hemel en hel

quote:

Op vrijdag 6 januari 2012 10:12 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Waarom? In de algemene rel.theorie geldt het superpositieprincipe ook niet; de Einsteinvergl. zijn immers niet lineair (was het maar waar; dan hadden we veel makkelijker oplossingen kunnen construeren!). Het kan best zijn dat wanneer je zwaartekracht betrekt in het verhaal superpositie verloren gaat, ik noem maar wat

Het superpositiebeginsel is op de schaal van een waarnemer en zijn meetopstelling of studieobject op normale aardse schaal gewoon een feit.

Dat het mogelijk niet geldt in extreme omstandigheden als die waarvoor de algemene relativiteitstheorie van belang is doet niet ter zake voor de problemen die door dit superpositiebeginsel op gewone aardse schaal al worden opgeworpen.

quote:

[..]

Dat snap ik niet. Wat betekent voor jou dan "betekenis hebben"? Iets wat voor te stellen is? Dat lijkt me sterk

Ik denk dat je het gauw zou begrijpen als je voor de grap eens in een 100 dimensionale ruimte geplaatst werd, terwijl jouw eigen lichaam ook 100 dimensionaal was.

In de aanvang zou je dan wellicht enige oriëntatieproblemen hebben, ook met je 100 dimensionale kompas

[ Bericht 11% gewijzigd door kleinduimpje3 op 06-01-2012 20:39:42 ]

quote:

Op vrijdag 6 januari 2012 13:45 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Dat dacht ik eerst ook. Maar ik vermoed dat Kleinduimpje hier met superpositie bedoeld, dat de mogelijke meetwaarden in de QM, voor de meting nog meervoudig is (een superpositie van eigenfuncties).

Ik bedoel met superpositie dat als we bijvoorbeeld een atoom met 2 elektronen bestuderen, we niet alleen moeten toelaten dat een enkel elektron zich op een willekeurige positie kan bevinden, wat de betekenis is van het superpositieprincipe voor een enkel deeltje, en we dus alle mogelijke posities hiervan moet toelaten.

Ik bedoel er ook mee dat bij ieder van die mogelijke posities het andere deeltje op zijn beurt weer iedere mogelijke positie kan innemen.

Het aantal onderling mogelijke posities wordt op die manier zo groot dat deze niet meer 3 dimensionaal kunnen worden weergegeven, maar alleen nog 6 dimensionaal.

Zo’n atoom met 2 elektronen, en ook met meer elektronen, is uiteraard doorgerekend, en deze aanname van superpositie blijkt inderdaad nodig te zijn om de theoretische waarden in overeenstemming te doen komen met de metingen.

De precieze beschrijving wordt gegeven door de Schrödinger vergelijking in de 6 dimensionale configuratieruimte.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2012 19:45 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Het superpositiebeginsel is op de schaal van een waarnemer en zijn meetopstelling of studieobject op normale aardse schaal gewoon een feit.

Ja, maar dat zegt weinig. Heel veel theorieën zijn bij benadering lineair. Het is juist vaak zo dat in algemenere gevallen deze lineairiteit verloren gaat. Denk aan ART of Yang-Mills theorieën, of simpeler: de klassieke veer.

quote:

Dat het mogelijk niet geldt in extreme omstandigheden als die waarvoor de algemene relativiteitstheorie van belang is doet niet ter zake voor de problemen die door dit superpositiebeginsel op gewone aardse schaal al worden opgeworpen.

Natuurlijk wel. Dat stelt dat het superpositie in bepaalde limietgevallen opgaat, zoals in Newtoniaanse gravitatie, maar in algemenere gevallen niet.

Tenzij je een theorie wilt hebben die alleen in specifieke limietgevallen bepaald door onze aardse omstandigheden geldig is, natuurlijk

Dit gaat over hemel en hel, niet over kwantummechanische dingen. Als je daar wat van wilt lezen, lees je maar boeken van Ervin Lazslo.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2012 21:15 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Ja, maar dat zegt weinig. Heel veel theorieën zijn bij benadering lineair. Het is juist vaak zo dat in algemenere gevallen deze lineairiteit verloren gaat. Denk aan ART of Yang-Mills theorieën, of simpeler: de klassieke veer.

