OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ja dat weefsel eruit trekken, daar schrok ik van toen je dat vertelde. Lijkt me toch niet helemaal normaal?? Misschien zat het vaster dan ze verwachten? Nachtmerrie... 
Jij hebt ook eerst zelf bloedverlies/ pijn gehad, en toen nog de stress van komende curettage en toen bovenstaand verhaal nog.
Jemig meid is ook allemaal niet niks!! 
Fijn dat je woensdag al meer weet, ze houden je iig in de gaten. Lekker van je af blijven schrijven.
Jij hebt ook eerst zelf bloedverlies/ pijn gehad, en toen nog de stress van komende curettage en toen bovenstaand verhaal nog.
Jemig meid is ook allemaal niet niks!! Fijn dat je woensdag al meer weet, ze houden je iig in de gaten. Lekker van je af blijven schrijven.
Dankjewel Asyniur!
Fieder, ik weet niet van dat weefsel. De gyn zei dat het erg ongemakkelijk was maar dat was een een heel groot understatement. Mijn man aaide me over mijn hand toen ze bezig waren en zei later dat hij mijn hand niet vast durfde te pakken. Blijkbaar kneep ik zo hard in de stoel dat hij er bang van werd
Fieder, ik weet niet van dat weefsel. De gyn zei dat het erg ongemakkelijk was maar dat was een een heel groot understatement. Mijn man aaide me over mijn hand toen ze bezig waren en zei later dat hij mijn hand niet vast durfde te pakken. Blijkbaar kneep ik zo hard in de stoel dat hij er bang van werd
Kon hij ook meteen geholpen worden aan verbrijzelde hand haha! Toen ik wakker was kwam de gynaecoloog nog even nabespreken. Toen heb ik gevraagd of alles nu echt weg was. Volgens mij was ze beledigd
Ze gaan bij mij geen echo meer maken, alleen als ik te lang blijf bloeden of pijnklachten hou. Maar eigenlijk wil ik wel een echo Wanneer kan ik verwachten dat al het hcg weg is? Weet iemand dat toevallig? Of moet ik maar gewoon over een paar weken testen?
Ik weet niet hoe dat zit Fieder, ik zou denk ik gewoon even testen over een tijdje.
Dat ga ik morgen ook even vragen aan de gyn, denk ik. Er zit natuurlijk nog een klein beetje weefsel in mijn baarmoeder en ik vraag me eigenlijk af of dat kleine beetje nog HCG aanmaakt en ervoor kan zorgen dat ik voorlopig geen eisprong krijg. Ik kreeg gisteren het idee dat ze het niet de moeite vinden om te curreteren en bloed afnemen vond hij ook niet nodig, maar dat is wel een andere gyn dan mijn eigen. En ik heb sowieso al een lange cyclus, voor ik zwanger werd was hij 8 weken vanaf mijn laatse menstruatie tot mijn NOD. Onzekere tijd dit, ik weet dat ik zwanger kan worden maar was het een gelukstreffer of niet?
Dat ga ik morgen ook even vragen aan de gyn, denk ik. Er zit natuurlijk nog een klein beetje weefsel in mijn baarmoeder en ik vraag me eigenlijk af of dat kleine beetje nog HCG aanmaakt en ervoor kan zorgen dat ik voorlopig geen eisprong krijg. Ik kreeg gisteren het idee dat ze het niet de moeite vinden om te curreteren en bloed afnemen vond hij ook niet nodig, maar dat is wel een andere gyn dan mijn eigen. En ik heb sowieso al een lange cyclus, voor ik zwanger werd was hij 8 weken vanaf mijn laatse menstruatie tot mijn NOD. Onzekere tijd dit, ik weet dat ik zwanger kan worden maar was het een gelukstreffer of niet?
Manlief is vandaag even niet zo lief. Heb het idee dat hij het eigenlijk helemaal niet begrijpt. 
Gister was ie superlief, hele dag bij me gebleven en chocolaatjes gekocht enzo. 's Avonds lekker geknuffeld, waar ie normaal niet zo van is.
