quote:
Op woensdag 14 december 2011 00:57 schreef Elemo het volgende:[..]
Nee en je komt hier telkens op terug dus lees aub mijn vorige posts nog eens: het gaat niet om de vertaling.
Het gaat erom dat de wet sowieso de Goddelijke norm bevat, en dat het Griekse woord "nomos" ook vertaald kan worden met norm. Dit is logisch want elke wet bevat de norm van God.
Hiermee wilde ik zeggen dat je het woord "wet" niet altijd hoeft te zien onder een verbond, wat jij eerst tegenspreekt en waarmee je later akkoord gaat.
Dit gebruikte ik vervolgens om te laten zien dat in het bijbelvers wat jij aanhaalde (Galaten 3:19), het niet betekent dat de tien geboden er al waren en dat "om der overtredingen wil" daaraan het ceremoniele deel is toegevoegd, maar dat de
gehele wet is toegevoegd puur om te laten zien wat zonde is, het overtreden van Gods norm.
Anders was er vanuit jouw standpunt altijd een wetsverbond geweest, vanaf het begin al. Want zonder wetsverbond was er nooit een overtreding geweest. Vanaf Adam en Eva al.
Waarop jij dan antwoordt: de spirituele wet (norm) is universeel en er altijd al geweest (vanaf Adam en Eva al) dus die kan altijd al overtreden worden. Helemaal mee eens.
Maar
waarom maak je in het voorbeeld van Galaten 3:19 daar dan de Tien Geboden van die overtreden zouden zijn, en nog wel als
wetsverbond waar dan de ceremoniele wet ook nog eens als
wetsverbond aan toegevoegd wordt?
Dát is wat onnodig, onlogisch, en bovenal onschriftuurlijk is.
Omdat de tien geboden die universele moraal van God weergeven.
Niet in de letter, maar in de geest. De joden gehoorzaamden de wetten op de letter, maar niet in de geest. Jezus legde uit wat de geest van de wet was, en vergrootte ook de wet. Maar daarmee ging de wet niet verloren, geen tittel noch een jota. Omdat God niet veranderdt, Zijn wet die goed van kwaad onderscheidt dus ook niet. Die standaard blijft hetzelfde van begin tot eind, ookal vergroot Jezus de wet. De enige reden waarom de standaard voor de joden lager lag, was wegens de hardheid van hun harten. Maar de ware standaard is Gods absolute zelfloosheid, en die wil Jezus dat wij praktiseren, dat we liefhebben zoals Hij liefheeft: je leven geven zelfs voor een vijand. Dat is de vervulling van de wet.
Waarom ik 2 verschillende wetten aangeef, zal ik later op terugkomen.
quote:
Mee eens, alleen het God/Mozes verschil wat je gebruikte om het "Tien Geboden/ceremoniele wet" onderscheid te maken is er niet. Het komt in z'n geheel van God en is 1 geheel.
Onder andere, maar niet zozeer "omdat men niet in staat was het te houden", dit wist God al. Het ging toen meer om de bereidwilligheid als volk. Maar in het kort komt het hier inderdaad op neer.
[..]
Minus alle oude wetten, maar waarvan de moraal nog steeds geldig is.
[..]
De verplichte wekelijkse rustdag, ja.
[..]
Mee eens.
Oke, dan kan ik hierop een compleet antwoord geven, wanneer ik er tijd voor heb.
quote:
Het lijkt me ook handig als je zou willen formuleren wat jij verstaat onder de termen:
-Wet
-Verbond
-Gebod
Zodat hier geen misvattingen over ontstaan en we wel elkaars taal blijven spreken. (zit soms nogal een verschil in tussen denominaties bijvoorbeeld, zelfde begrippen, andere betekenis etc.)
1) Wet: dat hangt dus af van de context.
- Het kan een universeel principe zijn, zoals de natuurwet: indien je zondigt, ga je dood. Omdat het hele bestaan van God afhangt, en alles wat niet in harmonie met God is, niet kan bestaan. Maar voor het kennen van deze principes hebben we het volgende nodig:
-Het kan Gods wil zijn, welke voortvloeit uit Gods wezen en karakter en de natuur van het universum wiens bestaan afhangt van God, geformuleerd in een gebod/opdracht/verbod.
