan door de rekening te vereffenen. Je bent God niet. Ik ben het met je eens dat de strafmaat in Nederland soms te licht is, maar we wonen nou eenmaal in Nederland en hebben zo onze (grond)wetten. Als dit je zo aangrijpt, kun je bv ook de politiek in gaan. Zelf geloof ik in karma. Uiteindelijk krijgen ook ''de slechten'' wat ze verdienen. Ik geloof niet dat de maatschappij er leuker op wordt als we verder en verder verharden. En aangezien ieder individu de maatschappij is, is het aan ieder individu zich in te zetten voor een fijne wereld en een voorbeeld te zijn voor zichzelf en anderen. Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden. Of zoals je jouw moeder zou behandelen. Ter herinnering:
Nogmaals het is niet aan jou om te bepalen wie schuldig is en wie niet en welke straf er toegepast moet worden. Je hebt nog niks gedaan, maar je klinkt als een tikkende tijdbom en ik vind je martel- , kwel- en moordfantasietjes schokkend. Ik ben wel blij dat je hier zelf ook van schrikt en het feit dat je er een topic over opent en overweegt in therapie te gaan, zegt wel iets. Dank je. | |
Lijpe_Tjap | vrijdag 16 december 2011 @ 19:28 |
Als iemand mijn vader en mij met de dood bedreigt om geld te cashen dan is diegene schuldig aan afpersing. Je zit de hele tijd te doen alsof mijn woede compleet blind is, gericht aan willekeurige personen waarvan niet duidelijk is wat die wel of niet gedaan hebben. In dit geval weet ik de feiten beter dan welke rechter ook. Feit is ook dat deze jongen ermee weg zal komen en hoogstwaarschijnlijk nieuwe slachtoffers zal maken zonder enige consequentie voor hem. Nee. Het gaat mij niet zozeer om de zwaarte van de straf dan wel de inconsistentie waarmee straffen toegepast worden. Ik ben een tevreden mens als iedereen verantwoordelijkheid voor zijn daden neemt en gestraft wordt voor ieder misdrijf, zwaarte van de straf daargelaten. Teveel mensen komen weg met barbaars, primair gedrag die je eerder bij apen verwacht. Als deze mensen zich niet laten afschrikken door het strafrecht, wie moet hen dan stoppen? Of moet je de andere wang toekeren? Zoals ik zei, oordeel een ander om zijn daden. Ik heb zelden iemand vuil behandeld en mijn vader al helemaal niet. Als jij denkt dat ik een aangeboren predispositie voor het slechte heb mag dat, maar geloof mij dat mijn vader nooit een vlieg kwaad zou kunnen doen. Hij is een lieve, vreedzame doch simpele boer van oorsprong. Hoe kan het dat wij dan te maken krijgen met de meest rotte appels uit de maatschappij? Wie goed doet goed ontmoet? Wat een onzin. Als ik weet dat diegene schuldig is en diegene zal niet gestraft worden dan zal ik een passende straf voor diegene vinden. Mocht die straf excessief zijn dan heeft diegene pech, had hij maar geen problemen moeten zoeken in eerste instantie. Ik kan mij voorstellen dat jij ze schokkend vind. Ik heb deze fantasieën niet gedurende mijn hele leven gehad. De laatste vier jaar deed ik het niet meer, totdat ik geconfronteerd werd met bepaalde figuren die de grenzen van mijn incasseringsvermogen wilde en willen opzoeken. Ik wil dat die mensen me verdomme met rust laten, dat heb ik ze ook laten weten. De politie beperkt zich tot het maken van een praatje met ze. Zoals ik eerder vroeg: moet ik mijn wang blijven keren? Wanneer houdt het op? | |
Knieschijfkapot | vrijdag 16 december 2011 @ 19:48 |
''Wanneer houdt het op? '' Als jij voor eigen rechter gaat spelen en je fantasietjes toegaat passen, in de gevangenis. Als jij besluit niet cool te zijn voor je eigen zelfbeeld, maar gewoon denkt dat dat soort figuren ooit wel tegen de lamp lopen en bedenkt dat ze een gevangenis straf helemaal niet waard zijn. Dan houd het daar op. | |
Argento | vrijdag 16 december 2011 @ 21:38 |
Dan moet je aangifte doen. Levensgevaarlijk, figuren als jij. Je hebt toch geen wapenvergunning he? | |
Bombshell | zaterdag 17 december 2011 @ 01:30 |
Ik herken het wel kan me ook niet altijd even goed beheersen op dat gebied. En ook weleens een paar klappen gehad daardoor. Ik vind het leuker om soms wat te dreigen. Je kan dan merken dat je sommige mensen ook in je macht krijgt voor eventjes. probeer dat anders, je traint ten slotte dus zal niet heel klein zijn. Zon junk moet dan best af te schrikken zijn Heb er zelf alleen last van onder invloed van alcohol en nu al jaren niet meer. | |
Glesse | zaterdag 17 december 2011 @ 01:40 |
wat was je vraag? | |
Canillas | zaterdag 17 december 2011 @ 09:12 |
En je hebt er geen problemen met het feit dat jij op zo'n manier macht over iemand wil? Denk je wel eens na over waar een dergelijke drang vandaan komt? |