Vandaag vindt ie dat ik de patient uithang. Nou heb ik ook wel de neiging om heel zielig te doen hoor, eerlijk waar, ik ken mezelf. Maar mag ik even zeg Paar daagjes, dan zal ik ophouden.
Heb best wel krampjes, en heb me gister zo groot gehouden in het ziekenhuis. En ben gewoon mn kindje kwijt. Moet er nu even uit.
Zin om naar mn moeder te gaan maar dan is het meteen weer zo'n groot ding
En nou ben ik hier ook al de zielige patient aan t uithangen. Zucht...
Gister was ie superlief, hele dag bij me gebleven en chocolaatjes gekocht enzo. 's Avonds lekker geknuffeld, waar ie normaal niet zo van is.
Vandaag vindt ie dat ik de patient uithang. Nou heb ik ook wel de neiging om heel zielig te doen hoor, eerlijk waar, ik ken mezelf. Maar mag ik even zeg
Paar daagjes, dan zal ik ophouden. Heb best wel krampjes, en heb me gister zo groot gehouden in het ziekenhuis. En ben gewoon mn kindje kwijt. Moet er nu even uit.
Zin om naar mn moeder te gaan maar dan is het meteen weer zo'n groot ding
En nou ben ik hier ook al de zielige patient aan t uithangen. Zucht...
Fieder:
Zeker niet denken dat je je aanstelt het is niet niks wat je gisteren hebt meegemaakt en ik vind het al heel knap dat je je groot hebt kunnen houden in het ziekenhuis. Ik denk niet dat je man het zo bedoeld van dat hij echt vind dat je de patient uithangt denk eerder dat hij er zelf misschien ook wat moeite mee heeft. Gister was het voornamelijk ijn taak om voor jou te zorgen maar in de loop van de nacht heeft hij misschien wel ook erg liggen piekeren het was tenslotte ook zijn kindje. Maar zeker niet denken dat je de patient uithangt het is niet niks en dan mag je je wel even goedl aten verwennen en anderen voor je laten zorgen maar mensen in je omgeving zullen zijn gevoelens nietz o snel zien. Hopelijk snel een nieuwe poging voor je en ik hoop dat je snel opknapt!
Zeker niet denken dat je je aanstelt het is niet niks wat je gisteren hebt meegemaakt en ik vind het al heel knap dat je je groot hebt kunnen houden in het ziekenhuis. Ik denk niet dat je man het zo bedoeld van dat hij echt vind dat je de patient uithangt denk eerder dat hij er zelf misschien ook wat moeite mee heeft. Gister was het voornamelijk ijn taak om voor jou te zorgen maar in de loop van de nacht heeft hij misschien wel ook erg liggen piekeren het was tenslotte ook zijn kindje. Maar zeker niet denken dat je de patient uithangt het is niet niks en dan mag je je wel even goedl aten verwennen en anderen voor je laten zorgen maar mensen in je omgeving zullen zijn gevoelens nietz o snel zien. Hopelijk snel een nieuwe poging voor je en ik hoop dat je snel opknapt!
2 liefdes 1 leven(L), 2 levens 1 liefde(L)
En dit topic is er om er juist over te praten dus denk niet dat veel mensen er een probleem van maken wanneer jij hier je verdriet en gedachtes zal komen delen.
2 liefdes 1 leven(L), 2 levens 1 liefde(L)
Oh lieve Fieder, ik lees heel veel verdriet in je post. Je stelt je niet aan, echt niet! Als je naar je moeder wil gaan moet je dat doen hoor! Moeders begrijpen je vaak het beste.
Ik kan het verder niet beter verwoorden dan Sam dus daar laat ik het ook bij
Vergeet niet dat jullie het beide op een andere manier verwerken en dat maakt het vaak zo moeilijk. Sterkte met deze stomme situatie!
Ik kan het verder niet beter verwoorden dan Sam dus daar laat ik het ook bij
Vergeet niet dat jullie het beide op een andere manier verwerken en dat maakt het vaak zo moeilijk. Sterkte met deze stomme situatie!