-Het woord kan verwijzen naar de tien geboden (te bepalen aan de hand van context en het grieks in het NT).
-Het woord kan verwijzen naar de boeken van Mozes (ook te bepalen aan de hand van context en het grieks in het NT).
-Zowel de 10 geboden als de boekenv van Mozes.
-De torah.
En wellicht ben ik er dan nog vergeten.
2) Verbond: een overeenstemming tussen 2 partijen gebaseerd op wederzijdse beloften. Een soort contract waarbij de 'verbinde' belooft aan de 'verbinder' om bepaalde daden te doen of zich van bepaalde daden te onthouden.
3. Gebod: een instructie. In de contexst van God die geboden geeft, een instructie met betrekking tot gedrag, voortvloeiend uit Gods wil, welke voortvloeit uit Gods natuur, wezen, karakter en onze staat van zonde en daarmee natuurlijke neiging tot rebellie tegen Gods wil.
quote:
Ik zal ook opsommen hoe ik jouw stellingen zie, want het valt me op dat je je standpunten gaandeweg aanpast en soms zelfs tegenspreekt.
In je vorige post viel me dit al op bijvoorbeeld:
[..]
Dit staat haaks op wat je eerder stelde op 8 december:
[..]
Dit gebruikte je om aan te tonen dat de Tien Geboden toen al wel degelijk doorgegeven waren, wat niet zo is.
Maar wat bedoel jij dan? Gebod zonder verbond? Wet zonder verbond als spirituele wet?
Vandaar ook mijn vorige vraag over Wet/Gebod/Verbond en welke betekenis jij daaraan geeft.
Wellicht begrijp je dat nu dan dus.
De tien geboden beschouw ik als de verwoording van de absolute standaard tussen rebellie en gehoorzaamheid. Niet op de letter, maar op spirituele wijze. Dat gebod 'gij zult niet doden', de ware betekenis daarvan is die Jezus Christus gaf, omdat God wil dat we als mensenfamilie elkaar perfect rechtvaardig behandelen en liefhebben. Gods natuur van zelfloosheid is wat God ook in ons wil realiseren.
De tien geboden op spirituele wijze gelezen, en niet op de letter, kunnen samengevat worden in de 2 grote geboden van Jezus. Dit doet Paulus ook in Romeinen 13:
8 Zijt niemand iets schuldig, dan elkander lief te hebben; want die den ander liefheeft, die heeft de wet vervuld.
9 Want dit: Gij zult geen overspel doen, gij zult niet doden, gij zult niet stelen, gij zult geen valse getuigenis geven, gij zult niet begeren; en zo er enig ander gebod is, wordt in dit woord als in een hoofdsom begrepen, namelijk in dit: Gij zult uw naaste liefhebben gelijk uzelven.
10 De liefde doet den naaste geen kwaad. Zo is dan de liefde de vervulling der wet.
Dus de tien geboden spiritueel gelezen is een wet die liefde van onliefde onderscheidt. En God = liefde. Dus de tien geboden zijn het directe uitvloeisel van Gods natuur en karakter, welke liefde is. Maar niet op de letter, maar geestelijk.
God verandert niet, Gods natuur verandert niet, Gods rechtvaardigheid verandert niet, dus Gods wet verandert ook niet.
God kan prima Zijn wil in de vorm van geboden (de tien geboden dus, welke eigenlijk de 10 woorden heten) verklaren aan de mens, zonder daarvoor in een verbond met een individu of een natie te treden. Hij maakt dan simpelweg het onderscheid tussen rechtvaardigheid en onrechtvaardigheid bekend, oftewel tussen gehoorzaamheid en zonde, want zonde is onrechtvaardigheid. Mensen hebben dat nodig, want door de wet is de kennis van zonde.
Dit zal ik later uitwerken wanneer ik je punten tegenover de mijne zet.
quote:
Maar goed, zo zie ik nu het verloop van de discussie:
1) Je begon met het standpunt dat: De Tien Geboden als doorgegeven wet meteen bestonden na de zondeval, en dus de sabbat als rustdag ook. De Tien Geboden zijn nog steeds bindend, en dus de sabbat als rustdag ook.
Hiervoor noemde je op 7 en 8 december een aantal voorbeelden:
[..]
