Kattenvraagbaak #12

quote:

Op dinsdag 3 januari 2012 13:24 schreef summer2bird het volgende:
Hoi.
Ik heb 2 katten.
Een ervan is een half jaar oud en hebben we al weer een maand of 4.
Maar als ik hem oppak begint hij enorm te spartelen en helemaal hysterisch te doen.
En als ik hem van de trap moet dragen is het helemaal een drama
Iemand tips?

(Bij de andere kat gaat het oppakken wel goed, zij ontspant zich dan helemaal)

Toen wij een paar jaar geleden onze tweede kat opgenomen hadden (zwervertje van 8 tot 12 maanden oud), was hij zeer wantrouwend. Hij durfde zelfs geen kopjes te geven en als je hem optilde was hij zo stijf als een plank. We hebben hem gewoon altijd opgetild en langzaam aan begon hij er wel aan te wennen. Ik denk dat het wel belangrijk is dat je hem kunt oppakken zonder dat hij je wat aan doet...

Het heeft zeker een paar jaar geduurd, maar nu knuffelt hij ook (hoewel hij nog steeds niet goed weet hoe hij dat moet doen...) en kun je hem zonder problemen oppakken (alleen neerzetten is lastig, want dan wil hij zichzelf nog wel eens vasthaken aan je trui met z'n nageltjes...) HIj houdt zichzelf ook niet meer zo stijf.

(onze andere kat kruipt helemaal tegen je aan als je maar aanstalten maakt om hem op te pakken :p)

Zelf leer ik schuwe katten niet knuffelen door oppakken want dat werkt vaak juist averechts, ik probeer ze zoveel mogelijk zelf te laten komen door snoepjes te geven (gimpet heeft tubes smakelijke pasta die je op je vinger kunt smeren zodat de kat het kan aflikken), door te aaien tijdens het eten, door veel te spelen met hengelspeeltjes, etc. Op de grond zitten of liggen zodat je jezelf klein maakt werkt vaak erg goed, en sommige katten zijn wat schichtig voor je handen maar niet voor je gezicht, waardoor je ze "op z'n kats" kunt knuffelen door met je gezicht langs hen te strijken of een soort kopjes te geven.
Na verloop van tijd hoef je steeds minder voorzichtig te doen omdat de kat je gaat vertrouwen.

Oppakken is iets wat je voorzichtig moet opbouwen. Als oppakken niet lukt kun je als alternatief voor oppakken wanneer je een kat ergens weg wilt halen de kat daar ook weglokken, bv door met een bakje snoepjes te schudden of met een speeltje te zwaaien. Ik heb een kat die geobsedeerd is door de printer, wil ik hem ergens weglokken dan ga ik even de printer aanzetten, wanneer hij dat geluid hoort komt hij vanzelf.

Katten zijn eigenwijs dus ze laten denken dat ze het zelf willen werkt vele malen beter dan iets doen wat misschien tegen hun zin is.

Gelukt!
de ingang hebben we gemaakt met een decoupeerzaag, ging heel simpel!
ik ga hem niet lakken, vind em wel prima zo

Ziet er goed uit! Gaat hij er ook in/op de bak?

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 13:58 schreef pumpkin_Ruby het volgende:
Zelf leer ik schuwe katten niet knuffelen door oppakken want dat werkt vaak juist averechts, ik probeer ze zoveel mogelijk zelf te laten komen door snoepjes te geven (gimpet heeft tubes smakelijke pasta die je op je vinger kunt smeren zodat de kat het kan aflikken), door te aaien tijdens het eten, door veel te spelen met hengelspeeltjes, etc. Op de grond zitten of liggen zodat je jezelf klein maakt werkt vaak erg goed, en sommige katten zijn wat schichtig voor je handen maar niet voor je gezicht, waardoor je ze "op z'n kats" kunt knuffelen door met je gezicht langs hen te strijken of een soort kopjes te geven.
Na verloop van tijd hoef je steeds minder voorzichtig te doen omdat de kat je gaat vertrouwen.