Fieder, je vriends reactie verbaast me. Pff. Meisje, doe wat je hart je ingeeft. Wil je naar je ma, ga dan. Laat je wel ophalen en ga niet zelf aan reizen beginnen.
I am the root of all that is evil, but you can call me Kuukske.
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
Het is inmiddels alweer een heel stuk beter na het dieptepunt eerder. Klein beetje uitgepraat. Manlief is weg vanavond (afspraak, geen ruzie 
) Mams komt zo gezellig bankhangen. Morgen verder uitpraten.
Denk dat Sam ook wel gelijk had, hij heeft het op zijn manier misschien ook wel moeilijk. Hij kan er gewoon niet over praten, das soms moeilijk! Dan gaat ie even iets zagen of boren ofzo en dan is het over. Mannen, zucht... of in ieder geval, mijn man, zucht...
Maar bedankt 
) Mams komt zo gezellig bankhangen. Morgen verder uitpraten. Denk dat Sam ook wel gelijk had, hij heeft het op zijn manier misschien ook wel moeilijk. Hij kan er gewoon niet over praten, das soms moeilijk! Dan gaat ie even iets zagen of boren ofzo en dan is het over.
Mannen, zucht... of in ieder geval, mijn man, zucht...Maar bedankt
crosspost dan maar
Ik heb vanochtend een echo gehad... en helaas waren mijn zorgen niet ongegrond.
Het is mis...
De echoscopiste zag een bloedstolsel en een vruchtzakje, maar dat vruchtzakje was 'niet duidelijk begrensd'. Verder was ie wel al groter dan we dachten, ik was waarschijnlijk al ruim zeveneneenhalve week zwanger, maar er klopte niets...
Ik heb vanochtend een echo gehad... en helaas waren mijn zorgen niet ongegrond.
Het is mis...
De echoscopiste zag een bloedstolsel en een vruchtzakje, maar dat vruchtzakje was 'niet duidelijk begrensd'. Verder was ie wel al groter dan we dachten, ik was waarschijnlijk al ruim zeveneneenhalve week zwanger, maar er klopte niets...
Ik wist niet dat dit topic er was 
De meeste van de dames hier heb ik in het tweede streepjestopic als een dikke knuffel gegeven, maar bij deze hier ook nog een keer 
Helaas hoor ik ook in dit topic thuis.
Begin dit jaar heb ik een ongeluk gehad, waardoor ik vrij lang AB moest slikken. Hierdoor werkte mijn pil niet meer. Toen ik mijn vriend dat uitlegde en zie dat we aan de condooms zouden moeten, gaf hij aan dat hij het eigenlijk helemaal niet zo erg zou vinden als ik zwanger zou worden. Na er lang over gepraat te hebben, hebben we besloten dat een kindje van ons samen heel erg leuk en ook erg gewenst zou zijn
Tot onze grote verrassing was ik begin februari al ontzettend misselijk en had ik enorm gespannen borsten. We hebben er een testje tegenaan gegooid, en er kwam een heel licht streepje tevoorschijn 
Later die week hebben we nog een test gedaan, en ondanks dat het een dun streepje was, was het toch echt een streepje
Omdat mijn vriend een hartafwijking heeft en ik medicijnen gebruik voor mijn schildklier, hebben we een afspraak gemaakt bij de huisarts. Die gaf een doorverwijzing voor het ziekenhuis. Eenmaal thuis hebben we meteen een afspraak gemaakt, die gepland stond voor 12 maart.
Helaas kreeg ik op 29 februari een fikse bloeding en ontzettende buikkrampen. Ik schrok ontzettend en voor mij was het eigenlijk meteen duidelijk; we waren onze kleine kwijt
De meeste van de dames hier heb ik in het tweede streepjestopic als een dikke knuffel gegeven, maar bij deze hier ook nog een keer
Helaas hoor ik ook in dit topic thuis.
