Mijn avonturen in het Dieren opvangcentrum

Helemaal prima. Kan het dan nu weer ontopic over het asiel? Fijn.

Ik lees hier regelmatig dat mensen bang zijn zich te hechten aan de dieren. Ik heb daar eigenlijk weinig last van, juist omdat ik weet dat ik ze nooit allemaal een goed huisje kan geven en er veel mensen zijn die dat wel kunnen.

Er zijn in het jaar dat ik nu bij het asiel werk drie dieren geweest waarvan ik het moeilijk heb gehad dat ze er niet meer zijn, maar dat is omdat deze dieren niet zijn geadopteerd maar geeuthanaseerd/overleden.

De eerste is Marie, zij kwam bij ons binnen als een hoopje ellende, erg mager, herpes, niesziekte en uitgedroogd, maar een ontzettend lieve grijs cyperse poes. Wij hebben alles gedaan wat we konden, de dierenarts heeft haar eerst aan het infuus gelegd zodat ze vocht binnen kreeg, met dat infuus kreeg ze ook meteen medicatie. Het leek de goede kant op te gaan. Na een week mocht ze van het infuus af en is ze verhuisd naar de ziekenboeg waar ze ingepakt in handdoeken en kruiken iedere dag werd verzorgd en gedwangvoerd. Uiteindelijk ging haar herpes over en kon ze redelijk zelf eten, toch hebben we haar nog regelmatig moeten dwangvoeren en water in haar bekkie moeten spuiten omdat ze zelf lastig water kon drinken. Helaas is ze, na twee weken aan de beterende hand te zijn geweest, ingestort en kon ze niet meer eten, drinken en kwam er op gegeven moment geen ontlasting meer, ondanks dat we dwangvoerden. De dierenarts heeft haar nagekeken en kwam tot de conclusie dat ze van binnen helemaal kapot was omdat ze zo lang geen eten en drinken heeft gehad en heeft toen besloten haar in te laten slapen. Daar had ik het best moeilijk mee, omdat dit in de vakantieperiode gebeurde en ik haar behoorlijk intensief verzorgd heb (meerdere dagen per week wezen kijken en knuffelen) en ze juist zo goed leek te gaan.

Gelukkig heeft Marie niet eenzaam hoeven sterven en had ze een warm en comfortabel bedje waar ze in lag toen ze het spuitje kreeg.

De tweede is Maik. Maik heeft een half jaar bij ons gezeten vanaf dat hij in beslag was genomen door de politie. Maik was een (zeer) grote Amerikaanse bulldog met een klein hartje. Een prachtig dier om te zien, ontzettend sterk, ondanks dat hij ontzettend mager was, geweldig lief en speels. Iedere zaterdag en zondag (toen ik de zondagen nog werkte) heb ik na het werk met hem gespeeld en geknuffeld. Maik is bij binnenkomst door de dierenarts onderzocht en we wisten dat hij een slechte rug en heupen had, hier kreeg hij medicatie voor (pijnstillers en ontstekingsremmers in de hoop dat hij op zou knappen en eventueel beter zou worden). Helaas werd Maik zijn rug slechter en slechter en kon hij ook minder goed lopen, ondanks de pijnstillers. Hij is toen nogmaals grondig onderzocht en door de dierenarts opgegeven .

De derde is Timo. Een 14 jaar oude open kater. Hij kwam bij mij op de quarantaine nadat hij door de dierenambulance was opgehaald. Een erg lieve, zwarte kater met felgroene ogen, een ontzettend brede katerkop en een wit puntje op zijn staart, vermagerd en wat verkouden, maar verder in relatief goede gezondheid voor zijn leeftijd. Iedere zaterdag en zondag (ik werkte toen nog beide dagen) begon hij hard te spinnen zodra je binnen kwam om te beginnen. Helaas hebben wij een niesziekte epidemie gehad en Timo is daar ook mee besmet geraakt. Hij is verplaatst naar de ziekenboeg en na twee weken knapte hij zienderogen op. Omdat hij, met zijn 14 jaar en kater zijnde, behoorlijk groot was en dus nog een kater die er jaren lustig op los heeft gepaard, is hij voor een quarantaineperiode en in afwachting van zijn castratie naar de kittenkamer gebracht om hem zo rust te geven (op de quarantaine zitten ook poezen), waar hij om en om lekker los heeft kunnen lopen. Hij is helemaal opgeknapt en werd nuchter gezet voor castratie. Hij is gecastreerd en vervolgens nooit meer uit zijn narcose ontwaakt .

Helaas heb je dit soort verhalen ook als je in het asiel werkt. Veel hoopvolle en mooie verhalen, maar ook verhalen die niet goed aflopen. Het troost mij dat de dieren in de tijd dat ze bij ons zijn iig nog warmte, liefde en goed voer en water hebben gehad, een goede verzorging en aandacht alle dagen van de week.

quote:

Op dinsdag 27 december 2011 16:27 schreef Oognip het volgende:
En of dat kan!
Sta jij altijd op de quarantaine, Sammz, of sta je ook weleens op de gewone kattenverblijven? En waarom?