Oppakken is iets wat je voorzichtig moet opbouwen. Als oppakken niet lukt kun je als alternatief voor oppakken wanneer je een kat ergens weg wilt halen de kat daar ook weglokken, bv door met een bakje snoepjes te schudden of met een speeltje te zwaaien. Ik heb een kat die geobsedeerd is door de printer, wil ik hem ergens weglokken dan ga ik even de printer aanzetten, wanneer hij dat geluid hoort komt hij vanzelf.

Katten zijn eigenwijs dus ze laten denken dat ze het zelf willen werkt vele malen beter dan iets doen wat misschien tegen hun zin is.

Nou kijk, Teuntje is niet echt schuw. Hij komt altijd bij me zitten en wil heel graag veel aandacht en geaai.
Het enige wat hij echt niet prettig vindt is opgepakt worden. Ik pak hem ook alleen op als het echt moet, heb geen zin in nagels in mijn armen

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 16:55 schreef Lienekien het volgende:
Ziet er goed uit! Gaat hij er ook in/op de bak?

ja! omdat zijn bak daarvoor ook op die plek stond was hij al aan het zoeken toen we die kist daar neer gingen zetten..
de kat zat er eerder in dan de bak

Oh ja, heb ik nog 1 vraagje:
Onze katten "stoeien" heel vaak.

Maar wat is nou het verschil bij katten tussen stoeien en vechten?

Loesje (6 jaar, is een slaapkat, wilt niet spelen) gromt soms een beetje als ze weer eens achter elkaar aanzitten. Teuntje lokt het alleen maar uit door Loesjes staart an te vallen, maar ja, hij is ook nog maar een half jaartje oud
Ze blazen niet naar elkaar en hooguit gromt Loesje een beetje.

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 16:59 schreef deadly_kiss het volgende:

[..]

ja! omdat zijn bak daarvoor ook op die plek stond was hij al aan het zoeken toen we die kist daar neer gingen zetten..
de kat zat er eerder in dan de bak

Is toch weer een heel mooi verstop plekje voor hem

Hoi LeuteBeute!

Ik heb dit topic totaal niet gevolgd en ik ben in het geheel niet thuis in F&F, maar ik heb wel een vraagje over onze poezen en wil daar geen topic apart over openen. Het volgende:

Wij hebben twee poezen en dat zijn twee zusjes die wij vanaf kleins af aan in huis hebben. Ze zijn totaal gewend en komen met mooi weer lekker buiten en bij slecht weer blijven ze lekker binnen. Ze zijn altijd met z'n tweeen geweest. Vroeger lekker stoeien en kleine poesjes worden groot dus het stoeien wordt minder maar wel venijniger. Inmiddels zijn ze anderhalf en nu het kouder wordt en slechter weer wordt blijven ze meer binnen. Nu zijn ze niet meer echt aan het stoeien, maar slaan ze elkaar de hersens soms in zonder reden. Dan zit er eentje gewoon, komt de ander even langs kijken, neuzen ze even en begint er (soms) zomaar 1 van de 2 te meppen. Ze doen het allebei. Soms blijft het hierbij, maar soms gaan ze elkaar tot krijsend te lijf.

Het gekke is dat ze meestal als ze bv eten of iets lekkers krijgen, ze dit gedrag totaal niet vertonen en meer gefocust zijn op het eten. Ze krijgen allebei gelijk aandacht, ze hebben allebei een eigen mandje. Ook 's nachts, als ze op hun eigen kamer blijven, is het soms heel erg. Echt gezellig bij elkaar liggen zoals vroeger is er niet meer bij.

Ik begrijp dit gedrag niet helemaal. Misschien is het hierarchisch gedrag, maar ze doen het allebei. Misschien komt het omdat ze meer binnenblijven, maar ze hebben genoeg ruimte (grote entree, ruime bovenhal en grote werkkamer met in totaal wel 5 of 6 plekken waar ze kunnen liggen).

Heeft iemand een goeie verklaring hiervoor?

Nou ja, katten zijn niet altijd maar knuffelig met elkaar.