Begin dit jaar heb ik een ongeluk gehad, waardoor ik vrij lang AB moest slikken. Hierdoor werkte mijn pil niet meer. Toen ik mijn vriend dat uitlegde en zie dat we aan de condooms zouden moeten, gaf hij aan dat hij het eigenlijk helemaal niet zo erg zou vinden als ik zwanger zou worden. Na er lang over gepraat te hebben, hebben we besloten dat een kindje van ons samen heel erg leuk en ook erg gewenst zou zijn
Tot onze grote verrassing was ik begin februari al ontzettend misselijk en had ik enorm gespannen borsten. We hebben er een testje tegenaan gegooid, en er kwam een heel licht streepje tevoorschijn
Later die week hebben we nog een test gedaan, en ondanks dat het een dun streepje was, was het toch echt een streepje
Omdat mijn vriend een hartafwijking heeft en ik medicijnen gebruik voor mijn schildklier, hebben we een afspraak gemaakt bij de huisarts. Die gaf een doorverwijzing voor het ziekenhuis. Eenmaal thuis hebben we meteen een afspraak gemaakt, die gepland stond voor 12 maart.
Helaas kreeg ik op 29 februari een fikse bloeding en ontzettende buikkrampen. Ik schrok ontzettend en voor mij was het eigenlijk meteen duidelijk; we waren onze kleine kwijt
Tuktuk
Ook al waren we hier allemaal liever niet geweest... het is fijn om je ei kwijt te kunnen!
In het streepjes topic vinden de meesten het niet erg, maar hier gaat het toch wat makkelijker denk ik.
Ook al waren we hier allemaal liever niet geweest... het is fijn om je ei kwijt te kunnen!
In het streepjes topic vinden de meesten het niet erg, maar hier gaat het toch wat makkelijker denk ik.
Dat is zeker fijn 
Ik ben ook een tijdje weggebleven uit het streepjestopic, juist omdat ik me bezwaard voelde om de hoop en vreugde in dat topic de grond in te boren met mijn verdriet. Het is dus echt fijn dat dit topic er is!
Hoe gaat het nu met je?
Ik ben ook een tijdje weggebleven uit het streepjestopic, juist omdat ik me bezwaard voelde om de hoop en vreugde in dat topic de grond in te boren met mijn verdriet. Het is dus echt fijn dat dit topic er is!
Hoe gaat het nu met je?
Tuktuk, dat is zo moeilijk hè?
We waren hier inderdaad allemaal liever niet geweest maar ja. Hier kunnen we er voor elkaar zijn!
Ik moet zeggen dat ik dat ook wel heel prettig vind. In mijn directe omgeving zijn geen miskramen voorgekomen en het voelt soms best wel eenzaam. Er is niemand die het echt begrijpt. Ze doen hun best wel hoor en dat is heel lief maar niemand die hetzelfde voelt als ik. En dat is hier wel, heel fijn!
Wij moeten om 13.50 weer in het ziekenhuis zijn. Mijn zevende echo rond deze zwangerschap ik ben best wel nerveus..
We waren hier inderdaad allemaal liever niet geweest maar ja. Hier kunnen we er voor elkaar zijn!
Ik moet zeggen dat ik dat ook wel heel prettig vind. In mijn directe omgeving zijn geen miskramen voorgekomen en het voelt soms best wel eenzaam. Er is niemand die het echt begrijpt. Ze doen hun best wel hoor en dat is heel lief maar niemand die hetzelfde voelt als ik. En dat is hier wel, heel fijn!
Wij moeten om 13.50 weer in het ziekenhuis zijn. Mijn zevende echo rond deze zwangerschap
ik ben best wel nerveus..
Heh.. zoveel echo's heb ik niet eens gehad bij mijn vorige zwangerschap (die wel goed ging getuige mijn prachtige blonde kereltje van bijna 2) Ik kán het wel...
Ik weet echt niet waar ik nu mee bezig ben trouwens... zit op m'n werk (kantoorbaantje), doe af en toe eens iets nuttigs, maar over het algemeen zitten m'n tranen best hoog en is mijn beeldscherm heel wazig... Ik zou wel naar huis willen, maar weet dan eigenlijk ook niet zo goed wat ik moet doen. Wil liever ook niet alleen zijn, en manlief kan niet weg van zijn werk...