Ik sta in principe altijd op de quarantaine, ik sta daar nu een jaar en ik ken de routine precies, werk snel en consequent, ik kan goed met katten omgaan (bang, boos of agressief, lief, knuffelig, enz.), ik kan medicijnen toedienen, zie aan een kat wanneer deze niet lekker in zijn vel zit (iets wat op de quarantaine erg belangrijk is i.v.m. ziektes) of iets onder de leden heeft. Verder ben ik ook heel secuur in het opschrijven van alle bijzonderheden, ik tel nog net de overgebleven brokjes niet na, bij wijze van .

Om de routine erin te houden, sta ik ook wel eens op de Lange Gang, maar dat is meer uitzondering dan regel. En meestal is dat ook alleen als er een kamer is die onder quarantaine staat (bijvoorbeeld ten tijde van de niesziekte epidemie, of toen we schimmel hadden). Bij de honden sta ik eigenlijk niet, ik wil binnenkort vragen of ik ook een paar weken bij de honden kan werken om daar ook ervaring op te doen .

Ik denk dat dit een reden is dat ik zo vaak op de quarantaine sta. Ik kan verder heel goed samenwerken met Yvonne, die de afdeling leidt, zeg maar.

quote:

Op dinsdag 27 december 2011 19:37 schreef ElisaB het volgende:

[..]

Zo, gezellig

Wat? Dit topic gaat over het asiel waar ik werk, prima als het eventjes over dierenartskosten gaat, maar daar is dit topic niet voor en ik zou het jammer vinden als het topic gekaapt wordt en alleen daar maar over zou gaan .

De shar-pei waar ik het over had, is geadopteerd .

Morgen weer naar het asiel, meteen even kijken hoe het met Joe en Odie is en of ze nog op de quarantaine zitten en wanneer ze, wanneer wel, verplaatst worden naar de Lange Gang.

Ik hoorde zojuist dat eergisteren baby cavia's geboren zijn . Het zijn er drie. Morgen eens op kraamvisite .

Ze zijn vorige week al geboren, wakker . Maar wel heeel erg leuk !

Met Joe en Odie gaat het goed, Odie is nog steeds bang, ik kan hem aaien en dan ontspant hij wel, maar zodra je bezig gaat zit hij met verwijde pupillen in zijn kattenbak. Ik heb hem een ligbak met handdoek gegeven. Joe is aanhankelijk en kronkelt zich in alle bochten om geaaid te worden.

Vandaag drie nieuwe katten, Riekie, Sientje en Maik. Sientje is gevonden IN een kroeg in het centrum van Enschede, een heel mooi schildpadje, ze laat zich aaien, miauwt als een malle, maar is nog wel bang. Riekie laat zich ook aaien, maar is ook erg bang, zij heeft ook een ligbak. Maik is heel lief, vind niks erg en eet meteen goed.

Odie en Joe mogen als het goed is maandag naar de lange gang (we verhuizen nu niet meer ivm oud en nieuw en stress). Dan zijn ze ook adopteerbaar.

quote:

Op zaterdag 31 december 2011 10:23 schreef Oognip het volgende:
Oh en wanneer komen Joe en Odie op de site, Samzz? Is dat pas als ze in de lange gang zitten?

Gewoon een hele simpele, makkelijk schoon te maken afwasbak met een handdoek erin. Hij plofte meteen neer toen ik 'm neerzette . Meteen helemaal tevreden, de pupillen werden een heel stuk kleiner, gelukkig.

Er kwam net, toen ik aan het afsluiten was zelfs een klein spinnetje uit .

Ze komen op de site zodra ze op de Lange Gang zitten .

quote:

Op zaterdag 31 december 2011 10:29 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Babycaafjes Die zijn al helemaal af

Ik ga volgende week in de opvang naar een tweedehands caaf kijken, als vriendje voor mijn bitches

Ja, ze zijn heel erg leuk, het zijn er drie en ze knallen als gekken door het hok . Ze zijn nu nog chocoladebruin met rode ogen, uiteindelijk worden ze roodbruin, die rode ogen blijven ze houden. Ze zijn alle drie gladharig, een effen gekleurde, een effen gekleurde met een blesje en een bonte .

quote:

Op zaterdag 31 december 2011 12:04 schreef Mama_Mia het volgende:
Een spinnetje van Bliksem wat een lief nieuws ik vind het zo superfijn om te horen hoe het met ze gaat, kan je nagaan hoe blij Oognip is met al dit nieuws

Toch zijn ze nog wel onzeker, dat kun je heel goed zien. Zodra ik binnen kwam om ze te bekijken kwam Joe er meteen aangestuiterd, maar die kroop ook wel even in een hoekje zodra je dan het deurtje open doet. Hij werd wel opener, naarmate ik langer bezig was.

Odie (Zo heet hij hier) is echt heel erg mooi . Gelukkig eet hij goed, want dat was de afgelopen dagen wat slechter, o.a. door het castreren.

Ik heb zes katten aan de linker kant, waar Joe en Odie zitten, na het voeren zaten ze alle zes op dezelfde manier bij de voerbak te eten .

De honden en katten hebben deze hele week ivm het geknal Royal Canin calm brokjes gekregen, de ramen zijn dicht (normaal staan die op een kier) en de radio staat aan .