Ik begrijp dat ze 's nachts met elkaar in een kamer zitten opgesloten? Da's misschien niet zo ideaal als ze geen vriendjes zijn. Dan kunnen ze niet lekker hun eigen plekje zoeken.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2012 15:02 schreef Lienekien het volgende:
Nou ja, katten zijn niet altijd maar knuffelig met elkaar.

Ik begrijp dat ze 's nachts met elkaar in een kamer zitten opgesloten? Da's misschien niet zo ideaal als ze geen vriendjes zijn. Dan kunnen ze niet lekker hun eigen plekje zoeken.

Toen ze kleiner waren, lagen ze altijd naast elkaar te slapen in 1 mandje. Nu soms ook nog wel en ze hebben niet altijd ruzie, maar ze beginnen gewoon uit het niets te meppen.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2012 15:28 schreef Allantois het volgende:

[..]

Toen ze kleiner waren, lagen ze altijd naast elkaar te slapen in 1 mandje. Nu soms ook nog wel en ze hebben niet altijd ruzie, maar ze beginnen gewoon uit het niets te meppen.

Tja, nu ze volwassen worden vinden ze mekaar dan niet meer zo leuk.

@oppakken: Een van onze katten vind het opgetild worden ook maar niks. Maar, als ik haar oppak, haar zachtjes tegen mij aan houd (niet pletten natuurlijk, ik houd er zelf ook niet van om door die enthiousiaste oma/tante/etc. te stevig welkom geknuffeld te worden..) en dan zelf wat naar achteren hel met mijn bovenlichaam (het ziet er vast raar uit), dan vindt ze het voor een veel langere tijd wel prima. Want dan leunt haar gewicht op mijn borstkas, en niet zozeer op die van haar (wat je snel krijgt wanneer je zelf tijdens het tillen iets voorover leunt en je haar daar ondersteunt met je hand)

De katten bij mij die niet zo dol zijn op oppakken houden het het langst vol wanneer ik met ze ga rondlopen, sta ik stil dan beginnen ze te wriemelen.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2012 16:24 schreef Candaasje het volgende:
@oppakken: Een van onze katten vind het opgetild worden ook maar niks. Maar, als ik haar oppak, haar zachtjes tegen mij aan houd (niet pletten natuurlijk, ik houd er zelf ook niet van om door die enthiousiaste oma/tante/etc. te stevig welkom geknuffeld te worden..) en dan zelf wat naar achteren hel met mijn bovenlichaam (het ziet er vast raar uit), dan vindt ze het voor een veel langere tijd wel prima. Want dan leunt haar gewicht op mijn borstkas, en niet zozeer op die van haar (wat je snel krijgt wanneer je zelf tijdens het tillen iets voorover leunt en je haar daar ondersteunt met je hand)

Oh zo.
Ga ik eens proberen

Dat zusjesprobleem ken ik niet. Hier liggen de twee zussen en moeder heel lief samen. Moeder Purrr mept weleens, maar dat is gewoon een kattige tortie. Het gaat nooit keihard en ze zijn nu al bijna 5 jaar samen. Meestal zijn ze extreem goed voor elkaar. De Drie Poesketiers noem ik hen.

Misschien is het zo dat er een dominantieprobleem speelt tussen de dames. Ze lijken dan te sterk op elkaar. Hier zijn de meisjes onderdanig aan hun moeder. Een van de twee is erg op Purrr gericht en de ander erg op mij. Ze maken er een wedstrijd van om speeltjes als prooi aan te slepen. Kay brengt die dan meestal naar Purrr en soms ook naar ons. Mudhle brengt het altijd naar mij en zelfs in mijn hand.
Jouw meiden hebben zo'n wedstrijdelement niet en zijn misschien ook nog beide dominant van karakter. Wat je eraan kunt doen weet ik niet zeker.

Je zou Strega (een andere user hier) eens kunnen vragen of ze misschien een bach bloesemremedie heeft.

Hier hebben Purrr en een ander poesje van ons dat niet haar kind is een dominantieprobleem gehad dat nu is opgelost. Driekleurig viooltje heeft toen geholpen (dacht dat dat het was.