Zou het liefst hier en nu van alles af zijn, die zwangerschapskwaaltjes wil ik ook niet meer. Haal die zut maar uit mijn lijf, vandaag nog... zucht...
Heh.. en ik was nog 'bezorgd' over de uitgerekende datum... eind november, zou een griezelige datum geweest zijn (pm maar voor details)... Blijkt dat ik uberhaupt een maand eerder uitgerekend zou zijn, en dat er dus sowieso nu niets komt... En dan zo'n klein duveltje in je hoofd die dan zegt "zie je wel, je wilde dit kindje helemaal niet, eigen schuld!"
Ik weet echt niet waar ik nu mee bezig ben trouwens... zit op m'n werk (kantoorbaantje), doe af en toe eens iets nuttigs, maar over het algemeen zitten m'n tranen best hoog en is mijn beeldscherm heel wazig... Ik zou wel naar huis willen, maar weet dan eigenlijk ook niet zo goed wat ik moet doen. Wil liever ook niet alleen zijn, en manlief kan niet weg van zijn werk...
Zou het liefst hier en nu van alles af zijn, die zwangerschapskwaaltjes wil ik ook niet meer. Haal die zut maar uit mijn lijf, vandaag nog... zucht...
Heh.. en ik was nog 'bezorgd' over de uitgerekende datum... eind november, zou een griezelige datum geweest zijn (pm maar voor details)... Blijkt dat ik uberhaupt een maand eerder uitgerekend zou zijn, en dat er dus sowieso nu niets komt... En dan zo'n klein duveltje in je hoofd die dan zegt "zie je wel, je wilde dit kindje helemaal niet, eigen schuld!"
Nee, zoveel echo's zijn ook niet gebruikelijk denk ik? Ik heb 1 goede echo gehad, toen 1 waarbij het mis bleek, een week erna controle of dat echt zo was, toen 1 na een week bloedingen, toen 1 nadat ik het vruchtje was verloren en afgelopen dinsdag 1 vanwege verhoging en buikpijn. En vandaag weer 1 denk ik.
Lieve Amoriel, ik begrijp je gevoel heel erg goed, schuldgevoelens, denken dat het je eigen schuld is. Maar het is jouw schuld niet! Niemand kon er iets aan doen en het is helemaal niet gek om even zorgen of twijfels te hebben! Ik hoop dat je dit gevoel los kan laten, het is al zo zwaar..
Kan je niet naar een vriendin toe ofzo? Zo op je werk zijn lijkt me ook niet fijn. Sterkte
Lieve Amoriel, ik begrijp je gevoel heel erg goed, schuldgevoelens, denken dat het je eigen schuld is. Maar het is jouw schuld niet! Niemand kon er iets aan doen en het is helemaal niet gek om even zorgen of twijfels te hebben! Ik hoop dat je dit gevoel los kan laten, het is al zo zwaar..
Kan je niet naar een vriendin toe ofzo? Zo op je werk zijn lijkt me ook niet fijn. Sterkte
Die werken allemaal zelf ook.. (lastig die huidige maatschappij )
En mijn ouders wonen 200 km verderop, ook niet echt handig.
Meh.. hoef ik dat t-shirtje met "grote broer" ook niet te kopen. Was wel benieuwd hoe snel mijn ouders die hint door hadden als ik ze met Pasen zag... Hoe ga ik hen dit nu weer vertellen?
)En mijn ouders wonen 200 km verderop, ook niet echt handig.
Meh.. hoef ik dat t-shirtje met "grote broer" ook niet te kopen. Was wel benieuwd hoe snel mijn ouders die hint door hadden als ik ze met Pasen zag... Hoe ga ik hen dit nu weer vertellen?