("afgezien van het nieuwe testament" begrijp ik overigens niet helemaal)
Omdat wanneer Jezus dit zegt:
12 Alle dingen dan, die gij wilt, dat u de mensen zouden doen, doet gij hun ook alzo; want dat is de wet en de profeten.
hij niet naar het nieuwe testament kan verwijzen, want er was nog geen nieuw testament geschreven.
quote:
[..]
[..]
Hier geef ik antwoord op. Ik haal het verbond van Noach aan, het verbond van Abraham, en ik laat zien dat er wel degelijk sprake van zonde kan zijn zonder geopenbaarde wet of gebod.
2) Vervolgens wordt je standpunt: De Tien Geboden hebben altijd al bestaan als spirituele moraal. Die moraal is eeuwig, en dus de sabbat ook.
Hiervoor kaart je deze punten aan:
[..]
[..]
Dit is al iets heel anders dan wat je eerst onderschreef met doorgegeven wetten en geboden die er vanaf het begin geweest hadden moeten zijn.
Nee, het is precies hetzelfde. Omdat die spirituele wetten er sowieso zijn als uitvloeisel van Gods bestaan, natuur, karakter. Ze zijn er niet vanaf het moment dat God ze aan ons geeft. Maar het zou niet eerlijk zijn van God om iets te bestraffen waarvan Hij niet kenbaar heeft gemaakt dat het zonde is. De kennis der zonde is door de wet is aldus Paulus, zonder wet is er geen overtreding, en tot de wet kwam op Sinai heerste de dood al en werd de zonde aangerekend:13 Want tot de wet was de zonde in de wereld; maar de zonde wordt niet toegerekend, als er geen wet is. Dus het feit dat de zonde werd aangerekend, wil zeggen dat er een wet actief was van Adam tot Mozes. Welke wet? De wetten van Noach en Abraham? Dat kan niet, want dan zouden mensen buiten dat verbond later niet schuldig verklaard worden voor het overtreden van 'de wet'. En de hele wereld is verdoembaar voor God. Er zijn dus 2 mogelijkheden: of God heeft openbaar zijn wet verklaard vanaf Adam, waardoor bijv. Kain wist dat doden zonde=overtreding was, of het is Gods wet geschreven in onze harten. Welke wet is dat?
quote:
Je probeerde hier ook een splitsing aan te tonen tussen de Tien Geboden en de rest van de wet van Mozes. Door onder andere het "handschrift van uiteenzettingen" wat je eerder noemde te betitelen als het ceremoniele deel van de wet dat aan het kruis genageld is, door de plaats in de ark te benadrukken, etc. Dit is allemaal schriftuurlijk vrij makkelijk te weerleggen naar mijn mening (heb op het meeste nog geen reactie) en ik geef hier antwoord op.
Ik denk dat het vrij makkelijk te bewijzen is dat dit verschil er wel degelijk is, ik zal hier later op terug komen met alle teksten die hierop van toepassing zijn.
quote:
3) Vervolgens wordt je standpunt: De sabbat was vanaf het begin gezegend en ik wil mij hieraan houden, of het überhaupt nog een bindend gebod is maakt me niet uit.
Voorbeelden:
[..]
[..]
[..]
En dat is weer heel anders en bovendien een stuk genuanceerder dan wat je eerst zei.
Het wordt op die manier ineens een persoonlijke kwestie. En de vraag wordt wat de sabbat in het scheppingsverhaal is, wat God precies bedoelde door deze te zegenen, wanneer de sabbat als rustdag echt verplicht werd, of dit al vanaf de schepping het geval was, etc.
Daar heb ik in mijn vorige post uitgebreid op geantwoord (nog geen reactie) en op dit punt bevinden we ons nu in de discussie.
En daar zal ik ook uitgebreid op antwoorden (de tekst van hebreeen dus).
Ik zeg dat 'met of zonder wet' omdat je stelt dat we niet 'verplicht zijn' de sabbat te vieren.