Allicht dat ze was dominantie aan het uitvechten zijn, al zijn ze wel steeds minder echt aan het stoeien. Als ze stoeien dan eindigt het altijd in veel gekrijs en dikke staarten .
Ze lijken erg op elkaar en zijn even sterk, maar op sommige punten zijn ze heel verschillend. Ze krijgen evenveel aandacht. Ben benieuwd hoe het zich ontwikkelt in de toekomst.

Kat heeft nu al twee keer in bed geplast. Hetzelfde bed waar hij met ons in slaapt. :/

quote:

Op zondag 8 januari 2012 13:25 schreef house_is_a_feeling het volgende:
Kat heeft nu al twee keer in bed geplast. Hetzelfde bed waar hij met ons in slaapt. :/

Heb je al de urine laten nakijken door de dierenarts op blaasontsteking en blaasgruis ?

quote:

Op vrijdag 6 januari 2012 16:30 schreef pumpkin_Ruby het volgende:
De katten bij mij die niet zo dol zijn op oppakken houden het het langst vol wanneer ik met ze ga rondlopen, sta ik stil dan beginnen ze te wriemelen.

Ja, stilstaan moet ik zeker niet doen. En lang oppakken ook niet. Maar dat hoeft ook niet. Ik wil hem alleen (probleemloos) kunnen oppakken, als het nodig is. Bijvoorbeeld als we de woonkamer afsluiten (de katten mogen altijd overal komen, met uitzondering van de woonkamer als wij slapen). Dan weigert hij meestal om op te staan van de bank. Kijkt me aan en legt z'n kop weer neer :p

Over dat vechten: mijn katten zijn gewoon broers (maar niet van bloed...). Meestal zijn ze dikke vrienden, maar soms is er een (meestal de oudste van de twee...) zich aan het vervelen. En dan moet de andere er maar aan geloven (alleen jammer dat de jongste een kilo of 2 zwaarder is...) Zolang ze geen geluid maken, doe ik er niets aan. Pas als er duidelijk 1 geplet wordt (de aanstichter, usually), zeg ik er iets van.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 15:59 schreef Sweetpea8472 het volgende:
Zolang ze geen geluid maken, doe ik er niets aan. Pas als er duidelijk 1 geplet wordt (de aanstichter, usually), zeg ik er iets van.

Ik heb hier een siamees van 3 kilo en brits korthaar van 9 kilo, zo herkenbaar. De siamees is ook meestal de aanstichter van ruzie. Want tsja, als je keihard gaat lopen gillen als de brit bovenop je gaat zitten, komt het vrouwtje je toch wel redden.

Hoe krijg ik mn katten zover dat ze gaan drinken . We moesten van de dierenarts ze natte brokjes geven omdat ze zo iig wat vocht binnen krijgen maar drinken doen ze echt nauwelijks.. En de oudste heeft al een keer blaasontsteking gehad.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 18:42 schreef Jajong het volgende:
Hoe krijg ik mn katten zover dat ze gaan drinken . We moesten van de dierenarts ze natte brokjes geven omdat ze zo iig wat vocht binnen krijgen maar drinken doen ze echt nauwelijks.. En de oudste heeft al een keer blaasontsteking gehad.

Heb je al kattenmelk geprobeerd?
Eventueel vermengt met water?

quote:

Op maandag 9 januari 2012 18:42 schreef Jajong het volgende:
Hoe krijg ik mn katten zover dat ze gaan drinken . We moesten van de dierenarts ze natte brokjes geven omdat ze zo iig wat vocht binnen krijgen maar drinken doen ze echt nauwelijks.. En de oudste heeft al een keer blaasontsteking gehad.

Koop een waterfontein
Water in een waterfontein is in beweging en dus zuurstofrijk. Dit is voor katten aantrekkelijker en drinken aanzienlijk meer.
Ik heb zelf deze en werkt prima.

Kattenmelk slurpen ze wel meteen op ja, maar dat spul is me iets te duur voor de hoeveelheid die je krijgt. Zal es naar zo´n fonteintje kijken..