Ik vond het werkelijk heerlijk om even tijd voor mezelf te krijgen. Na de miskraam had ik eigenlijk maar 1 dag gehad waar ik alleen thuis was, maar ik had behoefte aan meer. Maar ook ik ging weer aan het werk.
Ik kon alleen maar als een duf konijn achter mn scherm zitten en er hoefde maar iets te gebeuren of ik barstte in janken uit.
Ik werkte toen wel halve dagen, dat wilde mn bedrijfsarts. Maargoed, ik ben toen weer naar haar gegaan en heb haar gezegd dat ik even een week of 2 helemaal niks wilde. Dat was prima en daarna ben ik vrij snel weer volledig aan het werk gegaan.
Wat is dat een kutgevoel zeg. Je oermoeder in je komt echt omhoog en je wilt niet dat je kindje uit je buik gaat. Ook al is het dan dood. Pfff ik wens het echt niemand toe, zelfs de grootste trut op aarde niet.
Ik kon alleen maar als een duf konijn achter mn scherm zitten en er hoefde maar iets te gebeuren of ik barstte in janken uit.
Ik werkte toen wel halve dagen, dat wilde mn bedrijfsarts. Maargoed, ik ben toen weer naar haar gegaan en heb haar gezegd dat ik even een week of 2 helemaal niks wilde. Dat was prima en daarna ben ik vrij snel weer volledig aan het werk gegaan.
Wat is dat een kutgevoel zeg. Je oermoeder in je komt echt omhoog en je wilt niet dat je kindje uit je buik gaat. Ook al is het dan dood. Pfff ik wens het echt niemand toe, zelfs de grootste trut op aarde niet.
Tralalalaaa
Gewoon naar huis gaan, jezelf verwennen met een doos bonbons of iets anders lekker, in je bed gaan liggen en lekker een film opzetten? En als je man dan thuiskomt vanavond, kun je bij hem lekker uithuilen.quote:Op woensdag 28 maart 2012 13:17 schreef Amoriel het volgende:
Ik zou wel naar huis willen, maar weet dan eigenlijk ook niet zo goed wat ik moet doen. Wil liever ook niet alleen zijn, en manlief kan niet weg van zijn werk...
Toen het mij gebeurde zat ik als verdwaasd op de wc bij vrienden thuis (die gelukkig wel bij ons in de straat wonen). Heb toen zelfs mobiel op mijn vaste forum op fok gepost dat ik een miskraam kreeg, en op de wc zat en geen idee wat ik nou moet doen
Toen ben ik maar gewoon -zonder binnen iets te zeggen- naar huis gelopen, Martijn smsje gestuurd dat hij meteen naar huis moest komen want het was mis (hij zat bij die vrienden in de huiskamer) en toen hij aan kwam gehold, kon ik pas écht heel hard huilen.Heb het idee dat jij ook nog een beetje in die waas zit. Dus ga gewoon lekker naar huis, in je bed liggen met een goed boek of een film ofzo, en als je man straks thuis zit, zal het verdriet er wel echt helemaal uitkomen.
Inderdaad TAP, dat vond ik zo moeilijk ook. Ik wou het kindje het liefste meteen uit mijn buik maar dan voelde ik me ook weer schuldig want dan liet ik hem gaan en dat wou ik niet! Ik wou hem bij me houden..
Ik hoef niet meer terug te komen bij de gyn! Baarmoeder zag er goed uit en baarmoedermond was aan het sluiten. Ze zegt 1 menstruatie af te moeten wachten en dan mag ik weer opnieuw zwanger raken. Ik dacht dat je meteen zwanger mocht raken?
Ach, misschien ook wel goed om eventjes te wachten. Dit rustig afsluiten en opnieuw proberen.
Ik hoef niet meer terug te komen bij de gyn! Baarmoeder zag er goed uit en baarmoedermond was aan het sluiten. Ze zegt 1 menstruatie af te moeten wachten en dan mag ik weer opnieuw zwanger raken. Ik dacht dat je meteen zwanger mocht raken?
Ach, misschien ook wel goed om eventjes te wachten. Dit rustig afsluiten en opnieuw proberen.