Maar in mijn optiek gaat het dus niet om 'verplicht zijn of niet', wat ik gelijk heb gesteld aan 'gebonden zijn of niet' (want dat is volgens mij wat je zelf bedoelt), omdat die sabbatswet deel uitmaakt van de tien geboden en daardoor van Gods morele wet die vanaf het begin actief is geweest, omdat de zevende dag vanaf het begin apart is gezet en gezegend. Dat staat dus los van de betekenissen die later aan de joden gecommuniceerd worden (bevrijd uit egypte enz).
God geeft dus het gebod omdat het, indien je wilt leven, essentieel is om in harmonie met God te leven. Indien je dat niet doet, neig je naar de dood. Het gaat dus niet om een verplichting die ook vrijgemaakt kan zijn, maar om een spirituele wet die actief is door de natuur van God zelf en het universum wat Hij voor ons gemaakt heeft, waar de sabbat onderdeel van uitmaakt.
Dat gebod is dus niet bedoeld als een binding maar een gebod van liefde om ons ten volle in het leven te laten verblijven. (maar dus niet om ons te redden, zoals de hele wet dat niet is, Jezus' bloed redt ons).
In Exodus en Deuteronomium worden dan vervolgens diepere betekenissen van het vieren van de sabbat gegeven, wat men wel en niet dient te doen, enzovoorts. Maar dat zijn niet de redenen waarom de sabbat er is, dat is omdat God de zevende dag apart heeft gezet en geheiligd. Maar ik kom hier dus ook nog op terug, met alle teksten, enkele hebreeuwse en griekse vertalingen erbij, en dan is het denk ik ook niet zo heel moeilijk te zien hoe de vork in de steel zit met betrekking tot 'de wet'.
En dus geen persoonlijke kwestie. Ik zeg slechts 'ik doe dat om zus en zo...' maar daarmee bedoel ik dus eigenlijk, indien je het grote gebod met betrekking tot God vervult, en God dus liefhebt, zul je ook automatisch de sabbat vieren. Want het grote gebod omvat het herinneren en vieren van de sabbat. Dat is dan een vrije keuze uit liefde, en niet een verplichting door verbintenis. Want God wil ons niet binden of verplichten, maar dat we uit vrije keuze uit liefde voor Zijn karakter en heerschappij Hem gehoorzamen. Dat is het nieuwe verbond: geen wet geschreven op tafelen van steen, maar de wet geschreven in de vleselijke tafel van het hart. Gods wet in de menselijke natuur.
quote:
Ook wil ik even iets heel duidelijk maken: Ik probeer je niet schriftuurlijk schaak te zetten of jouw denominatie in een kwaad daglicht te stellen. Als jij je thuisvoelt bij de kerkstroming waarin jij je bevindt en jij wordt daar een godvruchtig mens van, dan is dat tussen jou en God. Dat vooropgesteld, daarvoor heb ik het grootste respect.
Wel denk ik dat een aantal van de leerstellingen niet bijbels zijn, vandaar ook dit debat met het wederzijdse respect (zie je niet vaak meer), wat ik overigens erg waardeer.
Ja, en ik waardeer dit debat ook, omdat het mij dwingt mijn huidige visies aan de kaak te stellen, en alles na te checken op een minder oppervlakkig niveau. En dat is alleen maar goed. Ik hoop dat je zelf ook bereid bent je eigen posities in twijfel te trekken, en open te staan voor correctie. Niet door mij, maar door de Schrift. Ik ben dat zelf wel.
Ik begrijp dat je wat betreft visies van de adventkerk je (sterke) twijfels hebt, je bent niet de enige. Ellen White en de andere pioniers worden vanaf het begin al bekritiseerd, de kerk zelf een sekte genoemd, enzovoorts, dat is dus ook niets nieuws en ik heb daar ook geen moeite mee. Uiteindelijk zullen we zelf rekenschap aan God af moeten leggen over hoe we in ons leven gehandeld hebben, en wat we geloofd en verworpen hebben, waar onze eeuwige bestemming mede van af zal hangen, dus mijn gebed is dat de waarheid uit dit debat voor ons en anderen duidelijk zal worden, en niet dat er sprake is van een 'kerkgevecht' of 'gelovigenstrijd' gebaseerd op het verdedigen van ego's of om andere onzuivere motivaties. Ik denk dat het Woord uiteindelijk voor zichzelf zal spreken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ali_Kannibali op 14-12-2011 21:54:15 ]