Of de theorie lineair is is van weinig belang.
Ze is dat bij grote benadering op aardse schaal wel, en daar doen de problemen zich voor.

Het superpositiebeginsel blijft geldig, ook als de bewegingsvergelijkingen niet lineair zijn.

Dan blijft gewoon geldig dat een deeltje in de quantummechanische beschrijving niet aan een enkele plaats gebonden is, maar golfgedrag vertoont en zich daarom op meerdere plaatsen tegelijk kan bevinden, wat populair gezegd de essentie van het superpositieprincipe is.

quote:

[..]

Natuurlijk wel. Dat stelt dat het superpositie in bepaalde limietgevallen opgaat, zoals in Newtoniaanse gravitatie, maar in algemenere gevallen niet.

Tenzij je een theorie wilt hebben die alleen in specifieke limietgevallen bepaald door onze aardse omstandigheden geldig is, natuurlijk

Als jij aardse omstandigheden een limietgeval wil noemen: mij best.

In dat limietgeval van aardse omstandigheden is dus superpositie van toepassing en treedt het probleem van multidimensionaliteit naar voren.

Of dat probleem in andere omstandigheden ook optreedt laat ik buiten beschouwing, ik denk dat daar de problemen nog groter zijn, maar dat maakt de problemen hier niet minder.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2012 10:12 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Nee, dat ligt helemaal niet voor de hand. Je lost een fysisch probleem nu metafysisch op. Dat hadden fysici in de eeuwen voor jou ook keer op keer kunnen doen. Het is een "god of the gaps"-redenatie.

Ik vind je vergelijking onterecht.
Dit is geen god of the gaps redenatie.

Een god of the gaps redenatie is niet inzichtgevend in een probleem; als ik als verklaring voor de afbuiging van een lichtstraal door een prisma aanvoer dat ik het ook niet weet, en god er wel verantwoordelijk voor zal zijn wordt niemand daar ook maar iets wijzer van.

De situatie is hier aanzienlijk anders.
Ik geef wel degelijk een inhoudelijk inzichtgevende visie.

Ik stel dat de quantummechanische bewegingsvergelijkingen een beschrijving geven van de natuurlijke werkelijkheid, onafhankelijk van de waarnemer, en dat die beschrijving erg nauwkeurig is.

Ik stel dat er behalve deze natuurlijke werkelijkheid nog een andere werkelijkheid bestaat, een metafysische, en dat bewustzijn hier deel van uitmaakt.

Iedereen met voldoende zelfkennis zal volgens mij beamen dat bewustzijn een verschijnsel is wat een materiële beschrijving overstijgt, en dus metafysisch genoemd mag worden.

Mensen met minder zelfkennis mogen wat mij betreft deze vraag voorlopig nog openlaten.

Ik geef dus als visie, niet als god of the gaps, dat aangezien er een metafysische werkelijkheid bestaat, en ook een fysieke, het voor de hand ligt dat er een wisselwerking hiertussen bestaat.

Deze wisselwerking geeft ook een verklaring van een verschijnsel waarvan we anders de noodzaak niet in zouden zien, namelijk van de noodzakelijkheid van de instorting van de golffunctie, omdat de golffunctie tot de materiële werkelijkheid behoort, die meerdimensionaal is, en omgezet moet worden in een 3 dimensionale werkelijkheid, omdat voor een menselijk bewustzijn een hoogdimensionale werkelijkheid geen betekenis heeft.

Met een 100 dimensionaal lichaam vangt niets aan te vangen.

Behalve deze omzetting van een meerdimensionale werkelijkheid in een 3 dimensionale heeft deze instorting ook nog eens het voordeel dat er althans principieel een mogelijkheid bestaat de materiële werkelijkheid gericht te beïnvloeden.

Zonder deze instorting zou dit in ieder geval principieel uitgesloten zijn, omdat dan alles deterministisch zou verlopen, terwijl juist de instorting niet deterministisch is.

Ook maak ik nog eens aannemelijk dat bewustzijn hiervoor verantwoordelijk is, omdat dit verschijnsel van instorting van de golffunctie optreedt bij een waarneming, en de toetssteen voor een waarneming bewustzijn hiervan is.

Op goede gronden kan men immers verdedigen dat er zonder bewustzijn ook geen warneming is.

Ik geef dus een inzicht gevende beschouwing, terwijl daar van de andere kant niets tegenover staat.

Men kan bijvoorbeeld absoluut geen antwoord geven op de vraag wat de opzichzelf staande werkelijkheid, onafhankelijk van de waarnemer, van een atoom met 2 elektronen is.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2012 00:14 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Of de theorie lineair is is van weinig belang.
Ze is dat bij grote benadering op aardse schaal wel, en daar doen de problemen zich voor.

Het superpositiebeginsel blijft geldig, ook als de bewegingsvergelijkingen niet lineair zijn.

Dan blijft gewoon geldig dat een deeltje in de quantummechanische beschrijving niet aan een enkele plaats gebonden is, maar golfgedrag vertoont en zich daarom op meerdere plaatsen tegelijk kan bevinden, wat populair gezegd de essentie van het superpositieprincipe is.

Het superpositie beginsel is veel algemener dan de QM

Algemeen (Wikipedia)

quote:

Voor lineaire systemen geldt dat de respons op de som van twee signalen gelijk is aan de som van de responsen op elk van die signalen afzonderlijk. Dit wordt ook wel het superpositiebeginsel genoemd. Dit principe is een inherente eigenschap van lineaire systemen en geldt dus op alle gebieden waar lineaire vergelijkingen, al dan niet als eerste benadering, een verschijnsel beschrijven, zoals in de natuurkunde, de scheikunde en de technische wetenschappen. Heel algemeen vindt het ook in de wiskunde toepassing.

De mechanica van Newton bestaat ook uit een lineaire bewegingsvergijking en daarvoor geldt het superpositiebeginsel ook. Alleen in het specifieke geval van de Schrödingervergelijking geldt:

quote:

De Schrödingervergelijking, die de basis vormt van de kwantummechanica, is een lineaire differentiaalvergelijking. De oplossingen zijn golffuncties waarbij het kwadraat van de (complexe) amplitude de waarschijnlijkheid aangeeft dat het betreffende deeltje zich op die plaats bevindt. Vanwege de lineariteit van de Schrödingervergelijking zijn de oplossingen superponeerbaar. De precieze interpretatie van dergelijke toestanden is enigszins problematisch, omdat men de golffunctie niet direct kan waarnemen. Het is niet zo dat een deeltje zich in twee toestanden tegelijk bevindt, maar het is ook niet zo dat het zich in een van beide toestanden bevindt en men alleen nog niet weet in welke. Wat men wel weet, is dat een systeem bij meting overgaat in één van de samenstellende golffuncties (zie ineenstorten van de golffunctie). Een gepopulariseerde voorstelling van zo’n superpositie is het gedachtenexperiment dat bekend staat als Schrödingers kat.

quote:

In dat limietgeval van aardse omstandigheden is dus superpositie van toepassing en treedt het probleem van multidimensionaliteit naar voren.

Dat is een representatie van een ruimte van mogelijkheden (een quantumveld). Het quantumveld bestaat voor ons alleen in potentie, terwijl de geactualiseerde versie onze werkelijkheid is. Het vacuum is zuivere potentie.

-edit hier verder.

[ Bericht 15% gewijzigd door Haushofer op 07-01-2012 11:29:46 ]

Wat ik nooit heb begrepen van de hemel, hel en vagevuur hoe bijvoorbeeld er door het Christendom geselecteerd wordt. Waarschijnlijk een heel eenvoudige vraag en antwoord..

Leeft goed + gelovig = Hemel
Leeft slecht + gelovig = Hemel (vergeving na vagevuur?)
Leeft slecht + niet gelovig* = Hel
Leeft goed + niet gelovig = ?

Definities van goed leven kan verschillen maar neem voor het gemak maar dan volgens de 10 geboden aan?

*of ander geloof